One of my favorite parts of my job at the Gates Foundation is that I get to travel to the developing world, and I do that quite regularly. And when I meet the mothers in so many of these remote places, I'm really struck by the things that we have in common. They want what we want for our children and that is for their children to grow up successful, to be healthy, and to have a successful life. But I also see lots of poverty, and it's quite jarring, both in the scale and the scope of it. My first trip in India, I was in a person's home where they had dirt floors, no running water, no electricity, and that's really what I see all over the world. So in short, I'm startled by all the things that they don't have. But I am surprised by one thing that they do have: Coca-Cola.
אחד מהחלקים האהובים עלי בעבודתי בקרן גייטס הוא שאני יכולה לטייל למדינות המתפתחות ואני עושה זאת באופן קבוע למדי. וכאשר אני פוגשת את האמהות בכל כך הרבה מהמקומות המרוחקים הללו אני באמת מופתעת מהדברים שיש לנו במשותף הן רוצות מה שאנחנו רוצים מהילדים שלנו, וזה שהילדים שלנו יגדלו בהצלחה, להיות בריאים, ולחיות חיים מוצלחים. אבל אני גם רואה הרבה עוני, וזה די צורם, הן בקנה המידה והן בהיקף של זה. בטיול הראשון שלי להודו, הייתי בבית של אדם שם היו להם רצפות עפר, ללא מים זורמים, ללא חשמל, וזה באמת מה שאני רואה ברחבי העולם. או בקיצור, אני חרדה מכל הדברים הללו שאין להם. אבל אני מופתעת מדבר אחד שיש להם: קוקה-קולה.
Coke is everywhere. In fact, when I travel to the developing world, Coke feels ubiquitous. And so when I come back from these trips, and I'm thinking about development, and I'm flying home and I'm thinking, "We're trying to deliver condoms to people or vaccinations," you know, Coke's success kind of stops and makes you wonder: how is it that they can get Coke to these far-flung places? If they can do that, why can't governments and NGOs do the same thing? And I'm not the first person to ask this question. But I think, as a community, we still have a lot to learn. It's staggering, if you think about Coca-Cola. They sell 1.5 billion servings every single day. That's like every man, woman and child on the planet having a serving of Coke every week. So why does this matter? Well, if we're going to speed up the progress and go even faster on the set of Millennium Development Goals that we're set as a world, we need to learn from the innovators, and those innovators come from every single sector. I feel that, if we can understand what makes something like Coca-Cola ubiquitous, we can apply those lessons then for the public good.
קולה יש בכל מקום. למעשה, כאשר אני מטיילת למדינות מתפתחות, קולה מרגישה כאילו היא יכולה להיות בכל מקום בו זמנית. וכך כאשר אני שבה מהטיולים הללו, ואני חושבת על פיתוח, ואני טסה הביתה, ואני חושבת, "אנחנו מנסים להביא קונדומים לאנשים או חיסונים," אתם יודעים, ההצלחה של קוקה-קולה גורמת לך לעצור ולחשוב: איך זה שהם יכולים להשיג קולה במקומות שכוחי האל האלו? אם הם יכולים לעשות את זה, מדוע ממשלות וארגונים בלתי ממשלתיים אינם יכולים לעשות את אותו הדבר? ואני לא האדם הראשון ששואל את השאלה הזו. אבל אני חושבת, שכקהילה, נותר לנו עוד הרבה ללמוד. זה מטלטל, אם חושבים על קוקה-קולה. הם מוכרים 1.5 מנות מדי יום. זה כאילו כל גבר, אשה וילד על כדור הארץ ישתה מנה של קוקה-קולה מדי שבוע. אז למה זה חשוב? ובכן, אם אנחנו עומדים להאיץ את התהליך ולפעול מהר יותר במטרות לפיתוח של המילניום אותן קבענו כעולם עלינו ללמוד מהמחדשים, והמחדשים הללו מגיעים מכל מגזר אפשרי אני מרגישה שאם אנחנו יכולים להבין מה הופך משהו כמו קוקה-קולה למשהו שנמצא בכל מקום בו זמנית אנו יכולים ליישם את המסקנות הללו לטובת הציבור.
