So I'm a professional poker player, and today, I want to talk about three things that the game has taught me around decision-making that I find apply to everyday life.
אני שחקנית פוקר מקצועית, והיום ברצוני לדבר על שלושה דברים שהמשחק הזה לימד אותי בנוגע לקבלת החלטות, שלדעתי יפים גם לחיי היומיום.
Now the first of these things is about luck. Now, like poker, life is also a game of skill and luck, and when it comes to the biggest things we care about -- health, wealth and relationships -- these outcomes don't only depend on the quality of our decision-making, but also the roll of life's dice. For example, we can be perfectly health-conscious and still get unlucky with something like cancer. Or we can smoke 20 a day and live to a ripe old age, and this kind of ambiguity can make it hard for us to know how good our strategies are, sometimes, especially when we're experiencing a lot of success.
הראשון שבהם קשור למזל. גם החיים, כמו פוקר, הם משחק של כישורים ומזל, וכשמדובר בדברים הכי חשובים לנו - בריאות, עושר ויחסים - התוצאות אינן תלויות רק באיכות קבלת ההחלטות שלנו, אלא גם בהטלת הקוביות בחיים. למשל, אנו יכולים להיות מודעים לגמרי לבריאותנו, ועדיין ליפול במשהו כמו סרטן. או שנעשן 20 סיגריות ליום ובכל זאת להגיע לזקנה ושיבה, ואי-הבהירות הזאת עלולה להקשות עלינו לדעת עד כמה האסטרטגיות שלנו טובות, במיוחד כשאנו מתנסים בהצלחות רבות.
For example, back in 2010, I won a really big poker tournament known as the European Poker Tour. And because I'd only been playing full-time for about a year, when I won, I assumed I must be rather brilliant. In fact, I thought I was so brilliant that I not only got rather lazy with studying the game, but I also got more risky, started playing in the biggest tournaments I could against the very best in the world. And then my profit graph went from a thing of beauty to something kind of sad, with this worrying downhill trend for a long time, until I finally realized that I was overestimating my skill level, and got my act together.
ב-2010, למשל, זכיתי בטורניר פוקר גדול מאד, "טורניר הפוקר האירופי". והיות שעד אז שיחקתי באופן מלא במשך כשנה בלבד, הנחתי, כשניצחתי, שאני ודאי מוצלחת למדי. למעשה, חשבתי שאני כה מוצלחת, שהתחלתי לא רק להתעצל בלימוד המשחק, אלא גם להסתכן יותר, התחלתי לשחק בטורנירים הכי גדולים מול הטובים בעולם. ואז פרופיל הזכיות שלי הפך מיצירת פאר למשהו עצוב מאד, במגמת ירידה ארוכה ומדאיגה מאד, עד שלבסוף הבנתי שהערכתי מדי את המיומנות שלי ולקחתי את עצמי בידיים.
And this kind of reminds me of what we've been seeing in the cryptocurrency space, at least in 2017, where the only thing that's been going up faster than the markets themselves is the number of "senior investment specialists" who have been appearing out of nowhere. Now I'm not saying it's not possible to have a strategic edge, but at the same time, it's very easy to feel like a genius when you're in a market that's going up so fast that even the worst strategies are making a profit. So when we're experiencing success, it's important to take a moment to really ask ourselves how much of it is truly down to us, because our egos love to downplay the luck factor when we're winning.
וזה מזכיר לי את מה שראינו בתחום המטבעות המבוזרים, לפחות ב-2017, כשהדבר היחיד שעלה מהר יותר מהשווקים עצמם היה מספר "מומחי ההשקעות הבכירים" שצצו פתאום. אינני טוענת שאי-אפשר להחזיק ביתרון אסטרטגי, אבל קל מאד גם להרגיש כמו גאון בשוק שעולה כל-כך מהר עד שאפילו האסטרטגיות הכי גרועות מניבות רווח. אז כשאנו מתנסים בהצלחה, חשוב שנעצור לרגע ונשאל את עצמנו כמה מזה באמת בזכותנו? כי האגו שלנו אוהב להמעיט בערך המזל כשאנו זוכים.
Now, a second thing poker taught me is the importance of quantifying my thinking. When you're playing, you can't just get away with going, "Eh, they're probably bluffing." That's just going to lose you a bunch of money, because poker is a game of probabilities and precision, and so you have to train yourself to think in numbers. So now, whenever I catch myself thinking vaguely about something really important, like, "It's unlikely I'll forget what I want to say in my TED Talk," I now try to estimate it numerically.
דבר שני שהפוקר לימד אותי, הוא שחשוב לכמת את החשיבה שלי. כשמשחקים, אי-אפשר להסתפק באמירה, "הוא בטח מבלף." זה יגרום לכם להפסיד המון כסף, כי פוקר הוא משחק של הסתברויות ודיוק, ולכן חשוב מאד להתאמן על חשיבה במספרים. אז היום, בכל פעם שאני תופסת את עצמי חושבת במעורפל על משהו חשוב מאד כמו, "לא סביר שאשכח מה רציתי לומר בהרצאתי ב-TED," אני מנסה להעריך זאת בצורה מספרית.
(Laughter)
[אובדן חוט המחשבה: 25%]
Trust me, it helps a lot with the planning process. And the thing is, almost anything that could possibly happen here today, or at any point in the future, can also be expressed as a probability, too.
האמינו לי: זה עוזר מאד בתכנון. והעניין הוא שכל דבר שעשוי לקרות כאן, או בכל שלב בעתיד, ניתן גם לבטא כהסתברות.
