By 1973, Harvey Milk had already been many things: naval officer, high school teacher, bit-part actor, and wandering hippie. But as he embarked on yet another life running a camera shop in San Francisco, he already found himself distracted. From the Watergate hearings on national news, to the teacher who had to rent a projector when her school couldn’t afford one, Harvey saw a desperate need for political reform.
Przed 1973 rokiem Harvey Milk zajmował się już wieloma rzeczami. Był oficerem marynarki, nauczycielem w liceum, aktorem trzecioplanowym i wędrownym hipisem. Ale kiedy zaczynał nowe życie właściciela sklepu fotograficznego w San Francisco, miał już inne plany. Od przesłuchań w sprawie Watergate w krajowych wiadomościach po nauczycielkę, która musiała wypożyczać projektor, bo jej szkoły nie było na niego stać,
Milk strongly believed that tight knit neighborhoods
Harvey wszędzie wokół widział rozpaczliwą potrzebę reform politycznych.
were essential to the fabric of the city, and that government should solve those community’s most practical problems. From fixing potholes and putting up stop signs, to promoting a friendly culture of cooperation, Milk envisioned a more personal approach to local government.
Milk mocno wierzył, że bliskie więzi sąsiedzkie to podstawa miasta, a rząd powinien rozwiązać codzienne problemy tych małych społeczności. Od naprawiania dziurawych dróg i stawiania znaków “stop” po promocję kultury przyjaznej współpracy, Milk chciał bardziej osobistego podejścia do zarządzania miastem.
This philosophy led him to run for the city’s Board of Supervisors as the representative for his own district, which included the heart of American gay culture, the Castro. At this time, police brutality, discrimination and media stereotyping plagued the LGBT community, labeling Harvey and his supporters as political outsiders. But Milk refused to downplay his sexuality. He was sure that gay rights could never be won from the closet, and he saw the Castro as one of many minorities without representation in city politics. Milk was determined to bring these basic government services to all of San Francisco’s disenfranchised groups, regardless of race, age, or sexuality.
Ta filozofia spowodowała, że wystartował wyborach do Rady Nadzorczej San Francisco jako kandydat na przedstawiciela własnej dzielnicy, w której znajdowało się centrum amerykańskiej kultury gejowskiej, Castro. W tamtym czasie brutalność policji, dyskryminacja i stereotypy medialne nękały społeczność LGBT, a Harveyowi i jego zwolennikom przyklejano łatkę politycznych outsiderów. Ale Milk nie chciał ukrywać swojej seksualności. Był pewien, że nie wywalczy się gejom praw, chowając się w szafie, a dzielnicę Castro uważał za jedną z mniejszości, których interes jest w polityce miasta pomijany. Milk postanowił zapewnić podstawowe usługi publiczne wszystkim zaniedbywanym w San Francisco niezależnie od rasy, wieku czy orientacji seksualnej.
But despite his flair for public speaking and open-hearted approach, voters couldn’t see Milk’s radical vision. In 1973, he lost his first bid for the Board of Supervisors. In 1975, he lost again. A year later, he ran for the California Assembly– and lost. Yet he tirelessly continued to support his district, befriending bartenders, construction unions, and local Chinese grocers. This earned him the affectionate title, the "mayor of Castro Street.” And when he ran his third campaign for the Board of Supervisors in 1977, Harvey finally won the seat– becoming one of the first openly gay public officials in US history.
Ale mimo jego talentu do wystąpień publicznych i otwartości wyborcy nie docenili radykalnej wizji Milka. W 1973 roku przegrał pierwszą walkę o miejsce w radzie nadzorczej miasta. W 1975 roku przegrał ponownie. Rok później wystartował do Zgromadzenia Stanowego Kalifornii, też bez powodzenia. Mimo to dalej niestrudzenie wspierał swoją dzielnicę, zawierając przyjaźnie z barmanami, budowlańcami i pracownikami chińskich sklepów spożywczych. To przyniosło mu przydomek “burmistrza ulicy Castro”. Trzecia kampania do Rady Nadzorczej San Francisco w 1977 roku zapewniła w końcu Harveyowi zwycięstwo. Został on jednym z pierwszych jawnie homoseksualnych urzędników w historii USA.
