I'm going to talk to you today about my work on suspended animation. Now, usually when I mention suspended animation, people will flash me the Vulcan sign and laugh. But now, I'm not talking about gorking people out to fly to Mars or even Pandora, as much fun as that may be. I'm talking about the concept of using suspended animation to help people out in trauma.
Azi voi vorbi despre munca mea în domeniul animației suspendate. Acum, în mod normal cănd menționez animația suspendată, oamenii îmi vor arăta semnul Vulcan și vor răde.(n.t gesticulare din serialul StarTrek alaturat zicalei: "Traiti mult si prosper!") Dar acum, nu voi vorbi despre criogenizarea oamenilor pentru a zbura către Marte sau chiar Pandora, oricăt de distractiv ar părea. Voi vorbi despre conceptul de a folosi animația suspendată pentru a ajuta oamenii care suferă traume.
So what do I mean when I say "suspended animation"? It is the process by which animals de-animate, appear dead and then can wake up again without being harmed. OK, so here is the sort of big idea: If you look out at nature, you find that as you tend to see suspended animation, you tend to see immortality. And so, what I'm going to tell you about is a way to tell a person who's in trauma -- find a way to de-animate them a bit so they're a little more immortal when they have that heart attack.
Așadar, la ce ma refer în momentul în care spun "animație suspendată"? Acesta este procesul prin care animalele sunt de-animate astfel ele părând moarte, dupa care se pot reanima fara să fie afectate de acest proces. Okay, aceasta este ideea. Dacă privești în natura, realizezi că în momentul în care ai impresia că vezi animație suspendată ai impresia ca vezi imortalitate. Așadar, despre ceea ce vreau să va vorbesc este o metodă potrivit căreia îi poți spune unei persoane care suferă de traumă - găsești o metodă pentru a o de-anima puțin astfel încat aceea persoană sa fie un pic mai nemuritoare în momentul in care are un atac de cord.
An example of an organism or two that happens to be quite immortal would be plant seeds or bacterial spores. These creatures are some of the most immortal life forms on our planet, and they tend to spend most of their time in suspended animation. Bacterial spores are thought now by scientists to exist as individual cells that are alive, but in suspended animation for as long as 250 million years. To suggest that this all, sort of, about little, tiny creatures, I want to bring it close to home. In the immortal germ line of human beings -- that is, the eggs that sit in the ovaries -- they actually sit there in a state of suspended animation for up to 50 years in the life of each woman.
Un exemplu despre un organism sau două, care se întâmplă să fie chiar nemuritoare, ar fii semințele plantelor sau sporii bacteriilor. Aceste creaturi sunt printre cele mai nemuritoare forme de viața de pe planeta noastră, si acestea tind să își petreaca majoritatea timpului în animație suspendată. Sporii bacteriilor sunt acum considerați de oamenii de stiință că există ca celule individuale care sunt vii, dar se află in suspensie animată pentru până la 250 de milioane de ani. Pentru a sugera toate acestea, într-un fel, despre creaturi mici, doresc să aduc lucrurile mai aproape de casă. În categoria germenilor nemuritori a oamenilor, adică ovulele care sunt in ovare, acestea chiar stau acolo într-o stare de animație suspendată pentru până la 50 de ani în viața fiecărei femei.
So then there's also my favorite example of suspended animation. This is Sea-Monkeys. Those of you with children, you know about them. You go to the pet store or the toy store, and you can buy these things. You just open the bag, and you just dump them into the plastic aquarium, and in about a week or so, you'll have little shrimps swimming around. Well, I wasn't so interested in the swimming. I was interested in what was going on in the bag, the bag on the toy store shelf where those shrimp sat in suspended animation indefinitely. So these ideas of suspended animation are not just about cells and weird, little organisms.
Așadar iată exemplul meu favorit de animație suspendată. Acesta este maimuța de mare. Aceia dintre voi care aveți copii, stiți despre ele. Mergi pe lăngă un magazin de animale sau unul de jucării, și poți cumpăra aceste lucruri. Este necesar doar să deschizi punga, și să verși conținutul în acvariul de plastic, și în aproximativ o lună, ai să ai creveți mici înotând. Însă nu eram interesat de înotat. Eram interesat de ceea ce se petrece în pungă, în punga de pe raftul magazinului de jucării unde acești creveții stăteau în animație suspendată indefinit. Așadar aceste idei de animație suspendată nu sunt numai despre celule si organisme mici si ciudate.
