When I was President of the American Psychological Association, they tried to media-train me. And an encounter I had with CNN summarizes what I'm going to be talking about today, which is the eleventh reason to be optimistic. The editor of Discover told us 10 of them; I'm going to give you the eleventh.
Kiedy byłem prezesem Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego szkolono mnie w zakresie kontaktów z mediami, i spotkanie, jakie odbyłem z CNN podsumowuje to, o czym będę dzisiaj mówił, czyli jedenasty powód do bycia optymistą. Wydawca magazynu Discover podał nam 10 powodów, ja opowiem wam o jedenastym.
So they came to me, CNN, and they said, "Professor Seligman -- would you tell us about the state of psychology today? We'd like to interview you about that." And I said, "Great." And she said, "But this is CNN, so you only get a sound bite." I said, "Well, how many words do I get?" And she said, "Well, one."
Przyszli do mnie dziennikarze CNN i mówią, "Profesorze Seligman,” "czy może Pan nam opowiedzieć o kondycji współczesnej psychologii?” "Chcielibyśmy przeprowadzić z Panem wywiad." -- A ja na to -- "Świetnie." Dziennikarka: "Ale w CNN musi Pan mówić krótko." Ja na to -- "W ilu słowach mam się zmieścić?" Odpowiedziała -- "W jednym."
(Laughter)
(Śmiech)
And the cameras rolled, and she said, "Professor Seligman, what is the state of psychology today?" "Good."
Kamery poszły w ruch, dziennikarka powiedziała "Profesorze Seligman," "jaka jest kondycja współczesnej psychologii?" "Dobra."
(Laughter)
(Śmiech)
"Cut! Cut. That won't do. We'd really better give you a longer sound bite." "How many words do I get this time?" "Well, you get two."
"Stop. Cięcie. Tyle nie wystarczy.” "Może damy Panu trochę więcej czasu." "To ile słów mam tym razem?" -- "Może Pan użyć dwóch”.
(Laughter)
"Profesorze Seligman, jaka jest kondycja współczesnej psychologii?"
"Doctor Seligman, what is the state of psychology today?" "Not good."
"Niedobra."
(Laughter)
(Śmiech)
"Look, Doctor Seligman, we can see you're really not comfortable in this medium. We'd better give you a real sound bite. This time you can have three words. Professor Seligman, what is the state of psychology today?" "Not good enough." That's what I'm going to be talking about.
"Panie Profesorze” "chyba nie jest Pan oswojony z telewizją.” "Damy Panu jeszcze więcej czasu.” "Tym razem ma Pan trzy słowa.” "Profesorze Seligman, jaka jest kondycja współczesnej psychologii?" "Nie dość dobra." -- I o tym będę wam dzisiaj opowiadał. Opowiem, dlaczego psychologia była dobra, dlaczego nie była dobra
I want to say why psychology was good, why it was not good, and how it may become, in the next 10 years, good enough. And by parallel summary, I want to say the same thing about technology, about entertainment and design, because I think the issues are very similar.
i w jaki sposób może stać się dość dobra w ciągu 10 lat. Równocześnie, podsumowując, chcę to samo powiedzieć o technologii rozrywce i projektowaniu, gdyż myślę, że są to bardzo zbliżone kwestie.
So, why was psychology good? Well, for more than 60 years, psychology worked within the disease model. Ten years ago, when I was on an airplane and I introduced myself to my seatmate, and told them what I did, they'd move away from me, because, quite rightly, they were saying psychology is about finding what's wrong with you. Spot the loony. And now, when I tell people what I do, they move toward me.
Dlaczego psychologia była dobra? Przez ponad 60 lat psychologia wykorzystywała model choroby. 10 lat temu, kiedy leciałem samolotem, przedstawiłem się współpasażerowi i powiedziałem czym się zajmuję, ludzie mnie unikali. Ponieważ, całkiem słusznie, zakładali, że psychologia polega na szukaniu problemów. Na wyszukiwaniu wariatów. A teraz, gdy mówię ludziom czym się zajmuję, przysuwają się bliżej.
What was good about psychology -- about the $30 billion investment NIMH made, about working in the disease model, about what you mean by psychology -- is that, 60 years ago, none of the disorders were treatable; it was entirely smoke and mirrors. And now, 14 of the disorders are treatable, two of them actually curable.
Więc co było dobre w psychologii, w blisko 30 miliardach dolarów, które zainwestowało NIMH, w pracach w ramach modelu choroby w tym, co rozumiemy pod nazwą psychologii to, że 60 lat temu żadnego z zaburzeń nie można było leczyć -- psychologia wówczas to były czary-mary. Dziś 14 zaburzeń poddaje się leczeniu, dwa z nich są wręcz uleczalne.
