Konferencja TEDx zorganizowana niezależnie od konferencji TED. [Mel Robbins - ekspertka w relacjach międzyludzkich,
Bigger welcome! Hello, San Francisco! TEDx – oh my God, blinding light! Hi, everybody! How are you? (Audience cheering) Fine?! Oh my gosh! Okay, so... My name is Mel Robbins, and for the last seventeen years, I have done nothing but help people get everything that they want. Within reason! My husband's here. So, I've done it in the courtroom, in the boardroom, in the bedroom, in people's living room, whatever room you want to be in, if I'm there, I will help you get whatever you want by any means necessary. For the last three years – I host a syndicated radio show. Five days a week, I go live in forty cities and I talk to men and women across America who feel stuck. Do you know that a third of Americans feel dissatisfied with their lives right now? That is a hundred million people! That's insane! And I've come face to face with it in this new show that I'm doing, which is also insane, it's called "In-laws". I move in with families across America – (Laughter) You guessed it! – who are at war with their in-laws. We move them into the same house, I verbally assassinate everybody, we open up Pandora's box, and I get people to stop arguing about the donuts and who is hosting Thanksgiving dinner, and talk about the real stuff. And that's what I want to talk to you about. I'm here for you. I'm going to tell you everything I know in less than eighteen minutes about how to get what you want. So I want you to take a millisecond right now and think about what you want. You! And I want you to be selfish. Screw Simon and the "We" thing. This is about me, right now! (Laughter) (Applause) Sorry, Simon. What do you want? And here's the deal. I don't want it to sound good to other people. Being healthy will not get your ass on a treadmill. Losing your manboobs, so you can hook up with somebody, now that's motivation. (Laughter) So, I want to know: What do you want? Do you want to lose weight? Do you want to triple your income? Do you want to start a nonprofit? Do you want to find love? What is it? Get it, right here. You know what it is, don't analyze it to death, just pick something. That's part of the problem. You won't pick. So, we're going to be talking about how you get what you want. And frankly, getting what you want is simple. But notice I didn't say it was easy. It's very simple. In fact, if you think about it, we live in the most amazing moment in time. So that thing that you have up here, whatever it may be, you want to use healthy eating to cure your diabetes, you want to figure out how to take care of the elders and start a new hospice center, you want to move to Africa and build a school... Guess what? You can walk into a book store – right now! – and buy at least ten books written by credentialed experts on how the hell you do it. You could Google it. And you could probably find at least, I don't know - a thousand blogs documenting the step, by step, by step transformation that somebody else is already doing. You can find anybody online and cyber-stalk them! (Laughter) You can just walk in their footsteps – just use the science of drafting. Follow what everyone else has done, because somebody is already doing it! So why don't you have what you want, when you have all the information that you need, you have the contacts that you need, there are probably free tools online that allow you to start a business, or join a group, or do whatever the heck you want!? It all comes down to one word: F*©#. Shut the front door, you know what I'm talking about? The f-bomb. It's everywhere! You hear it all the time! I honestly don't understand what the appeal is of the word. I mean, you don't sound smart when you say it. And it's really not expressing how you really feel. It's sort of a cheap shot to take. And of course you know I'm talking about the word "fine". "How you doing?" "Oh, I'm