When people find out I write about time management, they assume two things. One is that I'm always on time, and I'm not. I have four small children, and I would like to blame them for my occasional tardiness, but sometimes it's just not their fault. I was once late to my own speech on time management.
Als mensen erachter komen dat ik over tijdsbeheer schrijf, veronderstellen ze twee dingen. Ten eerste dat ik altijd op tijd kom, wat niet klopt. Ik heb vier kleine kinderen die ik graag de schuld zou geven omdat ik soms te laat kom, maar soms treft hen gewoon geen schuld. Ik kwam ooit te laat op mijn eigen toespraak over tijdsbeheer.
(Laughter)
(Gelach)
We all had to just take a moment together and savor that irony.
We namen samen even de tijd om de ironie daarvan te proeven.
The second thing they assume is that I have lots of tips and tricks for saving bits of time here and there. Sometimes I'll hear from magazines that are doing a story along these lines, generally on how to help their readers find an extra hour in the day. And the idea is that we'll shave bits of time off everyday activities, add it up, and we'll have time for the good stuff. I question the entire premise of this piece, but I'm always interested in hearing what they've come up with before they call me. Some of my favorites: doing errands where you only have to make right-hand turns --
De tweede veronderstelling is dat ik veel tips en trucs heb om hier en daar wat tijd te winnen. Ik hoor soms over tijdschriften die daar verhalen over brengen, meestal over hoe hun lezers een extra uur per dag kunnen vinden. Het idee is dat als je iets afschaaft van elke dagelijkse activiteit en dat optelt, dat je dan tijd hebt voor de goede dingen. Ik stel de premisse daarvan in vraag, maar ik ben altijd nieuwsgierig naar wat ze hebben bedacht voor ze me bellen. Bij mijn favorieten: boodschappen doen waarbij je alleen rechtsaf moet slaan --
(Laughter)
(Gelach)
Being extremely judicious in microwave usage: it says three to three-and-a-half minutes on the package, we're totally getting in on the bottom side of that. And my personal favorite, which makes sense on some level, is to DVR your favorite shows so you can fast-forward through the commercials. That way, you save eight minutes every half hour, so in the course of two hours of watching TV, you find 32 minutes to exercise.
Heel zorgvuldig omspringen met de microgolfoven: op het pak staat drie tot drie-en-een-halve minuut -- ik ga vol voor het minimum. Mijn persoonlijke favoriet, waar wel iets inzit: je favoriete tv-programma's digitaal opnemen om de reclame over te slaan. Zo spaar je elk halfuur acht minuten, zodat je van je twee uur tv-kijken 32 minuten afknijpt om te sporten.
(Laughter)
(Gelach)
Which is true. You know another way to find 32 minutes to exercise? Don't watch two hours of TV a day, right?
Dat klopt. Ken je nog een manier om 32 minuten te vinden om te sporten? Kijk geen twee uur per dag tv!
(Laughter)
(Gelach)
Anyway, the idea is we'll save bits of time here and there, add it up, we will finally get to everything we want to do. But after studying how successful people spend their time and looking at their schedules hour by hour, I think this idea has it completely backward. We don't build the lives we want by saving time. We build the lives we want, and then time saves itself.
Maar het idee is dat we hier en daar wat minuten sprokkelen, die optellen, en dan toekomen aan alles dat we willen doen. Ik heb het tijdsgebruik van succesvolle mensen bestudeerd en hun tijdsschema uur na uur uitgevlooid en ik denk dat dit idee het bij het verkeerde eind heeft. We bouwen het leven dat we willen niet op door tijd te winnen. We bouwen het leven op dat we willen en dan wint die tijd zichzelf.
Here's what I mean. I recently did a time diary project looking at 1,001 days in the lives of extremely busy women. They had demanding jobs, sometimes their own businesses, kids to care for, maybe parents to care for, community commitments -- busy, busy people. I had them keep track of their time for a week so I could add up how much they worked and slept, and I interviewed them about their strategies, for my book.
