Едно от любимите ми неща свързани с работата ми във Фондацията Гейтс е възможността да пътувам до развиващият се свят, и го правя доста често. Когато се срещам с майките на много от тези отдалечени места, съм истински потресена от сходните неща между тях и нас. Те искат същото, което ние искаме за нашите деца, и то е, техните деца да пораснат успешно, да са здрави, и да имат успешен живот. Но аз също виждам много бедност, и тя е доста шокираща, и с размерите си, и с начините по които поразява хората. По време на първото ми пътуване до Индия, бях в дома на един човек където подът беше от пръст и нямаше течаща вода, без електричество, и това, всъщност е, каквото виждам по целият свят. Така че накратко, изумена съм от всички тези неща които те нямат. Но съм изненадана от едно нещо, което всички те имат: Кока-Кола.
One of my favorite parts of my job at the Gates Foundation is that I get to travel to the developing world, and I do that quite regularly. And when I meet the mothers in so many of these remote places, I'm really struck by the things that we have in common. They want what we want for our children and that is for their children to grow up successful, to be healthy, and to have a successful life. But I also see lots of poverty, and it's quite jarring, both in the scale and the scope of it. My first trip in India, I was in a person's home where they had dirt floors, no running water, no electricity, and that's really what I see all over the world. So in short, I'm startled by all the things that they don't have. But I am surprised by one thing that they do have: Coca-Cola.
Колата е навсякъде. Всъщност, когато пътувам из развиващия се свят, оставам с усещането, че Колата е Вездесъща. И така като се завърна от тези пътувания, и размишлявам отностно развитието, летейки на път за вкъщи, си мисля, "Ние се опитваме да доставим презервативи или ваксини на хората," знаете ли, успехът на Кока-Кола някакси те кара да се спреш и да се замислиш: как така, успяват да заредят с Кола такива забутани места? Ако те могат да се справят с това, каква е причината поради която правителства и НПО организации не успяват? И не съм първият човек, който да зададе този въпрос. Но мисля, че като общество, имаме оща много да учим. Потресаващо е, щом се замислите за Кока-Кола Те продават 1.5 милиарда напитки всеки ден. Това се равнява на една напитка Кока-Кола за всеки мъж, жена и дете на планетата всяка седмица. Но какво значение има това? Добре, ако се опитаме да ускорим прогреса и започнем да се развиваме дори още по-бързо към целите на Хилядолетието за Развитие, които имаме поставени, като свят, трябва да се поучим от иноваторите, и такива иноватори съществъват във всеки един сектор. Имам чувството, че ако успеем да разберем кое прави нещо като Кока-Кола вездесъщо, тогава, ще можем да приложим тези уроци за доброто на обществото.
Coke is everywhere. In fact, when I travel to the developing world, Coke feels ubiquitous. And so when I come back from these trips, and I'm thinking about development, and I'm flying home and I'm thinking, "We're trying to deliver condoms to people or vaccinations," you know, Coke's success kind of stops and makes you wonder: how is it that they can get Coke to these far-flung places? If they can do that, why can't governments and NGOs do the same thing? And I'm not the first person to ask this question. But I think, as a community, we still have a lot to learn. It's staggering, if you think about Coca-Cola. They sell 1.5 billion servings every single day. That's like every man, woman and child on the planet having a serving of Coke every week. So why does this matter? Well, if we're going to speed up the progress and go even faster on the set of Millennium Development Goals that we're set as a world, we need to learn from the innovators, and those innovators come from every single sector. I feel that, if we can understand what makes something like Coca-Cola ubiquitous, we can apply those lessons then for the public good.
Успехът на Колата е от значение, тъй като ако успеем да го анализираме, и да се поучим от него, ще можем да спасим човешки животи. И това е причината поради която отделих известно време да проуча Кока-Кола. И мисля, че всъщност има три неща, които можем да заемем от Кока-Кола. Те работят с данни в реално време, и моментално ги използват за доброто на продуктите си. Те също така подпомагат местните предприемачески таланти, и правят невероятен маркетинг. Но нека да започнем с данните. Целите на Кока-Кола са строго определени. Те са отговорни пред група акционери. Те трябва да покажат печалба. Така че те взимат информацията и чрез нея измерват прогресът. Те имат тази непрекъсната обратна връзка. Научат ли нещо, прилагат го обратно в продукта, и го пускат обратно на пазара. Те имат цял екип който се нарича "Знание и Прозрение." В много отношения е като други потребителски компании. Така че ако управлявате Кока-Кола в Намибия, и имате 107 района където знаете за всяка продадена бутилка и кенче от Спрайт, Фанта или Кола, дали е било в малко магазинче, супермаркет или амбулантен търговец. Така че ако продажбите започнат да спадат, човек би могъл да намери проблемът и да се опита да го реши.
