Let's say you despise Western democracy. Democracy, in all its trappings, free elections, town halls, endless debates about the proper role of government. Too messy, too unpredictable, too constraining for your taste. And the way these democracies band together and lecture everyone else about individual rights and freedoms -- it gets under your skin.
Diyelim ki batı demokrasisini küçümsüyorsunuz. Demokrasi, tüm zenginlikleri içinde, serbest seçimler, belediye daireleri, hükûmetin asıl rolü hakkında sonsuz tartışmalardır. Çok karmaşık, çok tahmin edilemez, zevkiniz için çok kısıtlayıcı. Ve bu demokrasilerin bir araya gelmesi ve birey hakları ve özgürlükler hakkında herkese ders verme tarzları -- bu sizin sinirinize dokunuyor.
So what to do about it? You can call out the hypocrisy and failures of Western democracies and explain how your way is better, but that's never really worked for you. What if you could get the people whose support is the very foundation of these democracies to start questioning the system? Make the idea occur in their own minds that democracy and its institutions are failing them, their elite are corrupt puppet masters and the country they knew is in free fall. To do that, you'll need to infiltrate the information spheres of these democracies. You'll need to turn their most powerful asset -- an open mind -- into their greatest vulnerability. You'll need people to question the truth.
Peki bu konuda ne yapılması gerekiyor? Batı demokrasilerinin iki yüzlülük ve başarısızlığı ile ilgili haykırabilirsiniz ve sizin yolunuzun nasıl daha iyi olduğunu açıklayabilirsiniz, fakat bu hiçbir zaman işe yaramamıştır. Sistemi sorgulamaya başlamak için bu demokrasilerin temellerine desteği olan insanları alabilseydiniz, nasıl olurdu? Demokrasi ve kurumlarının kendilerini başarısızlığa uğrattığı, kendi elitlerinin yolsuzluk yapan kukla ustaları olduğu ve onların bildiği ülkenin serbest düşüşte olduğu fikrini onların kafalarında oluşturun. Bunu yapmak için, bu demokrasilerin bilgi alanlarını sızdırmanız gerekecektir. Onların en güçlü değerini --açık fikirli olma-- onların en büyük hassasiyetlerine çevirmeniz gerekecektir. Doğruları sorgulayacak insanlara ihtiyacınız olacaktır.
Now, you'll be familiar of hacking and leaks that happened in 2016. One was the Democratic National Committee's networks, and the personal email accounts of its staff, later released on WikiLeaks. After that, various online personas, like a supposed Romanian cybercriminal who didn't speak Romanian, aggressively pushed news of these leaks to journalists. The media took the bait. They were consumed by how much the DNC hated Bernie. At the time, it was that narrative that far outshined the news that a group of Russian government sponsored hackers who we called "Advanced Persistent Threat 28," or "APT28" for short, was carrying out these operations against the US.
Şimdi, 2016 yılında meydana gelen hackleme ve sızdırma olayına aşina olacaksınız. Bir tanesi Demokaratik Ulusal Komitesi ağı ve bunun yöneticisinin şahsi email hesabıydı, daha sonra WikiLeaks'te yayınlandı. Bundan sonra, online olan çeşitli şahıslar, Romence konuşamayan Romanyalı Bilişim suçlusu gibi, ısrarla bu sızma haberlerini basına gönderdi. Media yemi yuttu. DNC'nin Bernie'den ne kadar nefret ettiği onları bitirdi tüketti. O zaman, şu haber çok fazla öne çıktı; Rus Hükûmeti destekli bir grup hacker, biz onları "Advanced Persistent Threat 28" veya kısaca "APT28" olarak biliyoruz, ABD'ye karşı operasyon yapıyorlardı.
