Τον Μάρτιο του 2017 ο δήμαρχος της Κέιπ Τάουν χαρακτήρισε επίσημα την πόλη ως μία πληγείσα περιοχή, καθώς της απέμενε καθαρό νερό για λιγότερο από τέσσερις μήνες. Έθεσαν ανώτατο όριο κατανάλωσης στα 100 λίτρα νερού το άτομο την ημέρα. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Με 100 λίτρα την ημέρα, μπορείτε να κάνετε ένα πεντάλεπτο ντους, να πλύνετε το πρόσωπό σας δύο φορές και πιθανότατα να τραβήξετε το καζανάκι περίπου πέντε φορές. Δεν έχετε ακόμα βουρτσίσει τα δόντια σας, δεν έχετε βάλει πλυντήριο, και σίγουρα δεν έχετε ποτίσει τα φυτά σας. Δυστυχώς, δεν έχετε πλύνει τα χέρια σας αφού τραβήξατε πέντε φορές το καζανάκι. Και δεν έχετε πιει ούτε καν μία γουλιά νερό. Ο δήμαρχος δήλωσε ότι αυτό σημαίνει μία νέα σχέση με το νερό.
In March 2017, the mayor of Cape Town officially declared Cape Town a local disaster, as it had less than four months left of usable water. Residents were restricted to 100 liters of water per person, per day. But what does that really mean? With 100 liters of water per day, you can take a five-minute shower, wash your face twice and probably flush the toilet about five times. You still didn't brush your teeth, you didn't do laundry, and you definitely didn't water your plants. You, unfortunately, didn't wash your hands after those five toilet flushes. And you didn't even take a sip of water. The mayor described this as that it means a new relationship with water.
Σήμερα, εφτά μήνες αργότερα, μπορώ να μοιραστώ δύο πράγματα για τη δεύτερη πατρίδα μου μαζί σας.
Today, seven months later, I can share two things about my second home with you.
Πρώτον: Η Κέιπ Τάουν δεν έχει ξεμείνει από νερό ακόμη. Αλλά από τις 3 Σεπτεμβρίου, το όριο των 100 λίτρων μειώθηκε στα 87 λίτρα. Ο δήμαρχος περιέγραψε τις καινούριες συνθήκες της πόλης ως μόνιμη ξηρασία.
First: Cape Town hasn't run out of water just yet. But as of September 3rd, the hundred-liter limit dropped to 87 liters. The mayor defined the city's new normal as one of permanent drought.
Δεύτερον: αυτό που συμβαίνει στην Κέιπ Τάουν έρχεται, λίγο πολύ, σε πολλές άλλες πόλεις και χώρες στον κόσμο. Σύμφωνα με την Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, εκτός των χωρών για τις οποίες δεν έχουμε στοιχεία, λιγότερο από πέντε τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε μια χώρα που έχει περισσότερο νερό σήμερα απ'ότι πριν 20 χρόνια. Όλοι οι υπόλοιποι ζουν σε μια χώρα που έχει λιγότερο νερό σήμερα. Και σχεδόν ένας στους τρεις ζει σε μια χώρα που αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη νερού. Εγώ μεγάλωσα στην Ιορδανία,
Second: what's happening in Cape Town is pretty much coming to many other cities and countries in the world. According to the Food and Agriculture Organization of the United Nations, excluding countries that we don't have data for, less than five percent of the world's population is living in a country that has more water today than it did 20 years ago. Everyone else is living in a country that has less water today. And nearly one out of three are living in a country that is facing a water crisis. I grew up in Jordan,