Occasionally, human beings are briefly de-animated, and the stories of people who are briefly de-animated that interest me the most are those having to do with the cold. Ten years ago, there was a skier in Norway that was trapped in an icy waterfall, and she was there for two hours before they extracted her. She was extremely cold, and she had no heartbeat -- for all intents and purposes she was dead, frozen. Seven hours later, still without a heartbeat, they brought her back to life, and she went on to be the head radiologist in the hospital that treated her.
Ocazional, oamenii sunt pentru o perioada scurtă de timp de-animați, și aceste povești ale oamenilor care sunt de-animați pentru o scurtă perioadă de timp care mă interesează cel mai mult sunt cele care au de a face cu frigul. Cu 10 ani în urmă, a fost un schior in Norvegia care a fost prins într-o cascadă înghețată. Aceasta a fost prinsă acolo pentru două ore, înainte de a fii scoasă. Ei îi fusese extrem de frig, și nu avea puls. Din toate punctele de vedere era decedată, înghețată. Șapte ore mai tărziu, în continuare fără puls, a fost reanimată, și astfel a ajuns doctorul radiologist şef în spitalul în care a fost tratată.
A couple of years later -- so I get really excited about these things -- about a couple of years later, there was a 13-month-old, she was from Canada. Her father had gone out in the wintertime; he was working night shift, and she followed him outside in nothing but a diaper. And they found her hours later, frozen, lifeless, and they brought her back to life.
După cățiva ani - deci devin foarte încântat cînd vorbesc despre astfel de lucruri - după cîțiva ani, un copil de 13 luni, ea era din Canada. Tatăl ei s-a dus afară pe timpul iernii; el lucra în tura de noapte, și l-a urmat afară in frig în nimic decât un scutec. Apoi au găsit-o căteva ore mai încolo înghețată fără viață. Și a fost adusă înapoi la viață.
There was a 65-year-old woman in Duluth, Minnesota last year that was found frozen and without a pulse in her front yard one morning in the winter, and they brought her back to life. The next day, she was doing so well, they wanted to run tests on her. She got cranky and just went home. (Laughter)
O femeie de 65 de ani din Duluth, Minessota anul trecut care fusese găsită înghețată fără puls în curtea din față a casei într-o dimineață, și aceasta a fost adusă la viață. A doua zi, era atăt de bine, încât au vrut să îi facă căteva teste. Aceasta a devenit arțăgoasă și a plecat acasă. (Răsete)
So, these are miracles, right? These are truly miraculous things that happen. Doctors have a saying that, in fact, "You're not dead until you're warm and dead." And it's true. It's true. In the New England Journal of Medicine, there was a study published that showed that with appropriate rewarming, people who had suffered without a heartbeat for three hours could be brought back to life without any neurologic problems. That's over 50 percent. So what I was trying to do is think of a way that we could study suspended animation to think about a way to reproduce, maybe, what happened to the skier.
Așadar, acestea sunt miracole, într-adevăr. Acestea sunt lucruri cu adevărat miraculoase care s-au întâmplat. Doctorii au o vorbă, nu ești mort pănă nu ești mort și cald. Și este adevărat. Este adevărat. În Jurnalul De Medicină Al Noii Anglii era un studiu publicat care arăta că, folosind o reîncălzire adecvată, oamenii care au suferit făra puls pentru trei ore, pot fii aduși înapoi la viață fără a avea probleme neurologice. Este vorba de peste 50%. Așadar ceea ce încercam să fac este o metodă prin care am putea studia animațiea suspendată, de a ne gândi la un mod prin care, poate, am putea reproduce ce s-a întămplat cu schiorul.
Well, I have to tell you something very odd, and that is that being exposed to low oxygen does not always kill. So, in this room, there's 20 percent oxygen or so, and if we reduce the oxygen concentration, we will all be dead. And, in fact, the animals we were working with in the lab -- these little garden worms, nematodes -- they were also dead when we exposed them to low oxygen. And here's the thing that should freak you out. And that is that, when we lower the oxygen concentration further by 100 times, to 10 parts per million, they were not dead, they were in suspended animation, and we could bring them back to life without any harm. And this precise oxygen concentration, 10 parts per million, that caused suspended animation, is conserved. We can see it in a variety of different organisms. One of the creatures we see it in is a fish. And we can turn its heartbeat on and off by going in and out of suspended animation like you would a light switch.
