People are living longer and societies are getting grayer. You hear about it all the time. You read about it in your newspapers. You hear about it on your television sets. Sometimes, I'm concerned that we hear about it so much that we've come to accept longer lives with a kind of a complacency, even ease. But make no mistake, longer lives can -- and, I believe, will improve quality of life at all ages.
Oamenii trăiesc mai mult iar societăţile devin mai cenuşii. Mereu auziţi asta. Citiţi în ziare. Vedeţi la televizor. Câteodată sunt îngrijorată că auzim atât de mult despre asta încât am ajuns să acceptăm vieţi mai lungi cu un fel de mulţumire de sine, şi chiar cu dezinvoltură. Dar să nu confundaţi: vieţile mai lungi pot, şi eu cred că vor putea să ridice calitatea vieţii la orice vârstă.
Now to put this in perspective, let me just zoom out for a minute. More years were added to average life expectancy in the 20th century than all years added across all prior millennia of human evolution combined. In the blink of an eye, we nearly doubled the length of time that we're living. So if you ever feel like you don't have this aging thing quite pegged, don't kick yourself. It's brand new.
Ca să vedeţi în perspectivă, vă voi oferi o privire de ansamblu. Mai mulţi ani au fost adăugaţi la speranţa medie de viaţă în secolul 20 decât toţi anii adăugaţi la un loc pe perioada mileniilor anterioare de evoluţie umană. Într-o clipită, aproape că ne-am dublat lungimea timpului pe care îl trăim. Dacă credeţi că nu v-aţi prins cum stă treaba cu îmbătrânirea, nu vă trageţi palme. E o treabă nouă.
And because fertility rates fell across that very same period that life expectancy was going up, that pyramid that has always represented the distribution of age in the population, with many young ones at the bottom winnowed to a tiny peak of older people who make it and survive to old age, is being reshaped into a rectangle.
Deoarece rata fertilităţii scădea tot cam în aceaşi perioadă în care speranţa de viaţă creştea, piramida aceea care reprezenta distribuţia pe vârste a populaţiei, cu mulţi tineri la bază triaţi spre un vârf mic de oameni vârstnici care au răzbătut şi au supravieţuit până la vârste înaintate capătă o altă formă de dreptunghi.
And now, if you're the kind of person who can get chills from population statistics,
Acuma, dacă eşti tipul de persoană pe care o înfioară staisticile despre populaţie,
(Laughter)
aceste statistici sunt potrivite pentru asta.
these are the ones that should do it. Because what that means is that for the first time in the history of the species, the majority of babies born in the developed world are having the opportunity to grow old.
Pentru că asta înseamnă că pentru prima dată în istoria speciilor, majoritatea copiilor născuţi în ţările dezvoltate au ocazia de a îmbătrâni.
How did this happen? Well, we're no genetically hardier than our ancestors were 10,000 years ago. This increase in life expectancy is the remarkable product of culture -- the crucible that holds science and technology and wide-scale changes in behavior that improve health and well-being. Through cultural changes, our ancestors largely eliminated early death so that people can now live out their full lives.
Cum s-a ajuns aici? Nu suntem mai rezistenţi genetic decât erau strămoşii noştri de acum 10 000 de ani. Creşterea speranţei de viaţă este un produs remarcabil al culturii, creuzetul care conţine ştiinţa şi tehnologia şi modificări la scară largă în comportament care îmbunătăţesc sănătatea şi bunăstarea. Prin schimbările culturale, strămoşii noştri au eliminat, în mare parte, moartea timpurie aşa încât oamenii îşi pot trăi viaţa.
Now there are problems associated with aging -- diseases, poverty, loss of social status. It's hardly time to rest on our laurels. But the more we learn about aging, the clearer it becomes that a sweeping downward course is grossly inaccurate. Aging brings some rather remarkable improvements -- increased knowledge, expertise -- and emotional aspects of life improve. That's right, older people are happy. They're happier than middle-aged people, and younger people, certainly.
Acuma sunt probleme asociate îmbătrânirii - boli, sărăcie, pierderea statutului social. Nu este momentul să ne culcăm pe lauri. Dar cu cât învăţăm mai mult despre îmbătrânire, devine tot mai clar că un traiect descendent este o exagerare. Îmbătrânirea aduce câteva îmbunătăţiri remarcabile - cunoştinţe mai vaste, expertiză - iar aspectele emoţionale ale vieţii se îmbunătăţesc. Aşa este, bătrânii sunt fericiţi. Sunt mai fericiţi decât cei de vârstă mijlocie, şi sigur mai fericiţi decât tinerii.
