I write about food. I write about cooking. I take it quite seriously, but I'm here to talk about something that's become very important to me in the last year or two. It is about food, but it's not about cooking, per se. I'm going to start with this picture of a beautiful cow. I'm not a vegetarian -- this is the old Nixon line, right? But I still think that this -- (Laughter) -- may be this year's version of this.
Ik schrijf over eten. Ik schrijf over koken. Ik neem het heel serieus, maar ik ben hier om te praten over iets dat heel belangrijk voor me is geworden in het laatste jaar of twee. Het gaat over voedsel, maar niet persé over koken. Ik ga om te beginnen met deze foto van een mooie koe. Ik ben geen vegetariër - dat is wat Nixon,zei, toch? Maar ik denk nog steeds dat dit -- de moderne versie hiervan is. de moderne versie hiervan is.
Now, that is only a little bit hyperbolic. And why do I say it? Because only once before has the fate of individual people and the fate of all of humanity been so intertwined. There was the bomb, and there's now. And where we go from here is going to determine not only the quality and the length of our individual lives, but whether, if we could see the Earth a century from now, we'd recognize it. It's a holocaust of a different kind, and hiding under our desks isn't going to help. Start with the notion that global warming is not only real, but dangerous. Since every scientist in the world now believes this, and even President Bush has seen the light, or pretends to, we can take this is a given.
Nu, dat is slechts een beetje overdreven. En waarom zeg ik het? Omdat slechts één keer eerder was het lot van individuele mensen en het lot van de hele mensheid zo met elkaar verweven. Er was de bom, en er is nu. En wat we nu doen is van belang, niet alleen voor de kwaliteit en de lengte van onze individuele levens, maar of, als we de aarde over een eeuw zouden zien, we die zouden herkennen. Het is een holocaust van een andere soort, en verstoppen onder onze bureaus zal niet helpen. Begin met het idee dat de opwarming van de aarde niet alleen echt is, maar ook gevaarlijk. Aangezien elke wetenschapper in de wereld dit nu gelooft, en zelfs president Bush het licht gezien heeft, of doet alsof, kunnen we dit als gegeven aannemen.
Then hear this, please. After energy production, livestock is the second-highest contributor to atmosphere-altering gases. Nearly one-fifth of all greenhouse gas is generated by livestock production -- more than transportation. Now, you can make all the jokes you want about cow farts, but methane is 20 times more poisonous than CO2, and it's not just methane. Livestock is also one of the biggest culprits in land degradation, air and water pollution, water shortages and loss of biodiversity. There's more. Like half the antibiotics in this country are not administered to people, but to animals. But lists like this become kind of numbing, so let me just say this: if you're a progressive, if you're driving a Prius, or you're shopping green, or you're looking for organic, you should probably be a semi-vegetarian. Now, I'm no more anti-cattle than I am anti-atom, but it's all in the way we use these things. There's another piece of the puzzle, which Ann Cooper talked about beautifully yesterday, and one you already know.
Maar hoor dit dan, alstublieft. Na de productie van energie, levert vee de grootste bijdrage aan broeikasgassen. Bijna een vijfde van alle emissies van broeikasgassen wordt gegenereerd door de veehouderij -- meer dan transport. Nu kan je allerlei grappen maken over koeiescheten, maar methaan is 20 keer meer giftig dan CO2, en het is niet alleen methaan. Vee is ook één van de grootste boosdoeners in de aantasting van de bodem, lucht-en watervervuiling, watertekorten en het verlies van biodiversiteit. Er is meer. Zoals de helft van de antibiotica in dit land wordt niet aan mensen toegediend, maar aan dieren. Maar dit soort lijstjes worden wat vervelend, dus laat ik dit zeggen: als je vooruitstrevend bent, als je een Prius rijdt, of je koopt milieubewust, of je bent op zoek naar biologisch, dan zou je eigenlijk een semi-vegetariër moeten zijn. Nu ben ik niet meer tegen de koe dan tegen het atoom, maar het zit vooral in ons gebruik ervan. Er is nog een stukje van de puzzel waarover Ann Cooper gisteren prachtig sprak, en één die je al kent.
