«Τα Air Jordan μου κοστίζουν ένα κατοστάρικο με ΦΠΑ. Το καστόρινο τζάκετ Starters μου γράφει Raiders από πίσω. Έχω στυλ, χαμόγελο, φαίνομαι κακός, γιατί δεν έχει σημασία να ακούγεσαι, μόνο να φαίνεσαι. Το δερμάτινο Αdidas καπέλο μου ταιριάζει με το μαϊμού Gucci σακίδιό μου. (Γέλια) Κανένας δεν είναι τόσο ωραίος όσο εγώ, αλλά όλα αυτά κοστίζουν λεφτά, δεν είναι δωρεάν, και δεν έχω δουλειά, καθόλου λεφτά, αλλά είναι εύκολο να τα κλέψεις από το εμπορικό κέντρο. Οι γονείς λένε δεν πρέπει, αλλά εγώ ξέρω ότι πρέπει. Πρέπει να κάνω ότι μπορώ για να 'μαι ωραίος, και πρέπει να 'μαι ωραίος, λοιπόν για να σου πω την αλήθεια μεγάλε, δεν ξέρω γιατί. Υποθέτω ότι με κάνει να νιώθω ξεχωριστός μέσα μου. Όταν φοράω καινούρια ρούχα δε χρειάζεται να κρύβομαι, και χρειάζομαι οπωσδήποτε καινούρια ρούχα σύντομα αλλιώς ο εγωισμός μου θα σκάσει σαν μπαλόνι των 10 σεντς. Η ασφάλεια είναι αυστηρή στα μαγαζιά. Κάθε μέρα έχουν και πιο πολλούς μπάτσους. Η παρέα μου γελάει μαζί μου γιατί φοράω παλιά ρούχα. Το σχολείο έχει σχεδόν τελειώσει. Το καλοκαίρι πλησιάζει. και φιγουράρω με σκισμένα Jordan. Χρειάζομαι κάτι καινούριο. Μόνο ένα πράγμα μένει να κάνω. Κάνω κοπάνα την Παρασκευή, παίρνω το μετρό για το κέντρο, τσεκάρω τα θύματά μου γύρω μου. Ίσως φανώ τυχερός και βρω εύκολη λεία. Πρέπει να πάρω καινούρια ρούχα. Δεν γίνεται αλλιώς. Είμαι έτοιμος και πρόθυμος. Κουβαλώ το όπλο μου. Αυτή είναι σοβαρή υπόθεση. Δεν είναι αστείο. και δεν μπορώ να έχω την συμμορία μου να μου γελά. Θα τσιμπήσω κάτι καλό, περιμένετε και θα δείτε. Βγαίνω από το σταθμό, Δυτική 4η κοντά στο πάρκο, αδέρφια παίζουν μπάσκετ και κάποιος σχολιάζει, «Ει αδέρφια, πού βρήκατε αυτά τα Nike?» Λέω στον εαυτό μου, «Ναι, μου αρέσουν, ναι μ' αρέσουν.» Ήταν άσπρα σαν μπατονέτες, λαμπερά και εκτυφλωτικά. Το κόκκινο σήμα του Μάικλ φαινόταν έτοιμο να πετάξει. Ούτε ένα σημάδι βρωμιάς. Τα Air ήταν ολοκαίνουρια. Είχα το όπλο μου και ήξερα τι να κάνω. Περίμενα ως τη σωστή στιγμή, τον ακολούθησα από κοντά. Έκανε αριστερά στη Χάουσον, έβγαλα το όπλο μου, και είπα «Δώσε μου τα Jordan!» Αλλά ο αλήτης πήγε να φύγει. Ξεκίνησε γρήγορα, αλλά δεν πήγε μακριά. Πυροβόλησα, «Μπαμ!» Ο χαζός έπεσε μεταξύ δύο παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Έβηχε, έκλαιγε, το αίμα είχε κυλήσει στην άσφαλτο. και άρπαξα τα Air Jordan από τα πόδια του. Καθώς αργοπέθαινε, το μόνο που είπε ήταν, «Σε παρακαλώ φίλε, μη μου παίρνεις τα Air Jordan». Θα έλεγες πως θα ανησυχούσε να μείνει ζωντανός. Καθώς έβγαζα τα αθλητικά του, είχε δάκρυα στα μάτια του. Την επόμενη μέρα, μπήκα στο σχολείο με τα καινούρια μου Air Jordan, δικέ μου ήμουν πρώτος. Σκότωσα για να τα πάρω, αλλά δεν με νοιάζει. γιατί τώρα χρειάζομαι ένα καινούριο τζάκετ να φοράω.
