Αυτή είναι η ζωή μας με τις μέλισσες κι αυτή είναι η ζωή μας, χωρίς τις μέλισσες. Οι μέλισσες είναι οι πιο απαραίτητοι επικονιαστές των φρούτων μας, των λαχανικών, των λουλουδιών και σπαρτών όπως το αλφάλφα με τo οποίo τρέφονται τα εκτρεφόμενα ζώα. Περισσότερο από το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής καλλιεργειών εξαρτάται από την επικονίαση των μελισσών.
This is our life with bees, and this is our life without bees. Bees are the most important pollinators of our fruits and vegetables and flowers and crops like alfalfa hay that feed our farm animals. More than one third of the world's crop production is dependent on bee pollination.
Αλλά η ειρωνεία είναι ότι οι μέλισσες δε βρίσκονται εκεί έξω για να επικονιάζουν τα τρόφιμά μας, σκόπιμα. Είναι εκεί έξω επειδή χρειάζεται να τρώνε. Οι μέλισσες παίρνουν όλες τις πρωτεΐνες που χρειάζονται μέσω της διατροφής τους από τη γύρη και όλους τους υδατάνθρακες που χρειάζονται απ' το νέκταρ. Είναι σιτιζόμενες από τα λουλούδια και καθώς κινούνται από λουλούδι σε λουλούδι, σε ένα ταξιδάκι, βασικά, για ψώνια στην τοπική ανθοκομική αγορά, καταλήγουν να παρέχουν αυτή την πολύτιμη υπηρεσία επικονίασης. Σε μέρη του κόσμου όπου δεν υπάρχουν μέλισσες, ή όπου φυτεύουν ποικιλίες που δεν είναι ελκυστικές για τις μέλισσες, οι άνθρωποι πληρώνονται για να κάνουν τη δουλειά της επικονίασης με το χέρι. Αυτοί οι άνθρωποι μεταφέρουν γύρη από λουλούδι σε λουλούδι μ' ένα πινέλο. Αυτή η δουλειά, τώρα, της χειρωνακτικής επικονίασης στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο ασυνήθιστη. Συχνά, οι τοματο-καλλιεργητές επικονιάζουν τα λουλούδια της τομάτας τους με ένα φορητό δονητή. Αυτό εδώ είναι αναδευτήρας τομάτας. (Γέλια) Χρησιμοποιείται επειδή η γύρη μέσα στον ανθό της τομάτας συγκρατείται με μεγάλη ασφάλεια μέσα στο αρσενικό μέρος του άνθους, τον ανθήρα, και ο μόνος τρόπος για ν' απελευθερωθεί αυτή η γύρη είναι με τη δόνηση. Οι βομβίνοι είναι ένα από τα λίγα είδη μελισσών στον κόσμο που είναι σε θέση να κρατηθούν στο λουλούδι και να το δονήσουν και το κάνουν αυτό με το τίναγμα των μυών πτήσης τους σε μια συχνότητα παρόμοια με τη μουσική νότα Ντο. Έτσι δονούν το λουλούδι, το υποβάλλουν σε υπέρηχους, κι εκείνο απελευθερώνει τη γύρη με αυτό το αποτελεσματικό στροβίλισμα και η γύρη συγκεντρώνεται σε όλο το σώμα της χνουδωτής μέλισσας κι εκείνη την παίρνει σπίτι σαν τροφή. Οι τοματο-καλλιεργητές τώρα βάζουν αποικίες βομβίνων μέσα στο θερμοκήπιο για να γονιμοποιούν τις τομάτες επειδή η επικονίαση είναι πολύ πιο αποτελεσματική όταν γίνεται με φυσικό τρόπο και παίρνουν τομάτες καλύτερης ποιότητας.