There's no question, none, that so-called lifestyle diseases -- diabetes, heart disease, stroke, some cancers -- are diseases that are far more prevalent here than anywhere in the rest of the world. And that's the direct result of eating a Western diet. Our demand for meat, dairy and refined carbohydrates -- the world consumes one billion cans or bottles of Coke a day -- our demand for these things, not our need, our want, drives us to consume way more calories than are good for us. And those calories are in foods that cause, not prevent, disease. Now global warming was unforeseen. We didn't know that pollution did more than cause bad visibility. Maybe a few lung diseases here and there, but, you know, that's not such a big deal. The current health crisis, however, is a little more the work of the evil empire. We were told, we were assured, that the more meat and dairy and poultry we ate, the healthier we'd be.
Het is overduidelijk, écht, dat zogenaamde lifestyle-ziektes -- diabetes, hart-en vaatziekten, beroertes, sommige vormen van kanker -- ziektes zijn die je hier veel vaker ziet dan in de rest van de wereld. Dat is het directe gevolg van het eten van een westers dieet. Onze vraag naar vlees, zuivel en geraffineerde koolhydraten -- de wereld verbruikt één miljard blikjes of flessen cola per dag -- onze vraag naar deze dingen, niet onze behoefte, onze vraag -- drijft ons tot de consumptie van veel meer caloriën dan goed zijn. Deze calorieën zitten in etenswaren die ziektes veroorzaken, niet voorkomen. De opwarming van de aarde was niet voorzien. We wisten niet dat de vervuiling meer zou doen dan het uitzicht verpesten. Misschien een paar longziekten hier en daar, maar weet je, dat is niet zo'n probleem. De huidige gezondheidscrisis daarentegen, is meer het werk van een "Evil Empire". We kregen te horen, ons werd verzekerd, dat hoe meer vlees en zuivel en pluimvee we aten, hoe gezonder we zouden worden.
No. Overconsumption of animals, and of course, junk food, is the problem, along with our paltry consumption of plants. Now, there's no time to get into the benefits of eating plants here, but the evidence is that plants -- and I want to make this clear -- it's not the ingredients in plants, it's the plants. It's not the beta-carotene, it's the carrot. The evidence is very clear that plants promote health. This evidence is overwhelming at this point. You eat more plants, you eat less other stuff, you live longer. Not bad. But back to animals and junk food. What do they have in common? One: we don't need either of them for health. We don't need animal products, and we certainly don't need white bread or Coke. Two: both have been marketed heavily, creating unnatural demand. We're not born craving Whoppers or Skittles. Three: their production has been supported by government agencies at the expense of a more health- and Earth-friendly diet.
Niet dus. Overconsumptie van dieren, en natuurlijk, junk food, is het probleem, samen met onze schamele consumptie van planten. We hebben hier geen tijd om de voordelen van groenten te bespreken, maar het bewijs is dat de planten - en ik wil dit duidelijk te maken -- het zijn niet de ingrediënten van planten, het zijn de planten zélf. Het is niet de bèta-caroteen, het is de wortel. Het bewijs is heel duidelijk dat planten de gezondheid bevorderen. Dit bewijs is overweldigend op dit punt. Je eet meer planten, je eet minder andere dingen, je leeft langer. Niet slecht. Maar terug naar dieren en junk food. Wat hebben ze gemeen? Eén: we hebben geen van beide nodig voor de gezondheid. We hebben geen dierlijke producten nodig, en zeker géén witbrood of cola. Twee: beide zijn behoorlijk in de marketing, wat onnatuurlijke vraag creëert. We hunkeren niet van nature naar Whoppers of Skittles. Drie: de productie word ondersteund door overheid ten koste van een gezonder en milieubewuster dieet.
Now, let's imagine a parallel. Let's pretend that our government supported an oil-based economy, while discouraging more sustainable forms of energy, knowing all the while that the result would be pollution, war and rising costs. Incredible, isn't it? Yet they do that. And they do this here. It's the same deal. The sad thing is, when it comes to diet, is that even when well-intentioned Feds try to do right by us, they fail. Either they're outvoted by puppets of agribusiness, or they are puppets of agribusiness. So, when the USDA finally acknowledged that it was plants, rather than animals, that made people healthy, they encouraged us, via their overly simplistic food pyramid, to eat five servings of fruits and vegetables a day, along with more carbs. What they didn't tell us is that some carbs are better than others, and that plants and whole grains should be supplanting eating junk food. But industry lobbyists would never let that happen. And guess what? Half the people who developed the food pyramid have ties to agribusiness. So, instead of substituting plants for animals, our swollen appetites simply became larger, and the most dangerous aspects of them remained unchanged. So-called low-fat diets, so-called low-carb diets -- these are not solutions.
