Hi. I'm here to talk to you about the importance of praise, admiration and thank you, and having it be specific and genuine.
Բարև: Ես այստեղ եմ ձեզ հետ զրուցելու գովեստի, հիացմունքի և շնորհակալության կարևորության մասին, և դրանք դարձնելու յուրահատուկ ու անկեղծ:
And the way I got interested in this was, I noticed in myself, when I was growing up, and until about a few years ago, that I would want to say thank you to someone, I would want to praise them, I would want to take in their praise of me and I'd just stop it. And I asked myself, why? I felt shy, I felt embarrassed. And then my question became, am I the only one who does this? So, I decided to investigate.
Ահա թե ինչպես եմ սրանով հետաքրքրվել. երբ մեծացա, ես զգացի, ընդհուպ մինչ մի քանի տարի առաջ, որ կցանկանայի ինչ-որ մեկին շնորհակալություն հայտնել, կցանկանայի ինչ-որ մեկին գովել, և գովելի լինել նրա կողմից: Սակայն դա չէի անում և կանգ էի առնում: Եվ հարցնում էի ինքս ինձ. ինչու՞: Ես ամաչում էի, անհարմար էի զգում: Եվ ահա հարց է ծագում, արդյոք ես միա՞կն եմ, որ այդպես է անում: Այսպիսով, որոշեցի ուսումնասիրել:
I'm fortunate enough to work in the rehab facility, so I get to see people who are facing life and death with addiction. And sometimes it comes down to something as simple as, their core wound is their father died without ever saying he's proud of them. But then, they hear from all the family and friends that the father told everybody else that he was proud of him, but he never told the son. It's because he didn't know that his son needed to hear it.
Մեծ հաջողություն էր, որ ես աշխատում էի վերականգնողական հաստատությունում և ես տեսնում էի մարդկանց, ովքեր իրենց կախվածությամբ բախվում էին կյանքի և մահվան հետ: Եվ երբեմն պարզվում են այսպիսի հասարակ բաներ. ամենացավալին այն է, որ նրանց հայրերը մահացել են, առանց ասելու, որ հպարտանում են նրանցով: Բայց հետո ընտանիքի բոլոր անդամներից և ընկերներից իմանում են, որ հայրը մնացած բոլորին ասել է, որ հպարտանում է իրենով, բայց դա երբեք չի ասել իր որդուն: Այն պատճառով միայն, որ չի իմացել, որդին կարիք ունի դա լսելու, թե ոչ:
So my question is, why don't we ask for the things that we need? I know a gentleman, married for 25 years, who's longing to hear his wife say, "Thank you for being the breadwinner, so I can stay home with the kids," but won't ask. I know a woman who's good at this. She, once a week, meets with her husband and says, "I'd really like you to thank me for all these things I did in the house and with the kids." And he goes, "Oh, this is great, this is great." And praise really does have to be genuine, but she takes responsibility for that. And a friend of mine, April, who I've had since kindergarten, she thanks her children for doing their chores. And she said, "Why wouldn't I thank it, even though they're supposed to do it?"
Իմ հարցն այսպիսին է. ինչու՞ չխնդրել այն բաների համար, ինչի կարիքը մենք ունենք: Ես ճանաչում եմ մի տղամարդու, ով արդեն 25 տարի ամուսնացած է և ով շատ է ցանկանում կնոջից լսել. -Շնորհակալ եմ, որ դու մեզ ապահովում ես այնպես, որ ես կարող եմ մնալ տանը երեխաների հետ, բայց երբեք չի խնդրի դրա համար: Ես նաև ճանաչում եմ մի կնոջ, ով շատ ավելի լավ է գործում այս հարցում: Շաբաթը մեկ անգամ, նա իր ամուսնուն ասում է, -Ես իսկապես շատ կցանկանայի, որ դու շնորհակալություն ասես ինձ այն ամենի համար, ինչ ես անում եմ տան և երեխաների համար: Եվ ամուսինն ասում է. - Օ~, դա հրաշալի~ է, հրաշալի~ է: Եվ գովեստն իրապես պետք է լինի անկեղծ, բայց կինն անպայման պատասխանատու է դրա համար: Իմ ընկերներից մեկը, Էյփրիլը, ում ճանաչում եմ դեռ մանկապարտեզից, շնորհակալություն է հայտնում իր երեխաներին տնային աշխատանքները կատարելու համար: Նա ասում է. - Ինչու՞ շնորհակալ չլինել, նույնիսկ այն դեպքում, երբ նրանք դա պետք է անեն:
So, the question is, why was I blocking it? Why were other people blocking it? Why can I say, "I'll take my steak medium rare, I need size six shoes," but I won't say, "Would you praise me this way?" And it's because I'm giving you critical data about me. I'm telling you where I'm insecure. I'm telling you where I need your help. And I'm treating you, my inner circle, like you're the enemy. Because what can you do with that data? You could neglect me. You could abuse it. Or you could actually meet my need.
