How many people here would like to live to be at least 80 years old? Yeah. I think we all have this hopeful expectation of living into old age. Let's project out into the future, to your future "you's," and let's imagine that we're all 85. Now, everyone look at two people. One of you probably has Alzheimer's disease.
Kto z was chciałby dożyć przynajmniej do osiemdziesiątki? No tak. Wszyscy mamy nadzieję, że dożyjemy starości. Wyobraźmy sobie teraz przyszłość, nas samych w przyszłości. Załóżmy, że wszyscy mamy po 85 lat. Niech teraz każdy popatrzy na dwie osoby. Jedna z nich prawdopodobnie ma Alzheimera.
(Laughter)
(Śmiech)
Alright, alright. And maybe you're thinking, "Well, it won't be me." Then, OK. You are a caregiver. So --
W porządku. Może myślicie: "To nie będę ja". W takim razie będziecie opiekunem. Tak więc...
(Laughter)
(Śmiech)
so in some way, this terrifying disease is likely to affect us all.
więc w pewnym sensie ta przerażająca choroba będzie dotyczyć nas wszystkich.
Part of the fear around Alzheimer's stems from the sense that there's nothing we can do about it. Despite decades of research, we still have no disease-modifying treatment and no cure. So if we're lucky enough to live long enough, Alzheimer's appears to be our brain's destiny.
Strach przed Alzheimerem częściowo wynika z poczucia, że nie możemy się przed nim uchronić. Mimo wieloletnich badań nadal nie ma skutecznej terapii ani lekarstwa. Jeśli będziemy mieć szczęście i dożyjemy starości, nasz mózg prawdopodobnie czeka choroba Alzheimera.
But maybe it doesn't have to be. What if I told you we could change these statistics, literally change our brain's destiny, without relying on a cure or advancements in medicine?
A może jednak nie? A gdybym wam powiedziała, że możemy zmienić statystyki, dosłownie zmienić przeznaczenie mózgu, bez pomocy lekarstw ani postępów w medycynie?
Let's begin by looking at what we currently understand about the neuroscience of Alzheimer's. Here's a picture of two neurons connecting. The point of connection, this space circled in red, is called the synapse. The synapse is where neurotransmitters are released. This is where signals are transmitted, where communication happens. This is where we think, feel, see, hear, desire ... and remember. And the synapse is where Alzheimer's happens.
Spójrzmy najpierw na neurologiczne podstawy choroby Alzheimera. Widzimy tutaj połączenie między dwoma neuronami. Miejsce połączenia zaznaczone na czerwono nazywamy synapsą. W synapsie uwalniane są neuroprzekaźniki. Tu przekazywane są sygnały i zachodzi komunikacja. To tu myślimy, czujemy, widzimy, słyszymy, pożądamy,,, i pamiętamy. W synapsie powstaje też choroba Alzheimera.
Let's zoom in on the synapse and look at a cartoon representation of what's going on. During the business of communicating information, in addition to releasing neurotransmitters like glutamate into the synapse, neurons also release a small peptide called amyloid beta. Normally, amyloid beta is cleared away metabolized by microglia, the janitor cells of our brains. While the molecular causes of Alzheimer's are still debated, most neuroscientists believe that the disease begins when amyloid beta begins to accumulate. Too much is released, or not enough is cleared away, and the synapse begins to pile up with amyloid beta. And when this happens, it binds to itself, forming sticky aggregates called amyloid plaques.
Spójrzmy na zbliżenie synapsy i rysunek wyjaśniający, co się dzieje. W procesie przekazywania informacji oprócz nauroprzekaźników jak glutaminian, neurony uwalniają także niewielkie białko zwane beta-amyloidem. Zwykle beta-amyloid jest usuwany przez mikrogleje, komórki sprzątające w mózgu. Choć nadal trwaj dyskusja na temat molekularnych przyczyn choroby Alzheimera, większość neurobiologów uważa, że początek choroby następuje, gdy zaczyna odkładać się beta-amyloid. W wyniku zbyt dużego uwalniania lub niewystarczającego usuwania beta-amyloid gromadzi się w synapsie, a następnie wiąże, tworząc kleiste struktury zwane blaszkami amyloidowymi.
