Ένας δράκος 20.000 χλμ από χώμα και πέτρα έρπει στην κινέζικη εξοχή. Έχει μια ιστορία σχεδόν τόσο μεγάλη και πολυκύμαντη όσο και το ίδιο το κτίριο. Το Μέγα Τείχος ήταν αρχικά πολλά τείχη από προσχώματα κατασκευασμένα από φεουδαρχικά κράτη την περίοδο Τσουνκιού ως προστασία από τους νομάδες επιδρομείς στα βόρεια αλλά και από τους γείτονες. Όταν ο Αυτοκράτορας Κιν Σι Χουάνγκ ένωσε τα κράτη το 221 π.Χ., το Οροπέδιο του Θιβέτ και ο Ειρηνικός Ωκεανός έγιναν φυσικά σύνορα, αλλά τα βουνά στο βορρά έμειναν ευάλωτα σε εισβολές Μογγόλων, Τούρκων και των Σιονγκού. Ως μέτρο άμυνας εναντίον τους, ο Αυτοκράτορας επέκτεινε τα μικρά τείχη των προκατόχων του, συνδέοντας κάποια και οχυρώνοντας άλλα. Ενώ τα κτίσματα μεγάλωναν από το Λιντάο στα δυτικά ως το Λιάοντονγκ στα ανατολικά, κατέληξαν συνολικά να ονομάζονται το Μακρύ Τείχος. Για να πετύχει το εγχείρημα, ο Αυτοκράτορας στρατολόγησε στρατιώτες και χωρικούς, όχι πάντα εθελοντικά. Από τους εκατοντάδες χιλιάδες κτιστών που καταγράφηκαν από την δυναστεία Κιν, πολλοί ήταν χωρικοί υποχρεωτικά στρατολογημένοι και άλλοι εγκληματίες που εξέτιαν τις ποινές τους. Κατά την δυναστεία Χαν, το τείχος έγινε ακόμα μακρύτερο, φτάνοντας τα 5.955 χλμ. και εκτεινόταν από το Ντουνχουάνγκ ως την θάλασσα του Μποχάι. Η υποχρεωτική εργασία συνεχίστηκε από τον Αυτοκράτορα Χαν-Γουντί των Χαν, και η φήμη του τείχους ως ένα μέρος δεινών μεγάλωσε. Σύμφωνα με ποιήματα και θρύλους της εποχής οι εργάτες θάβονταν σε μαζικούς τάφους εκεί κοντά, ή ακόμα και μέσα στο ίδιο το τείχος. Αν και δεν έχουν βρεθεί ανθρώπινα λείψανα μέσα, έχουν βρεθεί τάφοι που μαρτυρούν ότι πολλοί εργάτες πέθαναν από ατυχήματα, πείνα και εξάντληση. Το τείχος ήταν φοβερό αλλά όχι αήττητο. Ο Τζένκις και ο γιος του Κουμπλάι Χαν το διαπέρασαν κατά τη διάρκεια των Μογγολικών Εισβολών του 13ου αιώνα. Όταν η δυναστεία Μινγκ ανήλθε στην εξουσία το 1368, άρχισαν να οχυρώνουν ξανά και να ενοποιούν κι άλλο το τείχος χρησιμοποιώντας τούβλα και πέτρες από τοπικούς κλίβανους. Με μέσο όρο 7 μέτρα ύψος και 6 πλάτος, διέθετε πύργους στο μήκος του των 8.851 χλμ. Όταν έβλεπαν επιδρομείς, σήματα φωτιάς και καπνού ταξίδευαν μεταξύ πύργων ωσότου φτάσουν ενισχύσεις. Μικρά ανοίγματα στο τείχος επέτρεπαν σε τοξότες να βάλουν κατά των εισβολέων, ενώ μεγαλύτερα χρησιμοποιούνταν για να ριχθούν πέτρες και άλλα. Αλλά ακόμα και αυτό το νέο, βελτιωμένο τείχος δεν ήταν αρκετό. Το 1644, οι βόρειες φυλές των Μάντσου εκθρόνισαν τους Μινγκ και εγκαθίδρυσαν την δυναστεία Κινγκ, προσαρτώντας και την Μογγολία. Έτσι, για δεύτερη φορά, την Κίνα κυβερνούσαν οι άνθρωποι που το τείχος προσπάθησε να απομακρύνει. Τώρα που τα σύνορα εκτείνονταν πέρα από το Μέγα Τείχος, οι οχυρώσεις έχασαν τον σκοπό τους. Χωρίς συστηματική συντήρηση και ενίσχυση, το τείχος άρχισε να καταρρέει, τα προσχώματα διαβρώθηκαν, ενώ τα τούβλα και η πέτρα χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικά υλικά. Η δουλειά του όμως δεν είχε τελειώσει. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κίνα χρησιμοποίησε τμήματά του στην άμυνα κατά των Ιαπώνων και τμήματα χρησιμοποιούνται ακόμη για στρατιωτική εκπαίδευση, φημολογείται. Αλλά ο σκοπός του Μεγάλου Τείχους είναι πλέον πολιτισμικός. Σαν ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα κτίσματα στην Γη, έγινε μνημείο πολιτιστική κληρονομιάς της UNESCO το 1987. Ενώ αρχικά χτίστηκε για να κρατάει ανθρώπους έξω από την Κίνα, το Μέγα Τείχος τώρα καλωσορίζει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Η εισροή τουριστών έκανε το τείχος να φθίνει, και η κινέζικη κυβέρνηση πήρε πρωτοβουλίες για να το διατηρήσει. Συχνά λένε ότι είναι το μόνο ανθρώπινο κτίσμα που φαίνεται από το διάστημα. Δυστυχώς, δεν είναι αλήθεια. Σε χαμηλή τροχιά, κάθε είδους κατασκευές, όπως γέφυρες, αυτοκινητόδρομοι και αεροδρόμια φαίνονται, και το Μέγα Τείχος μόλις που διακρίνεται. Από το φεγγάρι, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα. Όπως και να έχει, θα έπρεπε να το μελετάμε από τη Γη επειδή νέα τμήματα ανακαλύπτονται κάθε λίγα χρόνια, παρακλάδια του κυρίως σώματος που επεκτείνουν αυτό το καταπληκτικό μνημείο ανθρώπινου επιτεύγματος.