And there was no shortage of evidence. This group of Russian government hackers hadn't just appeared out of nowhere in 2016. We had started tracking this group back in 2014. And the tools that APT28 used to compromise its victims' networks demonstrated a thoughtful, well-resourced effort that had taken place for now over a decade in Moscow's time zone from about 9 am to 6 pm. APT28 loved to prey on the emails and contacts of journalists in Chechnya, the Georgian government, eastern European defense attachés -- all targets with an undeniable interest to the Russian government.
Ve herhangi bir kanıt yetersizliği yoktu. Rus hükûmetinin desteklediği bir grup hacker 2016'da ansızın ortaya çıkmamıştı. 2014'e dönerek bu grubu izlemeye başladık. Ve APT28'in kurban networklerini tehlikeye sokan yöntemleri özenli ve iyi planlanmış bir kaynak çalışması olarak gösterildi ki bu Moskova zaman diliminde yaklaşık olarak saat sabah 9'dan akşam 6'ya kadar, on yıldan fazla bir süre boyunca icra edildi. APT28, emailleri ve Çeçenistandaki gazetecilerin, Gürcüstan Hükümetinin, Doğu Avrupa Savunma Ataşelerinin-- Rusya Hükûmetine reddedilemeyecek kadar ilgi çekici olan tüm hedeflerin irtibatlarını yağmalamayı çok sever.
We weren't the only ones onto this. Governments, research teams across the world, were coming to similar conclusions and observing the same types of operations. But what Russia was doing in 2016 went far beyond espionage. The DNC hack was just one of many where stolen data was posted online accompanied by a sensational narrative, then amplified in social media for lightning-speed adoption by the media. This didn't ring the alarm bells that a nation-state was trying to interfere with the credibility of another's internal affairs.
Bunun üzerinde olan sadece biz değildik. Tüm dünyada hükûmetler, araştırma takımları benzer sonuçlara ulaştılar ve aynı tipteki operasyonları gözlemlediler. Fakat Rusya'nın 2016'da yaptığı casusluktan çok öteydi. DNC hack, çalınan verilerin online yayınladığı yerlerden sadece biri, buna sansasyonel haberler eşlik etti, ardından sosyal medyada ışık hızında medya tarafından benimsensin diye büyütüldü. Bu alarm çanlarını çalmadı. Ulus devlet başkasının iç olayların güvenilirliğine müdahale etmeye çalışıyordu.
So why, collectively, did we not see this coming? Why did it take months before Americans understood that they were under a state-sponsored information attack? The easy answer is politics. The Obama Administration was caught in a perfect catch-22. By raising the specter that the Russian government was interfering in the US presidential campaign, the Administration risked appearing to meddle in the campaign itself. But the better answer, I think, is that the US and the West were utterly unequipped to recognize and respond to a modern information operation, despite the fact that the US had wielded information with devastating success in an era not so long ago.
Peki, toplu olarak niçin bunun geldiğini göremedik? Niçin Amerika'nın devlet destekli bilgi saldırısının altında olduğunu anlaması aylar aldı? Kolay cevap politikadır. Obama yönetimi mükemmel yakalama-22'de yakalandı. Rus Hükûmetinin ABD başkalık kampanyasına müdahil olduğu vesvesesini çıkartarak kampanyaya kendisi de karışmak için görüneni riske etti. Fakat daha iyi cevap, bence, ABD ve Batı modern bilgi operasyonunu fark etmek ve missileme yapmak için tamamen hazırlıksızdı, asılda ABD çok uzak olmayan dönem içinde bilgiyi olağan üstü başarıyla kullanmasına rağmen.
Look, so while the US and the West spent the last 20 years caught up in cybersecurity -- what networks to harden, which infrastructure to deem critical, how to set up armies of cyber warriors and cyber commands -- Russia was thinking in far more consequential terms. Before the first iPhone even hit the shelf, the Russian government understood the risks and the opportunity that technology provided and the inter-communication and instant communication it provided us.