Laten we nu eens een vergelijking maken. Laten we doen alsof dat onze regering een olie-economie ondersteunt en meer duurzame vormen van energie ontmoedigt, al die tijd wetend dat het resultaat zou zijn: vervuiling, oorlog en stijgende kosten. Ongelooflijk, nietwaar? Toch doen ze dat. En ze doen dit hier. Het is hetzelfde verhaal. Het trieste is dat, als het om voeding gaat, zelfs wanneer goedbedoelende ambtenaren proberen het goed te doen, ze falen. Of marionetten van de agribusiness overstemmen ze, of ze zijn marionetten van de agribusiness. Dus toen de USDA eindelijk erkende dat het planten zijn, in plaats van dieren, die mensen gezond maken, moedigden ze ons aan, via hun simplistische voedselpiramide, om vijf porties fruit en groenten per dag te eten, samen met meer koolhydraten. Wat ze niet vertellen is dat sommige koolhydraten beter zijn dan andere, en dat planten en volkoren in plaats moeten komen van junkfood. Maar de industrie lobbyisten staan dat niet toe. En raad eens? De helft van de mensen die de voedselpiramide maakten heeft banden met de agribusiness. Dus in plaats van planten te eten in plaats van dieren, zijn we gewoon méér gaan eten, en de gevaarlijkste aspecten van eten bleven ongewijzigd. Zogenaamde vetarme diëten, zogenaamde low-carb diëten, dat zijn geen oplossingen.
But with lots of intelligent people focusing on whether food is organic or local, or whether we're being nice to animals, the most important issues just aren't being addressed. Now, don't get me wrong. I like animals, and I don't think it's just fine to industrialize their production and to churn them out like they were wrenches. But there's no way to treat animals well, when you're killing 10 billion of them a year. That's our number. 10 billion. If you strung all of them -- chickens, cows, pigs and lambs -- to the moon, they'd go there and back five times, there and back. Now, my math's a little shaky, but this is pretty good, and it depends whether a pig is four feet long or five feet long, but you get the idea. That's just the United States. And with our hyper-consumption of those animals producing greenhouse gases and heart disease, kindness might just be a bit of a red herring. Let's get the numbers of the animals we're killing for eating down, and then we'll worry about being nice to the ones that are left.
Maar met veel intelligente mensen gericht op de vraag of voedsel biologisch of streekgebonden is of dat we aardig zijn voor dieren, de belangrijkste zaken worden gewoon niet aangepakt. Nu, begrijp me niet verkeerd, ik houd van dieren, en ik denk niet dat het goed is hun productie industrialiseren en ze als dopsleutels uit een fabriek te laten komen. Maar je kunt dieren niet goed behandelen als je er 10 miljard per jaar afslacht. Dat is het aantal. 10 miljard. Als je ze achter elkaar zet, kippen, koeien, varkens en lammeren - naar de maan, dan gaan ze vijf keer heen en terug. Mijn wiskunde is een beetje wankel, maar het klopt aardig, het maakt uit of een varken één-twintig is of anderhalve meter, maar dat snap je wel. En dat alleen van de VS. En met onze hyper-consumptie van deze dieren de productie van broeikasgassen en hart-en vaatziekten, is vriendelijkheid misschien een leuke afleiding. Laten we het aantal dieren dat we slachten verminderen en dan eens kijken of we vriendelijk zijn voor de rest.
Another red herring might be exemplified by the word "locavore," which was just named word of the year by the New Oxford American Dictionary. Seriously. And locavore, for those of you who don't know, is someone who eats only locally grown food -- which is fine if you live in California, but for the rest of us it's a bit of a sad joke. Between the official story -- the food pyramid -- and the hip locavore vision, you have two versions of how to improve our eating. (Laughter).
Een andere afleiding is wellicht het woord "locavore," dat onlangs werd uitgeroepen tot Woord van het Jaar door de New Oxford American Dictionary. Serieus. Een "locavore", voor degene onder u die het niet weet, is iemand die alleen lokaal geteeld voedsel eet. Wat prima is als je in Californië woont, maar voor de rest is het een trieste grap. Tussen het officiële verhaal - de voedselpiramide -- en de hippe locavore visie, heb je twee manieren om je eetgewoonten te verbeteren. daar heb je twee manieren om je eetgewoonten te verbeteren.