And the other thing that happened is that a science developed, a science of mental illness. We found out we could take fuzzy concepts like depression, alcoholism, and measure them with rigor; that we could create a classification of the mental illnesses; that we could understand the causality of the mental illnesses. We could look across time at the same people -- people, for example, who were genetically vulnerable to schizophrenia -- and ask what the contribution of mothering, of genetics are, and we could isolate third variables by doing experiments on the mental illnesses.
Ponadto, psychologia korzysta z metod naukowych, to nauka o zaburzeniach psychicznych. Odkryliśmy, że można badać niejasne pojęcia jak depresja, alkoholizm, i mierzyć je z dużą precyzją. Możemy stworzyć klasyfikację zaburzeń psychicznych. Możemy zrozumieć przyczyny zaburzeń psychicznych. Możemy obserwować tych samych ludzi przez dłuższy czas -- na przykład, ludzi którzy są w grupie ryzyka zapadnięcia na schizofrenię, i badać jaki jest wpływ wychowania, a jaki genów. Możemy wykluczać wpływ innych zmiennych wykonując eksperymenty nad chorobami psychicznymi.
And best of all, we were able, in the last 50 years, to invent drug treatments and psychological treatments. And then we were able to test them rigorously, in random-assignment, placebo-controlled designs, throw out the things that didn't work, keep the things that actively did.
I co najlepsze, w ciągu ostatnich 50 lat, udało się nam stworzyć terapie farmakologiczne i psychologiczne, i byliśmy w stanie precyzyjnie je przetestować w losowo dobieranych warunkach eksperymentalnych, z grupami placebo. Rezygnowaliśmy z terapii, które nie przynosiły skutku i wspieraliśmy te, które pomagały. Wniosek jest taki, że psychologia i psychiatria, przez ostatnie 60 lat,
The conclusion of that is, psychology and psychiatry of the last 60 years can actually claim that we can make miserable people less miserable. And I think that's terrific. I'm proud of it. But what was not good, the consequences of that, were three things.
mogą twierdzić, że uczyniły życie cierpiących nieco mniej bolesnym. Uważam, że to jest wspaniałe. Jestem z tego dumny. Ale co było niedobre, to trzy konsekwencje takiego stanu.
The first was moral; that psychologists and psychiatrists became victimologists, pathologizers; that our view of human nature was that if you were in trouble, bricks fell on you. And we forgot that people made choices and decisions. We forgot responsibility. That was the first cost.
Po pierwsze skutki moralne -- psycholodzy i psychiatrzy stali się ofiarologami, patologami; nasz pogląd na naturę ludzką był taki, że kłopoty przychodziły z zewnątrz. Zapomnieliśmy, że ludzie dokonują wyborów i podejmują decyzje. Zapomnieliśmy o odpowiedzialności. To była pierwsza konsekwencja.
The second cost was that we forgot about you people. We forgot about improving normal lives. We forgot about a mission to make relatively untroubled people happier, more fulfilled, more productive. And "genius," "high-talent," became a dirty word. No one works on that.
Drugą konsekwencją jest to, że zapomnieliśmy o ludziach. Zapomnieliśmy o polepszaniu życia zwykłych ludzi. Zapomnieliśmy o misji uszczęśliwiania ludzi względnie zdrowych, a słowa "genialny, utalentowany" stały się nieprzyzwoite. Nikt nad tym nie pracował. Trzeci problem z modelem choroby stanowi,
And the third problem about the disease model is, in our rush to do something about people in trouble, in our rush to do something about repairing damage, it never occurred to us to develop interventions to make people happier -- positive interventions.
że w wysiłkach skierowanych do osób z problemami ukierunkowanych na naprawianie strat, nigdy nie przyszło nam do głowy aby wypracować interwencje, które miałyby ludzi uszczęśliwić, nie mieliśmy pozytywnych interwencji.
So that was not good. And so that's what led people like Nancy Etcoff, Dan Gilbert, Mike Csikszentmihalyi and myself to work in something I call, "positive psychology," which has three aims. The first is that psychology should be just as concerned with human strength as it is with weakness. It should be just as concerned with building strength as with repairing damage. It should be interested in the best things in life. And it should be just as concerned with making the lives of normal people fulfilling, and with genius, with nurturing high talent.
To nie było dobre. I to doprowadziło takie osoby jak Nancy Etcoff, Dan Gilbert, Mike Csikszentmihalyi i mnie do pracy nad psychologią pozytywną, która ma spełniać trzy cele. Po pierwsze, psychologia powinna w równym stopniu skupiać się na ludzkich zaletach, jak na słabościach. Powinna być tak samo zaangażowana w budowanie zalet, jak w naprawianie szkód, interesować się najlepszymi rzeczami, jakie przydarzają nam się w życiu oraz angażować się w polepszanie jakości życia normalnych ludzi i geniuszy, którzy pielęgnują swoje talenty.