Dit is wat ik bedoel. Recent zette ik een tijdsdagboekproject op, waarbij ik 1001 dagen uit het leven van uiterst druk bezette vrouwen checkte. Ze hadden een veeleisende baan, soms een eigen bedrijf, kinderen om voor te zorgen, of soms ouders, engagementen in de gemeenschap -- druk, druk, druk. Ik liet hen een week lang hun tijd opschrijven zodat ik kon uitrekenen hoeveel ze werkten en sliepen. Ik interviewde hen over hun strategie, voor mijn boek.
One of the women whose time log I studied goes out on a Wednesday night for something. She comes home to find that her water heater has broken, and there is now water all over her basement. If you've ever had anything like this happen to you, you know it is a hugely damaging, frightening, sopping mess. So she's dealing with the immediate aftermath that night, next day she's got plumbers coming in, day after that, professional cleaning crew dealing with the ruined carpet. All this is being recorded on her time log. Winds up taking seven hours of her week. Seven hours. That's like finding an extra hour in the day.
Eén van de vrouwen wier dagboek ik bestudeerde, gaat op een woensdag uit. Bij thuiskomst merkt ze dat haar waterverwarmer stuk is en dat haar hele kelder onder water staat. Als je dit ooit hebt meegemaakt, weet je: dat betekent veel schade, een vreselijke, drabbige chaos. Ze pakt dus die nacht de onmiddellijke schade aan, de volgende dag komt de loodgieter, daarna de professionele schoonmakers voor het bedorven tapijt. Dat alles schrijft ze in haar tijdsdagboek. Kost haar die week uiteindelijk 7 uur. 7 uur. Dat wil zeggen ongeveer een extra uur per dag.
But I'm sure if you had asked her at the start of the week, "Could you find seven hours to train for a triathlon?" "Could you find seven hours to mentor seven worthy people?" I'm sure she would've said what most of us would've said, which is, "No -- can't you see how busy I am?" Yet when she had to find seven hours because there is water all over her basement, she found seven hours. And what this shows us is that time is highly elastic. We cannot make more time, but time will stretch to accommodate what we choose to put into it.
Maar als je haar bij het begin van de week had gevraagd "Kan je 7 uur vinden om te trainen voor een triathlon?" "Kan je 7 uur vinden om 7 getalenteerde mensen te coachen?" dan had ze vast gezegd wat wij allen meestal zeggen, namelijk: "Nee, zie je niet hoe druk ik het heb?" Maar toen ze 7 uur moest vinden omdat haar hele kelder onder water stond, vond ze die 7 uur. Dat toont ons aan dat tijd zeer elastisch is. We kunnen niet meer tijd maken, maar de tijd zal zich rekken om plaats te maken voor wat we erin willen stoppen.
And so the key to time management is treating our priorities as the equivalent of that broken water heater. To get at this, I like to use language from one of the busiest people I ever interviewed. By busy, I mean she was running a small business with 12 people on the payroll, she had six children in her spare time. I was getting in touch with her to set up an interview on how she "had it all" -- that phrase. I remember it was a Thursday morning, and she was not available to speak with me. Of course, right?
De sleutel tot tijdsbeheer is onze prioriteiten behandelen als het equivalent van die kapotte waterverwarmer. Ik leg dat graag uit in de taal van één van de drukst bezette mensen die ik ooit interviewde. Druk wil zeggen dat ze een klein bedrijf had met 12 werknemers, en in haar vrije tijd kreeg ze 6 kinderen. Ik contacteerde haar voor een interview over hoe ze "werkelijk àlles had" -- je weet wel. Ik herinner me dat het donderdagochtend was en dat ze geen tijd had om me te woord te staan. Logisch, toch?
But the reason she was unavailable to speak with me is that she was out for a hike, because it was a beautiful spring morning, and she wanted to go for a hike. So of course this makes me even more intrigued, and when I finally do catch up with her, she explains it like this. She says, "Listen Laura, everything I do, every minute I spend, is my choice." And rather than say, "I don't have time to do x, y or z," she'd say, "I don't do x, y or z because it's not a priority." "I don't have time," often means "It's not a priority." If you think about it, that's really more accurate language. I could tell you I don't have time to dust my blinds, but that's not true. If you offered to pay me $100,000 to dust my blinds, I would get to it pretty quickly.
