Ξεκινά με ένα γαργαλητό στο λαιμό σας που γίνεται βήχας. Οι μύες σας αρχίζουν να πονούν, γίνεστε ευερέθιστοι, και χάνετε την όρεξή σας. Είναι σίγουρο: έχετε γρίπη. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι αυτό το άθλιο συνονθύλευμα συμπτωμάτων είναι το αποτέλεσμα της μόλυνσης που κυλά μέσα στο σώμα σας. αλλά είναι πράγματι έτσι; Τι σας κάνει πραγματικά να αισθάνεστε άρρωστοι; Tι θα γινόταν αν το ίδιο το σώμα σας προκαλούσε αυτή τη φαύλη επίθεση; Αρχικά, αρρωσταίνετε όταν ένας παθογόνος οργανισμός, όπως ο ιός της γρίπης, εισέρχεται στο σύστημά σας, μολύνοντας και σκοτώνοντας τα κύτταρά σας. Αλλά αυτή η ανεπιθύμητη εισβολή έχει και μια άλλη επίδραση: ειδοποιεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα για τη δεινή σας θέση. Αμέσως μόλις λάβει γνώση της μόλυνσης, το σώμα σας χτίζει την άμυνά του. Κύτταρα που ονομάζονται μακροφάγα περνούν στην πρώτη γραμμή επίθεσης, αναζητώντας και καταστρέφοντας τους ιούς και τα μολυσμένα κύτταρα. Κατόπιν, τα μακροφάγα απελευθερώνουν πρωτεϊνικά μόρια που λέγονται κυτοκίνες, των οποίων η δουλειά είναι να προσλάβουν και να οργανώσουν περισσότερα αντιικά κύτταρα από το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Εάν αυτή η συντονισμένη προσπάθεια είναι αρκετά δυνατή, θα εξαφανίσει τη μόλυνση πριν να το καταλάβετε. Αλλά αυτό είναι απλά το σώμα σας που ετοιμάζεται για πραγματική δράση. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ιοί εξαπλώνονται περαιτέρω, ακόμη και μέσα στο αίμα και σε ζωτικά όργανα. Για να αποφύγετε αυτή τη μερικές φορές επικίνδυνη μοίρα, το ανοσοποιητικό σας σύστημα πρέπει να εξαπολύσει μια πιο σφοδρή επίθεση, συντονίζοντας τη δράση του με τον εγκέφαλο. Τότε εμφανίζονται τα δυσάρεστα συμπτώματα, ξεκινώντας με υψηλή θερμοκρασία, πόνους κι ενοχλήσεις, και υπνηλία. Γιατί λοιπόν τα βιώνουμε αυτά; Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα υφίσταται σοβαρή επίθεση, εκκρίνει περισσότερες κυτοκίνες, που πυροδοτούν δύο αποκρίσεις. Αρχικά, το πνευμονογαστρικό νεύρο, που διατρέχει το σώμα έως τον εγκέφαλο, μεταδίδει γρήγορα τις πληροφορίες στο στέλεχος του εγκεφάλου, περνώντας κοντά από μια σημαντική περιοχή της επεξεργασίας του πόνου. Δεύτερον, οι κυτοκίνες ταξιδεύουν μέσα από το σώμα ως τον υποθάλαμο, το μέρος του εγκεφάλου που έχει τον έλεγχο της θερμοκρασίας, της δίψας, της πείνας, και του ύπνου, καθώς και άλλων πραγμάτων. Όταν λαμβάνει αυτό το μήνυμα, ο υποθάλαμος παράγει και άλλο ένα μόριο που ονομάζεται προσταγλανδίνη Ε2, το οποίο ετοιμάζεται για πόλεμο. Ο υποθάλαμος στέλνει σήματα στους μύες να συσταλούν και προκαλεί αύξηση στη θερμοκρασία του σώματος. Επίσης σας προκαλεί υπνηλία, και χάνετε την όρεξή σας και δεν διψάτε. Αλλά ποιος ο στόχος αυτών των δυσάρεστων συμπτωμάτων; Λοιπόν, δεν είμαστε ακόμη σίγουροι, αλλά μερικοί εικάζουν ότι βοηθά στην ανάρρωση. Η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να επιβραδύνει τα βακτήρια και να βοηθάει το ανοσοποιητικό σας να καταστρέψει τα παθογόνα. Ο ύπνος επιτρέπει στο σώμα να διοχετεύσει ενέργεια στην εξουδετέρωση της μόλυνσης. Όταν σταματάτε να τρώτε, το συκώτι παίρνει μεγάλο μέρος του σιδήρου από το αίμα, κι εφόσον ο σίδηρος είναι απαραίτητος για την επιβίωση των βακτηρίων, αυτό κατά συνέπεια τα κάνει να λιμοκτονούν. Η μειωμένη δίψα σας σας κάνει ήπια αφυδατωμένους, μειώνοντας τη μετάδοση μέσω του φταρνίσματος, του βήχα, του εμετού, ή τη διάρροια. Αν και πρέπει να πούμε ότι αν δεν πιείτε αρκετό νερό, η αφυδάτωση μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Ακόμη και οι πόνοι του σώματος σας κάνουν πιο ευαίσθητους, εφιστώντας την προσοχή σε μολυσμένες πληγές που μπορεί να χειροτερεύουν, ή ακόμη και να προκαλούν την πάθησή σας. Εκτός από τα σωματικά συμπτώματα, η ασθένεια μπορεί επίσης να σας κάνει οξύθυμους, λυπημένους, και μπερδεμένους. Κι αυτό διότι οι κυτοκίνες και η προσταγλανδίνη ίσως φτάσουν σε υψηλότερες δομές του εγκεφάλου, διαταράσσοντας τη δραστηριότητα των νευροδιαβιβαστών, όπως του γλουταμινικού οξέως, των ενδορφινών, της σεροτονίνης, και της ντοπαμίνης. Αυτό επηρεάζει το μεταιχμιακό σύστημα, που επιβλέπει τα συναισθήματα, και τον εγκεφαλικό φλοιό σας, που εμπλέκεται στην αιτιολογία. Έτσι, η ανοσοποιητική απόκριση του ίδιου σας του σώματος προκαλεί μεγάλο μέρος της δυσφορίας που νιώθετε όταν αρρωσταίνετε. Δυστυχώς, δεν λειτουργεί πάντοτε τέλεια. Ειδικότερα, εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο υποφέρουν από αυτοάνοσα νοσήματα, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα βλέπει ως απειλές κανονικά σωματικά ερεθίσματα, κι έτσι το σώμα επιτίθεται στον εαυτό του. Αλλά η πλειοψηφία του ανθρώπινου γένους, εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης έχουν τελειοποιήσει το ανοσοποιητικό έτσι ώστε αυτό να λειτουργεί υπέρ και όχι εναντίον μας. Τα συμπτώματα της ασθένεια μας είναι ενοχλητικά, αλλά εν συνόλω, σηματοδοτούν μια αρχαία διαδικασία η οποία θα συνεχίσει να οχυρώνει το σώμα μας προς τον έξω κόσμο για τους επερχόμενους αιώνες.
