I didn't know when I agreed to do this whether I was expected to talk or to sing. But when I was told that the topic was language, I felt that I had to speak about something for a moment.
Toen ik gevraagd werd om hierheen te komen, wist ik niet of ik moest komen spreken of zingen. Maar toen ik hoorde dat het onderwerp taal zou zijn, wist ik meteen waarover ik wilde spreken.
I have a problem. It's not the worst thing in the world. I'm fine. I'm not on fire. I know that other people in the world have far worse things to deal with, but for me, language and music are inextricably linked through this one thing.
Ik heb een probleem. Het is niet het einde van de wereld. Alles is prima met mij. Ik sta niet in brand. Ik weet dat er in de wereld anderen zijn die veel grotere problemen hebben, maar voor mij zijn taal en muziek onlosmakelijk met elkaar verbonden door één ding.
And the thing is that I have a stutter. It might seem curious given that I spend a lot of my life on the stage. One would assume that I'm comfortable in the public sphere and comfortable here, speaking to you guys. But the truth is that I've spent my life up until this point and including this point, living in mortal dread of public speaking. Public singing, whole different thing. (Laughter) But we'll get to that in a moment. I've never really talked about it before so explicitly. I think that that's because I've always lived in hope that when I was a grown-up, I wouldn't have one. I sort of lived with this idea that when I'm grown, I'll have learned to speak French, and when I'm grown, I'll learn how to manage my money, and when I'm grown, I won't have a stutter, and then I'll be able to public speak and maybe be the prime minister and anything's possible and, you know. (Laughter) So I can talk about it now because I've reached this point, where — I mean, I'm 28. I'm pretty sure that I'm grown now. (Laughter) And I'm an adult woman who spends her life as a performer, with a speech impediment. So, I might as well come clean about it.
Ik stotter namelijk. Dat lijkt misschien gek omdat ik een groot deel van mijn leven op een podium sta. Je zou kunnen denken dat ik me goed voel voor een publiek, en dat ik me goed voel als ik voor jullie spreek. Maar eerlijk gezegd sta ik al heel mijn leven zelfs tot op dit moment, doodsangsten uit om in het openbaar te spreken. In het openbaar zingen is dan weer een ander verhaal. (Gelach) Daar kom ik zo meteen nog op terug. Ik heb er nog nooit zo openlijk over gesproken. Misschien komt dat doordat ik altijd heb gehoopt dat als ik volwassen werd, ik niet meer zou stotteren. Ik groeide op met het idee dat als ik groot was, ik Frans zou kunnen spreken, als ik groot was, zou ik met geld kunnen omgaan, en als ik groot was, zou ik niet stotteren, voor publiek spreken en eerste minister worden. Dan zou alles mogelijk zijn. (Gelach) Nu kan ik erover praten omdat ik op een punt ben gekomen, ik bedoel, ik ben 28. Ik denk dat ik nu wel groot ben. (Gelach) Ik ben een volwassen vrouw die door het leven gaat als een artiest met een spraakgebrek. Ik kan er dus net zo goed voor uitkomen.
