Last year when I was here, I was speaking to you about a swim which I did across the North Pole. And while that swim took place three years ago, I can remember it as if it was yesterday. I remember standing on the edge of the ice, about to dive into the water, and thinking to myself, I have never ever seen any place on this earth which is just so frightening. The water is completely black. The water is minus 1.7 degrees centigrade, or 29 degrees Fahrenheit. It's flipping freezing in that water. And then a thought came across my mind: if things go pear-shaped on this swim, how long will it take for my frozen body to sink the four and a half kilometers to the bottom of the ocean? And then I said to myself, I've just got to get this thought out of my mind as quickly as possible. And the only way I can dive into that freezing cold water and swim a kilometer is by listening to my iPod and really revving myself up, listening to everything from beautiful opera all the way across to Puff Daddy, and then committing myself a hundred percent -- there is nothing more powerful than the made-up mind -- and then walking up to the edge of the ice and just diving into the water.
Vorig jaar sprak ik hier met jullie over een zwemtocht die ik dwars over de Noordpool maakte. Hoewel die zwemtocht drie jaar geleden plaatsvond, kan ik het mij herinneren alsof het gisteren was. Ik herinner me dat ik op de rand van het ijs stond, klaar om in het water te duiken, en dacht bij mezelf: nog nooit zag ik een meer angstaanjagende plaats op aarde. Het water is volledig zwart. Het water is min 1,7 graden Celsius, of 29 graden Fahrenheit. Het is waanzinnig koud in dat water. Een gedachte schoot door mijn hoofd: als er iets verkeerd zou gaan op mijn tocht, hoe lang duurt het dan voor mijn bevroren lichaam tot op vier en een halve kilometer diepte naar de bodem van de Oceaan zinkt? Dan zei ik tegen mezelf, ik moet deze gedachte echt zo spoedig mogelijk uit mijn hoofd zetten. De enige manier dat ik in dat koud bevroren water kan duiken en één kilometer zwemmen, is door te luisteren naar mijn iPod en mezelf op te peppen, naar alles te luisteren van mooie opera tot Puff Daddy, en me dan honderd procent in te zetten -- er is niets krachtiger dan de vastberaden geest - en dan naar de rand van het ijs te stappen en gewoon het water in te duiken.
And that swim took me 18 minutes and 50 seconds, and it felt like 18 days. And I remember getting out of the water and my hands feeling so painful and looking down at my fingers, and my fingers were literally the size of sausages because -- you know, we're made partially of water -- when water freezes it expands, and so the cells in my fingers had frozen and expanded and burst. And the most immediate thought when I came out of that water was the following: I'm never, ever going to do another cold water swim in my life again.
De zwemtocht duurde 18 minuten en 50 seconden, en het voelde aan als 18 dagen. Ik herinner me dat toen ik uit het water kwam, mijn handen zo pijnlijk aanvoelden - ik keek naar mijn vingers, en mijn vingers hadden letterlijk de omvang van worstjes omdat we gedeeltelijk uit water bestaan - bevroren water zet uit en zo waren de cellen in mijn vingers bevroren en uitgezet en gebarsten. De eerste gedachte toen ik uit het water kwam was de volgende: nooit in mijn leven ga ik opnieuw een zwemtocht in koud water ondernemen.
Anyway, last year, I heard about the Himalayas and the melting of the -- (Laughter) and the melting of the glaciers because of climate change. I heard about this lake, Lake Imja. This lake has been formed in the last couple of years because of the melting of the glacier. The glacier's gone all the way up the mountain and left in its place this big lake. And I firmly believe that what we're seeing in the Himalayas is the next great, big battleground on this earth. Nearly two billion people -- so one in three people on this earth -- rely on the water from the Himalayas. And with a population increasing as quickly as it is, and with the water supply from these glaciers -- because of climate change -- decreasing so much, I think we have a real risk of instability. North, you've got China; south, you've India, Pakistan, Bangladesh, all these countries.