They both get it wrong, though. The first at least is populist, and the second is elitist. How we got to this place is the history of food in the United States. And I'm going to go through that, at least the last hundred years or so, very quickly right now. A hundred years ago, guess what? Everyone was a locavore: even New York had pig farms nearby, and shipping food all over the place was a ridiculous notion. Every family had a cook, usually a mom. And those moms bought and prepared food. It was like your romantic vision of Europe. Margarine didn't exist. In fact, when margarine was invented, several states passed laws declaring that it had to be dyed pink, so we'd all know that it was a fake. There was no snack food, and until the '20s, until Clarence Birdseye came along, there was no frozen food. There were no restaurant chains. There were neighborhood restaurants run by local people, but none of them would think to open another one. Eating ethnic was unheard of unless you were ethnic. And fancy food was entirely French. As an aside, those of you who remember Dan Aykroyd in the 1970s doing Julia Child imitations can see where he got the idea of stabbing himself from this fabulous slide. (Laughter)
Ze hebben het allebei verkeerd. De eerste is populistisch, en de tweede is elitair. Hoe we zover zijn gekomen is de geschiedenis van eten in de VS. En die bespreek ik nu, ten minste de laatste honderd jaar of zo, heel snel.. Honderd jaar geleden, wat denk je? Iedereen was een locavore, zelfs New York had varkenshouderijen en voedsel transporteren was een idioot idee. Elke familie had een kok, meestal een moeder. En die moeders kochten en kookten voedsel. Het was zoals uw romantische visie van Europa. Margarine bestond niet. In feite, toen margarine werd uitgevonden, hebben verschillende staten wetten aangenomen om het roze te verven zodat we allemaal zouden weten dat het nep is. Er waren geen snacks, en tot de jaren '20, totdat Clarence Birdseye kwam, was er geen bevroren voedsel. Er waren geen restaurant ketens. Er waren buurt restaurants gerund door lokale mensen, maar ze dachten er niet over nóg een zaak te openen. Etnisch eten was ongehoord, tenzij je etnisch was. En fancy eten was helemaal Frans. Even terzijde, misschien kent u nog Dan Aykroyd in de jaren '70 met Julia Child imitaties hij kreeg het idee zichzelf te snijden van deze fantastische dia. .
Back in those days, before even Julia, back in those days, there was no philosophy of food. You just ate. You didn't claim to be anything. There was no marketing. There were no national brands. Vitamins had not been invented. There were no health claims, at least not federally sanctioned ones. Fats, carbs, proteins -- they weren't bad or good, they were food. You ate food. Hardly anything contained more than one ingredient, because it was an ingredient. The cornflake hadn't been invented. (Laughter) The Pop-Tart, the Pringle, Cheez Whiz, none of that stuff. Goldfish swam. (Laughter) It's hard to imagine. People grew food, and they ate food. And again, everyone ate local. In New York, an orange was a common Christmas present, because it came all the way from Florida. From the '30s on, road systems expanded, trucks took the place of railroads, fresh food began to travel more. Oranges became common in New York. The South and West became agricultural hubs, and in other parts of the country, suburbs took over farmland. The effects of this are well known. They are everywhere. And the death of family farms is part of this puzzle, as is almost everything from the demise of the real community to the challenge of finding a good tomato, even in summer. Eventually, California produced too much food to ship fresh, so it became critical to market canned and frozen foods. Thus arrived convenience. It was sold to proto-feminist housewives as a way to cut down on housework.
Toentertijd, zelf vóór Julia, in die tijd was er geen filosofie van voedsel. Je at gewoon. Je beweerde niet iets te zijn. Er was geen marketing. Er waren geen nationale merken. Vitaminen waren niet uitgevonden. Er waren geen gezondheidsclaims, althans niet van de overheid. Vetten, koolhydraten, eiwitten - ze waren niet slecht of goed, maar gewoon eten. Je at voedsel. Er was nauwelijks iets met meer dan één ingrediënt, want het was een ingrediënt. De Cornflake was nog niet uitgevonden. De Cornflake was nog niet uitgevonden. De Pop-Tart, de Pringle, Cheez Whiz, niets van dat spul. Goudvissen.. Zwommen gewoon. Het is moeilijk voor te stellen. Mensen teelden voedsel, en ze aten voedsel. En nogmaals, iedereen at lokaal. In New York, was een sinaasappel een kerstcadeau, omdat die helemaal uit Florida kwam. Vanaf de jaren '30 groeide het wegennet, vrachtwagens vervingen de spoorwegen, vers voedsel begon meer te reizen. Sinaasappelen werden gemeengoed in New York. Het Zuiden en Westen werden de landbouw streken, en elders kwamen voorsteden in plaats van akkers. De effecten hiervan zijn bekend, ze zijn overal. Het verdwijnen van familieboerderijen maakt hier deel van uit, zoals bijna alles van de ondergang van de echte gemeenschap, tot de uitdaging van het vinden van een goede tomaat, zelfs in de zomer. Uiteindelijk produceerde Californië teveel voedsel om vers te verschepen, dus werd marketing van blik en bevroren producten essentieel. Zo kwam het gemak. Het werd verkocht aan moderne huisvrouwen om hun werk makkelijker te maken.