μια χώρα φτωχή σε νερό που βιώνει την απόλυτη λειψυδρία από το 1973. Κι όμως, το 2017, μόνο 10 χώρες στον κόσμο έχουν λιγότερο νερό από την Ιορδανία. Έτσι το να αντιμετωπίζω έλλειψη νερού είναι βαθιά ριζωμένο στην ψυχή μου. Στην ηλικία που έμαθα να γράφω το όνομά μου, έμαθα επίσης ότι πρέπει να κάνω οικονομία στο νερό. Οι γονείς μου υπενθύμιζαν συνεχώς σε εμένα και τα αδέρφια μου να κλείνουμε τη βρύση όταν βουρτσίζαμε τα δόντια μας. Συνηθίζαμε να γεμίζουμε μπαλόνια με αλεύρι αντί για νερό όταν παίζαμε. Είναι εξίσου διασκεδαστικό ωστόσο. Και λίγα χρόνια πριν, όταν οι φίλοι μου κι εγώ
a water-poor country that has experienced absolute water scarcity since 1973. And still, in 2017, only 10 countries in the world have less water than Jordan. So dealing with a lack of water is quite ingrained in my soul. As soon as I was old enough to learn how to write my name, I also learned that I need to conserve water. My parents would constantly remind my siblings and I to close the tap when we brushed our teeth. We used to fill balloons with flour instead of water when we played. It's just as much fun, though. (Laughter)
And a few years ago,
δεχτήκαμε την «πρόκληση του παγωμένου κουβά»,
when my friends and I were dared to do the Ice Bucket Challenge,
χρησιμοποιήσαμε άμμο. (Γέλια) Ίσως να νομίζετε ότι αυτό είναι εύκολο,
we did that with sand. (Laughter) And you might think that, you know, that's easy,
η άμμος δεν είναι παγωμένη.
sand is not ice cold.
Σας βεβαιώνω, η άμμος πάει παντού και μας πήρε πάρα πολλή ώρα για να την ξεφορτωθούμε. Αλλά αυτό που ίσως δεν αντιλήφθηκα καθώς έπαιζα με μπαλόνια γεμάτα αλεύρι ως παιδί
I promise you, sand goes everywhere, and it took ages to get rid of it. But what perhaps I didn't realize as I played with flour balloons as a child,
και καθώς έριχνα άμμο στο κεφάλι μου ως ενήλικας, είναι ότι μερικές από τις τεχνικές που είναι δεύτερη φύση για μένα, και για άλλους που ζουν σε χώρες με ξηρασία, ίσως μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε μια ταχύτατα ανερχόμενη παγκόσμια κρίση. Θα ήθελα να μοιραστώ τρία μαθήματα σήμερα, τρία μαθήματα από χώρες με λειψυδρία και πώς αυτές όχι μόνο επέζησαν αλλά και ευημέρησαν, παρά την σοβαρή έλλειψη νερού. Μάθημα πρώτο: Πείτε στους κατοίκους ακριβώς πόσο νερό πραγματικά έχουν.
and as I poured sand on my head as an adult, is that some of the techniques that seem second nature to me and to others who live in dry countries might help us all address what is fast becoming a global crisis. I wish to share three lessons today, three lessons from water-poor countries and how they survived and even thrived despite their water crisis. Lesson one: tell people how much water they really have.
