Who are we? That is the big question. And essentially we are just an upright-walking, big-brained, super-intelligent ape. This could be us. We belong to the family called the Hominidae. We are the species called Homo sapiens sapiens, and it's important to remember that, in terms of our place in the world today and our future on planet Earth.
Wie zijn wij? Dat is de grote vraag. In wezen zijn we gewoon een rechtop lopende, super-intelligente aap met een groot brein. Dit konden wij zijn. Wij behoren tot de familie genaamd de Hominidae. Wij zijn de soort genaamd Homo sapiens sapiens, en het is belangrijk daarvan bewust te zijn in termen van onze plaats in de wereld nu, en onze toekomst op de planeet Aarde.
We are one species of about five and a half thousand mammalian species that exist on planet Earth today. And that's just a tiny fraction of all species that have ever lived on the planet in past times. We're one species out of approximately, or let's say, at least 16 upright-walking apes that have existed over the past six to eight million years. But as far as we know, we're the only upright-walking ape that exists on planet Earth today, except for the bonobos.
Wij zijn één soort van de ongeveer vijf-en-half duizend soorten zoogdieren die nu op planeet Aarde bestaan. En dat is maar een heel klein deel van alle soorten die in het verleden ooit op de planeet geleefd hebben. Wij zijn één soort van de ongeveer - of laten we zeggen minstens 16 rechtop lopende apen die over de afgelopen zes tot acht miljoen jaar bestaan hebben. Maar voor zover we weten, zijn we de enige rechtop lopende aap die nu op planeet Aarde bestaat, behalve de bonobo's.
And it's important to remember that, because the bonobos are so human, and they share 99 percent of their genes with us. And we share our origins with a handful of the living great apes. It's important to remember that we evolved. Now, I know that's a dirty word for some people, but we evolved from common ancestors with the gorillas, the chimpanzee and also the bonobos. We have a common past, and we have a common future. And it is important to remember that all of these great apes have come on as long and as interesting evolutionary journey as we ourselves have today. And it's this journey that is of such interest to humanity, and it's this journey that has been the focus of the past three generations of my family, as we've been in East Africa looking for the fossil remains of our ancestors to try and piece together our evolutionary past.
En het is belangrijk dat te realiseren, omdat de bonobo's zo menselijk zijn, en ze 99 procent van hun genen met ons delen, en we onze herkomst delen met een handvol levende grote apen. Het is belangrijk te herinneren dat we geëvolueerd zijn. Nu weet ik dat dit een smerig woord is voor sommigen, maar we evolueerden van gemeenschappelijke voorouders met de gorilla's, de chimpansee en ook de bonobo's. We hebben een gemeenschappelijk verleden, en we hebben een gemeenschappelijke toekomst, en het is belangrijk te herinneren dat al deze grote apen een net zo lange en net zo'n interessante evolutionaire reis hebben doorlopen als wij. En het is deze reis die zo interessant is voor de mensheid, en het is deze reis die in het brandpunt heeft gestaan van de afgelopen drie generaties van mijn familie terwijl we in Oost-Afrika naar de fossiele overblijfselen zochten van onze voorouders, proberend ons evolutionair verleden uit te puzzelen.
And this is how we look for them. A group of dedicated young men and women walk very slowly out across vast areas of Africa, looking for small fragments of bone, fossil bone, that may be on the surface. And that's an example of what we may do as we walk across the landscape in Northern Kenya, looking for fossils. I doubt many of you in the audience can see the fossil that's in this picture, but if you look very carefully, there is a jaw, a lower jaw, of a 4.1-million-year-old upright-walking ape as it was found at Lake Turkana on the west side. (Laughter) It's extremely time-consuming, labor-intensive and it is something that is going to involve a lot more people, to begin to piece together our past. We still really haven't got a very complete picture of it.