Now, I know everybody over the age of, like 45 -- their mouths are watering at this point. (Laughter) (Applause) If we had a slide of Salisbury steak, even more so, right? (Laughter) But this may have cut down on housework, but it cut down on the variety of food we ate as well. Many of us grew up never eating a fresh vegetable except the occasional raw carrot or maybe an odd lettuce salad. I, for one -- and I'm not kidding -- didn't eat real spinach or broccoli till I was 19. Who needed it though? Meat was everywhere. What could be easier, more filling or healthier for your family than broiling a steak? But by then cattle were already raised unnaturally. Rather than spending their lives eating grass, for which their stomachs were designed, they were forced to eat soy and corn. They have trouble digesting those grains, of course, but that wasn't a problem for producers. New drugs kept them healthy. Well, they kept them alive. Healthy was another story.
Nu, ik weet dat iedereen die ouder is dan, zeg 45 -- zij beginnen nu te watertanden. zij beginnen nu te watertanden. Als we een dia hadden van een goede biefstuk nog meer.. Als we een dia hadden van een goede biefstuk nog meer.. Toch? Dit mag dan het huishouden makkelijker hebben gemaakt, het heeft ook de variatie verminderd. Velen zijn opgegroeid zonder verse groenten behalve misschien af en toe een rauwe wortel of een salade. Ik bijvoorbeeld, geen grap heb geen echte spinazie of broccoli gegeten tot mijn 19de Maar wat zou het? Vlees was overal. Wat is er eenvoudiger, vullender of gezonder voor uw gezin dan een biefstukje bakken? Maar toen was het vee al onnatuurlijk vetgemest. In plaats van hun hele leven gras te eten, waarvoor hun magen zijn gemaakt, kregen ze soja en mais te eten. Ze kregen problemen met het verteren, natuurlijk, maar dat was geen probleem voor de producenten. Nieuwe geneesmiddelen hielden ze gezond. Tenminste, het hield ze in leven.. Gezond is een ander verhaal.
Thanks to farm subsidies, the fine collaboration between agribusiness and Congress, soy, corn and cattle became king. And chicken soon joined them on the throne. It was during this period that the cycle of dietary and planetary destruction began, the thing we're only realizing just now. Listen to this, between 1950 and 2000, the world's population doubled. Meat consumption increased five-fold. Now, someone had to eat all that stuff, so we got fast food. And this took care of the situation resoundingly. Home cooking remained the norm, but its quality was down the tubes. There were fewer meals with home-cooked breads, desserts and soups, because all of them could be bought at any store. Not that they were any good, but they were there. Most moms cooked like mine: a piece of broiled meat, a quickly made salad with bottled dressing, canned soup, canned fruit salad. Maybe baked or mashed potatoes, or perhaps the stupidest food ever, Minute Rice. For dessert, store-bought ice cream or cookies. My mom is not here, so I can say this now. This kind of cooking drove me to learn how to cook for myself. (Laughter)
Met dank aan landbouwsubsidies, de fijne samenwerking tussen de agribusiness en het Congres, werden soja, graan en vee koning. En kip volgde hen snel op de troon. Het was tijdens deze periode dat de cyclus van voedings-en planetaire vernietiging begon, waar we nu pas achter komen. Luister hiernaar, tussen 1950 en 2000 is de wereldbevolking verdubbeld, en de vleesconsumptie vervijfvoudigd. Nu moest iemand dat allemaal opeten, dus kregen we fastfood. En dat voldeed ruimschoots. Thuis koken bleef wel de norm, maar de kwaliteit was abominabel. Er waren minder maaltijden met zelfgemaakt brood, desserts en soepen, omdat dat overal te koop was. Niet dat ze goed waren, maar ze waren er. De meeste moeders kookten zoals de mijne -- een stuk geroosterd vlees, een snel gemaakt salade met dressing uit een flesje, soep uit blik, fruitsalade uit blik. Misschien gebakken aardappels of puree of misschien het domste voedsel ooit - snelkookrijst. Als toetje, koekjes of ijs uit de winkel. Mijn moeder is hier niet, dus ik mag dit zeggen. Dit soort van koken dreef me ertoe zelf te leren koken. Dit soort van koken dreef me ertoe zelf te leren koken.
