In the coastal waters of the Bahamas, a young lemon shark is on the run from a surprising predator: an adult shark of her own species. Half of her 17 siblings have already been eaten by the older generation, and it looks as though she’s about to join them. But just as the predator closes in, she disappears into a thicket of underwater roots, safe in the refuge of the mangrove forest.
In het kustwater van de Bahama’s is een jonge citroenhaai op de vlucht voor een verrassend roofdier: een volwassen haai van haar eigen soort. De helft van haar 17 broertjes en zusjes werd al door de oudere generatie opgegeten en het lijkt erop dat ze de volgende zal zijn. Maar net wanneer de jager haar bijna te pakken heeft, verdwijnt ze in een wirwar van onderwaterwortels, veilig in de beschutting van het mangrovebos.
Forests don’t usually come to mind as a habitat for sharks. But various marine forests cover roughly 4.2 million square kilometers of the planet, providing food and shelter for 35% of the world’s sharks. Deadly tiger sharks blend into seagrass meadows before pouncing on sea cows and sea turtles. White sharks hunt down seals in forests of kelp towering 65 meters tall. And lemon sharks stalk forests of mangroves— the only trees on Earth that live in the ocean. All these ecosystems have their quirks, but mangroves may be the most unique of all. Harboring life between their roots and among their crowns, mangroves function as an essential bridge between land and sea. And to survive between these worlds, different mangrove species have evolved various adaptations that protect them and their resident sharks.
Je denkt niet snel aan bossen als woonplaats voor haaien. Maar diverse zeebossen bedekken ruwweg 4,2 miljoen vierkante kilometer van de planeet, waar ze voedsel en beschutting bieden aan 35% van alle haaien ter wereld. Dodelijke tijgerhaaien verschuilen zich in weiden vol zeegras vooraleer ze zeekoeien en zeeschildpadden aanvallen. Witte haaien jagen op zeehonden in kelpwouden van 65 meter hoog. En citroenhaaien sluipen door de mangrovebossen -- de enige bomen op Aarde die in de oceaan groeien. Al deze ecosystemen hebben hun eigenaardigheden, maar mangroves zijn waarschijnlijk het meest uniek. Doordat ze levende wezens huisvesten tussen hun wortels en hun kruinen, fungeren mangroves als een essentiële brug tussen land en zee. En om tussen deze werelden te overleven, hebben verschillende mangrovesoorten zich aangepast om henzelf en hun inwonende haaien te beschermen.
Taking root in the unstable ground of muddy coastal regions is difficult, so mangrove seedlings germinate attached to their mother plant. Once they've grown large enough to survive on their own, these partially developed plants begin to ride the current. Most take root nearby, while some travel for several months before landing in a different part of the world. Once they’ve settled down, mangroves deploy tall, skinny stilt roots, crutch-like prop roots or wavy buttress roots, to support themselves in their unsteady terrain.
Wortel schieten in onstabiele grond of modderige kustregio’s is moeilijk, dus mangrovezaailingen ontkiemen vasthangend aan de moederplant. Eens ze goed genoeg gegroeid zijn om zelf te kunnen overleven, beginnen deze gedeeltelijk ontwikkelde planten met de stroom mee te liften. De meesten schieten wortel vlakbij, terwijl andere enkele maanden op weg zijn voor ze zich ergens anders in de wereld vasthechten. Als ze zich eenmaal gevestigd hebben, ontwikkelen mangroves lange, smalle steltwortels, krukachtige stutwortels of golvende steunwortels, om zichzelf te ondersteunen in hun onstabiele ondergrond.
These newly established mangroves have to contend with two additional problems: seawater is high in dehydrating and potentially toxic salt, and the mud contains little to no oxygen. This combination would be lethal to most trees, but mangroves make the most of their marshy surroundings. Rather than being completely buried, mangrove roots are largely above the ground. This allows the microscopic pores on these roots to take in oxygen during low tide before closing to create a waterproof seal during high tide. Many mangroves also grow snorkel roots, which can take in oxygen through the same mechanism, or directly produce it via photosynthesis.
