Είμαι εδώ σήμερα για να μιλήσω για μία ενοχλητική ερώτηση, η οποία έχει μια ανησυχητική απάντηση. Το θέμα μου είναι τα μυστικά της ενδο-οικογενειακή βίας, και η ερώτηση που θα επιχειρήσω ν' απαντήσω είναι αυτή που πάντα όλοι ρωτάνε: Γιατί κάθεται; Γιατί κάποια μένει με έναν άνδρα που τη χτυπάει; Δεν είμαι ψυχίατρος, κοινωνική λειτουργός ή ειδικός στην ενδο-οικογενειακή βία. Είμαι απλά μια γυναίκα που έχει να διηγηθεί μια ιστορία.
I'm here today to talk about a disturbing question, which has an equally disturbing answer. My topic is the secrets of domestic violence, and the question I'm going to tackle is the one question everyone always asks: Why does she stay? Why would anyone stay with a man who beats her? I'm not a psychiatrist, a social worker or an expert in domestic violence. I'm just one woman with a story to tell.
Ήμουν 22. Είχα μόλις αποφοιτήσει από το Κολλέγιο του Χάρβαρντ. Είχα μετακομίσει στην Νέα Υόρκη για την πρώτη μου δουλειά ως συγγραφέας και συντάκτης στο περιοδικό Seventeen. Απέκτησα το πρώτο μου διαμέρισμα, την πρώτη μου πράσινη κάρτα American Express, και είχα ένα πολύ μεγάλο μυστικό. Το μυστικό μου ήταν ότι υπήρχε αυτό το όπλο γεμάτο με στρογγυλές σφαίρες που στόχευε το κεφάλι μου από τον άνθρωπο που νόμιζα ότι ήταν η αδελφή ψυχή μου, πάρα πολλές φορές. Ο άνθρωπος που αγαπούσα περισσότερο από οποιονδήποτε στον κόσμο στόχευε ένα όπλο στο κεφάλι μου και απειλούσε να με σκοτώσει περισσότερες φορές από όσες μπορώ να θυμηθώ. Είμαι εδώ να σας πω την ιστορία της αρρωστημένης αγάπης, μια ψυχολογική παγίδα μεταμφιεσμένη σε αγάπη, στην οποία πέφτουν εκατομμύρια γυναικών, μέχρι και κάποιοι άνδρες κάθε χρόνο. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η ιστορία σας.
I was 22. I had just graduated from Harvard College. I had moved to New York City for my first job as a writer and editor at Seventeen magazine. I had my first apartment, my first little green American Express card, and I had a very big secret. My secret was that I had this gun loaded with hollow-point bullets pointed at my head by the man who I thought was my soulmate, many, many times. The man who I loved more than anybody on Earth held a gun to my head and threatened to kill me more times than I can even remember. I'm here to tell you the story of crazy love, a psychological trap disguised as love, one that millions of women and even a few men fall into every year. It may even be your story.
Δεν μοιάζω με μια τυπική επιζήσασα ενδο-οικογενειακή βίας. Έχω πτυχίο Αγγλικών από το Κολλέγιο του Χάρβαρντ, και μεταπτυχιακό στο μάρκετινγκ από τη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Γουάρτον. Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου δουλεύοντας σε κάποιες από τις 500 καλύτερες επιχειρήσεις συμπεριλαμβανομένων των Johnson & Johnson, Leo Burnett και The Washington Post. Είμαι παντρεμένη με τον δεύτερο σύζυγό μου για περίπου 20 χρόνια και έχουμε μαζί τρία παιδιά. Ο σκύλος μου είναι ένα μαύρο Λαμπραντόρ, και οδηγώ ένα μίνιβαν Honda Odyssey. (Γέλια)
I don't look like a typical domestic violence survivor. I have a B.A. in English from Harvard College, an MBA in marketing from Wharton Business School. I've spent most of my career working for Fortune 500 companies including Johnson & Johnson, Leo Burnett and The Washington Post. I've been married for almost 20 years to my second husband and we have three kids together. My dog is a black lab, and I drive a Honda Odyssey minivan. (Laughter)
Το πρώτο μου λοιπόν μήνυμά είναι ότι η ενδο-οικογενειακή βία συμβαίνει στον καθένα -- οποιασδήποτε φυλής, θρησκείας, εισοδήματος και μορφωτικού επιπέδου. Βρίσκεται παντού. Το δεύτερο μήνυμά μου είναι ότι όλοι πιστεύουν ότι η ενδο-οικογενειακή βία συμβαίνει στις γυναίκες, ότι είναι ένα γυναικείο πρόβλημα. Όχι ακριβώς. Περισσότερο από το 85% αυτών που ασκούν βία είναι άνδρες, και η ενδο-οικογενειακή βία συμβαίνει μόνο σε πολύ στενές, αλληλοεξαρτώμενες, μακροχρόνιες σχέσεις, με άλλα λόγια, σε οικογένειες, το τελευταίο μέρος που θα θέλαμε ή θα περιμέναμε να υπάρχει βία, που είναι κι ένας λόγος για τον οποίο η ενδο-οικογενειακή βία προκαλεί σύγχυση.