En dit is hoe we er naar zoeken. Een groep toegewijde jonge mannen en vrouwen lopen erg langzaam over enorme oppervlakken van Afrika, speurend naar kleine fragmenten van botten, fossiele botten, die aan de oppervlakte kunnen liggen. En dit is een voorbeeld van wat we kunnen doen als we over het landschap van noordelijk Kenya lopen, speurend naar fossielen. Ik betwijfel of velen van u in het gehoor het fossiel zien in deze foto, maar als u heel zorgvuldig kijkt, is daar een kaak - onderkaak- van een 4,1 miljoen jaar oude rechtop lopende aap zoals gevonden werd bij het Turkanameer aan de westkant. (Gelach) Het neemt enorm veel tijd in beslag, het is arbeidsintensief, en het is iets waarbij nog veel meer mensen nodig zijn om te beginnen ons verleden te ontdekken. We hebben er nog steeds geen erg compleet beeld van.
When we find a fossil, we mark it. Today, we've got great technology: we have GPS. We mark it with a GPS fix, and we also take a digital photograph of the specimen, so we could essentially put it back on the surface, exactly where we found it. And we can bring all this information into big GIS packages, today. When we then find something very important, like the bones of a human ancestor, we begin to excavate it extremely carefully and slowly, using dental picks and fine paintbrushes. And all the sediment is then put through these screens, and where we go again through it very carefully, looking for small bone fragments, and it's then washed.
Als we een fossiel vinden, markeren we het. Tegenwoordig hebben we een prachtige technologie, we hebben GPS. We markeren het met een GPS locatie, en we maken ook een digitale foto van het specimen zodat we het op de grond terug zouden kunnen plaatsen, precies waar we het vonden, en we kunnen nu al die informatie samenbrengen in grote GIS pakketten. Als we iets erg belangrijks vinden, zoals de botten van een menselijke voorouder, beginnen we die uiterst voorzichtig, langzaam uit te graven met gebruik van tandenstokers en penselen. En alle sediment wordt dan gezeefd, waarbij we dat opnieuw zorgvuldig onderzoeken, speurend naar kleine botfragmenten, en dan wordt het gewassen.
And these things are so exciting. They are so often the only, or the very first time that anybody has ever seen the remains. And here's a very special moment, when my mother and myself were digging up some remains of human ancestors. And it is one of the most special things to ever do with your mother. (Laughter) Not many people can say that.
En die dingen zijn zo opwindend, ze zijn zo vaak de enige, of de allereerste keer dat iemand deze overblijfselen ooit ziet. En hier is een zeer bijzonder moment toen mijn moeder en ik overblijfselen van onze menselijke voorouders aan het opgraven waren, en dat is één van de meest bijzondere dingen om ooit samen met je moeder te doen. (Gelach) Niet veel mensen kunnen dat zeggen.
But now, let me take you back to Africa, two million years ago. I'd just like to point out, if you look at the map of Africa, it does actually look like a hominid skull in its shape. Now we're going to go to the East African and the Rift Valley. It essentially runs up from the Gulf of Aden, or runs down to Lake Malawi. And the Rift Valley is a depression. It's a basin, and rivers flow down from the highlands into the basin, carrying sediment, preserving the bones of animals that lived there.
Maar laat me u nu terugvoeren naar Afrika, twee miljoen jaar geleden. Ik wil er graag op wijzen, als je de kaart van Afrika bekijkt, ziet die vorm er eigenlijk uit als een hominide schedel. Nu gaan we naar Oost-Afrika en de Rift Vallei. Die loopt omhoog vanaf de Golf van Aden, of omlaag naar het Malawimeer. En de Rift vallei is een laagte. Het is een bassin, en rivieren stromen vanaf de hooglanden omlaag in het bassin, sediment meevoerend, dat botten bewaart van de dieren die daar leefden.
