I'll begin today by sharing a poem written by my friend from Malawi, Eileen Piri. Eileen is only 13 years old, but when we were going through the collection of poetry that we wrote, I found her poem so interesting, so motivating. So I'll read it to you. She entitled her poem "I'll Marry When I Want." (Laughter)
Vandaag begin ik met een gedicht te delen van een vriendin uit Malawi, Eileen Piri. Eileen is pas 13, maar toen we onze geschreven gedichten bekeken, vond ik die van haar zo interessant, zo motiverend. Dus ik zal het voorlezen. De titel is: "Ik trouw wanneer ik wil." (Gelach)
"I'll marry when I want. My mother can't force me to marry. My father cannot force me to marry. My uncle, my aunt, my brother or sister, cannot force me to marry. No one in the world can force me to marry. I'll marry when I want. Even if you beat me, even if you chase me away, even if you do anything bad to me, I'll marry when I want.
"Ik trouw wanneer ik wil. Mijn moeder kan me niet dwingen te trouwen. Mijn vader kan me niet dwingen te trouwen. Mijn oom, mijn tante, mijn broer of zus, kunnen me niet dwingen te trouwen. Niemand in de wereld kan me dwingen te trouwen. Ik trouw wanneer ik wil. Zelfs als je me slaat, zelfs als je me wegjaagt, zelfs als je iets slechts met me doet, ik trouw wanneer ik wil.
I'll marry when I want, but not before I am well educated, and not before I am all grown up.
Ik trouw wanneer ik wil, maar niet voordat ik goed ben opgeleid, en niet voordat ik helemaal volwassen ben.
I'll marry when I want."
Ik trouw wanneer ik wil."
This poem might seem odd, written by a 13-year-old girl, but where I and Eileen come from, this poem, which I have just read to you, is a warrior's cry.
Dit gedicht lijkt misschien vreemd, geschreven door een meisje van 13, maar waar Eileen en ik vandaan komen, daar is dit gedicht, dat ik net heb voorgelezen, een krijgsroep.
I am from Malawi. Malawi is one of the poorest countries, very poor, where gender equality is questionable.
Ik kom uit Malawi. Malawi is een van de armste landen, zeer arm, waar gelijkheid tussen geslachten bedenkelijk is.
Growing up in that country, I couldn't make my own choices in life. I couldn't even explore personal opportunities in life.
Terwijl ik daar opgroeide, kon ik niet mijn eigen levenskeuzes maken. Ik kon niet eens de persoonlijke mogelijkheden in het leven ontdekken.
I will tell you a story of two different girls, two beautiful girls. These girls grew up under the same roof. They were eating the same food. Sometimes, they would share clothes, and even shoes. But their lives ended up differently, in two different paths. The other girl is my little sister. My little sister was only 11 years old when she got pregnant. It's a hurtful thing. Not only did it hurt her, even me. I was going through a hard time as well.
Ik zal u een verhaal vertellen van twee verschillende meisjes, twee prachtige meisjes. Deze meisjes groeiden op in hetzelfde huis. Ze aten hetzelfde eten. Soms deelden ze kleding en zelfs schoenen. Maar hun levens gingen anders, in twee verschillende richtingen. Het ene meisje is mijn zusje. Mijn zusje was pas 11 toen ze zwanger werd. Dat was pijnlijk. Niet alleen voor haar, zelfs voor mij. Ik ging ook door een zware tijd.
As it is in my culture, once you reach puberty stage, you are supposed to go to initiation camps. In these initiation camps, you are taught how to sexually please a man. There is this special day, which they call "Very Special Day" where a man who is hired by the community comes to the camp and sleeps with the little girls. Imagine the trauma that these young girls go through every day. Most girls end up pregnant. They even contract HIV and AIDS and other sexually transmitted diseases.
In mijn cultuur, wanneer je de puberteit bereikt, moet je naar een initiatiekamp. In deze kampen leer je een man seksueel te bevredigen. Er is een speciale dag, die ze de "Zeer Speciale Dag" noemen, waarop de gemeenschap een man inhuurt, die naar het kamp komt, en met de jonge meisjes naar bed gaat. Beeldt u zich het trauma eens in dat deze jonge meisjes elke dag doorstaan. De meeste meisjes worden zwanger. Ze krijgen zelfs HIV en AIDS en andere geslachtsziekten.
For my little sister, she ended up being pregnant. Today, she's only 16 years old and she has three children. Her first marriage did not survive, nor did her second marriage.
Mijn zusje werd zwanger. Ze is nu pas 16 en ze heeft drie kinderen. Haar eerste huwelijk hield het niet vol, haar tweede ook niet.
On the other side, there is this girl. She's amazing. (Laughter) (Applause) I call her amazing because she is. She's very fabulous. That girl is me. (Laughter) When I was 13 years old, I was told, you are grown up, you have now reached of age, you're supposed to go to the initiation camp. I was like, "What? I'm not going to go to the initiation camps." You know what the women said to me? "You are a stupid girl. Stubborn. You do not respect the traditions of our society, of our community."
