One of my favorite parts of my job at the Gates Foundation is that I get to travel to the developing world, and I do that quite regularly. And when I meet the mothers in so many of these remote places, I'm really struck by the things that we have in common. They want what we want for our children and that is for their children to grow up successful, to be healthy, and to have a successful life. But I also see lots of poverty, and it's quite jarring, both in the scale and the scope of it. My first trip in India, I was in a person's home where they had dirt floors, no running water, no electricity, and that's really what I see all over the world. So in short, I'm startled by all the things that they don't have. But I am surprised by one thing that they do have: Coca-Cola.
Однією з моїх найулюбленіших частин роботи у Фундації Гейтсів є необхідність подорожей до країн, що розвиваються, І я їжджу туди досить часто. І коли я знайомлюсь з матерями в багатьох віддалених поселеннях я дивуюся речам, які є спільними для нас. Вони хочуть того, що ми хочемо для наших дітей, щоб їх діти виросли успішними, були здоровими і мали успішне життя. Але також я бачу багато бідності, і вона дуже разюча, як за своїм масштабом, так і за сферою охоплення. Під час своєї першої подорожі до Індії я була гостею в будинку, де була ґрунтова підлога, не було проточної води, електрики, і це те, що я зустрічаю повсюди у світі. Одним словом, я була шокована тим, яких речей вони позбавлені. Але я була здивована, однією річчю яка в них є: Кока-Кола.
Coke is everywhere. In fact, when I travel to the developing world, Coke feels ubiquitous. And so when I come back from these trips, and I'm thinking about development, and I'm flying home and I'm thinking, "We're trying to deliver condoms to people or vaccinations," you know, Coke's success kind of stops and makes you wonder: how is it that they can get Coke to these far-flung places? If they can do that, why can't governments and NGOs do the same thing? And I'm not the first person to ask this question. But I think, as a community, we still have a lot to learn. It's staggering, if you think about Coca-Cola. They sell 1.5 billion servings every single day. That's like every man, woman and child on the planet having a serving of Coke every week. So why does this matter? Well, if we're going to speed up the progress and go even faster on the set of Millennium Development Goals that we're set as a world, we need to learn from the innovators, and those innovators come from every single sector. I feel that, if we can understand what makes something like Coca-Cola ubiquitous, we can apply those lessons then for the public good.
Кола є всюди. Дійсно, під час подорожей країнами, що розвиваються, складається враження, що кола всюдисуща. І коли я повертаюсь з цих поїздок, і думаю про розвиток, я лечу додому, і думаю, «Ми намагаємося забезпечити людей презервативами, або провести їх вакцинацію», і ви знаєте, успіх Коли зупиняє вас і змушує поцікавитись: як так, що вони можуть доставити Колу до всіх цих віддалених поселень? Якщо вони можуть це зробити, чому тоді уряди і НДО не можуть зробити те ж саме? І я не перша, хто задається цим питанням. Але, я думаю, як суспільству, нам ще багато чого треба навчитись. Це приголомшливо, якщо поглянути на Кока-Колу. Вони продають 1,5 мільярди пляшок кожен Божий день. Це так, наче кожен чоловік, жінка, дитина на планеті п'ють Колу кожного тижня. Чому ж це має значення? Отже, якщо ми хочемо прискорити прогрес і працювати швидше над Цілями Розвитку Тисячоліття, які ми прийняли всім світом, ми маємо вчитись у новаторів, і ці новатори походять з кожної галузі. Я відчуваю, якщо ми зможемо зрозуміти, що робить щось типу Кока-Коли всюдисущим, ми зможемо застосувати ці уроки потім до суспільних благ.
Coke's success is relevant, because if we can analyze it, learn from it, then we can save lives. So that's why I took a bit of time to study Coke. And I think there are really three things we can take away from Coca-Cola. They take real-time data and immediately feed it back into the product. They tap into local entrepreneurial talent, and they do incredible marketing. So let's start with the data. Now Coke has a very clear bottom line -- they report to a set of shareholders, they have to turn a profit. So they take the data, and they use it to measure progress. They have this very continuous feedback loop. They learn something, they put it back into the product, they put it back into the market. They have a whole team called "Knowledge and Insight." It's a lot like other consumer companies. So if you're running Namibia for Coca-Cola, and you have a 107 constituencies, you know where every can versus bottle of Sprite, Fanta or Coke was sold, whether it was a corner store, a supermarket or a pushcart. So if sales start to drop, then the person can identify the problem and address the issue.