Deze nieuw gevestigde mangroves krijgen met twee extra problemen te kampen: zeewater bevat veel dehydraterend en potentieel giftig zout en de modder bevat weinig tot geen zuurstof. Deze combinatie zou dodelijk zijn voor de meeste bomen, maar mangroves halen het beste uit hun moerassige omgeving. In plaats van volledig onder de grond te zitten, bevinden mangrovewortels zich vooral bovengronds. Hierdoor kunnen de microscopische poriën op de wortels zuurstof opnemen tijdens eb voor ze dichtgaan om een waterdicht zegel te creëren tijdens vloed. Veel mangroves ontwikkelen ook snorkelwortels die zuurstof kunnen opnemen via hetzelfde mechanisme of het direct kunnen produceren door fotosynthese.
To stop salt from entering their system, some mangrove species use incredibly fine filters in their roots. Others concentrate salt inside special cellular compartments, bark or dying leaves, that then drop off. Some species can even excrete the excess minerals through specially adapted salt glands. All these processes make mangroves more than a little salty, but that doesn’t deter coastal life from living in their nooks and crannies.
Om het zout tegen te houden in hun systeem, gebruiken sommige mangrovesoorten ongelooflijk fijne filters in hun wortels. Andere concentreren het zout in speciale cellulaire delen, schors of afstervende bladeren, die dan afvallen. Sommige soorten kunnen zelfs de overtollige mineralen uitscheiden via speciaal aangepaste zoutklieren. Al deze processen maken mangroves meer dan een beetje zout, maar dat houdt de kustbewoners niet tegen om in alle kleine hoekjes ervan te leven.
While birds nest among mangrove branches, fish lay eggs amidst their sprawling, complex root systems. Symbiotic sponges and sea squirts protect their host trees from hungry woodboring crustaceans. Crabs, snails, and shrimp eat algae, mussels, barnacles, and salty mangrove detritus. These animals in turn feed fish, which are devoured by shark pups roaming the roots— alongside occasional vegetarian meals of seagrass. But sharks aren’t just the beneficiaries of marine forests, they’re part of the glue that holds them together. Sharks limit the abundance of animals which would otherwise overgraze these essential plants. Just as marine forests provide shelter to vulnerable baby predators, those predators grow up to protect their forest homes.
Terwijl vogels nesten bouwen in de takken van de mangroves, leggen vissen hun eieren tussen hun wijdvertakte, complexe wortelsystemen. Symbiotische sponzen en zeeduivels beschermen hun gastbomen tegen hongerige hout etende schaaldieren. Krabben, slakken en garnalen eten algen, mossels, zeepokken en zoute mangroverestanten. Op hun beurt worden deze dieren voedsel voor de vissen, die verslonden worden door haaienjongen die tussen de wortels zwerven -- naast sporadische vegetarische maaltijden van zeegras. Maar haaien profiteren niet alleen van zeebossen, ze maken ook deel uit van de lijm die de bossen samenhoudt. Haaien beperken het aantal dieren die deze essentiële planten anders volledig op zouden eten. Net zoals zeebossen bescherming bieden aan kwetsbare roofdierjongen, groeien deze roofdieren op om hun verblijf in het bos te beschermen.
Unfortunately, both sides of this delicate balance are under threat. Overfishing has decimated shark populations worldwide, and many marine forests are being polluted or cut down for coastal development. This destruction is especially dangerous because marine forests are one of the single most important ecosystems in mitigating climate change. Mangroves and seagrasses trap carbon between their roots, and fast-growing kelps export vast amounts of carbon to the deep ocean. Together, marine forests sequester around 310 million tonnes of carbon every year, capturing 3% of our annual global carbon emissions. So, like the sharks that inhabit them, humans need to fight tooth and nail to protect these essential ecosystems.
Helaas worden beide kanten van deze delicate balans bedreigd. Overbevissing heeft de haaienpopulatie wereldwijd uitgedund en heel wat zeebossen zijn vervuild of gekapt voor kustprojecten. Deze vernietiging is bijzonder gevaarlijk omdat zeebossen een van de meest belangrijke ecosystemen zijn in het beperken van de klimaatverandering. Mangroves en zeegrassen vangen koolstof in hun wortels en snelgroeiende kelpwouden exporteren enorme hoeveelheden koolstof naar de diepe oceaan. Samen zonderen zeebossen elk jaar ongeveer 310 miljoen ton koolstof af, waarmee ze 3% van onze jaarlijkse wereldwijde koolstofuitstoot aanpakken. Dus, net zoals de haaien die er wonen, moet de mens met man en macht vechten om deze essentiële ecosystemen te beschermen.