So in the last 10 years and the hope for the future, we've seen the beginnings of a science of positive psychology, a science of what makes life worth living. It turns out that we can measure different forms of happiness. And any of you, for free, can go to that website --
Przez ostatnie 10 lat i, mamy nadzieję, również w przyszłości, widzimy początki naukowej psychologii pozytywnej: nauki o tym co sprawia, że życie jest warte przeżycia. Wygląda na to, że możemy mierzyć różne odmiany szczęścia. I każdy z was może za darmo odwiedzić stronę internetową
[www.authentichappiness.org]
i wypełnić całą baterię testów szczęścia.
and take the entire panoply of tests of happiness. You can ask, how do you stack up for positive emotion, for meaning, for flow, against literally tens of thousands of other people? We created the opposite of the diagnostic manual of the insanities: a classification of the strengths and virtues that looks at the sex ratio, how they're defined, how to diagnose them, what builds them and what gets in their way. We found that we could discover the causation of the positive states, the relationship between left hemispheric activity and right hemispheric activity, as a cause of happiness.
Można zapytać, w jaki sposób mierzyć pozytywne emocje, sens życia, dosłownie dziesiątek tysięcy ludzi? Stworzyliśmy przeciwieństwo podręczników diagnostyki zaburzeń: klasyfikację cnót i zalet z uwzględnieniem płci, sposoby ich definiowania, diagnostyki, genezę zalet i przeszkód w ich kształtowaniu. Ustaliliśmy, że możemy prześledzić przyczyny pozytywnych emocji, związek między pobudzeniem lewej półkuli i pobudzeniem prawej półkuli jako przyczynę szczęścia.
I've spent my life working on extremely miserable people, and I've asked the question: How do extremely miserable people differ from the rest of you? And starting about six years ago, we asked about extremely happy people. How do they differ from the rest of us? It turns out there's one way, very surprising -- they're not more religious, they're not in better shape, they don't have more money, they're not better looking, they don't have more good events and fewer bad events. The one way in which they differ: they're extremely social. They don't sit in seminars on Saturday morning.
Poświęciłem życie pracy ze skrajnie nieszczęśliwymi ludźmi, i zadawałem sobie pytanie, Co różni skrajnie nieszczęśliwe osoby od innych? A od sześciu lat, zadaję pytanie na temat skrajnie szczęśliwych ludzi, czym oni różnią się od innych? I okazuje się, że jest jedna różnica. Nie są bardziej religijni, nie są w lepszej kondycji fizycznej, nie mają więcej pieniędzy, nie są bardziej przystojni, nie doświadczają więcej dobrych wydarzeń, ani mniej złych. Jedna różnica: są skrajnie towarzyscy. Nie siedzą na wykładach w sobotnie przedpołudnia.
(Laughter)
(Śmiech)
They don't spend time alone. Each of them is in a romantic relationship and each has a rich repertoire of friends.
Nie spędzają czasu w samotności. Każdy z nich jest z kimś w związku i każdy z nich ma szeroki krąg przyjaciół.
But watch out here -- this is merely correlational data, not causal, and it's about happiness in the first, "Hollywood" sense, I'm going to talk about, happiness of ebullience and giggling and good cheer. And I'm going to suggest to you that's not nearly enough, in just a moment. We found we could begin to look at interventions over the centuries, from the Buddha to Tony Robbins. About 120 interventions have been proposed that allegedly make people happy. And we find that we've been able to manualize many of them, and we actually carry out random-assignment efficacy and effectiveness studies. That is, which ones actually make people lastingly happier? In a couple of minutes, I'll tell you about some of those results.
Ale uwaga. Są to jedynie dane korelacyjne, nie przyczynowo-skutkowe, i dotyczą szczęścia w wydaniu hollywoodzkim szczęścia sprowadzonego do zadowolenia, chichotów i weselenia się. Za chwilę zdradzę wam, że to zupełnie nie wystarczy. Postanowiliśmy prześledzić interwencje używane od wieków, od Buddy do Tony'ego Robbinsa. Zebraliśmy około 120 interwencji, które podobno sprawiają, że ludzie czują się szczęśliwsi. Odkryliśmy, że większość z nich można sprowadzić do prostych instrukcji, które właśnie rozdajemy losowo osobom badanym sprawdzając w badaniach ich skuteczność. Która z interwencji sprawia, że ludzie dłużej czują się szczęśliwsi? Za chwilę pokażę kilka wyników takich badań.
