Marco Tempest: What I'd like to show you today is something in the way of an experiment. Today's its debut. It's a demonstration of augmented reality. And the visuals you're about to see are not prerecorded. They are live and reacting to me in real time. I like to think of it as a kind of technological magic. So fingers crossed. And keep your eyes on the big screen.
Marco Tempest: Wat ik jullie vandaag wil tonen, is een soort experiment. Het debuteert vandaag. Het is een demonstratie van toegevoegde realiteit. De visuele effecten die je ziet, zijn niet vooraf opgenomen. Ze zijn live: ze reageren op mij in real time. Voor mij is dit een soort technologische magie. Duimen maar. En kijk goed naar het grote scherm.
Augmented reality is the melding of the real world with computer-generated imagery. It seems the perfect medium to investigate magic and ask, why, in a technological age, we continue to have this magical sense of wonder. Magic is deception, but it is a deception we enjoy. To enjoy being deceived, an audience must first suspend its disbelief. It was the poet Samuel Taylor Coleridge who first suggested this receptive state of mind.
Toegevoegde realiteit is het vermengen van de echte wereld met computergestuurde beelden. Het lijkt het perfecte medium om magie te ontdekken en je af te vragen waarom we, in het tijdperk van de technologie, nog steeds dat magische gevoel van verwondering hebben. Magie is bedrog, maar het is bedrog waar we van genieten. Om van bedrog te genieten, moet het publiek eerst zijn ongeloof opschorten. Het was de dichter Samuel Taylor Coleridge die deze ontvankelijke ingesteldheid als eerste voorstelde.
Samuel Taylor Coleridge: I try to convey a semblance of truth in my writing to produce for these shadows of the imagination a willing suspension of disbelief that, for a moment, constitutes poetic faith.
Samuel Taylor Coleridge: Ik probeer een gelijkenis met de waarheid over te brengen in mijn geschriften, om voor de schaduwen der verbeelding een gewillige opschorting te bekomen van het ongeloof, die, voor een enkel moment, poëtisch geloof betekent.
MT: This faith in the fictional is essential for any kind of theatrical experience. Without it, a script is just words. Augmented reality is just the latest technology. And sleight of hand is just an artful demonstration of dexterity. We are all very good at suspending our disbelief. We do it every day, while reading novels, watching television or going to the movies. We willingly enter fictional worlds where we cheer our heroes and cry for friends we never had. Without this ability there is no magic.
MT: Dit geloof in fictie is essentieel voor elke theatrale ervaring. Zonder dit geloof is een scenario gewoon wat woorden. Toegevoegde realiteit is gewoon de nieuwste technologie. Vingervlugheid is gewoon een kunstige demonstratie van handigheid. We zijn allemaal goed in het opschorten van ons ongeloof. We doen het elke dag, terwijl we romans lezen, tv kijken, of naar de film gaan. We betreden graag fictieve werelden als we onze helden aanmoedigen en huilen om vrienden die we nooit gehad hebben. Zonder dit vermogen is er geen magie.
It was Jean Robert-Houdin, France's greatest illusionist, who first recognized the role of the magician as a storyteller. He said something that I've posted on the wall of my studio.
Het was Jean Robert-Houdin, de grootste illusionist van Frankrijk, die als eerste de rol erkende van de goochelaar als verhalenverteller. Hij zei iets dat ik aan de muur van mijn studio heb opgehangen.
Jean Robert-Houdin: A conjurer is not a juggler. He is an actor playing the part of a magician.
Jean Robert-Houdin: Een goochelaar is geen jongleur. Het is een acteur die de rol van een tovenaar speelt.
MT: Which means magic is theater and every trick is a story. The tricks of magic follow the archetypes of narrative fiction. There are tales of creation and loss, death and resurrection, and obstacles that must be overcome. Now many of them are intensely dramatic. Magicians play with fire and steel, defy the fury of the buzzsaw, dare to catch a bullet or attempt a deadly escape. But audiences don't come to see the magician die, they come to see him live. Because the best stories always have a happy ending.
MT: Dat betekent dat goochelen theater is en elke truc een verhaal. De trucs van het goochelen volgen de archetypes van verhalende fictie. Het zijn verhalen van schepping en verlies, dood en verrijzenis, en obstakels die je moet overwinnen. Vele zijn intens dramatisch. Goochelaars spelen met vuur en staal, tarten de furie van de kettingzaag, durven een kogel opvangen of een dodelijke ontsnapping wagen. Maar het publiek komt niet om de goochelaar te zien sterven, het komt om hem te zien leven. Want de beste verhalen lopen altijd goed af.