"My Air Jordans cost a hundred with tax. My suede Starters jacket says Raiders on the back. I'm stylin', smilin', lookin' real mean, because it ain't about being heard, just being seen. My leather Adidas baseball cap matches my fake Gucci backpack. (Laughter) Ain't nobody who looks as good as me, but this costs money, it sure ain't free, and I gots no job, no money at all, but it's easy to steal all this from the mall. Parents say I shouldn't, but I knows I should. Got to do what I can to make sure I look good, and the reason I have to look real good, well, to tell you the truth, man, I don't know why. Guess it makes me feel special inside. When I'm wearing fresh gear I don't have to hide, and I really must get some new gear soon or my ego will pop like a 10-cent balloon. But security is tight at all the shops. Every day there are more and more cops. My crew is laughing at me because I'm wearing old gear. School's almost over. Summer is near. And I'm sportin' torn Jordans. I need something new. Only one thing left to do. Cut school Friday, catch the subway downtown, check out my victims hangin' around. Maybe I'll get lucky and find easy prey. Got to get some new gear. There's no other way. I'm ready and willing. I'm packing my gun. This is serious business. This ain't no fun. And I can't have my posse laughin' at me. I'mma cop something dope, just wait, you'll see. Come out of the station, West 4th near the park, brothers shooting hoops and someone remarks, 'Hey homes, where you get them Nik's?' I says to myself, 'Yeah. I likes 'em, I likes.' They were Q-tip white, bright and blinding my eyes. The red emblem of Michael looked as if it could fly. Not one spot of dirt. The Airs were brand new. Had my pistol and knew just what to do. Waited until it was just the right time, followed him very closely behind. He made a left turn on Houston, I pulled out my gun, and I said, 'Gimme them Jordans!' And the punk tried to run. Took off fast, didn't get far. I fired,'Pow!' Fool fell between two parked cars. He was coughing, crying, blood spilled on the street. And I snatched them Air Jordans off of his feet. While laying there dying, all he could say was, "Please man, don't take my Air Jordans away." You'd think he'd be worried about staying alive. As I took off with his sneakers, there was tears in his eyes. Very next day, I bopped into school with my brand new Air Jordans, man, I was cool. I killed to get 'em, but hey, I don't care, because now I needs a new jacket to wear."
Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)
Για τα τελευταία 15 χρόνια που δίνω παραστάσεις, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να μεταδώσω την ποίηση στον κόσμο. Βλέπετε, δεν μου αρκούσε να γράψω ένα βιβλίο. Δεν μου αρκούσε να συμμετάσχω σε διαγωνισμό ποίησης, αλλά ενώ όλα αυτά έχουν κάποιο βάρος, δεν ήταν η κινητήριος δύναμη που σπρώχνει το στυλό στο χαρτί. Η πείνα και η δίψα ήταν και ακόμα είναι: Πώς να κάνω τον κόσμο που μισεί την ποίηση να με αγαπήσει; Γιατί είμαι προέκταση της δουλειάς μου, και αν με αγαπήσουν, θα αγαπήσουν και τη δουλειά μου, και αν αγαπήσουν τη δουλειά μου, τότε θα αγαπήσουν την ποίηση. και αν αγαπήσουν την ποίηση, τότε θα έχω κάνει τη δουλειά μου. που είναι να τη μεταδώσω στον κόσμο.