Успіх Коли є доречним, адже, якщо ми зможемо проаналізувати його, і дізнатись щось, то ми зможемо рятувати життя. Тому, я присвятила деякий час вивченню Коли. І я думаю, насправді є три речі, яких ми можемо навчитись у Кока-Коли. Вони отримують оперативну інформацію і негайно використовують її для коригування продукту. Вони мобілізують місцевих талановитих підприємців, і застосовують неймовірний маркетинг. Давайте розпочнемо з інформації. Кола має дуже чіткий підсумковий результат. Вони звітують перед зборами акціонерів. Вони мають приносити прибуток. Тому вони беруть інформацію, і використовують її для виміру прогресу. Вони мають такий цикл постійного зворотнього зв'язку. Вони дізнаються щось нове, і додають це до продукту, а потім вони випускають це на ринок. У них є ціла команда під назвою "Знання і розуміння" В основному, це так само, як і в інших споживчих компаніях. Тому, якщо ви працюєте в Намібії на Кока-Колу, і у вас є 107 округів, ви знаєте, де було продано кожну пляшку Спрайту, Фанти чи Коли - чи то в крамничці на розі, в супермаркеті, чи в торговця на колесах. Тому якщо продажі падають, службовець може визначити проблему і вирішити її.
Let's contrast that for a minute to development. In development, the evaluation comes at the very end of the project. I've sat in a lot of those meetings, and by then, it is way too late to use the data. I had somebody from an NGO once describe it to me as bowling in the dark. They said, "You roll the ball, you hear some pins go down. It's dark, you can't see which one goes down until the lights come on, and then you an see your impact." Real-time data turns on the lights.
Давайте порівняємо на хвилинку це з соціальним розвитком. У соціальному розвитку оцінювання відбувається в самому кінці проекту. Я була присутня на багатьох таких зустрічах. І до того часу було вже надто пізно використовувати інформацію. Колись, дехто з недержавної організації описав це як "боулінг у темряві". "Ти кидаєш кулю, чуєш звуки, падають якісь кеглі. Темно, неможливо побачити, які саме кеглі, допоки не ввімкнеться світло, і тільки тоді ви бачите результат. Оперативна інформація вмикає світло.
So what's the second thing that Coke's good at? They're good at tapping into that local entrepreneurial talent. Coke's been in Africa since 1928, but most of the time they couldn't reach the distant markets, because they had a system that was a lot like in the developed world, which was a large truck rolling down the street. And in Africa, the remote places, it's hard to find a good road. But Coke noticed something -- they noticed that local people were taking the product, buying it in bulk and then reselling it in these hard-to-reach places. And so they took a bit of time to learn about that. And they decided in 1990 that they wanted to start training the local entrepreneurs, giving them small loans. They set them up as what they called micro-distribution centers, and those local entrepreneurs then hire sales people, who go out with bicycles and pushcarts and wheelbarrows to sell the product. There are now some 3,000 of these centers employing about 15,000 people in Africa. In Tanzania and Uganda, they represent 90 percent of Coke's sales. Let's look at the development side.
Яка ж друга річ, в якій Кола успішна? Вони також успішні в залученні місцевих талановитих підприємців. Кола присутня в Африці з 1928-го року, але дуже довго вони не могли досягнути віддалених ринків, тому що в них була система, подібна до тих, що в розвинутих країнах, що являла собою велику вантажівку, яка їздить по вулицях. Але в Африці, у віддалених місцях, хорошу дорогу знайти складно. Але Кола помітила дещо. Вони помітили, що місцеві беруть продукти, купують їх в ларках а потім перепродують у важкодоступних поселеннях. Для вивчення цього механізму знадобився деякий час. І вони вирішили в 1990, що вони хочуть почати тренувати їх локальних підприємців, і давати їм малі позики. Вони почали встановлювати так звані мікро-дистрибуційні центри. І ті місцеві підприємці потім наймали продавців, які виїжджали на велосипедах, тачках, точках продажу на колесах продавати продукт. Наразі існує близько 3 тисяч таких центрів, які працевлаштовують 15 тисяч людей в Африці. В Танзанії і Уганді вони представляють 90% продажів Коли. Давайте подивимось на соціальний розвиток.