So my first message for you is that domestic violence happens to everyone -- all races, all religions, all income and education levels. It's everywhere. And my second message is that everyone thinks domestic violence happens to women, that it's a women's issue. Not exactly. Over 85 percent of abusers are men, and domestic abuse happens only in intimate, interdependent, long-term relationships, in other words, in families, the last place we would want or expect to find violence, which is one reason domestic abuse is so confusing.
Εγώ η ίδια θα σας έλεγα ότι θα ήμουν η τελευταία γυναίκα στη γη που θα έμενε με έναν άνδρα που τη χτυπάει, αλλά στην πραγματικότητα ήμουν ένα πολύ συνηθισμένο θύμα λόγω της ηλικίας μου. Ήμουν 22 χρονών και στις Η.Π.Α., οι γυναίκες μεταξύ 16 και 24 χρονών έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να πέσουν θύματα ενδο-οικογενειακής βίας σε σχέση με γυναίκες άλλων ηλικιών, και περισσότερες από 500 γυναίκες και κορίτσια αυτής της ηλικίας σκοτώνονται κάθε χρόνο από βίαιους συντρόφους, φίλους και συζύγους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
I would have told you myself that I was the last person on Earth who would stay with a man who beats me, but in fact I was a very typical victim because of my age. I was 22, and in the United States, women ages 16 to 24 are three times as likely to be domestic violence victims as women of other ages, and over 500 women and girls this age are killed every year by abusive partners, boyfriends, and husbands in the United States.
Ήμουν επίσης ένα πολύ τυπικό θύμα επειδή δεν γνώριζα τίποτα για την ενδο-οικογενειακή βία, τα σημάδια και τα μοτίβα της.
I was also a very typical victim because I knew nothing about domestic violence, its warning signs or its patterns.
Γνώρισα τον Κόνορ μια κρύα, βροχερή νύχτα του Γενάρη. Κάθισε δίπλα μου στο μετρό της Νέας Υόρκης, μου έπιασε την κουβέντα. Μου είπε δύο πράγματα. Το ένα ήταν ότι και εκείνος είχε μόλις αποφοιτήσει από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια και ότι δούλευε σε μια πολύ εντυπωσιακή τράπεζα της Γουόλ Στριτ. Αλλά αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση σε αυτή την πρώτη συνάντηση ήταν ότι ήταν έξυπνος και αστείος και έμοιαζε σαν επαρχιώτης. Είχε μεγάλα μάγουλα σε σχήμα μήλου και ξανθά μαλλιά, φαινόταν πολύ γλυκός.
I met Conor on a cold, rainy January night. He sat next to me on the New York City subway, and he started chatting me up. He told me two things. One was that he, too, had just graduated from an Ivy League school, and that he worked at a very impressive Wall Street bank. But what made the biggest impression on me that first meeting was that he was smart and funny and he looked like a farm boy. He had these big cheeks, these big apple cheeks and this wheat-blond hair, and he seemed so sweet.
