When I was in my 20s, I saw my very first psychotherapy client. I was a Ph.D. student in clinical psychology at Berkeley. She was a 26-year-old woman named Alex.
Toen ik twintiger was, zag ik mijn eerste cliënt voor psychotherapie. Ik studeerde klinische psychologie aan Berkeley. Zij was een 26-jarige vrouw en heette Alex.
Now Alex walked into her first session wearing jeans and a big slouchy top, and she dropped onto the couch in my office and kicked off her flats and told me she was there to talk about guy problems. Now when I heard this, I was so relieved. My classmate got an arsonist for her first client.
Alex droeg jeans en een grote trui naar haar eerste sessie. Ze liet zich in de sofa van mijn kantoor vallen en trapte haar sandalen uit. Ze vertelde dat ze over mannenproblemen wilde praten. Toen ik dat hoorde, voelde ik me zo opgelucht. Mijn klasgenoot had een brandstichter als eerste cliënt.
(Laughter)
(Gelach)
And I got a twentysomething who wanted to talk about boys. This I thought I could handle. But I didn't handle it. With the funny stories that Alex would bring to session, it was easy for me just to nod my head while we kicked the can down the road. "Thirty's the new 20," Alex would say, and as far as I could tell, she was right. Work happened later, marriage happened later, kids happened later, even death happened later. Twentysomethings like Alex and I had nothing but time.
Ik kreeg een twintiger die over jongens wilde praten. Ik dacht dat dat makkelijk was. Daar vergiste ik me in. Alex vertelde grappige verhalen en ik knikte lekker mee, terwijl we daadwerkelijke actie uitstelden. "Dertig is het nieuwe 20," zei Alex. Ik dacht dat ze gelijk had. Je gaat later werken, je trouwt later, je krijgt later kinderen, je gaat zelfs later dood. Twintigers zoals Alex en ik hadden veel tijd.
But before long, my supervisor pushed me to push Alex about her love life. I pushed back. I said, "Sure, she's dating down, she's sleeping with a knucklehead, but it's not like she's going to marry the guy." And then my supervisor said, "Not yet, but she might marry the next one. Besides, the best time to work on Alex's marriage is before she has one."
Spoedig spoorde mijn supervisor mij aan om Alex meer werk te laten maken van haar liefdesleven. Ik gaf tegengas. Ik zei: "Tuurlijk, ze heeft een relatie onder haar niveau, ze slaapt met een idioot, maar ze trouwt toch niet met die vent." Toen zei mijn supervisor: "Niet met deze, maar met de volgende zou ze kunnen trouwen. Het is trouwens beter om aan het huwelijk van Alex te werken vóórdat ze getrouwd is."
That's what psychologists call an "Aha!" moment. That was the moment I realized, 30 is not the new 20. Yes, people settle down later than they used to, but that didn't make Alex's 20s a developmental downtime. That made Alex's 20s a developmental sweet spot, and we were sitting there, blowing it. That was when I realized that this sort of benign neglect was a real problem, and it had real consequences, not just for Alex and her love life but for the careers and the families and the futures of twentysomethings everywhere.
Dit noemen psychologen een 'Aha!' moment. Toen besefte ik dat 30 niet het nieuwe 20 is. Mensen settelen zich later dan gebruikelijk, maar dat betekent geen ontwikkelingsstilstand voor twintiger Alex. Dit is een perfecte tijd voor Alex om zich te ontwikkelen. Wij verspilden deze tijd gewoonweg. Op dat moment besefte ik dat dit onschuldig ontkennen echt een probleem was met grote gevolgen. Niet alleen voor Alex en haar liefdesleven, maar ook voor de loopbanen, de families en de toekomst van twintigers over de hele wereld.
There are 50 million twentysomethings in the United States right now. We're talking about 15 percent of the population, or 100 percent if you consider that no one's getting through adulthood without going through their 20s first.