fine." Oh, really? You are? Dragging around those extra forty pounds, you're fine? Feeling like roommates with your spouse, and you're fine? You haven't had sex in four months, you're fine? Really?! I don't think so! But see, here's the deal with saying that you're fine: It's actually genius. Because if you're fine, you don't have to do anything about it. But when you think about this word "fine", it just makes me so angry. Here we are at a conference about being alive and you're going to describe the experience of being alive as "fine"?! What a flimsy and feeble word! If you're crappy, say you're crappy! If you're amazing say you're amazing! Tell the truth! And this not only goes for the social construct: "Oh, I don't want to burden you with the fact that I hate my life", or: "Hey, I'm amazing! But that would make you feel terrible." The bigger issue – The bigger issue with "fine" is that you say it to yourself. That thing that you want, I guarantee you, you've convinced yourself that you're fine not having it. That's why you're not pushing yourself. It's the areas in your life where you've given up. Where you've said, "Oh, I'm fine. My mom's never going to change, so I just can't have that conversation." "I'm fine. We've got to wait until the kids graduate, before we get divorced, so we'll just sleep in separate bedrooms." "I'm fine. I lost my job, I can barely pay my bills, but whatever – It's hard to get a job." One of the reasons why this word also just annoys me so much is, scientists have calculated – Oh yeah, I'm coming down! (Laughter) Scientists have calculated the odds of you being born. That's right. They've crunched the numbers. I see you up there. They've crunched the numbers on you – Yeah, you guys standing up, you want to sit down for this. They've crunched the numbers on you being born. And they took into account all of the wars, and the natural disasters, and the dinosaurs, and everything else. And do you realize that the odds, the odds of you, yeah, right here, put your computer away, stand up for me, Doug! (Laughter) So the odds of Doug here, turn around, say "hi" to everybody – the odds of Doug being born at the moment in time he was born, to the parents you were born to, with the DNA structure that you have, one in four hundred trillion! Isn't that amazing? Doug: I'm so lucky! Mel: Yes! You're not fine, you're fantastic! You have life-changing ideas for a reason, and it's not to torture yourself. Thank you. Thank you, Doug. (Applause) Christine was right when she said all of you could be on stage. Because all of you – we're all in this category. One in four hundred trillion. All day long you have ideas that could change your life, that could change the world, that could change the way that you feel, and what do you do with them? Nothing! (Grunts) Hopefully I won't moon you. (Laughter) You didn't pay for that. (Laughter) And I want you to just think for a minute, because we all have – I love to use the analogy "the inner snooze button" – you have these amazing ideas that bubble up. You've been watching people all day and I guarantee you, like ping pong balls – bam-bam-bam and everytime you have an idea, what do you do? – Hit the snooze! What's the first decision you made this morning? I bet it was to go back to bed. "Yeah, first decision today, I'm one in four hundred trillion, I'm going to go back to sleep." And I get it! Your bed is comfortable! It's cosy, it's warm! If you're lucky, you've got somebody that you love next to you, or in my case, I've got my husband and my two kids and possibly the dog. And the reason why I'm bringing up this first decision that you made today, and the inner snooze alarm, is because in any area of your life that you want to change, any – there's one fact that you need to know. This one: You are never going to feel like it. Ever. No one's coming, motivation isn't happening, you're never going to feel like it. Scientists