Ο Αλέξιος Κομνηνός, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, οδήγησε τον στρατό του σε μάχη ενάντια στις σκυθικές ορδές. Για καλή του τύχη, είχε μαζί του ένα από τα πιο ιερά λείψανα στον χριστιανισμό: το πέπλο που ανήκε στην Παρθένο Μαρία. Δυστυχώς, δεν τον ωφέλησε. Δεν νικήθηκε απλά ο στρατός του, αλλά κατά την οπισθοχώρηση, ο αυτοκράτορας μαχαιρώθηκε στους γλουτούς. Τα πράγματα χειροτέρευσαν, όταν ένας δυνατός άνεμος έκανε το πέπλο πολύ βαρύ στη μεταφορά, έτσι το έκρυψε μέσα σε κάτι θάμνους ενώ δραπέτευε. Αλλά αν και οπισθοχωρούσε, κατάφερε να σκοτώσει μερικούς Σκύθες και να διασώσει μερικούς συμπολεμιστές.
Alexios Komnenos, Byzantine emperor, led his army to meet the Scythian hordes in battle. For good luck, he carried one of the holiest relics in Christendom: the veil that had belonged to the Virgin Mary. Unfortunately, it didn’t help. Not only was his army defeated, but as they fled, the Emperor was stabbed in the buttocks. To make matters worse, a strong wind made the relic too heavy to carry, so he stashed it in some bushes as he escaped. But even as he fled, he managed to slay some Scythians
Έτσι τουλάχιστον διηγήθηκε τα γεγονότα η κόρη του Αλεξίου, η Άννα,
and rescue a few comrades.
όταν κατέγραφε την ιστορία σχεδόν 60 χρόνια αργότερα. Έζησε την τελευταία δεκαετία της μακράς ζωής της δημιουργώντας μια ιστορία 500 σελίδων περί της βασιλείας του πατέρα της που ονομάζεται «Αλεξιάδα». Το βιβλίο γράφτηκε στα Ελληνικά, ακολουθώντας τη μορφή των αρχαίων ελληνικών επών και ιστορικών γραπτών. Όμως η Άννα είχε ένα δυσκολότερο, πιο πολύπλοκο έργο από τους συνήθεις συγγραφείς αυτών των παραδόσεων: ως πριγκίπισσα που έγραφε για την οικογένειά της, έπρεπε να εξισορροπήσει την αφοσίωσή στον συγγενή της με την υποχρέωση του ιστορικού να απεικονίσει τα γεγονότα με ακρίβεια, προκειμένου να χειριστεί ντροπιαστικά γεγονότα όπως όταν ο Αλέξιος μαχαιρώθηκε στους γλουτούς. Μια ζωή μελέτης και συμμετοχής στην κυβέρνηση του πατέρα της προετοίμασε την Άννα για αυτή τη δέσμευση.
At least, this is how Alexios' daughter Anna recounted the story, writing nearly 60 years later. She spent the last decade of her long life creating a 500-page history of her father’s reign called The Alexiad. Written in Greek, the book was modeled after ancient Greek epics and historical writings. But Anna had a different, trickier task than the writers in these traditions: as a princess writing about her own family, she had to balance her loyalty to her kin with her obligation to portray events accurately, navigating issues like Alexios’s embarrassing stab to the buttocks. A lifetime of study and participation in her father’s government prepared Anna for this undertaking.
Η Άννα γεννήθηκε το 1083, λίγο καιρό αφότου ο πατέρας της πήρε τον έλεγχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά από μια δεκαετία βάναυσων εμφυλίων πολέμων και εξεγέρσεων. Όταν ο Αλέξιος πήρε την εξουσία η αυτοκρατορία ήταν σε μεγάλη παρακμή και με απειλές πανταχόθεν: από Σελτζούκους Τούρκους ανατολικά, Νορμανδούς από τη δύση, και Σκύθους επιδρομείς από τα βόρεια. Καθ' όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας της Άννας, ο Αλέξιος πολεμούσε συνεχώς σε στρατιωτικές εκστρατείες για να εξασφαλίσει τα σύνορα της αυτοκρατορίας του - έκανε ακόμη και μια ασύμφορη συμμαχία με τους Σταυροφόρους.
Anna was born in 1083, shortly after her father seized control of the Roman Empire following a decade of brutal civil wars and revolts. The empire was deep in decline when he came to power, and threatened from all sides: by the Seljuk Turks in the East, the Normans in the West, and Scythian raiders to the north. Over the course of Anna’s childhood and adolescence, Alexios fought constant military campaigns to secure the frontiers of his empire, even striking up an uneasy alliance
Εν τω μεταξύ στην Κωνσταντινούπολη, η Άννα έδινε τη δική της μάχη. Αναμενόταν να σπουδάσει μαθήματα που θεωρούνταν κατάλληλα για μια πριγκίπισσα του Βυζαντίου, όπως τη εθιμοτυπία της Αυλής και μελέτη της Βίβλου, αλλά προτιμούσε την κλασική μυθολογία και τη φιλοσοφία. Για να έχει πρόσβαση σε αυτό το υλικό, έπρεπε να μάθει να διαβάζει και να μιλάει Αρχαία Ελληνικά, μελετώντας κρυφά το βράδυ. Τελικά οι γονείς της κατάλαβαν πόσο σοβαρή ήταν, και της παρείχαν δασκάλους. Η Άννα επεκτείνει τις σπουδές της στην κλασική λογοτεχνία, τη ρητορική, την ιστορία, τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά, την αστρονομία και την ιατρική. Μάλιστα, ένας λόγιος διαμαρτυρήθηκε ότι οι συνεχείς απαιτήσεις της για περισσότερα κείμενα του Αριστοτέλη του χάλασαν τα μάτια.