Coke's success is relevant, because if we can analyze it, learn from it, then we can save lives. So that's why I took a bit of time to study Coke. And I think there are really three things we can take away from Coca-Cola. They take real-time data and immediately feed it back into the product. They tap into local entrepreneurial talent, and they do incredible marketing. So let's start with the data. Now Coke has a very clear bottom line -- they report to a set of shareholders, they have to turn a profit. So they take the data, and they use it to measure progress. They have this very continuous feedback loop. They learn something, they put it back into the product, they put it back into the market. They have a whole team called "Knowledge and Insight." It's a lot like other consumer companies. So if you're running Namibia for Coca-Cola, and you have a 107 constituencies, you know where every can versus bottle of Sprite, Fanta or Coke was sold, whether it was a corner store, a supermarket or a pushcart. So if sales start to drop, then the person can identify the problem and address the issue.
Нека за момент да съпоставим този модел, с модела на развитието. В сферата на развитието, оценката се извършва накрая на проекта. Аз съм присъствала на много от тези срещи. И тогава, е прекалено късно да се използват данни. Веднъж една неправителствена организация, ми го описа като игра на боулинг в тъмното. Те казаха, "Търкаляте топката, чувате звукът на събарящите се кегли, Тъмно е и не можете да видите кои са паднали докато не светнат лампите, и чак тогава виждате резултата от действията си" Информацията в реално време е като да пуснем светлините.
Let's contrast that for a minute to development. In development, the evaluation comes at the very end of the project. I've sat in a lot of those meetings, and by then, it is way too late to use the data. I had somebody from an NGO once describe it to me as bowling in the dark. They said, "You roll the ball, you hear some pins go down. It's dark, you can't see which one goes down until the lights come on, and then you an see your impact." Real-time data turns on the lights.
А кое е второто нещо в което Кока-Кола са добри? Те са добри в интеграцията на таланта на местните предприемачи. Кока-Кола присъства на Африканският континент от 1928 но през голяма част от този период те не успяваха да достигнат отдалечените пазари, тъй като имаха система, която много приличаше на тази в развития свят, която представялваше един голям камион каращ надолу по улицата. И в Африка, на отдалечените места, е трудно да се намери добър път. Но Кока-Кола забелязаха нещо. Те забелязаха че местните взимат продуктите, купуват ги на едро, и го препродават на тези трудно достъпни места. Така че те отделиха известно време да проучът въпроса. И през 1990 решиха, че искат да започнат да обучават местните предприемачи, давайки им малки заеми. Те организираха така наречените микро-разпространителски центрове. И тези местни предприемачи после наемат продавачи които се предвижват с велосипеди и ръчни колички и продават продукта. В момента има около 3,000 от тези центрове които дават работа на 15,000 души в Африка. В Танзания и Уганда, те представляват 90 процента от продажбите на Кока-Кола. Но нека да погледнем от страната на развитието.
So what's the second thing that Coke's good at? They're good at tapping into that local entrepreneurial talent. Coke's been in Africa since 1928, but most of the time they couldn't reach the distant markets, because they had a system that was a lot like in the developed world, which was a large truck rolling down the street. And in Africa, the remote places, it's hard to find a good road. But Coke noticed something -- they noticed that local people were taking the product, buying it in bulk and then reselling it in these hard-to-reach places. And so they took a bit of time to learn about that. And they decided in 1990 that they wanted to start training the local entrepreneurs, giving them small loans. They set them up as what they called micro-distribution centers, and those local entrepreneurs then hire sales people, who go out with bicycles and pushcarts and wheelbarrows to sell the product. There are now some 3,000 of these centers employing about 15,000 people in Africa. In Tanzania and Uganda, they represent 90 percent of Coke's sales. Let's look at the development side.