call it activation energy. That's what they call the force required to get you to change from what you're doing on autopilot to do something new. So try this test tomorrow. You think you're so fancy, I know, you're attending TED. (Laughter) Try this. Tomorrow morning, set your alarm for thirty minutes earlier. And then when it goes off, take those sheets, throw them off, and stand up and start your day. No snooze, no delay, no, "I'll just wait here for five seconds because Mel's not standing here" – Do it. And the reason why I want you to do it is because you will come face to face with the physical, and I mean physical force that's required to change your behavior. Do you think that somebody who needs to lose weight ever feels like going on a diet? Of course not! You think they ever feel like eating boiled chicken and peas instead of a croissant? I don't think so! The activation energy required to get your ass away from your computer and out the front door, to go on the walk, you said that you were going to go on, is the exact same amount of force that it takes you to push yourself out of a warm bed and into a cold room. What's interesting about being an adult is that when you become eighteen, nobody tells you that it's now going to be your job to parent yourself. And by "parent yourself", I mean it's your job to make yourself do the crap you don't want to do, so you can be everything that you're supposed to be. And you're so damn busy waiting to feel like it. And you're never going to! My son never feels like getting off his DS. That's my job! Get off the damn DS! Kendall, clean up the Barbies! If you're going to have a nude party in my bathroom, at least clean it up! (Laughter) God, chew with your mouth closed! We're not a barn, for crying out loud! Alright, dinner is coming, get out of the pantry. As parents, and you were a kid, your parents make you do the things you don't feel like doing. Because you won't. Ever. Not now, not then, not ever! And even when you get good at something, you'll figure out something else you don't want to do. And then you'll plateau out, get bored, "I hate this job. Blah blah boring." But will you look for a new one? No! You'll just bitch about that one. It's very, very simple to get what you want. But it's not easy. You have to force yourself. And I mean force. And the reason why I use the word "force" – when Roz was up here and talking about the emotion tracking, and she had the picture of two sides of the brain – I look at the brain the exact same way. Only I describe one side of your brain as autopilot and the other side as emergency brake. That's the only two speeds you get: autopilot, emergency brake. And guess which one your brain likes better: autopilot. You've had the experience where you've driven to work and you get there and you're like, "Oh my God, I don't remember ever driving here." (Laughter) You weren't drunk! That was your brain on autopilot. It was functioning just at this level. And the problem with your mind is that anytime you do anything that's different from your normal routine, guess what your brain does — emergency brake! And it has that reaction for everything. Everything! You walk into the kitchen and see everybody's left their breakfast dishes for you. And you think for the hundredth time, "I'm going to kill them. In fact I'm gonna leave it here and I'm going to make them do it." But that's not your normal routine, is it? So your mind goes: emergency brake! And you go right into autopilot. "I'll just load it, and be pissed, and then not have sex. That's what I'm going to do." (Laughter) (Applause) So, when I say "force", anything that's a break from your routine is going to require force. And if you think about your life, it's kind of funny because we are kids and then we become adults, and we spend so much time trying to push our life into some sort of stable routine, and then we grow bored of it! You wake up