For the last 15 years that I have been performing, all I ever wanted to do was transcend poetry to the world. See, it wasn't enough for me to write a book. It wasn't enough for me to join a slam competition, and while those things hold weight, it wasn't the driving force that pushes the pen to the pad. The hunger and thirst was, and still remains: How do I get people who hate poetry to love me? Because I'm an extension of my work, and if they love me, then they will love my work, and if they love my work, then they will love poetry, and if they love poetry, then I will have done my job, which is to transcend it to the world.
και το 1996, βρήκα την απάντηση στις αρχές σε έναν διδάσκαλο του προφορικού λόγου ονόματι Ρετζ Ι. Γκέινς που έγραψε το διάσημο ποίημα, «Σε παρακαλώ μη μου πάρεις τα Air Jordan μου». και ακολούθησα αυτόν τον τύπο παντού μέχρι που τον είχα στο δωμάτιο και του διάβασα ένα κομμάτι μου και ξέρετε τι μου είπε; «Είσαι χάλια. Ξέρεις ποιο είναι το προβλημά σου, φίλε; Δεν διαβάζεις την ποίηση των άλλων, και δεν έχεις υποταγή στα λεκτικά μέτρα σε τονική θεώρηση.» (Γέλια) Συνέχισε λοιπόν να λέει ασυναρτησίες περί ποίησης και στυλ και Βραδιές Παρασκευής για Πορτορικανούς της Νέας Υόρκης.
And in 1996, I found the answer in principles in a master spoken-word artist named Reg E. Gaines, who wrote the famous poem, "Please Don't Take My Air Jordans." And I followed this guy everywhere until I had him in the room, and I read him one of my pieces, and you know what he told me? "Yo' wack. You know what the problem is with you, homie? You don't read other people's poetry, and you don't got any subordination for verbal measures to tonal consideration." (Laughter) Now he kept on rambling about poetry and styles and Nuyorican Friday nights. Now I could have quit. I should have quit.
Θα μπορούσα να τα είχα παρατήσει. Έπρεπε να τα είχα παρατήσει. Θέλω να πω, πίστευα ότι η ποίηση είναι απλά αυτοέκφραση. Δεν ήξερα ότι πρέπει να διαθέτεις και δημιουργικό έλεγχο.
I mean, I thought poetry was just self-expression. I didn't know you actually have to have creative control. So instead of quitting, I followed him everywhere.
Έτσι αντί να τα παρατήσω, τον ακολούθησα παντού. Όταν έγραφε ένα σόου για το Μπρόντγουεϊ, θα ήμουν έξω απ' την πόρτα. Θα τον ξυπνούσα στις 6:30 το πρωί για να τον ρωτήσω ποιος είναι ο καλύτερος ποιητής. Θυμάμαι να τρώω τα μάτια ενός ψαριού κατευθείαν από τη θάλασσα επειδή μου είπε ότι ήταν τροφή για τον εγκέφαλο.
When he was writing a Broadway show, I would be outside of the door. I would wake him up at, like, 6:30 in the morning to ask him who's the best poet. I remember eating the eyes of a fish right out of the sea because he told me it was brain food. Then one day I told him,
Μια μέρα λοιπόν του είπα, «Ρετζ Ι., τι είναι υποταγή στα λεκτικά μέτρα σε τονική θεώρηση;» (Γέλια) και μου έδωσε μια ασπρόμαυρη εκτυπωμένη διατριβή για έναν ποιητή ονόματι Έθεριτζ Νάιτ και την προφορική φύση της ποίησης και από εκείνο το σημείο ο Ρέτζι σταμάτησε να γίνεται το καλύτερο για μένα, γιατί αυτό που μου έμαθε ο Έθεριτζ Νάιτ ήταν πώς μπορούσα να κάνω τις λέξεις μου να ακούγονται σαν μουσική, ακόμα και τις μικρές μου, τις μονοσύλλαβες, τα αν, και, μα, αυτό, ο μαφιόζος στην αργκό μου μπορούσε να πέσει κατευθείαν στο αυτί, και από κει και πέρα, ξεκίνησα να κυνηγώ τον 'Εθεριτζ Ναιτ. Ήθελα να ξέρω ποιον ποιητή διάβαζε, και έπεσα σε ένα ποίημα ονόματι [«Σκοτεινή Προφητεία: Τραγούδι της Λάμψης»], μια πρόποση που σήμανε την άνοδό μου στη μεγαλύτερη σκηνή για έναν ποιητή: Μπρόντγουεϊ, μωρό μου. και από εκείνη τη στιγμή, ήξερα πώς να απομακρυνθώ από το μικρόφωνο και να επιτεθώ στην ποίηση με το σώμα μου.
