Have you ever wondered why extremism seems to have been on the rise in Muslim-majority countries over the course of the last decade? Have you ever wondered how such a situation can be turned around? Have you ever looked at the Arab uprisings and thought, "How could we have predicted that?" or "How could we have better prepared for that?" Well my personal story, my personal journey, what brings me to the TED stage here today, is a demonstration of exactly what's been happening in Muslim-majority countries over the course of the last decades, at least, and beyond. I want to share some of that story with you, but also some of my ideas around change and the role of social movements in creating change in Muslim-majority societies.
Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego ekstremizm wydaje się, przez ostatnią dekadę, rosnąć w siłę w krajach, gdzie muzułmanie stanowią większość? Czy rozmyślaliście nad tym, jak można odwrócić taką sytuację? Czy przyjrzeliście się arabskim powstaniom myśląc: "Jak mogliśmy to przewidzieć?", albo: "Jak mogliśmy lepiej się na to przygotować?" Historia mojego życia, moja droga, która przywiodła mnie dziś na scenę TED, pokazuje, co dzieje się w krajach z muzułmańską większością od co najmniej paru ostatnich dekad, a nawet wcześniej. Chcę się podzielić z Wami tą opowieścią, oraz moimi przemyśleniami na temat przemian i roli, jaką ruchy społeczne odgrywają w tym procesie w społeczeństwach z muzułmańską większością.
So let me begin by first of all giving a very, very brief history of time, if I may indulge. In medieval societies there were defined allegiances. An identity was defined primarily by religion. And then we moved on into an era in the 19th century with the rise of a European nation-state where identities and allegiances were defined by ethnicity. So identity was primarily defined by ethnicity, and the nation-state reflected that. In the age of globalization, we moved on. I call it the era of citizenship -- where people could be from multi-racial, multi-ethnic backgrounds, but all be equal as citizens in a state. You could be American-Italian; you could be American-Irish; you could be British-Pakistani.
Na początek pozwolę sobie przedstawić bardzo krótką historię czasu. W średniowiecznych społeczeństwach istniały określone powinności. Tożsamość była określana głównie poprzez religię. Wraz z początkiem XIX wieku, w Europie rozkwitła idea państwa narodowego, gdzie tożsamość i powinności były definiowane przez kwestie etniczne. Zatem tożsamość była określana głównie przez etniczność, a państwo narodowe odzwierciedlało ten stan. W erze globalizacji posunęliśmy się dalej. Nazywam to erą obywatelstwa – gdzie ludzie mogą pochodzić z wielorasowego, wieloetnicznego środowiska i wciąż mogą być równymi obywatelami w państwie. Możesz być Amerykaninem włoskiego pochodzenia, lub o irlandzkich korzeniach, możesz być pakistańskim Brytyjczykiem.
But I believe now that we're moving into a new age, and that age The New York Times dubbed recently as "the age of behavior." How I define the age of behavior is a period of transnational allegiances, where identity is defined more so by ideas and narratives. And these ideas and narratives that bump people across borders are increasingly beginning to affect the way in which people behave. Now this is not all necessarily good news, because it's also my belief that hatred has gone global just as much as love. But actually it's my belief that the people who've been truly capitalizing on this age of behavior, up until now, up until recent times, up until the last six months, the people who have been capitalizing most on the age of behavior and the transnational allegiances, using digital activism and other sorts of borderless technologies, those who've been benefiting from this have been extremists. And that's something which I'd like to elaborate on.
Wierzę jednak, że wchodzimy w nową erę, którą New York Times ochrzcił ostatnio mianem "ery zachowania". Moja definicja ery zachowania mówi, że jest to okres międzynarodowych powinności, gdzie tożsamość jest definiowana jeszcze bardziej przez idee i opowieści. Te idee i opowieści, które uderzają w ludzi poprzez granice, coraz bardziej wpływają na zachowanie ludzi. Niekoniecznie jest to dobra wiadomość, ponieważ uważam również, że nienawiść osiągnęła status ogólnoświatowy, w takim samym stopniu, jak miłość. Ale jestem przekonany, że ludźmi, którzy wyraźnie korzystają na owej erze zachowania, aż do dziś, do czasów współczesnych, po ostatnie sześć miesięcy, ludźmi, którzy zyskali najwięcej w erze zachowania i międzynarodowych powinności, używając cyfrowego aktywizmu i innych technologii działających ponad granicami, tymi, którym przysłużyło się to najbardziej, byli i są ekstremiści. Chciałbym rozwinąć to stwierdzenie.