But the upshot of this is that the mission I want psychology to have, in addition to its mission of curing the mentally ill, and in addition to its mission of making miserable people less miserable, is, can psychology actually make people happier? And to ask that question -- "happy" is not a word I use very much -- we've had to break it down into what I think is askable about "happy." And I believe there are three different -- I call them "different" because different interventions build them, it's possible to have one rather than the other -- three different happy lives. The first happy life is the pleasant life. This is a life in which you have as much positive emotion as you possibly can, and the skills to amplify it. The second is a life of engagement: a life in your work, your parenting, your love, your leisure; time stops for you. That's what Aristotle was talking about. And third, the meaningful life. I want to say a little bit about each of those lives and what we know about them.
Wynikiem tych działań jest misja, którą chcę aby pełniła psychologia. oprócz tego, że psychologia leczy psychicznie chorych, oprócz tego, że misją psychologii jest przynoszenie ulgi cierpiącym, czy psychologia może rzeczywiście ludzi uszczęśliwić? Aby zadać sobie takie pytanie -- zazwyczaj nie używam słowa uszczęśliwić -- musieliśmy rozbić to uczucie na trzy kwestie, o które można w ogóle zapytać. Myślę, że istnieją trzy różne -- nazywam je różnymi, bo ich źródłem są różne interwencje, i można mieć jedno, a nie mieć drugiego -- trzy różne sposoby na szczęśliwe życie. Pierwszy sposób to życie pełne przyjemności, w którym doświadczasz tyle pozytywnych emocji, ile tylko się da, i potrafisz je wzmacniać. Drugi sposób, to życie pełne zaangażowania: pełne pracy, rodzicielstwa, miłości, wypoczynku, gdzie czas się nie liczy. To miał na myśli Arystoteles. Trzeci sposób, to życie pełne sensu. Opowiem trochę o każdym z tych sposobów, co wiemy na ich temat.
The first life is the pleasant life, and it's simply, as best we can find it, it's having as many of the pleasures as you can, as much positive emotion as you can, and learning the skills -- savoring, mindfulness -- that amplify them, that stretch them over time and space. But the pleasant life has three drawbacks, and it's why positive psychology is not happy-ology, and why it doesn't end here.
Pierwszy to życie przyjemne, polega na doświadczaniu jak największej liczby przyjemności, przeżywaniu jak najwięcej pozytywnych emocji, oraz rozwoju umiejętności, delektowania się i samoświadomości, które wzmacniają ich doznawanie, rozciągają je w czasie i przestrzeni. Z drugiej strony życie pełne przyjemności ma też trzy wady, to powód dla którego psychologia pozytywna nie jest szczęściologią i dlaczego nauka nie kończy się na tym.
The first drawback is, it turns out the pleasant life, your experience of positive emotion, is about 50 percent heritable, and, in fact, not very modifiable. So the different tricks that Matthieu and I and others know about increasing the amount of positive emotion in your life are 15 to 20 percent tricks, getting more of it. Second is that positive emotion habituates. It habituates rapidly, indeed. It's all like French vanilla ice cream: the first taste is 100 percent; by the time you're down to the sixth taste, it's gone. And, as I said, it's not particularly malleable.
Pierwsza wada, to że życie pełne przyjemności i umiejętność przeżywania pozytywnych emocji jest dziedziczna, około 50% pochodzi z genów i w zasadzie trudno ją zmienić. Więc wszystkie sztuczki jakie ja, Matthieu, czy inni znamy zwiększą ilość przeżywanych pozytywnych emocji tylko o około 15 do 20 procent. Po drugie, do pozytywnych emocji bardzo szybko się przyzwyczajamy. Z emocjami jest jak z lodami waniliowymi, pierwszy raz smakują na 100%, ale do czasu, gdy masz je w ustach po raz szósty, nie ma śladu po smaku. I tak jak mówiłem wcześniej, nie jest to zbyt łatwe do zmiany.
And this leads to the second life. I have to tell you about my friend Len, to talk about why positive psychology is more than positive emotion, more than building pleasure. In two of the three great arenas of life, by the time Len was 30, Len was enormously successful. The first arena was work. By the time he was 20, he was an options trader. By the time he was 25, he was a multimillionaire and the head of an options trading company. Second, in play, he's a national champion bridge player. But in the third great arena of life, love, Len is an abysmal failure. And the reason he was, was that Len is a cold fish.