Какво могат правителствата и неправителствени организации да научат от Кока-Кола? Правителствата и неправителствените организации имат нужда да обуздаят с таланта на местните предприемачи тъй като местните знаят как да достигнат до труднодостъпните места, до своите съседи, и знаят какво ги мотивира за промяна. Мисля, че много добър пример за това е новата здраво-разширителна програма в Етиопия. Правителството в Етиопия забеляза, че много от хората са толкова далеч от здравни клиники, че им трябва поне ден да стигнат до най-близката. Така че ако сте в критична ситуация, ако сте майка която е пред раждане, просто забравете, че можете да стигнете до здравен център. Те решиха че тази ситуация не е достатъчно задоволителна, така че отидоха в Индия и се учеха от щата Керала, които има подобна система, и адаптираха системата в Етиопия. През 2003 година, правителството на Етиопия започна тази нова система в собствената си страна. Те обучиха 35,000 специалисти здравни специалисти до доставят здравни грижи дирекно за хората. И след само пет години, съотношението спадна от един здравен работник на 30,000 души до един работник на 2,500 души.
What is it that governments and NGOs can learn from Coke? Governments and NGOs need to tap into that local entrepreneurial talent as well, because the locals know how to reach the very hard-to-serve places, their neighbors, and they know what motivates them to make change. I think a great example of this is Ethiopia's new health extension program. The government noticed in Ethiopia that many of the people were so far away from a health clinic, they were over a day's travel away from a health clinic. So if you're in an emergency situation -- or if you're a mom about to deliver a baby -- forget it, to get to the health care center. They decided that wasn't good enough, so they went to India and studied the Indian state of Kerala that also had a system like this, and they adapted it for Ethiopia. And in 2003, the government of Ethiopia started this new system in their own country. They trained 35,000 health extension workers to deliver care directly to the people. In just five years, their ratio went from one worker for every 30,000 people to one worker for every 2,500 people.
За момент помислете как това би могло да промени живота на хората. Специалист по удължаване на здравето може да помогне с толкова много неща, като се започне от планиране на семейството, детски грижи, имунизация за децата, или съвет за жените да отидат до родилният дом навреме за раждането. Това има истински импакт в страни като Етиопия, и това е причината поради която смътността на новородени деца е намаляла с 25 процента от 2000 до 2008. В Етиопия, стотици хиляди деца са живи в следствие на тази здраве-удължаваща програма. Но каква е следващата стъпка за Етиопия? Знаете ли, те вече започват да обсъждат това. Те започват да обсъждат, "Как е възможно здравните работници да произвеждат собствени идеи? Какъв е начинът да ги поущрите в зависимост от влиянието на другите, което те усещат в тези отдалечени селища?" Това е начинът по който да привличете местен предприемачески талант и да отключите потенциала на хората.
Now, think about how this can change people's lives. Health extension workers can help with so many things, whether it's family planning, prenatal care, immunizations for the children, or advising the woman to get to the facility on time for an on-time delivery. That is having real impact in a country like Ethiopia, and it's why you see their child mortality numbers coming down 25 percent from 2000 to 2008. In Ethiopia, there are hundreds of thousands of children living because of this health extension worker program. So what's the next step for Ethiopia? Well, they're already starting talk about this. They're starting to talk about, "How do you have the health community workers generate their own ideas? How do you incent them based on the impact that they're getting out in those remote villages?" That's how you tap into local entrepreneurial talent and you unlock people's potential.
Третият компонент за успеха на Кока-Кола е маркетинг. В крайна сметка, успехът на колата зависи от един критичен факт, и той е че хората искат Кока-Кола. Причината поради която тези микро-предприемачи модат да продават или печелят е че трябва да продадат всяка една бутилка в ръчната си количка. Така че, те разчитат на Кока-Кола що се отнася до маркетинга. И каква е тайната на техния маркетинга? Той е вдъхновяващ. Асоциира продукта с начина на живот, който хората искат да водят. И въпреки, че са глобална компания, тяхния подход е силно локален. Глобалният лозунг на Кола е "Отворете щастието." Но те го локализират. Те предполагат, кои са нещата, които правят хората щастливи, те отиват до места като латинска Америка, и разбират че щастието там се асоциира със семейният живот. В Южна Африка, хората асоциират щастието с [неясно] или общественното уважение. Това се видя ясно на финалите на Световното първенство по футбол. Нека да чуем песента която Кока-Кола създаде за него. "Размахвайки знамето" от сомалийски хип-хоп артист.
