Γεια. Είμαι εδώ για να σας μιλήσω για τη σημασία του επαίνου, του θαυμασμού και του ευχαριστώ, και το πώς αυτό να φαίνεται συγκεκριμένο και πραγματικό.
Hi. I'm here to talk to you about the importance of praise, admiration and thank you, and having it be specific and genuine.
Και ο λόγος που ενδιαφέρθηκα γι αυτό ήταν, παρατήρησα στον εαυτό μου καθώς μεγάλωνα, και μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ότι ήθελα να πω ευχαριστώ σε κάποιον, ήθελα να τους επαινέσω, ήθελα να λαμβάνω τους επαίνους τους και απλά σταματούσα. Και ρωτούσα τον εαυτό μου, γιατί; Ένιωθα δειλή, ένιωθα αμήχανη. Και τότε το ερώτημα μου ήταν, είμαι η μοναδική που το κάνει αυτό; Έτσι αποφάσισα να το διερευνήσω.
And the way I got interested in this was, I noticed in myself, when I was growing up, and until about a few years ago, that I would want to say thank you to someone, I would want to praise them, I would want to take in their praise of me and I'd just stop it. And I asked myself, why? I felt shy, I felt embarrassed. And then my question became, am I the only one who does this? So, I decided to investigate.
Είμαι αρκετά τυχερή να δουλεύω σε κέντρο αποκατάστασης, έτσι γνωρίζω ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τη ζωή και το θάνατο με εθισμό. Και μερικές φορές προκύπτει κάτι απλό όπως, το κύριο τραύμα τους είναι ότι πέθανε ο πατέρας τους χωρίς να πει ποτέ ότι ήταν περήφανος γι΄ αυτούς. 'Ομως μετά ακούν απ΄όλη την οικογένεια και τους φίλους ότι ο πατέρας είχε πει σε όλους τους άλλους ότι ήταν περήφανος γι΄αυτόν, αλλά δεν το είπε ποτέ στο γιο. Κι αυτό γιατί δεν γνώριζε ότι ο γιος του είχε ανάγκη να το ακούσει.
I'm fortunate enough to work in the rehab facility, so I get to see people who are facing life and death with addiction. And sometimes it comes down to something as simple as, their core wound is their father died without ever saying he's proud of them. But then, they hear from all the family and friends that the father told everybody else that he was proud of him, but he never told the son. It's because he didn't know that his son needed to hear it.
'Ετσι το ερώτημα μου είναι, γιατί δε ζητάμε αυτά που χρειαζόμαστε; Γνωρίζω έναν ευγενή κύριο παντρεμένο εδώ και 25 χρόνια ο οποίος λαχταρά να ακούσει τη γυναίκα του να λέει, «Σ' ευχαριστώ που είσαι αυτός που κερδίζει το ψωμί μας, και έτσι μπορώ εγώ να μένω σπίτι με τα παιδιά», αλλά δεν θα το ζητούσε. Ξέρω μια γυναίκα που είναι καλή σε αυτό. Μία φορά την εβδομάδα, συναντιέται με το σύζυγό της και του λέει, «Θα ήθελα πολύ να με ευχαριστήσεις για όλα αυτά που έκανα στο σπίτι και με τα παιδιά». Και αυτός λέει, «Αυτό είναι υπέροχο, είναι υπέροχο». Και ο έπαινος πρέπει να είναι πραγματικός, αλλά αυτή παίρνει την ευθύνη γι΄αυτό. Και μια φίλη μου, η 'Ειπριλ, την οποία έχω απο το νηπιαγωγείο, ευχαριστεί τα παιδιά της που κάνουν τις αγγαρείες του νοικοκυριού. Είπε, «Γιατί να μην τα ευχαριστήσω, έστω και αν είναι υποχρεωμένα να το κάνουν;»
So my question is, why don't we ask for the things that we need? I know a gentleman, married for 25 years, who's longing to hear his wife say, "Thank you for being the breadwinner, so I can stay home with the kids," but won't ask. I know a woman who's good at this. She, once a week, meets with her husband and says, "I'd really like you to thank me for all these things I did in the house and with the kids." And he goes, "Oh, this is great, this is great." And praise really does have to be genuine, but she takes responsibility for that. And a friend of mine, April, who I've had since kindergarten, she thanks her children for doing their chores. And she said, "Why wouldn't I thank it, even though they're supposed to do it?"
