When I was in my 20s, I saw my very first psychotherapy client. I was a Ph.D. student in clinical psychology at Berkeley. She was a 26-year-old woman named Alex.
A 20-as éveimben voltam, amikor az első pszichoterápiás betegemet fogadtam. Ph.D. hallgató voltam klinikai pszichológiából a Berkeley egyetemen. Ő egy 26 éves Alex nevű nő volt.
Now Alex walked into her first session wearing jeans and a big slouchy top, and she dropped onto the couch in my office and kicked off her flats and told me she was there to talk about guy problems. Now when I heard this, I was so relieved. My classmate got an arsonist for her first client.
Tehát Alex besétált az első kezelésére farmerban és egy nagy kinyúlt felsőben majd ledobta magát a a kanapéra az irodámban, lerúgta a topánkáját és azt mondta nekem, hogy pasi problémákról jött beszélgetni. Amikor ezt meghallottam, hihetetlenül megkönnyebbültem. Egyik osztálytársam egy mániákus gyújtogatót kapott első kliensének.
(Laughter)
(Nevetés)
And I got a twentysomething who wanted to talk about boys. This I thought I could handle. But I didn't handle it. With the funny stories that Alex would bring to session, it was easy for me just to nod my head while we kicked the can down the road. "Thirty's the new 20," Alex would say, and as far as I could tell, she was right. Work happened later, marriage happened later, kids happened later, even death happened later. Twentysomethings like Alex and I had nothing but time.
Én pedig egy huszonévest kaptam, aki fiúkról akart beszélgetni. Úgy gondoltam, ezt könnyen fogom kezelni. De nem így történt. A vicces sztorikra, amiket Alex a beszélgetésekre hozott, könnyű volt csak egyszerűen rábólintanom amíg elütöttük az időt. "A 30 az új 20" mondta Alex, és amennyire meg tudtam állapítani, igaza volt. Később jött a munka, később jött a házasság, később jöttek a gyerekek, még a halál is később történt. A huszonéveseknek, mint Alex és én, másuk se volt, mint idejük.
But before long, my supervisor pushed me to push Alex about her love life. I pushed back. I said, "Sure, she's dating down, she's sleeping with a knucklehead, but it's not like she's going to marry the guy." And then my supervisor said, "Not yet, but she might marry the next one. Besides, the best time to work on Alex's marriage is before she has one."
De hamarosan a felügyelőm elkezdett sürgetni, hogy faggassam ki Alexet a szerelmi életéről. Én visszakoztam. Azt mondtam, "Oké, olyannal randizik aki nem hozzá való, egy tuskóval fekszik le, de ettől még nem fog hozzámenni a pasashoz." És a felügyelőm ekkor azt mondta: "Még nem, de hozzámehet a következőhöz. Amellett, a legideálisabb Alex házasságán dolgozni mielőtt egyáltalán megtörténik."
That's what psychologists call an "Aha!" moment. That was the moment I realized, 30 is not the new 20. Yes, people settle down later than they used to, but that didn't make Alex's 20s a developmental downtime. That made Alex's 20s a developmental sweet spot, and we were sitting there, blowing it. That was when I realized that this sort of benign neglect was a real problem, and it had real consequences, not just for Alex and her love life but for the careers and the families and the futures of twentysomethings everywhere.
Ez az, amit a pszichológusok "Aha!" pillanatnak neveznek. Ebben a pillanatban jöttem rá arra, hogy a 30 miért nem az új 20. Persze, az emberek később állapodnak meg a megszokottnál, de ettől még nem kell, hogy Alex 20-as évei fejlődés nélkül teljenek el. Pontosan ez tette Alex 20-as éveit egy fejlődési fényponttá, mi pedig ott ültünk és elszúrni készültünk. Ekkor értettem meg, hogy ez a félvállról vett, elhanyagolt hozzáállás volt az igazi probléma, valódi következményekkel, nem csak Alex és az ő szerelmi élete számára, hanem az összes huszonéves karrierje, családja és jövője számára.
There are 50 million twentysomethings in the United States right now. We're talking about 15 percent of the population, or 100 percent if you consider that no one's getting through adulthood without going through their 20s first.