The tricks of magic have one special element. They are stories with a twist. Now Edward de Bono argued that our brains are pattern matching machines. He said that magicians deliberately exploit the way their audiences think.
De trucs van het goochelen hebben één speciaal element. Het zijn verhalen met een kronkel. Edward de Bono beweert dat onze hersenen patroonherkenningsmachines zijn. Hij zei dat goochelaars bewust gebruik maken van hoe hun publiek denkt.
Edward de Bono: Stage magic relies almost wholly on the momentum error. The audience is led to make assumptions or elaborations that are perfectly reasonable, but do not, in fact, match what is being done in front of them.
Edward de Bono: Podiumgoochelkunst berust bijna volledig op de fout van het momentum. Het publiek wordt ertoe gebracht om dingen te veronderstellen die perfect redelijk zijn, maar die in werkelijkheid niet overeenstemmen met wat voor hun ogen gebeurt.
MT: In that respect, magic tricks are like jokes. Jokes lead us down a path to an expected destination. But when the scenario we have imagined suddenly flips into something entirely unexpected, we laugh. The same thing happens when people watch magic tricks. The finale defies logic, gives new insight into the problem, and audiences express their amazement with laughter. It's fun to be fooled.
MT: In dat opzicht zijn goocheltrucs als moppen. Moppen leiden ons langs een pad naar een verwachte bestemming. Maar als het scenario dat we voor ogen hadden, plots kantelt naar iets totaal onverwachts, dan lachen we. Hetzelfde gebeurt als mensen naar goocheltrucs kijken. De finale tart de logica, biedt nieuwe inzichten in het probleem, en het publiek drukt zijn bewondering uit door te lachen. Het is grappig om voor de gek te worden gehouden.
One of the key qualities of all stories is that they're made to be shared. We feel compelled to tell them. When I do a trick at a party -- (Laughter) that person will immediately pull their friend over and ask me to do it again. They want to share the experience. That makes my job more difficult, because, if I want to surprise them, I need to tell a story that starts the same, but ends differently -- a trick with a twist on a twist. It keeps me busy.
Eén van de grote kwaliteiten van alle verhalen is dat ze gemaakt zijn om te worden gedeeld. We voelen een drang om ze te vertellen. Als ik een truc doe op een feestje -- (Gelach) dan zal die persoon er meteen een vriend bij halen en mij vragen het nog eens te doen. Ze willen de ervaring delen. Dat maakt mijn taak moeilijker, want als ik ze wil verrassen, moet ik een verhaal vertellen dat gelijk begint, maar anders afloopt -- een truc met een kronkel in een kronkel. Zo blijf ik bezig.
Now experts believe that stories go beyond our capacity for keeping us entertained. We think in narrative structures. We connect events and emotions and instinctively transform them into a sequence that can be easily understood. It's a uniquely human achievement. We all want to share our stories, whether it is the trick we saw at the party, the bad day at the office or the beautiful sunset we saw on vacation.
Experten geloven dat verhalen verder gaan dan ons vermogen om geamuseerd te worden. We denken in narratieve structuren. We verbinden gebeurtenissen en emoties en vormen ze instinctief om tot een gemakkelijk te begrijpen volgorde. Dat is een unieke menselijke prestatie. We willen allemaal onze verhalen delen, of het nu de truc is die we zagen op het feestje, de rotdag op het werk, of de mooie zonsondergang die we zagen op vakantie.
Today, thanks to technology, we can share those stories as never before, by email, Facebook, blogs, tweets, on TED.com. The tools of social networking, these are the digital campfires around which the audience gathers to hear our story. We turn facts into similes and metaphors, and even fantasies. We polish the rough edges of our lives so that they feel whole. Our stories make us the people we are and, sometimes, the people we want to be. They give us our identity and a sense of community. And if the story is a good one, it might even make us smile.
Dankzij de technologie kunnen we deze verhalen vandaag delen als nooit tevoren, via email, Facebook, blogs, tweets, op TED.com. Sociale netwerken zijn de digitale kampvuren waarrond het publiek verzamelt om ons verhaal te horen. We vormen feiten om in gelijkenissen en metaforen, en zelfs fantasieën. We polijsten de ruwe kantjes van ons leven, zodat ze heel aanvoelen. Onze verhalen maken ons tot wie we zijn en soms tot wie we willen zijn. Ze geven ons onze identiteit en een gevoel van gemeenschap. Als het verhaal goed is, dan ontlokt het ons misschien een glimlach.
Thank you.
Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)
Thank you.
Hartelijk dank.
(Applause)
(Applaus)