How many people here are 40 years old or older? You're afraid to admit it now. This initial step into the disease, this presence of amyloid plaques accumulating, can already be found in your brains. The only way we could be sure of this would be through a PET scan, because at this point, you are blissfully unaware. You're not showing any impairments in memory, language, or cognition ... yet. We think it takes at least 15 to 20 years of amyloid plaque accumulation before it reaches a tipping point, then triggering a molecular cascade that causes the clinical symptoms of the disease. Prior to the tipping point, your lapses in memory might include things like, "Why did I come in this room?" or "Oh ... what's his name?" or "Where did I put my keys?"
Kto z was ma 40 lat lub więcej? Teraz boicie się przyznać. Ten pierwszy krok w kierunku choroby, narastanie blaszek amyloidowych, już zachodzi w waszych mózgach. Jedynym sposobem, by się o tym przekonać jest badanie PET, ponieważ na tym etapie nie macie tego świadomości. Nie macie problemów z pamięcią, mową czy procesami poznawczymi... Na razie. Sądzimy, że dopiero po 15-20 latach odkładania się blaszek amyloidowych przekroczony zostaje punkt krytyczny, co wywołuje lawinę zmian molekularnych i wystąpienie klinicznych objawów choroby. Przed osiągnięciem punktu krytycznego możecie czasem zapominać, po co przyszliście do danego pokoju, albo jak się ktoś nazywa, albo gdzie położyliście klucze.
Now, before you all start freaking out again, because I know half of you did at least one of those in the last 24 hours -- these are all normal kinds of forgetting. In fact, I would argue that these examples might not even involve your memory, because you didn't pay attention to where you put your keys in the first place. After the tipping point, the glitches in memory, language and cognition are different. Instead of eventually finding your keys in your coat pocket or on the table by the door, you find them in the refrigerator, or you find them and you think, "What are these for?"
Zanim znów wszyscy wpadniecie w panikę, bo połowa z was w ciągu ostatniej doby zapomniała minimum jednej z tych rzeczy... takie zapominanie jest normalne. Powiedziałabym nawet, że podane przykłady mogą nie mieć związku z pamięcią, bo po prostu nie zwracaliście uwagi, gdzie kładliście klucze. Po przekroczeniu punktu krytycznego zaburzenia pamięci, mowy i rozpoznawania wyglądają inaczej. Nie znajdujecie kluczy w kieszeni płaszcza czy na stoliku przy drzwiach, tylko w lodówce, albo znajdujecie je i zastanawiacie się, do czego one służą.
So what happens when amyloid plaques accumulate to this tipping point? Our microglia janitor cells become hyper-activated, releasing chemicals that cause inflammation and cellular damage. We think they might actually start clearing away the synapses themselves. A crucial neural transport protein called "tau" becomes hyperphosphorylated and twists itself into something called "tangles," which choke off the neurons from the inside. By mid-stage Alzheimer's, we have massive inflammation and tangles and all-out war at the synapse and cell death.
Co dzieje się, gdy blaszki amyloidowe osiągają ten punkt krytyczny? Mikrogleje, komórki sprzątające, nadmiernie się aktywizują i uwalniają substancje wywołujące stan zapalny i uszkodzenia komórki. Sądzimy, że mogą nawet zacząć usuwać same synapsy. Odpowiedzialne za transport w neuronach białko tau ulega nadmiernej fosforylacji i zwija się w tzw. "splątki", które dławią neurony od środka. W środkowej fazie Alzheimera mamy duży stan zapalny i splątki, otwartą wojnę w synapsie i śmierć komórek.