50 millió huszonéves van az Egyesült Államokban jelenleg. A társadalom 15 százalékáról beszélünk; vagy akár 100 százalékáról, ha figyelembe vesszük, hogy senki se jut túl a felnőttkorán
(Laughter)
anélkül, hogy először keresztülmenne a 20-as évein.
Raise your hand if you're in your 20s. I really want to see some twentysomethings here. Oh, yay! You are all awesome. If you work with twentysomethings, you love a twentysomething, you're losing sleep over twentysomethings, I want to see — Okay. Awesome, twentysomethings really matter.
Emeld fel a kezded ha épp a 20-as éveidben vagy, nagyon szeretnék itt pár huszonévest látni. Ó, hurrá! Szuperek vagytok. Ha huszonévesekkel dolgozol, szeretsz egy huszonévest, aggódsz egy huszonéves miatt, szeretném látni - Oké. Szuper, a huszonévesek igazán számítanak.
So, I specialize in twentysomethings because I believe that every single one of those 50 million twentysomethings deserves to know what psychologists, sociologists, neurologists and fertility specialists already know: that claiming your 20s is one of the simplest, yet most transformative, things you can do for work, for love, for your happiness, maybe even for the world.
Tehát, azért specializálódtam a huszonévesekre, mert hiszek abban, hogy minden egyes huszonévesnek abból az 50 millióból joga van tudni azt, amit a pszichológusok, szociológusok, neurológusok és termékenység specialisták már mind tudnak: kezedbe venni a 20-as éveidet az egyik legegyszerűbb és mégis a legformálóbb dolog, amit tehetsz a munkáért, a szerelemért, a boldogságodért és talán magáért a világért is.
This is not my opinion. These are the facts. We know that 80 percent of life's most defining moments take place by age 35. That means that eight out of 10 of the decisions and experiences and "Aha!" moments that make your life what it is will have happened by your mid-30s. People who are over 40, don't panic. This crowd is going to be fine, I think. We know that the first 10 years of a career has an exponential impact on how much money you're going to earn. We know that more than half of Americans are married or are living with or dating their future partner by 30. We know that the brain caps off its second and last growth spurt in your 20s as it rewires itself for adulthood, which means that whatever it is you want to change about yourself, now is the time to change it. We know that personality changes more during your 20s than at any other time in life, and we know that female fertility peaks at age 28, and things get tricky after age 35. So your 20s are the time to educate yourself about your body and your options.
Ez nem az én véleményem. Ezek tények. Tudjuk, hogy az élet legmeghatározóbb eseményeinek 80 százaléka 35 éves kor előtt történik. Ez azt jelenti, hogy 10-ből 8 döntésed tapasztalatod és "Aha!" pillanatod ami azzá teszi az életed, ami, már megtörténik a 30-as éveid közepére. De aki itt 40 felett van, ne pánikoljon. Ti rendben lesztek szerintem. Tudjuk, hogy egy karrier első 10 éve óriási hatással van arra, hogy mennyi pénzt fogsz később keresni. Tudjuk, hogy az amerikaiak több, mint fele összeházasodott, együtt él, vagy már randizik jövőbeli párjával mire 30 lesz. Tudjuk, hogy az agy befejezi a második és egyben utolsó növekedési ciklusát a 20-as éveidben, amikor átprogramozza magát a felnőtt korra, ami azt jelenti, hogy ha akármit meg akarsz változtatni magadban, akkor itt az idő, hogy megtedd. Tudjuk, hogy a személyiség többet változik a 20-as éveid alatt, mint bármely másik életciklusban, és azt is tudjuk, hogy a női termékenység 28 évesen tetőzik, 35 éves kor után pedig trükkössé válik a dolog. Szóval a 20-as éveid a a legmegfelelőbb idő arra, hogy kiismerd saját magadat, és a lehetőségeidet.
So when we think about child development, we all know that the first five years are a critical period for language and attachment in the brain. It's a time when your ordinary, day-to-day life has an inordinate impact on who you will become. But what we hear less about is that there's such a thing as adult development, and our 20s are that critical period of adult development.