(Laughter)
Cercetare după cercetare,
Study after study is coming to the same conclusion.
se ajunge la aceeaşi concluzie.
The CDC recently conducted a survey where they asked respondents simply to tell them whether they experienced significant psychological distress in the previous week. And fewer older people answered affirmatively to that question than middle-aged people, and younger people as well. And a recent Gallup poll asked participants how much stress and worry and anger they had experienced the previous day. And stress, worry, anger all decrease with age.
CDC a făcut un sondaj în care cereau respondenţilor să spună dacă au suferit vreun stres psihologic semnificativ în săptămâna anterioară. Mai puţini vârstnici au răspuns afirmativ la această întrebare decât cei de vârstă mijlocie, sau decât cei tineri. Un sondaj Gallup recent a întrebat participanţii cât stress şi griji şi nervi au avut cu o zi în urmă. Stresul, grijile, mânia, toate scad cu vârsta.
Now social scientists call this the paradox of aging. I mean, after all, aging is not a piece of cake. So we've asked all sorts of questions to see if we could undo this finding. We've asked whether it may be that the current generations of older people are and always have been the greatest generations. That is that younger people today may not typically experience these improvements as they grow older. We've asked, well, maybe older people are just trying to put a positive spin on an otherwise depressing existence.
Sociologii numesc acest lucru paradoxul îmbătrânirii. Totuşi, să îmbătrâneşti nu e floare la ureche. Aşa că am pus tot felul de întrebări să vedem dacă putem contrazice aceste rezultate. Am întrebat dacă ar putea fi vorba de faptul că generaţiile actuale de vârstnici sunt şi au fost mereu cele mai grozave generaţii. Adică, tinerii de azi s-ar putea să nu simtă în mod obişnuit aceste îmbunătăţiri pe măsură ce îmbătrânesc. Ne-am întrebat dacă nu cumva vârstnicii încearcă să dea o turnură pozitivă unei existenţe de-altfel anoste.
(Laughter)
(Râsete)
But the more we've tried to disavow this finding, the more evidence we find to support it.
Dar cu cât încercam să discredităm acest rezultat, cu atât mai multe dovezi găseam care să-l întărească.
Years ago, my colleagues and I embarked on a study where we followed the same group of people over a 10-year period. Originally, the sample was aged 18 to 94. And we studied whether and how their emotional experiences changed as they grew older. Our participants would carry electronic pagers for a week at a time, and we'd page them throughout the day and evenings at random times. And every time we paged them, we'd ask them to answer several questions -- "On a one to seven scale, how happy are you right now?" "How sad are you right now?" "How frustrated are you right now?" -- so that we could get a sense of the kinds of emotions and feelings they were having in their day-to-day lives.
Cu ani în urmă, colegii mei şi cu mine am demarat un studiu în care am urmărit acelaşi grup de oameni pe o perioadă de 10 ani. Mostra iniţială cuprindea vârste între 18 şi 94 de ani. Am urmărit dacă şi în cum li s-a modificat experienţa emoţională pe măsură ce au înaintat în vârstă. Participanţii noştri trebuiau să poarte pagere electronice câte o săptămână, iar noi le trimiteam mesaje în cursul zilei sau serii, aleatoriu. De câte ori trimiteam mesaje îi întrebam câte ceva - pe o scară de la 1 la 7, cât de fericit eşti în acest moment? Cât de trist eşti în acest moment? Cât de frustrat te simţi chiar acum? - astfel încât să avem o idee despre tipul de emoţii şi sentimente pe care le aveau în viaţa de zi cu zi.
And using this intense study of individuals, we find that it's not one particular generation that's doing better than the others, but the same individuals over time come to report relatively greater positive experience. Now you see this slight downturn at very advanced ages. And there is a slight downturn. But at no point does it return to the levels we see in early adulthood.