If we look at Islamists, if we look at the phenomenon of far-right fascists, one thing they've been very good at, one thing that they've actually been exceeding in, is communicating across borders, using technologies to organize themselves, to propagate their message and to create truly global phenomena. Now I should know, because for 13 years of my life, I was involved in an extreme Islamist organization. And I was actually a potent force in spreading ideas across borders, and I witnessed the rise of Islamist extremism as distinct from Islam the faith, and the way in which it influenced my co-religionists across the world.
Jeśli przyjrzymy się islamistom, jeśli przyjrzymy się fenomenowi skrajnie prawicowych faszystów, to zauważymy, że istnieje pewna kwestia, w której są naprawdę dobrzy, w której przewyższają innych, a jest nią komunikowanie się poprzez granice, używanie technologii w celach organizacyjnych, w celu propagowania swojego przesłania oraz w celu wykreowania ogólnoświatowych zjawisk. Ja to wiem, ponieważ przez 13 lat byłem zaangażowany w działalność ekstremistycznej islamskiej organizacji. Właściwie byłem potężnym czynnikiem w rozprzestrzenianiu idei poprzez granice. Byłem też świadkiem pojawienia się islamskiego ekstremizmu, w odróżnieniu od islamskiej wiary, i widziałem, jak wpłynął on na moich współwyznawców na całym świecie.
And my story, my personal story, is truly evidence for the age of behavior that I'm attempting to elaborate upon here. I was, by the way -- I'm an Essex lad, born and raised in Essex in the U.K. Anyone who's from England knows the reputation we have from Essex. But having been born in Essex, at the age of 16, I joined an organization. At the age of 17, I was recruiting people from Cambridge University to this organization. At the age of 19, I was on the national leadership of this organization in the U.K. At the age of 21, I was co-founding this organization in Pakistan. At the age of 22, I was co-founding this organization in Denmark. By the age of 24, I found myself convicted in prison in Egypt, being blacklisted from three countries in the world for attempting to overthrow their governments, being subjected to torture in Egyptian jails and sentenced to five years as a prisoner of conscience.
Całe moje życie jest dowodem na istnienie ery zachowania, którą próbuję tu scharakteryzować. Nawiasem mówiąc – jestem chłopakiem z Essex, tu się urodziłem i wychowałem. Kto pochodzi z Anglii, zna reputację mieszkańców Essex. Będąc tam urodzonym, w wieku 16 lat dołączyłem do organizacji. Mając lat 17, rekrutowałem ludzi z Uniwersytetu Cambridge do tej organizacji. W wieku 19 lat znalazłem się na kierowniczym szczeblu w Wielkiej Brytanii. W wieku 21 lat współuczestniczyłem w zakładaniu tej organizacji w Pakistanie. Mając lat 22, pomagałem założyć tę organizację w Danii. Zanim skończyłem 24 lata, znalazłem się w więzieniu w Egipcie, byłem też na czarnej liście w trzech krajach za próbę obalenia ich rządów; zostałem poddany torturom w egipskich więzieniach i skazany na pięć lat za swoje przekonania.
Now that journey, and what took me from Essex all the way across the world -- by the way, we were laughing at democratic activists. We felt they were from the age of yesteryear. We felt that they were out of date. I learned how to use email from the extremist organization that I used. I learned how to effectively communicate across borders without being detected. Eventually I was detected, of course, in Egypt. But the way in which I learned to use technology to my advantage was because I was within an extremist organization that was forced to think beyond the confines of the nation-state. The age of behavior: where ideas and narratives were increasingly defining behavior and identity and allegiances.
