There's this quote by activist and punk rock musician Jello Biafra that I love. He says, "Don't hate the media. Be the media." I'm an artist. I like working with media and technology because A, I'm familiar with them and I like the power they hold. And B, I hate them and I'm terrified of the power they hold.
Er is een quote door activist en punk rock-muzikant Jello Biafra waar ik dol op ben. Hij zegt: "Haat de media niet. Wees de media." Ik ben een kunstenaar. Ik hou ervan om met media en technologie te werken omdat a) ik er mee vertrouwd ben en ik hou van de kracht die ze bezitten. En b) ik haat ze en ik ben bang voor de kracht die ze bezitten.
(Laughter)
(Gelach)
I remember watching, in 2003, an interview between Fox News host Tony Snow and then-US Defense Secretary, Donald Rumsfeld. They were talking about the recent invasion of Iraq, and Rumsfeld is asked the question, "Well, we're hear about our body counts, but we never hear about theirs, why?" And Rumsfeld's answer is, "Well, we don't do body counts on other people." Right?
Ik herinner dat ik in 2003 keek naar een interview tussen Fox News host Tony Snow en de toenmalige minister van Defensie van de VS, Donald Rumsfeld. Ze praatten over de recente invasie in Irak, en Rumsfeld wordt gevraagd: "We horen over onze dodentallen, maar we horen nooit over hún slachtoffers, hoe komt dat?" En het antwoord van Rumsfeld is, "We houden de slachtoffers van anderen niet bij." Juist?
It's estimated that between 150,000 to one million Iraqis, civilians, have died as a result of the US-led invasion in 2003. That number is in stark contrast with the 4,486 US service members who died during that same window of time. I wanted to do more than just bring awareness to this terrifying number. I wanted to create a monument for the individual civilians who died as a result of the invasion.
Schattingen lopen uiteen dat tussen de 150.000 tot 1 miljoen Irakezen, burgers, zijn overleden als gevolg van de door de VS geleide invasie in 2003. Dat aantal staat in schril contrast met de 4.486 Amerikaanse soldaten die stierven in hetzelfde tijdsbestek. Ik wilde meer doen dan alleen aandacht vragen voor dit angstaanjagende aantal. Ik wilde een monument creëren voor de individuele burgers, die zijn overleden als gevolg van de invasie.
Monuments to war, such as Maya Lin's Vietnam Memorial, are often enormous in scale. Very powerful and very one-sided. I wanted my monument to live in the world, and to circulate. I remember when I was a boy in school, my teacher assigned us this classic civics assignment where you take a sheet of paper and you write a member of your government. And we were told, if we wrote a really good letter, if we really thought about it, we would get back more than just a simple formed letter as a reply.
Oorlogsmonumenten, zoals het Vietnam- gedenkteken van Maya Lin, zijn vaak enorm in omvang. Erg krachtig en erg eenzijdig. Ik wilde dat mijn monument in de wereld zou leven en circuleren. Ik herinner me dat toen ik een kleine jongen was op school, we de klassieke maatschappijleer-opdracht kregen van de leraar om een stuk papier te pakken en een brief aan een regeringslid te schrijven. Hij zei dat als de brief heel goed zou zijn, als we er echt goed over zouden denken, we meer zouden terugkrijgen dan een standaard antwoordbrief.
This is my "Notepad." What looks like an everyday, yellow legal tablet of paper is actually a monument to the individual Iraqi civilians that died as a result of the US invasion. "Notepad" is an act of protest and an act of commemoration disguised as an everyday tablet of paper. The lines of the paper, when magnified, are revealed to be micro-printed text that contains the details, the names, the dates and locations of individual Iraqi civilians that died.
Dit is mijn "Notitieblok". Wat eruit ziet als alledaags, geel briefpapier is eigenlijk een monument voor alle individuele Iraakse burgers die zijn omgekomen door de invasie van de VS. 'Notitieblok' is een daad van protest en een daad van herdenking, vermomd als een alledaags kladblok. Als de lijnen op het papier vergroot worden, blijken ze micro-geprinte tekst te zijn die de details, de namen, de datums en locaties bevatten van individuele Iraakse burgers die zijn overleden.
So, for the last 5 years, I've been taking pads of this paper, tons of this stuff, and smuggling it into the stationery supplies of the United States and the Coalition governments.
De afgelopen 5 jaar heb ik deze kladblokken, echt tonnen van dit spul, mee naar binnen gesmokkeld in de kantoorvoorraden van de Verenigde Staten en de coalitieregeringen.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
I don't have to tell you guys this is not the place to discuss how I did that.
Ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik hier niet vertel hoe ik dat gedaan heb.
(Laughter)
(Gelach)
But also, I've been meeting one-on-one with members and former members of the so-called Coalition of the Willing, who assisted in the invasion.