Szóval amikor gyermekfejlődésről beszélünk mindannyian tudjuk, hogy az első öt év kritikus a nyelv és a kapcsolatok szempontjából az agyban. Ez az az időszak, amikor a megszokott, hétköznapi életed óriási hatást fejt ki arra, hogy kivé fogsz válni. De amiről keveset hallunk, hogy létezik egy olyan dolog, amit felnőtt fejlődésnek hívnak, és a húszas éveink a kritikus időszaka a felnőtt fejlődésnek.
But this isn't what twentysomethings are hearing. Newspapers talk about the changing timetable of adulthood. Researchers call the 20s an extended adolescence. Journalists coin silly nicknames for twentysomethings like "twixters" and "kidults."
De a huszonévesek nem ezt hallják. Az újságok a felnőttkor átrendeződéséről írnak. A kutatók kitolódott kamaszkornak nevezik a húszas éveket. Az újságírók buta becenevekkel illetik a huszonéveseket, mint "twixter" és "kidult".
(Laughing) It's true!
Ez így van.
As a culture, we have trivialized what is actually the defining decade of adulthood.
Kultúránk elbagatellizálta a felnőttkor meghatározó évtizedét.
Leonard Bernstein said that to achieve great things, you need a plan and not quite enough time.
Leonard Bernstein szerint, ahhoz hogy nagy dolgokat vigyél végbe, egy tervre van szükséged és sosem elég időre.
(Laughing) Isn't that true?
Hát nem így van?
So what do you think happens when you pat a twentysomething on the head and you say, "You have 10 extra years to start your life"? Nothing happens. You have robbed that person of his urgency and ambition, and absolutely nothing happens.
Szóval mit gondolsz, mi fog történni, ha megsimogatod egy huszonéves fejét, és azt mondod: "Van még 10 éved hogy elkezdd az életed"? Semmi nem fog történni. Ekkor elloptad attól az embertől a sürgősséget és az ambíciót, ezért egyáltalán semmi nem történik.
And then every day, smart, interesting twentysomethings like you or like your sons and daughters come into my office and say things like this: "I know my boyfriend's no good for me, but this relationship doesn't count. I'm just killing time." Or they say, "Everybody says as long as I get started on a career by the time I'm 30, I'll be fine."
És nap mint nap, intelligens, érdekes huszonévesek mint te, a fiaitok vagy a lányaitok, bejönnek az irodámba, és ilyeneket mondanak: "Tudom, hogy a barátom nem való hozzám, de ez a kapcsolat egyáltalán nem számít. Csak elütöm az időt vele." Vagy a következőt: "Mindenki azt mondja, ha 30 éves korom előtt beindítom a karrieremet, rendben leszek."
But then it starts to sound like this: "My 20s are almost over, and I have nothing to show for myself. I had a better résumé the day after I graduated from college." And then it starts to sound like this: "Dating in my 20s was like musical chairs. Everybody was running around and having fun, but then sometime around 30 it was like the music turned off and everybody started sitting down. I didn't want to be the only one left standing up, so sometimes I think I married my husband because he was the closest chair to me at 30."
De egyszer csak elkezd így hangzani: "Lassan vége a húszas éveimnek, és nem tudok semmit felmutatni magamnak. Az önéletrajzom jobban nézett ki, amikor végeztem a főiskolán, mint most." Utána pedig így folytatódik: "Huszonévesként randizni, olyan volt mint a székfoglaló. Mindenki futkározott, jól érezte magát, aztán valamikor 30 éves kor körül a zene elhallgatott, és mindenki hirtelen elkezdett leülni. És mivel nem akartam egyedül állva maradni, néha úgy érzem csak azért mentem hozzá a férjemhez, mert ő volt a hozzám legközelebb eső szabad szék 30 évesen."
Where are the twentysomethings here? Do not do that.
Hol vagytok, huszonévesek? Semmiféleképpen ne tegyétek ezt.
(Laughter)
Okay, now that sounds a little flip, but make no mistake, the stakes are very high. When a lot has been pushed to your 30s, there is enormous thirtysomething pressure to jump-start a career, pick a city, partner up, and have two or three kids in a much shorter period of time. Many of these things are incompatible, and as research is just starting to show, simply harder and more stressful to do all at once in our 30s.