So if you were a scientist trying to cure this disease, at what point would you ideally want to intervene? Many scientists are betting big on the simplest solution: keep amyloid plaques from reaching that tipping point, which means that drug discovery is largely focused on developing a compound that will prevent, eliminate, or reduce amyloid plaque accumulation. So the cure for Alzheimer's will likely be a preventative medicine. We're going to have to take this pill before we reach that tipping point, before the cascade is triggered, before we start leaving our keys in the refrigerator. We think this is why, to date, these kinds of drugs have failed in clinical trials -- not because the science wasn't sound, but because the people in these trials were already symptomatic. It was too late. Think of amyloid plaques as a lit match. At the tipping point, the match sets fire to the forest. Once the forest is ablaze, it doesn't do any good to blow out the match. You have to blow out the match before the forest catches fire.
Gdybyście byli naukowcami próbującymi wyleczyć tę chorobę, który moment byłby najlepszy na interwencję? Wielu naukowców stawia na najprostsze rozwiązanie. Trzeba zapobiec osiągnięciu przez blaszki amyloidowe punktu krytycznego, co oznacza, że badania skupiają się na poszukiwaniu związku chemicznego, który będzie zapobiegał, eliminował lub redukował ich gromadzenie się. Lekarstwo na Alzheimera prawdopodobnie będzie działać zapobiegawczo. Będziemy zażywać je zanim osiągniemy punkt krytyczny, zanim nastąpi lawina zmian, zanim zaczniemy wkładać klucze do lodówki. Sądzimy, że to dlatego, jak na razie, ten rodzaj leków nie przeszedł testów klinicznych... Nie z powodu błędnych podstaw naukowych, ale dlatego, że u osób badanych już występowały objawy. Było za późno. Wyobraźcie sobie, że blaszki amyloidowe to zapalona zapałka. W punkcie krytycznym zapałka podpala las. Kiedy las już płonie, zdmuchnięcie zapałki nic nie zmieni. Trzeba ją zgasić zanim zapali się las.
Even before scientists sort this out, this information is actually really good news for us, because it turns out that the way we live can influence the accumulation of amyloid plaques. And so there are things we can do to keep us from reaching that tipping point.
Jeszcze zanim naukowcy rozwiążą problem, ta informacja to dobra wiadomość dla nas, ponieważ nasz tryb życia może wpływać na gromadzenie się blaszek amyloidowych. Są rzeczy, które możemy robić żeby nie osiągnąć punktu krytycznego.
Let's picture your risk of Alzheimer's as a see-saw scale. We're going to pile risk factors on one arm, and when that arm hits the floor, you are symptomatic and diagnosed with Alzheimer's. Let's imagine you're 50 years old. You're not a spring chicken anymore, so you've accumulated some amyloid plaques with age. Your scale is tipped a little bit.
Wyobraźmy sobie ryzyko Alzheimera jako wagę z szalkami. Na jednej szalce umieśćmy czynniki ryzyka. Gdy dotknie podłogi, będzie to oznaczać wystąpienie symptomów i diagnozę. Wyobraźmy sobie, że macie 50 lat. Nie jesteście już pierwszej młodości, więc nagromadziliście z wiekiem trochę blaszek amyloidowych. Waga przechyla się nieco.
Now let's look at your DNA. We've all inherited our genes from our moms and our dads. Some of these genes will increase our risk and some will decrease it. If you're like Alice in "Still Alice," you've inherited a rare genetic mutation that cranks out amyloid beta, and this alone will tip your scale arm to the ground. But for most of us, the genes we inherit will only tip the arm a bit. For example, APOE4 is a gene variant that increases amyloid, but you can inherit a copy of APOE4 from mom and dad and still never get Alzheimer's, which means that for most of us, our DNA alone does not determine whether we get Alzheimer's. So what does? We can't do anything about getting older or the genes we've inherited. So far, we haven't changed our brain's destiny.