(Laughter)
[לחיות עד 100: 22%]
So now I also try to speak in numbers as well. So if someone asks me, "Hey, Liv, do you think you're going to come along to that thing tonight?" instead of just saying to them, "Yeah, probably," I actually give them my best estimate -- say, 60 percent. Because -- I know that sounds a little odd -- but the thing is, I ran a poll on Twitter of what people understand the word "probably" to mean, and this was the spread of answers. Enormous! So apparently, it's absolutely useless at actually conveying any real information.
אז כעת אני משתדלת גם לדבר במספרים. למשל, אם שואלים אותי, "ליב, חושבת שתבואי לאירוע הזה הערב?" במקום פשוט לענות, "כן, כנראה," אני נותנת את ההערכה הכי טובה שלי - נניח, 60 אחוז. כי - אני יודעת שזה נשמע קצת מוזר - אבל עשיתי סקר ב"טוויטר" ושאלתי מה פירוש המילה "כנראה", וזאת היתה התפלגות התשובות. עצומה! אז מתברר שהמילה חסרת ערך אמיתי.
So if you guys catch yourselves using these vague words, like "probably" or "sometimes," try, instead, using numbers, because when we speak in numbers, we know what lands in the other person's brain.
אז אם אתם מגלים שאתם משתמשים במלים המעורפלות האלה, כמו "כנראה" או "לפעמים", נסו במקום זה להשתמש במספרים, כי כשאנו מדברים במספרים, ברור לנו מה מגיע למוחו של השומע.
Now, the third thing I want to touch on today is intuition. How often have you seen these kinds of inspirational memes in your Facebook feed?
הנושא השלישי שבו אני רוצה לגעת הוא האינטואיציה. כמה פעמים ראיתם את הממים רבי-ההשראה האלה ב"פייסבוק"?
[Always trust your gut feeling and never second-guess.]
[בטחו בתחושת הבטן שלכם]
They're nice, right? It's lovely. Yes. "Trust your soul." Well, they're terrible advice. These are some of the best poker players in the world right now. Do they look like people who live purely off feelings and intuitions?
[האמינו בתדרים שאנשים מקרינים] נחמד, נכון? זה יפה. כן. "בטח בנשמתך". ובכן, אלה עצות איומות. אלה כמה משחקני הפוקר הכי טובים כיום בעולם. האם הם נראים כמו אנשים שפועלים רק על פי תחושות ואינטואיציה?
(Laughter)
(צחוק)
Look at them! Obviously, these guys are about slow, careful analysis, and that's because the game has outgrown the days where pure street smarts and people-reading can get you to the top. And that's because our intuitions aren't nearly as perfect as we'd like to believe. I mean, it'd be great, whenever we're in a tough spot, to just have an answer appear to us from some magical source of inspiration. But in reality, our gut is extremely vulnerable to all kinds of wishful thinking and biases.
הביטו בהם! ברור שמעניין אותם רק ניתוח איטי וקפדני, כי המשחק עבר כבר את הימים שבהם חוכמת-רחוב וקריאת אנשים לבדם יכולים להביא אותך לפסגה. וזאת משום שהאינטואיציות שלנו אינן כלל מושלמות כפי שהיינו רוצים להאמין. נכון, היה נהדר אם ברגעי משבר התשובה היתה צצה בראשנו מאיזה מקור השראה קסום. אבל במציאות, הבטן שלנו פגיעה ביותר לכל מיני תקוות שווא והטיות.
So then, what is our gut good for? Well, all the studies I've read conclude that it's best-suited for everyday things that we have lots and lots of experience in, like how we just know that our friend is mad at us before we've even said anything to them, or whether we can fit our car into a tight parking spot. But when it comes to the really big stuff, like what's our career path going to be or who should we marry, why should we assume that our intuitions are better calibrated for these than slow, proper analysis? I mean, they don't have any data to be based off.
אז למה טובה תחושת הבטן? כל המחקרים שקראתי הגיעו למסקנה שהיא טובה לדברים יומיומיים שיש לנו הרבה מאד נסיון איתם, למשל, איך ברור לנו שחבר שלנו כועס עלינו עוד לפני שדיברנו איתו, או האם נצליח להידחק לחניה קטנה. אבל כשמדובר בדברים הרציניים, כמו, איך תיראה הקריירה שלנו, או למי להינשא, מדוע עלינו להניח שהאינטואיציה שלנו מכויילת טוב יותר מאשר ניתוח איטי ומדויק? הרי אין לנו נתונים להסתמך עליהם.
So my third lesson is, while we shouldn't ignore our intuitions, we shouldn't overprivilege them either. And I'd like to summarize these three lessons today with my own set of memes, with more of a poker-player twist.
אז הלקח השלישי שלי הוא שלמרות שלא כדאי להתעלם מהאינטואיציה, לא כדאי לתת לה משקל-יתר. ואני רוצה לסכם את שלושת הלקחים של היום במערכת ממים משלי, עם טוויסט של שחקנית פוקר.
"Success is sweetest when you achieve it across a large sample size."
"הצלחה מתוקה מושגת ממדגם גדול."
(Laughter)
(צחוק)
"Your gut is your friend and so is a cost-benefit analysis.
"תחושת הבטן היא ידידתכם וכך גם ניתוח עלות-תועלת."
(Laughter)
(צחוק)
"The future is unknown, but you can damn well try and estimate it."
"העתיד אינו ידוע, אך בהחלט אפשר לנסות להעריך מה יהיה."
Thank you.
תודה לכם.
(Applause)
(מחיאות כפיים)