at the same time every day, you have largely the same breakfast, you drive to work the same way, show up at work, look busy, avoid making calls, update Facebook, you attend a meeting and doodle the whole time, go back and update Facebook, make plans for the evening, you look busy some more, then drive home the same way, you eat largely the same dinner or a variety of it, you watch the same kind of media, and then you go to bed, and do the same thing all over again! No wonder you're bored out of your mind! It's the routine that's killing you. I have this theory about why people get stuck in life. So, most of you've probably taken your Basic Psych 101 class, and you've bumped into Abraham Maslow's "Hierarchy of Needs"? Well, your body is kinda cool. Because you have these basic needs. And your body is wired to send you signals. If you need food, what do you feel? If you need water, what do you feel? If you need sex, what do you feel? (Laughter) Thank you. I think when you feel stuck or dissatisfied in your life, it's a signal. And it's not a signal that your life is broken. It's a signal that one of your most basic needs are not being met. Your need for exploration. Everything about your life, about your body, grows! Your cells regenerate, your hair, your nails, everything grows for your entire life. And your soul needs exploration and growth. And the only way you'll get it is by forcing yourself to be uncomfortable. Forcing yourself to get outside, out of your head. Thank you. If you're in your head, you're behind enemy lines. That is not God talking, okay? It's not! In fact, if I put a speaker on it and we broadcast what you say to yourself, we would institutionalize you. (Laughter) You would not hang out with people that talk to you the way you talk to yourself. So get out of your head! Your feelings! Your feelings are screwing you! I don't care how you feel! I care about what you want! And if you listen to how you feel, when it comes to what you want – you will not get it. Because you will never feel like it. And you need to get outside your comfort zone. It's not about taking risks, it's about getting outside your comfort zone. Those first three seconds when you push yourself out of bed, they blow. But once you're up, it's great. Those first three seconds when you're sitting here in a stadium like this and somebody says, "Get up and come dance," and you think, "Oh, I should do that," and then you're like, "Uhmm." That experience that you had when you had the impulse to do it and then you didn't do the activation energy required to force yourself, your emergency brake got pulled – "I'm sitting right here. I'm not going up with those crazy people, I don't like to dance..." What happened for me is I came up, and I bumped into Rachel, and then we started talking, and next thing you know, she's tweeting. And we're friends. And – boom! Get outside. That's where the magic is. That's where the one in four hundred trillion exists. So everything I do – oh, OK, this is the last part. Sorry. So one more thing that you can use, I call it the five-second-rule. Your mind can process a facial expression in 33 milliseconds. It can move pretty damn quick. The other thing that it does very quickly is if you have one of those little impulses that are pulling you, if you don't marry it with an action within five seconds, you pull the emergency brake and kill the idea. Kill it! If you have the impulse to get up and come dance while the band is playing, if you don't stand up in five seconds, you're going to pull the emergency brake. If you have an impulse about, you were inspired by somebody's speech today, and you don't do something within five seconds – write a note, send yourself a text – anything physical to marry it with the idea, you will pull the emergency brake and kill the idea. Your problem isn't ideas. Your problem is you don't act on them. You kill them. It's not my fault. It's not