Μεγάλωσα στο Λιμπόπο, στα σύνορα Λιμπόπο και Μπουμαλάνγκα, σε μια μικρή πόλη την Μοτετέμα. Η παροχή νερού και ρεύματος είναι τόσο απρόβλεπτη όσο και ο καιρός και μεγαλώνοντας σε τέτοιες σκληρές συνθήκες, στην ηλικία των 17, περνούσαμε με τους φίλους μου τον χειμώνα κάνοντας ηλιοθεραπεία στη λιακάδα. Ο ήλιος στο Λιμπόπο είναι αρκετά ζεστός τον χειμώνα. Κι εκεί που λιαζόμασταν, λέει ο κολλητός μου, «Φαντάσου να υπήρχε κάτι που θα το απλώναμε στο δέρμα μας και δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε μπάνιο με νερό». Κάθισα και το σκέφτηκα και είπα, «Ε, λοιπόν, να ένα προϊόν που θα αγόραζα». Γύρισα, λοιπόν, στο σπίτι μου και άρχισα την έρευνα. Και ανακάλυψα μερικά συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία. Πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο σήμερα δεν έχουν ικανοποιητική πρόσβαση σε νερό και συνθήκες υγιεινής. 450 εκατομμύρια από αυτούς είναι στην Αφρική και 5 εκατομμύρια στη Νότια Αφρική. Πολλές ασθένειες βρίσκονται σε έξαρση σε τέτοιο περιβάλλον και η πιο σοβαρή από όλες ονομάζεται τράχωμα. Το τράχωμα είναι μια μολυσματική ασθένεια των ματιών λόγω ακαθαρσιών που εισχωρούν. Αν κάποιος προσβληθεί επανειλημμένα από τράχωμα μπορεί και να τυφλωθεί. Από την ασθένεια τυφλώνονται 8 εκατομμύρια άνθρωποι κάθε χρόνο. Το σοκαριστικό στοιχείο είναι ότι η πρόληψη ενάντια στη μόλυνση είναι το καλό πλύσιμο του προσώπου: ούτε φάρμακα, ούτε χάπια, ούτε ενέσεις. Βλέποντας, λοιπόν, αυτά τα στοιχεία, σκέφτηκα μέσα μου, «Ωραία, ακόμη και αν δεν το κάνω για μένα, επειδή δεν έχω καμία όρεξη να πλένομαι, ας προσπαθήσω τουλάχιστον να σώσω τον κόσμο». (Γέλια) Κι έτσι, με τον μικρό και πιστό μου σύντροφο, το κινητό μου Νόκια 6234 -- καθώς δεν είχα φορητό υπολογιστή, ούτε πολύ Ίντερνετ, παρά μόνο στο Ίντερνετ καφέ με 20 ραντ την ώρα -- έψαξα στη Βικιπαίδεια και στην Γκουγκλ να βρω λοσιόν, κρέμες, συστατικά, σημεία τήξης, τοξικότητες, με γνώσεις φυσικής και χημείας του σχολείου, και έγραψα σε χαρτί τον τύπο που προέκυψε, ο οποίος μάλλον έμοιαζε με μυστική συνταγή μπαχαρικών. Κι έτσι είχα τον τύπο έτοιμο. Έμενε μόνο να τον θέσω σε εφαρμογή. Τέσσερα χρόνια μετά, αφού κάθισα και έγραψα ένα επιχειρηματικό σχέδιο 40 σελίδων στο κινητό μου, την ευρεσιτεχνία, επίσης στο κινητό μου, ήμουν ο νεότερος κάτοχος ευρεσιτεχνίας στη χώρα και -- («Τέρμα πια το πλύσιμο!») -- τι άλλο να πω πια. (Γέλια) Είχα εφεύρει το Ντράι Μπαθ, την πρώτη λοσιόν που αντικαθιστά το πλύσιμο. Το απλώνεις στο δέρμα σου και δεν χρειάζεσαι πλύσιμο. (Γέλια) Αφού, λοιπόν, το πάλεψα στο Λύκειο με τις περιορισμένες δυνατότητες που είχα, πήγα στο πανεπιστήμιο, γνώρισα νέους ανθρώπους, θέσαμε το σχέδιο σε εφαρμογή και έχουμε πλέον ένα πλήρως λειτουργικό προϊόν έτοιμο για την αγορά. Μάλιστα, κυκλοφορεί ήδη. Μάθαμε μερικά πράγματα σχετικά με το εμπόριο και την κυκλοφορία του Ντράι Μπαθ. Ένα από αυτά ήταν ότι οι φτωχές κοινότητες δεν αγοράζουν προϊόντα σε μεγάλες ποσότητες. Αγοράζουν ανάλογα με τις ανάγκες. Στην πόλη Άλεξ κανείς δεν αγοράζει πακέτο με τσιγάρα. Αγοράζουν ένα την ημέρα, παρόλο που είναι πιο ακριβό. Έτσι συσκευάσαμε το Ντράι Μπαθ σε πρωτοποριακά επίπεδα πακετάκια. Τα πιέζεις στη μέση για να ανοίξουν και βγαίνει η λοσιόν. Και το ωραίο είναι, ότι με μια συσκευασία αντικαθιστάς ένα κανονικό πλύσιμο στην τιμή των πέντε ραντ. Δημιουργώντας αυτό το μοντέλο, μάθαμε επίσης πολλά για τη γενική εφαρμογή του προϊόντος. Συνειδητοποιήσαμε ότι ακόμη και τα εύπορα παιδιά στα προάστια θέλουν το Ντράι Μπαθ. (Γέλια) Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Είδαμε ότι μπορούσαμε να εξοικονομήσουμε 80 εκατομμύρια λίτρα νερού κατά μέσο όρο κάθε φορά που δεν έκαναν μπάνιο και δύο ώρες την ημέρα για τα παιδιά των αγροτικών περιοχών, δύο ώρες περισσότερες για το σχολείο, δύο ώρες περισσότερες για τα μαθήματα στο σπίτι, δύο ώρες περισσότερες απλώς για να είναι παιδιά. Βλέποντας τον διεθνή αντίκτυπο, στοχεύσαμε πλέον στην κεντρική ιδέα μας, δηλαδή στην καθαριότητα και την ευκολία. Το Ντράι Μπαθ είναι εξυπηρετικό για τον ευκατάστατο και σωτήριο για τον άπορο. Με το προϊόν σε εφαρμογή, είμαστε σχεδόν ένα βήμα πριν να το πουλήσουμε σε μια πολυεθνική για να το προωθήσει στη λιανική αγορά και το ερώτημα που έχω για εσάς στο κοινό σήμερα είναι, ότι στους χωματόδρομους του Λιμπόπο, με χαρτζιλίκι 50 ραντ την εβδομάδα, σκέφτηκα έναν τρόπο για να μην πλένονται οι άνθρωποι. Εσάς, τι είναι αυτό που σας σταματάει; (Χειροκρότημα) Δεν τελείωσα. Δεν τελείωσα. Κάτι ακόμη που έμαθα μέσα από όλη τη διαδικασία. Πέρσι η Γκουγκλ με ανακήρυξε ένα από τα πιο λαμπρά νεαρά μυαλά στον κόσμο. Σήμερα είμαι και ο καλύτερος φοιτητής-επιχειρηματίας στον κόσμο, ο πρώτος Αφρικανός με αυτόν τον τίτλο και αυτό που με εκπλήσσει πραγματικά είναι, ότι όλα οφείλονται στο γεγονός ότι δεν είχα καμία διάθεση να πλυθώ. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