Co prowadzi nas do drugiego sposobu. Opowiem wam o moim przyjacielu Lenie, aby wyjaśnić, dlaczego psychologia pozytywna to coś więcej, niż pozytywne emocje, lub zbieranie przyjemności. W dwóch z trzech domen życia Len jeszcze przed 30-tką odnosił niesamowite sukcesy. Pierwsza z domen to praca. Przed dwudziestymi urodzinami został maklerem. Przed 25-tką był multimilionerem i szefem firmy maklerskiej. Po drugie, w domenie zabawy: jest krajowym mistrzem w brydża. Ale w trzeciej domenie życia: miłości, Len doznawał pasma porażek. Doznawał ich z jednego powodu, Len jest zimny jak ryba.
(Laughter)
(Śmiech)
Len is an introvert. American women said to Len, when he dated them, "You're no fun. You don't have positive emotion. Get lost." And Len was wealthy enough to be able to afford a Park Avenue psychoanalyst, who for five years tried to find the sexual trauma that had somehow locked positive emotion inside of him. But it turned out there wasn't any sexual trauma. It turned out that -- Len grew up in Long Island and he played football and watched football, and played bridge. Len is in the bottom five percent of what we call positive affectivities.
Len jest introwertykiem. Amerykańskie dziewczyny mówiły mu, kiedy zapraszał je na randki, „Nie ma z Tobą zabawy, nie ma frajdy. Spadaj.” A Len był na tyle bogaty, aby wykupić sesję u psychoanalityka z Park Avenue, który przez pięć lat starał się znaleźć jakieś przykre doświadczenie seksualne, które blokowało całą jego radość. Okazało się, że nie przeżył żadnej traumy. Okazało się, że Len dorastał na Long Island, grał w piłkę, oglądał mecze, grał w brydża. Len znajduje się w dolnych 5% skali zwanej pozytywną afektywnością. Czy Len jest nieszczęśliwy? Myślę, że nie.
The question is: Is Len unhappy? And I want to say, not. Contrary to what psychology told us about the bottom 50 percent of the human race in positive affectivity, I think Len is one of the happiest people I know. He's not consigned to the hell of unhappiness, and that's because Len, like most of you, is enormously capable of flow. When he walks onto the floor of the American Exchange at 9:30 in the morning, time stops for him. And it stops till the closing bell. When the first card is played till 10 days later, when the tournament is over, time stops for Len.
Przeciwnie do tego, co psychologia mówi o dolnych 50% rasy ludzkiej na skali pozytywnej afektywności, myślę, że Len jest jednym z najszczęśliwszych ludzi, których znam. Nie zatraca się w otchłani nieszczęścia ponieważ Len, tak jak większość z was, jest zdolny do przeżywania przepływu. Kiedy wchodzi na parkiet amerykańskiej giełdy o 9.30 rano, dla niego czas staje. I stoi aż do dzwonu kończącego sesję. Od pierwszej rozegranej karty, przez 10 dni, do końca turnieju, dla Lena czas stoi.
And this is indeed what Mike Csikszentmihalyi has been talking about, about flow. And it's distinct from pleasure in a very important way: pleasure has raw feel -- you know it's happening; it's thought and feeling. But what Mike told you yesterday -- during flow ... you can't feel anything. You're one with the music. Time stops. You have intense concentration. And this is indeed the characteristic of what we think of as the good life. And we think there's a recipe for it, and it's knowing what your highest strengths are -- again, there's a valid test of what your five highest strengths are -- and then re-crafting your life to use them as much as you possibly can. Re-crafting your work, your love, your play, your friendship, your parenting.
I to jest to, co opisywał Mike Csikszentmihalyi, na temat przepływu i tego, czym się różni od przyjemności. Przyjemności doznajesz świadomie: wiesz, co się wokół dzieje. To jest myśl i uczucie. Ale jak powiedział wczoraj Mike, podczas przepływu nie czujesz nic. Jesteś jednością z muzyką. Czas się zatrzymuje. Intensywnie się skupiasz. I to jest dokładny opis tego, co jak sądzimy, jest szczęśliwym życiem. Myślimy, że mamy na nie przepis, to świadomość własnych zalet. Mamy na to rzetelny test: co stanowi twoich pięć zalet. Trzeba zmienić swoje życie tak, aby wykorzystywać swoje talenty jak najpełniej. Przemodelować swoją pracę, miłość, zabawę, przyjaźnie i rodzicielstwo.
Just one example. One person I worked with was a bagger at Genuardi's. Hated the job. She's working her way through college. Her highest strength was social intelligence. So she re-crafted bagging to make the encounter with her the social highlight of every customer's day. Now, obviously she failed. But what she did was to take her highest strengths, and re-craft work to use them as much as possible. What you get out of that is not smiley-ness. You don't look like Debbie Reynolds. You don't giggle a lot. What you get is more absorption.