anybody's fault. You're doing it to yourself. Stop it! I'm counting on you. One in four hundred trillion. You got stuff to do! And it's not going to happen in your head. So I want you to practice this today. When we go off to party, thank God it's coming soon, because I think we all could use a cocktail, I want you to practice the five-second-rule. You see somebody and you think you have an impulse, they look interesting? Walk over there! You were inspired by somebody and you have a request? Make it! That's why you're here! Experiment with it, and I think you'll be shocked about what happens. And one more thing, I want you to know that everything that I do, whether it's the radio show, or the television show, or the book that I wrote, or the column, it's for you. And if there is anything that I can do, if I can do anything to make you do the things you don't want to do, so you can have what you want, I will do it. But you need to walk over, you need to open your mouth, and you need to make the request. You got it? Good. Go do it. (Applause) Thank you! Thank you, yes! Stand up! You have the impulse, stand up! Thank you!
autorka, prezenterka radiowa, trenerka] Witam serdecznie! Dzień dobry, San Francisco! TEDx- mój Boże, oślepiające światło! Cześć wszystkim! Jak się macie? (Okrzyki) Dobrze? Ojej... Nazywam się Mel Robbins. Od 17 lat zajmuję się wyłącznie pomaganiem ludziom w osiągnięciu tego, czego chcą. W granicach rozsądku! Mój mąż jest tutaj. Pomagałam na salach sądowych, konferencyjnych, w sypialniach, w salonach. W dowolnym miejscu pomagam osiągnąć cel wszelkimi środkami. Od trzech lat prowadzę audycję radiową. Pięć razy w tygodniu występuję na żywo w 40 miastach i rozmawiam z mężczyznami i kobietami w USA, którzy czują, że ich życie stanęło w miejscu. Czy wiedzie, że obecnie jedna trzecia Amerykanów czuje niezadowolenie z życia. Jest to sto milionów ludzi! To wariactwo! Doświadczyłam tego bezpośrednio podczas pracy nad nowym widowiskiem pod tytułem "Teściowie". Wprowadzam się do rodzin... (Śmiech) ...już rozumiecie, które są na ścieżce wojennej z teściami. Umieszczamy wszystkich w jednym domu. Ja czepiam się każdego i otwieramy puszkę Pandory. Sprawiam, że ludzie przestają kłócić się o pączki, czy u kogo wyprawić Święta Dziękczynienia, i zaczynają rozmawiać na ważne tematy. I o tym właśnie będziemy rozmawiać. Jestem tutaj dla was. Chcę przekazać całą moją wiedzę w mniej niż 18 minut, na temat tego jak zdobyć to, czego się pragnie. Chcę, żebyście teraz poświęcili jedną milisekundę i pomyśleli, czego chcecie. Wy! Chcę, żebyście byli egoistami. Chrzanić Szymona wspólnotę. Rzecz tyczy się waszej osoby, teraz! Przepraszam, Szymonie. Czego pragniecie? Rzecz w tym, że nie chcę, żeby brzmiało to dobrze dla innych. "Zdrowie" to żadna zachęta do biegania. Zrzucenie tłuszczu, żeby się komuś spodobać? To dopiero jest motywacja. (Śmiech) Chcę wiedzieć, czego chcecie. Czy chcecie zrzucić zbędne kilogramy? Potroić zarobki? Rozpocząć działalność charytatywną? Znaleźć miłość? Co to jest? Wyduście to z siebie natychmiast. Wiecie, co to jest. Przestańcie analizować w nieskończoność, po prostu wybierzcie coś. W tym tkwi problem. Nie wybierzecie. Porozmawiajmy o tym, jak osiągnąć to, czego się pragnie. Szczerze mówiąc, nie jest to trudne. Zauważcie jednak, że nie powiedziałam, że to łatwe. Jest to bardzo proste. Jeśli się nad tym zastanowić to widać, że żyjemy w niezwykłych czasach. Cokolwiek tkwi wam w głowie, zdrowa dieta do uleczenia cukrzycy, nauka opieki nad starszymi i otwarcie nowego hospicjum, przeprowadzka do Afryki i otwarcie szkoły. Wiecie co? W każdej chwili można wejść do księgarni i kupić co najmniej dziesięć książek wykwalifikowanych ekspertów, z instrukcjami. Można poszukać tego w Google i znajdzie się pewnie z tysiąc blogów, opisujących krok po kroku, jak dokonać przemiany już podjętej przez kogoś. Możecie znaleźć kogokolwiek w internecie i zacząć go śledzić! (Śmiech) Podążać ich