Ta droga i to, co wyrwało mnie z Essex w daleki świat -- nawiasem mówiąc, śmialiśmy się z demokratycznych aktywistów. Mieliśmy wrażenie, że pochodzą z minionej epoki. Uważaliśmy, że są nie na czasie. Nauczyłem się używać emaila dzięki ekstremistycznej organizacji, w której praktykowałem. Nauczyłem się skutecznie komunikować poprzez granice, nie dając się wykryć. W końcu, oczywiście, zostałem namierzony w Egipcie. Ale powodem, dla którego nauczyłem się korzystać z technologii, była przynależność do organizacji ekstremistycznej, która musiała myśleć w kategoriach przekraczających granice państwa. Era zachowania, w której idee i opowieści coraz bardziej definiowały zachowanie i tożsamość oraz powinności.
So as I said, we looked to the status quo and ridiculed it. And it's not just Islamist extremists that did this. But even if you look across the mood music in Europe of late, far-right fascism is also on the rise. A form of anti-Islam rhetoric is also on the rise and it's transnational. And the consequences that this is having is that it's affecting the political climate across Europe. What's actually happening is that what were previously localized parochialisms, individual or groupings of extremists who were isolated from one another, have become interconnected in a globalized way and have thus become, or are becoming, mainstream. Because the Internet and connection technologies are connecting them across the world.
Więc, przyjrzeliśmy się status quo i wyśmialiśmy je. Islamscy ekstremiści nie byli jedynymi, którzy to zrobili. Bo jeśli przyjrzeć się bliżej motywowi przewodniemu w Europie ostatnimi czasy, okaże się, że radykalny faszyzm także kwitnie. Rośnie w siłę także forma anty-islamskiej retoryki i ona także ma charakter międzynarodowy. W efekcie wpływa to na klimat polityczny w Europie. Oto, co się dzieje: dotychczasowa zaściankowość lokalnych ekstremistów lub ich grup, którzy byli odizolowani od siebie nawzajem, została połączona na skalę ogólnoświatową, stając się w ten sposób dominującym trendem. A to dlatego, że internet i technologie komunikacyjne łączą ich ze sobą na całym świecie.
If you look at the rise of far-right fascism across Europe of late, you will see some things that are happening that are influencing domestic politics, yet the phenomenon is transnational. In certain countries, mosque minarets are being banned. In others, headscarves are being banned. In others, kosher and halal meat are being banned, as we speak. And on the flip side, we have transnational Islamist extremists doing the same thing across their own societies. And so they are pockets of parochialism that are being connected in a way that makes them feel like they are mainstream. Now that never would have been possible before. They would have felt isolated, until these sorts of technologies came around and connected them in a way that made them feel part of a larger phenomenon.
Jeśli przyjrzeć się rozkwitowi skrajnego faszyzmu ostatnio w Europie, widać, że zachodzą pewne wydarzenia, które wpływają na politykę wewnętrzną w poszczególnych krajach, jednak zjawisko to ma charakter międzynarodowy. W niektórych krajach zakazuje się budowy meczetów i minaretów. W innych – chust noszonych na głowie. Czasem zabrania się mięsa ubitego zgodnie z prawem religijnym. A z drugiej strony mamy międzynarodowych islamskich ekstremistów robiących to samo w swoich własnych społeczeństwach. Są zatem enklawami zaściankowości połączonymi ze sobą w sposób, który sprawia, że czują się tak, jakby należeli do głównego nurtu. To nie byłoby możliwe nigdy wcześniej. Czuliby się odizolowani, gdyby nie pojawiły się owe technologie które łączą ich tak, że czują się częścią większego zjawiska.
Where does that leave democracy aspirants? Well I believe they're getting left far behind. And I'll give you an example here at this stage. If any of you remembers the Christmas Day bomb plot: there's a man called Anwar al-Awlaki. As an American citizen, ethnically a Yemeni, in hiding currently in Yemen, who inspired a Nigerian, son of the head of Nigeria's national bank. This Nigerian student studied in London, trained in Yemen, boarded a flight in Amsterdam to attack America. In the meanwhile, the Old mentality with a capital O, was represented by his father, the head of the Nigerian bank, warning the CIA that his own son was about to attack, and this warning fell on deaf ears. The Old mentality with a capital O, as represented by the nation-state, not yet fully into the age of behavior, not recognizing the power of transnational social movements, got left behind. And the Christmas Day bomber almost succeeded in attacking the United States of America. Again with the example of the far right: that we find, ironically, xenophobic nationalists are utilizing the benefits of globalization.