Ei bine, am să vă spun ceva foarte ciudat, și anume expunerea la doze mici de oxigen nu ucide întotdeauna. Așadar, în această cameră, exista un procent de 20% oxigen sau așa ceva. Și dacă reducem concentrația de oxigen, am murii cu toți. Și, de fapt, animalele cu care lucram În laborator, acești mici viermi de grădină, nematodele, erau și ele moarte când au fost expuse la un nivel scăzut de oxigen. Și iată lucrul care ar trebuii să vă sperie. Acesta este faptul, că atunci cînd reducem concentrația de oxigen mai departe de 100 de ori, la 10 părți pe milion, aceștia nu erau morți, ci erau în animație suspendată, și îi puteam aduce la viață fără a le face vreun rău. Și precis această concentrație de oxigen, 10 părți pe milion, care a produs animație suspendată, este conservată. O putem vedea într-o varietate de organisme diferite. Una dintre creaturile la care o putem vedea este un pește. Putem porni sau opri bătaia inimii, intrând și ieșind din animație suspendată exact la fel cum ai proceda si cu un întrerupator.
So this was pretty shocking to me, that we could do this. And so I was wondering, when we were trying to reproduce the work with the skier, that we noticed that, of course, she had no oxygen consumption, and so maybe she was in a similar state of suspended animation. But, of course, she was also extremely cold. So we wondered what would happen if we took our suspended animals and exposed them to the cold. And so, what we found out was that, if you take animals that are animated like you and I, and you make them cold -- that is, these were the garden worms -- now they're dead. But if you have them in suspended animation, and move them into the cold, they're all alive. And there's the very important thing there: If you want to survive the cold, you ought to be suspended. Right? It's a really good thing.
Acest lucru a fost destul de șocant pentru mine faptul ca putem face asta. Și mă gândeam, când încercam să reproducem efectul cu schiorul, am observat, desigur, ca ea nu consuma oxigen, și poate ea era intr-o stare similara de animație suspendată. Dar, desigur, ei îi era în acelasi timp extrem de frig. Așadar ne-am întrebat ce s-ar fii întâmplat dacă am lua animalele noastre aflate în suspensie animată și le-am expune la frig. Și astfel, ce am descoperit a fost că, daca iei animalele care sunt animate, ca tine şi ca mine, si le faci sa le fie frig - adică, aceştia erau viermi de grădină - acum sunt morți. Dar dacă aceștia sunt în animație suspendată, și îi muți în frig, sunt în viață. Și aici este un lucru foarte important: Dacă vrei să supraviețuiești frigului, ar trebui să fii suspendat. Nu? E un lucru foarte bun.
And so, we were thinking about that, about this relationship between these things, and thinking about whether or not that's what happened to the skier. And so we wondered: Might there be some agent that is in us, something that we make ourselves, that we might be able to regulate our own metabolic flexibility in such a way as to be able to survive when we got extremely cold, and might otherwise pass away? I thought it might be interesting to sort of hunt for such things. You know?
Așadar, ne gândeam la lucrul acesta, la această relație dintre aceste lucruri, și ne gândeam dacă asta s-a întâmplat cu schiorul. Și ne-am găndit: ar putea să existe un agent care este în noi, ceva ce producem noi înșine ce ar putea să ne regleze flexibilitatea metabolică în așa un fel astfel încât să putem supraviețui când ne este extrem de frig, și altminteri ne-am pierde cunoștința Mi s-a părut interesant să vănez astfel de lucruri. Știi?
I should mention briefly here that physiology textbooks that you can read about will tell you that this is a kind of heretical thing to suggest. We have, from the time we are slapped on the butt until we take our last dying breath -- that's when we're newborn to when we're dead -- we cannot reduce our metabolic rate below what's called a standard, or basal metabolic rate. But I knew that there were examples of creatures, also mammals, that do reduce their metabolic rate such as ground squirrels and bears, they reduce their metabolic rate in the wintertime when they hibernate. So I wondered: Might we be able to find some agent or trigger that might induce such a state in us?
