Κατάγομαι από το Λίβανο και πιστεύω πως το τρέξιμο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Γνωρίζω πως αυτό που μόλις είπα δεν είναι και τόσο προφανές.
I come from Lebanon, and I believe that running can change the world. I know what I have just said is simply not obvious.
Ξέρετε, ο Λίβανος είχε καταστραφεί από έναν μακροχρόνιo και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί τον αποκαλούν πολιτισμένο όταν δεν έχει καμμία σχέση με τον πολιτισμό. Με τη Συρία στο βορρά, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη στο νότο, και η κυβέρνησή μας ακόμη και τώρα είναι αποσπασπασματική και ασταθής. Για χρόνια, η χώρα είναι διχασμένη ανάμεσα σε πολιτική και θρησκεία. Ωστόσο, για μία ημέρα το χρόνο, είμαστε πραγματικά ενωμένοι, δηλαδή όταν γίνεται ο μαραθώνιος.
You know, Lebanon as a country has been once destroyed by a long and bloody civil war. Honestly, I don't know why they call it civil war when there is nothing civil about it. With Syria to the north, Israel and Palestine to the south, and our government even up till this moment is still fragmented and unstable. For years, the country has been divided between politics and religion. However, for one day a year, we truly stand united, and that's when the marathon takes place. I used to be a marathon runner.
Παλιά ήμουν μαραθωνοδρόμος. Το να διανύω μεγάλες αποστάσεις δεν έκανε καλό μόνο στην υγεία μου, αλλά με βοήθησε να σκέφτομαι και να ονειρεύομαι μεγάλα πράγματα. Έτσι, όσο μεγαλύτερες αποστάσεις διένυα τρέχοντας, τόσο μεγαλύτερα γίνονταν τα όνειρά μου, μέχρι ένα μοιραίο πρωινό, που ενώ έτρεχα, με χτύπησε ένα λεωφορείο. Πήγα να σκοτωθώ, ήμουν σε κώμα, έμεινα στο νοσοκομείο για δύο χρόνια, και υποβλήθηκα σε 36 χειρουργεία για να μπορέσω να περπατήσω ξανά.
Long distance running was not only good for my well-being but it helped me meditate and dream big. So the longer distances I ran, the bigger my dreams became. Until one fateful morning, and while training, I was hit by a bus. I nearly died, was in a coma, stayed at the hospital for two years, and underwent 36 surgeries to be able to walk again.
Μόλις συνήλθα από το κώμα, συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα να τρέξω όπως πριν, και αποφάσισα, πως αν δεν μπορώ να τρέξω εγώ, ήθελα τουλάχιστον να μπορούν να τρέξουν οι άλλοι. Έτσι, όταν έφυγα από το νοσοκομείο, ζήτησα απ' το σύζυγό μου να αρχίσει να κρατάει σημειώσεις, και μερικούς μήνες αργότερα, γεννήθηκε ο μαραθώνιος.
As soon as I came out of my coma, I realized that I was no longer the same runner I used to be, so I decided, if I couldn't run myself, I wanted to make sure that others could. So out of my hospital bed, I asked my husband to start taking notes, and a few months later, the marathon was born. Organizing a marathon as a reaction to an accident
Το να οργανωθεί ένας μαραθώνιος, εξαιτίας ενός ατυχήματος, ίσως ακούγεται περίεργο, όμως ακόμη και εκείνη τη στιγμή, που ήμουν τόσο ευάλωττη, χρειαζόμουν να κάνω μεγάλα όνειρα. Χρειαζόμουν κάτι να με θεραπεύσει από τον πόνο, να προσβλέπω σε έναν στόχο. Δεν ήθελα να λυπάμαι τον εαυτό μου, ούτε να με λυπούνται, και σκέφτηκα πως οργανώνοντας έναν τέτοιο μαραθώνιο, θα μπορέσω να προσφέρω στην κοινωνία μου, να την γεφυρώσω με τον έξω κόσμο, και να προσκαλέσω δρομείς να έρθουν στο Λίβανο, και να τρέξουν κάτω από την ομπρέλα της ειρήνης. Η οργάνωση ενός μαραθωνίου στο Λίβανο είναι σίγουρα διαφορετική από την οργάνωση ενός μαραθωνίου στη Νέα Υόρκη. Πώς παρουσιάζεις την ιδέα του τρεξίματος σε ένα έθνος που βρίσκεται διαρκώς μια ανάσα από τον πόλεμο; Πώς ζητάς από αυτούς που πολεμούσαν και σκότωναν ο ένας τον άλλον να ενωθούν και να τρέξουν δίπλα-δίπλα; Ακόμη περισσότερο, πώς πείθεις τους ανθρώπους να διανύσουν μια απόσταση 42,2 χιλιομέτρων τη στιγμή που δεν είναι καν οικείοι με τη λέξη «μαραθώνιος»; Έτσι έπρεπε να ξεκινήσουμε από την αρχή.