Hoe dan ook, vorig jaar, hoorde ik over de Himalaya en het smelten van de -- (gelach) en het smelten van de gletsjers door de klimaatverandering. Ik hoorde over een meer, het Imjameer. Dit meer is gevormd in de laatste paar jaren door het smelten van de gletsjer. De gletsjer is verdwenen tot boven op de berg en liet dit grote meer achter. Ik ben ervan overtuigd dat wat we nu in de Himalaya zien het volgende grote slagveld op deze aarde is. Bijna twee miljard mensen- dus één op de drie mensen op deze aarde-- vertrouwen op het water van de Himalaya. Met een zeer snel groeiende bevolking, en de afnemende watervoorziening van deze gletsjers -- omwille van de klimaatverandering -- denk ik dat we een reëel risico hebben op instabiliteit. In het noorden heb je landen als China; in het zuiden, India, Pakistan, Bangladesh.
And so I decided to walk up to Mt. Everest, the highest mountain on this earth, and go and do a symbolic swim underneath the summit of Mt. Everest. Now, I don't know if any of you have had the opportunity to go to Mt. Everest, but it's quite an ordeal getting up there. 28 great, big, powerful yaks carrying all the equipment up onto this mountain -- I don't just have my Speedo, but there's a big film crew who then send all the images around the world. The other thing which was so challenging about this swim is not just the altitude. I wanted to do the swim at 5,300 meters above sea level. So it's right up in the heavens. It's very, very difficult to breath. You get altitude sickness. I feels like you've got a man standing behind you with a hammer just hitting your head all the time.
Dus besloot ik om de Mount Everest te beklimmen, de hoogste berg op deze aarde, en een symbolische zwemtocht te ondernemen, onder de top van de Mount Everest. Ik weet niet of iemand van u ooit de gelegenheid had om te Mount Everest te beklimmen, maar het is een serieuze beproeving om daar te geraken. 28 grote, krachtige jaks dragen alle apparatuur omhoog op de berg-- Ik heb niet enkel mijn Speedo mee, maar ook een uitgebreide filmploeg die alle beelden over de hele wereld stuurt. Wat er nog zo uitdagend aan deze tocht was, is niet enkel de hoogte. Ik wilde zwemmen op 5300 meter boven zeeniveau. Dat is helemaal tot boven in de hemel. Het is zeer, zeer moeilijk om te ademen. Je krijgt hoogteziekte. Het voelt alsof een man achter je staat met een hamer en constant op je hoofd klopt.
That's not the worst part of it. The worst part was this year was the year where they decided to do a big cleanup operation on Mt. Everest. Many, many people have died on Mt. Everest, and this was the year they decided to go and recover all the bodies of the mountaineers and then bring them down the mountain. And when you're walking up the mountain to attempt to do something which no human has ever done before, and, in fact, no fish -- there are no fish up there swimming at 5,300 meters -- When you're trying to do that, and then the bodies are coming past you, it humbles you, and you also realize very, very clearly that nature is so much more powerful than we are.
Dat is nog niet het ergste. Het moeilijkste was, dat dit het jaar van de grote schoonmaakoperatie op Mount Everest was. Zeer veel mensen zijn omgekomen op Mount Everest en dit was het jaar dat ze besloten om alle lichamen van de bergbeklimmers te bergen en ze vervolgens de berg af te brengen. Wanneer je de berg beklimt voor een missie die geen mens ooit eerder gedaan heeft, en in feite ook geen vis. Er zwemmen geen vissen op 5300 meter. Wanneer je dat probeert te doen en de lijken komen je voorbij, dat maakt je nederig en je beseft ook zeer, zeer duidelijk dat de natuur zo veel krachtiger is dan wij.
And we walked up this pathway, all the way up. And to the right hand side of us was this great Khumbu Glacier. And all the way along the glacier we saw these big pools of melting ice. And then we got up to this small lake underneath the summit of Mt. Everest, and I prepared myself the same way as I've always prepared myself, for this swim which was going to be so very difficult. I put on my iPod, I listened to some music, I got myself as aggressive as possible -- but controlled aggression -- and then I hurled myself into that water.