Dokąd to prowadzi demokratycznych pretendentów? Uważam, że pozostają oni daleko w tyle. Podam wam zaraz przykład. Czy ktoś pamięta zamach bombowy zorganizowany w Boże Narodzenie? Odpowiedzialny był za niego Anwar al-Awlaki. Obywatel amerykański jemeńskiego pochodzenia ukrywający się obecnie w Jemenie, który zainspirował Nigeryjczyka, syna dyrektora narodowego banku Nigerii. Ten nigeryjski student uczył się w Londynie, przeszedł trening w Jemenie i wsiadł na pokład samolotu w Amsterdamie, aby zaatakować Amerykę. W międzyczasie w imieniu Starej mentalności, przez duże "s", wystąpił jego ojciec, dyrektor nigeryjskiego banku, ostrzegając CIA o ataku planowanym przez swojego syna, ale ostrzeżenie to trafiło w próżnię. Stara mentalność, przez duże "s", reprezentowana przez państwo narodowe, jeszcze nie całkiem wprowadzone w erę zachowania, nierozpoznające potęgi międzynarodowych ruchów społecznych, pozostała w tyle. A zamachowiec niemal zrealizował swój plan ataku na USA. Kolejny przykład ze skrajnej prawicy: jak na ironię, ksenofobiczni nacjonaliści wykorzystują pożytki płynące z globalizacji.
So why are they succeeding? And why are democracy aspirants falling behind? Well we need to understand the power of the social movements who understand this. And a social movement is comprised, in my view, it's comprised of four main characteristics. It's comprised of ideas and narratives and symbols and leaders. I'll talk you through one example, and that's the example that everyone here will be aware of, and that's the example of Al-Qaeda. If I asked you to think of the ideas of Al-Qaeda, that's something that comes to your mind immediately. If I ask you to think of their narratives -- the West being at war with Islam, the need to defend Islam against the West -- these narratives, they come to your mind immediately. Incidentally, the difference between ideas and narratives: the idea is the cause that one believes in; and the narrative is the way to sell that cause -- the propaganda, if you like, of the cause. So the ideas and the narratives of Al-Qaeda come to your mind immediately.
Dlaczego więc odnoszą sukces? I dlaczego demokratyczni pretendenci pozostają w tyle? Musimy zrozumieć potęgę społecznych ruchów, które opanowały te kwestie. Ruch społeczny składa się, według mnie, z czterech głównych wyznaczników. Składa się z idei i opowieści, symboli i przywódców. Zaprezentuję wam jeden z przykładów, taki, z którym każdy z was jest obeznany, a jest nim przykład Al-Kaidy. Jeśli poproszę, abyście przywołali idee Al-Kaidy, natychmiast przyjdą wam one na myśl. Jeśli poproszę, abyście pomyśleli o ich opowiastkach – Zachód toczący wojnę z islamem, potrzeba ochrony islamu przed światem Zachodu – natychmiast je skojarzycie. Na marginesie, różnica pomiędzy ideami i opowieściami jest następująca: idea to racja, w którą się wierzy, opowieść służy do tego, aby "sprzedać" tę rację – jest propagandą promującą ową rację. Tak więc idee i opowieści Al-Kaidy przychodzą wam na myśl natychmiast.
If I ask you to think of their symbols and their leaders, they come to your mind immediately. One of their leaders was killed in Pakistan recently. So these symbols and these leaders come to your mind immediately. And that's the power of social movements. They're transnational, and they bond around these ideas and narratives and these symbols and these leaders. However, if I ask your minds to focus currently on Pakistan, and I ask you to think of the symbols and the leaders for democracy in Pakistan today, you'll be hard pressed to think beyond perhaps the assassination of Benazir Bhutto. Which means, by definition, that particular leader no longer exists.
Jeśli poproszę, abyście pomyśleli o ich symbolach i przywódcach, pojawią się w waszych głowach natychmiast. Jeden z ich przywódców został ostatnio zabity w Pakistanie. Zatem, te symbole i ci przywódcy pojawiają się w waszych myślach natychmiast. I to jest właśnie potęga ruchów społecznych. Są one ponadnarodowe i powiązane z owymi ideami i opowieściami, owymi symbolami i przywódcami. Jednakże, jeśli poproszę, abyście skupili się przez chwilę na Pakistanie i pomyśleli o symbolach i przywódcach demokracji w dzisiejszym Pakistanie, będziecie mieli trudności z przywołaniem czegokolwiek oprócz morderstwa Benazir Bhutto. Co z kolei oznacza, że ten przywódca już nie żyje.