Έτσι το ερώτημα είναι, γιατί το εμπόδιζα; Γιατί οι άλλοι το εμπόδιζαν; Γιατί μπορώ να πω, «Θέλω την μπριζόλα μου μέτρια ψημένη, χρειάζομαι το νούμερο έξι στα παπούτσια», αλλά δεν θα έλεγα, «Θα με επαινέσεις με αυτόν τον τρόπο;» Και είναι επειδή σου δίνω κρίσιμα δεδομένα για εμένα. Σου λέω πού είμαι ανασφαλής. Σου λέω πού χρειάζομαι τη βοήθεια σου. Και συμπεριφέρομαι σε σένα, τον εσωτερικό μου κόσμο, σαν να είσαι εχθρός μου. Διότι τι μπορείς να κάνεις με αυτά τα δεδομένα; Μπορείς να με παραμελήσεις. Μπορείς να τα καταχραστείς. Ή μπορείς πράγματι να ικανοποιήσεις την ανάγκη μου.
So, the question is, why was I blocking it? Why were other people blocking it? Why can I say, "I'll take my steak medium rare, I need size six shoes," but I won't say, "Would you praise me this way?" And it's because I'm giving you critical data about me. I'm telling you where I'm insecure. I'm telling you where I need your help. And I'm treating you, my inner circle, like you're the enemy. Because what can you do with that data? You could neglect me. You could abuse it. Or you could actually meet my need.
Και πήγα το ποδήλατο μου στο κατάστημα ποδηλάτων--το αγαπώ αυτό-- και θα του έκαναν κάτι που λέγεται «ευθυγράμμιση» των τροχών. Ο τύπος είπε, «Ξέρεις, όταν ευθυγραμμίσεις τους τροχούς, το ποδήλατο θα γίνει πολύ καλύτερο». Παίρνω το ίδιο ποδήλατο πίσω, και είχαν αφαιρέσει όλα τα μικρά στημόνια από τους ίδιους τροχούς τους οποίους είχα για δυόμιση χρόνια, και το ποδήλατο μου είναι σαν καινούργιο. Έτσι θα σας προκαλέσω όλους. Θέλω να ευθυγραμμίσετε τους τροχούς σας: να είστε ειλικρινής για τον έπαινο που χρειάζεστε να ακούσετε. Τι χρειάζεστε να ακούσετε; Πηγαίνετε σπίτι στη γυναίκα σας, και ρωτήστε τη, τι χρειάζεται; Πηγαίνετε σπίτι στον άντρα σας -- τι χρειάζεται; Πηγαίνετε σπίτι και κάντε αυτές τις ερωτήσεις και μετά βοηθήστε τους ανθρώπους γύρω σας.
And I took my bike into the bike store-- I love this -- same bike, and they'd do something called "truing" the wheels. The guy said, "You know, when you true the wheels, it's going to make the bike so much better." I get the same bike back, and they've taken all the little warps out of those same wheels I've had for two and a half years, and my bike is like new. So, I'm going to challenge all of you. I want you to true your wheels: be honest about the praise that you need to hear. What do you need to hear? Go home to your wife -- go ask her, what does she need? Go home to your husband -- what does he need? Go home and ask those questions, and then help the people around you.
Και είναι απλό. Και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει αυτό; Μιλάμε για παγκόσμια ειρήνη. Πως μπορούμε να έχουμε παγκόσμια ειρήνη με διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικές γλώσσες; Νομίζω ότι το νοικοκυριό, ξεκινάει από το νοικοκυριό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι ας το κάνουμε σωστά στη δική μας αυλή. Και θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς στο κοινό που είστε σπουδαίοι σύζυγοι, σπουδαίες μητέρες, φίλοι, κόρες, γιοι. Και ίσως κανείς δεν σας το έχει πει ποτέ αυτό, αλλά έχετε κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Και σας ευχαριστώ που είσαστε εδώ, που εμφανίζεστε και αλλάζετε τον κόσμο με τις ιδέες σας.
And it's simple. And why should we care about this? We talk about world peace. How can we have world peace with different cultures, different languages? I think it starts household by household, under the same roof. So, let's make it right in our own backyard. And I want to thank all of you in the audience for being great husbands, great mothers, friends, daughters, sons. And maybe somebody's never said that to you, but you've done a really, really good job. And thank you for being here, just showing up and changing the world with your ideas.
Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)