But the ironic thing is that bees are not out there pollinating our food intentionally. They're out there because they need to eat. Bees get all of the protein they need in their diet from pollen and all of the carbohydrates they need from nectar. They're flower-feeders, and as they move from flower to flower, basically on a shopping trip at the local floral mart, they end up providing this valuable pollination service. In parts of the world where there are no bees, or where they plant varieties that are not attractive to bees, people are paid to do the business of pollination by hand. These people are moving pollen from flower to flower with a paintbrush. Now this business of hand pollination is actually not that uncommon. Tomato growers often pollinate their tomato flowers with a hand-held vibrator. Now this one's the tomato tickler. (Laughter) Now this is because the pollen within a tomato flower is held very securely within the male part of the flower, the anther, and the only way to release this pollen is to vibrate it. So bumblebees are one of the few kinds of bees in the world that are able to hold onto the flower and vibrate it, and they do this by shaking their flight muscles at a frequency similar to the musical note C. So they vibrate the flower, they sonicate it, and that releases the pollen in this efficient swoosh, and the pollen gathers all over the fuzzy bee's body, and she takes it home as food. Tomato growers now put bumblebee colonies inside the greenhouse to pollinate the tomatoes because they get much more efficient pollination when it's done naturally and they get better quality tomatoes.
Υπάρχουν όμως άλλοι, ίσως πιο προσωπικοί λόγοι, για να φροντίζουμε τις μέλισσες. Υπάρχουν πάνω από 20.000 είδη μελισσών στον κόσμο και είναι πανέμορφες. Αυτές οι μέλισσες περνούν το μεγαλύτερο μέρος του κύκλου της ζωής τους κρυμμένες μέσα στο έδαφος ή μέσα σ' ένα κούφιο στέλεχος και πολύ λίγα από αυτά τα όμορφα είδη έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα κοινωνική συμπεριφορά όπως οι συλλέκτριες μέλισσες.
So there's other, maybe more personal reasons, to care about bees. There's over 20,000 species of bees in the world, and they're absolutely gorgeous. These bees spend the majority of their life cycle hidden in the ground or within a hollow stem and very few of these beautiful species have evolved highly social behavior like honeybees.
Οι συλλέκτριες μέλισσες έχουν την τάση να είναι ο χαρισματικός εκπρόσωπος για τα υπόλοιπα 19.900 και βάλε, είδη, επειδή υπάρχει κάτι για τις συλλέκτριες μέλισσες που τραβάει τους ανθρώπους στον κόσμο τους. Οι άνθρωποι έλκονται από τις συλλέκτριες μέλισσες από την πρώτη καταγεγραμμένη ιστορία, κυρίως για τη συγκομιδή του μελιού, που είναι μια καταπληκτική φυσική γλυκαντική ουσία.
Now honeybees tend to be the charismatic representative for the other 19,900-plus species because there's something about honeybees that draws people into their world. Humans have been drawn to honeybees since early recorded history, mostly to harvest their honey, which is an amazing natural sweetener.
Με τράβηξε ο κόσμος των μελισσών εντελώς απρόοπτα. Ήμουν 18 ετών και βαριόμουν και πήρα ένα βιβλίο για τις μέλισσες απ' τη βιβλιοθήκη και πέρασα τη νύχτα διαβάζοντάς το. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί τα έντομα που ζουν σε σύνθετες κοινωνίες. Ήταν σαν την πραγματοποίηση της καλύτερης επιστημονικής φαντασίας. Το πιο παράξενο ήταν ότι υπήρχαν αυτά τα άτομα, οι μελισσοκόμοι, που αγαπούσαν τις μέλισσές τους σαν να ήταν οικογένεια, κι όταν τέλειωσα το βιβλίο, ήξερα ότι έπρεπε να το δω αυτό με τα μάτια μου. Έτσι πήγα να εργαστώ για έναν έμπορο μελισσοκόμο, σε μια οικογένεια που είχε 2.000 κυψέλες με μέλισσες, στο Νέο Μεξικό. Και κόλλησα μόνιμα.
I got drawn into the honeybee world completely by a fluke. I was 18 years old and bored, and I picked up a book in the library on bees and I spent the night reading it. I had never thought about insects living in complex societies. It was like the best of science fiction come true. And even stranger, there were these people, these beekeepers, that loved their bees like they were family, and when I put down the book, I knew I had to see this for myself. So I went to work for a commercial beekeeper, a family that owned 2,000 hives of bees in New Mexico. And I was permanently hooked.
