So, people are more afraid of insects than they are of dying. (Laughter) At least, according to a 1973 "Book of Lists" survey which preceded all those online best, worst, funniest lists that you see today. Only heights and public speaking exceeded the six-legged as sources of fear. And I suspect if you had put spiders in there, the combinations of insects and spiders would have just topped the chart. Now, I am not one of those people. I really love insects. I think they're interesting and beautiful, and sometimes even cute. (Laughter) And I'm not alone. For centuries, some of the greatest minds in science, from Charles Darwin to E.O. Wilson, have drawn inspiration from studying some of the smallest minds on Earth. Well, why is that? What is that keeps us coming back to insects? Some of it, of course, is just the sheer magnitude of almost everything about them. They're more numerous than any other kind of animal. We don't even know how many species of insects there are, because new ones are being discovered all the time. There are at least a million, maybe as many as 10 million. This means that you could have an insect-of-the-month calendar and not have to reuse a species for over 80,000 years. (Laughter) Take that, pandas and kittens! (Laughter)
Blijkbaar zijn mensen zijn banger voor insecten dan om dood te gaan. (Gelach) Tenminste, volgens een onderzoek uit 1973 van de 'Book of Lists', een voorloper van al die online beste, slechtste, grappigste ranglijsten van nu. Alleen hoogtes en presentaties geven stegen boven de zespotigen uit als bronnen van angst. En ik vrees dat als je er spinnen op had gezet, de combinatie insecten en spinnen gezamenlijk bovenaan de lijst zou staan. Ik ben toevallig niet één van die mensen. Ik hou heel veel van insecten. Ik vind ze interessant en mooi, en soms zelfs schattig. (Gelach) Ik ben niet de enige. Eeuwenlang hebben enkele van de grootste genieën van de wetenschap, van Charles Darwin tot E.O. Wilson, inspiratie geput uit het bestuderen van enkele van de kleinste geesten op aarde. Maar waarom dan? Waarom komen we steeds weer terug bij de insecten? Natuurlijk heeft het te maken met hun indrukwekkende hoeveelheid. Ze zijn talrijker dan welk dier ook. We weten niet eens hoeveel soorten er bestaan. Nieuwe soorten worden nog steeds regelmatig ontdekt. Er zijn er op z'n minst een miljoen en misschien wel 10 miljoen. Dat betekent dat je een 'insect-van-de-maand'-kalender kunt hebben en geen enkel soort in 80.000 jaar hoeft te herhalen. (Gelach) Daar kan geen panda of kitten tegenop. (Gelach)
More seriously, insects are essential. We need them. It's been estimated that 1 out of every 3 bites of food is made possible by a pollinator. Scientist use insects to make fundamental discoveries about everything from the structure of our nervous systems to how our genes and DNA work. But what I love most about insects is what they can tell us about our own behavior. Insects seem like they do everything that people do. They meet, they mate, they fight, they break up. And they do so with what looks like love or animosity. But what drives their behaviors is really different than what drives our own, and that difference can be really illuminating. There's nowhere where that's more true than when it comes to one of our most consuming interests -- sex.
Nu even wat serieuzer, insecten zijn onmisbaar. We hebben ze nodig. Er wordt geschat dat een op de drie happen die we eten, mogelijk is gemaakt door een bestuiver. Wetenschappers gebruiken insecten voor fundamentele ontdekkingen, van de structuur van ons zenuwsysteem tot hoe onze genen en DNA werken. Wat ik het mooiste van insecten vind, is wat ze ons kunnen vertellen over ons eigen gedrag. Het lijkt erop dat insecten alles doen wat mensen doen. Ze ontmoeten elkaar, paren, vechten, ze gaan uit elkaar. Dat doen ze met iets wat op liefde of vijandigheid lijkt. Maar wat achter hun gedrag zit, is toch anders dan bij ons en dat verschil kan echt verlichtend zijn. Dat is op geen enkel gebied meer waar dan als we het hebben over de passie die ons het meest bezighoudt -- seks.