Coke's success is relevant, because if we can analyze it, learn from it, then we can save lives. So that's why I took a bit of time to study Coke. And I think there are really three things we can take away from Coca-Cola. They take real-time data and immediately feed it back into the product. They tap into local entrepreneurial talent, and they do incredible marketing. So let's start with the data. Now Coke has a very clear bottom line -- they report to a set of shareholders, they have to turn a profit. So they take the data, and they use it to measure progress. They have this very continuous feedback loop. They learn something, they put it back into the product, they put it back into the market. They have a whole team called "Knowledge and Insight." It's a lot like other consumer companies. So if you're running Namibia for Coca-Cola, and you have a 107 constituencies, you know where every can versus bottle of Sprite, Fanta or Coke was sold, whether it was a corner store, a supermarket or a pushcart. So if sales start to drop, then the person can identify the problem and address the issue.
ההצלחה של קוקה-קולה רלוונטית, מכיוון שאנחנו יכולים לנתח את זה, ללמוד מזה, ואז אנחנו יכולים להציל חיים. וזו הסיבה שלקחתי את הזמן ללמוד על קוקה-קולה. ואני חושבת שיש בעצם שלושה דברים שאנו יכולים ללמוד מקוקה-קולה. הם לוקחים מידע בזמן אמת ומיד מזינים אותו חזרה למוצר. הם מקשיבים לכשרון היזמות המקומי, והם עושים שיווק מדהים. אז בואו נתחיל עם המידע. לקוקה-קולה יש שורה תחתונה מאוד ברורה. הם מדווחים לקבוצה של בעלי מניות. הם חייבים להראות רווח. אז הם לוקחים את המידע, והם משתמשים בו כדי למדוד התקדמות. יש להם מעגל מתמשך של משוב. הם לומדים משהו, והם מחזירים אותו לתוך המוצר, הם מחזירים אותו לשוק. יש להם צוות שלם בשם "ידע ותובנה." זה דומה מאוד לחברות צרכנות רבות. אז אם אתם משווקים קוקה-קולה בנמיביה, ויש לכם 107 מחוזות, אתם יודעים היכן כל פחית וכל בקבוק של ספרייט, פנטה או קולה נמכרו, אם זה היה בחנות פינתית, או סופרמרקט או עגלה. כך שאם המכירות מתחילות לרדת, אז אדם יכול לזהות את הבעיה ולטפל בנושא.
Let's contrast that for a minute to development. In development, the evaluation comes at the very end of the project. I've sat in a lot of those meetings, and by then, it is way too late to use the data. I had somebody from an NGO once describe it to me as bowling in the dark. They said, "You roll the ball, you hear some pins go down. It's dark, you can't see which one goes down until the lights come on, and then you an see your impact." Real-time data turns on the lights.
בואו נשווה את זה לדקה לפיתוח. בפיתוח, ההערכה מגיעה בסופה של התוכנית. ישבתי בהרבה ישיבות כאלו. ועד אז, היה הרבה יותר מאוחר להשתמש במידע. מישהו מארגון לא ממשלתי הסביר לי את זה פעם כמשחק באולינג בחשיכה. הם אמרו, "אתה מגלגל את הכדור, אתה שומע כמה פינים נופלים. זה חשוך, אי אפשר לדעת אילו נפלו עד אשר האור חוזר, ואז רואים את ההשפעה שלך." מידע בזמן אמת מדליק את האור.
So what's the second thing that Coke's good at? They're good at tapping into that local entrepreneurial talent. Coke's been in Africa since 1928, but most of the time they couldn't reach the distant markets, because they had a system that was a lot like in the developed world, which was a large truck rolling down the street. And in Africa, the remote places, it's hard to find a good road. But Coke noticed something -- they noticed that local people were taking the product, buying it in bulk and then reselling it in these hard-to-reach places. And so they took a bit of time to learn about that. And they decided in 1990 that they wanted to start training the local entrepreneurs, giving them small loans. They set them up as what they called micro-distribution centers, and those local entrepreneurs then hire sales people, who go out with bicycles and pushcarts and wheelbarrows to sell the product. There are now some 3,000 of these centers employing about 15,000 people in Africa. In Tanzania and Uganda, they represent 90 percent of Coke's sales. Let's look at the development side.