Ένα από τα εξυπνότερα πράγματα που έκανε ο Κόνορ από την αρχή, ήταν να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι εγώ ήμουν το αφεντικό στη σχέση μας. Το έκανε ιδιαίτερα στις αρχές εκθειάζοντάς με. Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε και του άρεσαν όλα επάνω μου, το ότι ήμουν έξυπνη, ότι είχα πάει στο Χάρβαρντ, ότι βοηθούσα με πάθος τα έφηβα κορίτσια και λάτρευα τη δουλεια μου. Ήθελε να ξέρει τα πάντα για την οικογένειά μου, την παιδική μου ηλικία, τις ελπίδες και τα όνειρά μου. Ο Κόνορ πίστευε σε εμένα, ως συγγραφέα και ως γυναίκα, έτσι όπως κανείς άλλος δεν είχε πιστέψει ποτέ. Επίσης δημιούργησε μια μαγική ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης μεταξύ μας ομολογώντας το μυστικό του, το οποίο ήταν ότι ως μικρό αγόρι στην ηλικία των τεσσάρων, τον χτυπούσε άγρια και επανειλημμένα ο πατριός του, και η βία ήταν τόσο σοβαρή που αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο στη β' γυμνασίου, αν και ήταν πολύ έξυπνος, και πέρασε σχεδόν 20 χρόνια ξαναχτίζοντας τη ζωή του. Και γι'αυτό το πτυχίο του από ένα μεγάλο πανεπιστήμιο και η δουλειά στην Γουόλ Στριτ και το λαμπρό του μέλλον σήμαιναν τόσα πολλά για αυτόν. Αν μου λέγατε ότι αυτός ο έξυπνος, αστείος, ευαίσθητος άνδρας που με λάτρευε κάποια μέρα θα αποφάσιζε εάν έπρεπε ή όχι να φορέσω μακιγιάζ, πόσο κοντές θα ήταν οι φούστες μου, που θα ζούσα, τι δουλειές θα δεχόμουν, ποιοί θα ήταν οι φίλοι μου και που θα περνούσα τα Χριστούγεννα, θα είχα γελάσει μαζί σας, επειδή δεν υπήρχε κανένα σημάδι βίας ή ελέγχου ή θυμού στον Κόνορ στο ξεκίνημα. Δεν γνώριζα ότι το πρώτο στάδιο σε οποιαδήποτε σχέση που καταλήγει σε ενδο-οικογενειακή βία είναι το να αποπλανήσεις και να γοητεύσεις το θύμα.
One of the smartest things Conor did, from the very beginning, was to create the illusion that I was the dominant partner in the relationship. He did this especially at the beginning by idolizing me. We started dating, and he loved everything about me, that I was smart, that I'd gone to Harvard, that I was passionate about helping teenage girls, and my job. He wanted to know everything about my family and my childhood and my hopes and dreams. Conor believed in me, as a writer and a woman, in a way that no one else ever had. And he also created a magical atmosphere of trust between us by confessing his secret, which was that, as a very young boy starting at age four, he had been savagely and repeatedly physically abused by his stepfather, and the abuse had gotten so bad that he had had to drop out of school in eighth grade, even though he was very smart, and he'd spent almost 20 years rebuilding his life. Which is why that Ivy League degree and the Wall Street job and his bright shiny future meant so much to him. If you had told me that this smart, funny, sensitive man who adored me would one day dictate whether or not I wore makeup, how short my skirts were, where I lived, what jobs I took, who my friends were and where I spent Christmas, I would have laughed at you, because there was not a hint of violence or control or anger in Conor at the beginning. I didn't know that the first stage in any domestic violence relationship is to seduce and charm the victim.
Επίσης δεν γνώριζα ότι το δεύτερο βήμα είναι να απομονώσεις το θύμα. Ο Κόνορ δεν ήρθε σπίτι μια μέρα και ανακοίνωσε "Ξέρεις, όλη αυτή η ιστορία Ρωμαίος και Ιουλιέτα ήταν υπέροχη, άλλα πρέπει να προχωρήσω στην επόμενη φάση στην οποία σε απομονώνω και σε κακοποιώ" --- (Γέλια) --- "οπότε πρέπει να σε βγάλω από αυτό το διαμέρισμα όπου οι γείτονες θα μπορούσαν να σε ακούσουν να φωνάζεις και έξω από αυτή την πόλη όπου έχεις φίλους και οικογένεια και συναδέλφους που μπορούν να δουν τους μώλωπες." Αντιθέτως, ο Κόνορ ήρθε σπίτι ένα απόγευμα Παρασκευής και μου είπε ότι είχε παραιτηθεί από τη δουλειά του εκείνη την ημέρα, τη δουλειά των ονείρων του, και μου είπε ότι παραιτήθηκε εξαιτίας μου, επειδή τον είχα κάνει να αισθάνεται τόσο ασφαλή και αγαπητό ώστε δεν χρειαζόταν να αποδείξει ποιός ήταν στην Γουόλ Στριτ, και ήθελε απλά να φύγει από την πόλη και μακριά από την βίαιη, δυσλειτουργική οικογένειά του, και να μετακομίσει σε μια μικρή πόλη στην Νέα Αγγλία όπου μπορούσε να ξεκινήσει την ζωή του από την αρχή με εμένα στο πλευρό του. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να φύγω από τη Νέα Υόρκη, και από την δουλειά των ονείρων μου, αλλά σκέφτηκα ότι έπρεπε να κάνω θυσίες για την αδελφή-ψυχή μου, οπότε συμφώνησα και παραιτήθηκα από τη δουλειά μου, και έφυγα με τον Κόνορ από το Μανχάτταν. Δεν είχα ιδέα ότι έπεφτα σε μια αρρωστημένη αγάπη, ότι βουτούσα με το κεφάλι σε μια προσεκτικά σχεδιασμένη φυσική, οικονομική και ψυχολογική παγίδα.