Now, I will maintain. and I think I can defend, what may seem like a surprising statement. I think sex in insects is more interesting than sex in people. (Laughter) And the wild variety that we see makes us challenge some of our own assumptions about what it means to be male and female. Of course, to start with, a lot of insects don't need to have sex at all to reproduce. Female aphids can make little, tiny clones of themselves without ever mating. Virgin birth, right there. On your rose bushes. (Laughter) When they do have sex, even their sperm is more interesting than human sperm. There are some kinds of fruit flies whose sperm is longer than the male's own body. And that's important because the males use their sperm to compete. Now, male insects do compete with weapons, like the horns on these beetles. But they also compete after mating with their sperm. Dragonflies and damselflies have penises that look kind of like Swiss Army knives with all of the attachments pulled out. (Laughter) They use these formidable devices like scoops, to remove the sperm from previous males that the female has mated with. (Laughter) So, what can we learn from this? (Laughter) All right, it is not a lesson in the sense of us imitating them or of them setting an example for us to follow. Which, given this, is probably just as well. And also, did I mention sexual cannibalism is rampant among insects? So, no, that's not the point. But what I think insects do, is break a lot of the rules that we humans have about the sex roles. So, people have this idea that nature dictates kind of a 1950s sitcom version of what males and females are like. So that males are always supposed to be dominant and aggressive, and females are passive and coy.
Wat ik nu beweer en denk te kunnen verdedigen, lijkt misschien een verrassende uitspraak. Ik denk dat seks tussen insecten interessanter is dan seks tussen mensen. (Gelach) De wilde verscheidenheid die we zien zet ons aan tot nadenken over wat het betekent om man of vrouw te zijn. We beginnen met de insecten die helemaal geen seks nodig hebben om zich voort te planten. Vrouwelijke bladluizen maken kleine klonen van zichzelf zonder ooit te paren. Een onbevlekte ontvangenis. Hier, op je rozenstruiken. (Gelach) Als ze wel seks hebben, is zelfs hun sperma interessanter dan menselijk sperma. Er bestaan fruitvliegjes waarvan het sperma langer is dan het mannetjeslichaam zelf. Dat is belangrijk omdat de mannetjes het gebruiken om te concurreren. Mannelijke insecten concurreren met wapens zoals de hoorns op deze kevers. Maar ze concurreren ook na het paren met hun sperma. Libellen en waterjuffers hebben penissen die op Zwitserse zakmessen lijken met alle hulpmiddelen uitgeklapt. (Gelach) Ze gebruiken deze formidabele hulpmiddelen als lepels waarmee ze het sperma van andere mannetjes uit het vrouwtje scheppen. (Gelach) Wat kunnen we hiervan leren? (Gelach) Oké, we hoeven ze niet te imiteren en ze hoeven ook geen voorbeeld voor ons te zijn. Wat, na wat ik hier verteld heb, maar goed is ook. Heb ik al verteld dat seksueel kannibalisme vaak voorkomt bij insecten? Nee, dat is niet het punt. Ik denk dat insecten veel regels breken die wij mensen hebben over de rollen in seks. Mensen hebben het idee dat de natuur een tv-serie uit de jaren 50 dicteert over hoe mannen en vrouwen zijn. Mannen horen dominant en agressief te zijn en vrouwen passief en bedeesd.
But that's just not the case. So for example, take katydids, which are relatives of crickets and grasshoppers. The males are very picky about who they mate with, because they not only transfer sperm during mating, they also give the female something called a nuptial gift. You can see two katydids mating in these photos. In both panels, the male's the one on the right, and that sword-like appendage is the female's egg-laying organ. The white blob is the sperm, the green blob is the nuptial gift, and the male manufactures this from his own body and it's extremely costly to produce. It can weigh up to a third of his body mass. I will now pause for a moment and let you think about what it would be like if human men, every time they had sex, had to produce something that weighed 50, 60, 70 pounds. (Laughter) Okay, they would not be able to do that very often. (Laughter) And indeed, neither can the katydids. And so what that means is the katydid males are very choosy about who they offer these nuptial gifts to. Now, the gift is very nutritious, and the female eats it during and after mating. So, the bigger it is, the better off the male is, because that means more time for his sperm to drain into her body and fertilize her eggs. But it also means that the males are very passive about mating, whereas the females are extremely aggressive and competitive, in an attempt to get as many of these nutritious nuptial gifts as they can. So, it's not exactly a stereotypical set of rules. Even more generally though, males are actually not all that important in the lives of a lot of insects. In the social insects -- the