One of the problems we're facing is, in my view, that there are no globalized, youth-led, grassroots social movements advocating for democratic culture across Muslim-majority societies. There is no equivalent of the Al-Qaeda, without the terrorism, for democracy across Muslim-majority societies. There are no ideas and narratives and leaders and symbols advocating the democratic culture on the ground. So that begs the next question. Why is it that extremist organizations, whether of the far-right or of the Islamist extremism -- Islamism meaning those who wish to impose one version of Islam over the rest of society -- why is it that they are succeeding in organizing in a globalized way, whereas those who aspire to democratic culture are falling behind? And I believe that's for four reasons. I believe, number one, it's complacency. Because those who aspire to democratic culture are in power, or have societies that are leading globalized, powerful societies, powerful countries. And that level of complacency means they don't feel the need to advocate for that culture.
Jednym z naszych problemów jest, moim zdaniem, to, że nie istnieją ogólnoświatowe, kierowane przez młodych oddolne inicjatywy społeczne, występujące w obronie demokratycznej kultury w zdominowanych przez muzułmanów społeczeństwach. Nie ma odpowiednika Al-Kaidy, pozbawionego terrorystycznego komponentu, dla demokracji w społeczeństwach z muzułmańską większością. Nie istnieją idee, historie, przywódcy ani symbole popierające demokratyczną kulturę w tych krajach. To wymusza kolejne pytanie: Dlaczego organizacje ekstremistyczne, czy to skrajnie prawicowe, czy islamskie – które pragną narzucić jedną wersję islamu reszcie społeczeństwa – dlaczego odnoszą sukcesy w tworzeniu organizacji o ogólnoświatowym charakterze, podczas gdy ci, którzy dążą do stworzenia demokratycznej kultury, pozostają w tyle? Dzieję się tak, jak sądzę, z czterech powodów. Uważam, że powodem numer jeden jest samozadowolenie. Ponieważ ci, których celem jest demokratyczna kultura, mają władzę albo stowarzyszenia, które przewodzą ogólnoświatowym, silnym społeczeństwom, potężnym krajom. I ten poziom samozadowolenia oznacza, że nie czują oni potrzeby, aby występować w obronie tej kultury.
The second, I believe, is political correctness. That we have a hesitation in espousing the universality of democratic culture because we are associating that -- we associate believing in the universality of our values -- with extremists. Yet actually, whenever we talk about human rights, we do say that human rights are universal. But actually going out to propagate that view is associated with either neoconservativism or with Islamist extremism. To go around saying that I believe democratic culture is the best that we've arrived at as a form of political organizing is associated with extremism.
Drugi powód, jak sądzę, to polityczna poprawność. Wahamy się, czy powinniśmy popierać uniwersalność demokratycznej kultury, ponieważ – w naszym mniemaniu – wyznawanie powszechności naszych wartości zbliża nas do ekstremistów. Choć gdy mówimy o prawach człowieka, twierdzimy, że są uniwersalne. Ale podejmowanie działań mających na celu propagowanie tego poglądu kojarzymy albo z neokonserwatyzmem, albo z islamskim ekstremizmem. Głoszenie poglądów mówiących, że demokratyczna kultura jest naszym najlepszym osiągnięciem, jako forma politycznej organizacji, jest kojarzona z ekstremizmem.
And the third, democratic choice in Muslim-majority societies has been relegated to a political choice, meaning political parties in many of these societies ask people to vote for them as the democratic party, but then the other parties ask them to vote for them as the military party -- wanting to rule by military dictatorship. And then you have a third party saying, "Vote for us; we'll establish a theocracy." So democracy has become merely one political choice among many other forms of political choices available in those societies. And what happens as a result of this is, when those parties are elected, and inevitably they fail, or inevitably they make political mistakes, democracy takes the blame for their political mistakes. And then people say, "We've tried democracy. It doesn't really work. Let's bring the military back again."