Daarnaast heb ik persoonlijke ontmoetingen gehad met leden en voormalige leden van de 'Coalitie van welwilligen', die geholpen hebben bij de invasie.
And so, whenever I can, I meet with one of them, and I share the project with them. And last summer, I had the chance to meet with former United States Attorney General and Torture Memo author, Alberto Gonzales.
Dus, bij iedere kans, ontmoet ik één van hen, en deel ik het project met hen. Afgelopen zomer kreeg ik de kans om de voormalig minister van Justitie en Torture Memo- auteur, Alberto Gonzales, te ontmoeten.
(Video) Matt Kenyon: May I give this to you? This is a special legal tablet. It's actually part of an ongoing art project.
(Video) MK: Mag ik u dit geven? Dit is een speciaal notitieblok. Het is onderdeel van een doorlopend kunstproject.
Alberto Gonzalez: This is a special legal pad?
AG: Is dit een speciaal notitieblok?
MK: Yes. You won't believe me, but it's in the collection of the Museum of Modern Art; I'm an artist.
MK: Ja, geloof het of niet, dit zit in de collectie van het Museum of Modern Art; ik ben kunstenaar.
MK: And all of the lines of the paper are actually --
MK: En alle lijnen van dit papier zijn eigenlijk --
AG: Are they going to disappear?
AG: Zullen de lijnen verdwijnen?
MK: No, they're micro-printed text that contains the names of individual Iraqi civilians who have died since the invasion of Iraq.
MK: Nee, ze zijn micro-geprinte tekst die de namen van individuele Iraakse burgers bevatten, die zijn overleden sinds de invasie in Irak.
AG: Yeah. OK.
AG: Ja. Oké.
AG: Thank you. MK: Thank you.
AG: Bedankt. MK: Dank u.
(Laughter)
(Gelach)
The way he says "thank you" really creeps me out.
Hoe hij 'bedankt' zegt, geeft me koude rillingen.
(Laughter)
(Gelach)
OK, so I'd like each of you to look under your chairs. There's an envelope. And please open it. The paper you're holding in your hand contains the details of Iraqi civilians that died as result of the invasion. I'd like you to use this paper and write a member of government. You can help to smuggle this civilian body count into government archives. Because every letter that's sent in to the government, and this is all across the world, of course -- every letter that is sent in is archived, filed and recorded. Together, we can put this in the mailboxes and under the noses of people in power. Everything that's sent in eventually becomes part of the permanent archive of our government, our shared historical record.
Oké, ik zou graag willen dat jullie onder jullie stoelen kijken. Daar zit een envelop. Maak deze open, alsjeblieft. Het papier dat je nu vasthoudt, bevat de details van Iraakse burgers, die zijn overleden door de invasie. Ik vraag jullie om dit papier gebruiken om een regeringslid te schrijven. Jullie kunnen helpen om deze civiele slachtoffers te smokkelen naar de archieven van de overheid. Want iedere brief die naar de overheid wordt gestuurd, en dit gebeurt wereldwijd, natuurlijk -- iedere brief die binnenkomt, wordt gearchiveerd, vastgelegd en opgenomen. Samen kunnen we dit in de postvakken en onder de neus van machtige mensen leggen. Alles wat ingestuurd wordt, wordt uiteindelijk deel van het permanente archief van onze overheid, onze gedeelde geschiedenis.
Thank you.
Bedankt.
(Applause)
(Applaus)
Tom Rielly: So, tell me Matt, how did this idea come into your head, of "Notepad"?
Tom Rielly: Vertel me, Matt, hoe kwam je op het idee van "Notitieblok"?
Matt Kenyon: I'd just finished a project that dealt with the US Coalition side of the war and it was a black armband that was called the "Improvised Empathetic Device" which accumulated, in real time, the names, ranks, cause of death and location of US service members who had died overseas, and each time the Department of Defense or CENTCOM released their data, it would stab me in the arm. And so, I became aware that there was a spectacle associated with our own people who were dying overseas, but a disproportionate amount of casualties were the civilian casualties.
MK: Ik was net klaar met een project dat ging over de kant van de VS-coalitie gedurende de oorlog. Het was een zwarte armband, genaamd 'Improvised Empathetic Device'. Deze verzamelde op ieder moment de namen, de rangen, doodsoorzaak en locatie van Amerikaanse troepen die in het buitenland stierven. Iedere keer als het ministerie van Defensie of CENTCOM data publiceerde, stak de armband me in de arm. Op die manier kwam ik erachter dat er ophef werd gemaakt over onze troepen die in het buitenland stierven, maar dat er onevenredig veel slachtoffers waren onder de burgers.
TR: Thank you so much.
TR: Ontzettend bedankt.
MK: Thank you.
MK: Bedankt.
(Applause)
(Applaus)