Aan de andere kant is er dit meisje. Ze is geweldig. (Gelach) (Applaus) Ik noem haar geweldig omdat ze dat is. Ze is heel fenomenaal. Dat meisje ben ik. (Gelach) Toen ik 13 was, werd mij verteld: je bent volwassen, je bent nu op leeftijd, je moet naar een initiatiekamp gaan. Ik dacht: "Wat? Ik ga niet naar een initiatiekamp." Weet je wat de vrouwen tegen me zeiden? "Jij bent een dom meisje. Koppig. Je respecteert de tradities van onze maatschappij, onze gemeenschap niet."
I said no because I knew where I was going. I knew what I wanted in life. I had a lot of dreams as a young girl. I wanted to get well educated, to find a decent job in the future. I was imagining myself as a lawyer, seated on that big chair. Those were the imaginations that were going through my mind every day. And I knew that one day, I would contribute something, a little something to my community. But every day after refusing, women would tell me, "Look at you, you're all grown up. Your little sister has a baby. What about you?" That was the music that I was hearing every day, and that is the music that girls hear every day when they don't do something that the community needs them to do.
Ik zei nee omdat ik wist wat ik ging doen. Ik wist wat ik wilde in mijn leven. Ik had als jong meisje veel dromen. Ik wilde goed opgeleid worden, in de toekomst een goede baan vinden. Ik zag mezelf als advocaat, op zo'n grote stoel. Dat waren de fantasieën die elke dag door mijn hoofd gingen. En ik wist dat, op een dag, ik iets zou bijdragen, iets kleins, aan mijn gemeenschap. Maar elke dag na mijn afwijzing zeiden de vrouwen tegen me: "Kijk toch, je bent al volwassen. Je zusje heeft een baby. En jij dan?" Dat was de muziek die ik elke dag hoorde, en dat is de muziek die meisjes elke dag horen als ze niet doen wat de gemeenschap van ze verlangt.
When I compared the two stories between me and my sister, I said, "Why can't I do something? Why can't I change something that has happened for a long time in our community?"
Toen ik de verhalen vergeleek van mijn zusje en mij, zei ik: "Waarom zou ik niets kunnen doen? Waarom zou ik niets kunnen veranderen aan wat al zo lang in onze gemeenschap gebeurt?"
That was when I called other girls just like my sister, who have children, who have been in class but they have forgotten how to read and write. I said, "Come on, we can remind each other how to read and write again, how to hold the pen, how to read, to hold the book." It was a great time I had with them. Nor did I just learn a little about them, but they were able to tell me their personal stories, what they were facing every day as young mothers. That was when I was like, 'Why can't we take all these things that are happening to us and present them and tell our mothers, our traditional leaders, that these are the wrong things?" It was a scary thing to do, because these traditional leaders, they are already accustomed to the things that have been there for ages. A hard thing to change, but a good thing to try.
Toen riep ik andere meisjes op, net als mijn zusje, die kinderen hebben, die naar school zijn geweest, maar lezen en schrijven zijn vergeten. Ik zei: "Kom op, we kunnen elkaar leren opnieuw te lezen en schrijven, een pen vast te houden, een boek vast te houden, te lezen." Ik had een fantastische tijd met ze. Ik leerde niet alleen iets over hen, maar ze konden mij hun persoonlijke verhalen vertellen, wat ze elke dag meemaakten als jonge moeders. Toen dacht ik: "Waarom nemen we niet al deze dingen die we meemaken, laten ze zien en vertellen onze moeders, onze traditionele leiders, dat dit verkeerde dingen zijn?" Het was best eng om te doen, want deze traditionele leiders zijn al gewend aan de dingen die er al jaren zijn. Moeilijk om te veranderen, maar goed om te proberen.
So we tried. It was very hard, but we pushed. And I'm here to say that in my community, it was the first community after girls pushed so hard to our traditional leader, and our leader stood up for us and said no girl has to be married before the age of 18. (Applause)
Dus we probeerden het. Het was moeilijk, maar we hielden vol. En ik ben hier om te vertellen dat tijdens de eerste bijeenkomst nadat de meisjes onze traditionele leider zo onder druk hadden gezet, onze leider het voor ons opnam en zei dat geen enkel meisje hoeft te trouwen voor ze 18 jaar is. (Applaus)
In my community, that was the first time a community, they had to call the bylaws, the first bylaw that protected girls in our community.
In mijn gemeenschap was dat de eerste keer dat een dergelijke verordening werd afgekondigd, de eerste verordening die meisjes in onze gemeenschap beschermt. Daar hielden we niet op.