It wasn't all bad. By the '70s, forward-thinking people began to recognize the value of local ingredients. We tended gardens, we became interested in organic food, we knew or we were vegetarians. We weren't all hippies, either. Some of us were eating in good restaurants and learning how to cook well. Meanwhile, food production had become industrial. Industrial. Perhaps because it was being produced rationally, as if it were plastic, food gained magical or poisonous powers, or both. Many people became fat-phobic. Others worshiped broccoli, as if it were God-like. But mostly they didn't eat broccoli. Instead they were sold on yogurt, yogurt being almost as good as broccoli. Except, in reality, the way the industry sold yogurt was to convert it to something much more akin to ice cream. Similarly, let's look at a granola bar. You think that that might be healthy food, but in fact, if you look at the ingredient list, it's closer in form to a Snickers than it is to oatmeal. Sadly, it was at this time that the family dinner was put in a coma, if not actually killed -- the beginning of the heyday of value-added food, which contained as many soy and corn products as could be crammed into it.
Het was niet allemaal slecht. Tegen de jaren '70 begonnen vooruitstrevende mensen de waarde van lokale ingrediënten te zien. We hadden tuinen, raakten geïnteresseerd in biologische levensmiddelen, we kenden of we waren vegetariërs. En we waren ook niet allemaal hippies. Sommigen van ons aten in goede restaurants en leren goed te koken. Ondertussen was de voedselproductie een industrie geworden. Industrie! Misschien omdat het rationeel werd geproduceerd alsof het plastic is, voedsel kreeg magische of giftige krachten, of beide. Veel mensen werden vet-fobisch. Anderen aanbeden broccoli alsof het goddelijk is. Maar meestal aten ze geen broccoli. In plaats daarvan werd hen yoghurt verkocht yoghurt is bijna zo goed als broccoli.. Behalve de manier waarop de industrie yoghurt verkocht; door er iets van te maken dat meer lijkt op ijsco. Vergelijkbaar is een mueslireep. Je denkt wellicht dat die gezond is, maar in feite, als je kijkt naar de ingrediënten, lijkt het meer op een Snickers dan op havermout. Helaas werd het gezinsdiner toen in een coma gebracht, zo niet gedood. Het begin van de hoogtijdagen van eten met supplementen, die bevatten zoveel soja en maisproducten als ze er maar in konden proppen.
Think of the frozen chicken nugget. The chicken is fed corn, and then its meat is ground up, and mixed with more corn products to add bulk and binder, and then it's fried in corn oil. All you do is nuke it. What could be better? And zapped horribly, pathetically. By the '70s, home cooking was in such a sad state that the high fat and spice contents of foods like McNuggets and Hot Pockets -- and we all have our favorites, actually -- made this stuff more appealing than the bland things that people were serving at home. At the same time, masses of women were entering the workforce, and cooking simply wasn't important enough for men to share the burden. So now, you've got your pizza nights, you've got your microwave nights, you've got your grazing nights, you've got your fend-for-yourself nights and so on.
Denk aan de bevroren kip nugget. De kip eet mais, en het vlees word vermalen en gemengd met meer mais producten als vul- en bindmiddel, en dan gefrituurd, in maisolie. Jij hoeft het alleen maar in de magnetron te doen.. Cool toch? En verschrikkelijk bestraald, ziekelijk. In de jaren '70 is thuis koken in zo'n treurige toestand de grote hoeveelheden vet en toevoegingen zoals in McNuggets en Hot Pockets -- en we hebben allemaal onze favorieten, feitelijk -- maakten dit spul aantrekkelijker dan het flauwe eten dat mensen thuis kregen. Tegelijkertijd gingen vrouwen massaal aan het werk, en koken was gewoon niet belangrijk genoeg voor mannen om die last te delen. Dus nu heb je je pizza avond, je hebt je magnetron avond, en je snack avond, je hebt zelfbediening avond enzovoort.
