Είναι ένα ρητό από τον ακτιβιστή και πανκ ροκ μουσικό Τζέλο Μπιάφρα που λατρεύω. Λέει, «Μην μισείτε τα Μ.Μ.Ε. Να είστε τα Μ.Μ.Ε.». Είμαι καλλιτέχνης. Μου αρέσει να δουλεύω με τα Μ.Μ.Ε. και την τεχνολογία επειδή πρώτον, είμαι εξοικειωμένος με αυτά και μου αρέσει η δύναμη που κατέχουν, και δεύτερον, τα μισώ και με τρομάζει η δύναμη που κατέχουν.
There's this quote by activist and punk rock musician Jello Biafra that I love. He says, "Don't hate the media. Be the media." I'm an artist. I like working with media and technology because A, I'm familiar with them and I like the power they hold. And B, I hate them and I'm terrified of the power they hold.
(Γέλια)
(Laughter)
Θυμάμαι που παρακολουθούσα το 2003, μια συνέντευξη μεταξύ του παρουσιαστή των ειδήσεων του Fox, Τόνι Σνόου, και του τότε Υπουργού Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ. Μιλούσαν για την πρόσφατη εισβολή στο Ιράκ και ο Ράμσφελντ ρωτήθηκε το εξής, «Λοιπόν ακούμε για τις δικές μας απώλειες, αλλά ποτέ δεν ακούμε για τις απώλειες των Ιρακινών. Γιατί;» Και η απάντηση του Ράμσφελντ ήταν, «Επειδή δεν μετράμε τις απώλειες των άλλων». Σωστά;
I remember watching, in 2003, an interview between Fox News host Tony Snow and then-US Defense Secretary, Donald Rumsfeld. They were talking about the recent invasion of Iraq, and Rumsfeld is asked the question, "Well, we're hear about our body counts, but we never hear about theirs, why?" And Rumsfeld's answer is, "Well, we don't do body counts on other people." Right?
Εκτιμάται ότι από 150.000 έως ένα εκατομμύριο Ιρακινοί πολίτες, πέθαναν από την υπό Αμερικανική ηγεσία εισβολή του 2003. Αυτό το νούμερο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους 4.486 στρατιώτες των ΗΠΑ που πέθαναν την ίδια χρονική περίοδο. Ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω από το να γνωστοποιήσω αυτόν τον τρομακτικό αριθμό. Ήθελα να δημιουργήσω ένα μνημείο για κάθε έναν από τους πολίτες που πέθαναν εξαιτίας της εισβολής.
It's estimated that between 150,000 to one million Iraqis, civilians, have died as a result of the US-led invasion in 2003. That number is in stark contrast with the 4,486 US service members who died during that same window of time. I wanted to do more than just bring awareness to this terrifying number. I wanted to create a monument for the individual civilians who died as a result of the invasion.
Μνημεία πολέμου, όπως το μνημείο της Μάγια Λιν για το Βιετνάμ, είναι συνήθως τεράστια σε μέγεθος. Πολύ δυναμικά και πολύ μονόπλευρα. Ήθελα το μνημείο μου να ζήσει μέσα στον κόσμο και να κυκλοφορήσει. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός στο σχολείο, η καθηγήτρια μου μας ανέθεσε την κλασσική εργασία για το αστικό δίκαιο στην οποία παίρνεις ένα κομμάτι χαρτί και γράφεις σε ένα μέλος της κυβέρνησής σου. Μας είπαν ότι αν γράφαμε ένα πολύ καλό γράμμα, αν το είχαμε καλοσκεφτεί, θα λαμβάναμε κάτι παραπάνω από μια απλή επιστολή ως απάντηση.
Monuments to war, such as Maya Lin's Vietnam Memorial, are often enormous in scale. Very powerful and very one-sided. I wanted my monument to live in the world, and to circulate. I remember when I was a boy in school, my teacher assigned us this classic civics assignment where you take a sheet of paper and you write a member of your government. And we were told, if we wrote a really good letter, if we really thought about it, we would get back more than just a simple formed letter as a reply.
