Ποιοι είμαστε; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Και βασικά είμαστε απλά ένας πίθηκος που περπατά όρθιος, έχει μεγάλο εγκέφαλο, και είναι πανέξυπνος. Θα μπορούσαμε να είμαστε έτσι. Ανήκουμε στην οικογένεια που λέγεται Ανθρωπίδαι. Είμαστε το είδος που λέγεται Homo sapiens sapiens, και είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό αναφορικά με τη θέση μας στον κόσμο σήμερα, και το μέλλον μας στον πλανήτη Γη.
Who are we? That is the big question. And essentially we are just an upright-walking, big-brained, super-intelligent ape. This could be us. We belong to the family called the Hominidae. We are the species called Homo sapiens sapiens, and it's important to remember that, in terms of our place in the world today and our future on planet Earth.
Είμαστε ένα είδος ανάμεσα σε περίπου 5500 είδη θηλαστικών που υπάρχουν στη Γη σήμερα. Και αυτό είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό όλων των ειδών που έχουν ζήσει ποτέ στο παρελθόν στον πλανήτη. Είμαστε ένα είδος ανάμεσα σε περίπου -- ας πούμε τουλάχιστον 16 πιθήκους που περπατούν όρθιοι που έχουν υπάρξει τα τελευταία 6 με 8 εκατομμύρια χρόνια. Αλλά απ΄όσο γνωρίζουμε, είμαστε ο μόνος πίθηκος που περπατά όρθιος που υπάρχει στη Γη σήμερα, με εξαίρεση τους μπονόμπος.
We are one species of about five and a half thousand mammalian species that exist on planet Earth today. And that's just a tiny fraction of all species that have ever lived on the planet in past times. We're one species out of approximately, or let's say, at least 16 upright-walking apes that have existed over the past six to eight million years. But as far as we know, we're the only upright-walking ape that exists on planet Earth today, except for the bonobos.
Και είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό, γιατί οι μπονόμπος είναι τόσο ανθρώπινοι, και μοιράζονται το 99 τοις εκατό των γονιδίων τους με μας, και μοιραζόμαστε την προέλευσή μας με μία μικρή ομάδα των ζώντων μεγάλων πιθήκων. Και είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως εξελιχθήκαμε. Γνωρίζω πως αυτή είναι μία "κακή" λέξη για κάποιους ανθρώπους αλλά εξελιχθήκαμε από κοινούς προγόνους με τους γορίλες, τους χιμπατζήδες και επίσης τους μπονόμπος. Έχουμε ένα κοινό παρελθόν, και ένα κοινό μέλλον, και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι αυτοί οι μεγάλοι πίθηκοι έχουν κάνει ένα εξίσου μακρύ και ενδιαφέρον εξελικτικό ταξίδι, όπως και εμείς σήμερα. Και είναι αυτό το ταξίδι που έχει τόσο ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα, και αποτελεί το επίκεντρο των περασμένων τριών γενεών στην οικογένειά μου καθώς ψάχνουμε στη ανατολική Αφρική για τα απολιθωμένα υπολείμματα των προγόνων μας για να σχηματίσουμε μία εικόνα του εξελικτικού παρελθόντος μας.
And it's important to remember that, because the bonobos are so human, and they share 99 percent of their genes with us. And we share our origins with a handful of the living great apes. It's important to remember that we evolved. Now, I know that's a dirty word for some people, but we evolved from common ancestors with the gorillas, the chimpanzee and also the bonobos. We have a common past, and we have a common future. And it is important to remember that all of these great apes have come on as long and as interesting evolutionary journey as we ourselves have today. And it's this journey that is of such interest to humanity, and it's this journey that has been the focus of the past three generations of my family, as we've been in East Africa looking for the fossil remains of our ancestors to try and piece together our evolutionary past.