What is it that governments and NGOs can learn from Coke? Governments and NGOs need to tap into that local entrepreneurial talent as well, because the locals know how to reach the very hard-to-serve places, their neighbors, and they know what motivates them to make change. I think a great example of this is Ethiopia's new health extension program. The government noticed in Ethiopia that many of the people were so far away from a health clinic, they were over a day's travel away from a health clinic. So if you're in an emergency situation -- or if you're a mom about to deliver a baby -- forget it, to get to the health care center. They decided that wasn't good enough, so they went to India and studied the Indian state of Kerala that also had a system like this, and they adapted it for Ethiopia. And in 2003, the government of Ethiopia started this new system in their own country. They trained 35,000 health extension workers to deliver care directly to the people. In just five years, their ratio went from one worker for every 30,000 people to one worker for every 2,500 people.
Чого можуть уряди та НДО навчитись у Коли? Уряди і недержавні організації мають теж залучати місцевих підприємців, тому що місцеві знають, як дістатись до важкодоступних поселень, їх сусідів, і вони знають, що мотивує їх змінюватися. Я думаю, чудовим прикладом цього є нова програма покращення здоров'я в Ефіопії. Уряд в Ефіопії помітив, що багато людей були віддалені від клінік, вони були на відстані одного дня подорожі від клінік. Тому в невідкладному випадку, або якщо жінка народжувала дитину, можна було навіть не думати про те, щоб дістатись лікарні. Вони вирішили, що так не досить добре, тому вони поїхали в Індію і вивчили досвід індійського штату Керала що також мав схожу систему, і вони застосували її до Ефіопії. І в 2003, уряд Ефіопії запровадив нову систему в своїй країні. Вони навчили 35 тисяч працівників охорони здоров'я безпосередньо лікувати людей. І за п'ять років кількість людей, що припадала на одного такого лікаря, знизилася з 30 тисяч до 2,5 тисяч чоловік.
Now, think about how this can change people's lives. Health extension workers can help with so many things, whether it's family planning, prenatal care, immunizations for the children, or advising the woman to get to the facility on time for an on-time delivery. That is having real impact in a country like Ethiopia, and it's why you see their child mortality numbers coming down 25 percent from 2000 to 2008. In Ethiopia, there are hundreds of thousands of children living because of this health extension worker program. So what's the next step for Ethiopia? Well, they're already starting talk about this. They're starting to talk about, "How do you have the health community workers generate their own ideas? How do you incent them based on the impact that they're getting out in those remote villages?" That's how you tap into local entrepreneurial talent and you unlock people's potential.
Тепер, задумайтесь, як це може змінити людські життя. Працівники охорони здоров'я можуть допомогти зі стількома речами, чи це планування сім'ї чи передпологова підготовка, імунізація дітей чи консультування жінок щодо подорожі до клінік для запланованих пологів. Це має значні результати в такій країні, як Ефіопія, і саме тому дитяча смертність там знизилась на 25% з 2000 по 2008 роки. В Ефіопії сотні тисяч дітей живуть завдяки цій програмі підготовки працівників охорони здоров'я. То який наступний крок для Ефіопії? Вони вже починають говорити про це. Вони починають говорити про те, "Як заохотити працівників охорони здоров'я пропонувати свої власні ідеї? Як винагородити їх за ті результати, яких вони досягають в тих віддалених поселеннях?" Саме так можна залучити місцевих талановитих підприємців і розкрити їх потенціал.
The third component of Coke's success is marketing. Ultimately, Coke's success depends on one crucial fact and that is that people want a Coca-Cola. Now the reason these micro-entrepreneurs can sell or make a profit is they have to sell every single bottle in their pushcart or their wheelbarrow. So, they rely on Coca-Cola in terms of its marketing, and what's the secret to their marketing? Well, it's aspirational. It is associated that product with a kind of life that people want to live. So even though it's a global company, they take a very local approach. Coke's global campaign slogan is "Open Happiness." But they localize it. And they don't just guess what makes people happy; they go to places like Latin America and they realize that happiness there is associated with family life. And in South Africa, they associate happiness with seriti or community respect. Now, that played itself out in the World Cup campaign. Let's listen to this song that Coke created for it, "Wavin' Flag" by a Somali hip hop artist.