Dla przykładu: pracowałem z dziewczyną, która była pakowaczką zakupów w delikatesach. Nie cierpiała tej pracy. Teraz studiuje i pnie się w górę. Jej największą zaletą była inteligencja społeczna, więc starała się tak pakować zakupy, aby było to atrakcją towarzyską dnia dla każdego klienta. Oczywiście się jej to nie udawało. Ale potrafiła zidentyfikować swoją największą zaletę, a następnie zmienić swoją pracę tak, aby wykorzystywać ją jak najczęściej. W ten sposób nie osiągniesz wesołkowatości. Nie wyglądasz jak Debbie Reynolds. Może nie chichoczesz zbyt często, ale osiągasz zanurzenie.
So, that's the second path. The first path, positive emotion; the second path is eudaemonian flow; and the third path is meaning. This is the most venerable of the happinesses, traditionally. And meaning, in this view, consists of -- very parallel to eudaemonia -- it consists of knowing what your highest strengths are, and using them to belong to and in the service of something larger than you are.
Więc to jest drugi sposób. Pierwszy to pozytywne emocje. Drugi to eudajmoniczny przepływ. Trzecim sposobem jest sens. Tradycyjnie jest on uznawany za najlepszą drogę do szczęścia. Sens w tym znaczeniu -- ściśle powiązany z eudajmonią, zawiera świadomość największych swoich zalet oraz ich wykorzystywanie do wychodzenia poza własne ograniczenia i służenia czemuś więcej niż sobie samemu.
I mentioned that for all three kinds of lives -- the pleasant life, the good life, the meaningful life -- people are now hard at work on the question: Are there things that lastingly change those lives? And the answer seems to be yes. And I'll just give you some samples of it. It's being done in a rigorous manner. It's being done in the same way that we test drugs to see what really works. So we do random-assignment, placebo-controlled, long-term studies of different interventions. Just to sample the kind of interventions that we find have an effect: when we teach people about the pleasant life, how to have more pleasure in your life, one of your assignments is to take the mindfulness skills, the savoring skills, and you're assigned to design a beautiful day. Next Saturday, set a day aside, design yourself a beautiful day, and use savoring and mindfulness to enhance those pleasures. And we can show in that way that the pleasant life is enhanced.
Wymieniłem trzy sposoby życia: życie przyjemne, życie dobre, życie sensowne. Badacze głowią się nad pytaniem, czy istnieją czynniki, które mają trwały wpływ na każdy z tych sposobów? Wydaje się, że tak. Za chwilę podam kilka przykładów. Przeprowadzamy bardzo skrupulatne badania za pomocą metod używanych w testach skuteczności leków, dbając o losowy dobór do grupy, o kontrolę wpływu placebo, prowadzimy długoterminowe badania nad różnymi interwencjami. Aby dać przykład interwencji, które, jak odkryliśmy, są skuteczne, kiedy uczymy ludzi o przyjemnym życiu, w jaki sposób czerpać z życia więcej przyjemności -- jednym z zadań jest wykorzystanie stanu świadomości i umiejętności doświadczania. Zadaniem uczestników jest zaplanowanie pięknego dnia. W przyszłą sobotę zrób sobie wolne i stwórz przepis na piękny dzień, delektuj się nim i świadomie smakuj, aby przedłużać tę przyjemność. W ten sposób możemy wykazać, że życie przyjemne można wzbogacać.
Gratitude visit. I want you all to do this with me now, if you would. Close your eyes. I'd like you to remember someone who did something enormously important that changed your life in a good direction, and who you never properly thanked. The person has to be alive. Now, OK, you can open your eyes. I hope all of you have such a person. Your assignment, when you're learning the gratitude visit, is to write a 300-word testimonial to that person, call them on the phone in Phoenix, ask if you can visit, don't tell them why. Show up at their door, you read the testimonial -- everyone weeps when this happens. And what happens is, when we test people one week later, a month later, three months later, they're both happier and less depressed.
Wizyta dziękczynna. Chcę, żebyście, jeśli możecie, zrobili to teraz razem ze mną. Zamknijcie oczy. Chciałbym, abyście przypomnieli sobie kogoś, kto zrobił dla was coś bardzo ważnego, co zmieniło wasze życie na lepsze, komu nigdy odpowiednio nie podziękowaliście. Wybierzcie osobę, która żyje. OK. Teraz możecie otworzyć oczy. Mam nadzieję, że macie taką osobę. Waszym zadaniem, w ćwiczeniu wizyty dziękczynnej, jest napisać 300 słów podziękowań dla tej osoby, zadzwonić do niej, zapytać czy możecie ją odwiedzić, nie zdradzając powodu wizyty, pojawić się przed drzwiami, a następnie odczytać podziękowania -- wszyscy, którzy w tym uczestniczą płaczą ze wzruszenia -- ponadto, kiedy sprawdzamy jak czują się uczestnicy w tydzień czy miesiąc później czy trzy miesiące później, są bardziej szczęśliwi i mniej depresyjni.