Και να πώς ψάχνουμε γι' αυτούς. Μία ομάδα από αφοσιωμένους νέους άνδρες και γυναίκες περπατά πολύ σιγά σε τεράστιες εκτάσεις της Αφρικής, ψάχνοντας για μικρά κομμάτια από κόκκαλα, απολιθωμένα, που μπορεί να βρίσκονται στην επιφάνεια. Και αυτό είναι ένα παράδειγμα του τι μπορεί να κάνουμε καθώς περπατάμε στη βόρεια Κένυα, ψάχνοντας για απολιθώματα. Αμφιβάλλω αν κάποιοι από εσάς στο κοινό μπορείτε να δείτε το απολίθωμα σε αυτή τη φωτογραφία, αλλά αν κοιτάξετε πολύ προσεκτικά, υπάρχει ένα σαγόνι -- κάτω σαγόνι -- ηλικίας 4.1 εκατομμυρίων ετών ενός πιθήκου που περπατούσε όρθιος όπως βρέθηκε στη δυτική όχθη της λίμνης Τουρκάνα. (Γέλια) Παίρνει πολύ χρόνο, πολύ ενέργεια και απαιτεί πολύ περισσότερους ανθρώπους για να ξεκινήσουμε να συμπληρώνουμε το παζλ του παρελθόντος μας. Δεν έχουμε ακόμα μία πολύ ολοκληρωμένη εικόνα.
And this is how we look for them. A group of dedicated young men and women walk very slowly out across vast areas of Africa, looking for small fragments of bone, fossil bone, that may be on the surface. And that's an example of what we may do as we walk across the landscape in Northern Kenya, looking for fossils. I doubt many of you in the audience can see the fossil that's in this picture, but if you look very carefully, there is a jaw, a lower jaw, of a 4.1-million-year-old upright-walking ape as it was found at Lake Turkana on the west side. (Laughter) It's extremely time-consuming, labor-intensive and it is something that is going to involve a lot more people, to begin to piece together our past. We still really haven't got a very complete picture of it.
Όταν βρίσκουμε ένα απολίθωμα, το σημειώνουμε. Σήμερα έχουμε σπουδαία τεχνολογία, έχουμε GPS. Το σημαδεύουμε με αυτό και παίρνουμε και μία ψηφιακή φωτογραφία ώστε ουσιαστικά να μπορούμε να το βάλουμε πίσω στην επιφάνεια, ακριβώς εκεί που το βρήκαμε, και μπορούμε να βάλουμε όλες αυτές τις πληροφορίες σε μεγάλα πακέτα δεδομένων GPS. Όταν βρίσκουμε κάτι πολύ σημαντικό, όπως τα οστά ενός ανθρώπινου προγόνου, αρχίζουμε να ανασκάπτουμε πολύ προσεχτικά και αργά χρησιμοποιώντας οδοντογλυφίδες και πινέλα ζωγραφικής. Και το χώμα περνά μέσα από αυτά τα κόσκινα, όπου το μελετάμε πολύ προσεχτικά ψάχνοντας για μικρά κομμάτια οστού, και μετά το πλένουμε.
When we find a fossil, we mark it. Today, we've got great technology: we have GPS. We mark it with a GPS fix, and we also take a digital photograph of the specimen, so we could essentially put it back on the surface, exactly where we found it. And we can bring all this information into big GIS packages, today. When we then find something very important, like the bones of a human ancestor, we begin to excavate it extremely carefully and slowly, using dental picks and fine paintbrushes. And all the sediment is then put through these screens, and where we go again through it very carefully, looking for small bone fragments, and it's then washed.
Και αυτά τα πράγματα είναι τόσο συναρπαστικά, πολύ συχνά είναι η μοναδική, ή η πρώτη φορά που κάποιος έχει δει τα υπολείμματα. Και αυτή είναι μία πολύ ειδική στιγμή όταν η μητέρα μου και εγώ ανασκάπταμε τα υπολείμματα ανθρώπινων προγόνων και είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείς ποτέ να κάνεις με τη μητέρα σου. (Γέλια) Λίγοι άνθρωποι μπορούν να το πουν αυτό.
And these things are so exciting. They are so often the only, or the very first time that anybody has ever seen the remains. And here's a very special moment, when my mother and myself were digging up some remains of human ancestors. And it is one of the most special things to ever do with your mother. (Laughter) Not many people can say that.