Προκειμένου να λύσουμε ένα πρόβλημα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το έχουμε, και όσον αφορά το νερό, οι άνθρωποι εύκολα κάνουν τα στραβά μάτια, προσποιούμενοι ότι αφού τρέχει νερό από τη βρύση τώρα, όλα θα είναι καλά για πάντα. Όμως μερικές έξυπνες χώρες που επηρεάζονται από την ξηρασία έχουν υιοθετήσει απλά, καινοτόμα μέτρα για να σιγουρευτούν ότι οι πολίτες, οι κοινότητες και οι επιχειρήσεις τους γνωρίζουν ακριβώς πόσο ξηρές είναι οι χώρες τους. Όταν ήμουν στην Κέιπ Τάουν φέτος, είδα μια ηλεκτρονική πινακίδα στον αυτοκινητόδρομο,
In order to solve a problem, we need to acknowledge that we have one. And when it comes to water, people can easily turn a blind eye, pretending that since water is coming out of the tap now, everything will be fine forever. But some smart, drought-affected countries have adopted simple, innovative measures to make sure their citizens, their communities and their companies know just how dry their countries are. When I was in Cape Town earlier this year, I saw this electronic billboard on the freeway,
να αναφέρει πόσο νερό είχε απομείνει στην πόλη. Αυτή είναι μια ιδέα που ίσως έχουν δανειστεί από την Αυστραλία όταν αντιμετώπιζε μία από τις χειρότερες ξηρασίες στην ιστορία της χώρας, από το 1997 μέχρι το 2009. Τα επίπεδα νερού στην Μελβούρνη έπεσαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, σχεδόν στο 26 τοις εκατό. Αλλά η πόλη δεν επέπληττε τους κατοίκους. Δεν τους παρακαλούσε να μην χρησιμοποιούν νερό. Χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικές πινακίδες για να δείχνουν τα διαθέσιμα επίπεδα νερού σε όλους τους κάτοικους της πόλης. Έλεγαν ειλικρινά στον κόσμο πόσο νερό πραγματικά έχουν, και τους άφηναν να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη. Μέχρι το τέλος της ξηρασίας, αυτό δημιούργησε μια αίσθηση επείγοντος καθώς και μια αίσθηση κοινότητας. Σχεδόν ένας στους τρεις πολίτες της Μελβούρνης είχε επενδύσει σε εγκατάσταση δεξαμενών συγκράτησης όμβριων υδάτων για τα νοικοκυριά τους. Οι ενέργειες των πολιτών δεν σταμάτησαν με την εγκατάσταση αυτών των δεξαμενών. Με βοήθεια από την πόλη, ήταν σε θέση να κάνουν κάτι με ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο. Αυτό με οδηγεί στο δεύτερο μάθημα: δώστε τη δυνατότητα στον κόσμο να εξοικονομήσει νερό.
indicating how much water the city had left. This is an idea they may well have borrowed from Australia when it faced one of the worst droughts of the country's history from 1997 to 2009. Water levels in Melbourne dropped to a very low capacity of almost 26 percent. But the city didn't yell at people. It didn't plead with them not to use water. They used electronic billboards to flash available levels of water to all citizens across the city. They were honestly telling people how much water they really have, and letting them take responsibility for themselves. By the end of the drought, this created such a sense of urgency as well as a sense of community. Nearly one out of three citizens in Melbourne had invested in installing rainwater holding tanks for their own households. Actions that citizens took didn't stop at installing those tanks. With help from the city, they were able to do something even more impactful. Taking me to lesson two: empower people to save water.
Η Μελβούρνη ήθελε ο κόσμος να ξοδεύει λιγότερο νερό στο σπίτι του. Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι να περνάμε λιγότερη ώρα στο ντους. Ωστόσο, συνεντεύξεις έδειξαν ότι κάποιοι άνθρωποι, ιδίως οι γυναίκες, δεν ήταν πρόθυμοι να εξοικονομήσουν νερό έτσι. Μερικοί ειλικρινά είπαν, «Η ντουζιέρα δεν είναι απλά για πλύσιμο. Είναι το καταφύγιό μου. Είναι ένας χώρος που πάω για να χαλαρώνω, όχι απλά για να πλυθώ». Έτσι η πόλη άρχισε να δίνει κεφαλές ντους αποδοτικές στη χρήση νερού δωρεάν. Και τότε, κάποιοι παραπονέθηκαν ότι οι κεφαλές ντους ήταν άσχημες ή δεν ταίριαζαν με τα μπάνια τους. Έτσι αυτοί που μου αρέσει να αποκαλώ «Ομάδα Κεφαλών Ντους», ανέπτυξαν έναν μικρό ρυθμιστή ροής νερού που μπορεί να τοποθετηθεί σε υπάρχουσες κεφαλές ντους. Η ομορφιά της κεφαλής ντους δεν έχει σημασία για μένα αλλά με ενθουσίασε που η ομάδα δεν τα παράτησε, αλλά σκέφτηκε μια απλή, μοναδική λύση για να δοθεί η δυνατότητα στον κόσμο να εξοικονομήσει νερό. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, πάνω από 460.000 κεφαλές ντους αντικαταστάθηκαν. Όταν κυκλοφόρησε ο μικρός ρυθμιστής, έγιναν πάνω από 100.000 παραγγελίες. Η Μελβούρνη κατάφερε να μειώσει τις ανάγκες νερού ανά κάτοικο κατά 50 τοις εκατό. Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη δεύτερη σε λειψυδρία χώρα στον κόσμο, οι αρχές επινόησαν κάτι που ονόμασαν «Εργαλεία για Ήρωες Επιχειρήσεων» το 2010. Ο στόχος ήταν να δοθούν κίνητρα και δυνατότητες σε επιχειρήσεις