It starts with a tickle in your throat that becomes a cough. Your muscles begin to ache, you grow irritable, and you lose your appetite. It's official: you've got the flu. It's logical to assume that this miserable medley of symptoms is the result of the infection coursing through your body, but is that really the case? What's actually making you feel sick? What if your body itself was driving this vicious onslaught? You first get ill when a pathogen like the flu virus gets into your system, infecting and killing your cells. But this unwelcome intrusion has another effect: it alerts your body's immune system to your plight. As soon as it becomes aware of infection, your body leaps to your defense. Cells called macrophages charge in as the first line of attack, searching for and destroying the viruses and infected cells. Afterwards, the macrophages release protein molecules called cytokines whose job is to recruit and organize more virus-busting cells from your immune system. If this coordinated effort is strong enough, it'll wipe out the infection before you even notice it. But that's just your body setting the scene for some real action. In some cases, viruses spread further, even into the blood and vital organs. To avoid this sometimes dangerous fate, your immune system must launch a stronger attack, coordinating its activity with the brain. That's where those unpleasant symptoms come in, starting with the surging temperature, aches and pains, and sleepiness. So why do we experience this? When the immune system is under serious attack, it secretes more cytokines, which trigger two responses. First, the vagus nerve, which runs through the body into the brain, quickly transmits the information to the brain stem, passing near an important area of pain processing. Second, cytokines travel through the body to the hypothalamus, the part of the brain responsible for controlling temperature, thirst, hunger, and sleep, among other things. When it receives this message, the hypothalamus produces another molecule called prostaglandin E2, which gears it up for war. The hypothalamus sends signals that instruct your muscles to contract and causes a rise in body temperature. It also makes you sleepy, and you lose your appetite and thirst. But what's the point of all of these unpleasant symptoms? Well, we're not yet sure, but some theorize that they aid in recovery. The rise in temperature can slow bacteria and help your immune system destroy pathogens. Sleep lets your body channel more energy towards fighting infection. When you stop eating, your liver can take up much of the iron in your blood, and since iron is essential for bacterial survival, that effectively starves them. Your reduced thirst makes you mildly dehydrated, diminishing transmission through sneezes, coughs, vomit, or diarrhea. Though it's worth noting that if you don't drink enough water, that dehydration can become dangerous. Even the body's aches make you more sensitive, drawing attention to infected cuts that might be worsening, or even causing your condition. In addition to physical symptoms, sickness can also make you irritable, sad, and confused. That's because cytokines and prostaglandin can reach even higher structures in your brain, disrupting the activity of neurotransmitters, like glutamate, endorphins, serotonin, and dopamine. This affects areas like the limbic system, which oversees emotions, and your cerebral cortex, which is involved in reasoning. So it's actually the body's own immune response that causes much of the discomfort you feel every time you get ill. Unfortunately, it doesn't always work perfectly. Most notably, millions of people worldwide suffer from autoimmune diseases, in which the immune system treats normal bodily cues as threats, so the body attacks itself. But for the majority of the human race, millions of years of evolution have fine-tuned the immune system so that it works for, rather than against us. The symptoms of our illnesses are annoying, but collectively, they signify an ancient process that will continue barricading our bodies against the outside world for centuries to come.