Ar trebuii să menționez pe scurt aici că toate cărțile de psihologie pe care le poți citii îti vor spune că acesta este un lucru destul de eretic de sugerat. În cazul nostru, din momentul în care suntem loviți peste fund până în clipa în care respirăm pentru ultima oară -- adică de când suntem nou nascuți până murim -- nu ne putem reduce ritmul metabolic sub ceea ce se numește standard, sau ritm metabolic de bază Dar, știam că există exemple de creaturii, deasemenea mamifere, care își reduc ritmul metabolic cum ar fii veverița de pământ și urșii. Aceștia își reduc ritmul metabolic în timpul iernii când hibernează. Așadar m-am gândit: oare am putea găsii vreun agent sau un stimulent care ar putea induce o asemenea stare în noi?
And so, we went looking for such things. And this was a period of time when we failed tremendously. Ken Robinson is here. He talked about the glories of failure. Well, we had a lot of them. We tried many different chemicals and agents, and we failed over and over again. So, one time, I was at home watching television on the couch while my wife was putting our child to bed, and I was watching a television show. It was a television show -- it was a NOVA show on PBS -- about caves in New Mexico. And this particular cave was Lechuguilla, and this cave is incredibly toxic to humans. The researchers had to suit up just to enter it. It's filled with this toxic gas, hydrogen sulfide. Now, hydrogen sulfide is curiously present in us. We make it ourselves. The highest concentration is in our brains. Yet, it was used as a chemical warfare agent in World War I. It's an extraordinarily toxic thing. In fact, in chemical accidents, hydrogen sulfide is known to -- if you breathe too much of it, you collapse to the ground, you appear dead, but if you were brought out into room air, you can be reanimated without harm, if they do that quickly.
Și astfel, am început să căutam lucruri similare. Și aceasta a fost o perioadă în care am eșuat masiv. Ken Robinson este aici. El a discutat despre gloriile eșecului. Păi, noi am avut o mulțime. Am încercat multe chimicale și agenți diferiți, și am eșuat de nenumărate ori. Așadar, odata, când eram acasă uitându-mă la televizor, în timp ce nevasta mea ne culca copilul, și eu urmăream o emisiune. Era o emisiune -- era o emisiune NOVA pe PBS -- despre peșterile din New Mexico. Și una dintre aceste peșteri, Lechuguilla, era incredibil de toxică pentru oameni. Oamenii de știință trebuiau să se echipeze doar ca să intre înăuntru. Eram plină cu acest gaz toxic, hidrogen sulfurat. Acum, hidrogenul sulfurat este în mod curios prezent in noi. Îl producem noi înșine. Cea mai mare concentrație este în creierele noastre. Da, a fost folosit ca un agent chimic in Primul Război Mondial. Este un lucru extraordinar de toxic. Defapt, în accidente chimice, hidrogenul sulfat este cunoscut să -- dacă inhalezi prea mult, te vei prabuși la pământ, și vei părea mort, dar dacă ai fii adus la aerul camerei, ai putea fii reanimat fară vreun rău, dacă acest lucru este făcut rapid.
So, I thought, "Wow, I have to get some of this." (Laughter) Now, it's post-9/11 America, and when you go into the research institute, and you say, "Hi. I'd like to buy some concentrated, compressed gas cylinders of a lethal gas because I have these ideas, see, about wanting to suspend people. It's really going to be OK." So that's kind of a tough day, but I said, "There really is some basis for thinking why you might want to do this." As I said, this agent is in us, and, in fact, here's a curious thing, it binds to the very place inside of your cells where oxygen binds, and where you burn it, and that you do this burning to live. And so we thought, like in a game of musical chairs, might we be able to give a person some hydrogen sulfide, and might it be able to occupy that place like in a game of musical chairs where oxygen might bind? And because you can't bind the oxygen, maybe you wouldn't consume it, and then maybe it would reduce your demand for oxygen. I mean, who knows?
Astfel m-am gândit, wow, trebuie să fac rost de așa ceva. (Râsete) Acum, trăim in America post 11 septembrie și când intrii într-un institut de cercetare, și spui, "Salut. aș dori să cumpar niste, cilindrii de gaz sub presiune ai unui gaz toxic pentru că am niște idei despre suspensia unor oameni. Și nu vă faceți griji, are să fie ok. " Deci, asta are sa fie o zi grea, dar am spus, că într-adevăr este o baza dacă vrei să te gândești de ce ai vrea sa faci așa ceva. După cum am spus, acest agent este în noi, și, defapt, iată un lucru curios, se fixeaza in exact același loc în celulele tale unde oxigenul se fixeaza, și unde îl arzi, și faci această ardere pentru a trăi. Așadar ne-am găndit, ca într-un joc de scaune muzicale, dacă am putea să îi dăm unei persoane niște hidrogen sulfurat, și dacă acesta ar putea să ocupe acest loc ca într-un joc de scaune muzicale,in locul unde oxigenul s-ar fixa, și cum nu ai putea sa fixezi oxigenul, poate nu l-ai consuma, și apoi poate iți va reduce cererea pentru oxigen. Adică, cine știe?