Bakın, ABD ve Batı 20 yılını harcadı siber güvenliğe ulaşmak için-- hangi network sağlamlaştıracak, hangi altyapı kritik olarak değerlendirilecek, nasıl siber savaşçılar ve siber komutanlardan oluşan bir ordu kurulacak-- Rusya çok daha sonuç odaklı düşünüyormuş. İlk iPhone'nun rafları patlatmasından önce, Rusya hükumeti riskleri, teknolojinin sağladığı fırsatları, karşılıklı iletişim ve bize sağlanan anlık iletişimi anladı.
As our realities are increasingly based on the information that we're consuming at the palm of our hand and from the news feeds that we're scanning and the hashtags and stories that we see trending, the Russian government was the first to recognize how this evolution had turned your mind into the most exploitable device on the planet. And your mind is particularly exploitable if you're accustomed to an unfettered flow of information, now increasingly curated to your own tastes. This panorama of information that's so interesting to you gives a state, or anyone for that matter, a perfect back door into your mind.
Bizim gerçeklerimiz, avucumuzda tükettiğimiz bilgiye ve gezindiğimiz haber kaynaklarına ve hashtag'lere ve trend olarak gördüğümüz hikâyelere dayandığı için Rusya hükûmetinin ilk fark ettiği şey, gelişimin sizin aklınızı nasıl dünyada en çok sömürülebilir şekle soktuğudur. Sizin aklınız özellikle sömürülebilir, eğer dizginlenmemiş bilgi akışına alışmışsanız, şimdi bunlar gittikçe artan bir şekilde sizin zevkinize göre seçilmektedir. Size bu çok ilginç, gelen bilginin görünümü bir ülkeye veya herhangi birine bu durumla ilgili olarak aklınıza girmek için mükemmel bir arka kapı vermektedir.
It's this new brand of state-sponsored information operations that can be that much more successful, more insidious, and harder for the target audience -- that includes the media -- to decipher and characterize. If you can get a hashtag trending on Twitter, or chum the waters with fake news directed to audiences primed to receive it, or drive journalists to dissect terabytes of email for a cent of impropriety -- all tactics used in Russian operations -- then you've got a shot at effectively camouflaging your operations in the mind of your target. This is what Russia's long called "reflexive control." It's the ability to use information on someone else so that they make a decision on their own accord that's favorable to you. This is nation-state-grade image control and perception management, and it's conducted by any means, with any tools, network-based or otherwise, that will achieve it.
İşte bu devlet destekli yeni bir tür bilgi operasyonudur. İşte bu daha başarılı olabilecek, daha sinsi, ve -medyayı da kapsayan- hedef dinleyici için çözmesi ve tanımlaması daha zor olan ülke destekli bilgi operasyonunun yeni şeklidir. Eğer Twiter'da trend olan hashtag alırsanız, veya yalan haberlerle dodurursanız ve onu almaya hazır olan dinleyiciye yönlendirirseniz veya gazetecileri terebaytlarca email'i önemsiz bir usulsüzlük için incelemeye teşvik ederseniz -- ki bu taktiklerin hepsi Rusya'nın operasyonunda kullanıldı-- sizin hedefinizin aklında bunların hepsini etkili bir şekilde kamufle edebilecek bir sıkımlık kurşununuz olacaktır. İşte bu Rusya'nın uzun zamandır "Refleksif Kontrol" dediği şey. Bu herhangi birine ait bir bilgiyi kullanma kabiliyetidir, bu nedenle size uygun gelecek, hoşunuza gidecek kararları gönüllü olarak almaktadırlar. Bu ulus devlet tabanlı imaj kontrolü ve algı yönetimidir ve herhangi bir şekilde, herhangi bir araçla network bazlı veya başka türlü icra edilecek, bu başarılacaktır.
Take this for another example. In early February 2014, a few weeks before Russia would invade Crimea, a phone call is posted on YouTube. In it, there's two US diplomats. They sound like they're playing kingmaker in Ukraine, and worse, they curse the EU for its lack of speed and leadership in resolving the crisis. The media covers the phone call, and then the ensuing diplomatic backlash leaves Washington and Europe reeling. And it creates a fissured response and a feckless attitude towards Russia's land grab in Ukraine. Mission accomplished.