Αλλά τώρα, αφήστε με να σας πάω πίσω στην Αφρική, πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια. Θα ήθελα να πω, αν κοιτάξετε το χάρτη της Αφρικής, μοιάζει πραγματικά στο σχήμα με το κρανίο ενός ανθρωπίδη. Τώρα θα πάμε στην ανατολική Αφρική και τη Ρηξιγενή Κοιλάδα. Ξεκινά ουσιαστικά από τον κόλπο του Άντεν και φτάνει μέχρι τη λίμνη Μαλάουι. Η Ρηξιγενής Κοιλάδα είναι μία καθίζηση. Είναι μία λεκάνη, και ποτάμια κυλάνε σε αυτή από τα υψίπεδα, κουβαλώντας ιζήματα, διατηρώντας τα οστά των ζώων που έζησαν εκεί.
But now, let me take you back to Africa, two million years ago. I'd just like to point out, if you look at the map of Africa, it does actually look like a hominid skull in its shape. Now we're going to go to the East African and the Rift Valley. It essentially runs up from the Gulf of Aden, or runs down to Lake Malawi. And the Rift Valley is a depression. It's a basin, and rivers flow down from the highlands into the basin, carrying sediment, preserving the bones of animals that lived there.
Αν θέλετε να γίνετε απολίθωμα, πρέπει να πεθάνετε κάπου όπου τα οστά σας θα θαφτούν γρήγορα. Μετά ελπίζετε πως η γη θα κινηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να φέρει τα οστά πίσω στην επιφάνεια. Και μετά ελπίζετε πως ένας από εμάς θα τριγυρνά και θα βρει μικρά κομμάτια από εσάς. (Γέλια) Εντάξει, είναι απόλυτα αξιοπερίεργο που γνωρίζουμε τόσα όσα ξέρουμε σήμερα για τους προγόνους μας, γιατί είναι απίστευτα δύσκολο, πρώτον, γι' αυτά τα πράγματα να γίνουν -- να διατηρηθούν, και δεύτερον, για να έρθουν στην επιφάνεια. Και έχουμε περάσει μόλις 50 χρόνια ψάχνοντας γι' αυτά τα υπολείμματα, και συνθέτοντας την εξελικτική μας ιστορία.
If you want to become a fossil, you actually need to die somewhere where your bones will be rapidly buried. You then hope that the earth moves in such a way as to bring the bones back up to the surface. And then you hope that one of us lot will walk around and find small pieces of you. (Laughter) OK, so it is absolutely surprising that we know as much as we do know today about our ancestors, because it's incredibly difficult, A, for these things to become -- to be -- preserved, and secondly, for them to have been brought back up to the surface. And we really have only spent 50 years looking for these remains, and begin to actually piece together our evolutionary story.
Ας πάμε λοιπόν στη λίμνη Τουρκάνα, που είναι μία τέτοια λεκάνη λίμνης στα βόρεια της χώρας μας, της Κένυας. Και αν κοιτάξετε βόρεια εδώ, υπάρχει ένα μεγάλο ποτάμι που καταλήγει στη λίμνη και μεταφέρει ιζήματα και διατηρεί τα υπολείμματα των ζώων που έζησαν εκεί. Υπάρχουν θέσεις απολιθωμάτων κατά μήκος αυτής της λεκάνης, έκτασης 20.000 τετραγωνικών μιλίων. Έχουμε πάρα πολλή δουλειά μπροστά μας. Πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια στη λίμνη Τουρκάνα, ο Homo erectus, ένας από τους ανθρώπινους προγόνους μας, έζησε σε αυτή την περιοχή. Μπορείτε να δείτε κάποιες από τις πιο σημαντικές τοποθεσίες απολιθωμάτων όπου δουλεύουμε στα βόρεια, αλλά βασικά, πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια, ο Homo erectus, στην πάνω δεξιά γωνία, ζούσε παράλληλα με τρία άλλα είδη ανθρώπινων προγόνων. Και εδώ είναι ένα κρανίο ενός Homo erectus, που μόλις κατέβασα από το ράφι εκεί. (Γέλια)