The third component of Coke's success is marketing. Ultimately, Coke's success depends on one crucial fact and that is that people want a Coca-Cola. Now the reason these micro-entrepreneurs can sell or make a profit is they have to sell every single bottle in their pushcart or their wheelbarrow. So, they rely on Coca-Cola in terms of its marketing, and what's the secret to their marketing? Well, it's aspirational. It is associated that product with a kind of life that people want to live. So even though it's a global company, they take a very local approach. Coke's global campaign slogan is "Open Happiness." But they localize it. And they don't just guess what makes people happy; they go to places like Latin America and they realize that happiness there is associated with family life. And in South Africa, they associate happiness with seriti or community respect. Now, that played itself out in the World Cup campaign. Let's listen to this song that Coke created for it, "Wavin' Flag" by a Somali hip hop artist.
(Видео) К'Наан: ♫ О о о о ♫ ♫ О о о о о о о о о о о ♫ ♫ О о о о о о о о о о ♫ ♫ О о о о о о о о о о ♫ ♫ Дайте свободата си, дайте огъня си♫ ♫ Дайте разумът си, и ще се издигнете ♫ ♫ Вижте шампионите, които превземат терена ♫ ♫ Вие ни определяте, карате ни да се гордеем ♫ ♫ На улицата главите ни са вдигнати нагоре ♫ ♫ Отървавайки се от задръжките си ♫ ♫ Празненството е навсякаде около нас ♫ ♫ Всяка нация, всички около нас ♫
(Video) K'Naan: ♫ Oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh oh oh oh oh oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫ Oh oh oh oh oh oh oh oh o-oh ♫ ♫Give you freedom, give you fire♫ ♫ Give you reason, take you higher ♫ ♫ See the champions take the field now ♫ ♫ You define us, make us feel proud ♫ ♫ In the streets our heads are lifted ♫ ♫ As we lose our inhibition ♫ ♫ Celebration, it's around us ♫ ♫ Every nation, all around us ♫
Мелинда Френч Гейтс: Усещането е страхотно, нали? Обаче, те не спират до тук. Те я локализират на 18 различни езика. И това я постави под номер едно в поп класациите в 17 държави. Напомня ми на една песен от детството ми, "Изкам да науча света да пее," която също се изкачи на върха на класациите. И двете песни имат нещо общо помежду си: тази същата привлекателност на веселие и единство. А как се продава здраве и развитие? Методът е базиран на отбягване, не на вдъхновение. Сигурна съм, че сте чували някои от тези послания. "Използвайте презервативи, предпазете се от Спин." "Мийте си ръцете, може да ви предпази от диария." Това никак не ми звучи като "Развейте знамето".
Melinda French Gates: It feels pretty good, right? Well, they didn't stop there -- they localized it into 18 different languages. And it went number one on the pop chart in 17 countries. It reminds me of a song that I remember from my childhood, "I'd Like to Teach the World to Sing," that also went number one on the pop charts. Both songs have something in common: that same appeal of celebration and unity. So how does health and development market? Well, it's based on avoidance, not aspirations. I'm sure you've heard some of these messages. "Use a condom, don't get AIDS." "Wash you hands, you might not get diarrhea." It doesn't sound anything like "Wavin' Flag" to me.
И аз мисля, че ние правим основна грешка, ние допускаме, че като си мислим, че хората имат нужда от нещо, няма нужда да ги подтикваме да го искат. И аз мисля, че това е грешно. И има индикации по света, че това започва да се променя. Един от примирите е чистотата. Знаем че милион и половина деца умират всяка година от диария, и голяма част от това е заради дефикация на публични места. Но има решение: изграждаш тоалетна. Но това, което виждаме по света, и което се повтаря е, че ако построите тоалетна и я оставите там, никой не я използва. Хората използват материала да покрият къщата си. Понякога съхраняват жито вътре. Виждала съм я дори да се използва за кокошарник. (Смях) Но какъв маркетинг всъщност трябва да се проведе за да се намери решение за диарията? Значи, работите с обществото. Започвате да говорите с тях защо дефекирането на общественни места е нещо, което не трябва да се прави в селището, и до тук те са съгласни. Но след това инсталирате тоалетна като съвременно, модерно удобство. Един щат в Северна Индия е стигнал до там че свързва тоалетните с ухажването. И това работи. Погледнете заглавията във вестниците. (Смях) Не се шегувам. Жените отказват да се омъжат за мъже които нямат тоалетни. Ако нямаш тоалетна, няма "Аз изкам."
