A 13,000 mile dragon of earth and stone winds its way through the countryside of China with a history almost as long and serpentine as the structure. The Great Wall began as multiple walls of rammed earth built by individual feudal states during the Chunqiu period to protect against nomadic raiders north of China and each other. When Emperor Qin Shi Huang unified the states in 221 BCE, the Tibetan Plateau and Pacific Ocean became natural barriers, but the mountains in the north remained vulnerable to Mongol, Turkish, and Xiongnu invasions. To defend against them, the Emperor expanded the small walls built by his predecessors, connecting some and fortifying others. As the structures grew from Lintao in the west to Liaodong in the east, they collectively became known as The Long Wall. To accomplish this task, the Emperor enlisted soldiers and commoners, not always voluntarily. Of the hundreds of thousands of builders recorded during the Qin Dynasty, many were forcibly conscripted peasants and others were criminals serving out sentences. Under the Han Dynasty, the wall grew longer still, reaching 3700 miles, and spanning from Dunhuang to the Bohai Sea. Forced labor continued under the Han Emperor Han-Wudi , and the walls reputation grew into a notorious place of suffering. Poems and legends of the time told of laborers buried in nearby mass graves, or even within the wall itself. And while no human remains have been found inside, grave pits do indicate that many workers died from accidents, hunger and exhaustion. The wall was formidable but not invincible. Both Genghis and his son Khublai Khan managed to surmount the wall during the Mongol invasion of the 13th Century. After the Ming dynasty gained control in 1368, they began to refortify and further consolidate the wall using bricks and stones from local kilns. Averaging 23 feet high and 21 feet wide, the walls 5500 miles were punctuated by watchtowers. When raiders were sighted, fire and smoke signals traveled between towers until reinforcements arrived. Small openings along the wall let archers fire on invaders, while larger ones were used to drop stones and more. But even this new and improved wall was not enough. In 1644, northern Manchu clans overthrew the Ming to establish the Qing dynasty, incorporating Mongolia as well, Thus, for the second time, China was ruled by the very people the wall had tried to keep out. With the empire's borders now extending beyond the Great Wall, the fortifications lost their purpose. And without regular reinforcement, the wall fell into disrepair, rammed earth eroded, while brick and stone were plundered for building materials. But its job wasn't finished. During World War II, China used sections for defense against Japanese invasion, and some parts are still rumored to be used for military training. But the Wall's main purpose today is cultural. As one of the largest man-made structures on Earth, it was granted UNESCO World Heritage Status in 1987. Originally built to keep people out of China, the Great Wall now welcomes millions of visitors each year. In fact, the influx of tourists has caused the wall to deteriorate, leading the Chinese government to launch preservation initiatives. It's also often acclaimed as the only man-made structure visible from space. Unfortunately, that's not at all true. In low Earth orbit, all sorts of structures, like bridges, highways and airports are visible, and the Great Wall is only barely discernible. From the moon, it doesn't stand a chance. But regardless, it's the Earth we should be studying it from because new sections are still discovered every few years, branching off from the main body and expanding this remarkable monument to human achievement.
21.000-kilometrowy smok z ziemi i kamienia wije się przez krajobraz Chin wraz ze swoją historią krętą prawie tak samo, jak jego struktura. Wielki Mur na początku był wieloma murami z ubitej ziemi, wybudowanymi przez państwa feudalne podczas okresu Chunqiu, by chronić przed koczowniczymi najeźdźcami z północy Chin i sobą samym. Kiedy Cesarz Qin Shi Huang zjednoczył Chiny w 221 roku p.n.e., Wyżyna Tybetańska i Ocean Spokojny stały się naturalnymi granicami, jednak góry na północy były podatne na inwazje Mongołów, Turków i Xiongnu. By móc się przed nimi bronić, cesarz rozbudował małe mury stworzone przez jego przodków - jedne łącząc, a inne wzmacniając. Powiększająca się struktura od Lintao na zachodzie po Liaodong na wschodzie została zbiorczo nazwana Długim Murem. Do wykonania zadania cesarz zaciągał żołnierzy i ludzi z okolic, nie zawsze dobrowolnie. Wśród setek tysięcy budowlańców zarejestrowanych za czasów dynastii Qin wielu to przymusowo wcieleni wieśniacy, a pozostali to kryminaliści, odsiadujący w ten sposób wyrok. W trakcie dynastii Han mur wciąż rósł, osiągając długość 5954 kilometrów i rozciągając się od Dunhuang po zatokę Pohaj. Pod przywódctwem cesarza Han Xuandi praca przymusowa była kontynuowana, a mur miał reputację miejsca osławionego cierpieniem. Poematy i legendy tamtych czasów mówiły o robotnikach pogrzebanych w pobliskich masowych grobach lub samym murze. Choć nie odnaleziono szczątków ludzkich w murach, mogiły wskazują na fakt, że wielu robotników zginęło w wypadkach, z głodu i wyczerpania. Mur budził grozę, ale nie był niezwyciężony. Zarówno Genghis i jego syn Khubali Khan przezwyciężyli mur podczas inwazji mongołów w XIII wieku. Po przejęciu władzy przez dynastię Ming w 1368 roku rozpoczęły się prace re-fortyfikacyjne i umacniające mur, używające cegieł i kamieni z lokalnych pieców. Średnio wysoki na 7 metrów i szeroki na 6.4 metra mur, który miał długość 8851 kilometrów był od czasu do czasu przerywany wieżami strażniczymi. Gdy zauważono najeźdźców, sygnał w postaci ognia i dymu wędrował od wieży do wieży do momentu, gdy dotarło wsparcie. Otwory wzdłuż muru pozwalały łucznikom strzelać ogniem do najeźdźców, natomiast większych otworów używano do zrzucania większych ładunków. Jednak nawet ulepszony i nowy mur nie był wystarczający. W 1644 roku klan Manchu obalił dynastię Ming, tworząc dynastię Qing, władającą także Mongolią. W ten sposób Chiny po raz drugi były rządzone przez ludzi, których mur miał trzymać z daleka. Wraz z nowymi granicami cesarstwa, które sięgały poza Wielki Mur fortyfikacja stała się niepotrzebna. Mur popadł w ruinę bez regularnego wzmacniania, staranowana ziemia została zniszczona w procesie erozji, a cegły i kamienie splądrowano jako materiały budowlane. Jednak to nie koniec. Podczas II wojny światowej Chiny wykorzystały odcinki muru do obrony przed inwazją Japonii. Mówi się, że niektóre części muru wciąż są wykorzystywane do treningów wojskowych. Jednak dziś mur pełni funkcje kulturowe. Jako jedna z największych budowli stworzonych przez człowieka, mur otrzymał miano Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1987 roku. Choć Wielki Mur pierwotnie wybudowano, aby chronić Chiny przed obcymi, dziś przyjmuje miliony turystów. W zasadzie napływ turystów spowodował pogorszenie się stanu muru, co zmusiło chiński rząd do podjęcia decyzji o konserwacji muru. Często mówi się, że mur jest jedyną budowlą ludzką widzianą z kosmosu. Niestety nie do końca jest to prawda. Z niskiej orbity okołoziemskiej wszystkie budowle, takie jak mosty, autostrady czy lotniska są widoczne, a Wielki Mur jest ledwo zauważalny. Natomiast z Księżyca nie da się zobaczyć muru. Bez względu na to powinniśmy badać mur z pozycji Ziemi, ponieważ każdego roku odkrywamy nowe części muru, które rozgałęziają się od części głównej i poszerzają wspaniały pomnik ludzkich osiągnięć.