There are some interesting angles to having a stutter. For me, the worst thing that can happen is meeting another stutterer. (Laughter) This happened to me in Hamburg, when this guy, we met and he said, "Hello, m-m-m-my name is Joe," and I said, "Oh, hello, m-m-m-my name is Meg." Imagine my horror when I realized he thought I was making fun of him. (Laughter)
Stotteren heeft ook interessante aspecten. Het ergste wat mij kan overkomen is een andere stotteraar tegen te komen. (Gelach) Dat is me een keer in Hamburg overkomen. Ik ontmoette een jongen, en hij zei: "Hallo, m-m-m-mijn naam is Joe", en ik zei: "Hallo, m-m-m-mijn naam is Meg." Stel je voor hoe rot ik me voelde toen ik besefte dat hij dacht dat ik hem uitlachte. (Gelach)
People think I'm drunk all the time. (Laughter)
Mensen denken constant dat ik dronken ben. (Gelach)
People think that I've forgotten their name when I hesitate before saying it. And it is a very weird thing, because proper nouns are the worst. If I'm going to use the word "Wednesday" in a sentence, and I'm coming up to the word, and I can feel that I'm going to stutter or something, I can change the word to "tomorrow," or "the day after Tuesday," or something else. It's clunky, but you can get away with it, because over time I've developed this loophole method of using speech where right at the last minute you change the thing and you trick your brain. But with people's names, you can't change them. (Laughter) When I was singing a lot of jazz, I worked a lot with a pianist whose name was Steve. As you can probably gather, S's and T's, together or independently, are my kryptonite. But I would have to introduce the band over this rolling vamp, and when I got around to Steve, I'd often find myself stuck on the "St." And it was a bit awkward and uncomfortable and it totally kills the vibe. So after a few instances of this, Steve happily became "Seve," and we got through it that way. (Laughter)
Of ze denken dat ik hun naam vergeten ben omdat ik aarzel als ik hun naam zeg. En het is heel merkwaardig, want eigennamen zijn het moeilijkst. Als ik het woord "woensdag" in een zin wil gebruiken en ik ben bijna aan dat woord, en ik voel dat ik ga stotteren, kan ik dat woord nog veranderen in "morgen" of "de dag na dinsdag", of iets anders. Het is onhandig, maar het helpt wel. In de loop der tijd heb ik geleerd achterpoortjes te vinden tijdens het spreken door op het laatste moment een woord te veranderen waardoor je je hersenen misleidt. Maar namen van mensen kun je niet veranderen. (Gelach) Toen ik regelmatig jazz zong, werkte ik vaak samen met een pianist die Steve heette. Zoals je misschien al gemerkt hebt, zijn de letters S en T, samen of apart, mijn kryptoniet. Maar ik moest de band voorstellen onder muzikale begeleiding. En als ik dan bij "Steve" kwam, bleef ik vaak hangen bij de "St". Dat was nogal gênant en ongemakkelijk. De sfeer was helemaal verpest. Dus na een paar keer transformeerde "Steve" tot "Seve" en het probleem was opgelost. (Gelach)
I've had a lot of therapy, and a common form of treatment is to use this technique that's called smooth speech, which is where you almost sing everything that you say. You kind of join everything together in this very singsong, kindergarten teacher way, and it makes you sound very serene, like you've had lots of Valium, and everything is calm. (Laughter) That's not actually me. And I do use that. I do. I use it when I have to be on panel shows, or when I have to do radio interviews, when the economy of airtime is paramount. (Laughter) I get through it that way for my job. But as an artist who feels that their work is based solely on a platform of honesty and being real, that feels often like cheating.
Ik heb veel therapieën gevolgd, en een veel gebruikte behandeling is een techniek die "smooth speech" heet. Daarbij zing je alles wat je wil zeggen. Je plakt dan alle woorden aan elkaar op een zangerige manier, net als een kleuterjuf. Zo klink je erg sereen, alsof je veel valium hebt geslikt en alles is kalm. (Gelach) Zo ben ik dus niet. Maar ik gebruik het wel. Wanneer ik uitgenodigd ben voor een panel show of wanneer ik een radio-interview moet geven en zendtijd een schaars goed is. (Gelach) Voor mijn werk los ik dat zo op. Maar als artiest wil je dat alles wat je doet gebaseerd is op eerlijkheid en echtheid. En dan voelt dat aan als valsspelen.
Which is why before I sing, I wanted to tell you what singing means to me. It's more than making nice sounds, and it's more than making nice songs. It's more than feeling known, or understood. It's more than making you feel the things that I feel. It's not about mythology, or mythologizing myself to you. Somehow, through some miraculous synaptic function of the human brain, it's impossible to stutter when you sing. And when I was younger, that was a method of treatment that worked very well for me, singing, so I did it a lot. And that's why I'm here today.
Voordat ik ga zingen, wil ik jullie nog meegeven wat zingen betekent voor mij. Het is meer dan mooi geluiden produceren, en meer dan leuke liedjes maken. Het is meer dan erkend en begrepen te worden. Het is meer dan jullie te laten voelen wat ik voel. Het gaat niet om mythologie of om van mezelf een mythe maken. Op de een of andere manier, door een miraculeuze synaptische functie van het menselijke brein is het onmogelijk te stotteren tijdens het zingen. Toen ik jonger was, was zingen een methode die heel goed werkte voor mij. Dus ik zong heel veel. En daarom sta ik hier vandaag.