And I think we make a fundamental mistake -- we make an assumption, that we think that, if people need something, we don't have to make them want that. And I think that's a mistake. And there's some indications around the world that this is starting to change. One example is sanitation. We know that a million and a half children die a year from diarrhea and a lot of it is because of open defecation. But there's a solution: you build a toilet. But what we're finding around the world, over and over again, is, if you build a toilet and you leave it there, it doesn't get used. People reuse it for a slab for their home. They sometimes store grain in it. I've even seen it used for a chicken coop. (Laughter) But what does marketing really entail that would make a sanitation solution get a result in diarrhea? Well, you work with the community. You start to talk to them about why open defecation is something that shouldn't be done in the village, and they agree to that. But then you take the toilet and you position it as a modern, trendy convenience. One state in Northern India has gone so far as to link toilets to courtship. And it works -- look at these headlines. (Laughter) I'm not kidding. Women are refusing to marry men without toilets. No loo, no "I do."
(Смях)
(Laughter)
Но това не е просто едно смешно заглавие. Това е новаторско. Това е нов тип маркетинг кампания. Но по-важното е, че спасява човешки животи. Погледнето това. Това е стая пълна с младежи. и съпругът ми Бил. И можете ли да познаете за какво чакат тези младежи? Чакат да бъдат обрязани. Можете ли да повярвате? Всички знаем че обрязването намалява шанса за инфекция от СПИН с около 60 процента при мъжете. И когато за пръв път чухме за този резултат във Фондацията, Трябва да призная че Бил и аз се почесахме по главите, и си казахме: "Но кой доброволно би се подложил на тази процедура?" Но се оказа, че мъжете до правят, тъй като приятелките им казват че го предпочитат така, и мъжете също вярват, че подобрява сексуалният живот. Така че ако започнем да разбираме какво всъщност искат хората в смисъл на здраве и развитие, можем да променим много общества и да променим цели нации.
Now, it's not just a funny headline -- it's innovative. It's an innovative marketing campaign. But more importantly, it saves lives. Take a look at this -- this is a room full of young men and my husband, Bill. And can you guess what the young men are waiting for? They're waiting to be circumcised. Can you you believe that? We know that circumcision reduces HIV infection by 60 percent in men. And when we first heard this result inside the Foundation, I have to admit, Bill and I were scratching our heads a little bit and we were saying, "But who's going to volunteer for this procedure?" But it turns out the men do, because they're hearing from their girlfriends that they prefer it, and the men also believe it improves their sex life. So if we can start to understand what people really want in health and development, we can change communities and we can change whole nations.
Но защо всичко това е толкова важно? Нека да обърнем внимание на всички казано, взето накуп, нека съберем тези три извода в едно. И полио, мисля, е един от най-ярките примери. Видяхем 99 процента намаляне на полио за 20 години Така че ако погледнете назад към 1988, имало е 350,000 случая на полио по света, въпросната година. В 2009, вече имаме само 1,600 случая Но как се случи това? Нека да вземем предвид държава като Индия. Те имат население от повече от един милиард, но само 35,000 локални доктора, които съобщават парализи, и здравни ръботници, огромна докладна система по аптеките. Имат два и половина милиона ваксинатори. Но нека да направя историята по конкретна за вас. Нека ви разкажа историята на Шрирам, едно 18 месечно момче от Бихар, един северен щат в Индия. Тази година на 8-ми август, той е усетил парализата, и на 13ти, родителите му го водят на лекар. На 14ти и 15ти август взимат фекална проба, и до 25ти август, се потвърждава, че той има Тип 1 полио. До 30ти август е направен генетичен тест и тогава научихме вида полио на Шрирам.
Well, why is all of this so important? So let's talk about what happens when this all comes together, when you tie the three things together. And polio, I think, is one of the most powerful examples. We've seen a 99 percent reduction in polio in 20 years. So if you look back to 1988, there are about 350,000 cases of polio on the planet that year. In 2009, we're down to 1,600 cases. Well how did that happen? Let's look at a country like India. They have over a billion people in this country, but they have 35,000 local doctors who report paralysis, and clinicians, a huge reporting system in chemists. They have two and a half million vaccinators. But let me make the story a little bit more concrete for you. Let me tell you the story of Shriram, an 18 month boy in Bihar, a northern state in India. This year on August 8th, he felt paralysis and on the 13th, his parents took him to the doctor. On August 14th and 15th, they took a stool sample, and by the 25th of August, it was confirmed he had Type 1 polio. By August 30th, a genetic test was done, and we knew what strain of polio Shriram had.
