Θα ήθελα να έρθετε για μια στιγμή μαζί μου πίσω στον 19ο αιώνα, συγκεκριμένα στις 24 Ιουνίου 1833. Η Βρετανική Ένωση για την Προαγωγή της Επιστήμης έχει την τρίτη της συνάντηση στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Είναι η πρώτη νύχτα της συνάντησης, και θα προκύψει μια διαφωνία που θα αλλάξει την επιστήμη για πάντα.
I'd like you to come back with me for a moment to the 19th century, specifically to June 24, 1833. The British Association for the Advancement of Science is holding its third meeting at the University of Cambridge. It's the first night of the meeting, and a confrontation is about to take place that will change science forever.
Ένας ηλικιωμένος ασπρομάλλης κύριος σηκώνεται. Τα μέλη της ένωσης ξαφνιάζονται όταν συνειδητοποιούν πως είναι ο ποιητής Σάμιουελ Τέιλορ Κόλριτζ, που δεν είχε καν βγει από το σπίτι του εδώ και χρόνια μέχρι εκείνη την ημέρα. Και ξαφνιάζονται ακόμα περισσότερο από το τι λέει.
An elderly, white-haired man stands up. The members of the Association are shocked to realize that it's the poet Samuel Taylor Coleridge, who hadn't even left his house in years until that day. They're even more shocked by what he says.
"Πρέπει να σταματήσετε να αυτοαποκαλείστε φυσικοί φιλόσοφοι."
"You must stop calling yourselves natural philosophers."
Ο Κόλριτζ ένιωθε πως οι αληθινοί φιλόσοφοι, όπως κι εκείνος, αναλογίζονταν τον κόσμο από τις πολυθρόνες τους. Δεν θα έπεφταν στις λάσπες και σε λάκους με απολιθώματα ούτε θα έκαναν ακατάστατα πειράματα με ηλεκτρόδια όπως τα μέλη της Βρετανικής Ένωσης.
Coleridge felt that true philosophers like himself pondered the cosmos from their armchairs. They were not mucking around in the fossil pits or conducting messy experiments with electrical piles like the members of the British Association.
Το πλήθος εκνευρίστηκε και άρχισε να παραπονιέται δυνατά. Ένας νεαρός ακαδημαϊκός του Κέιμπριτζ , ονόματι Γουίλιαμ Χίουελ, σηκώθηκε και ησύχασε το ακροατήριο. Ευγενικά συμφώνησε πως ένα πιο σωστό όνομα για τα μέλη της Ένωσης δεν υπήρχε.
The crowd grew angry and began to complain loudly. A young Cambridge scholar named William Whewell stood up and quieted the audience. He politely agreed that an appropriate name for the members of the association did not exist.
"Αν ο όρος 'φιλόσοφοι' θεωρείται πολύ γενικός και υψηλόφρων", είπε, "τότε σε αναλογία με τον όρο 'καλλιτέχνης' μπορούμε να οριστούμε 'επιστήμονες.'" Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η λέξη επιστήμονας αρθρώθηκε δημόσια, πριν από μόλις 179 χρόνια.
"If 'philosophers' is taken to be too wide and lofty a term," he said, "then, by analogy with 'artist,' we may form 'scientist.'" This was the first time the word scientist was uttered in public, only 179 years ago.
Πρώτη φορά άκουσα για αυτή τη διαφωνία όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου, και με ξάφνιασε. Θέλω να πω, πώς μπορεί η λέξη επιστήμονας να μην υπήρχε μέχρι το 1833; Πώς αποκαλούσαν τους επιστήμονες πριν; Τι είχε αλλάξει ώστε να κάνει απαραίτητο το νέο όνομα εκείνη ακριβώς τη στιγμή; Πριν από αυτή τη συνάντηση αυτοί που μελετούσαν το φυσικό κόσμο ήταν ταλαντούχοι ερασιτέχνες. Σκεφτείτε τον τοπικό κλήρο ή τους άρχοντες να συλλέγουν σκαθάρια ή απολιθώματα, όπως ο Κάρολος Δαρβίνος, για παράδειγμα, ή το υπηρετικό προσωπικό ευγενών, όπως ο Τζόσεφ Πρίσλεϊ, που ήταν ο συγγραφικός σύντροφος του Μαρκήσιου του Λάνσνταουν όταν ανακάλυψε το οξυγόνο. Μετά από αυτό ήταν επιστήμονες, επαγγελματίες με συγκεκριμένη επιστημονική μέθοδο, στόχους, ενώσεις, και χρηματοδότηση.