So, let's go to Lake Turkana, which is one such lake basin in the very north of our country, Kenya. And if you look north here, there's a big river that flows into the lake that's been carrying sediment and preserving the remains of the animals that lived there. Fossil sites run up and down both lengths of that lake basin, which represents some 20,000 square miles. That's a huge job that we've got on our hands. Two million years ago at Lake Turkana, Homo erectus, one of our human ancestors, actually lived in this region. You can see some of the major fossil sites that we've been working in the north. But, essentially, two million years ago, Homo erectus, up in the far right corner, lived alongside three other species of human ancestor. And here is a skull of a Homo erectus, which I just pulled off the shelf there. (Laughter)
Αυτό δεν σημαίνει ότι το να είσαι το μοναδικό είδος στον πλανήτη Γη είναι το φυσιολογικό. Αντιθέτως, αν γυρίσετε πίσω στο παρελθόν, το φυσιολογικό είναι να υπάρχουν πολλαπλά είδη ανθρωπιδών ή ανθρώπινων προγόνων που συνυπάρχουν σε κάθε δεδομένη στιγμή. Από πού έρχονται αυτά τα πράγματα; Αυτό προσπαθούμε να απαντήσουμε, και είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ποικιλία σε όλα τα διαφορετικά είδη, και οι πρόγονοί μας δεν είναι εξαίρεση. Ιδού κάποιες αναπαραστάσεις ορισμένων απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί στη λίμνη Τουρκάνα.
But it is not to say that being a single species on planet Earth is the norm. In fact, if you go back in time, it is the norm that there are multiple species of hominids or of human ancestors that coexist at any one time. Where did these things come from? That's what we're still trying to find answers to, and it is important to realize that there is diversity in all different species, and our ancestors are no exception. Here's some reconstructions of some of the fossils that have been found from Lake Turkana.
Ήμουν πολύ τυχερή που μεγάλωσα στην Κένυα, συνοδεύοντας ουσιαστικά τους γονείς μου στη λίμνη Τουρκάνα σε αναζήτηση ανθρώπινων υπολειμμάτων. Και μπορέσαμε να ανασκάψουμε, όταν μεγαλώσαμε αρκετά, απολιθώματα σαν αυτό, ένα λεπτόρυγχο κροκόδειλο, και γιγαντιαίες χελώνες, και ελέφαντες και άλλα τέτοια πράγματα. Αλλά όταν ήμουν 12 ετών, όπως σε αυτή τη φωτογραφία, μία πολύ συναρπαστική αποστολή ήταν σε εξέλιξη στη δυτική όχθη, όταν βρήκαν ουσιαστικά το σκελετό αυτού του Homo erectus.
But I was very lucky to have been brought up in Kenya, essentially accompanying my parents to Lake Turkana in search of human remains. And we were able to dig up, when we got old enough, fossils such as this, a slender-snouted crocodile. And we dug up giant tortoises, and elephants and things like that. But when I was 12, as I was in this picture, a very exciting expedition was in place on the west side, when they found essentially the skeleton of this Homo erectus.
Θα μπορούσα να μπω στη θέση αυτού του σκελετού πολύ καλά, γιατί είχα την ίδια ηλικία με αυτόν όταν πέθανε. Και τον φαντάστηκα να είναι ψηλός, σκουρόχρωμος. Τα αδέρφια του μπορούσαν να τρέξουν μεγάλες αποστάσεις κυνηγώντας το θήραμα, μάλλον ιδρώνοντας πολύ στην πορεία. Ήταν πολύ ικανός στη χρήση πετρών ως εργαλεία. Και αυτό το άτομο, που κρατώ εδώ, είχε προβλήματα με την πλάτη του -- μάλλον από χτύπημα όταν ήταν παιδί. Είχε σκολίωση και επομένως μάλλον το φρόντιζαν προσεκτικά άλλα θηλυκά, και μάλλον πολύ μικρότερα, μέλη της οικογενειακής του ομάδας, για να φτάσει εκεί που έφτασε στη ζωή, στα 12 χρόνια. Δυστυχώς γι' αυτόν, έπεσε σ' ένα βάλτο και δεν μπορούσε να βγει. Ουσιαστικά, τα κόκκαλά του θάφτηκαν γρήγορα και διατηρήθηκαν πολύ όμορφα.
