Marco Tempest: What I'd like to show you today is something in the way of an experiment. Today's its debut. It's a demonstration of augmented reality. And the visuals you're about to see are not prerecorded. They are live and reacting to me in real time. I like to think of it as a kind of technological magic. So fingers crossed. And keep your eyes on the big screen.
Marco Tempest: Atë që unë dua t'ju tregoj sotë është diqka në menyren e një eksperimenti. Sotë është debutimi. Është një demostrim i realitetit të shtuarë. Dhe pamjet që do të shihni nuk janë të pararegjistruarë. Ato janë direktë dhe regojnë ndaj meje në kohë reale. Dëshiroj të mendoj pëtë këtë si një lloje magjie teknologjike. Pra le ti bashkojmë gishtratë. Dhe mbani sytë në ekranin e madhë.
Augmented reality is the melding of the real world with computer-generated imagery. It seems the perfect medium to investigate magic and ask, why, in a technological age, we continue to have this magical sense of wonder. Magic is deception, but it is a deception we enjoy. To enjoy being deceived, an audience must first suspend its disbelief. It was the poet Samuel Taylor Coleridge who first suggested this receptive state of mind.
Realiteti i shtuarë është bashkimi i botës reale me atë imagjinative të gjeneruar nga kompjuteri. Duket një imazhë përfektë për të investiguarë magjinë dhe pyes, përse, në kohen e teknologjisë, ne vazhdojmë të kemi këtë sensin e hutisë magjike. Magjia është mashtrim, mirpo është një magjstrim që në argëton. Të knaqurit e mashtruarë, një audiencë së pari duhet të përjashtoj mosbesiminë. Ishte poeti Samuel Taylor Coleridge i pari i cili sygjeroj pranimin e shtetit të truritë.
Samuel Taylor Coleridge: I try to convey a semblance of truth in my writing to produce for these shadows of the imagination a willing suspension of disbelief that, for a moment, constitutes poetic faith.
Samuel Taylor Coleridge: Provova ta bindi një shembull të vërtet në shkrimet e mija për të prodhuar për këto hijet e imagjinates një dëshir e suspenduar e mosëbesimit e cila, për një moment, konstiton besimin poetikë.
MT: This faith in the fictional is essential for any kind of theatrical experience. Without it, a script is just words. Augmented reality is just the latest technology. And sleight of hand is just an artful demonstration of dexterity. We are all very good at suspending our disbelief. We do it every day, while reading novels, watching television or going to the movies. We willingly enter fictional worlds where we cheer our heroes and cry for friends we never had. Without this ability there is no magic.
MT: Ky besim është i pa vërtet në esencë për gjdo lloje eksperience teorike. Pa të, një skriptë është vete fjalë. Reliteti i shtuarë është vetem teknologjia e fundit. Dhe kombinim i duarve vetem në demostrimin plotë artë të shkathëtsisë Ne jemi shumë të mirë në ndalimin e mosëbesimit tonë. Ne e bejmë këtë gjdo ditë, gjersa lexojmë novela, shiqojmë televizjonë apo kur shkojmë në kinema. Ne me dëshir kemi hyrë në botën e mashtrimit ku ne i nderojmë herojë tanë dhe qajmë për shokët që kurr nuk i kemi pasur. Pa këtë mundësi nuk ka magji.
It was Jean Robert-Houdin, France's greatest illusionist, who first recognized the role of the magician as a storyteller. He said something that I've posted on the wall of my studio.
Ishte Jean Robert-Houdin, Iluzjonisti më i mirë Francezë, i pari i cili e njohu rolin e magjistarit si një rrëfimtregues. Ai tha diqka që unë e kam postuar në murin e studjos sime.
Jean Robert-Houdin: A conjurer is not a juggler. He is an actor playing the part of a magician.
Jean Robert-Houdin: Një magjistar i frikëshem nuk është një quajtës topash. Ai është një aktor i cili luanë pjesen e një magjistari.
MT: Which means magic is theater and every trick is a story. The tricks of magic follow the archetypes of narrative fiction. There are tales of creation and loss, death and resurrection, and obstacles that must be overcome. Now many of them are intensely dramatic. Magicians play with fire and steel, defy the fury of the buzzsaw, dare to catch a bullet or attempt a deadly escape. But audiences don't come to see the magician die, they come to see him live. Because the best stories always have a happy ending.
MT:E cila do të thot se magjia është teatër dhe secili truk është një tregim. Triket e magjisë ndjekin tipi e tregimeve të frikëshme. Ka tregime të krijimit dhe humbjes, vdekjes dhe rikorrektimit, dhe pengesat që duhet kaluarë. Tani shumica prej tyre janë instiktivisht dramatike. Magjistaret luajnë me zjarrë dhe qelik, Sfid dhe furi, guximi për ta kapur fishekun apo përpjekje për zhdukje. Mirpo audienca nuk vjen për ta parë magjin duke vdekur, ata vin ta shofin atë të gjallë. Sepse tregimet me të mira gjithmonë kanë një përfundit të gëzuar.