If you want to become a fossil, you actually need to die somewhere where your bones will be rapidly buried. You then hope that the earth moves in such a way as to bring the bones back up to the surface. And then you hope that one of us lot will walk around and find small pieces of you. (Laughter) OK, so it is absolutely surprising that we know as much as we do know today about our ancestors, because it's incredibly difficult, A, for these things to become -- to be -- preserved, and secondly, for them to have been brought back up to the surface. And we really have only spent 50 years looking for these remains, and begin to actually piece together our evolutionary story.
Als je een fossiel wilt worden, is het nodig ergens te sterven waar je botten snel begraven worden. Daarna hoop je dat de aarde zodanig beweegt dat die je botten naar het oppervlak terugbrengt. En dan hoop je dat één van ons stel daar rondloopt en kleine delen van je vindt. (Gelach) OK, het is dus absoluut verrassend dat we zoveel weten als we nu weten over onze voorouders, omdat het ongelooflijk moeilijk is, vooreerst dat deze zaken bewaard blijven, en ten tweede, om dan naar het oppervlak terug gebracht te worden. En we zijn nog maar vijftig jaar bezig naar deze overblijfselen te zoeken, en met het samenstellen van ons evolutionair verhaal.
So, let's go to Lake Turkana, which is one such lake basin in the very north of our country, Kenya. And if you look north here, there's a big river that flows into the lake that's been carrying sediment and preserving the remains of the animals that lived there. Fossil sites run up and down both lengths of that lake basin, which represents some 20,000 square miles. That's a huge job that we've got on our hands. Two million years ago at Lake Turkana, Homo erectus, one of our human ancestors, actually lived in this region. You can see some of the major fossil sites that we've been working in the north. But, essentially, two million years ago, Homo erectus, up in the far right corner, lived alongside three other species of human ancestor. And here is a skull of a Homo erectus, which I just pulled off the shelf there. (Laughter)
Dus laten we naar het Turkanameer gaan, wat zo'n meerbassin is in het uiterste noorden van ons land, Kenya. En als je hier in het noorden kijkt, stroomt daar een grote rivier in dat meer die sediment vervoerd heeft en de overblijfselen bewaard van de dieren die daar geleefd hebben. Vindplaatsen van fossielen treft men langs beide zijden van dat meerbassin, dat zo'n 20.000 vierkante mijl vertegenwoordigt. Dat is een enorm karwei waar we voor staan. Twee miljoen jaar geleden woonde bij het Turkanameer Homo erectus, één van onze menselijke voorouders, in dit gebied. U ziet een paar van de belangrijkste vindplaatsen van fossielen in het noorden, want in feite leefde twee miljoen jaar geleden Homo erectus, uiterst rechtsboven, naast drie andere soorten menselijke voorouders. En hier is de schedel van een Homo erectus, die ik hier gewoon van de plank trok. (Gelach)
But it is not to say that being a single species on planet Earth is the norm. In fact, if you go back in time, it is the norm that there are multiple species of hominids or of human ancestors that coexist at any one time. Where did these things come from? That's what we're still trying to find answers to, and it is important to realize that there is diversity in all different species, and our ancestors are no exception. Here's some reconstructions of some of the fossils that have been found from Lake Turkana.
Maar je kunt niet stellen dat één enkele soort zijn op planeet Aarde de norm is. In feite, als je terug in de tijd gaat, is de norm dat er meerdere soorten van hominidae zijn of van menselijke voorouders, die op een willekeurig moment samen bestaan. Waar kwamen zij vandaan? Dat is iets waarop we nog steeds antwoorden proberen te vinden, en het is belangrijk te beseffen dat verscheidenheid bestaat in alle verschillende soorten, en onze voorouders waren geen uitzondering. Hier zijn reconstructies van een paar fossielen die bij het Turkanameer gevonden zijn.
But I was very lucky to have been brought up in Kenya, essentially accompanying my parents to Lake Turkana in search of human remains. And we were able to dig up, when we got old enough, fossils such as this, a slender-snouted crocodile. And we dug up giant tortoises, and elephants and things like that. But when I was 12, as I was in this picture, a very exciting expedition was in place on the west side, when they found essentially the skeleton of this Homo erectus.