Cu ajutorul acestei cercetări intense a indivizilor, am aflat că nu este o anumită generaţie care se descurcă mai bine decât celelalte, dar că, aceiaşi indivizi, cu timpul ajung să declare experienţe pozitive mai mari. Observaţi această uşoară scădere la vârste foarte înaintate. Şi există o scădere. Dar ea nu va ajunge niciodată la nivelurile observate la adulţii foarte tineri.
Now it's really too simplistic to say that older people are "happy." In our study, they are more positive. But they're also more likely than younger people to experience mixed emotions -- sadness at the same time you experience happiness; you know, that tear in the eye when you're smiling at a friend. And other research has shown that older people seem to engage with sadness more comfortably. They're more accepting of sadness than younger people are. And we suspect that this may help to explain why older people are better than younger people at solving hotly charged emotional conflicts and debates. Older people can view injustice with compassion, but not despair.
Acuma este chiar prea simplist să spui că vârstnicii sunt "fericiţi". În studiul nostru, ei au o atitudine mai pozitivă, dar, ei sunt mai predispuşi decât tinerii să aibă emoţii divergente - tristeţe în acelaşi timp în care eşti fericit; ştiţi, acea lacrimă în colţul ochilor când zâmbeşti unui prieten. Alt studiu a arătat că vârstnicii par să ia tristeţea mai uşor. Acceptă tristeţea mai bine decât tinerii. Şi bănuim că asta ar fi una din explicaţiile de ce vârstnicii se descurcă mai bine decât tinerii în rezolvarea conflictelor şi dezbaterilor înflăcărate. Vârstnicii pot privi nedreptatea cu milă, nu cu disperare.
And all things being equal, older people direct their cognitive resources, like attention and memory, to positive information more than negative. If we show older, middle-aged, younger people images, like the ones you see on the screen, and we later ask them to recall all the images that they can, older people, but not younger people, remember more positive images than negative images. We've asked older and younger people to view faces in laboratory studies, some frowning, some smiling. Older people look toward the smiling faces and away from the frowning, angry faces. In day-to-day life, this translates into greater enjoyment and satisfaction.
Şi păstrându-şi echidistanţa faţă de probleme, bătrânii îşi direcţionează resursele cognitive, precum atenţia şi memoria, către informaţii mai mult pozitive decât negative. Dacă arătăm celor de vârstă mijlocie, tinerilor, imagini, ca cele de pe ecran, şi apoi le cerem să-şi amintească cât de multe imagini pot, vârstnicii, dar nu tinerii, reţin mai multe imagini pozitive decât negative. Le-am cerut bătrânilor şi tinerilor să privescă feţe în laboratoarele de studiu, unele încruntate, altele zâmbitoare. Bătrânii privesc feţele zâmbitoare şi îşi feresc privirea de la cele încruntate, nervoase. În viaţa de zi cu zi, asta se traduce prin lucruri mai plăcute şi satisfacţie.
But as social scientists, we continue to ask about possible alternatives. We've said, well, maybe older people report more positive emotions because they're cognitively impaired.
Dar ca sociologi, continuăm să ne întrebăm despre care ar fi alternativele. Am mai spus, poate că bătrânii declară mai multe emoţii pozitive din cauză că sunt dereglaţi cognitiv.
(Laughter)
(Râsete)
We've said, could it be that positive emotions are simply easier to process than negative emotions, and so you switch to the positive emotions? Maybe our neural centers in our brain are degraded such that we're unable to process negative emotions anymore. But that's not the case. The most mentally sharp older adults are the ones who show this positivity effect the most. And under conditions where it really matters, older people do process the negative information just as well as the positive information.
Am spus, s-ar putea ca emoţiile pozitive să fie mai uşor de procesat decât cele negative, aşa că te îndrepţi spre emoţiile pozitive? Poate că centrii nervoşi din creier sunt atât de degradaţi, încât nu mai suntem capabili să procesăm emoţiile negative. Dar lucrurile nu stau aşa. Adulţii cu minţile cele mai ascuţite sunt cei care evidenţiază cel mai bine acest efect al pozitivităţii. Şi în condiţiile în care chiar contează, bătrânii procesează informaţiile negative la fel de bine ca şi pe cele pozitive.
So how can this be? Well, in our research, we've found that these changes are grounded fundamentally in the uniquely human ability to monitor time -- not just clock time and calendar time, but lifetime. And if there's a paradox of aging, it's that recognizing that we won't live forever changes our perspective on life in positive ways. When time horizons are long and nebulous, as they typically are in youth, people are constantly preparing, trying to soak up all the information they possibly can, taking risks, exploring. We might spend time with people we don't even like because it's somehow interesting. We might learn something unexpected.