Spójrzmy teraz na wasze DNA. Wszyscy odziedziczyliśmy geny od rodziców. Niektóre z nich zwiększą ryzyko, inne je zmniejszą. Jeśli jesteście jak Alicja z "Motyla", macie rzadką mutację genetyczną, która wywołuje masowe uwalnianie beta-amyloidu. Samo to wystarczy, by przechylić ramię wagi aż do ziemi. Ale w przypadku większości z nas, geny przechylą wagę tylko trochę. Na przykład gen APOE4 zwiększa uwalnianie amyloidu, ale można go odziedziczyć od rodziców i nigdy nie zachorować na Alzheimera. Oznacza to, że dla większości z nas zachorowanie na Alzheimera nie zależy tylko od naszego DNA. Od czego więc zależy? Nie mamy wpływu na starzenie ani na odziedziczone geny. Jak na razie nie zmieniliśmy przeznaczenia naszego mózgu.
What about sleep? In slow-wave deep sleep, our glial cells rinse cerebral spinal fluid throughout our brains, clearing away metabolic waste that accumulated in our synapses while we were awake. Deep sleep is like a power cleanse for the brain. But what happens if you shortchange yourself on sleep? Many scientists believe that poor sleep hygiene might actually be a predictor of Alzheimer's. A single night of sleep deprivation leads to an increase in amyloid beta. And amyloid accumulation has been shown to disrupt sleep, which in turn causes more amyloid to accumulate. And so now we have this positive feedback loop that's going to accelerate the tipping of that scale.
A sen? Podczas wolnofalowego głębokiego snu komórki glejowe przepłukują mózg płynem mózgowo-rdzeniowym usuwając metabolity, które nagromadziły się w synapsach, gdy byliśmy aktywni. Głęboki sen działa jak intensywne oczyszczanie mózgu. Co dzieje się, gdy za mało śpimy? Wielu naukowców uważa, że niewłaściwa higiena snu może prowadzić do Alzheimera. Już po jednej bezsennej nocy zwiększa się poziom beta-amyloidu. Z kolei nagromadzenie amyloidu powoduje zaburzenia snu, co z sprawia, że gromadzi się go jeszcze więcej. Mamy do czynienia ze sprzężeniem zwrotnym dodatnim, które przyspieszy przechylenie szali.
What else? Cardiovascular health. High blood pressure, diabetes, obesity, smoking, high cholesterol, have all been shown to increase our risk of developing Alzheimer's. Some autopsy studies have shown that as many as 80 percent of people with Alzheimer's also had cardiovascular disease. Aerobic exercise has been shown in many studies to decrease amyloid beta in animal models of the disease. So a heart-healthy Mediterranean lifestyle and diet can help to counter the tipping of this scale.
Co jeszcze? Stan układu krążenia. Udowodniono, że nadciśnienie, cukrzyca, otyłość, palenie, wysoki cholesterol, wszystko to zwiększa ryzyko zachorowania na Alzheimera. Badania post mortem wykazały, że aż 80 procent chorych na Alzheimera miało również jakąś chorobę układu krążenia. Badania na zwierzętach pokazały, że ćwiczenia aerobowe zmniejszają ilość beta-amyloidu. Zdrowy dla serca styl życia i śródziemnomorska dieta mogą stanowić przeciwwagę dla czynników ryzyka.
So there are many things we can do to prevent or delay the onset of Alzheimer's. But let's say you haven't done any of them. Let's say you're 65; there's Alzheimer's in your family, so you've likely inherited a gene or two that tips your scale arm a bit; you've been burning the candle at both ends for years; you love bacon; and you don't run unless someone's chasing you.
Wiele można zrobić, by zapobiec lub opóźnić wystąpienie Alzheimera. Ale powiedzmy, że nic nie zrobiliście. Powiedzmy, że macie 65 lat, w rodzinie były przypadki zachorowania, więc jesteście obciążeni genetycznie, co przechyla trochę wagę. Od lat za dużo pracujecie i za mało śpicie, kochacie bekon, biegacie tylko wtedy, gdy ktoś was goni.