I first found out about this confrontation when I was in graduate school, and it kind of blew me away. I mean, how could the word scientist not have existed until 1833? What were scientists called before? What had changed to make a new name necessary precisely at that moment? Prior to this meeting, those who studied the natural world were talented amateurs. Think of the country clergyman or squire collecting his beetles or fossils, like Charles Darwin, for example, or, the hired help of a nobleman, like Joseph Priestley, who was the literary companion to the Marquis of Lansdowne when he discovered oxygen. After this, they were scientists, professionals with a particular scientific method, goals, societies and funding.
Μεγάλο μέρος αυτής της επανάστασης μπορεί να αποδοθεί σε 4 άνδρες που γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1812: ο Τσαρλς Μπάμπατζ, ο Τζον Χέρσελ, ο Ρίτσαρντ Τζόουνς και ο Γουίλιαμ Χιούελ. Αυτοί ήταν λαμπροί άνδρες, με κίνητρο που κατόρθωσαν απίστευτα πράγματα. Ο Τσαρλς Μπάμπατζ, γνωστός νομίζω σε εμάς στο TED, εφηύρε τον πρώτο μηχανικό υπολογιστή και το πρώτο πρωτότυπο του σύγχρονου υπολογιστή. Ο Τζον Χέρσελ χαρτογράφησε τα αστέρια του νοτίου ημισφαιρίου, και στον ελεύθερό του χρόνο, συν-εφηύρε τη φωτογραφία. Είμαι σίγουρη πως όλοι μπορούμε να είμαστε τόσο παραγωγικοί αν δεν έχουμε το Facebook ή το Twitter να μας τρώει το χρόνο. Ο Ρίτσαρντ Τζόουνς έγινε ένας σημαντικός οικονομολόγος που αργότερα επηρέασε τον Καρλ Μαρξ. Και ο Χίουελ όχι μόνο επινόησε τον όρο επιστήμονας, όπως και τις λέξεις άνοδος, κάθοδος και ιόν, αλλά πρωτοστράτησε στη διεθνή μεγάλη επιστήμη με την παγκόσμια έρευνά του πάνω στην παλίρροια. Στο χειμώνα του Κέμπριτζ του 1812 και του 1813, οι τέσσερίς τους βρίσκονταν για κάτι που αποκαλούσαν φιλοσοφικά πρωινά. Μιλούσαν για επιστήμη και για την ανάγκη για μια νέα επιστημονική επανάσταση. Ένιωθαν πως η επιστήμη είχε λιμνάσει από τις ημέρες της επιστημονικής επανάστασης που συνέβη το 17ο αιώνα. Ήταν καιρός για μια νέα επανάσταση, την οποία υποσχέθηκαν να φέρουν, και το καταπληκτικό με αυτούς τους ανθρώπους είναι, πως όχι μόνο είχαν αυτά τα μεγαλεπήβολα φοιτητικά όνειρα, αλλά και τα συνέχισαν, πέρα από τα πιο τρελά τους όνειρα. Και θα σας πω σήμερα για τέσσερις μεγάλες αλλαγές στην επιστήμη που αυτοί οι άνδρες έφεραν.
Much of this revolution can be traced to four men who met at Cambridge University in 1812: Charles Babbage, John Herschel, Richard Jones and William Whewell. These were brilliant, driven men who accomplished amazing things. Charles Babbage, I think known to most TEDsters, invented the first mechanical calculator and the first prototype of a modern computer. John Herschel mapped the stars of the southern hemisphere, and, in his spare time, co-invented photography. I'm sure we could all be that productive without Facebook or Twitter to take up our time. Richard Jones became an important economist who later influenced Karl Marx. And Whewell not only coined the term scientist, as well as the words anode, cathode and ion, but spearheaded international big science with his global research on the tides. In the Cambridge winter of 1812 and 1813, the four met for what they called philosophical breakfasts. They talked about science and the need for a new scientific revolution. They felt science had stagnated since the days of the scientific revolution that had happened in the 17th century. It was time for a new revolution, which they pledged to bring about, and what's so amazing about these guys is, not only did they have these grandiose undergraduate dreams, but they actually carried them out, even beyond their wildest dreams. And I'm going to tell you today about four major changes to science these men made.