אז מה הדבר השני שקוקה-קולה טובה בו? הם טובים בהקשבה לכישרון היזמות המקומי. קוקה-קולה נמצאת באפריקה מאז 1928, אבל רוב הזמן לא היתה להם גישה לשווקים המרוחקים, משום שהיתה להם שיטה שהיתה דומה לעולם המפותח, שהיתה משאית גדולה שנוסעת ברחובות. אך באפריקה, במקומות המרוחקים, קשה למצוא דרך טובה. אבל קוקה-קולה שמה לב למשהו. הם שמו לב שאנשים מקומיים לקחו את המוצר, קנו אותו בסיטונות ואז מכרו אותו מחדש באותם מקומות בעלי גישה מוגבלת. אז הם לקחו מעט זמן ללמוד את זה. וב-1990 הם החליטו שהם רוצים להתחיל להכשיר את היזמים המקומיים, ולתת להם הלוואות קטנות. הם ארגנו אותם במה שהם קוראים לו מרכזי מיקרו-הפצה. והיזמים המקומיים הללו אח"כ שוכרים אנשי מכירות, שיוצאים עם אופניים ועגלות ומריצות כדי למכור את המוצר. היום יש כשלושת אלפים מרכזים כאלו המעסיקים כ-15 אלף איש באפריקה. בטנזניה ואוגנדה, הם מייצגים 90 אחוזים ממכירות קוקה-קולה. בואו נסתכל על הצד של הפיתוח.
What is it that governments and NGOs can learn from Coke? Governments and NGOs need to tap into that local entrepreneurial talent as well, because the locals know how to reach the very hard-to-serve places, their neighbors, and they know what motivates them to make change. I think a great example of this is Ethiopia's new health extension program. The government noticed in Ethiopia that many of the people were so far away from a health clinic, they were over a day's travel away from a health clinic. So if you're in an emergency situation -- or if you're a mom about to deliver a baby -- forget it, to get to the health care center. They decided that wasn't good enough, so they went to India and studied the Indian state of Kerala that also had a system like this, and they adapted it for Ethiopia. And in 2003, the government of Ethiopia started this new system in their own country. They trained 35,000 health extension workers to deliver care directly to the people. In just five years, their ratio went from one worker for every 30,000 people to one worker for every 2,500 people.
מה יכולות ממשלות וחברות לא ממשלתיות ללמוד מקוקה-קולה? ממשלות וחברות לא ממשלתיות צריכות להאזין לכשרון היזמות המקומי גם כן, משום שהמקומיים יודעים איך להגיע למקומות הקשים להגעה, לשכנים שלהם, והם יודעים מה גורם להם לעשות שינוי. אני חושבת שדוגמה מצויינת לזה היא תוכנית שלוחות הבריאות החדשה של אתיופיה. באתיופיה הממשלה שמה לב שהרבה אנשים היו מאוד רחוקים ממרפאה, הם היו במרחק יום ממרפאה. אז אם היה לך מצב חרום, או אם את אם שעומדת ללדת תינוק, שכח מזה, להגיע למרפאה. הם החליטו שזה לא טוב מספיק, אז הם נסעו להודו ולמדו את מדינת קראלה בהודו גם להם היתה שיטה כזו, והם התאימו אותה לאתיופיה. וב-2003, הממשלה באתיופיה התחילה את השיטה החדשה הזו במדינתם. הם הכשירו 35,000 עובדי שלוחת הרפואה כדי להביא טיפול ישירות לאנשים. בחמש שנים בלבד, היחס שלהם עבר מעובד אחד ל-30,000 אנשים לעובד אחד לכל 2,500 אנשים.
Now, think about how this can change people's lives. Health extension workers can help with so many things, whether it's family planning, prenatal care, immunizations for the children, or advising the woman to get to the facility on time for an on-time delivery. That is having real impact in a country like Ethiopia, and it's why you see their child mortality numbers coming down 25 percent from 2000 to 2008. In Ethiopia, there are hundreds of thousands of children living because of this health extension worker program. So what's the next step for Ethiopia? Well, they're already starting talk about this. They're starting to talk about, "How do you have the health community workers generate their own ideas? How do you incent them based on the impact that they're getting out in those remote villages?" That's how you tap into local entrepreneurial talent and you unlock people's potential.