(Laughter)
(Śmiech)
Let's imagine that your amyloid plaques have reached that tipping point. Your scale arm has crashed to the floor. You've tripped the cascade, setting fire to the forest, causing inflammation, tangles, and cell death. You should be symptomatic for Alzheimer's. You should be having trouble finding words and keys and remembering what I said at the beginning of this talk. But you might not be.
Wyobraźmy sobie, że blaszki amyloidowe osiągnęły punkt krytyczny. Szalka na wadze uderzyła o podłogę. Wywołaliście lawinę, podpaliliście las, powodując stan zapalny, splątki i śmierć komórek. Powinniście mieć objawy Alzheimera. Powinniście mieć trudności ze znalezieniem właściwych słów i kluczy i przypomnieniem sobie, co powiedziałam na początku tego wystąpienia. Ale tak nie musi być.
There's one more thing you can do to protect yourself from experiencing the symptoms of Alzheimer's, even if you have the full-blown disease pathology ablaze in your brain. It has to do with neural plasticity and cognitive reserve. Remember, the experience of having Alzheimer's is ultimately a result of losing synapses. The average brain has over a hundred trillion synapses, which is fantastic; we've got a lot to work with. And this isn't a static number. We gain and lose synapses all the time, through a process called neural plasticity. Every time we learn something new, we are creating and strengthening new neural connections, new synapses.
Można zrobić jeszcze jedno, by uchronić się przed wystąpieniem objawów Alzheimera, nawet w przypadku pełnych zmian patologicznych w mózgu. Jest to związane z neuroplastycznością i zasobami poznawczymi. Pamiętajcie, wystąpienie Alzheimera jest wynikiem utraty połączeń synaptycznych. Przeciętny mózg ma ponad sto bilionów synaps. To świetnie, mamy czym pracować. Liczba ta nie jest stała. Synapsy powstają i giną cały czas w procesie zwanym neuroplastycznością. Za każdym razem, gdy się czegoś uczymy, tworzymy i wzmacniamy nowe połączenia nerwowe, nowe synapsy.
In the Nun Study, 678 nuns, all over the age of 75 when the study began, were followed for more than two decades. They were regularly given physical checkups and cognitive tests, and when they died, their brains were all donated for autopsy. In some of these brains, scientists discovered something surprising. Despite the presence of plaques and tangles and brain shrinkage -- what appeared to be unquestionable Alzheimer's -- the nuns who had belonged to these brains showed no signs of having the disease while they were alive.
W pewnym badaniu 678 zakonnic, wszystkie w wieku ponad 75 lat na jego początku, przez ponad dwie dekady poddawane były regularnym badaniom fizycznym i testom umysłowym. Wszystkie wyraziły zgodę, by po śmierci przeprowadzić sekcję ich mózgu. W niektórych z nich naukowcy okryli coś zaskakującego. Pomimo obecności blaszek, splątków i zmniejszenia się mózgu, niewątpliwych objawów Alzheimera, u zakonnic, do których mózgi te należały, nie zaobserwowano żadnych objawów choroby Alzheimera za ich życia.
How can this be? We think it's because these nuns had a high level of cognitive reserve, which is a way of saying that they had more functional synapses. People who have more years of formal education, who have a high degree of literacy, who engage regularly in mentally stimulating activities, all have more cognitive reserve. They have an abundance and a redundancy in neural connections. So even if they have a disease like Alzheimer's compromising some of their synapses, they've got many extra backup connections, and this buffers them from noticing that anything is amiss.
Jak to możliwe? Uważamy, że zakonnice te miały duże zasoby poznawcze, czyli miały więcej funkcjonalnych synaps. Ludzie mający za sobą więcej lat nauki, mający wysokie kompetencje językowe, regularnie pobudzający umysł do aktywności mają większe zasoby poznawcze. Mają mnogość, a nawet zapas połączeń nerwowych. Nawet gdy choroba taka jak Alzheimer niszczy część ich synaps, mają wiele rezerwowych połączeń, co sprawia, że nawet nie zauważamy, że nie wszystko działa jak należy.
