At 7:45 a.m., I open the doors to a building dedicated to building, yet only breaks me down. I march down hallways cleaned up after me every day by regular janitors, but I never have the decency to honor their names. Lockers left open like teenage boys' mouths when teenage girls wear clothes that covers their insecurities but exposes everything else. Masculinity mimicked by men who grew up with no fathers, camouflage worn by bullies who are dangerously armed but need hugs. Teachers paid less than what it costs them to be here. Oceans of adolescents come here to receive lessons but never learn to swim, part like the Red Sea when the bell rings.
Таңғы 7:45-те сүлесоқ қалыпта қызыл кірпішті ғимаратқа енемін. Алшаң басқан аяқтарым дәліздің тап-таза еденін сызып келеді. Таза қылған жанның есімін де білмеймін. Шкафтардың есіктері аузын ашқан жасөспірімдей аңтарылып тұр. бүркемелену үшін киім киген қызды көргенде аңтарылып, ашылған ауыздары аңқайып қалған. Әкесіз өскен жігіттердің жалған батырлығы, жылуды қажет еткенімен, баукеспелердің камуфляж етіп бүркенетін жалған мейірімсіздігі. Жалақысы еңбегінен әлдеқайда аз төленетін ұстаздар. Бұл жерде жүзуден басқаның бәрін үйретеді және қоңырау соғылысымен, жан-жаққа бытырай жөнелетін шабақтар мұхиты.
This is a training ground. My high school is Chicago, diverse and segregated on purpose. Social lines are barbed wire. Labels like "Regulars" and "Honors" resonate. I am an Honors but go home with Regular students who are soldiers in territory that owns them. This is a training ground to sort out the Regulars from the Honors, a reoccurring cycle built to recycle the trash of this system.
Бұл — оқу полигоны. Мен Чикагодағы жұрты сұрықсыз және сыныптарға бөлінген мектепке барамын. Касталар мұнда тікенек сыммен бөлінген. «Орташалар» мен «таңдаулылар» тәрізді тағылған айдарды жан-жақтан естисіз. Мен – «таңдаулының» бірімін, бірақ үйге «орташалармен» бірге қайтамын, олар осында өз міндетін атқарып жатқан сарбаздар іспетті. Бұл — «орташалар» «таңдаулылардан» іріктеп алынатын полигон — жүйенің қалған-құтқаны өңделіп шығатын мәңгілік айналым.
Trained at a young age to capitalize, letters taught now that capitalism raises you but you have to step on someone else to get there. This is a training ground where one group is taught to lead and the other is made to follow. No wonder so many of my people spit bars, because the truth is hard to swallow. The need for degrees has left so many people frozen.
Бізді бала күннен мол ақша табуға үйретеді. Оқулықтарда капитализмнің табысқа жеткізетіні, тек ол үшін жолыңдағыларды басып-жаншуға тура келетіні жазылады. Бұл — полигон, мұнда біреулерді басқаруға, ал екінші біреулерді бағынуға оқытады. Мұнда көпшіліктің рэп оқитынына таңғалудың қажеті жоқ, өйткені ол шындықты қабылдау сондай қиын. Атақ қуғандардың көбі мейірімсіз.
Homework is stressful, but when you go home every day and your home is work, you don't want to pick up any assignments. Reading textbooks is stressful, but reading does not matter when you feel your story is already written, either dead or getting booked. Taking tests is stressful, but bubbling in a Scantron does not stop bullets from bursting.
Үй жұмысы деген —торығу, бірақ үйге келіп, жұмыс дегенің осы екенін көргенде, үй тапсырмасын орындағың келмей қалады. Оқулықты оқу деген —торығу, бірақ сенің тарихыңды біреу жазып, оны өшіріп тастағанын сезінгенде, бұл маңызды болмай қалады. Тестер де —торығу, бірақ жауапты дөңгелектеу арқылы атылған оқты тоқтата алмайсың.
I hear education systems are failing, but I believe they're succeeding at what they're built to do -- to train you, to keep you on track, to track down an American dream that has failed so many of us all.
Білім беру жүйелері сәтсіздікке ұшырауда деп естимін, бірақ олардың өз қызметін атқарып жатқанына сенемін олар бізді шыңдап, көпшілігімізге мүмкін болмаған америкалық арманымызбен алға жетелейді.
(Applause)
( Қол соғу)