We did not stop there. We forged ahead. We were determined to fight for girls not just in my community, but even in other communities. When the child marriage bill was being presented in February, we were there at the Parliament house. Every day, when the members of Parliament were entering, we were telling them, "Would you please support the bill?" And we don't have much technology like here, but we have our small phones. So we said, "Why can't we get their numbers and text them?" So we did that. It was a good thing. (Applause) So when the bill passed, we texted them back, "Thank you for supporting the bill." (Laughter) And when the bill was signed by the president, making it into law, it was a plus. Now, in Malawi, 18 is the legal marriage age, from 15 to 18. (Applause)
We streefden vooruit. We waren vastbesloten om te vechten, niet alleen voor meisjes in mijn gemeenschap, maar ook in andere gemeenschappen. Toen het wetsvoorstel voor kindhuwelijken in februari werd gepresenteerd, waren we bij het Parlement. Elke dag, als de leden van het Parlement naar binnen gingen, vroegen we hen: "Willen jullie s.v.p. het wetsvoorstel steunen?" En we hebben niet veel technologie, zoals hier, maar we hebben onze kleine telefoons. Dus we zeiden: "Waarom zoeken we hun nummers niet? Dan sms'en we hen." Dat deden we. Het was een goed idee. (Applaus) Dus toen het wetsvoorstel werd aangenomen, sms'ten we hen: "Bedankt dat u de wet heeft gesteund." (Gelach) En toen het voorstel door de president werd getekend, waardoor het een wet werd, was dat een pluspunt. In Malawi is 18 nu de huwelijksleeftijd, van 15 naar 18. (Applaus)
It's a good thing to know that the bill passed, but let me tell you this: There are countries where 18 is the legal marriage age, but don't we hear cries of women and girls every day? Every day, girls' lives are being wasted away. This is high time for leaders to honor their commitment. In honoring this commitment, it means keeping girls' issues at heart every time. We don't have to be subjected as second, but they have to know that women, as we are in this room, we are not just women, we are not just girls, we are extraordinary. We can do more.
Het is goed dat het voorstel is aan- genomen, maar laat mij u iets zeggen: Er zijn landen waar 18 de wettelijke huwelijksleeftijd is, maar horen we niet elke dag de schreeuwen van vrouwen en meisjes? Elke dag kwijnen de levens van meisjes weg. Het is hoog tijd voor leiders om aan hun verplichting te voldoen. En dat betekent dat ze telkens de problemen van meisjes in gedachten houden. We hoeven ons niet op de tweede plaats te laten zetten, maar ze moeten weten dat vrouwen, zoals wij in deze ruimte, wij zijn niet 'slechts' vrouwen, wij zijn niet 'slechts' meisjes, wij zijn uitzonderlijk. Wij kunnen meer.
And another thing for Malawi, and not just Malawi but other countries: The laws which are there, you know how a law is not a law until it is enforced? The law which has just recently passed and the laws that in other countries have been there, they need to be publicized at the local level, at the community level, where girls' issues are very striking. Girls face issues, difficult issues, at the community level every day. So if these young girls know that there are laws that protect them, they will be able to stand up and defend themselves because they will know that there is a law that protects them.
En nog iets voor Malawi, en niet alleen voor Malawi, maar ook andere landen: De wetten die er zijn -- Een wet is pas een wet als deze wordt uitgevoerd. De wet die net is aangenomen en de wetten die er in andere landen al zijn, moeten lokaal gepubliceerd worden, bij de gemeenschap, waar de problemen van meisjes erg opvallen. Meisjes worden elke dag met moeilijke problemen geconfronteerd in de gemeenschap dus als deze jonge meisjes weten dat er wetten zijn die hen beschermen, kunnen ze voor zichzelf opkomen, omdat ze zullen weten dat er een wet is die hen beschermt.
And another thing I would say is that girls' voices and women's voices are beautiful, they are there, but we cannot do this alone. Male advocates, they have to jump in, to step in and work together. It's a collective work. What we need is what girls elsewhere need: good education, and above all, not to marry whilst 11.
En nog iets dat ik wil zeggen is dat de stemmen van meisjes en van vrouwen prachtig zijn, ze zijn er, maar we kunnen dit niet alleen. Mannelijke advocaten moeten helpen en samenwerken. Het is groepswerk. We hebben nodig wat alle meisjes nodig hebben: een goede opleiding, en bovenal, niet trouwen op ons elfde. (Gelach)
And furthermore, I know that together, we can transform the legal, the cultural and political framework that denies girls of their rights. I am standing here today and declaring that we can end child marriage in a generation. This is the moment where a girl and a girl, and millions of girls worldwide, will be able to say, "I will marry when I want."
En verder... ik weet dat we samen kunnen zorgen voor transformatie van het legale, culturele en politieke raamwerk dat meisjes hun rechten ontneemt. Ik sta hier vandaag en zeg dat we kindhuwelijken kunnen stoppen binnen één generatie. Dit is het moment waarop een meisje en een meisje, en miljoenen meisjes in de wereld kunnen zeggen: "Ik trouw wanneer ik wil."
(Applause)
(Applaus)
Thank you. (Applause)
Dank je wel. (Applaus)