A po trzecie, demokratyczny wybór w społeczeństwach z muzułmańską większością został zdegradowany do poziomu politycznego wyboru, co oznacza, że partie polityczne w wielu takich społeczeństwach proszą ludzi, aby głosowali na nich, jako na partię demokratyczną, przy czym inne partie proszą, aby głosować na nie, jako na partie wojskowe – takie, które chcą sprawować władzę jako dyktatury wojskowe. Wreszcie trzecia partia nakłania: "Głosujcie na nas, ustanowimy teokrację." Tak więc demokracja stała się zaledwie jednym z dostępnych wyborów politycznych, pomiędzy wieloma innymi formami politycznych wyborów dostępnych w tych społeczeństwach. W rezultacie, kiedy partie te zostają wybrane a następnie, co nieuniknione, zanikają albo, co nieuniknione, popełniają polityczne błędy, to demokrację obwinia się o ich polityczne pomyłki. I wówczas ludzie mówią: "Spróbowaliśmy demokracji. To nie działa. Sprowadźmy z powrotem wojsko."
And the fourth reason, I believe, is what I've labeled here on the slide as the ideology of resistance. What I mean by that is, if the world superpower today was a communist, it would be much easier for democracy activists to use democracy activism as a form of resistance against colonialism, than it is today with the world superpower being America, occupying certain lands and also espousing democratic ideals. So roughly these four reasons make it a lot more difficult for democratic culture to spread as a civilizational choice, not merely as a political choice.
I czwartym, według mnie, powodem jest to, co oznaczyłem tutaj, na slajdzie, jako ideologię oporu. Chcę przez to powiedzieć, że jeśli dziś największą światową potęgą byłby komunizm, demokratycznym aktywistom byłoby o wiele łatwiej używać demokratycznego aktywizmu, jako formy oporu przeciwko kolonializmowi, niż to się obecnie udaje światowemu supermocarstwu, Ameryce, okupującej niektóre tereny oraz popierającej demokratyczne idee. Mniej więcej te cztery powody sprawiają, że o wiele trudniej jest rozprzestrzeniać się demokratycznej kulturze jako cywilizacyjnemu wyborowi, a nie tylko jako wyborowi politycznemu.
When talking about those reasons, let's break down certain preconceptions. Is it just about grievances? Is it just about a lack of education? Well statistically, the majority of those who join extremist organizations are highly educated. Statistically, they are educated, on average, above the education levels of Western society. Anecdotally, we can demonstrate that if poverty was the only factor, well Bin Laden is from one of the richest families in Saudi Arabia. His deputy, Ayman al-Zawahiri, was a pediatrician -- not an ill-educated man. International aid and development has been going on for years, but extremism in those societies, in many of those societies, has been on the rise. And what I believe is missing is genuine grassroots activism on the ground, in addition to international aid, in addition to education, in addition to health. Not exclusive to these things, but in addition to them, is propagating a genuine demand for democracy on the ground.
Jeśli już jesteśmy przy tych powodach, przełammy pewne z góry przyjęte osądy. Czy chodzi tu jedynie o urazy? O brak edukacji? Cóż, statystycznie – większość tych, którzy przyłączają się do organizacji ekstremistycznych, jest świetnie wykształcona. Statystycznie, ich przeciętny poziom wykształcenia przewyższa przeciętny poziom wykształcenia zachodniego społeczeństwa. Anegdotycznie, można zademonstrować, że jeśli ubóstwo byłoby jedynym czynnikiem, cóż – Bin Laden pochodzi z jednej z najbogatszych rodzin w Arabii Saudyjskiej. Jego prawa ręka, Ayman al-Zawahiri, był pediatrą – a nie kimś o marnej edukacji. Międzynarodowa pomoc i rozwój docierają tam od lat, a mimo to, w wielu takich społeczeństwach ekstremizm kwitnie. Według mnie, brakującym czynnikiem jest aktywizm wywodzący się z autentycznych oddolnych ruchów społecznych tam, na miejscu, jako dodatek do międzynarodowej pomocy, jako dodatek do edukacji, dodatek do opieki zdrowotnej. Autentyczną potrzebę demokracji należy propagować tam nie w oderwaniu od tych rzeczy, ale jako dodatek do nich.