Er zijn momenteel 50 miljoen twintigers in de VS. Dat is 15 procent van de bevolking of 100 procent als je bedenkt dat niemand zijn volwassenheid doorloopt,
(Laughter)
zonder twintiger te zijn geweest.
Raise your hand if you're in your 20s. I really want to see some twentysomethings here. Oh, yay! You are all awesome. If you work with twentysomethings, you love a twentysomething, you're losing sleep over twentysomethings, I want to see — Okay. Awesome, twentysomethings really matter.
Steek je hand op als je twintiger bent. Ik wil hier echt wat twintigers zien. Oh, ja! Jullie zijn geweldig. Als je met twintigers werkt, hou je van twintigers, je ligt wakker van twintigers. Oké. Geweldig, twintigers zijn echt belangrijk.
So, I specialize in twentysomethings because I believe that every single one of those 50 million twentysomethings deserves to know what psychologists, sociologists, neurologists and fertility specialists already know: that claiming your 20s is one of the simplest, yet most transformative, things you can do for work, for love, for your happiness, maybe even for the world.
Ik ben gespecialiseerd in twintigers, want ik geloof dat elk van deze 50 miljoen twintigers het verdient om te weten wat psychologen, sociologen, neurologen en vruchtbaarheidsspecialisten allang weten: je leven in de hand hebben als twintiger, is het eenvoudigste en tegelijkertijd meest transformerende dat je kunt doen voor je werk, de liefde, je geluk, misschien zelfs voor de wereld.
This is not my opinion. These are the facts. We know that 80 percent of life's most defining moments take place by age 35. That means that eight out of 10 of the decisions and experiences and "Aha!" moments that make your life what it is will have happened by your mid-30s. People who are over 40, don't panic. This crowd is going to be fine, I think. We know that the first 10 years of a career has an exponential impact on how much money you're going to earn. We know that more than half of Americans are married or are living with or dating their future partner by 30. We know that the brain caps off its second and last growth spurt in your 20s as it rewires itself for adulthood, which means that whatever it is you want to change about yourself, now is the time to change it. We know that personality changes more during your 20s than at any other time in life, and we know that female fertility peaks at age 28, and things get tricky after age 35. So your 20s are the time to educate yourself about your body and your options.
Dit is niet mijn mening. Dit zijn de feiten. We weten dat 80 procent van je meest bepalende levensmomenten plaatsvindt voor 35-jarige leeftijd. Dat betekent dat je acht van de tien beslissingen, ervaringen en 'Aha!' momenten die je leven bepalen, hebt genomen rond je 35ste. Mensen ouder dan 40, geen paniek. Met dit publiek komt het in orde, denk ik. We weten dat de eerste tien jaar van je carrière een bijzonder krachtig effect heeft op hoeveel geld je zal verdienen. We weten dat meer dan de helft van de Amerikanen rond hun 30ste getrouwd is, samenwoont of een relatie heeft met hun toekomstige partner. We weten dat het brein zijn tweede en laatste groeistuip afrondt als je twintiger bent. Daarna verbindt het zich voor volwassenheid. Dat betekent dat ongeacht hetgeen je aan jezelf wilt veranderen, je dat dan moet doen. We weten dat je persoonlijkheid als twintiger meer verandert dan op enig ander tijdstip in je leven. We weten dat de vruchtbaarheid van de vrouw op 28-jarige leeftijd piekt en dat het lastiger wordt na je 35ste. Als je twintiger bent, is het een goed moment om jezelf over je lichaam en over je opties te leren.
So when we think about child development, we all know that the first five years are a critical period for language and attachment in the brain. It's a time when your ordinary, day-to-day life has an inordinate impact on who you will become. But what we hear less about is that there's such a thing as adult development, and our 20s are that critical period of adult development.