Oké, így talán egy kicsit sarkítottnak hangzik a dolog, de ettől még a tét nagyon magas. Ha sok mindent a harmincas éveidre halasztasz, egy óriási nyomás alá kerülsz, hogy hirtelen belekezdj a karrieredbe, válassz várost, partnert, és legyen két-három gyereked egy sokkal rövidebb időszak alatt. Sok minden ezekből a dolgokból összeférhetetlen, és a kutatások még csak most kezdik kimutatni, hogy ezeket egyszerűen nehezebb és sokkal stresszesebb mind együtt kezelni a harmincas éveinkben.
The post-millennial midlife crisis isn't buying a red sports car. It's realizing you can't have that career you now want. It's realizing you can't have that child you now want, or you can't give your child a sibling. Too many thirtysomethings and fortysomethings look at themselves, and at me, sitting across the room, and say about their 20s, "What was I doing? What was I thinking?" I want to change what twentysomethings are doing and thinking.
Az ezredforduló utáni kapuzárási pánik nem egy piros sportkocsi megvételéről szól már. Hanem arról, hogy rájössz, már nem lehet olyan karriered, amilyet szeretnél. Rájössz, hogy nem lehet gyereked, hiába szeretnél, vagy nem adhatsz már a gyermekednek egy testvért. Túl sok harmincas és negyvenes ül az irodámban, nézve magára majd rám a szoba másik végéből, és a húszas éveikre gondolva ezt mondják: "Mit csináltam én? Mit gondoltam egyáltalán?" Meg akarom változtatni, amit a huszonévesek
Here's a story about how that can go.
tesznek és gondolnak jelenleg.
It's a story about a woman named Emma. At 25, Emma came to my office because she was, in her words, having an identity crisis. She said she thought she might like to work in art or entertainment, but she hadn't decided yet, so she'd spent the last few years waiting tables instead. Because it was cheaper, she lived with a boyfriend who displayed his temper more than his ambition. And as hard as her 20s were, her early life had been even harder. She often cried in our sessions, but then would collect herself by saying, "You can't pick your family, but you can pick your friends."
Elmesélek egy történetet, hogyan valósulhat ez meg. Ez a történet egy Emma nevű nőről szól. 25 évesen, Emma bejött az irodámba mert az ő szavaival mondva identitásválságban szenvedett. Azt mondta, arra gondolt, hogy szívesen dolgozna művészként vagy a szórakoztatóiparban, de még nem tudta eldönteni, szóval az utóbbi pár évét felszolgálóként töltötte. Mert így olcsóbb volt és együtt élt a barátjával, aki a temperamentumát gyakrabban mutatta ki az ambíciójánál. Amennyire a húszas évei kemények voltak, a korábbi élete még keményebb. Gyakran sírt a beszélgetéseinken, de aztán összeszedte magát, mondván: "A családodat nem választhatod meg, de a barátaidat igen."
Well one day, Emma comes in and she hangs her head in her lap, and she sobbed for most of the hour. She'd just bought a new address book, and she'd spent the morning filling in her many contacts, but then she'd been left staring at that empty blank that comes after the words "In case of emergency, please call ..." She was nearly hysterical when she looked at me and said, "Who's going to be there for me if I get in a car wreck? Who's going to take care of me if I have cancer?"
Aztán egy nap, Emma bejött, az ölébe temette az arcát és majdnem egy egész órán át zokogott. Nemrég vett egy új címjegyzéket, és egész reggel az ismerőseinek elérhetőségét töltögette ki, de aztán megakadt, mereven nézve az üres helyet ami a következő szavak után állt: "Vészhelyzet esetén hívható..." Szinte hisztérikus volt, ahogy rám nézett, és azt mondta: "Ki lesz ott nekem, ha autóbalesetbe kerülök? Ki fog gondoskodni rólam, ha esetleg rákos leszek?"
Now in that moment, it took everything I had not to say, "I will." But what Emma needed wasn't some therapist who really, really cared. Emma needed a better life, and I knew this was her chance. I had learned too much since I first worked with Alex to just sit there while Emma's defining decade went parading by.