עכשיו, חישבו על איך זה יכול לשנות חיים של אנשים. עובדי שלוחות הבריאות יכולים לעזור עם כל כך הרבה דברים, אם זה תכנון משפחה, טיפול בזמן ההריון חיסון לילדים, או לייעץ לאישה להגיע למתקן רפואי בזמן ללידה שתתחש בזמן. לזה משמעות אמיתית במדינה כמו אתיופיה, וזו הסיבה בגללה רואים שמספרי תמותת הילדים שלהם יורדת ב-25 אחוזים משנת 2000 לשנת 2008. באתיופיה, יש מאות אלפי ילדים שחיים בגלל תוכנית שלוחות הרפואה הזו. אז מה השלב הבא לאתיופיה? ובכן, הם כבר מתחילים לדבר על זה. הם מתחילים לדבר על, "איך גורמים לעובדי הרפואה הקהילתיים הללו ליצור רעיונות משל עצמם? איך מעודדים אותם על בסיס ההשפעה שלהם באותם כפרים נידחים?" כך מקשיבים לכשרון היזמות המקומי ומשחררים את הפוטנציאל של אנשים.
The third component of Coke's success is marketing. Ultimately, Coke's success depends on one crucial fact and that is that people want a Coca-Cola. Now the reason these micro-entrepreneurs can sell or make a profit is they have to sell every single bottle in their pushcart or their wheelbarrow. So, they rely on Coca-Cola in terms of its marketing, and what's the secret to their marketing? Well, it's aspirational. It is associated that product with a kind of life that people want to live. So even though it's a global company, they take a very local approach. Coke's global campaign slogan is "Open Happiness." But they localize it. And they don't just guess what makes people happy; they go to places like Latin America and they realize that happiness there is associated with family life. And in South Africa, they associate happiness with seriti or community respect. Now, that played itself out in the World Cup campaign. Let's listen to this song that Coke created for it, "Wavin' Flag" by a Somali hip hop artist.
המרכיב השלישי של ההצלחה של קוקה-קולה הוא שיווק. בסופו של דבר, ההצלחה של קוקה-קולה תלוי בעובדה מכרעת, והיא שאנשים רוצים קוקה-קולה. הסיבה שאותם מיקרו-יזמים יכולים למכור או להרוויח היא שהם חייבים למכור כל בקבוק בעגלה שלהם או במריצה. כך שהם סומכים על קוקה-קולה במונחים של שיווק. ומה סוד השיווק שלהם? ובכן, זה בגדר חלום. זה קושר בין המוצר הזה עם סוג החיים שאנשים רוצים לחיות. כך שאפילו שזו חברה עולמית, יש להם גישה מקומית מאוד. הסיסמה למסע הפרסום של קוקה-קולה היא "אושר פתוח." אבל הם הופכים אותו למקומי. והם לא רק מנחשים מה משמח אנשים, הם הולכים למקומות כמו אמריקה הלטינית, והם מבינים שאושר שם קשר לחיי משפחה. ובדרום אפריקה, הם קושרים בין אושר עם [לא ברור] או כבוד בקהילה. ועכשיו, זה התממש במסע הפרסום של הגביע העולמי. בואו נאזין לשיר שקוקה-קולה יצרה בשבילו, "דגל מתנפנף" של אמן היפ-הופ סומלי.
(Video) K'Naan: ♫ Oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh oh oh oh oh oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫Give you freedom, give you fire♫ ♫ Give you reason, take you higher ♫ ♫ See the champions take the field now ♫ ♫ You define us, make us feel proud ♫ ♫ In the streets our heads are lifted ♫ ♫ As we lose our inhibition ♫ ♫ Celebration, it's around us ♫ ♫ Every nation, all around us ♫
(וידאו) כנען: ♫או או או או או או-או♫ ♫ או או או או או או או או או או ♫ ♫ או או או או או או-או ♫ ♫ או או או או או או או או או-או ♫ ♫ לתת לך חופש, לתת לך אש ♫ ♫ לתת לך סיבה, לקחת את זה גבוה יותר ♫ ♫ ראו את האלופים כובשים את השדה עכשיו ♫ ♫ אתה מגדיר אותנו, גורם לנו להרגיש גאווה ♫ ♫ ברחוב ראשינו מורמים ♫ ♫ ככל שאנחנו מאבדים את העכבות שלנו ♫ ♫ חגיגה, זה מסביבינו ♫ ?♫ כל אומה, מסביבינו ♫
Melinda French Gates: It feels pretty good, right? Well, they didn't stop there -- they localized it into 18 different languages. And it went number one on the pop chart in 17 countries. It reminds me of a song that I remember from my childhood, "I'd Like to Teach the World to Sing," that also went number one on the pop charts. Both songs have something in common: that same appeal of celebration and unity. So how does health and development market? Well, it's based on avoidance, not aspirations. I'm sure you've heard some of these messages. "Use a condom, don't get AIDS." "Wash you hands, you might not get diarrhea." It doesn't sound anything like "Wavin' Flag" to me.