Elated, Milk arrived in office determined to make lasting change. He immediately introduced a bill outlawing discrimination on the grounds of sexuality and launched a major clean-up of the city. But not everyone was happy with this direction. Anti-gay sentiment was gaining national momentum, especially in the form of California’s Proposition 6.
Podekscytowany Milk z determinacją przystąpił do realizacji trwałych zmian. Od razu zainicjował ustawę zakazującą dyskryminacji ze względu na orientację i zarządził gruntowne sprzątanie miasta. Ale nie wszyscy byli z tego zadowoleni. Nastroje antygejowskie nasilały się w całym kraju, zwłaszcza pod postacią Propozycji Kalifornii nr 6.
The proposition, which sought to make it illegal for homosexuals to work in Californian schools, would prove to be the biggest battle of Milk’s career. Supporters of Prop 6 attacked the LGBT community, calling them unfit to work with students. But Milk urged them not to hide in fear: “Come out to your relatives. Come out to your friends, if indeed they are your friends. Come out to your neighbors, to your fellow workers… break down the myths. Destroy the lies and distortions. For your sake. For their sake.” Alongside other activists, he ran an incandescent campaign against hate.
Walka z inicjatywą zakazującą osobom homoseksualnym pracy w kalifornijskich szkołach miała okazać się największą batalią w karierze Milka. Zwolennicy Propozycji nr 6 zaatakowali społeczność LGBT, uznając jej członków za niezdolnych do pracy z uczniami. Ale Milk zachęcał ich, żeby się nie kryli. “Ujawnijcie się przed rodziną. Przed przyjaciółmi, o ile faktycznie nimi są. Ujawnijcie się przed sąsiadami i współpracownikami. Obalajcie mity. Niszczcie kłamstwa i wypaczenia. Ze względu na was. I na nich”. Wraz z innymi działaczami prowadził aktywną kampanię przeciwko nienawiści.
On November 7, 1978, Prop 6 was defeated in a landslide. It was proof that Milk’s message was gaining traction. But just twenty days after this inspiring victory, he was assassinated at City Hall– killed alongside San Francisco Mayor George Moscone.
7 listopada 1978 roku Propozycja nr 6 przepadła z kretesem. To był dowód na to, że apele Milka przynoszą rezultaty. Ale 20 dni po tym inspirującym zwycięstwie Milk został zamordowany w ratuszu razem z burmistrzem San Francisco George’em Moscone.
Both men had been murdered by Dan White, a former fellow supervisor, who had positioned himself against those he called "radicals, social deviates and incorrigibles.” He had frequently clashed with Harvey at Board meetings, and resented the spirit of change which Milk personified for many. The night of Milk's murder, thousands marched by candlelight through the city.
Obaj mężczyźni zostali zastrzeleni przez Dana White’a, innego członka rady nadzorczej miasta, który sprzeciwiał się, jak ich nazywał, “radykalnym i niereformowalnym dewiantom społecznym”. White często ścierał się z Harveyem na posiedzeniach rady i opierał się duchowi przemian, którego uosobieniem dla wielu był Milk. W noc morderstwa Milka tysiące przemaszerowały ze świecami przez miasto.
In the wake of this tragedy, yet another injustice arose. In a highly controversial verdict, White received a sentence of only seven years and eight months– a decision that sparked uproar throughout the city in what became known as the White Night Riots.
W następstwie tej tragedii doszło do kolejnej niesprawiedliwości. Wyjątkowo kontrowersyjnym wyrokiem sądu White został skazany na zaledwie 7 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, co wywołało oburzenie w całym mieście, doprowadzając do starć ulicznych znanych jako zamieszki White Night.
But even after his death, Milk continued to preach his hopeful cause. He left his friends and followers a total of three different tapes to be played in the event of his assassination. They leave us with a call to action, and a reminder that everyone is welcome in the fight against injustice: "I ask for the movement to continue… and if a bullet should enter my brain, let that bullet destroy every closet door…”
Ale nawet pośmiertnie Milk nadal głosił nadzieję. Przyjaciołom i zwolennikom pozostawił trzy różne taśmy, które miały zostać odtworzone na wypadek jego zabójstwa. Milk wzywa tam do działania, przypominając, że wszyscy są zaproszeni do walki z niesprawiedliwością. “Proszę, niech ruch trwa… Jeśli kula ma utkwić w mojej głowie, niech przynajmniej przebije się przez wszystkie drzwi wszystkich szaf”.