Cum e posibil? Ei bine, în studiul nostru, am aflat că aceste schimbări sunt încastrate fundamental în abilitatea umană unică de a monitoriza timpul - nu doar timpul orar şi calendaristic, ci timpul de viaţă. Iar dacă există un paradox al îmbătrânirii, este faptul că, acceptând că nu vom trăi veşnic ne schimbă perspectiva asupra vieţii într-un mod pozitiv. Când orizonturile timpului sunt lungi şi nebuloase, aşa cum sunt de obicei în tinereţe oamenii se pregătesc constant, încercând să înghită toată informaţia de care sunt capabili, riscând, explorând. S-ar putea să petrecem timp cu oameni care nici măcar nu ne plac doar pentru că este interesant. Poate că vom învăţa ceva neaşteptat.
(Laughter)
(Râsete)
We go on blind dates.
Ne ducem la întâlniri cu necunoscuţi.
(Laughter)
(Râsete)
You know, after all, if it doesn't work out, there's always tomorrow. People over 50 don't go on blind dates.
Ştiţi, până la urmă, dacă nu ne iese, mereu mai vine o altă zi. Oamenii de peste 50 de ani
(Laughter)
nu se duc la întâlniri cu necunoscuţi.
(Râsete)
As we age, our time horizons grow shorter and our goals change. When we recognize that we don't have all the time in the world, we see our priorities most clearly. We take less notice of trivial matters. We savor life. We're more appreciative, more open to reconciliation. We invest in more emotionally important parts of life, and life gets better, so we're happier day-to-day. But that same shift in perspective leads us to have less tolerance than ever for injustice.
Pe măsură ce îmbătrânim, orizonturile timpului nostru se scurtează şi ni se schimbă ţelurile. Atunci când realizăm că nu dispunem de tot timpul din lume, ne vedem mai clar priorităţile. Dăm mai puţină importanţă chestiunilor triviale. Savurăm viaţa. Apreciem mai multe lucruri, suntem mai deschişi către împăcare. Investim mai mult în părţile din viaţă mai importante sentimental, iar viaţa devine mai bună, aşa că suntem mai fericiţi, zi de zi. Dar aceeaşi schimbare de perspectivă ne face să tolerăm mai puţin ca niciodată nedreptatea.
By 2015, there will be more people in the United States over the age of 60 than under 15. What will happen to societies that are top-heavy with older people? The numbers won't determine the outcome. Culture will. If we invest in science and technology and find solutions for the real problems that older people face and we capitalize on the very real strengths of older people, then added years of life can dramatically improve quality of life at all ages. Societies with millions of talented, emotionally stable citizens who are healthier and better educated than any generations before them, armed with knowledge about the practical matters of life and motivated to solve the big issues can be better societies than we have ever known.
Până în 2015, în SUA vor fi mai mulţi oameni peste 60 de ani decât sub 15. Ce se va întâmpla cu societăţile îngreunate spre vârful piramidei cu vârstnici? Numerele nu vor dicta rezultatul. Cultura o va face. Dacă investim în ştiinţă şi tehnologie şi găsim soluţii pentru problemele reale cu care se confruntă bătrânii şi punem accent pe punctele forte ale celor bătrâni, atunci anii adăugaţi vieţii pot să îmbunătăţească simţitor calitatea vieţii la orice vârstă. Societăţi care cu milioane de cetăţeni talentaţi, stabili emoţional mai sănătoşi şi mai bine educaţi decât oricare generaţie de dinaintea lor, înarmaţi cu conoştinţe despre aspectele practice ale vieţii şi motivaţi să rezolve marile probleme, pot fi societăţi mai bune decât am cunoscut vreodată.
My father, who is 92, likes to say, "Let's stop talking only about how to save the old folks and start talking about how to get them to save us all."
Tatălui meu de 92 de ani, îi place să spună: "Hai să nu discutăm numai despre cum să salvăm bătrânii şi să începem să vorbim despre cum să-i facem pe ei să ne salveze pe toţi."
Thank you.
Vă mulţumesc.
(Applause)
(Aplauze)