מלינדה פרנץ' גייטס: זה מרגיש טוב למדי, נכון? ובכן, עם לא עצרו שם. הם הפכו את השיר למקומי ב-18 שפות שונות. וזה הגיע למקום הראשון במצעד הפופ בשבע-עשרה ארצות. זה מזכיר לי שיר שאני זוכרת מילדותי, "הייתי רוצה ללמד את העולם לשיר," זה גם כן הגיע למקום ראשון במצעדי הפופ. לשני השירים יש משהו במשותף: אותה משיכה של חגיגה ואחדות. אז איך בריאות ופיתוח משווקים? ובכן, זה מבוסס על הימנעות, לא שאיפות. אני בטוחה ששמעתם כמה מהמסרים הללו. "השתמשו בקונדום, ולא תקבלו איידס." "שיטפו את הידיים, אתם עלולים לקבל שלשול." זה כלל לא נשמע לי כמו "דגל מתנפנף".
And I think we make a fundamental mistake -- we make an assumption, that we think that, if people need something, we don't have to make them want that. And I think that's a mistake. And there's some indications around the world that this is starting to change. One example is sanitation. We know that a million and a half children die a year from diarrhea and a lot of it is because of open defecation. But there's a solution: you build a toilet. But what we're finding around the world, over and over again, is, if you build a toilet and you leave it there, it doesn't get used. People reuse it for a slab for their home. They sometimes store grain in it. I've even seen it used for a chicken coop. (Laughter) But what does marketing really entail that would make a sanitation solution get a result in diarrhea? Well, you work with the community. You start to talk to them about why open defecation is something that shouldn't be done in the village, and they agree to that. But then you take the toilet and you position it as a modern, trendy convenience. One state in Northern India has gone so far as to link toilets to courtship. And it works -- look at these headlines. (Laughter) I'm not kidding. Women are refusing to marry men without toilets. No loo, no "I do."
ואני חושבת שאנחנו עושים טעות בסיסית, אנחנו מניחים, שאנחנו חושבים שאם אנשים צריכים משהו, אנחנו לא צריכים לגרום להם לרצות אותו. ואני חושבת שזו טעות. ויש כמה סימנים סביב העולם שזה מתחיל להשתנות. דוגמא אחת היא תברואה. אנחנו יודעים כי מיליון וחצי ילדים מתים מדי שנה משלשול, והרבה מזה זה בגלל עשיית צרכים במקומות פתוחים. אבל יש פתרון: בונים שירותים. אבל מה שאנחנו שוב ושוב מגלים סביב העולם, הוא שאם בונים שירותים ומשאירים אותם שם, לא נעשה בהם שימוש. אנשים משתמשים בזה כקיר לבית שלהם. לפעמים הם מאחסנים שם תבואה. אפילו ראיתי שהשתמשו בזה כלול תרנגולות. (צחוק) אבל מה שיווק באמת מכיל שיהפוך פתרון בתברואה לקבלת תוצאות בשלשול? ובכן, לעבוד עם הקהילה. אפשר להתחיל לדבר איתם על למה עשיית צרכים במקומות פתוחים זה משהו שאסור שיעשה בכפר, והם מסכימים לזה. אבל אז לוקחים שירותים ומציבים אותם כנוחיות מודרנית ואופנתית. מדינה אחת בצפון הודו הרחיקה לכת וקשרה בין שירותים לחיזור. וזה עובד. ראו את הכותרות הללו. (צחוק) אני לא צוחקת. נשים מסרבות להינשא לגברים ללא שירותים. אין שירותים, אין נישואים.
(Laughter)
(צחוק)
Now, it's not just a funny headline -- it's innovative. It's an innovative marketing campaign. But more importantly, it saves lives. Take a look at this -- this is a room full of young men and my husband, Bill. And can you guess what the young men are waiting for? They're waiting to be circumcised. Can you you believe that? We know that circumcision reduces HIV infection by 60 percent in men. And when we first heard this result inside the Foundation, I have to admit, Bill and I were scratching our heads a little bit and we were saying, "But who's going to volunteer for this procedure?" But it turns out the men do, because they're hearing from their girlfriends that they prefer it, and the men also believe it improves their sex life. So if we can start to understand what people really want in health and development, we can change communities and we can change whole nations.