(Applause)
(Applaus)
Thank you.
Bedankt.
Singing for me is sweet relief. It is the only time when I feel fluent. It is the only time when what comes out of my mouth is comprehensively exactly what I intended. (Laughter) So I know that this is a TED Talk, but now i'm going to TED sing. This is a song that I wrote last year.
Zingen is voor mij een verademing. Alleen dan voel ik me een vlotte spreker. Alleen dan is wat er uit mijn mond komt echt exact wat ik bedoelde. (Gelach) Ik weet dat dit een TED-Talk is, maar nu ga ik een Ted-Liedje brengen dat ik vorig jaar heb geschreven.
Thank you very much. Thank you.
Heel erg bedankt. Dank je.
(Applause)
(Applaus)
(Piano)
(Piano)
♪ I would be a beauty ♪
♪ Ik zou een schoonheid kunnen zijn ♪
♪ but my nose ♪
♪ maar mijn neus ♪
♪ is slightly too big ♪
♪ is net iets te groot ♪
♪ for my face ♪
♪ voor mijn gezicht ♪
♪ And I would be a dreamer ♪
♪ Ik zou een dromer kunnen zijn ♪
♪ but my dream ♪
♪ maar mijn droom ♪
♪ is slightly too big ♪
♪ is net iets te groot ♪
♪ for this space ♪
♪ voor deze plek ♪
♪ And I would be an angel ♪
♪ Ik zou een engel kunnen zijn ♪
♪ but my halo ♪
♪ maar mijn halo ♪
♪ it pales in the glow ♪
♪ verbleekt in de gloed ♪
♪ of your grace ♪
♪ van jouw sierlijkheid ♪
♪ And I would be a joker ♪
♪ Ik zou een joker kunnen zijn ♪
♪ but that card looks silly when you play ♪
♪ maar die kaart leggen heeft geen zin ♪
♪ your ace ♪
♪ als jij je aas legt ♪
♪ I'd like to know ♪
♪ Ik zou graag willen weten ♪
♪ Are there stars in hell? ♪
♪ of er sterren zijn in de hel ♪
♪ And I'd like to know ♪
♪ En ik zou graag willen weten ♪
♪ know if you can tell ♪
♪ of het zo duidelijk is ♪
♪ that you make me lose everything I know ♪
♪ dat jij me alles doet vergeten ♪
♪ That I cannot choose to or not let go ♪
♪ dat ik niet te kiezen heb of ik loslaat of niet ♪
♪ And I'd stay forever ♪
♪ Ik zou voor eeuwig kunnen blijven ♪
♪ but my home ♪
♪ maar mijn huis ♪
♪ is slightly too far ♪
♪ staat net iets te ver ♪
♪ from this place ♪
♪ hier vandaan ♪
♪ And I swear I tried to ♪
♪ Ik heb echt geprobeerd ♪
♪ slow it down ♪
♪ om te vertragen ♪
♪ when I am walking at your pace ♪
♪ wanneer ik op jouw tempo loop ♪
♪ But all I could think ♪
♪ Maar al waar ik aan kon denken ♪
♪ idling through the cities ♪
♪ terwijl ik door de steden dwaalde ♪
♪ do I look pretty in the rain? ♪
♪ Zie ik er wel goed uit in de regen? ♪
♪ And I don't know how someone ♪
♪ Ik weet niet hoe iemand ♪
♪ quite so lovely ♪
♪ die zo geweldig is ♪
♪ makes me feel ugly ♪
♪ me zo lelijk doet voelen ♪
♪ So much shame ♪
♪ Zo veel schaamte ♪
♪ And I'd like to know ♪
♪ Ik zou graag willen weten ♪
♪ Are there stars in hell? ♪
♪ of er sterren zijn in de hel ♪
♪ And I'd like to know ♪
♪ En ik zou graag willen weten ♪
♪ know if you can tell ♪
♪ of het zo duidelijk is ♪
♪ that you make me lose everything I know ♪
♪ dat jij me alles doet vergeten ♪
♪ that I cannot choose to or not let go ♪
♪ dat ik niet te kiezen heb of ik loslaat of niet ♪
Thank you very much. (Applause)
Heel erg bedankt. (Applaus)