The tricks of magic have one special element. They are stories with a twist. Now Edward de Bono argued that our brains are pattern matching machines. He said that magicians deliberately exploit the way their audiences think.
Triku i magjisë ka gjithmonë një element të veqant. Ato janë tregime me një përdredhje. Now Edward de Bono argumentoj që truri jonë është një makiner e bashkimit të mundësive. Ai tha që magjistaret shpalosin eksplodimin ne mënyren që audienca mendonë.
Edward de Bono: Stage magic relies almost wholly on the momentum error. The audience is led to make assumptions or elaborations that are perfectly reasonable, but do not, in fact, match what is being done in front of them.
Edward de Bono: Skena magjike mbahet gjithmonë në momentin e gabimit. Audienca i lejohet të bejë marr me mend apo elaborojë që është e arësyshme, mirpo nuk bashkohet, në fakt ajo që është berë para tyre.
MT: In that respect, magic tricks are like jokes. Jokes lead us down a path to an expected destination. But when the scenario we have imagined suddenly flips into something entirely unexpected, we laugh. The same thing happens when people watch magic tricks. The finale defies logic, gives new insight into the problem, and audiences express their amazement with laughter. It's fun to be fooled.
MT: Në atë rrespekt, triket magjike janë sikurse shakatë. Shakat na lejnë posht rrugës për një demostrim të pritëshem. Mirpo kur skenarin qv kemi imagjinuar rrëzohet papritmasë në një diqka krejtësisht të papritëshme, ne qeshim. E njejta gjë ndodhë kur njerëzit shiqojnë trike magjie. Përfundimtarja logjika përballet, të jep të reja brenda problemit, dhe audienca paraqet mahnitëshmerin e tyre me të qeshura. Është argëtues të ta fusin.
One of the key qualities of all stories is that they're made to be shared. We feel compelled to tell them. When I do a trick at a party -- (Laughter) that person will immediately pull their friend over and ask me to do it again. They want to share the experience. That makes my job more difficult, because, if I want to surprise them, I need to tell a story that starts the same, but ends differently -- a trick with a twist on a twist. It keeps me busy.
Një element kyqë i të gjitha tregimeve më kualtative është që të gjitha janë berë për të ndarë me te tjerët. Ne ndihemi detyruar ndaj atyre. Kur une e bejnë një trik në një party -- (Qeshen) ai përsoni menjëher do t'ja bëjë shokut të tij dhe do më kërkon mua ta bejë prapë. Ata dëshirojnë të ndajnë eksperiencat. Ajo ma benë punen time më të vështirë, sepse, nese unë dëshiroj ti besoj ata, Më duhet ta tregoj një tregim që fillon njësoi, mirpo përfundon ndryshe -- një trik i përdredhur në një përdredhje. Më mban të nxën.
Now experts believe that stories go beyond our capacity for keeping us entertained. We think in narrative structures. We connect events and emotions and instinctively transform them into a sequence that can be easily understood. It's a uniquely human achievement. We all want to share our stories, whether it is the trick we saw at the party, the bad day at the office or the beautiful sunset we saw on vacation.
Tani ekspertet besojnë që tregimet shkojnë përtej kapaciteti tonë për të na argëtuar. Ne mendojmë në struktura rrëfimtreguese. Ne lidhim ngjarjet dhe emocjonet dhe instiktivisht i tranformojm ato në një sekuencë e cila mund të kuptohet lehët. Është një arritje unike e njërzimit. Ne të gjithë dëshirojmë ti ndajm tregimet tona, në qoft se është një trik që ne e pam në party, dita e keqe në zyre apo një përendim djelli i bukur qe e pam në pushime.
Today, thanks to technology, we can share those stories as never before, by email, Facebook, blogs, tweets, on TED.com. The tools of social networking, these are the digital campfires around which the audience gathers to hear our story. We turn facts into similes and metaphors, and even fantasies. We polish the rough edges of our lives so that they feel whole. Our stories make us the people we are and, sometimes, the people we want to be. They give us our identity and a sense of community. And if the story is a good one, it might even make us smile.
Sotë, faliminderit teknologjisë, ne mund ti ndajmë këto tregime si kurrë më parë, me imell, Fejsbuk, blogje,cicirima, në Ted.com. Veglat e rrjetit socjalë, këto janë përmbajtjet digjitale rreth së ciles audienca grumbullohet për të degjuar tregimet tona. Ne i kthejm faktet ne të ngjashme dhe metafora, dhe madje fantazira. We i pastrojmë anen e cekët të jetës sonë që ata të ndihen të plotësuar. Tregimet tona na bejnë ata që jemi dhe, nganjëher, njerëzit që dëshirojmë të jemi. Ata na japin identitetin tonë dhe në një sensë të komunitetit. Dhe nese tregimi është i mirë, madje ajo mund të na bejë të qeshemi.
Thank you.
Faliminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)
Thank you.
Faliminderit.
(Applause)
(Duartrokitje)