So -- (Laughter) So, there's the bit about the dopamine and being a little bit, what do you call it, delusional, and you might suggest that was it. And so, we wanted to find out might we be able to use hydrogen sulfide in the presence of cold, and we wanted to see whether we could reproduce this skier in a mammal. Now, mammals are warm-blooded creatures, and when we get cold, we shake and we shiver, right? We try to keep our core temperature at 37 degrees by actually burning more oxygen. So, it was interesting for us when we applied hydrogen sulfide to a mouse when it was also cold because what happened is the core temperature of the mouse got cold. It stopped moving. It appeared dead. Its oxygen consumption rate fell by tenfold. And here's the really important point. I told you hydrogen sulfide is in us. It's rapidly metabolized, and all you have to do after six hours of being in this state of de-animation is simply put the thing out in room air, and it warms up, and it's none the worse for wear.
Așadar - Râsete) Așadar, există acel putin de dopamina și cum este putina, este, care-i cuvăntul, delirant, și tu ai putea sugera că asta a fost. Așadar, am vrut să aflăm dacă am putea să folosim hidrogen suflurat în prezența frigului, și am vrut să vedem dacă am putea reproduce efectele schiorului la un mamifer. Acum, mamiferele sunt creaturi cu sânge cald, și când ne e frig, tremurăm si avem frisoane, nu? Încercăm să ne păstram temperatura internă la 37 grade celsius defapt prin arderea a mai mult oxigen. Așadar, a fost interesant pentru noi când am aplicat hidrogenul sulfurat unui șoarece când îi era frig deasemenea, pentru ce s-a întâmplateste că temperatura internă a șoarecelui a scăzut. S-a oprit din mișcare. Părea mort. Rata sa de consum a oxigenului a scăzut de 10 ori. Și iată partea cu adevărat importantă. V-am spus că hidrogenul sulfurat este în noi. Este metabolizat rapid, și tot ce trebuia să facem după 6 ore în această stare de de-animare este să punem lucrul afară la aerul camerei, și se încălzește, și nu este cu nimic uzat.
Now, this was cosmic. Really. Because we had found a way to de-animate a mammal, and it didn't hurt it. Now, we'd found a way to reduce its oxygen consumption to rock-bottom levels, and it was fine. Now, in this state of de-animation, it could not go out dancing, but it was not dead, and it was not harmed. So we started to think: Is this the agent that might have been present in the skier, and might have she had more of it than someone else, and might that have been able to reduce her demand for oxygen before she got so cold that she otherwise would have died, as we found out with our worm experiments?
Acum, această descoperire a fost cosmică. Pe bune. Pentru că găsisem o modalitate de a de-anima un mamifer. Și acesta nu simțea durere. Acum, găsisem o modalitate de a reduce consumul de oxigen al acestuia la nivele foarte mici, si acesta era ok. Acum, în această stare de de-animare, nu putea să meargă să danseze, dar nu era mort, și nu i se făcea nici un rău. Și am început să ne gandim : Este acesta agentul care ar fi fost prezent în schior, și dacă ea ar fi avut mai mult decăt altcineva și ar fi putut să își reducă cererea sa pentru oxigen înainte ca ea ei să i se facă atat de frig încăt ea altfel ar fi murit, așa cum am aflat cu experimentele noastre cu viermi?
So, we wondered: Can we do anything useful with this capacity to control metabolic flexibility? And one of the things we wondered -- I'm sure some of you out there are economists, and you know all about supply and demand. And when supply is equal to demand, everything's fine, but when supply falls, in this case of oxygen, and demand stays high, you're dead. So, what I just told you is we can now reduce demand. We ought to be able to lower supply to unprecedented low levels without killing the animal. And with money we got from DARPA, we could show just that. If you give mice hydrogen sulfide, you can lower their demand for oxygen, and you can put them into oxygen concentrations that are as low as 5,000 feet above the top of Mt. Everest, and they can sit there for hours, and there's no problem. Well this was really cool. We also found out that we could subject animals to otherwise lethal blood loss, and we could save them if we gave them hydrogen sulfide.