We liepen dit pad omhoog, helemaal naar boven. Aan onze rechterkant lag de grote Khumbu-gletsjer. De hele weg langs de gletsjer zagen we grote plassen van smeltend ijs. Toen kwamen we aan een klein meer onder de top van Mount Everest. Ik startte mijn voorbereiding op dezelfde manier zoals ik mij altijd voorbereid voor deze zware zwemtocht. Ik zette mijn iPod op, luisterde naar muziek, maakte mezelf zo agressief mogelijk-- gecontroleerde agressie-- en vervolgens slingerde ik mij in het water.
I swam as quickly as I could for the first hundred meters, and then I realized very, very quickly, I had a huge problem on my hands. I could barely breathe. I was gasping for air. I then began to choke, and then it quickly led to me vomiting in the water. And it all happened so quickly: I then -- I don't know how it happened -- but I went underwater. And luckily, the water was quite shallow, and I was able to push myself off the bottom of the lake and get up and then take another gasp of air. And then I said, carry on. Carry on. Carry on. I carried on for another five or six strokes, and then I had nothing in my body, and I went down to the bottom of the lake. And I don't where I got it from, but I was able to somehow pull myself up and as quickly as possible get to the side of the lake. I've heard it said that drowning is the most peaceful death that you can have. I have never, ever heard such utter bollocks. (Laughter) It is the most frightening and panicky feeling that you can have.
Ik zwom zo snel als ik kon de eerste honderd meter, en toen realiseerde ik me zeer snel dat ik een enorm probleem had. Ik kon nauwelijks ademen. Ik hapte naar lucht. Ik begon te stikken en te braken in het water. Het gebeurde allemaal zo snel. Dan ging ik -- ik weet niet hoe het gebeurd is -- onder water. Gelukkig was het water vrij ondiep en was ik in staat om mezelf van de bodem van het meer weg te duwen, op te staan en lucht te happen. Ik zei: "Doe verder. Doe verder. Doe verder." Ik deed nog vijf of zes slagen en dan had ik niets meer in mijn lichaam. Ik zakte naar de bodem van het meer. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar ik kon op de een of andere manier mezelf omhoog trekken en zo snel mogelijk aan de kant van het meer geraken. Ik heb al eens horen zeggen dat verdrinking de meest vreedzame dood is die je kan overkomen. Ik heb nog nooit zulke volslagen onzin gehoord. (Gelach) Het is het meest angstaanjagende en paniekerige gevoel dat je kunt hebben.
I got myself to the side of the lake. My crew grabbed me, and then we walked as quickly as we could down -- over the rubble -- down to our camp. And there, we sat down, and we did a debrief about what had gone wrong there on Mt. Everest. And my team just gave it to me straight. They said, Lewis, you need to have a radical tactical shift if you want to do this swim. Every single thing which you have learned in the past 23 years of swimming, you must forget. Every single thing which you learned when you were serving in the British army, about speed and aggression, you put that to one side. We want you to walk up the hill in another two days' time. Take some time to rest and think about things. We want you to walk up the mountain in two days' time, and instead of swimming fast, swim as slowly as possible. Instead of swimming crawl, swim breaststroke. And remember, never ever swim with aggression. This is the time to swim with real humility.
Ik kreeg mezelf aan de kant van het meer. Mijn team greep me en dan liepen we zo snel als we konden naar beneden -- over de steentjes -- tot aan ons kamp. Daar gingen we zitten en deden we een nabespreking over wat er mis was gegaan, daar op Mount Everest. Mijn team zei het mij vlakaf. Ze zeiden: "Lewis, je hebt een radicale tactische verandering nodig als je deze zwemtocht wilt doen. Elk ding dat je geleerd hebt over zwemmen in de afgelopen 23 jaar moet je vergeten. Elk ding dat je geleerd hebt toen je in het Britse leger diende, over snelheid en agressie, dat zet je aan de kant. Wij willen dat je binnen twee dagen opnieuw de berg opgaat. Neem de tijd om te rusten en na te denken. Wij willen dat je binnen twee dagen de berg opgaat en in plaats van snel te zwemmen, zwem zo langzaam als mogelijk. In plaats van crawl te zwemmen, zwem schoolslag. En denk eraan, nooit zwemmen met agressie. Het is nu tijd om te zwemmen met echte nederigheid."