Melbourne wanted people to spend less water in their homes. And one way to do that is to spend less time in the shower. However, interviews revealed that some people, women in particular, weren't keen on saving water that way. Some of them honestly said, "The shower is not just to clean up. It's my sanctuary. It's a space I go to relax, not just clean up." So the city started offering water-efficient showerheads for free. And then, now some people complained that the showerheads looked ugly or didn't suit their bathrooms. So what I like to call "The Showerhead Team" developed a small water-flow regulator that can be fitted into existing showerheads. And although showerhead beauty doesn't matter much to me, I loved how the team didn't give up and instead came up with a simple, unique solution to empower people to save water. Within a span of four years, more than 460,000 showerheads were replaced. When the small regulator was introduced, more than 100,000 orders of that were done. Melbourne succeeded in reducing the water demands per capita by 50 percent. In the United Arab Emirates, the second-most water-scarce country in the world, officials designed what they called the "Business Heroes Toolkit" in 2010. The aim was to motivate and empower businesses
να μειώσουν την κατανάλωση νερού και ενέργειας. Τα εργαλεία αυτά ουσιαστικά μάθαιναν σε εταιρείες πώς να μετρούν τα υπάρχοντα επίπεδα κατανάλωσης νερού και περιείχαν συμβουλές για την μείωσή τους. Και αυτό δούλεψε. Εκατοντάδες οργανισμοί κατέβασαν από το ίντερνετ τα εργαλεία, και αρκετές από αυτές εντάχθηκαν σε αυτό που ονόμασαν «Εταιρικό Δίκτυο των Ηρώων», μέσω του οποίου οι εταιρείες οικειοθελώς δέχονταν την πρόκληση να μειώσουν τα επίπεδα κατανάλωσης νερού τους σε προκαθορισμένους στόχους μέσα σε διάστημα ενός έτους. Κατά μέσο όρο οι εταιρείες που συμμετείχαν μείωσαν την κατανάλωση νερού κατά 35%. Μία από τις εταιρείες, για παράδειγμα, εφάρμοσε όσο το δυνατόν περισσότερες συμβουλές εξοικονόμησης νερού. Έκαναν τις αλλαγές στα καζανάκια, τις βρύσες, τις κεφαλές ντους -- ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Ό,τι εξοικονομούσε νερό το αντικατέστησαν, μειώνοντας τελικά την κατανάλωση νερού των εργαζομένων τους κατά το ήμισυ. Η ενδυνάμωση ατόμων και εταιρειών να εξοικονομήσουν νερό είναι τόσο κρίσιμη, ωστόσο δεν αρκεί. Οι χώρες χρειάζεται να κοιτάξουν πέρα από το στάτους κβο και να κάνουν αλλαγές σε εθνικό επίπεδο
to reduce water and energy consumption. The toolkit practically taught companies how to measure their existing water-consumption levels and consisted of tips to help them reduce those levels. And it worked. Hundreds of organizations downloaded the toolkit. And several of them joined what they called the "Corporate Heroes Network," where companies can voluntarily take on a challenge to reduce their water-consumption levels to preset targets within a period of one year. Companies which completed the challenge saved on average 35 percent of water. And one company, for example, implemented as many water-saving tips as they could in their office space. They replaced their toilet-flushing techniques, taps, showerheads -- you name it. If it saved water, they replaced it, eventually reducing their employees' water consumption by half. Empowering individuals and companies to save water is so critical, yet not sufficient. Countries need to look beyond the status quo and implement country-level actions
για να εξοικονομήσουν νερό. Αυτό με οδηγεί στο τρίτο μάθημα: κοιτάξτε κάτω από την επιφάνεια. Η εξοικονόμηση του νερού μπορεί να γίνει με απροσδόκητους τρόπους. Η Σιγκαπούρη είναι η όγδοη σε λειψυδρία χώρα στον κόσμο.
to save water. Taking me to lesson three: look below the surface. Water savings can come from unexpected places. Singapore is the eighth most water-scarce country in the world.