Another example is a strengths date, in which we get couples to identify their highest strengths on the strengths test, and then to design an evening in which they both use their strengths. We find this is a strengthener of relationships. And fun versus philanthropy. It's so heartening to be in a group like this, in which so many of you have turned your lives to philanthropy. Well, my undergraduates and the people I work with haven't discovered this, so we actually have people do something altruistic and do something fun, and contrast it. And what you find is when you do something fun, it has a square wave walk set. When you do something philanthropic to help another person, it lasts and it lasts. So those are examples of positive interventions.
Inny przykład interwencji to randka z zaletami, w której pary mają za zadanie odnaleźć swoje największe zalety, a następnie zaplanować wieczór w taki sposób, aby obie strony wykorzystały w pełni swoje zalety, okazuje się, że to wzmacnia związek. Także zabawa versus filantropia. To tak pokrzepiające znaleźć się wśród takich ludzi, jak wy którzy w większości poświęcili swoje życie filantropii. Ani moi magistranci, ani współpracownicy nie wymyślili tego jako pierwsi, ale prosiliśmy badanych, żeby zrobili coś na rzecz innych a następnie, dla kontrastu, zrobili coś dla zabawy. I co ciekawe, kiedy robisz coś dla zabawy, to wykres zadowolenia wygląda jak kwadrat. Kiedy robisz coś, aby pomóc innym, to zadowolenie trwa i trwa. To są przykłady pozytywnych interwencji.
So the next to last thing I want to say is: we're interested in how much life satisfaction people have. This is really what you're about. And that's our target variable. And we ask the question as a function of the three different lives, how much life satisfaction do you get? So we ask -- and we've done this in 15 replications, involving thousands of people: To what extent does the pursuit of pleasure, the pursuit of positive emotion, the pleasant life, the pursuit of engagement, time stopping for you, and the pursuit of meaning contribute to life satisfaction?
Przedostatnim zagadnieniem, które dzisiaj poruszę jest problem pomiaru satysfakcji z życia, tego, co się w życiu liczy. I to jest główny cel naszych badań. Zadajemy to pytanie w podziale na trzy różne podejścia do życia, jak dużo satysfakcji odczuwasz? W 15 podobnych badaniach na wielu tysiącach respondentów -- zadajemy pytanie o to, w jakim stopniu pogoń za przyjemnością, w poszukiwaniu pozytywnych emocji, przyjemnego życia, pogoń za zaangażowaniem sprawia, że czas się dla ciebie zatrzymuje? Czy poszukiwanie znaczenia zwiększa satysfakcję z życia? Wyniki tych ustaleń nas zaskoczyły, zaprzeczały temu, czego się spodziewaliśmy.
And our results surprised us; they were backward of what we thought. It turns out the pursuit of pleasure has almost no contribution to life satisfaction. The pursuit of meaning is the strongest. The pursuit of engagement is also very strong. Where pleasure matters is if you have both engagement and you have meaning, then pleasure's the whipped cream and the cherry. Which is to say, the full life -- the sum is greater than the parts, if you've got all three. Conversely, if you have none of the three, the empty life, the sum is less than the parts.
Okazuje się, że pogoń za przyjemnością prawie nie ma wpływu na zadowolenie z życia. Najsilniejszy wpływ ma poszukiwanie znaczenia. Poszukiwanie zaangażowania jest również silnym predyktorem. Kiedy przyjemność odgrywa rolę? Jeśli doświadczasz zarówno zaangażowania jak i znaczenia, wówczas przyjemność jest wisienką na torcie. Podsumowując, suma jest większa niż jej składniki, jeśli masz wszystkie trzy. Odwrotnie, jeśli nie masz żadnego, wiedziesz puste życie, suma jest mniejsza niż składowe. Dzisiaj zadajemy sobie pytanie,
And what we're asking now is: Does the very same relationship -- physical health, morbidity, how long you live and productivity -- follow the same relationship? That is, in a corporation, is productivity a function of positive emotion, engagement and meaning? Is health a function of positive engagement, of pleasure, and of meaning in life? And there is reason to think the answer to both of those may well be yes.
czy na ten wzór wyników ma wpływ nasze zdrowie, skłonność do chorób, jak długo żyjesz i jak długo pracujesz. Na przykład, gdy pracujesz w korporacji, czy produktywność jest funkcją pozytywnych emocji, zaangażowania i znaczenia? Czy nasze zdrowie jest funkcją pozytywnego zaangażowania, przyjemności i znaczenia płynącego z życia? Nie bez przyczyny odpowiedź na oba te pytania prawdopodobnie brzmi: tak.