with the Crusaders. Meanwhile in Constantinople, Anna fought her own battle. She was expected to study subjects considered proper for a Byzantine princess, like courtly etiquette and the Bible, but preferred classical myth and philosophy. To access this material, she had to learn to read and speak Ancient Greek, by studying secretly at night. Eventually her parents realized how serious she was, and provided her with tutors. Anna expanded her studies to classical literature, rhetoric, history, philosophy, mathematics, astronomy, and medicine. One scholar even complained that her constant requests for more Aristotle commentaries were wearing out his eyes.
Στην ηλικία των δεκαπέντε, η Άννα παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Βρυέννιο για να εξομαλύνουν παλιές συγκρούσεις μεταξύ των οικογενειών τους και για την ενίσχυση της βασιλείας του Αλεξίου. Ευτυχώς, η Άννα και ο Νικηφόρος κατέληξαν να έχουν πολλά κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα, να φιλοξενούν και να συζητούν με τους κορυφαίους λόγιους της εποχής. Εν τω μεταξύ, οι στρατιωτικές επιδρομές του Αλεξίου άρχισαν να αποδίδουν καρπούς, ανακτώντας πολλά από τα πρώην εδάφη της αυτοκρατορίας. Καθώς ο πατέρας της γερνούσε, η Άννα και ο σύζυγός της βοηθούσαν τους γονείς της στα αυτοκρατορικά καθήκοντά τους. Σε αυτό το διάστημα, σύμφωνα με πολλές πηγές, η Άννα υποστήριζε την δίκαιη μεταχείριση των ανθρώπων στις διαφορές τους με την κυβέρνηση.
At age fifteen, Anna married Nikephoros Bryennios to quell old conflicts between their families and strengthen Alexios’s reign. Fortunately, Anna and Nikephoros ended up sharing many intellectual interests, hosting and debating the leading scholars of the day. Meanwhile, Alexios’s military excursions began to pay off, restoring many of the empire’s former territories. As her father aged, Anna and her husband helped her parents with their imperial duties. During this time, Anna reportedly advocated for just treatment of the people in their disputes with the government.
Μετά τον θάνατο του Αλέξιου, ο αδερφός της ο Ιωάννης ανέβηκε στον θρόνο και η Άννα επέστρεψε στη φιλοσοφία και την ευρυμάθεια. Ο σύζυγός της είχε γράψει μια ιστορία, υποστηρίζοντας ότι ο παππούς του θα ήταν καλύτερος αυτοκράτορας από τον Αλέξιο, αλλά η Άννα διαφωνούσε. Άρχισε να γράφει την Αλεξιάδα, όπου ανέφερε τα πλεονεκτήματα του πατέρα της ως αυτοκράτορα.
After Alexios’s death, Anna’s brother John ascended to the throne and Anna turned back to philosophy and scholarship. Her husband had written a history arguing that his grandfather would have made a better emperor than Alexios, but Anna disagreed. She began working on the Alexiad, which made the case for her father's
Καλύπτοντας τη Βυζαντινή Ιστορία από τα τέλη του 11ου ως τις αρχές του 12ου αιώνα, η Αλεξιάδα διηγείται τα πολυτάραχα γεγονότα της βασιλείας του Αλεξίου, και τις αντιδράσεις της ίδιας της Άννας σε αυτά τα γεγονότα, όπως όταν ξέσπασε σε κλάματα με τη σκέψη του θανάτου των γονέων και του συζύγου της. Μπορεί να συμπεριέλαβε αυτές τις συναισθηματικές περιγραφές ελπίζοντας ότι θα έκαναν τη γραφή της πιο αποδεκτή σε μια κοινωνία που πίστευε πως οι γυναίκες δεν έπρεπε να γράφουν για μάχες και αυτοκρατορίες. Αν και η πίστη στον πατέρα της εμφαινόταν στην ευνοϊκή εκτίμηση της βασιλείας του, συμπεριέλαβε επίσης τη δική της κριτική και απόψεις για τα γεγονότα.
merits as emperor. Spanning the late 11th and early 12th centuries of Byzantine history, the Alexiad recounts the tumultuous events of Alexios’s reign, and Anna’s own reactions to those events, like bursting into tears at the thought of the deaths of her parents and husband. She may have included these emotional passages in hopes that they would make her writing more palatable to a society that believed women shouldn't write about battles and empires. While her loyalty to her father was evident in her favorable account of his reign, she also included criticism
Κατά τους αιώνες μετά το θάνατό της,
and her opinions of events.
η Αλεξιάδα της Άννας τυπώθηκε ξανά και ξανά, και αποτελεί ανεκτίμητη αυθεντική μαρτυρία της βασιλείας του Αλέξιου μέχρι σήμερα. Και μέσα από την επική, ιστορική της αφήγηση, η Άννα Κομνηνή εξασφάλισε τη δική της θέση στην ιστορία.
In the centuries after her death, Anna’s Alexiad was copied over and over, and remains an invaluable eyewitness account of Alexios’s reign today. And through her epic historical narrative, Anna Komnene secured