Третім компонентом успіху Коли є маркетинг. У кінцевому підсумку, успіх Коли залежить від того важливого факту, що люди хочуть Кока-Колу. Відтак причиною, чому ці мікропідприємці можуть продавати і отримувати прибуток, є те, що вони мають продати кожну пляшку зі своєї торгової точки або тачки. Тому, вони довіряються Кока-Колі відносно маркетингу. І в чому ж секрет їх маркетингу? В прагненні. Продукт асоціюється з тим стилем життя, яким люди хотіли б жити. І навіть попри те, що це глобальна компанія, вони використовують дуже локальний підхід. Глобальний слоган Коли звучить: "Відкрий щастя" Але вони локалізують його. Вони не просто вгадують, що саме робить людей щасливими, вони їдуть у такі місця, як Латинська Америка, щоб дізнатись, що там щастя асоціюється з сімейним життям. А в Південній Африці вони асоціюють щастя з [нечітко] або повагою спільноти. Ось це зіграло в кампанії до Світового чемпіонату. Давайте послухаємо пісню, створену Колою для чемпіонату, - "Wavin' Flag" (Майоріючий прапор) від сомалійського хіп-хопера.
(Video) K'Naan: ♫ Oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh oh oh oh oh oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫Give you freedom, give you fire♫ ♫ Give you reason, take you higher ♫ ♫ See the champions take the field now ♫ ♫ You define us, make us feel proud ♫ ♫ In the streets our heads are lifted ♫ ♫ As we lose our inhibition ♫ ♫ Celebration, it's around us ♫ ♫ Every nation, all around us ♫
о-о-о-о-о-о о-о-о-о-о-о о-о-о-о-о-о о-о-о-о-о-о Дає нам свободу, дає нам вогонь, Дає нам мотив, піднімає високо Чемпіони виходять на поле Вони представляють нас, дають нам почуття гордості На вулицях наші голови підняті Ми долаємо перешкоди Святкування довкола Кожна нація, навколо нас
Melinda French Gates: It feels pretty good, right? Well, they didn't stop there -- they localized it into 18 different languages. And it went number one on the pop chart in 17 countries. It reminds me of a song that I remember from my childhood, "I'd Like to Teach the World to Sing," that also went number one on the pop charts. Both songs have something in common: that same appeal of celebration and unity. So how does health and development market? Well, it's based on avoidance, not aspirations. I'm sure you've heard some of these messages. "Use a condom, don't get AIDS." "Wash you hands, you might not get diarrhea." It doesn't sound anything like "Wavin' Flag" to me.
Мелінда Френч Гейтс: Здається, непогано, так? Але вони не спинились на цьому. Вони переклали пісню на 18 різних мов. І вона завоювала перше місце в хіт-парадах 17-ти країн. Це нагадує мені пісню, яку я пам'ятаю з дитинства, "I'd Like to Teach the World to Sing," ("Я б хотів навчити світ співати"), що також була номер один в хіт-парадах. Обидві пісні мають дещо спільне: той самий заклик до святкування і єдності. Що ж робить сфера здоров'я і розвитку? Вона заснована на запобіганні, не на бажанні. Я впевнена, ви чули деякі з цих закликів. "Використовуй презерватив, не отримуй СНІД" "Мий руки, можливо не підхопиш діарею" Це не звучить як "Wavin' Flag" для мене.
And I think we make a fundamental mistake -- we make an assumption, that we think that, if people need something, we don't have to make them want that. And I think that's a mistake. And there's some indications around the world that this is starting to change. One example is sanitation. We know that a million and a half children die a year from diarrhea and a lot of it is because of open defecation. But there's a solution: you build a toilet. But what we're finding around the world, over and over again, is, if you build a toilet and you leave it there, it doesn't get used. People reuse it for a slab for their home. They sometimes store grain in it. I've even seen it used for a chicken coop. (Laughter) But what does marketing really entail that would make a sanitation solution get a result in diarrhea? Well, you work with the community. You start to talk to them about why open defecation is something that shouldn't be done in the village, and they agree to that. But then you take the toilet and you position it as a modern, trendy convenience. One state in Northern India has gone so far as to link toilets to courtship. And it works -- look at these headlines. (Laughter) I'm not kidding. Women are refusing to marry men without toilets. No loo, no "I do."
І я думаю, це фундаментальна помилка, коли ми робимо припущення, гадаючи, що, якщо люди потребують чогось, ми не маємо змушувати їх хотіти цього. І я думаю, в цьому є помилка. Є певні свідчення у світі того, що щось починає змінюватись. Наприклад, санітарія. Ми знаємо, що півтора мільйони дітей помирають від діареї кожного року, і багато з них - через відкриту дефекацію. Але ж вирішення існує: побудуйте туалет. Але що ми бачимо всюди у світі, знову і знову, це те, що якщо ти побудував туалет і залишив його, ним ніхто не користується. Люди розбирають його на матеріали для своїх домівок. Інколи вони зберігають там зерно. Я навіть бачила, що там був курятник. (Сміх) Але що реально може зробити маркетинг, щоб покращення санітарії вплинуло на ситуацію з діареєю? Спершу, необхідно працювати з громадою. Необхідно розказувати їм, чому відкрита дефекація - це те, що не треба робити в поселенні, і вони мають погодитись з цим. Але потім необхідно взяти туалет і позиціонувати його як сучасну, трендову зручність. Один штат в Північній Індії настільки надихнувся, що пов'язав туалет з залицянням. І це спрацювало. Подивіться на ці заголовки. (Сміх) Я не шуткую. Жінки відмовляються вийти заміж за чоловіків без туалетів. Немає туалету, немає "так".
