Ως γυναίκα φωτογράφος Αραβικής καταγωγής, πάντα έβρισκα άφθονη έμπνευση για τα έργα μου σε προσωπικές εμπειρίες. Το πάθος που ανέπτυξα για τη γνώση, που μου επέτρεψε να ξεπεράσω τα εμπόδια για μια καλύτερη ζωή, ήταν το κίνητρό μου για το έργο μου Εγώ Διαβάζω Εγώ Γράφω.
As an Arab female photographer, I have always found ample inspiration for my projects in personal experiences. The passion I developed for knowledge, which allowed me to break barriers towards a better life was the motivation for my project I Read I Write.
Ωθούμενη από τη δική μου εμπειρία, καθώς δεν μου επετράπη αρχικά να επιδιώξω την ανώτερη εκπαίδευσή μου, αποφάσισα να εξερευνήσω και να καταγράψω ιστορίες άλλων γυναικών που άλλαξαν τη ζωή τους μέσα από την εκπαίδευση, εκθέτοντας και αμφισβητώντας τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν. Κάλυψα ένα φάσμα από θέματα που αφορούν την εκπαίδευση των γυναικών, έχοντας στο μυαλό τις διαφορές ανάμεσα στις Αραβικές χώρες λόγω οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων. Αυτά τα θέματα περιλαμβάνουν τον αρκετά ψηλό στην περιοχή γυναικείο αναλφαβητισμό, εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, προγράμματα για μαθητές που έχουν εγκαταλείψει και πολιτικό ακτιβισμό ανάμεσα στους φοιτητές πανεπιστημίου. Καθώς ξεκίνησα αυτή τη δουλειά, δεν ήταν πάντα εύκολο να πείσω τις γυναίκες να πάρουν μέρος. Μόνο αφού τους εξηγούσα πώς οι ιστορίες τους μπορεί να επηρεάσουν τις ζωές άλλων γυναικών, πώς θα γίνονταν πρότυπα για την κοινότητά τους, τότε συμφωνούσαν μερικές. Ψάχνοντας μια συνεργατική και αναστοχαστική προσέγγιση, τους ζήτησα να γράψουν τις δικές τους λέξεις και ιδέες σε εκτυπώσεις της δικής τους εικόνας. Μετά αυτές οι εικόνες μοιράζονταν σε μερικές τάξεις, και δούλεψαν για να εμπνεύσουν και να παρακινήσουν άλλες γυναίκες που περνούν από παρόμοια εκπαίδευση και κατάσταση. Η Αΐσα, μια δασκάλα από την Υεμένη, έγραψε, «Αναζήτησα την εκπαίδευση για να είμαι ανεξάρτητη και να μην βασίζομαι για τα πάντα στους άντρες».
Pushed by my own experience, as I was not allowed initially to pursue my higher education, I decided to explore and document stories of other women who changed their lives through education, while exposing and questioning the barriers they face. I covered a range of topics that concern women's education, keeping in mind the differences among Arab countries due to economic and social factors. These issues include female illiteracy, which is quite high in the region; educational reforms; programs for dropout students; and political activism among university students. As I started this work, it was not always easy to convince the women to participate. Only after explaining to them how their stories might influence other women's lives, how they would become role models for their own community, did some agree. Seeking a collaborative and reflexive approach, I asked them to write their own words and ideas on prints of their own images. Those images were then shared in some of the classrooms, and worked to inspire and motivate other women going through similar educations and situations. Aisha, a teacher from Yemen, wrote, "I sought education in order to be independent and to not count on men with everything."
Ένα από τα πρώτα μου θέματα ήταν η Ουμ Ελ-Σάαντ από την Αίγυπτο. Όταν πρωτοσυναντηθήκαμε, μετά βίας έγραφε το όνομά της. Έπαιρνε μέρος σε ένα πρόγραμμα αλφαβητισμού εννέα μηνών που το έτρεχε μια τοπική ΜΚΟ στα προάστια του Καΐρου. Μήνες αργότερα, αστειευόταν ότι ο σύζυγός της είχε απειλήσει να τη βγάλει από τα μαθήματα, καθώς ανακάλυψε ότι η γυναίκα του που τώρα ήξερε να διαβάζει έψαχνε τα μηνύματά του στο κινητό. (Γέλια) Άτακτη Ουμ Ελ-Σάαντ. Φυσικά, δεν ήταν αυτός ο λόγος που η Ουμ Ελ-Σάαντ πήρε μέρος στο πρόγραμμα. Είδα πώς ανυπομονούσε να αποκτήσει έλεγχο στην καθημερινότητά της, μικρές λεπτομέρειες που θεωρούμε δεδομένες, από το να μετρά χρήματα στην αγορά έως το να βοηθά τα παιδιά της με τα μαθήματα. Παρά τη φτώχεια της και τη νοοτροπία της κοινότητάς της, που υποτιμά την εκπαίδευση των γυναικών, η Ουμ Ελ-Σάαντ, μαζί με τις Αιγύπτιες συμμαθήτριές της, ανυπομονούσε να μάθει πώς να γράφει και να διαβάζει.