Abban a pillanatban, minden erőmet össze kellett szednem, hogy ne mondjam: "Majd én." De Emmának nem egy terapeutára volt szüksége, aki igazán törődött vele. Emmának egy jobb élet kellett, és tudtam, hogy ez az ő esélye. Túl sokat tanultam azóta, mióta először Alex-szel dolgoztam, ahhoz, hogy csak üljek ott, miközben Emma meghatározó évtizede elparádézik mellette.
So over the next weeks and months, I told Emma three things that every twentysomething, male or female, deserves to hear.
Szóval a következő hetek és hónapok alatt, elmondtam Emmának három dolgot, amit minden huszonévesnek, legyen nő vagy férfi, hallania kell.
First, I told Emma to forget about having an identity crisis and get some identity capital. By "get identity capital," I mean do something that adds value to who you are. Do something that's an investment in who you might want to be next. I didn't know the future of Emma's career, and no one knows the future of work, but I do know this: Identity capital begets identity capital. So now is the time for that cross-country job, that internship, that startup you want to try. I'm not discounting twentysomething exploration here, but I am discounting exploration that's not supposed to count, which, by the way, is not exploration. That's procrastination. I told Emma to explore work and make it count.
Először is, elmondtam Emmának, hogy felejtse el azt, hogy identitásválságban van, és szerezzen magának identitás tőkét. Ez alatt azt értem, hogy csinálj valami olyat, ami értéket ad ahhoz, aki vagy. Tegyél valamit, ami egy befektetés lehet abba, aki ezután szeretnél lenni. Nem tudtam Emma karrierjének a jövőjét, és senki nem tudja a munkának a jövőjét, de egyet biztosan tudok: Az identitás tőke identitás tőkét szül. Szóval itt az idő arra a külföldi munkára arra a gyakornokságra, arra a startup-ra amit ki akarsz próbálni. Nem számítom itt le a huszonévesek szárnypróbálgatásait, de leszámítom azt a próbálkozást, ami nem számít annak, ami egyébként nem is felfedezés. Ez a halogatás. Elmondtam Emmának, hogy fedezze fel a munkát, és tegye értékessé.
Second, I told Emma that the urban tribe is overrated. Best friends are great for giving rides to the airport, but twentysomethings who huddle together with like-minded peers limit who they know, what they know, how they think, how they speak, and where they work. That new piece of capital, that new person to date almost always comes from outside the inner circle. New things come from what are called our weak ties, our friends of friends of friends. So yes, half of twentysomethings are un- or under-employed. But half aren't, and weak ties are how you get yourself into that group. Half of new jobs are never posted, so reaching out to your neighbor's boss is how you get that unposted job. It's not cheating. It's the science of how information spreads.
Másodjára, elmondtam Emmának, hogy a városi banda túl van értékelve. A jó barátok tökéletesek egy fuvarra a reptérre, de ha a huszonévesek túlságosan ragaszkodnak a hasonló gondolkodásúakhoz, ez meghatározza kit ismernek, mit tudnak, hogyan gondolkodnak, hogyan beszélnek és hol dolgoznak. A tőkének az új része, az az új ember akivel randizol, szinte mindig a baráti körön kívülről érkezik. Új dolgok az úgynevezett laza kapcsolatainkból erednek, a barátaink barátainak barátaitól. Szóval igen, a huszonévesek fele alul- vagy egyáltalán nem foglalkoztatott. De a másik fele igen, és a laza kapcsolatok segítségével juthatsz te is ebbe a csoportba. Az új állások felét sosem hirdetik meg, tehát ha kinyújtod a kezed a szomszédod főnöke felé megszerezheted azt a bizonyos meghirdetetlen állást. Ez nem csalás. Ez az információ áramlásának a tudománya.
Last but not least, Emma believed that you can't pick your family, but you can pick your friends. Now this was true for her growing up, but as a twentysomething, soon Emma would pick her family when she partnered with someone and created a family of her own. I told Emma the time to start picking your family is now.
Végül de nem utoljára, Emma úgy hitte, hogy a családodat nem választhatod meg, de a barátaidat igen. Ez igaz volt a számára gyerekkorában, de huszonévesként Emma hamarosan családot választ magának amikor valaki a párja lesz és megalkotja a saját családját. Elmondtam Emmának, hogy a családod kiválasztásának az ideje most jött el.