And so we walked back up to the mountain two days later. And I stood there on the edge of the lake, and I looked up at Mt. Everest -- and she is one of the most beautiful mountains on the earth -- and I said to myself, just do this slowly. And I swam across the lake. And I can't begin to tell you how good I felt when I came to the other side.
Dus liepen we twee dagen later opnieuw de berg op. Ik stond daar aan de rand van het meer en ik keek op naar Mount Everest -- het is een van de mooiste bergen op de aarde -- en ik zei tegen mezelf: "Doe dit gewoon langzaam." Ik zwom over het meer. Ik heb er geen woorden voor hoe goed ik me voelde toen ik aankwam aan de andere kant.
But I learned two very, very important lessons there on Mt. Everest, and I thank my team of Sherpas who taught me this. The first one is that just because something has worked in the past so well, doesn't mean it's going to work in the future. And similarly, now, before I do anything, I ask myself what type of mindset do I require to successfully complete a task. And taking that into the world of climate change -- which is, frankly, the Mt. Everest of all problems -- just because we've lived the way we have lived for so long, just because we have consumed the way we have for so long and populated the earth the way we have for so long, doesn't mean that we can carry on the way we are carrying on. The warning signs are all there. When I was born, the world's population was 3.5 billion people. We're now 6.8 billion people, and we're expected to be 9 billion people by 2050.
Maar ik heb twee zeer, zeer belangrijke lessen geleerd op Mount Everest. Ik dank mijn team van sherpa's die mij dit geleerd hebben. De eerste is dat enkel omdat iets zo goed heeft gewerkt in het verleden, dat niet betekent dat het ook zal werken in de toekomst. En op dezelfde manier, voordat ik nu iets doe, vraag ik me af wat voor soort mentaliteit ik nodig heb om een taak succesvol te voltooien. Dat toepassen in de wereld van klimaatverandering, dat, eerlijk gezegd, de Mount Everest van alle problemen is -- alleen omdat we al zolang op een bepaalde manier geleefd hebben, alleen omdat we al zolang op een bepaalde manier geconsumeerd hebben en de aarde bevolkt op de manier waarop we dat al zo lang gedaan hebben, betekent niet dat we het kunnen blijven doen op de manier waarop we dat al zolang doen. De waarschuwingssignalen zijn er allemaal. Toen ik werd geboren, bedroeg de wereldbevolking 3,5 miljard mensen. We zijn nu met 6,8 miljard mensen en er wordt verwacht dat we met 9 miljard mensen zullen zijn tegen 2050.
And then the second lesson, the radical, tactical shift. And I've come here to ask you today: what radical tactical shift can you take in your relationship to the environment, which will ensure that our children and our grandchildren live in a safe world and a secure world, and most importantly, in a sustainable world? And I ask you, please, to go away from here and think about that one radical tactical shift which you could make, which will make that big difference, and then commit a hundred percent to doing it. Blog about it, tweet about it, talk about it, and commit a hundred percent, because very, very few things are impossible to achieve if we really put our whole minds to it.
En vervolgens de tweede les: de radicale, tactische verandering. Ik ben hier gekomen om jullie vandaag te vragen: welke radicale tactische verandering kunnen jullie toepassen in relatie tot het milieu, die ervoor zal zorgen dat onze kinderen en kleinkinderen in een veilige wereld leven en een beveiligde wereld, en belangrijker nog, in een duurzame wereld? En ik vraag jullie, alsjeblieft, van hier weg te gaan en na te denken over een radicale tactische verandering die je kunt maken, die het grote verschil zal maken, en je vervolgens voor honderd procent te geven. Blog erover, tweet erover, praat erover en geef jezelf voor honderd procent. Omdat zeer weinig dingen onmogelijk zijn als we er ons maar écht op toeleggen.
So thank you very, very much.
Dus heel veel dank.
(Applause)
(Applaus)