Want ik had het geluk in Kenya op te groeien, noodzakelijkerwijs mijn ouders vergezellend naar het Turkanameer op zoek naar menselijke overblijfselen. En toen we oud genoeg werden, konden we fossielen als deze opgraven, een smalgebekte krokodil, en we groeven reuzenschildpadden op, olifanten en zo. Maar toen ik twaalf was, zoals op deze foto, was er een opwindende expeditie gaande aan de westkant, waar ze uiteindelijk het skelet van deze Homo erectus vonden.
I could relate to this Homo erectus skeleton very well, because I was the same age that he was when he died. And I imagined him to be tall, dark-skinned. His brothers certainly were able to run long distances chasing prey, probably sweating heavily as they did so. He was very able to use stones effectively as tools. And this individual himself, this one that I'm holding up here, actually had a bad back. He'd probably had an injury as a child. He had a scoliosis and therefore must have been looked after quite carefully by other female, and probably much smaller, members of his family group, to have got to where he did in life, age 12. Unfortunately for him, he fell into a swamp and couldn't get out. Essentially, his bones were rapidly buried and beautifully preserved.
Ik kon mij goed inleven met dit Homo erectus skelet, omdat ik dezelfde leeftijd had als hij toen hij stierf. En ik stelde me hem voor als rijzig, met donkere huid. Zijn broers waren vast in staat lange afstanden te rennen prooi achtervolgend, waarschijnlijk hevig transpirerend. Hij was goed in het gebruik van stenen als gereedschap. En dit individu zelf, degene die ik hier omhoog houd, had een slechte rug - waarschijnlijk was hij als kind gewond geraakt. Hij had een scoliose, en daarom moeten vrouwelijke, waarschijnlijk veel kleinere leden van zijn familiegroep, zorgvuldig op hem hebben gepast, waardoor hij 12 jaar oud kon worden. Ongelukkig voor hem, viel hij in een moeras en kon er niet meer uit komen. Daardoor werden zijn botten snel begraven en prachtig geconserveerd.
And he remained there until 1.6 million years later, when this very famous fossil hunter, Kamoya Kimeu, walked along a small hillside and found that small piece of his skull lying on the surface amongst the pebbles, recognized it as being hominid. It's actually this little piece up here on the top. Well, an excavation was begun immediately, and more and more little bits of skull started to be extracted from the sediment. And what was so fun about it was this: the skull pieces got closer and closer to the roots of the tree, and fairly recently the tree had grown up, but it had found that the skull had captured nice water in the hillside, and so it had decided to grow its roots in and around this, holding it in place and preventing it from washing away down the slope. We began to find limb bones; we found finger bones, the bones of the pelvis, vertebrae, ribs, the collar bones, things that had never, ever been seen before in Homo erectus. It was truly exciting. He had a body very similar to our own, and he was on the threshold of becoming human.
En daar bleef hij totdat 1,6 miljoen jaar later deze zeer beroemde fossielenjager, Kamoya Kimeu, langs een kleine helling liep en dat kleine stukje schedel aan de oppervlakte zag liggen tussen de kiezels, en het herkende als hominide. Het is in feite dit kleine stukje hier bovenop. Wel, onmiddellijk werd met opgraving begonnen, en steeds meer kleine stukjes schedel werden in het sediment gevonden. En wat hier zo mooi aan was - de stukjes schedel kwamen dichter en dichter bij de wortels van een boom, en vrij recent was de boom verder gegroeid, en had ontdekt dat de schedel lekker water in de helling had opgevangen, en besloten zijn wortels erin en omheen te laten groeien, ze zo vasthoudend en voorkwam daardoor dat die van de helling af zou spoelen. We begonnen botten van ledematen te vinden, vingerbotjes, de botten van het bekken, ruggenwervels, ribben, de sleutelbenen, dingen die nooit eerder waren gezien in Homo erectus. Het was echt opwindend. Hij had een lichaam net als het onze, en hij stond op de drempel van het mens worden.