I also didn't know that the second step is to isolate the victim. Now, Conor did not come home one day and announce, "You know, hey, all this Romeo and Juliet stuff has been great, but I need to move into the next phase where I isolate you and I abuse you" — (Laughter) — "so I need to get you out of this apartment where the neighbors can hear you scream and out of this city where you have friends and family and coworkers who can see the bruises." Instead, Conor came home one Friday evening and he told me that he had quit his job that day, his dream job, and he said that he had quit his job because of me, because I had made him feel so safe and loved that he didn't need to prove himself on Wall Street anymore, and he just wanted to get out of the city and away from his abusive, dysfunctional family, and move to a tiny town in New England where he could start his life over with me by his side. Now, the last thing I wanted to do was leave New York, and my dream job, but I thought you made sacrifices for your soulmate, so I agreed, and I quit my job, and Conor and I left Manhattan together. I had no idea I was falling into crazy love, that I was walking headfirst into a carefully laid physical, financial and psychological trap.
Το επόμενο βήμα στην ενδο-οικογενειακή βία είναι να φέρεις την απειλή της βίας και να δεις πώς θα αντιδράσει εκείνη. Και εδώ είναι το σημείο που μπαίνουν τα όπλα. Μόλις μετακομίσαμε στη Νέα Αγγλία -- ξέρετε, εκείνο το μέρος στο οποίο ο Κόνορ υποτίθεται θα ένιωθε τόσο ασφαλής -- αγόρασε τρία όπλα. Φύλαγε ένα στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου μας. Ένα κάτω από τα μαξιλάρια στο κρεβάτι μας, και το τρίτο το είχε στην τσέπη του συνεχώς. Είπε ότι χρειαζόταν αυτά τα όπλα λόγω του τραύματος που είχε βιώσει ως μικρό παιδί. Τα χρειαζόταν για να νιώθει προστατευμένος. Αλλά αυτά τα όπλα ήταν πραγματικά ένα μήνυμα για εμένα, αν και δεν είχε απλώσει χέρι πάνω μου, η ζωή μου ήταν ήδη σε μεγάλο κίνδυνο κάθε λεπτό της κάθε μέρας.
The next step in the domestic violence pattern is to introduce the threat of violence and see how she reacts. And here's where those guns come in. As soon as we moved to New England -- you know, that place where Connor was supposed to feel so safe -- he bought three guns. He kept one in the glove compartment of our car. He kept one under the pillows on our bed, and the third one he kept in his pocket at all times. And he said that he needed those guns because of the trauma he'd experienced as a young boy. He needed them to feel protected. But those guns were really a message for me, and even though he hadn't raised a hand to me, my life was already in grave danger every minute of every day.
Ο Κόνορ με χτύπησε πρώτη φορά πέντε ημέρες πριν το γάμο μας. Ήταν 7 π.μ. Ακόμα φορούσα το νυχτικό μου. Δούλευα στον υπολογιστή μου προσπαθώντας να τελειώσω μια γραπτή δική μου δουλειά και εκνευρίστηκα, και ο Κόνορ χρησιμοποίησε το θυμό μου σαν δικαιολογία για να περάσει και τα δυο του χέρια γύρω από λαιμό μου και να πιέσει τόσο δυνατά ώστε εγώ να μη μπορώ να αναπνεύσω ή να φωνάξω, και χρησιμοποίησε τη λαβή του στο λαιμό μου για να χτυπήσει επανειλημμένα το κεφάλι μου στον τοίχο. Πέντε ημέρες αργότερα, οι δέκα μώλωπες είχαν εξαφανιστεί από το λαιμό μου, και έβαλα το γαμήλιο φόρεμα της μητέρας μου, και τον παντρεύτηκα.