Οι μέλισσες μπορούν να θεωρηθούν ως ένας υπερ-οργανισμός, όπου η αποικία είναι ο οργανισμός κι αποτελείται από 40.000 έως 50.000 μεμονωμένους οργανισμούς μελισσών. Αυτή η κοινωνία δεν έχει κεντρική εξουσία. Κανείς δε διευθύνει. Πώς λοιπόν βγάζουν συλλογικές αποφάσεις και πώς αναθέτουν τα καθήκοντά τους και διαιρούν την εργασία τους, πώς επικοινωνούν πού βρίσκονται τα λουλούδια, όλες οι συλλογικές κοινωνικές συμπεριφορές τους σού παίρνουν το μυαλό. Το αγαπημένο μου, κάτι που έχω μελετήσει επί πολλά χρόνια, είναι το σύστημα της υγειονομικής τους περίθαλψης. Οι μέλισσες έχουν κοινωνική υγειονομική περίθαλψη. Στο εργαστήριό μου, μελετάμε πώς οι μέλισσες παραμένουν υγιείς. Για παράδειγμα, μελετάμε την υγιεινή, όπου μερικές μέλισσες έχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουν και να απομακρύνουν άρρωστα άτομα απ' τη φωλιά, απ' την αποικία για να διατηρήσουν την αποικία υγιή. Πιο πρόσφατα, έχουμε μελετήσει τις ρητίνες που συλλέγουν οι μέλισσες από φυτά. Οι μέλισσες πετούν προς κάποια φυτά και ξύνουν απ' τα φύλλα αυτές τις πολύ κολλώδεις ρητίνες και τις πάνε πίσω στη φωλιά όπου τις τσιμεντάρουν στην αρχιτεκτονική της φωλιάς και το ονομάζουμε «πρόπολη». Βρήκαμε ότι η πρόπολη είναι φυσικό απολυμαντικό. Είναι ένα φυσικό αντιβιοτικό. Σκοτώνει βακτήρια και μούχλα κι άλλα μικρόβια εντός της αποικίας κι έτσι ενισχύει την υγεία της αποικίας και την κοινωνική ανοσία τους. Οι άνθρωποι γνωρίζουν τη δύναμη της πρόπολης από τους βιβλικούς χρόνους. Συλλέγαμε πρόπολη από τις αποικίες των μελισσών για την Ιατρική, αλλά δεν ξέραμε πόσο καλή ήταν για τις μέλισσες. Οι μέλισσες λοιπόν έχουν αυτές τις αξιόλογες φυσικές άμυνες που τις έχουν κρατήσει υγιείς και ακμαίες για πάνω από 50 εκατομμύρια χρόνια.
Honeybees can be considered a super-organism, where the colony is the organism and it's comprised of 40,000 to 50,000 individual bee organisms. Now this society has no central authority. Nobody's in charge. So how they come to collective decisions, and how they allocate their tasks and divide their labor, how they communicate where the flowers are, all of their collective social behaviors are mindblowing. My personal favorite, and one that I've studied for many years, is their system of healthcare. So bees have social healthcare. So in my lab, we study how bees keep themselves healthy. For example, we study hygiene, where some bees are able to locate and weed out sick individuals from the nest, from the colony, and it keeps the colony healthy. And more recently, we've been studying resins that bees collect from plants. So bees fly to some plants and they scrape these very, very sticky resins off the leaves, and they take them back to the nest where they cement them into the nest architecture where we call it propolis. We've found that propolis is a natural disinfectant. It's a natural antibiotic. It kills off bacteria and molds and other germs within the colony, and so it bolsters the colony health and their social immunity. Humans have known about the power of propolis since biblical times. We've been harvesting propolis out of bee colonies for human medicine, but we didn't know how good it was for the bees. So honeybees have these remarkable natural defenses that have kept them healthy and thriving for over 50 million years.
Έτσι πριν από επτά χρόνια, όταν αναφέρθηκε πως αποικίες μελισσών πέθαιναν μαζικά, πρώτα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν σαφές ότι υπήρχε κάτι πραγματικά στραβό. Στη συλλογική μας συνείδηση, με πραγματικά αρχέγονο τρόπο, γνωρίζουμε ότι δε μας συμφέρει να χάσουμε τις μέλισσες. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι μέλισσες πεθαίνουν από πολλαπλές και αλληλεπιδραστικές αιτίες και θ' αναφερθώ σε κάθε μία απ' αυτές. Σε τελική ανάλυση, ο θάνατος των μελισσών αντανακλά ένα τοπίο χωρίς λουλούδια κι ένα δυσλειτουργικό σύστημα τροφίμων.