Well, shortly afterwards, members of his species started to move northwards out of Africa, and you start to see fossils of Homo erectus in Georgia, China and also in parts of Indonesia. So, Homo erectus was the first human ancestor to leave Africa and begin its spread across the globe. Some exciting finds, again, as I mentioned, from Dmanisi, in the Republic of Georgia. But also, surprising finds recently announced from the Island of Flores in Indonesia, where a group of these human ancestors have been isolated, and have become dwarfed, and they're only about a meter in height. But they lived only 18,000 years ago, and that is truly extraordinary to think about.
Wel, kort daarna, begonnen leden van zijn soort noordwaarts uit Afrika te verhuizen. Daarom kan je fossielen van Homo erectus vinden in Georgië, China en ook in delen van Indonesië. Homo erectus was de eerste menselijke voorouder die Afrika verliet om zich over de aardbol te verspreiden. Nog meer opwindende vondsten als de genoemde, uit Dmanisi in de Republiek van Georgië. Maar ook kwamen verrassende vondsten recent aan het licht op het eiland Flores in Indonesië, waar een groep van deze menselijke voorouders geïsoleerd raakte, en kleiner werden, ze waren nog maar ongeveer een meter hoog. Maar zij leefden slechts 18.000 jaar geleden, en dat is helemaal bijzonder, als je daar aan denkt.
Just to put this in terms of generations, because people do find it hard to think of time, Homo erectus left Africa 90,000 generations ago. We evolved essentially from an African stock. Again, at about 200,000 years as a fully-fledged us. And we only left Africa about 70,000 years ago. And until 30,000 years ago, at least three upright-walking apes shared the planet Earth.
Om het in termen van generaties uit te drukken, omdat mensen het moeilijk vinden in tijd te denken, Homo erectus verliet Afrika 90.000 generaties geleden. We zijn in feite geëvolueerd uit een Afrikaans ras. Nogmaals wij, na ongeveer 200.000 jaar volledig ontwikkeld, verlieten Afrika pas ongeveer 70.000 jaar geleden. En tot 30.000 jaar geleden, deelden minstens drie rechtop lopende apen de planeet Aarde.
The question now is, well, who are we? We're certainly a polluting, wasteful, aggressive species, with a few nice things thrown in, perhaps. (Laughter) For the most part, we're not particularly pleasant at all. We have a much larger brain than our ape ancestors. Is this a good evolutionary adaptation, or is it going to lead us to being the shortest-lived hominid species on planet Earth?
De vraag is nu, wel, wie zijn we? We zijn in ieder geval een vervuilende, verkwistende, agressieve soort, met misschien enkele aardige eigenschappen. (Gelach) Voor het grootste deel, zijn we helemaal niet zo aardig. We hebben een veel groter brein dan onze aapvoorouders. Is dat een goede evolutionaire aanpassing, of gaat die ons ertoe leiden de kortst levende soort hominidae op planeet Aarde te zijn?
And what is it that really makes us us? I think it's our collective intelligence. It's our ability to write things down, our language and our consciousness. From very primitive beginnings, with a very crude tool kit of stones, we now have a very advanced tool kit, and our tool use has really reached unprecedented levels: we've got buggies to Mars; we've mapped the human genome; and recently even created synthetic life, thanks to Craig Venter.
En wat is het dat ons echt ons maakt? Ik denk dat het onze collectieve intelligentie is. Het is onze gave dingen op te schrijven, onze taal en ons bewustzijn. Vanuit een zeer primitief begin, met heel elementair gereedschap van stenen, hebben we nu zeer geavanceerd gereedschap, en ons gereedschapsgebruik heeft echt ongekende hoogtes bereikt. We hebben voertuigen op Mars, het menselijk genoom is in kaart gebracht, en onlangs hebben we zelfs synthetisch leven gecreëerd, dankzij Craig Venter.