(Laughter)
(Сміх)
Now, it's not just a funny headline -- it's innovative. It's an innovative marketing campaign. But more importantly, it saves lives. Take a look at this -- this is a room full of young men and my husband, Bill. And can you guess what the young men are waiting for? They're waiting to be circumcised. Can you you believe that? We know that circumcision reduces HIV infection by 60 percent in men. And when we first heard this result inside the Foundation, I have to admit, Bill and I were scratching our heads a little bit and we were saying, "But who's going to volunteer for this procedure?" But it turns out the men do, because they're hearing from their girlfriends that they prefer it, and the men also believe it improves their sex life. So if we can start to understand what people really want in health and development, we can change communities and we can change whole nations.
Але ж це не просто смішний заголовок. Це інноваційно. Це інноваційна маркетингова кампанія. Але більш важливо те, що це рятує людські життя. Погляньте сюди. Ця кімната заповнена молодими людьми, серед яких і мій чоловік, Біл. Здогадайтесь, чого молоді чоловіки чекають? Вони чекають на обрізання. Ви можете в це повірити? Ми знаємо, що обрізання знижує ймовірність зараження ВІЛ-інфекцією для чоловіків на 60%. І коли ми вперше почули про цей результат у Фундації, маю зауважити, ми з Білом чухали потилицю і казали "Але хто погодиться добровільно на цю процедуру?" Але виявилось, що чоловіки погоджуються, тому що вони слухають своїх дівчат, які віддають перевагу цій процедурі, а також чоловіки впевнені, що це покращить їх сексуальне життя. Тому, якщо ми почнемо розуміти, чого люди хочуть насправді в сфері здоров'я і соціального розвитку, ми зможемо змінити громади, і ми зможемо змінити цілі нації.
Well, why is all of this so important? So let's talk about what happens when this all comes together, when you tie the three things together. And polio, I think, is one of the most powerful examples. We've seen a 99 percent reduction in polio in 20 years. So if you look back to 1988, there are about 350,000 cases of polio on the planet that year. In 2009, we're down to 1,600 cases. Well how did that happen? Let's look at a country like India. They have over a billion people in this country, but they have 35,000 local doctors who report paralysis, and clinicians, a huge reporting system in chemists. They have two and a half million vaccinators. But let me make the story a little bit more concrete for you. Let me tell you the story of Shriram, an 18 month boy in Bihar, a northern state in India. This year on August 8th, he felt paralysis and on the 13th, his parents took him to the doctor. On August 14th and 15th, they took a stool sample, and by the 25th of August, it was confirmed he had Type 1 polio. By August 30th, a genetic test was done, and we knew what strain of polio Shriram had.
Чому ж все це так важливо? Давайте поговоримо, що відбувається коли це все сходиться, коли ви збираєте всі 3 речі разом. І поліомієліт, мені здається, є одним з найкращих прикладів. Ми бачимо 99% зменшення кількості захворювань за останні 20 років. Якщо ви пригадаєте 1988 рік, ви побачите 350 тисяч випадків захворювання на планеті в тому році. У 2009, цифри знизились до 1600 випадків. Як це сталось? Давайте поглянемо на Індію. У цій країні проживає понад один мільярд людей, але вони мають тільки 35 тисяч лікарів, які лікують параліч, і співробітників лабораторій, а також значну кількість аптекарів. Вони мають два з половиною мільйони вакцинаторів. Але давайте розглянемо конкретний випадок. Я розкажу історію Шрірама, 18-місячного хлопчика з Біхар, північного штату Індії. Цього року, 8-го серпня, його розбив параліч, і 13-го батьки відвезли його до лікаря. 14-го і 15-го, вони взяли аналізи і вже до 25-го серпня було підтверджено, що в нього поліомієліт 1-го типу. Вже до 30-го був зроблений генетичний тест, і визначено, який штам поліомієліту був у Шрірама.