Let's imagine a simplified example. Let's say you only know one thing about a subject. Let's say it's about me. You know that Lisa Genova wrote "Still Alice," and that's the only thing you know about me. You have that single neural connection, that one synapse. Now imagine you have Alzheimer's. You have plaques and tangles and inflammation and microglia devouring that synapse. Now when someone asks you, "Hey, who wrote 'Still Alice?'" you can't remember, because that synapse is either failing or gone. You've forgotten me forever.
Weźmy uproszczony przykład. Powiedzmy, że wiecie tylko jedną rzecz na jakiś temat. Na przykład o mnie. Wiecie, że Lisa Genova napisała "Motyla" i to wszystko. Macie tylko jedno połączenie nerwowe, tylko jedną synapsę. Wyobraźcie sobie, że macie Alzheimera, blaszki, splątki, stan zapalny, a mikrogleje pożerają tę synapsę. Gdy ktoś zapyta was, kto napisał "Motyla", nie pamiętacie, bo synapsa albo nie działa prawidłowo, albo już nie istnieje. Zapomnieliście o mnie na zawsze.
But what if you had learned more about me? Let's say you learned four things about me. Now imagine you have Alzheimer's, and three of those synapses are damaged or destroyed. You still have a way to detour the wreckage. You can still remember my name. So we can be resilient to the presence of Alzheimer's pathology through the recruitment of yet-undamaged pathways. And we create these pathways, this cognitive reserve, by learning new things. Ideally, we want these new things to be as rich in meaning as possible, recruiting sight and sound and associations and emotion.
Ale gdybyście wiedzieli o mnie więcej? Powiedzmy, że wiecie o mnie cztery rzeczy. Wyobraźcie sobie, że macie Alzheimera i trzy synapsy zostały uszkodzone lub całkowicie zniszczone. Nadal macie sposób, by obejść zniszczenia. Nadal pamiętacie, jak się nazywam. Możemy być odporni na patologiczne zmiany poprzez tworzenie nowych, niezniszczonych połączeń. Połączenia te, czyli nasze zasoby poznawcze powstają, gdy uczymy się nowych rzeczy. Najlepiej, gdy te nowe rzeczy są bogate w znaczenie, gdy angażują wzrok i słuch, skojarzenia i emocje.
So this really doesn't mean doing crossword puzzles. You don't want to simply retrieve information you've already learned, because this is like traveling down old, familiar streets, cruising neighborhoods you already know. You want to pave new neural roads. Building an Alzheimer's-resistant brain means learning to speak Italian, meeting new friends, reading a book, or listening to a great TED Talk.
Nie chodzi o rozwiązywanie krzyżówek. Nie chodzi o przywoływanie znanych juz informacji, bo to przypomina spacer znaną ulicą, w znanym otoczeniu. Chcemy wydeptać nowe ścieżki dla neuronów. Ochrona mózgu przed Alzheimerem to nauka włoskiego, poznanie nowych przyjaciół, czytanie książki, wysłuchanie świetnej prelekcji TED.
And if, despite all of this, you are someday diagnosed with Alzheimer's, there are three lessons I've learned from my grandmother and the dozens of people I've come to know living with this disease. Diagnosis doesn't mean you're dying tomorrow. Keep living. You won't lose your emotional memory. You'll still be able to understand love and joy. You might not remember what I said five minutes ago, but you'll remember how I made you feel. And you are more than what you can remember.
A jeśli, mimo wszystko, któregoś dnia okaże się, że mamy Alzheimera, są trzy rzeczy, których nauczyłam się od swojej babci i dziesiątek osób, które poznałam, żyjących z tą chorobą. Diagnoza nie oznacza, że jutro umrzecie. Żyjcie dalej. Nie stracicie pamięci emocjonalnej. Nadal będziecie mogli odczuwać miłość i radość. Być może zapomnicie, co powiedziałam 5 minut temu, ale będziecie pamiętać, jakie emocje to wywołało. Jesteście nie tylko tym, co pamiętacie.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)