Leading the way -- what's leading the way? Meat, junk food, cheese: the very stuff that will kill you. So, now we clamor for organic food. That's good. And as evidence that things can actually change, you can now find organic food in supermarkets, and even in fast-food outlets. But organic food isn't the answer either, at least not the way it's currently defined. Let me pose you a question. Can farm-raised salmon be organic, when its feed has nothing to do with its natural diet, even if the feed itself is supposedly organic, and the fish themselves are packed tightly in pens, swimming in their own filth? And if that salmon's from Chile, and it's killed down there and then flown 5,000 miles, whatever, dumping how much carbon into the atmosphere? I don't know. Packed in Styrofoam, of course, before landing somewhere in the United States, and then being trucked a few hundred more miles. This may be organic in letter, but it's surely not organic in spirit. Now here is where we all meet. The locavores, the organivores, the vegetarians, the vegans, the gourmets and those of us who are just plain interested in good food. Even though we've come to this from different points, we all have to act on our knowledge to change the way that everyone thinks about food.
Richtinggevend - wat is het voortouw te nemen? Vlees, junk food, kaas. Het eten waar je kapot aan gaat. Dus nu schreeuwen we om biologisch eten. Dat is goed. En als bewijs dat de dingen werkelijk kunnen veranderen, kunt u nu biologisch eten vinden in supermarkten, en zelfs in fast-food outlets. Maar biologisch voedsel is ook niet het antwoord althans niet zoals het nu is. Laat me u iets vragen: Kan je kweekzalm biologisch noemen als zijn voer niet eens lijkt op het natuurlijke dieet, zelfs als het visvoer kennelijk biologisch is, en als de vissen zelf op elkaar zitten in fuiken, en zwemmen in hun eigen afval? En als die zalm uit Chili komt, daar gedood wordt en dan 7000 kilometer gevlogen, ofzoiets, wat enorm veel CO2 in de atmosfeer dumpt? Ik weet het niet. Verpakt in piepschuim, natuurlijk, voor de landing ergens in de Verenigde Staten en dan nog een paar honderd kilometer per vrachtwagen. Dit heet dan biologisch, maar is het zeker niet in de geest. Nu komt het hier allemaal samen. De locavores, de organivores, de vegetariërs, de veganisten, de fijnproevers en wie gewoon geïnteresseerd is in goed eten. Hoewel we van verschillende kanten komen, moeten we allemaal handelen naar ons geweten om de gedachten van iedereen over voedsel te verbeteren
We need to start acting. And this is not only an issue of social justice, as Ann Cooper said -- and, of course, she's completely right -- but it's also one of global survival. Which bring me full circle and points directly to the core issue, the overproduction and overconsumption of meat and junk food. As I said, 18 percent of greenhouse gases are attributed to livestock production. How much livestock do you need to produce this? 70 percent of the agricultural land on Earth, 30 percent of the Earth's land surface is directly or indirectly devoted to raising the animals we'll eat. And this amount is predicted to double in the next 40 years or so.
We moeten iets doen. Dit is niet alleen een kwestie van sociale rechtvaardigheid, zoals Ann Cooper zei -- en ze heeft groot gelijk -- het gaat ook over het overleven van de wereld. Wat me weer terugbrengt naar waar het eigenlijk om gaat, de overproductie en overconsumptie van vlees en junk food. Zoals ik al zei, 18% van de broeikasgassen wordt toegeschreven aan veeteelt. Hoeveel dieren heb je nodig om dit te produceren? 70% van de landbouwgrond op aarde, 30% van het landoppervlak van de aarde, is direct of indirect gewijd aan de dieren die we eten. En dit zal naar verwachting verdubbelen over de komende 40 jaar.
And if the numbers coming in from China are anything like what they look like now, it's not going to be 40 years. There is no good reason for eating as much meat as we do. And I say this as a man who has eaten a fair share of corned beef in his life. The most common argument is that we need nutrients -- even though we eat, on average, twice as much protein as even the industry-obsessed USDA recommends. But listen: experts who are serious about disease reduction recommend that adults eat just over half a pound of meat per week.