Περίπου 200 χρόνια πριν, ο Φράνσις Μπέικον και αργότερα ο Ισαάκ Νεύτωνας, είχαν προτείνει μια επαγωγική επιστημονική μέθοδο. Αυτή είναι μια μέθοδος που ξεκινά από παρατηρήσεις και πειράματα και προχωρά προς γενικεύσεις για τη φύση που λέγονται φυσικοί νόμοι, που πάντα θα υπόκεινται σε επαληθεύσεις ή και απόρριψη με την εμφάνιση νέων στοιχείων. Όμως, το 1809, ο Ντέιβιντ Ρικάρντο αναστάτωσε τα πράγματα ισχυριζόμενος πως η επιστήμη των οικονομικών πρέπει να χρησιμοποιήσει μια διαφορετική συμπερασματική μέθοδο. Το πρόβλημα ήταν πως μια ισχυρή ομάδα στην Οξφόρδη ισχυριζόταν πως επειδή λειτουργούσε τόσο καλά αυτή η μέθοδος στα οικονομικά η συμπερασματική μέθοδος θα έπρεπε να εφαρμόζεται και στις φυσικές επιστήμες. Τα μέλη του κλαμπ φιλοσοφικού πρωινού διαφωνούσαν. Έγραψαν βιβλία και άρθρα προωθώντας την επαγωγική μέθοδο σε όλες τις επιστήμες που διαβάστηκαν ευρέως από φυσικούς φιλόσοφους, φοιτητές και μέλη του κοινού. Διαβάζοντας ένα από τα βιβλία του Χέρσελ ήταν τόσο διαφωτιστικό για τον Δαρβίνο που αργότερα θα έλεγε, "Σπάνια κάτι στη ζωή μου μου έκανε τόσο εντύπωση. Με έκανε να θέλω να προσθέσω τη δύναμή μου στη συλλογική αποθήκη της φυσικής γνώσης." Επίσης έδωσε μορφή στην επιστημονική μέθοδο του Δαρβίνου, όπως και σε αυτή που χρησιμοποιήθηκε από τους σύγχρονούς του. [Επιστήμη για το κοινό καλό]
About 200 years before, Francis Bacon and then, later, Isaac Newton, had proposed an inductive scientific method. Now that's a method that starts from observations and experiments and moves to generalizations about nature called natural laws, which are always subject to revision or rejection should new evidence arise. However, in 1809, David Ricardo muddied the waters by arguing that the science of economics should use a different, deductive method. The problem was that an influential group at Oxford began arguing that because it worked so well in economics, this deductive method ought to be applied to the natural sciences too. The members of the philosophical breakfast club disagreed. They wrote books and articles promoting inductive method in all the sciences that were widely read by natural philosophers, university students and members of the public. Reading one of Herschel's books was such a watershed moment for Charles Darwin that he would later say, "Scarcely anything in my life made so deep an impression on me. It made me wish to add my might to the accumulated store of natural knowledge." It also shaped Darwin's scientific method, as well as that used by his peers. [Science for the public good]
Προηγουμένως, πίστευαν πως η επιστημονική γνώση θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για το καλό του βασιλιά ή της βασίλισσας, ή για το προσωπικό όφελος του καθένα. Για παράδειγμα, οι καπετάνιοι πλοίων χρειαζόντουσαν πληροφορίες για τις παλίρροιες για να προσδένουν με ασφάλεια στα λιμάνια. Οι λιμενάρχες μάζευαν αυτές τις γνώσεις και τις πωλούσαν στους καπετάνιους. Το κλαμπ φιλοσοφικού πρωινού το άλλαξε αυτό, δουλεύοντας μαζί. Η παγκόσμια έρευνα του Χίουελ πάνω στην παλίρροια κατέληξε σε δημόσιους πίνακες και παλιρροϊκούς χάρτες που παρείχε δωρεάν τις γνώσεις των λιμεναρχών σε όλους τους καπετάνιους. Ο Χέρσελ βοήθησε με το να παρατηρεί τις παλίρροιες από τις ακτές της Νότια Αφρικής, και όπως παραπονέθηκε στο Χίουελ, έπεσε από την αποβάθρα με ένα βίαιο ψηλό κύμα. Οι τέσσερις άνδρες πραγματικά βοήθησαν οι ένας τον άλλο με κάθε τρόπο. Επίσης πίεζαν ασταμάτητα τη Βρετανική κυβέρνηση για τα χρήματα που χρειάζονταν για να χτιστούν οι μηχανές του Μπάμπατζ επειδή πίστευαν πως αυτές οι μηχανές θα είχαν πρακτικά μεγάλη επίδραση στον κοινωνία. Στις μέρες πριν από τα κομπιουτεράκια τσέπης οι αριθμοί που οι περισσότεροι επαγγελματίες