Als we over de ontwikkeling van het kind denken, weten we allemaal dat de eerste vijf jaar de meest cruciale periode is in de hersenen voor taal en hechting. Het is een periode waarin je normale, dagelijkse leven een bijzonder groot effect heeft op wie je zal worden. Waar we minder over horen, is de ontwikkeling van volwassen. En onze twintiger jaren zijn die kritieke periode voor de ontwikkeling van volwassenen.
But this isn't what twentysomethings are hearing. Newspapers talk about the changing timetable of adulthood. Researchers call the 20s an extended adolescence. Journalists coin silly nicknames for twentysomethings like "twixters" and "kidults."
Maar dat zien de twintigers niet. Kranten hebben het over de veranderende klok van volwassenheid. Onderzoekers noemen de twintiger jaren verlengde adolescentie. Journalisten verzinnen gekke bijnamen voor twintigers, zoals "twixters" en "kidults".
(Laughing) It's true!
Het is waar.
As a culture, we have trivialized what is actually the defining decade of adulthood.
Als cultuur hebben we gebagatelliseerd wat eigenlijk het definiërende decennium is van volwassenheid.
Leonard Bernstein said that to achieve great things, you need a plan and not quite enough time.
Leonard Bernstein zei: "Als je grote dingen wil bereiken, heb je een plan nodig en niet genoeg tijd" Leonard Bernstein zei: "Als je grote dingen wil bereiken, heb je een plan nodig en niet genoeg tijd.
(Laughing) Isn't that true?
Is dat niet waar?
So what do you think happens when you pat a twentysomething on the head and you say, "You have 10 extra years to start your life"? Nothing happens. You have robbed that person of his urgency and ambition, and absolutely nothing happens.
Wat denk je wat er gebeurt als je een twintiger over zijn bol aait en zegt: "Je hebt 10 extra jaren om aan je leven te beginnen." Er gebeurt niets. Je berooft diegene van zijn urgentie en ambitie en er gebeurt niets.
And then every day, smart, interesting twentysomethings like you or like your sons and daughters come into my office and say things like this: "I know my boyfriend's no good for me, but this relationship doesn't count. I'm just killing time." Or they say, "Everybody says as long as I get started on a career by the time I'm 30, I'll be fine."
En dan komen elke dag interessante twintigers, zoals jij of je zoon of dochter, in mijn praktijk en zeggen dingen als: "Ik weet dat mijn vriend geen goede keuze is, maar deze relatie telt niet. Ik dood alleen maar tijd." Of ze zeggen: "Iedereen zegt dat als ik rond m'n dertigste aan m'n carrière begin, alles goed komt."
But then it starts to sound like this: "My 20s are almost over, and I have nothing to show for myself. I had a better résumé the day after I graduated from college." And then it starts to sound like this: "Dating in my 20s was like musical chairs. Everybody was running around and having fun, but then sometime around 30 it was like the music turned off and everybody started sitting down. I didn't want to be the only one left standing up, so sometimes I think I married my husband because he was the closest chair to me at 30."
Maar het klinkt zoals: "Mijn twintiger jaren zijn bijna voorbij, en ik heb mezelf niets laten zien. Mijn cv was beter de dag nadat ik afstudeerde." "Daten in mijn twintiger jaren leek op stoelendans. Iedereen rende rond en had plezier, maar rond m'n dertigste was het alsof de muziek stopte en iedereen ging zitten. Ik wilde niet de enige zijn die nog stond. Soms denk ik dat ik met mijn man trouwde omdat hij de dichtstbijzijnde stoel was op m'n dertigste."
Where are the twentysomethings here? Do not do that.
Waar zitten de twintigers hier? Doe dat niet.
(Laughter)
Okay, now that sounds a little flip, but make no mistake, the stakes are very high. When a lot has been pushed to your 30s, there is enormous thirtysomething pressure to jump-start a career, pick a city, partner up, and have two or three kids in a much shorter period of time. Many of these things are incompatible, and as research is just starting to show, simply harder and more stressful to do all at once in our 30s.