A 13,000 mile dragon of earth and stone winds its way through the countryside of China with a history almost as long and serpentine as the structure. The Great Wall began as multiple walls of rammed earth built by individual feudal states during the Chunqiu period to protect against nomadic raiders north of China and each other. When Emperor Qin Shi Huang unified the states in 221 BCE, the Tibetan Plateau and Pacific Ocean became natural barriers, but the mountains in the north remained vulnerable to Mongol, Turkish, and Xiongnu invasions. To defend against them, the Emperor expanded the small walls built by his predecessors, connecting some and fortifying others. As the structures grew from Lintao in the west to Liaodong in the east, they collectively became known as The Long Wall. To accomplish this task, the Emperor enlisted soldiers and commoners, not always voluntarily. Of the hundreds of thousands of builders recorded during the Qin Dynasty, many were forcibly conscripted peasants and others were criminals serving out sentences. Under the Han Dynasty, the wall grew longer still, reaching 3700 miles, and spanning from Dunhuang to the Bohai Sea. Forced labor continued under the Han Emperor Han-Wudi , and the walls reputation grew into a notorious place of suffering. Poems and legends of the time told of laborers buried in nearby mass graves, or even within the wall itself. And while no human remains have been found inside, grave pits do indicate that many workers died from accidents, hunger and exhaustion. The wall was formidable but not invincible. Both Genghis and his son Khublai Khan managed to surmount the wall during the Mongol invasion of the 13th Century. After the Ming dynasty gained control in 1368, they began to refortify and further consolidate the wall using bricks and stones from local kilns. Averaging 23 feet high and 21 feet wide, the walls 5500 miles were punctuated by watchtowers. When raiders were sighted, fire and smoke signals traveled between towers until reinforcements arrived. Small openings along the wall let archers fire on invaders, while larger ones were used to drop stones and more. But even this new and improved wall was not enough. In 1644, northern Manchu clans overthrew the Ming to establish the Qing dynasty, incorporating Mongolia as well, Thus, for the second time, China was ruled by the very people the wall had tried to keep out. With the empire's borders now extending beyond the Great Wall, the fortifications lost their purpose. And without regular reinforcement, the wall fell into disrepair, rammed earth eroded, while brick and stone were plundered for building materials. But its job wasn't finished. During World War II, China used sections for defense against Japanese invasion, and some parts are still rumored to be used for military training. But the Wall's main purpose today is cultural. As one of the largest man-made structures on Earth, it was granted UNESCO World Heritage Status in 1987. Originally built to keep people out of China, the Great Wall now welcomes millions of visitors each year. In fact, the influx of tourists has caused the wall to deteriorate, leading the Chinese government to launch preservation initiatives. It's also often acclaimed as the only man-made structure visible from space. Unfortunately, that's not at all true. In low Earth orbit, all sorts of structures, like bridges, highways and airports are visible, and the Great Wall is only barely discernible. From the moon, it doesn't stand a chance. But regardless, it's the Earth we should be studying it from because new sections are still discovered every few years, branching off from the main body and expanding this remarkable monument to human achievement.