I could relate to this Homo erectus skeleton very well, because I was the same age that he was when he died. And I imagined him to be tall, dark-skinned. His brothers certainly were able to run long distances chasing prey, probably sweating heavily as they did so. He was very able to use stones effectively as tools. And this individual himself, this one that I'm holding up here, actually had a bad back. He'd probably had an injury as a child. He had a scoliosis and therefore must have been looked after quite carefully by other female, and probably much smaller, members of his family group, to have got to where he did in life, age 12. Unfortunately for him, he fell into a swamp and couldn't get out. Essentially, his bones were rapidly buried and beautifully preserved.
Και έμεινε εκεί ώσπου μετά από 1.6 εκατομμύρια χρόνια ο φημισμένος κυνηγός απολιθωμάτων, Καμόγια Κιμέου, περπάτησε σε μια λοφοπλαγιά και βρήκε αυτό το μικρό κομμάτι από το κρανίο του στο έδαφος ανάμεσα στα βότσαλα, το αναγνώρισε ως τμήμα ανθρωπίδη. Είναι αυτό το μικρό κομμάτι εδώ πάνω πάνω. Αμέσως άρχισε μία ανασκαφή, και όλο και περισσότερα μικρά κομμάτια κρανίου άρχισαν να βγαίνουν από το ίζημα. Και αυτό που ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστικό ήταν πως -- τα κομμάτια του κρανίου πλησίαζαν όλο και περισσότερο τις ρίζες του δέντρου, και πρόσφατα το δέντρο είχε αναπτυχθεί, αλλά είχε βρει πως το κρανίο είχε κρατήσει νερό στη λοφοπλαγιά και έτσι είχε αποφασίσει να στείλει τις ρίζες του μέσα και γύρω του, κρατώντας το στη θέση του και εμποδίζοντάς το να παρασυρθεί μακριά. Αρχίσαμε να βρίσκουμε οστά από άκρα, δάχτυλα, τη λεκάνη, σπόνδυλους, θωρακικά οστά, τις κλείδες, πράγματα που δεν είχαμε δει ποτέ πριν στο Homo erectus. Ήταν πολύ συναρπαστικό. Είχε ένα σώμα παρόμοιο με το δικό μας, και ήταν στο κατώφλι του να γίνει άνθρωπος.
And he remained there until 1.6 million years later, when this very famous fossil hunter, Kamoya Kimeu, walked along a small hillside and found that small piece of his skull lying on the surface amongst the pebbles, recognized it as being hominid. It's actually this little piece up here on the top. Well, an excavation was begun immediately, and more and more little bits of skull started to be extracted from the sediment. And what was so fun about it was this: the skull pieces got closer and closer to the roots of the tree, and fairly recently the tree had grown up, but it had found that the skull had captured nice water in the hillside, and so it had decided to grow its roots in and around this, holding it in place and preventing it from washing away down the slope. We began to find limb bones; we found finger bones, the bones of the pelvis, vertebrae, ribs, the collar bones, things that had never, ever been seen before in Homo erectus. It was truly exciting. He had a body very similar to our own, and he was on the threshold of becoming human.
Λίγο αργότερα, μέλη αυτού του είδους άρχισαν να μετακινούνται βόρεια πέρα από την Αφρική, και αρχίζουμε να βρίσκουμε απολιθώματα Homo erectus στη Γεωργία, την Κίνα, και σε τμήματα της Ινδονησίας. Ο Homo erectus ήταν ο πρώτος ανθρώπινος πρόγονος που έφυγε από την Αφρική και ξεκίνησε να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Κάποια συναρπαστικά ευρήματα, ξανά, όπως ανέφερα, από το Ντμανίσι στη Δημοκρατία της Γεωργίας. Αλλά και απρόσμενα ευρήματα που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από το νησί Φλόρες στην Ινδονησία, όπου μία ομάδα από αυτούς τους ανθρώπινους προγόνους απομονώθηκε, και έγιναν νάνοι, μόνο ένα μέτρο σε ύψος. Αλλά έζησαν πριν από μόλις 18.000 χρόνια και αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό.