bees and wasps and ants -- the individuals that you see every day -- the ants going back and forth to your sugar bowl, the honey bees that are flitting from flower to flower -- all of those are always female. People have had a hard time getting their head around that idea for millennia. The ancient Greeks knew that there was a class of bees, the drones, that are larger than the workers, although they disapproved of the drones' laziness because they could see that the drones just hang around the hive until the mating flight -- they're the males. They hang around until the mating flight, but they don't participate in gathering nectar or pollen. The Greeks couldn't figure out the drones' sex, and part of the confusion was that they were aware of the stinging ability of bees but they found it difficult to believe that any animals that bore such a weapon could possibly be a female. Aristotle tried to get involved as well. He suggested, "OK, if the stinging individuals are going to be the males ..." Then he got confused, because that would have meant the males were also taking care of the young in a colony, and he seemed to think that would be completely impossible. He then concluded that maybe bees had the organs of both sexes in the same individual, which is not that far-fetched, some animals do that, but he never really did get it figured out. And you know, even today, my students, for instance, call every animal they see, including insects, a male. And when I tell them that the ferocious army-ant soldiers with their giant jaws, used to defend the colony, are all always female, they seem to not quite believe me. (Laughter) And certainly all of the movies -- Antz, Bee Movie -- portray the main character in the social insects as being male. Well, what difference does this make? These are movies. They're fiction. They have talking animals in them. What difference does it make if they talk like Jerry Seinfeld? I think it does matter, and it's a problem that actually is part of a much deeper one that has implications for medicine and health and a lot of other aspects of our lives. You all know that scientists use what we call model systems, which are creatures -- white rats or fruit flies -- that are kind of stand-ins for all other animals, including people. And the idea is that what's true for a person will also be true for the white rat. And by and large, that turns out to be the case. But you can take the idea of a model system too far. And what I think we've done, is use males, in any species, as though they are the model system. The norm. The way things are supposed to be. And females as a kind of variant -- something special that you only study after you get the basics down. And so, back to the insects. I think what that means is that people just couldn't see what was in front of them. Because they assumed that the world's stage was largely occupied by male players and females would only have minor, walk-on roles. But when we do that, we really miss out on a lot of what nature is like. And we can also miss out on the way natural, living things, including people, can vary. And I think that's why we've used males as models in a lot of medical research, something that we know now to be a problem if we want the results to apply to both men and women. Well, the last thing I really love about insects is something that a lot of people find unnerving about them. They have little, tiny brains with very little cognitive ability, the way we normally think of it. They have complicated behavior, but they lack complicated brains. And so, we can't just think of them as though they're little people because they don't do things the way that we do. I really love that it's difficult to anthropomorphize insects, to look at them and just think of them like they're little people in exoskeletons, with six legs. (Laughter) Instead, you really have to accept them on their own terms, because insects make us question what's normal and what's natural. Now, you know, people write fiction and talk about parallel universes. They speculate about the supernatural, maybe the spirits of the departed walking among us. The allure of another world is something that people say is part of why they want to dabble in the paranormal. But as far as I'm concerned, who needs to be able to see dead people, when you can see live insects? Thank you. (Applause)