may sound strange, but at that time, even during my most vulnerable condition, I needed to dream big. I needed something to take me out of my pain, an objective to look forward to. I didn't want to pity myself, nor to be pitied, and I thought by organizing such a marathon, I'll be able to pay back to my community, build bridges with the outside world, and invite runners to come to Lebanon and run under the umbrella of peace. Organizing a marathon in Lebanon is definitely not like organizing one in New York. How do you introduce the concept of running to a nation that is constantly at the brink of war? How do you ask those who were once fighting and killing each other to come together and run next to each other? More than that, how do you convince people to run a distance of 26.2 miles at a time they were not even familiar with the word "marathon"? So we had to start from scratch. For almost two years, we went all over the country
Για σχεδόν δύο χρόνια, ταξιδέψαμε σε όλη τη χώρα και επισκεφτήκαμε μακρινά χωριά. Γνώρισα προσωπικά ανθρώπους από όλες τις σκοπιές της ζωής -- δημάρχους, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, μαθητές, πολιτικούς, στρατιωτικούς, ανθρώπους από τα τεμένη, τις εκκλησίες, τον πρόεδρο της χώρας, ακόμη και νοικοκυρές. Έμαθα ένα πράγμα: Όταν κάνεις πράξη όσα λες, οι άνθρωποι σε πιστεύουν. Πολλοί συγκινήθηκαν από την προσωπική μου ιστορία, και μοιράστηκαν, επίσης, τις δικές τους. Ήταν η ειλικρίνεια και η διαφάνεια που μας ένωσαν. Μιλήσαμε μια κοινή γλώσσα μαζί, και αυτό ήταν από τον έναν άνθρωπο στον άλλον. Όταν χτίστηκε η εμπιστοσύνη, όλοι ήθελαν να πάρουν μέρος στο μαραθώνιο για να δείξουν στον κόσμο τα πραγματικά χρώματα του Λίβανου, και των Λιβανέζων και του πόθου τους να ζήσουν σε ειρήνη και αρμονία.
and even visited remote villages. I personally met with people from all walks of life -- mayors, NGOs, schoolchildren, politicians, militiamen, people from mosques, churches, the president of the country, even housewives. I learned one thing: When you walk the talk, people believe you. Many were touched by my personal story, and they shared their stories in return. It was honesty and transparency that brought us together. We spoke one common language to each other, and that was from one human to another. Once that trust was built, everybody wanted to be part of the marathon to show the world the true colors of Lebanon and the Lebanese and their desire to live in peace and harmony.
Τον Οκτώβριο του 2003, περισσότεροι από 6.000 δρομείς από 49 διαφορετικές εθνικότητες ήρθαν στη γραμμή εκκίνησης, όλοι αποφασισμένοι, και όταν δόθηκε το σήμα εκκίνησης, αυτήν τη φορά ήταν ένα σήμαδι για να τρέξουμε αρμονικά για την αλλαγή.
In October 2003, over 6,000 runners from 49 different nationalities came to the start line, all determined, and when the gunfire went off, this time it was a signal to run in harmony, for a change.