Oké, dat klinkt een beetje gek, maar maak geen fouten, de inzet is erg hoog. Als je veel uitstelt tot je dertigste, wordt de druk ontzettend hoog om een carrièresprong te maken, een woonplaats of een partner te zoeken, en twee of drie kinderen krijgen in een veel kortere tijd. Veel van die dingen zijn onverenigbaar en onderzoek toont nu aan dat het eenvoudigweg moeilijker en stressvoller is dit allemaal te doen als je dertiger bent.
The post-millennial midlife crisis isn't buying a red sports car. It's realizing you can't have that career you now want. It's realizing you can't have that child you now want, or you can't give your child a sibling. Too many thirtysomethings and fortysomethings look at themselves, and at me, sitting across the room, and say about their 20s, "What was I doing? What was I thinking?" I want to change what twentysomethings are doing and thinking.
De post-millennium midlifecrisis koopt je geen rode sportwagen. Het is beseffen dat je niet de carrière kunt hebben die je nu wilt of dat je niet het kind kunt krijgen dat je nu wilt of je kind geen broertje of zusje kunt geven. Teveel dertigers en veertigers kijken naar zichzelf en mij terwijl we tegenover elkaar zitten en zeggen over hun twintiger jaren: "Wat deed ik? Wat dacht ik toen?" Ik wil veranderen
Here's a story about how that can go. It's a story about a woman named Emma. At 25, Emma came to my office because she was, in her words, having an identity crisis. She said she thought she might like to work in art or entertainment, but she hadn't decided yet, so she'd spent the last few years waiting tables instead. Because it was cheaper, she lived with a boyfriend who displayed his temper more than his ambition. And as hard as her 20s were, her early life had been even harder. She often cried in our sessions, but then would collect herself by saying, "You can't pick your family, but you can pick your friends."
wat twintigers doen en denken. Dit is een verhaal over hoe het zou kunnen. Het gaat over een vrouw, Emma. Toen Emma 25 was, kwam ze naar mijn praktijk omdat ze naar eigen zeggen een identiteitscrisis had. Ze dacht eraan om in de kunst te werken of entertainment, maar ze had nog niets besloten. Dus werkte ze de laatste jaren als serveerster. Omdat het goedkoper was, woonde ze met haar vriend die zijn humeur sterker weergaf dan zijn ambitie. Haar twintiger jaren waren moeilijk, maar de jaren daarvoor zelfs moeilijker. Ze huilde vaak tijdens onze sessies maar laadde zichzelf weer op door te zeggen: "Je kunt je familie niet uitkiezen, maar je kunt je vrienden wel uitkiezen."
Well one day, Emma comes in and she hangs her head in her lap, and she sobbed for most of the hour. She'd just bought a new address book, and she'd spent the morning filling in her many contacts, but then she'd been left staring at that empty blank that comes after the words "In case of emergency, please call ..." She was nearly hysterical when she looked at me and said, "Who's going to be there for me if I get in a car wreck? Who's going to take care of me if I have cancer?"
Op een dag komt Emma naar de praktijk, haar hoofd hangt naar beneden. Ze snikt het grootste deel van het uur. Ze kocht een nieuw adressenboekje en heeft de ochtend haar vele contacten ingevuld. Toen bleef ze staren naar dat lege vakje dat komt na de woorden: "Bel bij noodgevallen... ." Ze was bijna hysterisch toen ze me aankeek en zei: "Wie is er voor me als ik een auto-ongeluk krijg? Wie zal er voor me zorgen als ik kanker krijg?
Now in that moment, it took everything I had not to say, "I will." But what Emma needed wasn't some therapist who really, really cared. Emma needed a better life, and I knew this was her chance. I had learned too much since I first worked with Alex to just sit there while Emma's defining decade went parading by.