Maar dat is niet het geval. Laten we eens kijken naar de sabelsprinkhaan. Die is familie van de krekel en de sprinkhaan. De mannetjes zijn nogal kieskeurig bij het uitzoeken van een maatje want ze geven niet alleen sperma tijdens het paren maar ze geven het vrouwtje ook een huwelijksgeschenk. Op deze foto's zie je twee sabelsprinkhanen paren. Op beide plaatjes zie je het mannetje rechts. Het vrouwtje legt eitjes met dat orgaan dat op een zwaard lijkt. Het witte bolletje is sperma en het groene bolletje het huwelijksgeschenk. Het mannetje maakt dit aan met zijn eigen lichaam en het is erg kostbaar om te produceren. Het kan tot een derde van zijn lichaamsgewicht wegen. Ik zal nu even pauzeren zodat je je kunt indenken hoe het zou zijn als onze mannen elke keer dat ze seks hebben iets moeten produceren dat 20, 30 of 35 kilo weegt. (Gelach) Dat zouden ze dan niet erg vaak kunnen doen. (Gelach) De sabelsprinkhanen uiteraard ook niet. Dat betekent dat deze mannetjessprinkhanen erg kieskeurig zijn in wie ze de huwelijksgift aanbieden. De gift is heel voedzaam en het vrouwtje eet ervan tijdens en na het paren. Hoe groter hij is, des te beter voor het mannetje, want dit betekent dat zijn sperma meer tijd in haar lichaam heeft om de eitjes te bevruchten. Het betekent ook dat de mannetjes nogal passief zijn over het paren terwijl de vrouwtjes erg agressief en competitief zijn en proberen zoveel mogelijk voedzame bruidsschatten te veroveren. Dus dit zijn geen stereotiepe regels. Zelfs in algemenere zin zijn mannetjes niet zo belangrijk in het leven van veel insecten. Bij de sociale insecten zoals bijen, wespen en mieren zijn de individuen die je elke dag ziet, de mieren die op en neer naar je suikerpot lopen, de honingbijen die van bloem naar bloem fladderen, altijd vrouwtjes. Al duizenden jaren lang kunnen mensen dit nauwelijks geloven. De oude Grieken wisten dat er een bijenklasse was, de darren, die groter waren dan de werkers. Ze keken neer op de luiheid van de darren, omdat die bij de korf rondvlogen tot de paringsvlucht -- dit zijn de mannetjes. Ze wachten op de paringsvlucht, maar ze verzamelen geen nectar of stuifmeel. De Grieken snapten niet wat het geslacht van de darren was. Deel van de verwarring was dat ze wisten dat bijen konden steken maar ze konden nauwelijks geloven dat dieren met zo'n wapen vrouwelijk zouden kunnen zijn. Aristoteles bemoeide zich er ook mee. Hij zei: "Oké, als de stekende individuen de mannetjes zijn ..." Toen raakte hij in de war, want dat zou betekenen dat de mannetjes ook voor de jongen in de kolonie zorgden, en hij dacht dat dat absoluut onmogelijk was. Hij concludeerde dat bijen misschien de organen van beide seksen in hetzelfde individu hebben. Dit is niet vergezocht want sommige dieren hebben dat. Maar hij heeft het nooit opgelost. Zelfs vandaag de dag noemen mijn studenten bijvoorbeeld elk dier dat ze zien, inclusief insecten, mannelijk. Als ik ze vertel dat die woeste legermieren met die gigantische kaken, om de kolonie te verdedigen, altijd vrouwtjes zijn, lijkt het alsof ze me niet geloven. (Gelach) En zeker in alle films -- Antz, Bee Movie -- is de hoofdrolspeler bij de sociale insecten altijd mannelijk. Wat maakt dit eigenlijk uit? Dit zijn films. Het is fictie. Het gaat over pratende dieren. Wat maakt het uit of ze als Jerry Seinfeld praten? Ik vind het wel belangrijk. Het is onderdeel van een dieperliggend probleem dat belangrijke gevolgen heeft voor de geneeskunde en gezondheid en voor veel meer aspecten van onze levens. Jullie weten allemaal dat wetenschappers modelsystemen gebruiken. Dit zijn wezens -- witte ratten of fruitvliegjes -- die worden gebruikt als stand-ins voor andere dieren, inclusief mensen. Het idee is dat wat klopt voor een mens ook waar zou moeten zijn voor een witte rat. In de meeste gevallen blijkt dat zo te zijn. Maar je kunt ook te ver gaan met zo'n modelsysteem. Ik denk dat wat wij dat doen door mannetjes in elke soort als modelsysteem te gebruiken. De standaard. Zoals de dingen zouden moeten gaan. En vrouwtjes als een soort variant -- iets bijzonders dat je alleen bestudeert als je de basis kent. Dus gaan we terug naar de insecten. Ik denk dat dit betekent dat mensen hun eigen wereld niet goed begrepen. Want ze veronderstelden dat het wereldtoneel uit mannen bestond en vrouwen alleen de mindere rollen kregen. Als we dat doen, houden we geen rekening met hoe alles werkt in de natuur. Dan zien we ook niet hoe natuurlijke, levende dingen, inclusief mensen, kunnen verschillen. We gebruiken daarom mannen als model bij medische onderzoeken, iets waarvan we nu weten dat dit een probleem is als we de resultaten toepassen op zowel mannen als vrouwen. Het laatste wat ik echt geweldig vind aan insecten is iets wat veel mensen eng vinden. Ze hebben kleine hersentjes met een erg klein cognitief vermogen. Ze vertonen gecompliceerd gedrag, maar hebben geen gecompliceerde hersens. We kunnen niet denken dat het kleine mensen zijn want ze doen dingen anders dan wij. Ik vind het goed dat het moeilijk is insecten te antropomorfiseren, om je ze voor te stellen als kleine mensjes in uitwendige skeletten met zes poten. (Gelach) In plaats daarvan moet je ze accepteren zoals ze zijn, want door insecten vragen we ons af wat normaal en wat natuurlijk is. Weet je, mensen schrijven fictie en praten over parallelle universums. Ze speculeren over het bovennatuurlijke, zoals geesten van overledenen die tussen ons rondlopen. Het aanlokkende van een andere wereld is een reden voor mensen om met het paranormale te willen spelen. Als je het mij vraagt: "Wie wil er nou dode mensen kunnen zien als je levende insecten kunt zien?" Dank jullie wel. (Applaus)