śladami, zwyczajnie ich naśladując, bo te osoby już to robią! Więc czemu nie macie tego, czego pragniecie, mając niezbędne informacje i kontakty? W internecie są pewnie bezpłatne narzędzia umożliwiające otwarcie biznesu, przyłączenie się do grupy lub zrobienie dowolnej rzeczy! Wszystko sprowadza się do jednego. F*©#. Wiadomo, o czym mowa. Ta bomba słowna jest wszędzie! Słyszycie ją ciągle! Nie mam pojęcia, na czym polega jej urok. Kto jej używa, nie brzmi zbyt mądrze. W dodatku nie wyraża tego, co naprawdę czujemy. To taki tani chwyt. Oczywiście mówię o słowie "Dobrze". "Jak się masz?" "Dobrze" Czyżby? Taszcząc dodatkowe 20 kilogramów? Czując się jak współlokator z własnym małżonkiem? Nie miałeś seksu od czterech miesięcy, a mówisz, że jest dobrze? Naprawdę?! Nie sądzę! Rzecz w tym, że jest to genialne słowo, bo mówiąc, że wszystko jest dobrze, nie musicie nic z tym robić. Na samą myśl o tym wyrażeniu, wpadam w ogromną złość. Znajdujemy się na konferencji, na temat pełni życia. Czy tak zamierzacie opisać doświadczanie życia? Cóż za marne słowo! Jeśli jesteście nieszczęśliwi - powiedzcie to! Jeśli czujecie się niezwykle - wyraźcie to! Mówcie prawdę! Nie chodzi tylko o zachowanie społeczne: "Nie chcę obarczać cię tym, że nienawidzę swojego życia", "Jest cudownie, ale nie chcę cię dołować". Większym problemem jest to, że mówicie tak do siebie. Gwarantuję, że przekonaliście siebie, że wyrzeczenie się pragnień jest OK. To dlatego nie możecie się zmobilizować. Są to strefy życia, gdzie daliście za wygraną. Sytuacje, gdzie powiedzieliście; "Dobrze, matka nigdy się nie zmieni, więc po prostu nie ma o czym rozmawiać". "Dobrze, poczekamy z rozwodem aż dzieci skończą szkołę, będziemy sypiać osobno". "Dobrze, straciłam pracę, ledwo mogę opłacić rachunki, lecz co zrobić, ciężko o pracę". To wyrażenie denerwuje mnie tak bardzo, bo naukowcy obliczyli... Tak, schodzę do was. Naukowcy obliczyli... (Śmiech) ...prawdopodobieństwo waszych narodzin. To prawda. Naukowcy dokonali skomplikowanych obliczeń. Widzę was tam. Dokonali skomplikowanych obliczeń. Ci, co stoją, lepiej niech usiądą. W obliczeniach wzięli pod uwagę wszystkie wojny, klęski żywiołowe dinozaury i wszystko inne. Czy wiecie, że wasze istnienie... hej, ty tam, zamknij komputer, wstań proszę, Doug! (Śmiech) Zatem dla Douga prawdopodobieństwo bycia tutaj... ...Doug, obróć się i przywitaj... ...przyjścia na świat, w tym momencie i czasie, u tych właśnie rodziców, z takim właśnie DNA wynosi jeden do czterystu bilionów! Czy to nie zdumiewające? Doug: Mam fart. Mel: Zgadza się! To nie jest tylko "dobrze". To fantastycznie! Masz przełomowe pomysły nie po to, aby się zadręczać. Dziękuję Doug. (Brawa) Christine miała rację mówiąc, że każdy z was może być na scenie, każdy zalicza się do tej kategorii. Kategorii jeden do czterystu bilionów. Wciąż macie pomysły, które mogłyby zmienić wam życie, świat i to, jak się czujecie. Co z tymi pomysłami robicie? Nic! (Pomruk) Mam nadzieję, że nie pokażę tyłka. (Śmiech) Nie zapłaciliście za to. (Śmiech) Zastanówcie się nad tym, co każdy z nas posiada. Lubię używać odpowiednika "wewnętrzny przycisk drzemki" Za dnia tryskacie niezwykłymi pomysłami, obserwujecie ludzi i zastanawiacie się, co zrobić. Co robicie za każdym razem, kiedy macie jakiś pomysł? Przyciskacie guzik drzemki! Co było waszą pierwszą decyzją dziś rano? Założę się, że było to pójście dalej spać. "Jeden do czterystu bilionów, ale co mi tam, śpię dalej". Rozumiem to! Łóżko jest wygodne! Jest przytulne i ciepłe! Jeśli jesteście szczęściarzami, to macie obok kochającą osobę, czy, jak w moim przypadku, męża, dwójkę dzieci i być może psa. Powód, dlaczego wspominam o pierwszej, podjętej przez was dzisiaj dezyzji oraz wewnętrznym przycisku drzemki jest taki, że jeśli istnieje sfera życia, którą pragniecie zmienić, musicie poznać pewien fakt. A mianowicie; nigdy nie będzie wam się chciało. Przenigdy. Nikt się nie zjawia, brakuje motywacji. Nigdy nie