"Reg E., what is subordination for verbal measures to tonal consideration?" (Laughter) And he handed me a black-and-white printed out thesis on a poet named Etheridge Knight and the oral nature of poetry, and from that point, Reggie stopped becoming the best to me, because what Etheridge Knight taught me was that I could make my words sound like music, even my small ones, the monosyllables, the ifs, ands, buts, whats, the gangsta in my slang could fall right on the ear, and from then on, I started chasing Etheridge Knight. I wanted to know which poet he read, and I landed on a poem called ["Dark Prophecy: Sing of Shine"], a toast signifying that got me on the biggest stage a poet could ever be: Broadway, baby. And from that point, I learned how to pull the mic away and attack the poetry with my body. But that wasn't the biggest lesson I ever learned.
Αλλά αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα ποτέ. Το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα ήταν μετά από πολλά χρόνια όταν πήγα στο Μπέβερλυ Χιλς και έπεσα πάνω σε έναν ατζέντη ταλέντων που με κοίταξε από πάνω έως κάτω και είπε ότι δεν φαίνομαι να έχω καθόλου εμπειρία για να δουλεύω σ'αυτόν τον χώρο.
The biggest lesson I learned was many years later when I went to Beverly Hills and I ran into a talent agent who looked at me up and down and said I don't look like I have any experience to be working in this business. And I said to him, "Listen, punk fool,
και του είπα, «Κοίτα, αλήτη χαζέ, είσαι ένας αποτυχημένος ηθοποιός που έγινε ατζέντης, και ξέρεις γιατί απέτυχες ως ηθοποιός; Γιατί άνθρωποι σαν κι εμένα σου πήραν τη δουλειά. Έχω ταξιδέψει από το Κλίβλαντ και το Έσεξ μέχρι τη Νέα Υόρκη, πήρα τη γραμμή 6 μέχρι τις πόρνες στο Χαντς Πόιντ που ήταν στο δρόμο μου, στη διαδρομή μου να γίνω κάτοχος της τέχνης του χώρου, και της ενός-προς-άπειρο ποσότητας ανδρός, γυναικός και παιδιού που μπορείς να χωρέσεις εκεί μέσα μόνο για τα κολλήσω εγώ στον τοίχο με την εμπειρία μου. Κάποιοι έχουν αγοράσει εισιτήρια για την εμπειρία μου και τα έχουν μαγνητάκια στο ψυγείο για να τους υπενθυμίζουν ότι η επανάσταση είναι κοντά, γι' αυτό στοκάρετε. Είμαι τόσο έμπειρος που όταν πήγαινες σε προνομιούχο σχολείο για να μάθεις μια Σαιξπηρική σονάτα εμένα μου έβαζαν αυτά τα μπιτάκια μέσα μου με κλωτσιές και μπουνιές Μπορώ να δαμάσω με σοκ το «Το Παιχνίδι του Κλάματος» με το δέος ενός παιδιού που ονομάζεται θύμα του AIDS από έναν νταή που δεν ήξερε ότι ήταν ο πατέρας του που το έδωσε στη μητέρα μου, και αυτό έχει διπλή σημασία. Είμαι τόσο έμπειρος που όταν πήγες στο σχολείο Φέλλ και όλα τα πλούσια μικρά βουτυρόπαιδα αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν ένα παιδί σε αυτό, που ήμουν εγώ, αλλά με έδιωξαν, όταν πιάστηκα να μαθαίνω τα βουτυρόπαιδα πώς να βγάλουν το αντικλεπτικό από ένα τζιν Λη και να το πάνε στο κατάστημα VIM. Ας δω τον Τσέχοφ να το κάνει αυτό. Ο Σάνφορντ Μέισνερ ήταν ο θείος μου ο Άρτυ που φώναζε σιωπηλά στον εαυτό του, «Κάτι είναι πάντα λάθος όταν τίποτα δεν είναι σωστό». Η Μέθοδος του Στράσμπεργκ δεν είναι παρά ένα μείγμα πολλαπλών προσωπικοτήτων, που πιστεύουν ότι τα ίδια τους τα ψέματα είναι η πραγματικότητα, όπως στο γυμνάσιο ο μάγκας Κένι, μου έλεγε ότι ήθελε να γίνει μπάτσος. Φίλε, πας στην Ακαδημία της νήσου Ράικερ. Θα μπορούσα να κάνω τον Ντέιβιντ Μάμετ να ψυχολογήσει την επίθεσή μου στο διάλογο, ο Στανισλάφσκι να είναι σαν να ήταν ο Μπρους Λι κλοτσώντας το ρόστερ των ατάλαντων φοιτητών σε όλο το Κρένσω Τι κι αν οι ηθοποιοί σας σπούδασαν αντάρτικο θέατρο στο London Rep; Επιτρέψτε μου να σας πω ένα Σαββατιάτικο απογευματινό αρχαίο κινέζικο μυστικό του Κουνγκ Φου. Οι σανίδες δεν ανταποδίδουν τα χτυπήματα. Νομίζετε οι μαύροι διασκεδαστές τα βρίσκουν σκούρα στην εύρεση εργασίας σε αυτήν την δουλειά; Είμαι ένας ύποπτος μιγάς, πράγμα που σημαίνει ότι είμαι πολύ μαύρος για λευκός και πολύ λευκός για να το κάνω σωστά. Ξεχάστε τα Αμερικανικά γκέτο. Έχω σπάσει σκηνές στο Σοουέτο, θάβοντας μωρά από άμβλωση σε ομαδικούς τάφους και συνέχισα να χαμογελώ, έτσι ότι κατάρα μου δίνετε στον αχθοφόρο παρατρεχάμενο βοηθό σας όταν βγω από εκείνη την πόρτα οποιαδήποτε συκοφαντία μου στέλνετε, της μάνας σας. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
you're a failed actor who became an agent, and you know why you failed as an actor? Because people like me took your job. I've traveled all the way from Cleveland and Essex in East New York, took the local 6 line up to the hookers of Hunt's Point who were in my way on my way to master the art of space, and the one-to-infinite amount of man, woman and child you can fit in there only so I can push them to the back of the wall with my experience. People have bought tickets to my experience and used them as refrigerator magnets to let them know that the revolution is near, so stock up. I'm so experienced that when you went to a privileged school to learn a Shakespearean sonnet, I was getting those beats kicked and shoved into me. I can master shock of "The Crying Game" with the awe of a child being called an AIDS victim by a bully who didn't know that it was his father who gave it to my mother, and that's a double entendre. I'm so experienced that when you went to the Fell School and all the rich little fairy boys decided to sponsor a child in it, that was me, but kicked me out when I was caught teaching the fairy boys how to rob the PATS off a pair of Lee Jeans and bring them to VIM. Let me see Chekhov pull that off. Sanford Meisner was my Uncle Artie yelling silently to himself, "Something's always wrong when nothing's always right." Method acting is nothing but a mixture of multiple personalities, believing your own lies are reality, like in high school cool Kenny telling me he wanted to be a cop. Dude, you go to Riker's Island Academy. I could make David Mamet psychoanalyze my attack on dialogue, Stanislavski be as if he were Bruce Lee kicking your roster of talentless students up and down Crenshaw. So what, your actors studied guerrilla theater at the London Rep? Let me tell you an ancient Chinese Saturday afternoon kung fu secret. Boards don't hit back. You think black entertainers have it hard finding work in this business? I'm a suspicious mulatto, which means I'm too black to be white and too white to be doing it right. Forget the American ghetto. I've cracked stages in Soweto, buried abortion babies in potter's field and still managed to keep a smile on my face, so whatever you curse at me to your caddyshack go-for-this, go-for-that assistant when I walk out that door, whatever slander you send my way, your mother. Thank you. (Applause)