Αυτό είναι το «Σημειωματάριό» μου. Αυτό που δείχνει σαν ένα συνηθισμένο κίτρινο πακέτο από φύλλα είναι στην πραγματικότητα ένα μνημείο για όλους τους Ιρακινούς πολίτες που πέθαναν λόγω της Αμερικάνικης εισβολής. Το «Σημειωματάριο» είναι μια πράξη διαμαρτυρίας και μια πράξη μνημόνευσης μεταμφιεσμένη σε ένα συνηθισμένο τετράδιο. Οι γραμμές του χαρτιού, όταν μεγεθύνονται αποκαλύπτουν ένα κείμενο τυπωμένο με μικρά γράμματα που περιέχει τις λεπτομέρειες, τα ονόματα, τις ημερομηνίες και τις τοποθεσίες των Ιρακινών πολιτών που πέθαναν.
This is my "Notepad." What looks like an everyday, yellow legal tablet of paper is actually a monument to the individual Iraqi civilians that died as a result of the US invasion. "Notepad" is an act of protest and an act of commemoration disguised as an everyday tablet of paper. The lines of the paper, when magnified, are revealed to be micro-printed text that contains the details, the names, the dates and locations of individual Iraqi civilians that died.
Έτσι για τα τελευταία 5 χρόνια, παίρνω τετράδια με αυτό το χαρτί, τόνους απ' αυτό το υλικό, και τα εισάγω λαθραία στη γραφική ύλη των ΗΠΑ και των συμμάχων κυβερνήσεων.
So, for the last 5 years, I've been taking pads of this paper, tons of this stuff, and smuggling it into the stationery supplies of the United States and the Coalition governments.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Είναι περιττό να σας πω ότι αυτό δεν είναι το μέρος για να συζητήσουμε πώς το έκανα αυτό.
I don't have to tell you guys this is not the place to discuss how I did that. (Laughter)
(Γέλια)
Αλλά επίσης συναντάω προσωπικά μέλη και πρώην μέλη της λεγόμενης Συμμαχίας των Προθύμων, που βοήθησαν στην εισβολή.
But also, I've been meeting one-on-one with members and former members of the so-called Coalition of the Willing, who assisted in the invasion.
Έτσι όποτε μπορώ, συναντιέμαι με έναν από αυτούς και μοιράζομαι το έργο μαζί τους. Το προηγούμενο καλοκαίρι, είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τον πρώην Γενικό Εισαγγελέα των ΗΠΑ και συγγραφέα υπομνημάτων βασανιστηρίων, Αλμπέρτο Γκονζάλες.
And so, whenever I can, I meet with one of them, and I share the project with them. And last summer, I had the chance to meet with former United States Attorney General and Torture Memo author, Alberto Gonzales.
(Βίντεο) Ματ Κένιον: Μπορώ να σας δώσω αυτό; Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο σημειωματάριο. Είναι για την ακρίβεια μέρος από ένα εν εξελίξει έργο τέχνης.
(Video) Matt Kenyon: May I give this to you? This is a special legal tablet. It's actually part of an ongoing art project.
Αλμπέρτο Γκονζάλες: Είναι ξεχωριστό σημειωματάριο;
Alberto Gonzalez: This is a special legal pad?
ΜΚ: Ναι. Δεν θα με πιστέψεις, αλλά βρίσκεται στη συλλογή του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης. Είμαι καλλιτέχνης.
MK: Yes. You won't believe me, but it's in the collection of the Museum of Modern Art; I'm an artist.
ΜΚ: Και όλες οι γραμμές του χαρτιού είναι στην πραγματικότητα –
MK: And all of the lines of the paper are actually --
ΑΓ: Θα εξαφανισθούν;
AG: Are they going to disappear?
ΜΚ: Όχι, είναι κείμενο, τυπωμένο με μικρά γράμματα, που περιέχει τα ονόματα των Ιρακινών πολιτών που πέθαναν κατά την εισβολή στο Ιράκ.
MK: No, they're micro-printed text that contains the names of individual Iraqi civilians who have died since the invasion of Iraq.
ΑΓ: Ναι. Εντάξει.
AG: Yeah. OK.
ΑΓ: Ευχαριστώ. ΜΚ: Ευχαριστώ.
AG: Thank you. MK: Thank you.
(Γέλια)
(Laughter)
Ο τρόπος που λέει «ευχαριστώ» πραγματικά με τρομάζει.
The way he says "thank you" really creeps me out.
(Γέλια)
(Laughter)
Θα ήθελα όλοι να κοιτάξετε κάτω από τις καρέκλες σας. Υπάρχει ένας φάκελος. Ανοίξτε τον παρακαλώ. Το χαρτί που κρατάτε στο χέρι σας περιέχει τα στοιχεία των Ιρακινών πολιτών που πέθαναν από την εισβολή. Θα ήθελα να γράψετε σε αυτό ένα γράμμα προς ένα μέλος της κυβέρνησης. Μπορείτε να βοηθήσετε να εισάγουμε λαθραία αυτήν την καταμέτρηση νεκρών πολιτών στα κυβερνητικά αρχεία. Επειδή κάθε γράμμα που αποστέλλεται στη κυβέρνηση, και αυτό ισχύει για όλο τον κόσμο, φυσικά – κάθε γράμμα που στέλνεται, αρχειοθετείται και καταγράφεται. Μαζί, μπορούμε να τα βάλουμε στα γραμματοκιβώτια και κάτω από τις μύτες των ανθρώπων με δύναμη. Οτιδήποτε που στέλνεται εκεί, τελικά γίνεται μέρος του μόνιμου αρχείου της κυβέρνησής μας, το κοινό ιστορικό μας αρχείο.
OK, so I'd like each of you to look under your chairs. There's an envelope. And please open it. The paper you're holding in your hand contains the details of Iraqi civilians that died as result of the invasion. I'd like you to use this paper and write a member of government. You can help to smuggle this civilian body count into government archives. Because every letter that's sent in to the government, and this is all across the world, of course -- every letter that is sent in is archived, filed and recorded. Together, we can put this in the mailboxes and under the noses of people in power. Everything that's sent in eventually becomes part of the permanent archive of our government, our shared historical record.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τομ Ράιλι: Πες μου, Ματ, πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα του «Σημειωματάριου»;
Tom Rielly: So, tell me Matt, how did this idea come into your head, of "Notepad"?
Ματ Κένιον: Μόλις είχα τελειώσει μια εργασία που ασχολιόταν με τον πόλεμο από την πλευρά της συμμαχίας των ΗΠΑ και ήταν ένα μαύρο περιβραχιόνιο που ονομαζόταν η «Αυτοσχέδια Συσκευή Ενσυναίσθησης» που συσσώρευε, σε πραγματικό χρόνο, τα ονόματα, τους βαθμούς, τις αιτίες θανάτου και την τοποθεσία των πεζοναυτών των ΗΠΑ που πέθαναν στον πόλεμο, και κάθε φορά που το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας απελευθέρωνε τα δεδομένα του, με μαχαίρωνε στο χέρι. Και έτσι, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε και η άλλη οπτική γωνία αντίστοιχη με τους δικούς μας ανθρώπους που πέθαιναν στον πόλεμο, αλλά ένα δυσανάλογο ποσοστό των απωλειών ήταν οι απώλειες αμάχων πολιτών.
Matt Kenyon: I'd just finished a project that dealt with the US Coalition side of the war and it was a black armband that was called the "Improvised Empathetic Device" which accumulated, in real time, the names, ranks, cause of death and location of US service members who had died overseas, and each time the Department of Defense or CENTCOM released their data, it would stab me in the arm. And so, I became aware that there was a spectacle associated with our own people who were dying overseas, but a disproportionate amount of casualties were the civilian casualties.
ΤΡ: Σας ευχαριστώ πολύ.
TR: Thank you so much.
ΜΚ: Σας ευχαριστώ.
MK: Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)