Ο μαραθώνιος μεγάλωσε. Το ίδιο και τα πολιτικά μας προβλήματα. Αλλά για κάθε καταστροφή που γινόταν, ο μαραθώνιος κατάφερνε να ενώνει τους ανθρώπους. Το 2005, ο πρωθυπουργός μας δολοφονήθηκε, και η χώρα περιήλθε σε πλήρη αδράνεια, και έτσι οργανώσαμε μια εκστρατεία πέντε χιλιομέτρων, «Τρέχουμε Ενωμένοι». Περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι ήρθαν στη γραμμή εκκίνησης, όλοι φορώντας άσπρα μπλουζάκια δίχως πολιτικά συνθήματα. Αυτό ήταν σημείο καμπής για το μαραθώνιο, όπου οι άνθρωποι ξεκίνησαν να τον βλέπουν ως μια πλατφόρμα για ειρήνη και ενότητα.
The marathon grew. So did our political problems. But for every disaster we had, the marathon found ways to bring people together. In 2005, our prime minister was assassinated, and the country came to a complete standstill, so we organized a five-kilometer United We Run campaign. Over 60,000 people came to the start line, all wearing white T-shirts with no political slogans. That was a turning point for the marathon, where people started looking at it as a platform for peace and unity.
Μεταξύ του 2006 και 2009, η χώρα μας, ο Λίβανος, πέρασε ασταθή χρόνια, εισβολές, και περισσότερες δολοφονίες που μας έφεραν κοντά σε εμφύλιο πόλεμο. Η χώρα διχάστηκε πάλι, τόσο πολύ που η βουλή παραιτήθηκε, δεν είχαμε πρόεδρο για ένα χρόνο, ούτε και πρωθυπουργό. Όμως είχαμε μαραθώνιο.
Between 2006 up to 2009, our country, Lebanon, went through unstable years, invasions, and more assassinations that brought us close to a civil war. The country was divided again, so much that our parliament resigned, we had no president for a year, and no prime minister. But we did have a marathon.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Έτσι μέσα από το μαραθώνιο, μάθαμε ότι τα πολιτικά προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν. Όταν η αντιπολίτευση αποφάσισε να αποκλείσει μέρος του κέντρου της πόλης, διαπραγματευτήκαμε διαφορετικές πρακτικές. Διαδηλωτές της κυβέρνησης έγιναν παράλληλοι υποστηρικτές. Βοήθησαν με την παρουσία τους ακόμη και στα κιόσκια με τους χυμούς.
So through the marathon, we learned that political problems can be overcome. When the opposition party decided to shut down part of the city center, we negotiated alternative routes. Government protesters became sideline cheerleaders. They even hosted juice stations. (Laughter)
Ξέρετε, ο μαραθώνιος έχει γίνει πραγματικά ένας στο είδος του. Κέρδισε αξιοπιστία τόσο από τους Λιβανέζους, όσο και από τη διεθνή κοινότητα. Το Νοέμβριο του 2012, περισσότεροι από 33.000 δρομείς από 85 διαφορετικές εθνικότητες ήρθαν στη γραμμή εκκίνησης, όμως αυτήν τη φορά, είχαν να αντιμετωπίσουν μια πολύ ισχυρή καταιγίδα. Οι δρόμοι είχαν πλημμυρίσει, όμως οι άνθρωποι δεν ήθελαν να χάσουν την ευκαιρία να γίνουν μέρος μιας τέτοιας εθνικής ημέρας.
You know, the marathon has really become one of its kind. It gained credibility from both the Lebanese and the international community. Last November 2012, over 33,000 runners from 85 different nationalities came to the start line, but this time, they challenged a very stormy and rainy weather. The streets were flooded, but people didn't want to miss out on the opportunity of being part of such a national day.