będzie wam się chciało. Naukowcy nazywają to "energią aktywującą". Jest to siła potrzebna do zmiany czynności na autopilocie na coś nowego. Spróbujcie jutro wykonać test. Myślicie, że jesteście tacy modni. Wiem, bierzecie udział w konferencji TED. (Śmiech) Spróbujcie tego; jutro rano ustawcie alarm o 30 minut wcześniej. Kiedy się włączy, zrzućcie kołdrę i zacznijcie dzień. Bez drzemki, opóźniania, myśli "Poleżę jeszcze 5 sekund, bo Mel nie stoi nade mną". Zróbcie to. Powodem tego jest fizyczny przymus, z którym przyjdzie wam zetknąć się bezpośrednio i który jest potrzebny do zmiany zachowania. Czy ktoś, kto powinien zrzucić zbędne kilogramy, ma ochotę iść na dietę? Oczywiście, że nie! Myślicie, że mają ochotę na gotowanego kurczaka i groszek zamiast rogalika? Nie wydaje mi się! Energia aktywacji potrzebna jest do ruszenia tyłka od komputera i opuszczenia domu, pójścia na ten obiecany spacer. Jest to ta sama ilość siły potrzebnej do opuszczenia ciepłego łóżka na rzecz zimnego pokoju. Gdy stajemy się pełnoletni, nikt nie wspomina, że od tej chwili naszym zadaniem będzie motywowanie samego sobie. Mam na myśli to, że waszym zadaniem jest robienie tych rzeczy, na które nie ma się ochoty, abyście mogli być tym, kim macie być. Jesteście tak cholernie zajęci czekaniem, aż przyjdzie wam na to ochota, lecz ona nigdy nie przyjdzie! Mój syn nigdy nie wie, kiedy przestać grać na Nintendo. To moje zadanie! "Zostaw to cholerne Nintendo!". "Kendall, posprzątaj lalki!". "Jeśli już robisz rozbieraną imprezę w łazience, to przynajmniej posprzątaj po sobie". (Śmiech) "Je się z zamkniętą buzią!". "To nie jest stajnia, do cholery jasnej!". "Obiad niedługo - wynocha ze spiżarni". Kiedyś też byliśmy dziećmi. Nasi rodzice zmuszali nas do rzeczy, na które nie mieliśmy ochoty. Sami byśmy tego nigdy nie zrobili. Nigdy. Nie teraz, nie jutro, nigdy! I nawet gdy będziecie w czymś dobrzy, zaczniecie unikać czegoś innego. Entuzjazm się wypali i zacznie się nudza. "Nienawidzę tej pracy! Bla bla nuda". Czy zaczniecie szukać nowej? Nie! Będziecie narzekać na obecną. Osiągnięcie tego, czego się pragnie jest bardzo, bardzo proste. Jednak nie jest łatwe. Musicie się do tego zmusić. Mam na myśli naprawdę zmusić. Używam słowa "zmusić", bo Rose była tutaj i mówiła o śledzeniu uczuć. Miała ze sobą ilustrację dwóch stron mózgu. Też tak to widzę, tylko że jedna strona to dla mnie autopilot, a druga to hamulec awaryjny. Są to jedyne dwa biegi do wyboru. Zgadnijcie, który z nich woli wasz mózg. Autopilot. Zdarzyło się wam, że w drodze do pracy pomyśleliście: "Nie pamiętam tej drogi". (Śmiech) Nie byliście pijani. Był to wasz mózg na autopilocie, funkcjonujący na bardzo niskim poziomie. Problem z mózgiem polega na tym, że za każdym razem, gdy robimy coś poza normalną rutyną, zgadnijcie co robi umysł. Hamulec awaryjny! Reaguje w ten sposób na wszystko! Wchodzicie do kuchni i widzicie, że wszyscy zostawili naczyniu po śniadaniu. Po raz setny myślicie: "Ja ich pozabijam. Zostawię naczynia i niech sami myją". Ale nie tak wygląda rutyna, prawda? Umysł włącza natychmiast hamulec awaryjny. Przełączacie się od razu na autopilota. "Powkładam naczynia do zmywarki, będę wkurzona i odmówię seksu". (Śmiech i brawa) Kiedy mówię "zmusić się", oznacza to, że wszystko spoza rutyny będzie wymagało wysiłku. Życie jest o tyle zabawne, że najpierw jesteśmy dziećmi, później dorosłymi, spędzamy tyle czasu, by uzyskać stabilną rutynę która zaraz nas nudzi. Wstajecie o tej same porze, przeważnie jecie to samo śniadanie, jedziecie do pracy tą samą trasą, w pracy udajecie zajętych. Unikacie rozmów telefonicznych, uaktualniacie Facebooka, na zebraniach bazgrzecie po papierze, wracacie do biurka, uaktualniacie Facebooka, robicie plany na wieczór, udajecie zajętych jeszcze trochę, wracacie do domu tą samą drogą. Jecie przeważnie tę samą kolację lub jej urozmaicenia, korzystacie z tych samych środków przekazu, idziecie spać i to samo w kółko każdego