And this is where I believe neoconservatism had it upside-down. Neoconservatism had the philosophy that you go in with a supply-led approach to impose democratic values from the top down. Whereas Islamists and far-right organizations, for decades, have been building demand for their ideology on the grassroots. They've been building civilizational demand for their values on the grassroots, and we've been seeing those societies slowly transition to societies that are increasingly asking for a form of Islamism. Mass movements in Pakistan have been represented after the Arab uprisings mainly by organizations claiming for some form of theocracy, rather than for a democratic uprising. Because since pre-partition, they've been building demand for their ideology on the ground. And what's needed is a genuine transnational youth-led movement that works to actively advocate for the democratic culture -- which is necessarily more than just elections. But without freedom of speech, you can't have free and fair elections. Without human rights, you don't have the protection granted to you to campaign. Without freedom of belief, you don't have the right to join organizations.
I to tę część, jak sądzę, neokonserwatyzm wywrócił do góry nogami. Filozofia neokonserwatyzmu polegała na postulowaniu podejścia nakierowanego na dostarczanie, w celu narzucenia wartości z góry. Podczas gdy islamiści oraz skrajnie prawicowe organizacje przez dekady stawiały żądania dla poparcia ich ideologii, zaczynając od podstaw. Budowały cywilizacyjne wymagania dla uzyskania poparcia dla swoich wartości u podstaw, a my widzieliśmy, jak społeczeństwa te powoli przechodziły w takie, które coraz usilniej domagają się jakiejś formy islamizmu. Masowe ruchy w Pakistanie były, po powstaniu arabskim, reprezentowane głównie przez organizacje domagające raczej się jakiejś formy teokracji, niż demokratycznego powstania. Ponieważ, od czasów przed podziałem, stawiały żądania dla poparcia ich ideologii tam, na miejscu. Tym, czego potrzeba, jest autentyczny międzynarodowy ruch kierowany przez młodych, którego zadaniem będzie aktywna agitacja na rzecz demokratycznej kultury – a zatem zdecydowanie więcej, niż zwykłe wybory. Jednak bez wolności słowa nie można przeprowadzić wolnych i uczciwych wyborów. Tam, gdzie prawa człowieka nie są uwzględniane, kampania wyborcza nie ma zagwarantowanej ochrony. Bez wolności wyznania, nie istnieje prawo swobodnego przyłączania się do organizacji.
So what's needed is those organizations on the ground advocating for the democratic culture itself to create the demand on the ground for this culture. What that will do is avoid the problem I was talking about earlier, where currently we have political parties presenting democracy as merely a political choice in those societies alongside other choices such as military rule and theocracy. Whereas if we start building this demand on the ground on a civilizational level, rather than merely on a political level, a level above politics -- movements that are not political parties, but are rather creating this civilizational demand for this democratic culture. What we'll have in the end is this ideal that you see on the slide here -- the ideal that people should vote in an existing democracy, not for a democracy. But to get to that stage, where democracy builds the fabric of society and the political choices within that fabric, but are certainly not theocratic and military dictatorship -- i.e. you're voting in a democracy, in an existing democracy, and that democracy is not merely one of the choices at the ballot box. To get to that stage, we genuinely need to start building demand in those societies on the ground.
Konieczne jest zatem, aby tamtejsze organizacje, agitujące na rzecz demokratycznej kultury jako takiej, domagały się jej zaistnienia tam, na miejscu. Zlikwiduje to problem, o którym mówiłem wcześniej: to, że obecnie istniejące partie polityczne sprowadzają demokrację w tych społeczeństwach zaledwie do politycznego wyboru, obok innych możliwych opcji, takich, jak władza wojskowa i teokracja. Natomiast, jeśli zaczniemy budować te żądania od podstaw, w szerszym kontekście cywilizacyjnym, nie traktując ich zaledwie jako wybór polityczny – lecz ponad polityką – jako ruchy, które nie są partiami politycznymi, ale które raczej powołują do życia owe cywilizacyjne postulaty optujące za demokratyczną kulturą. W rezultacie otrzymamy stan idealny, który możecie zobaczyć na tym slajdzie – idealny stan umożliwiający ludziom głosowanie w obrębie istniejącej demokracji, a nie na demokrację. Ale żeby tam dotrzeć – tam, gdzie demokracja tworzy strukturę społeczeństwa i polityczne opcje wewnątrz tej struktury, którymi są prawica i lewica, ale z całą pewnością nie teokracja czy reżim wojskowy – t.j. gdzie głosuje się w obrębie istniejącej demokracji, która nie jest zaledwie jedną z opcji, dostępnych przy urnie wyborczej. Aby dotrzeć do tego punktu, musimy szczerze zacząć stawiać żądania u podstaw w tych społeczeństwach.