χρειάζονταν -- οι τραπεζικοί, ασφαλιστικοί, καπετάνιοι, μηχανικοί -- βρίσκονταν σε λυσάρια όπως αυτό γεμάτα με πίνακες και διαγράμματα. Αυτοί οι πίνακες είχαν υπολογισθεί χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες διαδικασίες επανειλημμένα από εργαζόμενους μερικής απασχόλησης γνωστοί ως -- και αυτό είναι το καταπληκτικό -- υπολογιστές, αλλά αυτοί οι υπολογισμοί ήταν πολύ δύσκολοι. Θέλω να πω, αυτό το ναυτικό περιοδικό εξέδιδε τις σεληνιακές διαφορές κάθε μήνα του χρόνου. Κάθε μήνας απαιτούσε 1.365 υπολογισμούς, οπότε αυτοί οι πίνακες ήταν γεμάτοι λάθη. Η μηχανή του Μπάμπατζ ήταν ο πρώτος μηχανικός υπολογιστής σχεδιασμένος να υπολογίζει με ακρίβεια οποιονδήποτε από αυτούς τους πίνακες. Δύο μοντέλα της μηχανής του χτίστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια από μια ομάδα του Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου χρησιμοποιώντας τα δικά του σχέδια. Αυτό είναι τώρα στο Μουσείο Ιστορίας Υπολογιστών στην Καλιφόρνια, και υπολογίζει ακριβέστατα. Πραγματικά δουλεύει. Αργότερα η αναλυτική μηχανή του Μπάμπατζ ήταν ο πρώτος μηχανικός υπολογιστής με τη σύγχρονη έννοια. Είχε μια ξεχωριστή μνήμη και κεντρικό επεξεργαστή. Μπορούσε να κάνει επαναλήψεις, ορισμένες διακλαδώσεις και παράλληλη επεξεργασία, και προγραμματιζόταν με διάτρητες κάρτες, μια ιδέα που πήρε ο Μπάμπατζ από τον αργαλειό του Τζακάρντ. Τραγικά, οι μηχανές του Μπάμπατζ δεν χτίστηκαν στις μέρες του επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν πως μη ανθρώπινοι υπολογιστές δεν θα είχαν καμιά χρησιμότητα για το κοινό. [Νέα επιστημονικά ιδρύματα]
Previously, it was believed that scientific knowledge ought to be used for the good of the king or queen, or for one's own personal gain. For example, ship captains needed to know information about the tides in order to safely dock at ports. Harbormasters would gather this knowledge and sell it to the ship captains. The philosophical breakfast club changed that, working together. Whewell's worldwide study of the tides resulted in public tide tables and tidal maps that freely provided the harbormasters' knowledge to all ship captains. Herschel helped by making tidal observations off the coast of South Africa, and, as he complained to Whewell, he was knocked off the docks during a violent high tide for his trouble. The four men really helped each other in every way. They also relentlessly lobbied the British government for the money to build Babbage's engines because they believed these engines would have a huge practical impact on society. In the days before pocket calculators, the numbers that most professionals needed -- bankers, insurance agents, ship captains, engineers — were to be found in lookup books like this, filled with tables of figures. These tables were calculated using a fixed procedure over and over by part-time workers known as -- and this is amazing -- computers, but these calculations were really difficult. I mean, this nautical almanac published the lunar differences for every month of the year. Each month required 1,365 calculations, so these tables were filled with mistakes. Babbage's difference engine was the first mechanical calculator devised to accurately compute any of these tables. Two models of his engine were built in the last 20 years by a team from the Science Museum of London using his own plans. This is the one now at the Computer History Museum in California, and it calculates accurately. It actually works. Later, Babbage's analytical engine was the first mechanical computer in the modern sense. It had a separate memory and central processor. It was capable of iteration, conditional branching and parallel processing, and it was programmable using punched cards, an idea Babbage took from Jacquard's loom. Tragically, Babbage's engines never were built in his day because most people thought that non-human computers would have no usefulness for the public. [New scientific institutions]