So seven years ago, when honeybee colonies were reported to be dying en masse, first in the United States, it was clear that there was something really, really wrong. In our collective conscience, in a really primal way, we know we can't afford to lose bees. So what's going on? Bees are dying from multiple and interacting causes, and I'll go through each of these. The bottom line is, bees dying reflects a flowerless landscape and a dysfunctional food system.
Έχουμε τώρα τα καλύτερα στοιχεία για τις συλλέκτριες μέλισσες, έτσι θα τα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μέλισσες στην πραγματικότητα βρίσκονται σε ύφεση από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχουμε τον μισό αριθμό διαχειριζόμενων κυψελών στις Ηνωμένες Πολιτείες τώρα, σε σύγκριση με το 1945. Πιστεύουμε πως έχουν μειωθεί γύρω στα δύο εκατομμύρια κυψέλες. Ο λόγος είναι ότι, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλάξαμε τις γεωργικές πρακτικές μας. Σταματήσαμε τη φύτευση καλλιεργειών κάλυψης. Σταματήσαμε φύτευση τριφυλλιού και αλφάλφα, τα οποία είναι φυσικά λιπάσματα που σταθεροποιούν το άζωτο στο χώμα κι αντί αυτών αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε συνθετικά λιπάσματα. Το τριφύλλι και το αλφάλφα είναι ιδιαίτερα θρεπτικά φυτά για τις μέλισσες. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεκινήσαμε τη χρήση ζιζανιοκτόνων για να σκοτώσουμε τα ζιζάνια στα αγροκτήματά μας. Πολλά από αυτά τα ζιζάνια είναι ανθοφόρα φυτά που χρειάζονται οι μέλισσες για την επιβίωσή τους. Αρχίσαμε να καλλιεργούμε όλο και μεγαλύτερες μονοκαλλιέργειες. Τώρα μιλάμε για διατροφικές ερήμους, τοποθεσίες στις πόλεις μας, γειτονιές, που δεν έχουν παντοπωλεία. Τα ίδια αγροκτήματα που συνήθως διατηρούσαν τις μέλισσες τώρα είναι διατροφικές έρημοι αγροτικών προϊόντων, που κυριαρχούνται από ένα ή δύο είδη φυτών όπως το καλαμπόκι και η σόγια. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, συστηματικά εξαλείφουμε πολλά από τα ανθοφόρα φυτά που οι μέλισσες χρειάζονται για την επιβίωσή τους. Αυτές οι μονοκαλλιέργειες επεκτείνοται ακόμη και σε καλλιέργειες που είναι καλές για τις μέλισσες, όπως τα αμύγδαλα. Πριν πενήντα χρόνια, οι μελισσοκόμοι πήγαιναν λίγες αποικίες, λίγες κυψέλες μελισσών, στους οπωρώνες αμυγδάλων για γονιμοποίηση επειδή η γύρη σ' ένα άνθος αμυγδαλιάς έχει πραγματικά υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη. Είναι πραγματικά καλή για τις μέλισσες. Τώρα, η κλίμακα της μονοκαλλιέργειας αμυγδάλων απαιτεί το μεγαλύτερο μέρος των μελισσών του έθνους μας -πάνω από 1,5 εκατομμύρια κυψέλες μελισσών- να μεταφέρεται σε ολόκληρο το έθνος για να επικονιαστεί αυτή η μία καλλιέργεια. Μεταφέρονται με ημιρυμουλκούμενα, και πρέπει να μεταφερθούν, επειδή μετά την άνθιση, τα περιβόλια αμυγδάλου είναι ένα αχανές, άγονο τοπίο.