Maar de reden waarom ze geen tijd had, was dat ze een tocht gaan maken was omdat het een mooie lenteochtend was en ze graag een tocht wou maken. Daardoor raakte ik nog meer geïntrigeerd, en als ik haar eindelijk te pakken krijg, is dit haar uitleg: "Luister, Laura, alles wat ik doe, elke minuut die ik doorbreng, is mijn keuze." En liever dan te zeggen "Ik heb geen tijd voor x, y, z" zegt ze: "Ik doe x, y of z niet omdat dat geen prioriteit is." "Ik heb geen tijd" betekent vaak "Het is geen prioriteit". Als je erover nadenkt, is dat vaak dichter bij de waarheid. Ik zou kunnen zeggen "Ik heb geen tijd om mijn ramen te lappen", maar dat is niet waar. Als je me er $100.000 voor gaf, zou ik al snel aan de slag gaan.
(Laughter)
(Gelach)
Since that is not going to happen, I can acknowledge this is not a matter of lacking time; it's that I don't want to do it. Using this language reminds us that time is a choice. And granted, there may be horrible consequences for making different choices, I will give you that. But we are smart people, and certainly over the long run, we have the power to fill our lives with the things that deserve to be there.
Maar dat gaat niet gebeuren, en dus kan ik erkennen dat het geen gebrek aan tijd is, ik wil het gewoon niet doen. Door deze taal te gebruiken, herinneren we ons dat tijd een keuze is. Ik geef toe dat het vreselijke gevolgen kan hebben als je andere keuzes maakt, dat klopt. Maar we zijn slimme mensen en op de lange termijn hebben we de kracht om ons leven te vullen met de dingen die het waard zijn.
So how do we do that? How do we treat our priorities as the equivalent of that broken water heater?
Hoe doen we dat? Hoe behandelen we onze prioriteiten als het equivalent van die kapotte waterverwarmer?
Well, first we need to figure out what they are. I want to give you two strategies for thinking about this. The first, on the professional side: I'm sure many people coming up to the end of the year are giving or getting annual performance reviews. You look back over your successes over the year, your "opportunities for growth." And this serves its purpose, but I find it's more effective to do this looking forward. So I want you to pretend it's the end of next year. You're giving yourself a performance review, and it has been an absolutely amazing year for you professionally. What three to five things did you do that made it so amazing? So you can write next year's performance review now.
We moeten eerst uitvissen wat ze zijn. Ik geef je daar twee strategieën voor. Eerst professioneel: ik ben er zeker van dat velen op het eind van het jaar een evaluatie krijgen of geven. Je blikt terug op je successen van het afgelopen jaar, je 'groeikansen'. Dat heeft zijn doel. Maar volgens mij haalt het meer uit om vooruit te blikken. Doe dus alsof dit het einde van volgend jaar is. Je evalueert jezelf. Het is voor jou een fantastisch jaar geweest, professioneel gezien. Wat zijn de 3 tot 5 dingen die je deed en die het fantastisch maakten? We schrijven dus nu al je volgende evaluatie.
And you can do this for your personal life, too. I'm sure many of you, like me, come December, get cards that contain these folded up sheets of colored paper, on which is written what is known as the family holiday letter.
Je kan dat ook doen voor je persoonlijke leven. Velen van jullie krijgen in december, net als ik, vast kaarten met opgevouwen bladen gekleurd papier, waarop een zogenaamde 'kerstbrief' staat.
(Laughter)
(Gelach)
Bit of a wretched genre of literature, really, going on about how amazing everyone in the household is, or even more scintillating, how busy everyone in the household is. But these letters serve a purpose, which is that they tell your friends and family what you did in your personal life that mattered to you over the year. So this year's kind of done, but I want you to pretend it's the end of next year, and it has been an absolutely amazing year for you and the people you care about. What three to five things did you do that made it so amazing? So you can write next year's family holiday letter now. Don't send it.