עכשיו, זו לא רק כותרת מצחיקה. זה חדשני. זה מסע שיווק חדשני. אבל יותר חשוב, זה מציל חיים. תראו את זה. זה חדר מלא בגברים צעירים ובעלי, ביל. ואתם יכולים לנחש למה מחכים הגברים הצעירים? הם מחכים שתבוצע בהם מילה. אתם מאמינים? אנחנו יודעים שמילה מפחיתה את ההיתדבקות באיידס ב-60 אחוזים בגברים. וכאשר שמענו על התוצאה הזו לראשונה בקרן, אני חייבת להודות, ביל ואני גרדנו מעט את ראשינו, ואמרנו, "אבל מי עומד להתנדב להליך כזה?" אבל מסתבר שגברים מסכימים, משום שהם שומעים מהחברות שלהם, שהן מעדיפות את זה, והגברים גם מאמינים שזה משפר את חיי המין שלהם. אז אם אנחנו יכולים להתחיל להבין מה אנשים באמת רוצים בבריאות ובפיתוח, אנחנו יכולים לשנות קהילות ואנחנו יכולים לשנות אומות שלמות.
Well, why is all of this so important? So let's talk about what happens when this all comes together, when you tie the three things together. And polio, I think, is one of the most powerful examples. We've seen a 99 percent reduction in polio in 20 years. So if you look back to 1988, there are about 350,000 cases of polio on the planet that year. In 2009, we're down to 1,600 cases. Well how did that happen? Let's look at a country like India. They have over a billion people in this country, but they have 35,000 local doctors who report paralysis, and clinicians, a huge reporting system in chemists. They have two and a half million vaccinators. But let me make the story a little bit more concrete for you. Let me tell you the story of Shriram, an 18 month boy in Bihar, a northern state in India. This year on August 8th, he felt paralysis and on the 13th, his parents took him to the doctor. On August 14th and 15th, they took a stool sample, and by the 25th of August, it was confirmed he had Type 1 polio. By August 30th, a genetic test was done, and we knew what strain of polio Shriram had.
אז למה כל זה כל כך חשוב? אז בואו נדבר על מה קורה כשכל זה קורה יחדיו, כאשר קושרים את שלושת הדברים יחד. ופוליו, אני חושבת, היא אחת הדוגמאות החזקות. ראינו הפחתה של 99 אחוזים בפוליו בעשרים שנה. כך שאם מסתכלים לאחור ל-1988, היו בסביבות 350,000 מקרים של פוליו על כדור הארץ באותה שנה. ב-2009, ירדנו ל-1,600 מקרים. ובכן כיצד זה קרה? בואו נסתכל על מדינה כמו הודו. יש להם מעל מיליארד אנשים במדינה הזו. אבל יש להם 35,000 רופאים מקומיים שמדווחים שיתוק, וקלינאים, מערך ענק של דיווח בקרב הכימאים. יש להם שניים וחצי מיליון מחסנים. אבל תנו לי להפוך את הסיפור ליותר מוחשי עבורכם. תנו לי לספר לכם את הסיפור של שרירם, ילד בן 18 חודשים בביהר, מדינה צפונית בהודו. ב-8 באוגוסט השנה, הוא הרגיש שיתוק, וב-13, ההורים שלו לקחו אותו לרופא. ב-14 וה-15 באוגוסט, הם לקחו דגימת צואה, ועד ה-25 באוגוסט, אושר שיש לו פוליו מסוג 1. עד ה-30 באוגוסט, בוצעה בדיקה גנטית, ואנחנו יודעים איזה סוג של פוליו היה לשרירם.
Now it could have come from one of two places. It could have come from Nepal, just to the north, across the border, or from Jharkhand, a state just to the south. Luckily, the genetic testing proved that, in fact, this strand came north, because, had it come from the south, it would have had a much wider impact in terms of transmission. So many more people would have been affected. So what's the endgame? Well on September 4th, there was a huge mop-up campaign, which is what you do in polio. They went out and where Shriram lives, they vaccinated two million people. So in less than a month, we went from one case of paralysis to a targeted vaccination program. And I'm happy to say only one other person in that area got polio. That's how you keep a huge outbreak from spreading, and it shows what can happen when local people have the data in their hands; they can save lives.