Now we have the best data on honeybees, so I'll use them as an example. In the United States, bees in fact have been in decline since World War II. We have half the number of managed hives in the United States now compared to 1945. We're down to about two million hives of bees, we think. And the reason is, after World War II, we changed our farming practices. We stopped planting cover crops. We stopped planting clover and alfalfa, which are natural fertilizers that fix nitrogen in the soil, and instead we started using synthetic fertilizers. Clover and alfalfa are highly nutritious food plants for bees. And after World War II, we started using herbicides to kill off the weeds in our farms. Many of these weeds are flowering plants that bees require for their survival. And we started growing larger and larger crop monocultures. Now we talk about food deserts, places in our cities, neighborhoods that have no grocery stores. The very farms that used to sustain bees are now agricultural food deserts, dominated by one or two plant species like corn and soybeans. Since World War II, we have been systematically eliminating many of the flowering plants that bees need for their survival. And these monocultures extend even to crops that are good for bees, like almonds. Fifty years ago, beekeepers would take a few colonies, hives of bees into the almond orchards, for pollination, and also because the pollen in an almond blossom is really high in protein. It's really good for bees. Now, the scale of almond monoculture demands that most of our nation's bees, over 1.5 million hives of bees, be transported across the nation to pollinate this one crop. And they're trucked in in semi-loads, and they must be trucked out, because after bloom, the almond orchards are a vast and flowerless landscape.
Οι μέλισσες πεθαίνουν τα τελευταία 50 χρόνια κι εμείς φυτεύουμε περισσότερες καλλιέργειες που τις έχουν ανάγκη. Υπήρξε μια αύξηση της τάξης του 300% στην παραγωγή καλλιεργειών που απαιτούν επικονίαση από μέλισσες.
Bees have been dying over the last 50 years, and we're planting more crops that need them. There has been a 300 percent increase in crop production that requires bee pollination.
Έπειτα είναι και τα φυτοφάρμακα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε φυτοφάρμακα σε μεγάλη κλίμακα κι αυτό κατέστη αναγκαίο λόγω των μονοκαλλιεργειών που είναι τσιμπούσι για τα παράσιτα καλλιεργειών. Πρόσφατα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Πεν Στέιτ άρχισαν να εξετάζουν το κατάλοιπο φυτοφαρμάκου στα φορτία γύρης που οι μέλισσες μεταφέρουν στην κυψέλη ως τροφή και διαπίστωσαν ότι κάθε παρτίδα γύρης που μαζεύει μια συλλέκτρια μέλισσα περιέχει τουλάχιστον έξι ανιχνεύσιμα φυτοφάρμακα, κι αυτό περιλαμβάνει κάθε τάξη εντομοκτόνων, ζιζανιοκτόνα, μυκητοκτόνα ακόμα και αδρανή και απροσδιόριστα συστατικά που αποτελούν μέρος της σύνθεσης του φυτοφαρμάκου που μπορεί να είναι περισσότερο τοξικά από το ενεργό συστατικό. Αυτή η μικρή μέλισσα κρατά ένα μεγάλο καθρέφτη. Πόσο θα χρειαστεί για να μολύνουν τον άνθρωπο;
And then there's pesticides. After World War II, we started using pesticides on a large scale, and this became necessary because of the monocultures that put out a feast for crop pests. Recently, researchers from Penn State University have started looking at the pesticide residue in the loads of pollen that bees carry home as food, and they've found that every batch of pollen that a honeybee collects has at least six detectable pesticides in it, and this includes every class of insecticides, herbicides, fungicides, and even inert and unlabeled ingredients that are part of the pesticide formulation that can be more toxic than the active ingredient. This small bee is holding up a large mirror. How much is it going to take to contaminate humans?