One of my first subjects was Umm El-Saad from Egypt. When we first met, she was barely able to write her name. She was attending a nine-month literacy program run by a local NGO in the Cairo suburbs. Months later, she was joking that her husband had threatened to pull her out of the classes, as he found out that his now literate wife was going through his phone text messages. (Laughter) Naughty Umm El-Saad. Of course, that's not why Umm El-Saad joined the program. I saw how she was longing to gain control over her simple daily routines, small details that we take for granted, from counting money at the market to helping her kids in homework. Despite her poverty and her community's mindset, which belittles women's education, Umm El-Saad, along with her Egyptian classmates, was eager to learn how to read and write.
Στην Τυνησία, γνώρισα την Άσμα, μία από τις τέσσερις ακτιβίστριες από τις οποίες πήρα συνέντευξη. Η κοσμική φοιτήτρια βιοτεχνολογίας είναι αρκετά ενεργή στα κοινωνικά μέσα. Σχετικά με τη χώρα της, που εκτίμησε αυτό που ονομάστηκε η Αραβική Άνοιξη, είπε, «Πάντα ονειρευόμουν να ανακαλύψω ένα νέο βακτήριο. Τώρα, μετά την επανάσταση, έχουμε ένα νέο βακτήριο κάθε μέρα». Η Άσμα αναφερόταν στην άνοδο του θρησκευτικού φονταμενταλισμού στην περιοχή που είναι ακόμη ένα εμπόδιο, ειδικά για τις γυναίκες.
In Tunisia, I met Asma, one of the four activist women I interviewed. The secular bioengineering student is quite active on social media. Regarding her country, which treasured what has been called the Arab Spring, she said, "I've always dreamt of discovering a new bacteria. Now, after the revolution, we have a new one every single day." Asma was referring to the rise of religious fundamentalism in the region, which is another obstacle to women in particular.
Από όλες τις γυναίκες που συνάντησα, με επηρέασε πιο πολύ η Φάιζα από την Υεμένη. Η Φάιζα αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο στα οκτώ της όταν παντρεύτηκε. Αυτός ο γάμος κράτησε για έναν χρόνο. Στα 14, έγινε η τρίτη σύζυγος ενός 60-χρονου άντρα, και μέχρι να γίνει 18, ήταν μια διαζευγμένη μητέρα τριών παιδιών. Παρά τη φτώχεια της, παρά την κοινωνική της κατάσταση ως διαζευγμένη σε μια υπερσυντηρητική κοινωνία, και παρά τις αντιθέσεις των γονιών της στο να επιστρέψει στο σχολείο, η Φάιζα ήξερε ότι ο μοναδικός τρόπος να ελέγξει τη ζωή της ήταν μέσω της εκπαίδευσης. Τώρα είναι 26 ετών. Έλαβε μια δωρεά από μια τοπική ΜΚΟ για να χρηματοδοτήσει πανεπιστημιακές σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων. Ο στόχος της είναι να βρει δουλειά, να νοικιάσει ένα σπίτι για να μείνει, και να φέρει τα παιδιά της μαζί της.
Out of all the women I met, Fayza from Yemen affected me the most. Fayza was forced to drop out of school at the age of eight when she was married. That marriage lasted for a year. At 14, she became the third wife of a 60-year-old man, and by the time she was 18, she was a divorced mother of three. Despite her poverty, despite her social status as a divorcée in an ultra-conservative society, and despite the opposition of her parents to her going back to school, Fayza knew that her only way to control her life was through education. She is now 26. She received a grant from a local NGO to fund her business studies at the university. Her goal is to find a job, rent a place to live in, and bring her kids back with her.
Οι Αραβικές χώρες περνούν τεράστιες αλλαγές, και αυτά που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες είναι αβάσταχτα. Όπως οι γυναίκες που φωτογράφισα, έπρεπε να ξεπεράσω πολλά όρια για να γίνω η φωτογράφος που είμαι σήμερα, πολλοί άνθρωποι στην πορεία μου μού έλεγαν τι μπορώ και δεν μπορώ να κάνω. Η Ουμ Ελ-Σάαντ, η Άσμα και η Φάιζα, και πολλές γυναίκες στον Αραβικό κόσμο, δείχνουν ότι είναι δυνατόν να ξεπεράσουν τα εμπόδια για την εκπαίδευση, κάτι που γνωρίζουν ότι είναι το καλύτερο μέσον για ένα καλύτερο μέλλον. Κι εδώ θα ήθελα να κλείσω με μια φράση από τη Γιασμίν, μία από τις τέσσερις ακτιβίστριες που πήρα συνέντευξη στην Τυνησία. Η Γιασμίν έγραψε, «Αμφισβητήστε τις πεποιθήσεις σας. Γίνετε αυτό που θέλετε να είστε, όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είστε. Μη δεχτείτε την υποδούλωσή τους, γιατί η μητέρα σας σάς γέννησε ελεύθερους».
The Arab states are going through tremendous change, and the struggles women face are overwhelming. Just like the women I photographed, I had to overcome many barriers to becoming the photographer I am today, many people along the way telling me what I can and cannot do. Umm El-Saad, Asma and Fayza, and many women across the Arab world, show that it is possible to overcome barriers to education, which they know is the best means to a better future. And here I would like to end with a quote by Yasmine, one of the four activist women I interviewed in Tunisia. Yasmine wrote, "Question your convictions. Be who you to want to be, not who they want you to be. Don't accept their enslavement, for your mother birthed you free."
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)