עכשיו זה יכל להגיע מאחד משני מקומות. זה יכל להגיע מנפאל, בדיוק מצפון, מעבר לגבול, או מג'הרקהנד, מדינה מדרום. למזלנו, הבדיקה הגנטית הוכיחה שלמעשה, הגדיל הזה הגיע מהצפון, משום שאם היה מגיע מהדרום, היתה לו השפעה רחבה הרבה יותר במונחים של הדבקה. אז הרבה יותר אנשים היו נדבקים. אז מה קרה בסוף? ובכן, בארבעה בספטמבר, היה מסע גורף ענק שזה מה שעושים במקרה של פוליו. הם יצאו, ובמקום בו שרירם גר, הם חיסנו שני מיליון אנשים. כך שבפחות מחודש, הם עברו ממקרה אחד של שיתוק לתוכנית חיסון ממוקד. ואני שמחה להגיד שרק עוד אדם אחד באותו איזור קיבל פוליו. כך שומרים על ההתפרצות מלהתפשט, וזה מראה מה יכול לקרות כאשר לאנשים מקומיים יש את המידע בידיהם, הם יכולים להציל חיים.
Now one of the challenges in polio, still, is marketing, but it might not be what you think. It's not the marketing on the ground. It's not telling the parents, "If you see paralysis, take your child to the doctor or get your child vaccinated." We have a problem with marketing in the donor community. The G8 nations have been incredibly generous on polio over the last 20 years, but we're starting to have something called polio fatigue and that is that the donor nations aren't willing to fund polio any longer. So by next summer, we're sighted to run out of money on polio. So we are 99 percent of the way there on this goal and we're about to run short of money. And I think that if the marketing were more aspirational, if we could focus as a community on how far we've come and how amazing it would be to eradicate this disease, we could put polio fatigue and polio behind us. And if we could do that, we could stop vaccinating everybody, worldwide, in all of our countries for polio. And it would only be the second disease ever wiped off the face of the planet. And we are so close. And this victory is so possible.
עתה אחד מהאתגרים בפוליו הוא עדיין השיווק, אבל יכול להיות שזה לא מה שאתם חושבים. זה לא השיווק בשטח. זה לא להגיד להורים, "אם אתם רואים שיתוק, קחו את ילדיכם לרופא או חסנו את ילדיכם." יש לנו בעיה בשיווק בקהילת התורמים. מדינות ה-G8 היו מאוד נדיבות כלפי פוליו בעשרים השנים האחרונות, אבל מתחילה אצלנו תופעה הנקראת עייפות מפוליו, וזה שהמדינות התורמות לא מסכימות לממן פוליו יותר. כך שעד הקיץ הבא, אנחנו צופים שיאזל לנו הכסף לפוליו. כך שאנו ב-99 אחוזים מהדרך למטרה הזו, ועומד להיגמר לנו הכסף. ואני חושבת שאם השיווק היה יותר שאפתני, אם הוא יכל להתמקד כקהילה על כמה רחוק הגענו וכמה מדהים זה יכול להיות למגר את המחלה הזו, אנו יכולים לשים את העייפות מפוליו ופוליו, מאחורינו. ואם אנחנו יכולים לעשות את זה, אנחנו יכולים להפסיק לחסן את כולם, ברחבי העולם, בכל המדינות שלנו לפוליו. וזו תהיה רק המחלה השנים מעולם שתימחק מעל פני האדמה. ואנחנו כל כך קרובים. והניצחון כל כך אפשרי.
So if Coke's marketers came to me and asked me to define happiness, I'd say my vision of happiness is a mother holding healthy baby in her arms. To me, that is deep happiness. And so if we can learn lessons from the innovators in every sector, then in the future we make together, that happiness can be just as ubiquitous as Coca-Cola.
כך שאם המשווקים של קוקה-קולה היו באים אלי ומבקשים ממני להגדיר אושר, הייתי אומרת שהחזון שלי לאושר הוא אם האוחזת בתינוק בריא בידיה. עבורי, זהו אושר עמוק. ואם אנחנו יכולים ללמוד כמה שיעורים מהאנשים החדשנים בכל תחום, כך שבעתיד שאנחנו עושים יחד, האושר הזה יכול להיות בכל מקום בו זמנית כמו קוקה-קולה.
Thank you.
תודה.
(Applause)
(מחיאות כפיים)