Now it could have come from one of two places. It could have come from Nepal, just to the north, across the border, or from Jharkhand, a state just to the south. Luckily, the genetic testing proved that, in fact, this strand came north, because, had it come from the south, it would have had a much wider impact in terms of transmission. So many more people would have been affected. So what's the endgame? Well on September 4th, there was a huge mop-up campaign, which is what you do in polio. They went out and where Shriram lives, they vaccinated two million people. So in less than a month, we went from one case of paralysis to a targeted vaccination program. And I'm happy to say only one other person in that area got polio. That's how you keep a huge outbreak from spreading, and it shows what can happen when local people have the data in their hands; they can save lives.
Він міг взятись з двох місць. Він міг прийти з Непалу, що на півночі, через кордон, або з Джарханд, штату на південь. На щастя, генетичний тест показав, що насправді цей штам прийшов з півночі, тому що якщо б він прийшов з півдня, масштаб його розповсюдження був би набагато більшим. Тобто було б заражено значно більше людей. Чим все закінчилось? 4-го вересня, була проведена велика очисна кампанія, те, що робиться при поліомієліті. Вони вийшли на вулиці, де живе Шрірам, і вакцинували 2 мільйони людей. Таким чином, менш як за місяць ми пройшли від одного випадку зараження до цільової вакцинації. Мені приємно казати, що тільки ще одна людина заразилась хворобою в тій місцевості. Ось так можна запобігти розповсюдженню епідемії, і це показує, що може статись, коли місцеві жителі тримають інформацію в своїх руках; вони можуть рятувати життя.
Now one of the challenges in polio, still, is marketing, but it might not be what you think. It's not the marketing on the ground. It's not telling the parents, "If you see paralysis, take your child to the doctor or get your child vaccinated." We have a problem with marketing in the donor community. The G8 nations have been incredibly generous on polio over the last 20 years, but we're starting to have something called polio fatigue and that is that the donor nations aren't willing to fund polio any longer. So by next summer, we're sighted to run out of money on polio. So we are 99 percent of the way there on this goal and we're about to run short of money. And I think that if the marketing were more aspirational, if we could focus as a community on how far we've come and how amazing it would be to eradicate this disease, we could put polio fatigue and polio behind us. And if we could do that, we could stop vaccinating everybody, worldwide, in all of our countries for polio. And it would only be the second disease ever wiped off the face of the planet. And we are so close. And this victory is so possible.
Але однією з проблем поліомієліту, все ж, є маркетинг, але не так, як ви собі уявляєте. Це не звичний маркетинг. Це не застереження для батьків, типу: "Якщо ви бачите ознаки паралічу, везіть дитину до лікаря або зробіть своїй дитині вакцинацію" Проблема тут пов'язана з маркетингом у спільноті донорів. Країни Великої Вісімки були неймовірно щедрі у сфері боротьби з поліомієлітом протягом останніх 20 років, але ми починаємо бачити щось схоже на "поліовтому", тобто країни-донори не хочуть більше фінансувати поліопрограми. До наступного літа в нас закінчаться кошти на боротьбу з хворобою. Ми подолали 99% шляху до мети, а тепер в нас можуть закінчитись гроші. І мені здається, якби маркетинг був більш спонукаючий, якби ми могли сконцентрувати громадськість на тому, як багато ми досягли, і як би добре було б викорінити цю хворобу, ми б могли лишити "поліовтому" і поліомієліт в минулому. І якщо б нам це вдалося, ми б могли припинити вакцинувати всіх повсюди від поліомієліту, у всіх країнах. І це б була тільки друга хвороба за всі часи, стерта з лиця землі. І ми так близько до цієї мети. І ця перемога настільки можлива.
So if Coke's marketers came to me and asked me to define happiness, I'd say my vision of happiness is a mother holding healthy baby in her arms. To me, that is deep happiness. And so if we can learn lessons from the innovators in every sector, then in the future we make together, that happiness can be just as ubiquitous as Coca-Cola.
Якщо б продавець Коли прийшов до мене і попросив дати визначення щастю, я б сказала, що в моєму баченні щастя є мати, що тримає здорову дитину у своїх руках. Для мене, це - істинне щастя. Тому, якщо б ми могли вчитись на прикладах інноваторів з різних сфер, тоді в майбутньому, яке ми творимо разом, таке щастя могло б бути таким же всюдисущим як Кока-Кола.
Thank you.
Дякую.
(Applause)
(Аплодисменти)