Beetje wreed literair genre, dat doordrammen over hoe geweldig iedereen in het gezin is, of nog sprankelender, hoe druk iedereen in het gezin het heeft. Maar deze brieven hebben een doel: ze vertellen je vrienden en familie wat in je persoonlijke leven de moeite was voor jou dat jaar. Dit jaar is bijna voorbij, maar ik wil dat je doet alsof het eind volgend jaar is, en dat het een geweldig jaar was voor jou en de mensen waar je om geeft. Wat zijn de 3 tot 5 dingen die je deed en die het zo geweldig maakten? Je kan je kerstbrief van volgend jaar vandaag schrijven. Verstuur hem niet.
(Laughter)
(Gelach)
Please, don't send it. But you can write it. And now, between the performance review and the family holiday letter, we have a list of six to ten goals we can work on in the next year.
Verstuur hem vooral niet. Maar schrijf hem. De evaluatie en de kerstbrief leveren een lijst van 6 tot 10 doelen op om volgend jaar aan te werken.
And now we need to break these down into doable steps. So maybe you want to write a family history. First, you can read some other family histories, get a sense for the style. Then maybe think about the questions you want to ask your relatives, set up appointments to interview them. Or maybe you want to run a 5K. So you need to find a race and sign up, figure out a training plan, and dig those shoes out of the back of the closet. And then -- this is key -- we treat our priorities as the equivalent of that broken water heater, by putting them into our schedules first. We do this by thinking through our weeks before we are in them.
Die moeten we nu opdelen in haalbare stappen. Misschien wil je een familiekroniek schrijven. Lees eerst een paar andere familiekronieken, krijg de stijl in de vingers. Bedenk dan de vragen die je aan je familie wil stellen, maak afspraken om ze te interviewen. Misschien wil je 5 km lopen. Zoek een wedstrijd en schrijf je in, stel een trainingsplan op en haal die schoenen uit het verste hoekje van de kast. En -- dit is belangrijk -- behandel je prioriteiten als waren ze die kapotte waterverwarmer, door ze in je agenda op te nemen. Doe dat door over je week na te denken voor je eraan begint.
I find a really good time to do this is Friday afternoons. Friday afternoon is what an economist might call a "low opportunity cost" time. Most of us are not sitting there on Friday afternoons saying, "I am excited to make progress toward my personal and professional priorities right now."
Ik vind vrijdagnamiddag een prima moment daarvoor. Vrijdagnamiddag is wat economen een tijdstip met lage opportuniteitskost noemen. De meesten zitten op vrijdagnamiddag niet te denken: "Ik sta te popelen om vooruitgang te boeken in mijn persoonlijke en professionele prioriteiten, en wel nu!"
(Laughter)
(Gelach)
But we are willing to think about what those should be. So take a little bit of time Friday afternoon, make yourself a three-category priority list: career, relationships, self. Making a three-category list reminds us that there should be something in all three categories. Career, we think about; relationships, self -- not so much. But anyway, just a short list, two to three items in each. Then look out over the whole of the next week, and see where you can plan them in.
Maar we willen wel nadenken over die prioriteiten. Neem dus vrijdagnamiddag even de tijd, maak een prioriteitenlijst met 3 categorieën, job, relaties, jezelf. Door een lijst met drie categorieën te maken, beseffen we dat er in elke categorie iets moet staan. Aan de carrière denken we; relaties en onzelf -- veel minder. Maar maak een korte lijst, 2 tot 3 punten op elke lijst. Bekijk dan het geheel van volgende week, en bekijk waar je ze kan inplannen.
Where you plan them in is up to you. I know this is going to be more complicated for some people than others. I mean, some people's lives are just harder than others. It is not going to be easy to find time to take that poetry class if you are caring for multiple children on your own. I get that. And I don't want to minimize anyone's struggle. But I do think that the numbers I am about to tell you are empowering.
Jij bepaalt wanneer je ze inplant. Ik weet dat dit voor sommigen lastiger is dan voor anderen. Sommige mensen hebben gewoon een lastiger leven dan anderen. Het wordt niet eenvoudig om tijd te vinden voor die poëzieles als je alleen voor meerdere kinderen zorgt. Dat snap ik. En ik wil niemands strijd minimaliseren. Maar ik denk dat de getallen die ik ga noemen, energie geven.