And we've also managed to communicate with people all over the world, from extraordinary places. Even from within an excavation in northern Kenya, we can talk to people about what we're doing. As Al Gore so clearly has reminded us, we have reached extraordinary numbers of people on this planet. Human ancestors really only survive on planet Earth, if you look at the fossil record, for about, on average, a million years at a time. We've only been around for the past 200,000 years as a species, yet we've reached a population of more than six and a half billion people.
We zijn er ook in geslaagd met mensen te communiceren over de gehele wereld, vanuit buitengewone plaatsen. Zelfs vanuit een opgraving in Noord-Kenya, kunnen we met mensen praten over wat we aan het doen zijn. Zoals Al Gore ons er zo duidelijk aan heeft herinnerd, zijn we op deze planeet met enorme aantallen. Menselijke voorouders overleven op planeet Aarde slechts - als we naar de fossiele geschiedenis kijken, voor gemiddeld een miljoen jaar per keer. Als soort zijn we hier nog maar de afgelopen 200.000 jaar geweest, en toch hebben we een bevolking van zes-en-half miljard mensen bereikt.
And last year, our population grew by 80 million. I mean, these are extraordinary numbers. You can see here, again, taken from Al Gore's book. But what's happened is our technology has removed the checks and balances on our population growth. We have to control our numbers, and I think this is as important as anything else that's being done in the world today. But we have to control our numbers, because we can't really hold it together as a species.
En vorig jaar groeide onze bevolking met 80 miljoen. Ik bedoel maar, dat zijn buitengewone aantallen. Hier ziet u het nogmaals, in Al Gore's boek - want wat er is gebeurd is dat onze technologie de remmingen en balans heeft verwijderd uit onze bevolkingsgroei. We moeten onze aantallen gaan beheersen, en ik vind dat net zo belangrijk als ieder ander ding dat nu in de wereld wordt gedaan. Want we moeten onze aantallen beheersen omdat we anders als soort de boel echt niet meer bij elkaar houden.
My father so appropriately put it, that "We are certainly the only animal that makes conscious choices that are bad for our survival as a species." Can we hold it together? It's important to remember that we all evolved in Africa. We all have an African origin. We have a common past and we share a common future. Evolutionarily speaking, we're just a blip. We're sitting on the edge of a precipice, and we have the tools and the technology at our hands to communicate what needs to be done to hold it together today. We could tell every single human being out there, if we really wanted to. But will we do that, or will we just let nature take its course?
Mijn vader heeft het zo toepasselijk gezegd, wij zijn beslist het enige dier dat bewuste keuzes maakt die slecht zijn voor onze overleving als soort. Kunnen we het bij elkaar houden? Het is belangrijk te herinneren dat we allen geëvolueerd zijn in Afrika. We allen hebben een Afrikaanse oorsprong. We hebben een gemeenschappelijk verleden en delen een gemeenschappelijke toekomst. In evolutionair opzicht zijn we niet meer dan een vonkje. We zitten op de rand van een afgrond, en we beschikken over het gereedschap en de technologie om te communiceren wat gedaan moet worden om nu alles bij elkaar te houden. We zouden het ieder menselijk wezen in de wereld kunnen vertellen als we dat echt wilden. Maar zullen we dat doen, of laten we de natuur gewoon zijn gang gaan?
Well, to end on a very positive note, I think evolutionarily speaking, this is probably a fairly good thing, in the end. I'll leave it at that, thank you very much. (Applause)
Wel, om op een zeer positieve manier te eindigen: Ik denk dat in evolutionair opzicht, dit waarschijnlijk toch het beste is. Hier laat ik het bij, dank u zeer. (Applaus)