Op dat moment moest ik me bedwingen om te zeggen: "Ik". Emma had geen therapeut nodig die echt om haar gaf. Emma had een beter leven nodig, en ik wist dat dit haar kans was. Ik had teveel geleerd door eerst met Alex te werken om hier te blijven zitten, terwijl Emma's bepalende decennium aan het voorbijgaan was.
So over the next weeks and months, I told Emma three things that every twentysomething, male or female, deserves to hear.
De volgende weken en maanden vertelde ik Emma drie dingen die elke twintiger, mannelijk of vrouwelijk, verdient te horen.
First, I told Emma to forget about having an identity crisis and get some identity capital. By "get identity capital," I mean do something that adds value to who you are. Do something that's an investment in who you might want to be next. I didn't know the future of Emma's career, and no one knows the future of work, but I do know this: Identity capital begets identity capital. So now is the time for that cross-country job, that internship, that startup you want to try. I'm not discounting twentysomething exploration here, but I am discounting exploration that's not supposed to count, which, by the way, is not exploration. That's procrastination. I told Emma to explore work and make it count.
Eerst vertelde ik Emma dat ze haar identiteitscrisis moest vergeten en in plaats daarvan identiteitskapitaal moest opbouwen. Met identiteitskapitaal opbouwen, bedoel ik: "Doe iets dat waarde toevoegt aan wie je bent. Doe iets wat een investering is in wie je vervolgens zou willen zijn." Ik wist niets over de toekomst van Emma's carrière, niemand weet dat, maar ik weet wel het volgende: Identiteitskapitaal brengt identiteitskapitaal voort. Nu is het moment om voor je werk naar de andere kant van het land te verhuizen, de stage, het bedrijfje dat je wil beginnen. Ik doe geen afbreuk aan de verkenningsfase van twintigers, maar verkenning die niet hoort te tellen, wil ik wel afdoen. Wat tussen twee haakjes geen verkenningsfase is. Dat is uitstel. Ik vertelde Emma om werk te onderzoeken en er wat mee te doen.
Second, I told Emma that the urban tribe is overrated. Best friends are great for giving rides to the airport, but twentysomethings who huddle together with like-minded peers limit who they know, what they know, how they think, how they speak, and where they work. That new piece of capital, that new person to date almost always comes from outside the inner circle. New things come from what are called our weak ties, our friends of friends of friends. So yes, half of twentysomethings are un- or under-employed. But half aren't, and weak ties are how you get yourself into that group. Half of new jobs are never posted, so reaching out to your neighbor's boss is how you get that unposted job. It's not cheating. It's the science of how information spreads.
Ten tweede vertelde ik Emma dat de vriendengroep overschat wordt. Beste vrienden zijn goed voor ritjes naar het vliegveld, maar twintigers die een kliek vormen met gelijkgestemde maatjes die ze kennen, wat ze weten, hoe ze denken, hoe ze praten en waar ze werken. Dat nieuwe stukje kapitaal, die nieuwe persoon om te daten komt bijna altijd van buiten die kring. Nieuwe dingen komen uit onze vage relaties, onze vrienden van vrienden van vrienden. De helft van de twintigers is werkloos of werkt onder zijn niveau. Maar de helft is dat niet en door vage relaties kun je bij die groep gaan horen. De helft van de banen wordt nooit geadverteerd. Die nooit geadverteerde baan krijg je door met de baas van je buurman te praten. Het is geen bedrog. Het is de manier waarop informatie zich verspreidt.
Last but not least, Emma believed that you can't pick your family, but you can pick your friends. Now this was true for her growing up, but as a twentysomething, soon Emma would pick her family when she partnered with someone and created a family of her own. I told Emma the time to start picking your family is now.
Als laatste, Emma geloofde dat je je vrienden kunt uitkiezen, maar je familie niet. Dat was zo toen ze opgroeide, maar als twintiger zou Emma haar familie uitkiezen als ze een partner zou vinden en zelf haar eigen familie zou maken. Ik vertelde Emma dat nu de tijd was om een familie uit te kiezen.