Η Βασιλική Κοινωνία του Λονδίνου, ιδρυμένη στην εποχή του Μπέικον, ήταν η πρώτη επιστημονική κοινότητα στην Αγγλία και ακόμα και στον υπόλοιπο κόσμο. Μέχρι το 19ο αιώνα, είχε γίνει ένα είδος κλαμπ κυρίων κυρίως για τους λάτρες της ιστορίας, ανθρώπους των γραμμάτων και γαλαζοαίματους. Τα μέλη του κλαμπ του φιλοσοφικού πρωινού βοήθησαν στο σχηματισμό αρκετών από αυτών των νέων επιστημονικών κοινωνιών, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανικής Ένωσης. Αυτές οι νέες κοινότητες απαιτούσαν τα μέλη τους να είναι ενεργοί ερευνητές που εκδίδουν τα αποτελέσματά τους. Αποκατέστησαν την παράδοση των ερωταπαντήσεων αφού διαβάζονταν οι επιστημονικές εργασίες, που είχε σταματήσει από τη Βασιλική Κοινωνία επειδή δεν θεωρούταν πρέπον. Και για πρώτη φορά μπορούσαν γυναίκες να μπουν στο χώρο των επιστημών. Τα μέλη ενθαρρύνονταν να φέρνουν τις γυναίκες, τις κόρες και τις αδελφές τους στις συγκεντρώσεις της Βρετανικής Ένωσης, και ενώ οι γυναίκες αναμένονταν να παρακολουθήσουν μόνο τις δημόσιες ομιλίες και τις κοινωνικές εκδηλώσεις όπως αυτή, άρχισαν να διεισδύουν και στις επιστημονικές συνεδρίες. Η Βρετανική Ένωση θα γινόταν αργότερα η πρώτη από τους μεγάλους εθνικούς επιστημονικούς οργανισμούς στον κόσμο που θα δεχόταν γυναίκες ως τακτικά μέλη. [Εξωτερική χρηματοδότηση για τις επιστήμες]
Founded in Bacon's time, the Royal Society of London was the foremost scientific society in England and even in the rest of the world. By the 19th century, it had become a kind of gentleman's club populated mainly by antiquarians, literary men and the nobility. The members of the philosophical breakfast club helped form a number of new scientific societies, including the British Association. These new societies required that members be active researchers publishing their results. They reinstated the tradition of the Q&A after scientific papers were read, which had been discontinued by the Royal Society as being ungentlemanly. And for the first time, they gave women a foot in the door of science. Members were encouraged to bring their wives, daughters and sisters to the meetings of the British Association, and while the women were expected to attend only the public lectures and the social events like this one, they began to infiltrate the scientific sessions as well. The British Association would later be the first of the major national science organizations in the world to admit women as full members. [External funding for science]
Μέχρι το 19ο αιώνα, οι φυσικοί φιλόσοφοι έπρεπε να πληρώνουν για τον εξοπλισμό και τις προμήθειες τους. Περιστασιακά, υπήρχαν βραβεία, όπως αυτό που δόθηκε στον Τζον Χάρρισον το 18ο αιώνα, που έλυσε το λεγόμενο πρόβλημα γεωγραφικού μήκους, αλλά τα βραβεία δίνονταν μετά το γεγονός, αν δίνονταν καθόλου. Με τη συμβουλή του κλαμπ του φιλοσοφικού πρωινού, η Βρετανική Ένωση ξεκίνησε να χρησιμοποιεί παραπάνω χρήματα που βγαίναν από τις συναντήσεις της ώστε να δίνει επιχορηγήσεις για έρευνα στην αστρονομία, στην παλίρροια, τα απολιθωμένα ψάρια, το χτίσιμο πλοίων και πολλές άλλες περιοχές. Αυτές οι επιχορηγήσεις όχι μόνο επέτρεπαν και σε λιγότερο πλούσιους ανθρώπους να κάνουν έρευνα, αλλά επίσης ενεθάρρυναν την ανοιχτή σκέψη, αντί να προσπαθούν να λύσουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Τελικά η Βασιλική Κοινωνία μαζί με τις επιστημονικές κοινότητες άλλων χωρών ακολούθησαν, και αυτό έχει γίνει -- ευτυχώς έχει γίνει -- ένα μεγάλο μέρος του επιστημονικού χώρου σήμερα.