Well, shortly afterwards, members of his species started to move northwards out of Africa, and you start to see fossils of Homo erectus in Georgia, China and also in parts of Indonesia. So, Homo erectus was the first human ancestor to leave Africa and begin its spread across the globe. Some exciting finds, again, as I mentioned, from Dmanisi, in the Republic of Georgia. But also, surprising finds recently announced from the Island of Flores in Indonesia, where a group of these human ancestors have been isolated, and have become dwarfed, and they're only about a meter in height. But they lived only 18,000 years ago, and that is truly extraordinary to think about.
Για να το θέσουμε σε προοπτική με βάση τις γενιές, γιατί οι άνθρωποι το βρίσκουν δύσκολο να σκεφτούν σε χρόνια, ο Homo erectus εγκατέλειψε την Αφρική πριν από 90.000 γενιές. Εξελιχθήκαμε ουσιαστικά από μία αφρικανική βάση. Ξανά, περίπου 200.000 χρόνια πριν, με την πλήρη μας μορφή, και φύγαμε από την Αφρική πριν από μόλις 70.000 χρόνια. Και μέχρι πριν από 30.000 χρόνια, τουλάχιστον τρεις πίθηκοι που περπατούσαν όρθιοι μοιράζονταν τη Γη.
Just to put this in terms of generations, because people do find it hard to think of time, Homo erectus left Africa 90,000 generations ago. We evolved essentially from an African stock. Again, at about 200,000 years as a fully-fledged us. And we only left Africa about 70,000 years ago. And until 30,000 years ago, at least three upright-walking apes shared the planet Earth.
Η ερώτηση τώρα είναι, ποιοι είμαστε; Είμαστε σίγουρα ένα σπάταλο, επιθετικό είδος που μολύνει, ίσως με κάποια καλά πράγματα στο μείγμα. (Γέλια) Στο μεγαλύτερο ποσοστό, δεν είμαστε ιδιαίτερα ευχάριστοι. Ο εγκέφαλός μας είναι πολύ μεγαλύτερος από των πιθήκων προγόνων μας. Είναι μία καλή εξελικτική προσαρμογή ή θα μας καταστήσει το πιο βραχύβιο είδος ανθρωπίδη στη Γη;
The question now is, well, who are we? We're certainly a polluting, wasteful, aggressive species, with a few nice things thrown in, perhaps. (Laughter) For the most part, we're not particularly pleasant at all. We have a much larger brain than our ape ancestors. Is this a good evolutionary adaptation, or is it going to lead us to being the shortest-lived hominid species on planet Earth?
Και τι μας κάνει πραγματικά αυτό που είμαστε; Νομίζω πως είναι η συλλογική μας εξυπνάδα. Η ικανότητά μας να καταγράφουμε πράγματα, η γλώσσα μας και η συνείδησή μας. Από πολύ πρωτόγονο ξεκίνημα, με μία πολύ βασική εργαλειοθήκη με πέτρες, έχουμε τώρα μία πολύ προχωρημένη εργαλειοθήκη και η χρήση εργαλείων έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Έχουμε ρομπότ στον Άρη, έχουμε χαρτογραφήσει το ανθρώπινο γονιδίωμα, και πρόσφατα δημιουργήσαμε και συνθετική ζωή, χάρις στον Κρεγκ Βέντερ.
And what is it that really makes us us? I think it's our collective intelligence. It's our ability to write things down, our language and our consciousness. From very primitive beginnings, with a very crude tool kit of stones, we now have a very advanced tool kit, and our tool use has really reached unprecedented levels: we've got buggies to Mars; we've mapped the human genome; and recently even created synthetic life, thanks to Craig Venter.