Μια από αυτές τις κατηγορίες εντομοκτόνων, τα νεονικοτινοειδή, κάνει πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή. Πιθανώς να το έχετε ακουστά. Πρόκειται για μια νέα κατηγορία εντομοκτόνων. Κυκλοφορεί μέσα στο φυτό έτσι ώστε ένα παράσιτο καλλιεργειών, ένα φυλλοφάγο έντομο, που θα δαγκώσει το φυτό, να πάρει μια θανατηφόρα δόση και να πεθάνει. Εάν ένα από αυτά τα νεονικοτινοειδή εφαρμοστεί σε υψηλή συγκέντρωση, όπως σε αυτήν την εφαρμογή εδάφους, αρκετό μέρος της ένωσης κυκλοφορεί μέσα στο φυτό και εισχωρεί στη γύρη και το νέκταρ, όπου μια μέλισσα μπορεί να καταναλώσει, εν προκειμένω, μια υψηλή δόση αυτής της νευροτοξίνης που κάνει τη μέλισσα να συσπάται και να πεθαίνει. Στους περισσότερους γεωργικούς χώρους, στα περισσότερα αγροκτήματά μας, μόνον οι σπόροι καλύπτονται με το εντομοκτόνο κι έτσι μια μικρότερη συγκέντρωση κυκλοφορεί μέσα στο φυτό και εισχωρεί στη γύρη και το νέκταρ κι αν μια μέλισσα καταναλώσει αυτή τη χαμηλότερη δόση, είτε δε συμβαίνει τίποτα ή βρίσκεται σε κατάσταση μέθης, αποπροσανατολίζεται και δεν μπορεί να βρει τον δρόμο της για την κυψέλη. Πάνω απ' όλα, οι μέλισσες έχουν το δικό τους σύνολο ασθενειών και παρασίτων. Ο υπ' αριθμόν ένα δημόσιος κίνδυνος για τις μέλισσες, είναι αυτό το πράγμα. Λέγεται καταστροφέας Βαρρόα. Εύστοχα ονομάστηκε έτσι. Είναι αυτό το μεγάλο, το αιμοδιψές παράσιτο που θέτει σε κίνδυνο το ανοσοποιητικό σύστημα της μέλισσας και μεταφέρει ιούς.
One of these class of insecticides, the neonicontinoids, is making headlines around the world right now. You've probably heard about it. This is a new class of insecticides. It moves through the plant so that a crop pest, a leaf-eating insect, would take a bite of the plant and get a lethal dose and die. If one of these neonics, we call them, is applied in a high concentration, such as in this ground application, enough of the compound moves through the plant and gets into the pollen and the nectar, where a bee can consume, in this case, a high dose of this neurotoxin that makes the bee twitch and die. In most agricultural settings, on most of our farms, it's only the seed that's coated with the insecticide, and so a smaller concentration moves through the plant and gets into the pollen and nectar, and if a bee consumes this lower dose, either nothing happens or the bee becomes intoxicated and disoriented and she may not find her way home. And on top of everything else, bees have their own set of diseases and parasites. Public enemy number one for bees is this thing. It's called varroa destructor. It's aptly named. It's this big, blood-sucking parasite that compromises the bee's immune system and circulates viruses.
Επιτρέψτε μου να σας το συνοψίσω όλο αυτό. Δεν ξέρω πώς αισθάνεται μια μέλισσα να έχει ένα μεγάλο, αιμοδιψές παράσιτο που την τριγυρίζει και δεν ξέρω πώς αισθάνεται μια μέλισσα που έχει έναν ιό, αλλά ξέρω πώς αισθάνομαι εγώ όταν έχω έναν ιό -γρίπη- και ξέρω πόσο δύσκολο είναι για μένα να πάω στο μπακάλικο να πάρω καλή τροφή. Αλλά τι θα γινόταν αν ζούσα σε μια διατροφική έρημο; Τι θα γινόταν αν έπρεπε να ταξιδεύω σε μεγάλη απόσταση για να φτάσω στο μπακάλικο κι έσερνα τελικά το αδύναμο σώμα μου εκεί έξω κι αν κατανάλωνα, στο φαγητό μου, αρκετό φυτοφάρμακο, μια νευροτοξίνη, ώστε να μην μπορώ να βρω το δρόμο μου για το σπίτι; Ορίστε τι εννοούμε με τον όρο «πολλαπλές και αλληλεπιδρώσες αιτίες θανάτου».
Let me put this all together for you. I don't know what it feels like to a bee to have a big, bloodsucking parasite running around on it, and I don't know what it feels like to a bee to have a virus, but I do know what it feels like when I have a virus, the flu, and I know how difficult it is for me to get to the grocery store to get good nutrition. But what if I lived in a food desert? And what if I had to travel a long distance to get to the grocery store, and I finally got my weak body out there and I consumed, in my food, enough of a pesticide, a neurotoxin, that I couldn't find my way home? And this is what we mean by multiple and interacting causes of death.