Եվ հարցն այն է, թե ինչու՞ էի ե'ս կանգ առնում: Ինչու՞ են մարդի'կ կանգ առնում: Ինչու՞ ես կարող եմ ասել. - Ես կպատվիրեմ միջին տապակված միս, ես ուզում եմ վեցերորդ համարի կոշիկ, բայց չեմ ասի, - Կգովե՞ք ինձ այսպես: Եվ դա միայն այն պատճառով, որ տալիս եմ կարևոր տեղեկություններ իմ մասին: Ես ասում եմ ձեզ իմ թուլությունները: Ես ասում եմ ձեզ որտեղ ունեմ ձեր կարիքը: Եվ ես, իմ ներքին համոզմունքներում, ընդունում եմ ձեզ որպես թշնամի: Այն պատճառով, թե դուք ինչպես կվարվեք այդ տեղեկատվության հետ: Դուք կարող եք օգտագործել ինձ: Դուք կարող եք չարաշահել այն: Կամ դուք պարզապես կարող եք բավարարել իմ ցանկությունները:
And I took my bike into the bike store-- I love this -- same bike, and they'd do something called "truing" the wheels. The guy said, "You know, when you true the wheels, it's going to make the bike so much better." I get the same bike back, and they've taken all the little warps out of those same wheels I've had for two and a half years, and my bike is like new. So, I'm going to challenge all of you. I want you to true your wheels: be honest about the praise that you need to hear. What do you need to hear? Go home to your wife -- go ask her, what does she need? Go home to your husband -- what does he need? Go home and ask those questions, and then help the people around you.
Երբ ես տանում եմ իմ հեծանիվը հեծանիվների խանութ, ես շատ եմ սիրում դա, նույն հեծանիվը, և նրանք անում եմ այսպես կոչված ''անիվների ուղղում" Աշխատողն ասում է. - Երբ ուղղում ես անիվները, հեծանիվը շատ ավելի լավ է աշխատում: Ես հետ եմ վերցնում նույն հեծանիվը, որը ուղղել են բոլոր փոքրիկ անհարթություններից նույն անիվների վրա, ինչ ես ունեմ արդեն երկու և կես տարի, իմ հեծանիվը դառնում է լրիվ նոր: Այսպիսով, ես պատրաստվում եմ ձեզ հրավեր նետել: Ես ցանկանում եմ, որ դուք ուղղեք ձեր անիվները. ազնիվ եղեք գովեստներում, որոնք կցանկանայիք լսել: Ի՞նչ կցանկանայիք դուք լսել: Գնացեք ձեր կնոջ մոտ, հարցրեք նրան, ի՞նչ է նա ցանկանում: Հարցրեք ձեր ամուսնուն. ի՞նչ է նա ցանկանում: Գնացեք տուն և հարցրեք և ապա օգնեք ձեզ շրջապատող մարդկանց:
And it's simple. And why should we care about this? We talk about world peace. How can we have world peace with different cultures, different languages? I think it starts household by household, under the same roof. So, let's make it right in our own backyard. And I want to thank all of you in the audience for being great husbands, great mothers, friends, daughters, sons. And maybe somebody's never said that to you, but you've done a really, really good job. And thank you for being here, just showing up and changing the world with your ideas.
Եվ դա շատ պարզ է: Եվ ինչու՞ պետք է մենք մտահոգվենք դրա համար: Մենք խոսում ենք աշխարհի խաղաղության մասին: Ինչպե՞ս կարող ենք մենք ունենալ խաղաղություն տարբեր մշակույթների, տարբեր լեզուների առկայության պարագայում: Ես կարծում եմ, դա պետք է սկսել միևնույն տանիքի տակ բնակվող յուրաքանչյուր ընտանիքից: Եկեք սկսենք դա անմիջապես մեր բակից: Եվ ես ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել ձեզ, սիրելի հանդիսատես, նրա համար, որ դուք հրաշալի ամուսին եք, մայր, ընկեր, դուստր և որդի: Եվ կարող է դա ոչ ոք երբեք չի ասել ձեզ, բայց դուք իրապես շատ լավ գործ եք արել: Եվ շնարհակալություն ձեզ այստեղ գտնվելու համար, պարզապես ցույց տալու և փոխելու աշխարհը ձեր նոր մտքերով:
Thank you. (Applause)
Շնորհակալություն ձեզ: /Ծափահարություններ/