Așadar, ne-am întrebat: Putem face ceva util cu această capacitate de a controla flexibilitatea metabolică? Și unul dintre lucrurile de care ne-am întrebat -- Sunt sigur că unii dintre voi sunteți economiști, și cunoașteți totul despre cerere și ofertă. Când oferta este egală cu cererea, totul este bine, dar când oferta scade -- în acest caz oxigenul -- și cererea rămâne ridicată, ești mort. Deci, ce v-am spus acum este că noi putem reduce cererea. Am putea să reducem oferta către nivele fără precedent de joase fără a ucide animalul. Și cu banii pe care i-am obținut de la DARPA, am putea realiza asta. Dacă le dai soarecilor hidrogen sulfurat, ai putea să le scazi cererea pentru oxigen, și să îi pui în concentrații de oxigen care sunt la fel de jos ca la 5.000 piciore deasupra varfului Mt Everest, și ei pot sta acolo ore întregi,fara probleme. Pai asta e foarte cool. În altă ordine de idei putem supune animale la pierderii de sânge alteori letale, și le putem salva administrându-le hidrogen sulfurat.
So these proof of concept experiments led me to say "I should found a company, and we should take this out to a wider playing field." I founded a company called Ikaria with others' help. And this company, the first thing it did was make a liquid formulation of hydrogen sulfide an injectable form that we could put in and send it out to physician scientists all over the world who work on models of critical care medicine, and the results are incredibly positive.
Așadar aceste demonstratii de concepte experimentale m-au condus sa ma gandesc la fondarea unei companii, și să ducem lucrurile astea pe un teren de joaca mai larg. Am fondat o companie numită Ikaria cu ajutorul altora. Și această companie, primul lucru pe care l-a facut a fost să producă o formulare lichida a hidrogenului sulfurat o formă injectabilă pe care am putea-o adminisitra și trimite doctorilor din toată lumea care lucrează la modele de medicină critică și rezultatele sunt incredibil de pozitive.
In one model of heart attack, animals given hydrogen sulfide showed a 70 percent reduction in heart damage compared to those who got the standard of care that you and I would receive if we were to have a heart attack here today. Same is true for organ failure, when you have loss of function owing to poor perfusion of kidney, of liver, acute respiratory distress syndrome and damage suffered in cardiac-bypass surgery. So, these are the thought leaders in trauma medicine all over the world saying this is true, so it seems that exposure to hydrogen sulfide decreases damage that you receive from being exposed to otherwise lethal-low oxygen.
Într-un model de atac de cord, animale cărora le-a fost administrat hidrogen sulfurat arată o reducere de 70% în deteriorarea cordului în comparație cu cei care au primit îngrijirea standard pe care tu și eu am primi-o dacă am avea un atac de cord aici azi. Același lucru este adevărat pentru eșecul unui organ când ai pierdere a funcției datorată de o perfuzie defectuasă a rinichilor, a ficatului, sindromul acut respirator și deteriorare suferita in urma unei operații de bypass. Așadar, aceștia sunt liderii inovaționiști in medicina traumatică din lumea întreagă spunând că aceste lucruri sunt adevărate, așadar se pare că expunerea la hidrogen sulfurat scade deteriorarea la care ești expus in cazul în care ai fi fost expus la nivele foarte scăzute de oxigen.
And I should say that the concentrations of hydrogen sulfide required to get this benefit are low, incredibly low. In fact, so low that physicians will not have to lower or dim the metabolism of people much at all to see the benefit I just mentioned, which is a wonderful thing, if you're thinking about adopting this. You don't want to be gorking people out just to save them, it's really confusing. (Laughter)
Și ar trebui să spun că aceste concentrații de hidrogen sulfurat necesare pentru a obtine un astfel de beneficiu sunt mici, incredibil de mici. Defapt, atăt de mici astfel încât doctorii nu trebuie să încetinească metabolismul oamenilor prea mult pentru a vedea beneficiile pe care le-am menționat, ceea ce este un lucru minunat, când te gândești să adopți acest lucru. Nu ai vrea sa droghezi oameni doar pentru a-i salva, este realmente confuz. (Râsete)
So, I want to say that we're in human trials. Now, and so -- (Applause) Thank you. The Phase 1 safety studies are over, and we're doing fine, we're now moved on. We have to get to Phase 2 and Phase 3. It's going to take us a few years. This has all moved very quickly, and the mouse experiments of hibernating mice happened in 2005; the first human studies were done in 2008, and we should know in a couple of years whether it works or not. And this all happened really quickly because of a lot of help from a lot of people.