Και δεν είναι μόνο οι συλλέκτριες μέλισσές μας. Όλα τα όμορφα άγρια είδη μελισσών μας διατρέχουν κίνδυνο, μαζί και αυτοί οι βομβίνοι επικονίασης της τομάτας. Αυτές οι μέλισσες παρέχουν στήριγμα για τις συλλέκτριες μέλισσές μας. Παρέχουν την ασφάλεια επικονίασης παράλληλα με τις συλλέκτριες μέλισσές μας. Χρειαζόμαστε όλες μας τις μέλισσες.
And it's not just our honeybees. All of our beautiful wild species of bees are at risk, including those tomato-pollinating bumblebees. These bees are providing backup for our honeybees. They're providing the pollination insurance alongside our honeybees. We need all of our bees.
Γι' αυτό, τι πρόκειται να κάνουμε; Τι πρόκειται να κάνουμε γι' αυτό το μεγάλο μελισσο-πρόβλημα που έχουμε δημιουργήσει; Όπως προκύπτει, η κατάσταση είναι ελπιδοφόρα. Είναι ελπιδοφόρα. Ο καθένας από εσάς εκεί έξω μπορεί να βοηθήσει τις μέλισσες με δύο πολύ άμεσους κι εύκολους τρόπους. Φυτέψτε λουλούδια φιλικά προς τις μέλισσες και μην μολύνετε αυτά τα λουλούδια - αυτές τις τροφές των μελισσών- με φυτοφάρμακα. Μπείτε στο Διαδίκτυο κι αναζητήστε λουλούδια που είναι εγγενή στην περιοχή σας και φυτέψτε τα. Φυτέψτε τα σε μια γλάστρα στο κατώφλι σας. Φυτέψτε τα στην μπροστινή αυλή σας, στο γρασίδι σας, στις λεωφόρους σας. Κάντε εκστρατεία για να φυτευτούν σε δημόσιους κήπους, σε κοινοτικούς χώρους, σε λιβάδια. Αφήστε την καλλιέργεια των γεωργικών εκτάσεων. Χρειαζόμαστε μια όμορφη ποικιλία λουλουδιών που ανθίζει ολόκληρη την καλλιεργητική περίοδο, από την άνοιξη έως το φθινόπωρο. Χρειαζόμαστε τις άκρες των δρόμων σπαρμένες με λουλούδια για τις μέλισσές μας, αλλά και για αποδημητικές πεταλούδες και πουλιά κι άλλη άγρια φύση. Πρέπει να σκεφτούμε προσεκτικά να ξαναβάλουμε καλλιέργειες κάλυψης για να θρέψουμε το χώμα μας και να τραφούν οι μέλισσές μας. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ποικιλία στις φάρμες μας. Nα φυτέψουμε σύνορα ανθοφόρων φυτών και σειρές από θαμνώδεις φράχτες για να διακόψουμε τη γεωργική διατροφική έρημο και ν' αρχίσουμε να διορθώνουμε το δυσλειτουργικό σύστημα τροφίμων που έχουμε δημιουργήσει.
So what are we going to do? What are we going to do about this big bee bummer that we've created? It turns out, it's hopeful. It's hopeful. Every one of you out there can help bees in two very direct and easy ways. Plant bee-friendly flowers, and don't contaminate these flowers, this bee food, with pesticides. So go online and search for flowers that are native to your area and plant them. Plant them in a pot on your doorstep. Plant them in your front yard, in your lawns, in your boulevards. Campaign to have them planted in public gardens, community spaces, meadows. Set aside farmland. We need a beautiful diversity of flowers that blooms over the entire growing season, from spring to fall. We need roadsides seeded in flowers for our bees, but also for migrating butterflies and birds and other wildlife. And we need to think carefully about putting back in cover crops to nourish our soil and nourish our bees. And we need to diversify our farms. We need to plant flowering crop borders and hedge rows to disrupt the agricultural food desert and begin to correct the dysfunctional food system that we've created.