So, Chris said that the last speaker had a chance to try to integrate what he heard, and so this was amazing for me. I've never been in a gathering like this. I've never seen speakers stretch beyond themselves so much, which was one of the remarkable things. But I found that the problems of psychology seemed to be parallel to the problems of technology, entertainment and design in the following way: we all know that technology, entertainment and design have been and can be used for destructive purposes. We also know that technology, entertainment and design can be used to relieve misery. And by the way, the distinction between relieving misery and building happiness is extremely important. I thought, when I first became a therapist 30 years ago, that if I was good enough to make someone not depressed, not anxious, not angry, that I'd make them happy. And I never found that; I found the best you could ever do was to get to zero; that they were empty.
Chris powiedział, że ostatni mówca ma możliwość podsumowania tego, co słyszeliśmy. To jest dla mnie niesamowite. Nie byłem nigdy wcześniej na takim spotkaniu. Nigdy wcześniej nie widziałem mówców tak bardzo pragnących się rozwijać, to było zadziwiające. Myślę, że problemy psychologii są podobne do problemów technologii, rozrywki i designu. Wszyscy wiemy, że technologia, rozrywka i design są i mogą być wykorzystywane do niecnych celów. Wiemy również, że technologia, rozrywka i design mogą być wykorzystywane do niesienia ulgi. Przy okazji, różnica między niesieniem ulgi, a wywoływaniem szczęścia jest bardzo ważna. Gdy zostałem terapeutą, około 30 lat temu sądziłem, że jeśli będę dość dobry, aby wyprowadzić cierpiących z depresji, z lęku, z agresji, to staną się szczęśliwi. Nigdy mi się nie udało. Odkryłem, że w najlepszym razie poczują się neutralnie. Ale nie odczuwali szczęścia.
And it turns out the skills of happiness, the skills of the pleasant life, the skills of engagement, the skills of meaning, are different from the skills of relieving misery. And so, the parallel thing holds with technology, entertainment and design, I believe. That is, it is possible for these three drivers of our world to increase happiness, to increase positive emotion. And that's typically how they've been used. But once you fractionate happiness the way I do -- not just positive emotion, that's not nearly enough -- there's flow in life, and there's meaning in life. As Laura Lee told us, design and, I believe, entertainment and technology, can be used to increase meaning engagement in life as well.
Okazało się, że umiejętność odczuwania szczęścia, prowadzenia szczęśliwego życia, umiejętność zaangażowania i nadawania znaczenia są zupełnie inne od umiejętności przynoszenia ulgi w cierpieniu. Ale nadal jest wiele powiązań między przemysłem, rozrywką i projektowaniem, jak sądzę. Jest możliwe, aby te trzy wiodące siły naszego świata zwiększały szczęście, zwiększały ilość pozytywnych emocji, i tak zazwyczaj są wykorzystywane. Ale gdy, tak jak my, rozbierzesz szczęście na części pierwsze, dostrzeżesz, że pozytywne emocje są zupełnie niewystarczające -- w życiu liczy się doznawanie przepływu, odczuwanie znaczenia. Jak słyszeliśmy od Lauralee, projektowanie, i jak sądzę, również rozrywka i technologia, mogą być wykorzystywane do zwiększenia odczuwanego znaczenia oraz zaangażowania.
So in conclusion, the eleventh reason for optimism, in addition to the space elevator, is that I think with technology, entertainment and design, we can actually increase the amount of tonnage of human happiness on the planet. And if technology can, in the next decade or two, increase the pleasant life, the good life and the meaningful life, it will be good enough. If entertainment can be diverted to also increase positive emotion, meaning eudaemonia, it will be good enough. And if design can increase positive emotion, eudaemonia, and flow and meaning, what we're all doing together will become good enough.
Podsumowując, jedenastym powodem do optymizmu, oprócz faktu istnienia orbitalnej wieży, jest to, że z technologią, rozrywką i designem, możemy zwiększać pojemność ludzkiego szczęścia na Ziemi. Jeśli technologia w ciągu dekady lub dwóch zwiększy szanse na przyjemne, dobre i znaczące życie, to będzie to wystarczająco dobre. Jeśli przemysł rozrywkowy może być kierowany na zapewnianie pozytywnych emocji, znaczenia, eudajmonii, to będzie wystarczająco dobre. A jeśli design może zwiększać ilość pozytywnych emocji, eudajmonii oraz przepływu i znaczenia, to wszystko co robimy razem stanie się wystarczająco dobre. Dziękuję.
Thank you.
(Brawa)
(Applause)