Now you may be thinking that 30 is actually a better time to settle down than 20, or even 25, and I agree with you. But grabbing whoever you're living with or sleeping with when everyone on Facebook starts walking down the aisle is not progress. The best time to work on your marriage is before you have one, and that means being as intentional with love as you are with work. Picking your family is about consciously choosing who and what you want rather than just making it work or killing time with whoever happens to be choosing you.
Je denkt misschien dat 30 een betere leeftijd is om je te settelen dan 20 of zelfs 25, en ik geef je gelijk. Maar zomaar iemand nemen met wie je woont of slaapt terwijl iedereen op Facebook gaat trouwen, is geen voortgang. De beste tijd om aan je huwelijk te werken, is vóórdat je getrouwd bent. Dat betekent dat je met de liefde net zo voorbedacht moet zijn als met werk. Je familie kiezen, is bewust kiezen wie en wat je wilt in plaats van het te laten werken of de tijd te doden met wie jou dan ook maar uitkiest.
So what happened to Emma? Well, we went through that address book, and she found an old roommate's cousin who worked at an art museum in another state. That weak tie helped her get a job there. That job offer gave her the reason to leave that live-in boyfriend. Now, five years later, she's a special events planner for museums. She's married to a man she mindfully chose. She loves her new career, she loves her new family, and she sent me a card that said, "Now the emergency contact blanks don't seem big enough."
Wat gebeurde er met Emma? We liepen door haar adresboekje en ze vond een neef van een vroegere kamergenoot die bij een kunstmuseum werkte in een andere staat. Die vage kennis hielp haar daar aan een baan. Het werk was voor haar de reden om haar inwonende vriendje te verlaten. Nu, vijf jaar later, plant ze speciale evenementen voor musea. Ze is getrouwd met een man die ze met haar verstand uitkoos. Ze is blij met haar nieuwe carrière en familie. Ze stuurde me een kaartje waarop ze schreef: " Mijn vakje met 'bel bij noodgevallen' lijkt niet groot genoeg."
Now Emma's story made that sound easy, but that's what I love about working with twentysomethings. They are so easy to help. Twentysomethings are like airplanes just leaving LAX, bound for somewhere west. Right after takeoff, a slight change in course is the difference between landing in Alaska or Fiji. Likewise, at 21 or 25 or even 29, one good conversation, one good break, one good TED Talk, can have an enormous effect across years and even generations to come.
Emma's verhaal klinkt makkelijk, daarom hou ik ervan om met twintigers te werken. Je kunt ze makkelijk helpen. Twintigers zijn net vliegtuigen die opstijgen vanaf LAX richting ergens naar het westen. Net na de take-off, klein beetje van richting veranderen, is het verschil tussen landen in Alaska of Fiji. Op 21, 25 of 29-jarige leeftijd kan een goed gesprek, een goede verandering, een goede TED Talk, een enorm effect hebben op de volgende jaren en zelfs de komende generaties.
So here's an idea worth spreading to every twentysomething you know. It's as simple as what I learned to say to Alex. It's what I now have the privilege of saying to twentysomethings like Emma every single day: Thirty is not the new 20, so claim your adulthood, get some identity capital, use your weak ties, pick your family. Don't be defined by what you didn't know or didn't do. You're deciding your life right now.
Dit idee is het waard om te vertellen aan iedere twintiger die je kent. Het is net zo simpel als wat ik Alex vertelde. Nu heb ik het voorrecht om elke dag tegen twintigers als Emma te zeggen: Dertig is niet het nieuwe 20, eis je volwassenheid op, zorg voor identiteitskapitaal, gebruik je vage kennissen en kies je familie. Laat je niet definiëren door wat je niet wist of niet deed. Je beslist nu over je leven.
Thank you.
Dank jullie wel.
(Applause)
(Applaus)