Той можеше да го е получил от две места. Или от Непал, който е на север, през границата, или от Джаркханд, щат непосредственно на юг. За щастие, генетичните тестове доказаха, че всъщност, този вид е дошъл от север, тъй като ако беше дошъл от юг, би имал много по-голямо въздействие що се отнася до заразността. Толкова много повече хора щяха да бъдат засегнати. Така че, какъв е крайният резултат? Значи на 4ти септември, имаше огромна почистваща кампания, което по принцип се прави в случаите на полио. Те отидоха в родния край на Шрирам, и ваксинираха два милиона души. Така че за по-малко от месец, от един случай на парализа стигнахме до целенасочена програма за ваксинация. И съм щастлива да споделя, че само още един човек хвана полио. Това е начинът по който предпазвате една огромна епидемия от разпространение. и показва какво може да се случи когато местното население директно разполага с информация, те могат да спасят животи.
Now it could have come from one of two places. It could have come from Nepal, just to the north, across the border, or from Jharkhand, a state just to the south. Luckily, the genetic testing proved that, in fact, this strand came north, because, had it come from the south, it would have had a much wider impact in terms of transmission. So many more people would have been affected. So what's the endgame? Well on September 4th, there was a huge mop-up campaign, which is what you do in polio. They went out and where Shriram lives, they vaccinated two million people. So in less than a month, we went from one case of paralysis to a targeted vaccination program. And I'm happy to say only one other person in that area got polio. That's how you keep a huge outbreak from spreading, and it shows what can happen when local people have the data in their hands; they can save lives.
Но едно от предизвикателствата на полиото, все още, е маркетингът, но може би не е това, което си мислите. Не е маркетингът на място. Не е да информирате родителите, "Ако видите парализа, заведете детото си на доктор или го ваксинирайте." Имаме проблем с маркетингът сред дарителите. Г8 нациите бяха невероятно щедри що се отнася до полиото през последните 20 години, но започваме да усещаме нещо като умора от полиото, и то се изразява в това, че донор нациите, отказват да финанрсират полио. Така че до следващото лято, парите за полио вече ще са свършили Значи ние сме 99 процента да достигнем целите си, и парите точно сега ще свършат. Аз мисля че ако маркетингът беше по-вдъхновяващ, ако можехме да се фокусираме върху обществото на това колко далеч сме стигнали и колко страхотно би било да изкореним тази болест, можем да поставим умората от полиото и полиото зад нас. И ако успеем да направим това, ще спрем да ваксинираме всеки по целия света, във всички полио държави. И това ще е само втората такава болест, която някога сме изчистили от лицето на планетата. И ние сме толкова близо. И победата е напълно възможна.
Now one of the challenges in polio, still, is marketing, but it might not be what you think. It's not the marketing on the ground. It's not telling the parents, "If you see paralysis, take your child to the doctor or get your child vaccinated." We have a problem with marketing in the donor community. The G8 nations have been incredibly generous on polio over the last 20 years, but we're starting to have something called polio fatigue and that is that the donor nations aren't willing to fund polio any longer. So by next summer, we're sighted to run out of money on polio. So we are 99 percent of the way there on this goal and we're about to run short of money. And I think that if the marketing were more aspirational, if we could focus as a community on how far we've come and how amazing it would be to eradicate this disease, we could put polio fatigue and polio behind us. And if we could do that, we could stop vaccinating everybody, worldwide, in all of our countries for polio. And it would only be the second disease ever wiped off the face of the planet. And we are so close. And this victory is so possible.
Така че ако маркетингови агенти на Кока-Кола ме посетят и ме попитат за дефиницията на щастието, бих казала, че моята идея за щастие е майка, държаща здраво бебе в ръцете си. За мен, това е дълбокото щастие. Така че, ако можем да научим нещо от новаторите във всеки сектор, тогава в бъдещето което създаваме заедно, това щастие може да бъде също толкова вездесъщо като Coca-Cola.
So if Coke's marketers came to me and asked me to define happiness, I'd say my vision of happiness is a mother holding healthy baby in her arms. To me, that is deep happiness. And so if we can learn lessons from the innovators in every sector, then in the future we make together, that happiness can be just as ubiquitous as Coca-Cola.
Благодаря Ви.
Thank you.
(Аплодисменти)
(Applause)