Up to the 19th century, natural philosophers were expected to pay for their own equipment and supplies. Occasionally, there were prizes, such as that given to John Harrison in the 18th century, for solving the so-called longitude problem, but prizes were only given after the fact, when they were given at all. On the advice of the philosophical breakfast club, the British Association began to use the extra money generated by its meetings to give grants for research in astronomy, the tides, fossil fish, shipbuilding, and many other areas. These grants not only allowed less wealthy men to conduct research, but they also encouraged thinking outside the box, rather than just trying to solve one pre-set question. Eventually, the Royal Society and the scientific societies of other countries followed suit, and this has become -- fortunately it's become -- a major part of the scientific landscape today.
Οπότε το κλαμπ του φιλοσοφικού πρωινού βοήθησε στην εφεύρεση του σύγχρονου επιστήμονα. Αυτό είναι το ηρωικό κομμάτι της ιστορίας. Υπάρχει και η άλλη όψη όμως. Δεν προέβλεψαν τουλάχιστον μια συνέπεια της επανάστασής τους. Θα είχαν δυσαρεστηθεί βαθύτατα από το σημερινό διαχωρισμό μεταξύ των επιστημών και του υπόλοιπου κόσμου. Είναι σοκαριστικό να σκεφτεί κανείς πως μόνο 28% των Αμερικανών ενηλίκων έχουν έστω βασική εκπαίδευση στις επιστήμες, και αυτό διαπιστώθηκε με απλές ερωτήσεις όπως, "Οι άνθρωποι και οι δεινόσαυροι κατοικούσαν τη Γη την ίδια περίοδο;" και "Ποιό ποσοστό της Γης είναι καλυμμένο από νερό;" Μόλις οι επιστήμονες γίνονταν μέλη μιας επαγγελματικής οργάνωσης, σταδιακά κλείνονταν μακριά από εμάς. Αυτή ήταν μια απρόβλεπτη επίπτωση της επανάστασης που ξεκίνησε με τους τέσσερις φίλους μας.
So the philosophical breakfast club helped invent the modern scientist. That's the heroic part of their story. There's a flip side as well. They did not foresee at least one consequence of their revolution. They would have been deeply dismayed by today's disjunction between science and the rest of culture. It's shocking to realize that only 28 percent of American adults have even a very basic level of science literacy, and this was tested by asking simple questions like, "Did humans and dinosaurs inhabit the Earth at the same time?" and "What proportion of the Earth is covered in water?" Once scientists became members of a professional group, they were slowly walled off from the rest of us. This is the unintended consequence of the revolution that started with our four friends.
Ο Κάρολος Δαρβίνος είπε, "Καμιά φορά πιστεύω πως γενικές και δημοφιλείς διατριβές είναι σχεδόν το ίδιο σημαντικές για την πρόοδο της επιστήμης όσο και η αρχική δουλειά." Συγκεκριμένα, " Η Καταγωγή των Ειδών" είχε γραφτεί για γενικό κοινό, και διαβάστηκε ευρέως όταν πρωτοεκδόθηκε. Ο Δαρβίνος ήξερε αυτό που φαίνεται να ξεχάσαμε, ότι η επιστήμη δεν είναι μόνο για επιστήμονες.
Charles Darwin said, "I sometimes think that general and popular treatises are almost as important for the progress of science as original work." In fact, "Origin of Species" was written for a general and popular audience, and was widely read when it first appeared. Darwin knew what we seem to have forgotten, that science is not only for scientists.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)