Now to conclude, how does that happen? Well, Egypt is a good starting point. The Arab uprisings have demonstrated that this is already beginning. But what happened in the Arab uprisings and what happened in Egypt was particularly cathartic for me. What happened there was a political coalition gathered together for a political goal, and that was to remove the leader. We need to move one step beyond that now. We need to see how we can help those societies move from political coalitions, loosely based political coalitions, to civilizational coalitions that are working for the ideals and narratives of the democratic culture on the ground. Because it's not enough to remove a leader or ruler or dictator. That doesn't guarantee that what comes next will be a society built on democratic values.
Podsumowując: w jaki sposób ma się to wydarzyć? Egipt jest dobrym punktem wyjścia. Powstanie arabskie pokazało, że ten proces już się rozpoczął. Ale wydarzenia, do których doszło podczas powstania arabskiego w Egipcie otrzeźwiły mnie. Został tam utworzona polityczna koalicja służąca osiągnięciu politycznego celu, jakim było pozbycie się przywódcy. Teraz jednak musimy pójść o krok dalej. Musimy zrozumieć, jak możemy pomóc tym społeczeństwom przejść od politycznych koalicji, luźno osadzonych, do koalicji cywilizacyjnych, które służą ideałom i opowieściom umożliwiającym demokratycznej kulturze zakorzenienie się tam. Nie wystarczy usunąć przywódcę, władcę czy dyktatora. To nie gwarantuje, że bezpośrednio potem nadejdzie społeczeństwo zbudowane na demokratycznych wartościach.
But generally, the trends that start in Egypt have historically spread across the MENA region, the Middle East and North Africa region. So when Arab socialism started in Egypt, it spread across the region. In the '80s and '90s when Islamism started in the region, it spread across the MENA region as a whole.
Ogólnie jednak, tendencje rodzące się w Egipcie, rozprzestrzeniały się, jak pokazuje historia, w regionie MENA, czyli na Środkowym Wschodzie oraz w północnej Afryce. Zatem, kiedy zapoczątkowano w Egipcie arabski socjalizm, rozprzestrzenił się on w regionie. Kiedy w latach 80. i 90. narodził się tam islamizm, rozprzestrzenił się on w całym regionie MENA.
And the aspiration that we have at the moment -- as young Arabs are proving today and instantly rebranding themselves as being prepared to die for more than just terrorism -- is that there is a chance that democratic culture can start in the region and spread across to the rest of the countries that are surrounding that. But that will require helping these societies transition from having merely political coalitions to building genuinely grassroots-based social movements that advocate for the democratic culture. And we've made a start for that in Pakistan with a movement called Khudi, where we are working on the ground to encourage the youth to create genuine buy-in for the democratic culture. And it's with that thought that I'll end.
Naszym obecnym dążeniem – jak udowadniają dziś młodzi Arabowie, gwałtownie zmieniający wizerunek samych siebie i pokazujący, że są gotowi umrzeć za coś więcej niż tylko terroryzm – naszym dążeniem jest wykorzystanie możliwości na zapoczątkowanie demokratycznej kultury w tym regionie i rozprzestrzenienie jej na resztę otaczających go krajów. Będzie to jednak wymagało udzielenia tym społeczeństwom pomocy w przejściu od posiadania wyłącznie politycznych koalicji do tworzenia ruchów społecznych opartych na całkowicie oddolnych, obywatelskich inicjatywach, które będą propagowały demokratyczną kulturę. Zapoczątkowaliśmy coś takiego w Pakistanie ruchem o nazwie Khudi, i staramy się tam, na miejscu, zachęcić młodych, aby wytworzyli autentyczne poparcie dla demokratycznej kultury. I tą właśnie myślą zakończę.
And my time is up, and thank you for your time.
Mój czas dobiegł końca, dziękuję za uwagę.
(Applause)
(Oklaski)