O Σύνδεσμος Μαραθώνιου της Βηρυτού έχει εξαπλωθεί. Συμπεριλαμβάνουμε τους πάντες; νέους, ηλικιωμένους, αναπήρους, διανοητικά αναπήρους, τους τυφλούς, την ελίτ, ερασιτέχνες δρομείς, ακόμη και μαμάδες με τα μωρά τους, Οι χαρακτήρες των αγώνων ήταν περιβαλλοντικοί, για τον καρκίνο του μαστού, για την αγάπη για το Λίβανο, για την ειρήνη, ή απλώς για το τρέξιμο.
BMA has expanded. We include everyone: the young, the elderly, the disabled, the mentally challenged, the blind, the elite, the amateur runners, even moms with their babies. Themes have included runs for the environment, breast cancer, for the love of Lebanon, for peace, or just simply to run.
Ο πρώτος ετήσιος αγώνας για την ενίσχυση της θέσης των γυναικών, ο οποίος είναι μοναδικός στο είδος του στην περιοχή, έγινε πριν από λίγες εβδομάδες, με 4.512 γυναίκες, και την πρώτη κυρία, και αυτό είναι μόνο η αρχή.
The first annual all-women-and-girls race for empowerment, which is one of its kind in the region, has just taken place only a few weeks ago, with 4,512 women, including the first lady, and this is only the beginning.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
O Σύνδεσμος Μαραθώνιου της Βηρυτού υποστηρίζει φιλανθρωπίες και εθελοντές που έχουν βοηθήσει στον ανασχηματισμό του Λιβάνου, αντλώντας κεφάλαια για τις διάφορες ανάγκες και ενθαρρύνοντας άλλους να δώσουν. Η κουλτούρα του να δίνεις και να κάνεις καλό έχει γίνει μεταδοτική. Τα στερεότυπα έχουν χαθεί. Αυτοί που φέρνουν την αλλαγή και οι μελλοντικοί ηγέτες έχουν δημιουργηθεί. Πιστεύω πως αυτά είναι τα θεμέλια για μια μελλοντική ειρήνη.
BMA has supported charities and volunteers who have helped reshape Lebanon, raising funds for their causes and encouraging others to give. The culture of giving and doing good has become contagious. Stereotypes have been broken. Change-makers and future leaders have been created. I believe these are the building blocks for future peace.
O Σύνδεσμος Μαραθώνιου της Βηρυτού είναι τόσο αξιοσέβαστος στην περιοχή που κυβερνητικοί αξιωματούχοι της περιοχής όπως του Ιράκ, της Αιγύπτου και της Συρίας, έχουν ζητήσει από τον οργανισμό να τους βοηθήσει να σχηματίσουν μια παρόμοια αθλητική εκδήλωση. Αυτή τη στιγμή είμαστε μία από τις μεγαλύτερες αθλητικές εκδηλώσεις στη Μέση Ανατολή, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι είμαστε μια πλατφόρμα για ελπίδα και συνεργασία σε ένα συνεχώς εύθραυστο και ασταθές σημείο του πλανήτη. Από τη Βοστώνη έως τη Βηρυτό, στεκόμαστε ώς ένα.
BMA has become such a respected event in the region that government officials in the region, like Iraq, Egypt and Syria, have asked the organization to help them structure a similar sporting event. We are now one of the largest running events in the Middle East, but most importantly, it is a platform for hope and cooperation in an ever-fragile and unstable part of the world. From Boston to Beirut, we stand as one.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ύστερα από 10 χρόνια στο Λίβανο, από εθνικούς μαραθωνίους και εθνικές γιορτές, έως μικρότερους περιφερειακούς αγώνες, έχουμε καταλάβει πως οι άνθρωποι θέλουν να τρέξουν για ένα καλύτερο αύριο. Εξάλλου, η ειρήνευση είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό τρέξιμο. Είναι κάτι περισσότερο από έναν μαραθώνιο.
After 10 years in Lebanon, from national marathons or from national events to smaller regional races, we've seen that people want to run for a better future. After all, peacemaking is not a sprint. It is more of a marathon.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)