Conor first physically attacked me five days before our wedding. It was 7 a.m. I still had on my nightgown. I was working on my computer trying to finish a freelance writing assignment, and I got frustrated, and Conor used my anger as an excuse to put both of his hands around my neck and to squeeze so tightly that I could not breathe or scream, and he used the chokehold to hit my head repeatedly against the wall. Five days later, the ten bruises on my neck had just faded, and I put on my mother's wedding dress, and I married him.
Παρ'όλα αυτά που συνέβησαν, ήμουν σίγουρη ότι θα ζούσαμε ευτυχισμένοι, επειδή αγαπιόμασταν πάρα πολύ. Είχε μετανιώσει πραγματικά. Ήταν πολύ αγχωμένος με τον γάμο και με το οτι θα γινόμασταν οικογένεια. Ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, και δε θα με πλήγωνε ποτέ ξανά.
Despite what had happened, I was sure we were going to live happily ever after, because I loved him, and he loved me so much. And he was very, very sorry. He had just been really stressed out by the wedding and by becoming a family with me. It was an isolated incident, and he was never going to hurt me again.
Συνέβη άλλες δύο φορές στο μήνα του μέλιτος. Την πρώτη φορά οδηγούσα για να βρούμε μια μυστική παραλία και χάθηκα, και μου έριξε μια γροθιά στο πλάι του κεφαλιού μου τόσο δυνατή που η άλλη μεριά του κεφαλιού μου χτύπησε επανειλημμένα το παράθυρο του οδηγού. Και μετά από λίγες μέρες, γυρίζοντας σπίτι από το μήνα του μέλιτος εκνευρίστηκε από την κίνηση, και πέταξε ένα κρύο μπέργκερ στο πρόσωπό μου. Ο Κόνορ συνέχισε να με χτυπάει μια με δύο φορές τη βδομάδα για τα επόμενα 2,5 χρόνια του γάμου μας.
It happened twice more on the honeymoon. The first time, I was driving to find a secret beach and I got lost, and he punched me in the side of my head so hard that the other side of my head repeatedly hit the driver's side window. And then a few days later, driving home from our honeymoon, he got frustrated by traffic, and he threw a cold Big Mac in my face. Conor proceeded to beat me once or twice a week for the next two and a half years of our marriage.
Έκανα λάθος που πίστευα πως ήμουν μοναδική και μόνη σε αυτή την κατάσταση. Μια στις τρεις Αμερικανίδες βιώνει τη βία στο σπίτι ή την παρενόχληση σε κάποια στιγμή της ζωής της, και αναφέρεται πως 15 εκατ. παιδιά κακοποιούνται κάθε χρόνο, 15 εκατομμύρια. Οπότε σίγουρα δεν ήμουν μόνη σε αυτό.
I was mistaken in thinking that I was unique and alone in this situation. One in three American women experiences domestic violence or stalking at some point in her life, and the CDC reports that 15 million children are abused every year, 15 million. So actually, I was in very good company.
Γυρίζοντας στην ερώτησή μου: Γιατί παρέμεινα; Η απάντηση είναι εύκολη. Δεν ήξερα πως με κακοποιούσε. Ακόμα κι αν σημάδευε με γεμισμένα όπλα το κεφάλι μου, με έσπρωχνε από τις σκάλες, απειλούσε να σκοτώσει το σκύλο μας, έβγαζε το κλειδί από τη μηχανή καθώς οδηγούσα στη λεωφόρο, έριχνε σκόνη καφέ στο κεφάλι μου καθώς ντυνόμουν για μια συνέντευξη για δουλειά, ποτέ δεν σκέφτηκα τον εαυτό μου ως κακοποιημένη σύζυγο. Αντίθετα, ήμουν μια πολύ δυνατή γυναίκα που είχε ερωτευθεί έναν πολύ προβληματικό άνδρα, και ήμουν ο μόνος άνθρωπος στη Γη που μπορούσε να βοηθήσει τον Κόνορ να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του.
