(Music)
(музика)
(Applause)
(аплауз)
Thank you.
Хвала.
Imagining a solo cello concert, one would most likely think of Johann Sebastian Bach unaccompanied cello suites. As a child studying these eternal masterpieces, Bach's music would intermingle with the singing voices of Muslim prayers from the neighboring Arab village of the northern Kibbutz in Israel where I grew up. Late at night, after hours of practicing, I would listen to Janis Joplin and Billie Holiday as the sounds of tango music would be creeping from my parents' stereo. It all became music to me. I didn't hear the boundaries.
Када замишљате солистички концерт за чело, највероватније бисте замислили Јохана Себастијана Баха, и свите за чело без пратње. Док сам као дете учила ова вечна ремек-дела, Бахова музика би се преплитала са гласовима који су певали муслиманске молитве у суседном арапском селу северног кибуца у Израелу, где сам одрасла. Касно ноћу, после сати вежбања, слушала бих Џенис Џоплин и Били Холидеј док су се звуци танга искрадали из звучника мојих родитеља. То је све за мене била музика. Нисам чула границе.
I still start every day practicing playing Bach. His music never ceases to sound fresh and surprising to me. But as I was moving away from the traditional classical repertoire and trying to find new ways of musical expression, I realized that with today's technological resources, there's no reason to limit what can be produced at one time from a single string instrument.
И даље сваки дан започињем вежбајући Баха. Његова музика не престаје да звучи свеже и изненађујуће. Али како сам се удаљавала од традиционалног класичног репертоара и покушавала да нађем нове начине музичког изражавања, схватила сам да са данашњом технологијом нема разлога да се ограничи оно што се може створити у једном тренутку, једним жичаним инструментом.
The power and coherency that comes from one person hearing, perceiving and playing all the voices makes a very different experience. The excitement of a great orchestra performance comes from the attempt to have a collective of musicians producing one unified whole concept. The excitement from using multi-tracking, the way I did in the piece you will hear next, comes from the attempt to build and create a whole universe with many diverse layers, all generated from a single source. My cello and my voice are layered to create this large sonic canvas.
Моћ и јасноћа који настају кад једна особа слуша, опажа и изводи све гласове, креира веома другачије искуство. Узбуђење наступа великог оркестра долази из покушаја да колектив музичара изведе један, целовити концепт. Узбуђење приликом коришћења више снимака, као што сам учинила у композицији коју ћете следећу чути, долази из покушаја да се створи цео универзум са много различитих слојева који сви потичу из једног извора. Моје чело и мој глас су слојевити у стварању овог великог звучног платна.
When composers write music for me, I ask them to forget what they know about the cello. I hope to arrive at new territories to discover sounds I have never heard before. I want to create endless possibilities with this cello. I become the medium through which the music is being channeled, and in the process, when all is right, the music is transformed and so am I.
Када композитори пишу за мене, замолим их да забораве оно што знају о челу. Желим да стигнем на нове територије, да откријем звуке које раније нисам чула. Желим да са овим челом створим бескрајне могућности. Постајем медијум кроз који се музика каналише и у том процесу, кад је све како треба, музика је промењена баш као и ја.
(Music)
(музика)
(Applause)
(аплауз)