Now you may be thinking that 30 is actually a better time to settle down than 20, or even 25, and I agree with you. But grabbing whoever you're living with or sleeping with when everyone on Facebook starts walking down the aisle is not progress. The best time to work on your marriage is before you have one, and that means being as intentional with love as you are with work. Picking your family is about consciously choosing who and what you want rather than just making it work or killing time with whoever happens to be choosing you.
Most talán úgy gondolod, hogy a 30 sokkal megfelelőbb idő a megállapodásra, mint 20 vagy akár 25 évesen, és én egyetértek veled. De megragadni akárkit akivel együtt élsz vagy lefekszel amikor Facebookon azt látod hogy mindenki megházasodik, nem előrehaladás. A legjobb idő a házasságodon dolgozni a házasság előtt van, és ez azt jelenti, hogy legyél olyan tudatos a szerelemben amilyen a munkában is vagy. A családod kiválasztása arról szól, hogy tudatosan döntesz arról hogy kit és mit akarsz ahelyett, hogy csak próbálod helyrehozni vagy elütni az időt azzal aki éppen talán téged választ.
So what happened to Emma? Well, we went through that address book, and she found an old roommate's cousin who worked at an art museum in another state. That weak tie helped her get a job there. That job offer gave her the reason to leave that live-in boyfriend. Now, five years later, she's a special events planner for museums. She's married to a man she mindfully chose. She loves her new career, she loves her new family, and she sent me a card that said, "Now the emergency contact blanks don't seem big enough."
Tehát mi történt Emmával? Szóval, átnéztük azt a címjegyzéket, és rátalált egy régi szobatársa unokatestvérére, aki egy másik állam művészeti múzeumában dolgozott. Az a laza kapcsolata segített neki ott munkát kapni. Az állásajánlat indokot adott neki, hogy elhagyja az élettársát. Most, öt évvel később, különleges rendezvényeket tervez a múzeumok számára. Hozzáment egy férfihez, akit gondosan választott ki magának. Imádja az új karrierjét, imádja az új családját, és küldött nekem egy képeslapot, amire ez volt írva: "Mostmár a vészhelyzetben hívhatóak számára nem tűnik elég nagynak a hely."
Now Emma's story made that sound easy, but that's what I love about working with twentysomethings. They are so easy to help. Twentysomethings are like airplanes just leaving LAX, bound for somewhere west. Right after takeoff, a slight change in course is the difference between landing in Alaska or Fiji. Likewise, at 21 or 25 or even 29, one good conversation, one good break, one good TED Talk, can have an enormous effect across years and even generations to come.
Emma története alapján talán egyszerűnek hangzik, de épp ezért szeretek huszonévesekkel dolgozni. Annyira könnyű rajtuk segíteni! A huszonévesek olyanok, mint a repülőgépek, amik most hagyják el Los Angelest, valamerre nyugat felé tartva. Felszállás után az irányon egy minimális változtatás a különbség abban, hogy Alaszkában vagy Fidzsin landolnak. Ugyanígy, 21, 25 vagy akár 29 évesen, egy jó beszélgetés, egy jó szünet, egy jó TED Talk, óriási hatással lehet éveken vagy akár generációkon át.
So here's an idea worth spreading to every twentysomething you know. It's as simple as what I learned to say to Alex. It's what I now have the privilege of saying to twentysomethings like Emma every single day: Thirty is not the new 20, so claim your adulthood, get some identity capital, use your weak ties, pick your family. Don't be defined by what you didn't know or didn't do. You're deciding your life right now.
Tehát itt egy gondolat, amit érdemes továbbadni minden huszonévesnek akit ismersz. Ez annyira egyszerű, mint amit megtanultam Alexnek elmondani. És ma már az a kiváltságom, hogy elmondhatom huszonéveseknek, mint Emmának, mindennap: A 30 nem az új 20, tehát vedd kezedbe a felnőttkorodat, szerezz magadnak identitás tőkét, használd a laza kapcsolataidat, és válaszd ki a családod. Ne az határozzon meg később, amit nem tudtál, vagy nem tettél meg. Az életedet épp most határozod meg.
Thank you.
Köszönöm.
(Applause)
(Taps)