Alexios Komnenos, Byzantine emperor, led his army to meet the Scythian hordes in battle. For good luck, he carried one of the holiest relics in Christendom: the veil that had belonged to the Virgin Mary. Unfortunately, it didn’t help. Not only was his army defeated, but as they fled, the Emperor was stabbed in the buttocks. To make matters worse, a strong wind made the relic too heavy to carry, so he stashed it in some bushes as he escaped. But even as he fled, he managed to slay some Scythians and rescue a few comrades.
Alexios Komnenos, Perandor bizantin, udhëhoqi ushtrinë e tij në një beteje kundër Scythianave. Për fat të mirë, ai mori me vete reliket më të shenjta në Christendom: vellon që i takonte të Shenjtës Mari. Fatkeqësisht kjo nuk i ndihmoi. Ushtria e tij jo vetëm që humbi por ndërsa ata po iknin, Perandori ishte qëlluar në prapanicë. Për të bërë gjërat edhe me keq, një erë e fortë bëri të vështirë bartjen e relikes, kështu që ata e fshehën në shkurre gjatë ikjes. Por edhe gjatë ikjes, arritën të vrasin disa Scythian dhe të shpëtojnë disa nga luftëtarët e tyre.
At least, this is how Alexios' daughter Anna recounted the story, writing nearly 60 years later. She spent the last decade of her long life creating a 500-page history of her father’s reign called The Alexiad. Written in Greek, the book was modeled after ancient Greek epics and historical writings. But Anna had a different, trickier task than the writers in these traditions: as a princess writing about her own family, she had to balance her loyalty to her kin with her obligation to portray events accurately, navigating issues like Alexios’s embarrassing stab to the buttocks. A lifetime of study and participation in her father’s government prepared Anna for this undertaking.
Të paktën kjo është mënyra se si vajza e Alexios Anna e tregoi historinë, duke e shkruar atë pas 60 vjetësh që kishte ndodhur. Ajo kaloi dekadën e fundit të jetës duke shkruar 500 faqe histori që tregonte për mbretërimin e babait të saj dhe e quajti librin"Alexiad". Libri ishte shkruar në greqisht në formën e shkrimeve epike dhe historike. Por Anna kishte një qasje tjetër, që dallonte nga shkrimtarët e asaj kohe: një shkrim princeshe që fliste për familjen e saj, duhej të balanconte besnikërinë e saj ndaj të afërmve të saj mbretëror dhe obligimin që të tregonte saktësisht se cfarë kishte ndodhur, duke treguar për histori sic ishte plagosja në prapanicë e Alexios. Një jetë kushtuar studimit dhe pjesëmarrjes së babait të saj në qeveri përgatitën Annën për këtë gjë.
Anna was born in 1083, shortly after her father seized control of the Roman Empire following a decade of brutal civil wars and revolts. The empire was deep in decline when he came to power, and threatened from all sides: by the Seljuk Turks in the East, the Normans in the West, and Scythian raiders to the north. Over the course of Anna’s childhood and adolescence, Alexios fought constant military campaigns to secure the frontiers of his empire, even striking up an uneasy alliance with the Crusaders.
Anna kishte lindur në vitin 1083, kur babai i saj po shtrinte kontrollin e Perandorisë Romake që u percoll me një dekadë të luftërave brutale dhe revoltave. Perandoria ishte në rënie kur ai mori pushtetin, dhe ishte i kërcënuar nga të gjitha anët: nga turqit Seljuk në Lindje, Normanët në Perëndim, dhe Scythianët në Veri. Gjatë fëmijerisë dhe adoleshencës së Annës, Alexio po luftonte vazhdimisht për të ruajtur kufinjtë e perandorisë së tij, madje duke u përpjekur që të bënte aleanca me luftëtaret e Kryqëzatave.
Meanwhile in Constantinople, Anna fought her own battle. She was expected to study subjects considered proper for a Byzantine princess, like courtly etiquette and the Bible, but preferred classical myth and philosophy. To access this material, she had to learn to read and speak Ancient Greek, by studying secretly at night. Eventually her parents realized how serious she was, and provided her with tutors. Anna expanded her studies to classical literature, rhetoric, history, philosophy, mathematics, astronomy, and medicine. One scholar even complained that her constant requests for more Aristotle commentaries were wearing out his eyes.