Diğer bir örnek; 2014 yılı Şubat ayı başlarında, Rusya'nın Kırım'ı işgal etmesinden birkaç hafta önce bir telefon görüşmesi Youtube'a kondu. Bunda, iki ABD'li diplomat var. Bu konuşmada, sanki bu kişiler Ukrayna'da kral belirleyici oynuyorlardı, ve daha kötüsü krizin çözülmesinde Avrupa Birliğinin yavaş davranması ve liderlik eksikliği nedeniyle AB'ye lanet okuyorlardı. Medya telefon görüşmesini yayınladı ve ardından gelen diplomatik tepki Washington ve Avrupa'yı sersemletti. Ve bu Rusya'nın Ukrayna'dan yer işgal etmesine karşı çatlak cevaplara ve beceriksiz tavırlara sebep oldu. Görev başarılmıştı.
So while hacked phone calls and emails and networks keep grabbing the headlines, the real operations are the ones that are influencing the decisions you make and the opinions you hold, all in the service of a nation-state's strategic interest. This is power in the information age. And this information is all that much more seductive, all that much easier to take at face value and pass on, when it's authentic. Who's not interested in the truth that's presented in phone calls and emails that were never intended for public consumption? But how meaningful is that truth if you don't know why it's being revealed to you?
Bu nedenle telefon konuşmalarını, emailleri ve ağı hacklediğinizde başlıklar elinizde bulunmaktadır, gerçek operasyonlar verdiğiniz kararları ve elde tuttuğunuz seçenekleri, ulusal devletin stratejik çıkarların servislerindeki her şeyi etkileyebilme kabiliyetidir. İşte bu bilgi çağındaki güçtür. Ve gerçek olduklarında, bu bilgi daha da baştan çıkarıcıdır ve olduğu gibi kabul etmek ve iletmek daha da kolaydır. Kim, hiçbir zaman kamunun kullanımı için tasarlanmamış telefon konuşmalarında ve emaillerde sunulanın doğruluğuyla ilgilenmiştir. Fakat bu gerçek nasıl anlamlı olur eğer sen niçin bunun sana gösterildiğini bilmezsen?
We must recognize that this place where we're increasingly living, which we've quaintly termed "cyberspace," isn't defined by ones and zeroes, but by information and the people behind it. This is far more than a network of computers and devices. This is a network composed of minds interacting with computers and devices.
Şunu anlamalıyız ki, bizim her geçen gün artarak yaşadığımız bu yer, bunu için çekici bir ifademiz var "Siber Uzay" sıfır ve birlerle ifade edilemez, fakat insanların arkasında olduğu bilgiyle ifade edilir. Bu bilgisayar ağından ve cihazlardan daha fazladır. Bu bilgisayar ve cihazlarla etkileşimde olan akıllardan oluşmuş bir ağdır.
And for this network, there's no encryption, there's no firewall, no two-factor authentication, no password complex enough to protect you. What you have for defense is far stronger, it's more adaptable, it's always running the latest version. It's the ability to think critically: call out falsehood, press for the facts. And above all, you must have the courage to unflinchingly pursue the truth.
Ve bu ağ için, kripto yoktur, firewall yoktur, iki aşamalı doğrulama, sizi koruyacak kadar karmaşık bir şifre yoktur. Bunun için sahip olduğunuz savunma çok daha güçlüdür, çok daha adapte olunabilirdir devamlı en son versiyonunu çalıştırır. Bu ciddi olarak düşünme yetisidir: yanlışları bağırarak söylemek, gerçeklerin üzerine basmaktır. Ve hepsinden önemlisi korkmadan, sakınmadan gerçekleri kovalamaya cesaretinizin olmasıdır.
(Applause)
(Alkış)