En als de gegevens uit China dan zijn zoals het er nu naar uit ziet, dan is het niet eens 40 jaar. Er is geen goede reden voor het eten van vlees zo veel als wij doen. En ik zeg dit als een man die zijn deel aan cornedbeef ruim gegeten heeft. Het gebruikelijke argument is dat we de voedingsstoffen nodig hebben -- hoewel we gemiddeld twee keer zoveel eiwit eten als zelfs de industrie-geobsedeerde USDA aanbeveelt. Maar luister - deskundigen die gezondheid serieus nemen, bevelen aan dat volwassenen een half pond vlees per week eten.
What do you think we eat per day? Half a pound. But don't we need meat to be big and strong? Isn't meat eating essential to health? Won't a diet heavy in fruit and vegetables turn us into godless, sissy, liberals? (Laughter) Some of us might think that would be a good thing. But, no, even if we were all steroid-filled football players, the answer is no. In fact, there's no diet on Earth that meets basic nutritional needs that won't promote growth, and many will make you much healthier than ours does. We don't eat animal products for sufficient nutrition, we eat them to have an odd form of malnutrition, and it's killing us. To suggest that in the interests of personal and human health Americans eat 50 percent less meat -- it's not enough of a cut, but it's a start.
Wat denk je dat we per dag eten? Een half pond. Maar hebben we geen vlees nodig om groot en sterk te worden? Is het niet essentieel voor de gezondheid? Zal een dieet met veel groeten en fruit van ons geen goddeloze, zielige liberaaltjes maken? van ons geen goddeloze, zielige liberaaltjes maken? Sommigen van ons denken vast dat een goede zaak zou zijn. Maar nee, zelfs al waren we allemaal football spelers op steroïden, het antwoord is nee. In feite is er geen dieet op aarde waardoor we niet de voedingsstoffen krijgen om te groeien. En vele zijn veel gezonder dan ons dieet. We eten geen dierlijke producten voor voldoende voeding, we eten ze voor een vreemd soort ondervoeding, en we gaan er kapot aan. Het voorstel is, in het belang van de gezondheid, dat Amerikanen de helft minder vlees eten -- dat is niet genoeg, maar het is een begin.
It would seem absurd, but that's exactly what should happen, and what progressive people, forward-thinking people should be doing and advocating, along with the corresponding increase in the consumption of plants. I've been writing about food more or less omnivorously -- one might say indiscriminately -- for about 30 years. During that time, I've eaten and recommended eating just about everything. I'll never stop eating animals, I'm sure, but I do think that for the benefit of everyone, the time has come to stop raising them industrially and stop eating them thoughtlessly.
Het lijkt absurd, maar dat is precies wat er moet gebeuren. En wat progressieve mensen, vooruitdenkende mensen zouden moeten doen en het bepleiten. Samen met de overeenkomstige stijging van de consumptie van planten. Ik heb over eten geschreven, min of meer als omnivoor -- vrijwel, zonder onderscheid - ongeveer 30 jaar lang. Gedurende die tijd heb ik vrijwel alles gegeten en erover geschreven. Ik zal zeker nooit vegetariër worden, maar het is volgens mij nu in ieders belang, tijd om te stoppen met de bioindustrie. En niet meer willekeurig te eten.
Ann Cooper's right. The USDA is not our ally here. We have to take matters into our own hands, not only by advocating for a better diet for everyone -- and that's the hard part -- but by improving our own. And that happens to be quite easy. Less meat, less junk, more plants. It's a simple formula: eat food. Eat real food. We can continue to enjoy our food, and we continue to eat well, and we can eat even better. We can continue the search for the ingredients we love, and we can continue to spin yarns about our favorite meals. We'll reduce not only calories, but our carbon footprint. We can make food more important, not less, and save ourselves by doing so. We have to choose that path. Thank you.
Ann Cooper heeft gelijk. De USDA is niet onze bondgenoot hier. We moeten zelf orde op zaken stellen, niet alleen door te pleiten voor betere voeding voor iedereen maar, en dat is het zware werk, door onszelf beter te voeden. En dat is niet al te moeilijk. Minder vlees, minder rommel, meer planten. Het is doodsimpel - eet voedsel. Eet echt voedsel. We kunnen blijven genieten van ons eten, en we blijven goed eten, en we kunnen zelfs beter eten. we kunnen blijven zoeken naar ingrediënten waar we van houden, en we kunnen blijven praten over onze favoriete gerechten. We zullen niet alleen calorieën verminderen, maar onze voetafdruk. We kunnen voedsel belangrijker maken, en onszelf redden van de ondergang. We moeten die kant op. Dankuwel.