dnia! Nic dziwnego, że jesteście śmiertelnie znudzeni! Rutyna was zabija. Mam teorię na temat tego, czemu życie niektórych staje w miejscu. Większość z was pewnie miała do czynienia ze wstępem do psychologii i zetknęła się z "Piramidą potrzeb" Abrahama Masłowa. Ciało jest fajne, bo macie podstawowe potrzeby. Ciało umie wysyłać sygnały. Co czujecie, gdy potrzebujecie jedzenia? Wody? Seksu? (Śmiech) Dziękuję. Uważam że, jeśli czujecie, że utknęliście w miejscu, lub brak wam satysfakcji, jest to znak dla was. Nie jest to znak, że wasze życie jest przegrane. Jest to znak, że jedna z waszych podstawowych potrzeb nie jest zaspokojona. Potrzeba odkrywania. Wszystko związane z życiem oraz ciałem rozwija się. Komórki regenerują się. Włosy i paznokcie - wszystko rośnie przez całe życie. Dusza potrzebuje eksploracji i rozwoju. Do tego trzeba się zmuszać do niewygodnych sytuacji i wyjść poza siebie. Dziękuję. Jeśli koncentrujesz się na myślach, to jesteś swoim własnym wrogiem. To nie Bóg do was mówi! Gdybyśmy wyemitowali to, co mówicie do siebie, trzeba by umieścić was w ośrodku dla psychicznie chorych. (Śmiech) Unikalibyście ludzi, którzy mówią do was tak, jak sami mówicie do siebie. Przestańcie tyle myśleć! Wasze uczucia! One was rujnują! Mam to gdzieś, jak się czujecie! Zależy mi na tym, co chcecie osiągnąć! Jeśli będziecie słuchać odczuć, to nigdy nie zdobędziecie tego, czego chcecie. Bo nigdy nie będziecie mieć na to ochoty. Musicie wyjść poza strefę bezpieczeństwa. Nie chodzi tu o podejmowanie ryzyka, lecz wyjście poza strefę bezpieczeństwa. Pierwsze trzy sekundy po przebudzeniu są najgorsze, ale jeśli się uda - jest świetnie. Pierwsze trzy sekundy tu, na stadionie, i ktoś woła nas do tańca, myślimy sobie, że trzeba to zrobić, ale po chwili rezygnujemy z tego. Impulsywnie chcieliście to zrobić, ale nie zdobyliście się na użycie energii aktywacji, potrzebnej do zmuszenia się. Przez to hamulec bezpieczeństwa został zaciągnięty. "Nigdzie się nie ruszam. Nie pójdę nigdzie z tymi wariatami, nie lubię tańczyć...". Wpadłam kiedyś na Rachel. Rachel zaczęła mi się zwierzać. Teraz jesteśmy przyjaciółkami. Bum! Wyjdź na zewnątrz. Tam jest magia. Jest to miejsce egzystencji jednego na czterysta bilionów. Już kończę. Przepraszam. Możecie jeszcze posłużyć się zasadą 5 sekund. Mózg umie przetworzyć wyraz na twarzy w 33 milisekundy. Robi to cholernie szybko. Bardzo szybko też włącza te impulsy, które powstrzymują was od działania, więc musicie podjąć decyzję w 5 sekund, inaczej zaciągnie się hamulec i koniec pomysłu. Jeśli macie impuls do tańca, a nie wstaniecie w ciągu pięciu sekund, to zaciągniecie hamulec bezpieczeństwa. Jeżeli pojawił się u was impuls, ktoś was dziś zainspirował, a nie zrobicie nic w ciągu pięciu sekund, - notatki, wiadomości, niczego fizycznego związanego z pomysłem, - zaciągniecie hamulec i pomysł umrze. Waszym problemem nie są pomysły. Waszym problemem jest brak akcji opartych na pomysłach. Zabijacie je. Nie jest to moja wina. Nikt temu nie jest winny. Robicie to sami sobie. Przestańcie! Liczę na was! Jeden na czterysta bilionów. Macie mnóstwo rzeczy do zrobienia! Nie zrobi się to w waszej głowie. Chcę, żebyście coś przećwiczyli dzisiaj. Podczas dzisiejszej imprezy, chwała Bogu niedługo, bo każdemu z nas przydałby się drink, przećwiczcie zasadę pięciu sekund. Widzicie kogoś interesującego i czujecie impuls. Podjedźcie do niego! Zostaliście zainspirowani przez tą osobę i macie pytanie? Zapytajcie! To dlatego tutaj jesteście. Poeksperymentujcie z tym. Myślę, że będziecie zszokowani tym, co się wydarzy. Jeszcze jedna rzecz. Wszystko, co robię, program radiowy, telewizyjny, książka, którą napisałam, czy artykuł w gazecie jest dla was. Jeżeli mogę coś zrobić, co pomoże wam robić rzeczy, na które nie macie ochoty, żeby mieć to, czego chcecie, zrobię to. Lecz musicie podejść tutaj, otworzyć usta i poprosić. Zrozumieliśmy się? Dobrze. Do roboty. (Brawa) Dziękuję! Dziękuję, tak! Wstańcie!