Așadar, vreau sa spun ca suntem in perioada de studii umane Acum, deci -- (Aplauze) Mulțumesc. Faza întâi a studiilor de siguranță s-a finalizat, și ne merge bine, acum mergem mai departe. Avem faza a doua și a treia. Are să ne ia câțiva ani. Lucrurile s-au mișcat foarte repede, și experimentele cu șoareci și șoricei care hibernau s-au întâmplat in 2005, primele studii umane s-au întâmplat in 2008, și ar trebui să știm în cățiva ani daca functionează sau nu. Și toate acestea s-au întâmplat foarte repede datorită ajutorului din partea multor oameni.
I want to mention that, first of all, my wife, without whom this talk and my work would not be possible, so thank you very much. Also, the brilliant scientists who work at my lab and also others on staff, the Fred Hutchinson Cancer Research Center in Seattle, Washington -- wonderful place to work. And also the wonderful scientists and businesspeople at Ikaria. One thing those people did out there was take this technology of hydrogen sulfide, which is this start-up company that's burning venture capital very quickly, and they fused it with another company that sells another toxic gas that's more toxic than hydrogen sulfide, and they give it to newborn babies who would otherwise die from a failure to be able to oxygenate their tissues properly. And this gas that is delivered in over a thousand critical care hospitals worldwide, now is approved, on label, and saves thousands of babies a year from certain death. (Applause)
Aș vrea să mentionez, în primul rând, nevasta mea, fără de care această discuție și munca mea nu ar fi fost posibilă, așadar mulțumesc foarte mult. De asemenea, oamenilor de știință brilianți care lucrează în laboratorul meu și celorlati cu care lucrăm, Institului Pentru Cercetarea Cancerului Fred Hutchinson din Seattle Washington, un loc minunat în care să lucrezi. De asemenea minunaților oameni de stiință și oamenilor de afaceri la Ikaria. Unul dintre lucrurile pe care acești oameni le-au făcut acolo a fost să ia tehnologia hidrogenului sulfurat, care este această companie de început care arde capital foarte rapid, și să o contopească cu o altă companie care vinde alt gaz toxic care este mult mai toxic ca hidrogenul sulfurat, și care este administrat copiilor nou nascuți care altfel ar muri din cauza unei probleme in a oxigena țesuturile lor cum trebuie. Și acest gaz, care este livrat în peste o mie de spitale de îngrijire critică pretutindeni în lume, este acum aprobat, pe etichetă, și salveaza mii de bebeluși in fiecare an de la moarte sigură. (Aplauze)
So it's really incredible for me to be a part of this. And I want to say that I think we're on the path of understanding metabolic flexibility in a fundamental way, and that in the not too distant future, an EMT might give an injection of hydrogen sulfide, or some related compound, to a person suffering severe injuries, and that person might de-animate a bit, they might become a little more immortal. Their metabolism will fall as though you were dimming a switch on a lamp at home. And then, they will have the time, that will buy them the time, to be transported to the hospital to get the care they need. And then, after they get that care -- like the mouse, like the skier, like the 65-year-old woman -- they'll wake up. A miracle? We hope not, or maybe we just hope to make miracles a little more common.
Așadar este cu adevărat incredibil pentru mine să fiu părtaș la acest proiect. Și aș vrea să spun că sunt de părere că suntem pe calea cea bună pentru a întelege flexibilitatea metabolică într-un mod fundamental, și ca, nu în foarte distantul viitor, un medic ar putea injecta hidrogen suflurat sau un alt derivat unei persoane suferind de leziuni severe, și aceea persoană ar putea să se de-animeze puțin, ar putea să devina puţin mai nemuritori. Metabolismul lor ar cădea ca și cum a-i închide lumina unei lămpi acasă. Și apoi, ei vor avea timpul, le va procura timpul necesar să fie transportați la spital și să obțină îngrijirea de care au nevoie. Și apoi, după ce vor primi aceea îngrijire, ca șoarecele, ca schiorul ca femeia de 65 de ani, se vor trezi. Un miracol? Noi sperăm că nu, sau sperăm să facem miracolele puțin mai comune.
Thank you very much. (Applause)
Multumesc foarte mult. (Aplauze.)