Ndërkohë në Konstandinopojë, Anna po luftonte betejat e veta. Nga ajo pritej që të studionte lëndë që konsideroheshin të përshtatshme për një princeshë bizantine, sic ishin Etika e sjelljes dhe Bibla, por ajo preferonte mitet klasike dhe filozofinë. Që të kishte qasje në këtë material, ajo duhej të lexonte dhe fliste greqishten e vjetër, që ajo e bënte fshehurazi gjatë natës. Me kohë prindërit e saj e kuptuan sa seriozisht e kishte ajo, dhe i mundësuan asaj mësues. Anna i zgjeroi njohurite e saj në literaturën klasike, retorikë, histori, filozofi, matematikë, astronomi dhe mjekësi. Një mësues madje u ankua që kërkesat e saj të vazhdueshme për të ditur më shumë rreth mësimeve të Aristotelit po ia dëmtonin sytë atij.
At age fifteen, Anna married Nikephoros Bryennios to quell old conflicts between their families and strengthen Alexios’s reign. Fortunately, Anna and Nikephoros ended up sharing many intellectual interests, hosting and debating the leading scholars of the day. Meanwhile, Alexios’s military excursions began to pay off, restoring many of the empire’s former territories. As her father aged, Anna and her husband helped her parents with their imperial duties. During this time, Anna reportedly advocated for just treatment of the people in their disputes with the government.
Në moshën 15 vjecare, Anna u martua me Nikephoros Bryennios që të përfundonin konfliktet e vjetra mes familjeve të tyre dhe të fuqizonte pushtetin e Alexios. Për fat të mirë, Anna dhe Nikephoros gjetën njëri-tjetrin për të ndarë shumë interesa intelektuale, duke mirëpritur dhe duke u përballur me studiuesit më të mëdhenj të kohës. Ndërkohë, fushatat ushtarake të Alexios filluan të japin fryte, duke rifituar shumë nga territoret e lashta të perandorisë. Me plakjen e babait të saj, Anna dhe bashkeshorti i saj ndihmuan prindërit e saj me detyrat e tyre mbretërore. Gjatë kësaj kohe, thuhet se Anna ishte zëdhënëse për një trajtim të drejtë të njerëzve në mosmarrveshje me qeverinë.
After Alexios’s death, Anna’s brother John ascended to the throne and Anna turned back to philosophy and scholarship. Her husband had written a history arguing that his grandfather would have made a better emperor than Alexios, but Anna disagreed. She began working on the Alexiad, which made the case for her father's merits as emperor.
Pas vdekjes së Alexios, vëllai i Anna, John mori fronin dhe Anna iu rikthye filozofisë dhe shkencave tjera. Burri i saj kishte shkruar një histori që fliste se si gjyshi i tij do të ishte perandor më i mirë se Alexios, por Anna nuk pajtohet me këtë. Ajo filloi të punonte në Alexiad, që fliste për babain e saj dhe meritat e tij si perandor.
Spanning the late 11th and early 12th centuries of Byzantine history, the Alexiad recounts the tumultuous events of Alexios’s reign, and Anna’s own reactions to those events, like bursting into tears at the thought of the deaths of her parents and husband. She may have included these emotional passages in hopes that they would make her writing more palatable to a society that believed women shouldn't write about battles and empires. While her loyalty to her father was evident in her favorable account of his reign, she also included criticism and her opinions of events.
Fundshekulli i 11, dhe fillimi i shekullit të 12 ishin shekujt e historisë Bizantine, "Alexiad" tregon ngjarjet gjatë regjimit të Alexios, dhe Anna tregon reaksionin e vet në këto ngjarje, si shpërthimi në vaj vetëm kur mendon në vdekjen e prindërve dhe burrit të saj. Ajo i përfshiu këto pjesë emocionale në shkrimet e saj me shpresën se shkrimet do të ishin më të kapshme për shoqërinë e atëhershme që besonin se femrat nuk duhet të shkruajnë për luftëra dhe perandori. Besnikëria e saj ndaj të atit shfaqej gjithmonë në shkrimet e saj, ajo aty përfshiu edhe kritika dhe opinionin e saj për ngjarjet e atëhershme.
In the centuries after her death, Anna’s Alexiad was copied over and over, and remains an invaluable eyewitness account of Alexios’s reign today. And through her epic historical narrative, Anna Komnene secured her own place in history.
Shumë shekuj pas vdekjes së saj, "Alexiad" i shkruar nga Anna ështe kopjuar shumë e shumë herë, dhe mbetet një dëshmi e pacmueshme nga një dëshmitare okulare e regjimit të Alexios. Dhe përmes përshkrimeve të saj epiko-historike Anna Komnene siguroi vendin e vet në hisori.