Back to my question: Why did I stay? The answer is easy. I didn't know he was abusing me. Even though he held those loaded guns to my head, pushed me down stairs, threatened to kill our dog, pulled the key out of the car ignition as I drove down the highway, poured coffee grinds on my head as I dressed for a job interview, I never once thought of myself as a battered wife. Instead, I was a very strong woman in love with a deeply troubled man, and I was the only person on Earth who could help Conor face his demons.
Η άλλη ερώτηση που όλοι κάνουν είναι, γιατί απλά δεν φεύγει; Γιατί δεν έφυγα; Θα μπορούσα να φύγω όποτε ήθελα. Για μένα αυτή είναι η πιο λυπηρή και πιο επώδυνη ερώτηση που ρωτάνε όλοι επειδή εμείς τα θύματα ξέρουμε κάτι που εσείς δεν γνωρίζετε: Είναι πολύ επικίνδυνο να αφήσεις αυτόν που σε κακοποιεί. Επειδή το τελευταίο βήμα της ενδο-οικογενειακής βίας είναι να τη σκοτώσεις. Πάνω από 70% των φόνων ενδο-οικογενειακής βίας γίνονται αφού το θύμα έχει τερματίσει τη σχέση, και έχει φύγει, επειδή τότε ο κακοποιός δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει. Άλλες περιπτώσεις περιλαμβάνουν μακροχρόνια παρενόχληση, ακόμα και μετά που ο ίδιος που ασκει τη βία έχει ξαναπαντρευτεί, άρνηση οικονομικών πόρων, και τη μεταχείρηση του οικογενειακού δικαίου ώστε να τρομοκρατεί το θύμα και τα παιδιά της, που συχνά αναγκάζονται από δικαστές να περνάνε χρόνο χωρίς επίβλεψη με τον άνδρα που κακοποιούσε τη μητέρα τους. Και ακόμα ρωτάμε, γιατί απλά δεν φεύγει;
The other question everybody asks is, why doesn't she just leave? Why didn't I walk out? I could have left any time. To me, this is the saddest and most painful question that people ask, because we victims know something you usually don't: It's incredibly dangerous to leave an abuser. Because the final step in the domestic violence pattern is kill her. Over 70 percent of domestic violence murders happen after the victim has ended the relationship, after she's gotten out, because then the abuser has nothing left to lose. Other outcomes include long-term stalking, even after the abuser remarries; denial of financial resources; and manipulation of the family court system to terrify the victim and her children, who are regularly forced by family court judges to spend unsupervised time with the man who beat their mother. And still we ask, why doesn't she just leave?
Εγώ κατάφερα και έφυγα, εξ αιτίας ενός τελευταίου, σαδιστικού ξυλοδαρμού που έσπασε την άρνησή μου να δω την πραγματικότητα. Κατάλαβα πως ο άνδρας που αγαπούσα τόσο θα με σκότωνε αν τον άφηνα. Κι έτσι έσπασα τη σιωπή. Το είπα σε όλους: στην αστυνομία, στους γείτονες, στους φίλους μου, στην οικογένειά μου, σε ξένους, και είμαι εδώ σήμερα γιατί όλοι εσείς με βοηθήσατε.
I was able to leave, because of one final, sadistic beating that broke through my denial. I realized that the man who I loved so much was going to kill me if I let him. So I broke the silence. I told everyone: the police, my neighbors, my friends and family, total strangers, and I'm here today because you all helped me.
Έχουμε την τάση να στερεοτυπούμε τα θύματα ως τα τρομερά πρωτοσέλιδα, αυτοκαταστροφικές γυναίκες, κατεστραμμένα αγαθά. Το ερώτημα, "Γιατί μένει;" για κάποιους σημαίνει "εκείνη φταίει επειδή μένει" λες και τα θύματα επιλέγουν να ερωτευτούν άνδρες που σκοπεύουν να μας καταστρέψουν.
We tend to stereotype victims as grisly headlines, self-destructive women, damaged goods. The question, "Why does she stay?" is code for some people for, "It's her fault for staying," as if victims intentionally choose to fall in love with men intent upon destroying us.