Και καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο, από εκπληκτικά μέρη. Ακόμα και από μία ανασκαφή στη βόρεια Κένυα, μπορούμε να μιλήσουμε με ανθρώπους για το τι κάνουμε. Όπως μας έχει υπενθυμίσει τόσο καθαρά ο Αλ Γκορ, έχουμε φτάσει ασυνήθιστους αριθμούς ανθρώπων στον πλανήτη. Οι ανθρώπινοι πρόγονοι απλά επιβιώνουν στη Γη, αν κοιτάξετε τα απολιθώματα, κατά μέσο όρο για περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια τη φορά. Ως είδος υπάρχουμε περίπου τα τελευταία 200.000 χρόνια, αλλά έχουμε φτάσει ένα πληθυσμό περισσότερων από 6.5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
And we've also managed to communicate with people all over the world, from extraordinary places. Even from within an excavation in northern Kenya, we can talk to people about what we're doing. As Al Gore so clearly has reminded us, we have reached extraordinary numbers of people on this planet. Human ancestors really only survive on planet Earth, if you look at the fossil record, for about, on average, a million years at a time. We've only been around for the past 200,000 years as a species, yet we've reached a population of more than six and a half billion people.
Πέρσι ο πληθυσμός μας αυξήθηκε κατά 80 εκατομμύρια. Αυτοί είναι απίστευτοι αριθμοί. Βλέπετε εδώ, πάλι από το βιβλίο του Αλ Γκορ, αλλά αυτό που συνέβη είναι πως η τεχνολογία μας έχει αφαιρέσει τις δικλείδες ασφαλείας από την πληθυσμιακή αύξηση. Πρέπει να ελέγξουμε τους αριθμούς, και νομίζω πως αυτό είναι εξίσου σημαντικό με οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Αλλά πρέπει να ελέγξουμε τους αριθμούς μας γιατί δεν θα αντέξουμε ως είδος.
And last year, our population grew by 80 million. I mean, these are extraordinary numbers. You can see here, again, taken from Al Gore's book. But what's happened is our technology has removed the checks and balances on our population growth. We have to control our numbers, and I think this is as important as anything else that's being done in the world today. But we have to control our numbers, because we can't really hold it together as a species.
Ο πατέρας μου το έθεσε πολύ καλά, πως είμαστε σίγουρα το μόνο ζώο που κάνει συνειδητές επιλογές που είναι επιβλαβείς για την επιβίωσή μας ως είδος. Μπορούμε να αντέξουμε; Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως όλοι εξελιχθήκαμε στην Αφρική. Όλοι μας έχουμε μία αφρικανική καταγωγή. Έχουμε ένα κοινό παρελθόν και μοιραζόμαστε ένα κοινό μέλλον. Από την άποψη της εξέλιξης, είμαστε μία απλή κουκίδα. Στεκόμαστε στην άκρη ενός γκρεμού, και έχουμε τα εργαλεία και την τεχνολογία να επικοινωνήσουμε για το τι πρέπει να γίνει για να αντέξουμε σήμερα. Μπορούμε να το πούμε σε όλους τους ανθρώπους αν το θέλαμε πραγματικά. Αλλά θα το κάνουμε ή θα αφήσουμε τη φύση να πάρει το δρόμο της;
My father so appropriately put it, that "We are certainly the only animal that makes conscious choices that are bad for our survival as a species." Can we hold it together? It's important to remember that we all evolved in Africa. We all have an African origin. We have a common past and we share a common future. Evolutionarily speaking, we're just a blip. We're sitting on the edge of a precipice, and we have the tools and the technology at our hands to communicate what needs to be done to hold it together today. We could tell every single human being out there, if we really wanted to. But will we do that, or will we just let nature take its course?
Για να τελειώσω με μία θετική νότα, νομίζω πως από την άποψη της εξέλιξης, αυτό είναι μάλλον κάτι το θετικό. Θα σταματήσω εδώ, σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
Well, to end on a very positive note, I think evolutionarily speaking, this is probably a fairly good thing, in the end. I'll leave it at that, thank you very much. (Applause)