Ίσως φαίνεται πολύ μικρό αντίμετρο για ένα μεγάλο, τεράστιο πρόβλημα -απλά πήγαινε και φύτεψε λουλούδια- αλλά όταν οι μέλισσες έχουν πρόσβαση σε καλή διατροφή, έχουμε κι εμείς πρόσβαση σε καλή διατροφή μέσω της επικονίασης που προσφέρουν. Όταν οι μέλισσες έχουν πρόσβαση σε καλή διατροφή, μπορούν να χρησιμοποιούν καλύτερα τις δικές τους φυσικές άμυνες, την υγειονομική τους περίθαλψη, στην οποία βασίζονταν επί εκατομμύρια χρόνια. Έτσι η ομορφιά του να βοηθούμε τις μέλισσες με τον τρόπο αυτό, για μένα, είναι πως ο καθένας από εμάς χρειάζεται να συμπεριφέρεται λίγο περισσότερο σαν μια κοινωνία μελισσών, μια κοινωνία εντόμων, όπου η κάθε επιμέρους δράση μας μπορεί να συμβάλλει σε μια μεγάλη λύση, μια αναδυόμενη ιδιότητα, που είναι πολύ πιο σημαντική απ' το απλό άθροισμα των επιμέρους δράσεών μας. Η μικρή πράξη φύτευσης λουλουδιών και η διατήρησή τους χωρίς φυτοφάρμακα ας είναι ο οδηγός μιας αλλαγής μεγάλης κλίμακας.
So maybe it seems like a really small countermeasure to a big, huge problem -- just go plant flowers -- but when bees have access to good nutrition, we have access to good nutrition through their pollination services. And when bees have access to good nutrition, they're better able to engage their own natural defenses, their healthcare, that they have relied on for millions of years. So the beauty of helping bees this way, for me, is that every one of us needs to behave a little bit more like a bee society, an insect society, where each of our individual actions can contribute to a grand solution, an emergent property, that's much greater than the mere sum of our individual actions. So let the small act of planting flowers and keeping them free of pesticides be the driver of large-scale change.
Εξ ονόματος των μελισσών, σας ευχαριστώ.
On behalf of the bees, thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Ευχαριστώ. Μια γρήγορη ερώτηση μόνο. Οι πιο πρόσφατοι αριθμοί του αργού αφανισμού των μελισσών... υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη να πιάσουν πάτο τα πράγματα; Ποιο είναι το επίπεδο ελπίδας/θλίψης σου σχετικά με αυτό;
Chris Anderson: Thank you. Just a quick question. The latest numbers on the die-off of bees, is there any sign of things bottoming out? What's your hope/depression level on this?
Μάρλα Σπίβακ: Ναι. Τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά μέσο όρο το 30% όλων των μελισσιών χάνονται κάθε χειμώνα. Περίπου 20 χρόνια πριν, ήμασταν σε μια απώλεια 15%. Άρα, γίνεται επισφαλές.
Maria Spivak: Yeah. At least in the United States, an average of 30 percent of all bee hives are lost every winter. About 20 years ago, we were at a 15-percent loss. So it's getting precarious.
Κ.A.: Αυτό δεν είναι 30% ετησίως, είναι.. Μ.Σ.: Ναι, 30% το χρόνο.
CA: That's not 30 percent a year, that's -- MS: Yes, thirty percent a year.
Κ.Α.: 30% το χρόνο! Μ.Σ.: Μετά οι μελισσοκόμοι μπορούν να διαιρέσουν τις αποικίες τους κι έτσι μπορούν να διατηρούν τον ίδιο αριθμό, μπορούν να ανακτήσουν μερικές απ' τις απώλειές τους.
CA: Thirty percent a year. MS: But then beekeepers are able to divide their colonies and so they can maintain the same number, they can recuperate some of their loss.
Είμαστε σε κάπως κρίσιμο σημείο. Πραγματικά δε μας συμφέρει να χάσουμε πολλές περισσότερες. Πρέπει να είμαστε πραγματικά ευγνώμονες για όλους τους μελισσοκόμους εκεί έξω. Φυτέψτε λουλούδια!
We're kind of at a tipping point. We can't really afford to lose that many more. We need to be really appreciative of all the beekeepers out there. Plant flowers.
Κ.Α.: Ευχαριστώ.
CA: Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)