Αλλά από τότε που εκδόθηκε το βιβλίο "Τρελός Έρωτας" έχω ακούσει εκατοντάδες ιστορίες από άνδρες και γυναίκες που επίσης ξέφυγαν, που πήραν ένα ανεκτίμητο μάθημα ζωής από αυτά που έγιναν, και που ξανάχτισαν τις ζωές τους -- ευτυχισμένες ζωές -- ως υπάλληλοι, σύζυγοι και μητέρες, ζωές χωρίς βία, όπως έκανα κι εγώ. Επειδή τελικά είμαι πολύ τυπικό θύμα ενδο-οικογενειακής βίας και μια τυπική επιζήσασα. Ξαναπαντρεύτηκα έναν καλό και ευγενικό άνδρα, και έχουμε αυτά τα τρία παιδιά. Έχω το μαύρο Λαμπραντόρ, και το μίνιβαν μου. Αυτό που δεν θα έχω ξανά, ποτέ ξανά, είναι ένα γεμισμένο όπλο να σημαδεύει το κεφάλι μου από κάποιον που ισχυρίζεται πως με αγαπάει.
But since publishing "Crazy Love," I have heard hundreds of stories from men and women who also got out, who learned an invaluable life lesson from what happened, and who rebuilt lives -- joyous, happy lives -- as employees, wives and mothers, lives completely free of violence, like me. Because it turns out that I'm actually a very typical domestic violence victim and a typical domestic violence survivor. I remarried a kind and gentle man, and we have those three kids. I have that black lab, and I have that minivan. What I will never have again, ever, is a loaded gun held to my head by someone who says that he loves me.
Αυτή τη στιγμή, ίσως να σκέφτεστε "Ουάου, είναι συναρπαστικό" ή "Ουάου, πόσο χαζή ήταν" αλλά όλη αυτή την ώρα μιλάω για εσάς. Σας υπόσχομαι πως υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που ακούνε αυτή τη στιγμή που κακοποιούνται ή κακοποιούνταν ως παιδιά ή που κακοποιούν οι ίδιοι. Η κακοποίηση μπορεί να επηρεάζει την κόρη σας, την αδελφή σας, την καλύτερή σας φίλη αυτή τη στιγμή.
Right now, maybe you're thinking, "Wow, this is fascinating," or, "Wow, how stupid was she," but this whole time, I've actually been talking about you. I promise you there are several people listening to me right now who are currently being abused or who were abused as children or who are abusers themselves. Abuse could be affecting your daughter, your sister, your best friend right now.
Μπόρεσα να τελειώσω τη δική μου τρελή ιστορία αγάπης με το να σπάσω τη σιωπή. Ακόμα και σήμερα σπάω τη σιωπή. Είναι ο τρόπος μου να βοηθάω άλλα θύματα, και είναι η τελευταία μου παράκληση προς εσάς. Μιλήστε για αυτά που ακούσατε εδώ. Η κακοποίηση ευδοκιμεί στη σιωπή. Έχετε τη δύναμη να σταματήσετε τη βία στο σπίτι απλά με το να στρέψετε έναν προβολέα πάνω της. Εμείς τα θύματα, τους χρειαζόμαστε όλους. Πρέπει όλοι να καταλάβετε τα μυστικά της ενδοοικογενειακής βίας. Βγάλτε την κακοποίηση έξω στο φως με το να το συζητάτε με τα παιδιά σας, τους συναδέλφους σας, τους φίλους και την οικογένειά σας. Προβάλετε τους επιζώντες ως καταπληκτικούς ανθρώπους, αγαπητούς με το μέλλον μπροστά τους. Αναγνωρίστε τα πρώτα σημάδια της βίας και συνειδητά να επέμβετε, να τα αποκλιμακώσετε, να δείξετε στα θύματα μια ασφαλή δίοδο εξόδου. Μαζί μπορούμε να στρώσουμε τα κρεβάτια μας, τα τραπέζια μας, τις οικογένειές μας τις ασφαλείς και ήρεμες οάσεις έτσι όπως θα έπρεπε να είναι.
I was able to end my own crazy love story by breaking the silence. I'm still breaking the silence today. It's my way of helping other victims, and it's my final request of you. Talk about what you heard here. Abuse thrives only in silence. You have the power to end domestic violence simply by shining a spotlight on it. We victims need everyone. We need every one of you to understand the secrets of domestic violence. Show abuse the light of day by talking about it with your children, your coworkers, your friends and family. Recast survivors as wonderful, lovable people with full futures. Recognize the early signs of violence and conscientiously intervene, deescalate it, show victims a safe way out. Together we can make our beds, our dinner tables and our families the safe and peaceful oases they should be.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)