So I grew up in Limpopo, on the border of Limpopo and Mpumalanga, a little town called Motetema. Water and electricity supply are as unpredictable as the weather, and growing up in these tough situations, at the age of 17, I was relaxing with a couple of friends of mine in winter, and we were sunbathing. The Limpopo sun gets really hot in winter. So as we were sunbathing, my best friend next to me says, "Man, why doesn't somebody invent something that you can just put on your skin and then you don't have to bathe?" And I sat, and I was like, "Man, I would buy that, eh?" So I went home, and I did a little research, and I found some very shocking statistics. Over 2.5 billion people in the world today do not have proper access to water and sanitation. Four hundred and fifty million of them are in Africa, and five million of them are in South Africa. Various diseases thrive in this environment, the most drastic of which is called trachoma. Trachoma is an infection of the eye due to dirt getting into your eye. Multiple infections of trachoma can leave you permanently blind. The disease leaves eight million people permanently blind each and every year. The shocking part about it is that to avoid being infected with trachoma, all you have to do is wash your face: no medicine, no pills, no injections. So after seeing these shocking statistics, I thought to myself, "Okay, even if I'm not just doing it for myself and the fact that I don't want to bathe, I at least need to do it to try to save the world." (Laughter) So with my trusty little steed, my Nokia 6234 cell phone -- I didn't have a laptop, I didn't have Internet much, except for the 20-rand-an-hour Internet cafe — I did research on Wikipedia, on Google, about lotions, creams, the compositions, the melting points, the toxicities -- I did high school science -- and I wrote down a little formula on a piece of paper, and it looked like the KFC special spice, you know? So I was like, okay, so we've got the formula ready. Now we need to get this thing into practice. Fast forward four years later, after having written a 40-page business plan on the cell phone, having written my patent on the cell phone, I'm the youngest patent-holder in the country, and — ("No more bathing!") — I can't say any more than that. (Laughter) I had invented DryBath, the world's first bath-substituting lotion. You literally put it on your skin, and you don't have to bathe. (Laughter) So after having tried to make it work in high school with the limited resources I had, I went to university, met a few people, got it into practice, and we have a fully functioning product that's ready to go to the market. It's actually available on the market. So we learned a few lessons in commercializing and making DryBath available. One of the things we learned was that poor communities don't buy products in bulk. They buy products on demand. A person in Alex doesn't buy a box of cigarettes. They buy one cigarette each day, even though it's more expensive. So we packaged DryBath in these innovative little sachets. You just snap them in half, and you squeeze it out. And the cool part is, one sachet substitutes one bath for five rand. After creating that model, we also learned a lot in terms of implementing the product. We realized that even rich kids from the suburbs really want DryBath. (Laughter) At least once a week. Anyway, we realized that we could save 80 million liters of water on average each time they skipped a bath, and also we would save two hours a day for kids who are in rural areas, two hours more for school, two hours more for homework, two hours more to just be a kid. After seeing that global impact, we narrowed it down to our key value proposition, which was cleanliness and convenience. DryBath is a rich man's convenience and a poor man's lifesaver. Having put the product into practice, we are actually now on the verge of selling the product onto a multinational to take it to the retail market, and one question I have for the audience today is, on the gravel roads of Limpopo, with an allowance of 50 rand a week, I came up with a way for the world not to bathe. What's stopping you? (Applause) I'm not done yet. I'm not done yet. And another key thing that I learned a lot throughout this whole process, last year Google named me as one of the brightest young minds in the world. I'm also currently the best student entrepreneur in the world, the first African to get that accolade, and one thing that really puzzles me is, I did all of this just because I didn't want to bathe. Thank you. (Applause.)