There are 168 hours in a week. Twenty-four times seven is 168 hours. That is a lot of time. If you are working a full-time job, so 40 hours a week, sleeping eight hours a night, so 56 hours a week -- that leaves 72 hours for other things. That is a lot of time. You say you're working 50 hours a week, maybe a main job and a side hustle. Well, that leaves 62 hours for other things. You say you're working 60 hours. Well, that leaves 52 hours for other things. You say you're working more than 60 hours. Well, are you sure?
Er zijn 168 uren in een week. 24 maal 7 is 168. Dat is een hoop tijd. Als je voltijds werkt, dus 40 uur per week, en 8 uur per nacht slaapt, dus 56 uur per week -- dan zijn er nog 72 uur over voor andere dingen. Dat is een hoop tijd. Zeg je dat je 50 uur per week werkt, misschien een hoofdjob en nog wat bijklussen? Dan zijn er 62 uur voor andere dingen. Zeg je dat je 60 uur werkt? Dan zijn er 52 uur voor andere dingen. Zeg je dat je meer dan 60 uur werkt? Ben je daar zeker van?
(Laughter)
(Gelach)
There was once a study comparing people's estimated work weeks with time diaries. They found that people claiming 75-plus-hour work weeks were off by about 25 hours.
Een studie vergeleek eens de geschatte werktijd per week met tijdsdagboeken. Bleek dat mensen die beweren dat ze meer dan 75 uur werken, er ongeveer 25 uur naast zitten.
(Laughter)
(Gelach)
You can guess in which direction, right? Anyway, in 168 hours a week, I think we can find time for what matters to you. If you want to spend more time with your kids, you want to study more for a test you're taking, you want to exercise for three hours and volunteer for two, you can. And that's even if you're working way more than full-time hours.
Je kan raden in welke richting. In 168 uur per week kunnen we volgens mij tijd vinden voor wat je belangrijk vindt. Wil je meer tijd doorbrengen met je kinderen, meer studeren voor een examen, 3 uur sporten en 2 uur vrijwilligerswerk doen, dan kan dat. Zelfs als je meer dan voltijds werkt.
So we have plenty of time, which is great, because guess what? We don't even need that much time to do amazing things. But when most of us have bits of time, what do we do? Pull out the phone, right? Start deleting emails. Otherwise, we're puttering around the house or watching TV.
We hebben hopen tijd, dat is geweldig, want weet je wat? We hebben niet eens zoveel tijd nodig om verbluffende dingen te doen. Als we een beetje tijd hebben, wat doen we dan meestal? We halen onze telefoon boven, niet? Beginnen mails te deleten. Of we houden onszelf bezig in huis, of we kijken tv.
But small moments can have great power. You can use your bits of time for bits of joy. Maybe it's choosing to read something wonderful on the bus on the way to work. I know when I had a job that required two bus rides and a subway ride every morning, I used to go to the library on weekends to get stuff to read. It made the whole experience almost, almost, enjoyable. Breaks at work can be used for meditating or praying. If family dinner is out because of your crazy work schedule, maybe family breakfast could be a good substitute.
Maar in kleine momenten kan een grote kracht zitten. Je kan beetjes tijd gebruiken voor beetjes plezier. Kies misschien iets moois om te lezen op de bus naar het werk. Ik had eens een baan waarvoor ik twee bussen en de metro moest nemen, elke ochtend. Ik ging tijdens het weekend naar de bib om leesvoer te kiezen. Het maakte die hele ervaring bijna, bijna aangenaam. Pauzes op het werk kan je gebruiken om te mediteren of te bidden. Als je niet samen kan avondeten omwille van je geschifte agenda, dan is een familie-ontbijt misschien een goed alternatief.
It's about looking at the whole of one's time and seeing where the good stuff can go. I truly believe this. There is time. Even if we are busy, we have time for what matters. And when we focus on what matters, we can build the lives we want in the time we've got.
Je moet kijken naar het geheel van je tijd en dan kijken waar je de goede dingen stopt. Ik geloof dit echt. Er is tijd. Al hebben we het druk, we hebben tijd voor wat belangrijk is. Als we focussen op wat belangrijk is, bouwen we het leven op dat we willen in de tijd die we hebben.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)