Εξαρτάται από εισαγόμενο νερό σχεδόν για το 60 τοις εκατό των αναγκών της. Είναι επίσης ένα πολύ μικρό νησί. Ως εκ τούτου, πρέπει να κάνει χρήση όσο το δυνατόν περισσότερου χώρου για να συλλέξει το νερό της βροχής. Έτσι το 2008, έχτισαν το Φράγμα της Μαρίνας. Είναι η πρώτη στον κόσμο αστική δεξαμενή νερού, χτισμένη στο κέντρο της πόλης. Είναι η μεγαλύτερη λεκάνη απορροής στη χώρα, σχεδόν το ένα έκτο του μεγέθους της Σιγκαπούρης. Το καταπληκτικό για το Φράγμα της Μαρίνας είναι ότι έχει φτιαχτεί για να κάνει μέγιστη χρήση του μεγάλου μεγέθους του και της απροσδόκητης αλλά σημαντικής τοποθεσίας του. Φέρνει τρία πολύτιμα οφέλη στη χώρα: έχει ενισχύσει το απόθεμα νερού της Σιγκαπούρης κατά 10 τοις εκατό, προστατεύει τις χαμηλές περιοχές γύρω τoυ από πλημμύρες λόγω της σύνδεσης του με τη θάλασσα, και, όπως βλέπετε, λειτουργεί ως ένα όμορφο πολιτισμικό αξιοθέατο, φιλοξενώντας αρκετές εκδηλώσεις, από εκθέσεις τέχνης μέχρι μουσικά φεστιβάλ, προσφέρεται για τζόκινγκ, ποδήλατο και ελκύει τουρίστες στη γύρω περιοχή. Δεν χρειάζεται όλες οι πρωτοβουλίες να είναι εντυπωσιακές, ούτε καν ορατές. Η πρώτη μου πατρίδα, η Ιορδανία, αντιλήφθηκε ότι η γεωργία καταναλώνει το μεγαλύτερο μέρος του γλυκού νερού της.
It depends on imported water for almost 60 percent of its water needs. It's also a very small island. As such, it needs to make use of as much space as possible to catch rainfall. So in 2008, they built the Marina Barrage. It's the first-ever urban water reservoir built in the middle of the city-state. It's the largest water catchment in the country, almost one-sixth the size of Singapore. What's so amazing about the Marina Barrage is that it has been built to make the maximum use of its large size and its unexpected yet important location. It brings three valuable benefits to the country: it has boosted Singapore's water supply by 10 percent; it protects low areas around it from floods because of its connection to the sea; and, as you can see, it acts as a beautiful lifestyle attraction, hosting several events, from art exhibitions to music festivals, attracting joggers, bikers, tourists all around that area. Now, not all initiatives need to be stunning or even visible. My first home, Jordan, realized that agriculture is consuming the majority of its fresh water.
Ήθελαν πραγματικά να ενθαρρύνουν τους αγρότες να επικεντρωθούν σε καλλιέργειες με χαμηλές ανάγκες σε νερό. Για να το πετύχει αυτό η τοπική γεωργία επικεντρώνεται στην καλλιέργεια χουρμαδιών και αμπελιών. Αυτά τα δύο είναι πιο πολύ ανθεκτικά σε συνθήκες ξηρασίας από ότι πολλά άλλα φρούτα και λαχανικά και συγχρόνως, θεωρούνται υψηλής αξίας καλλιέργειες, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι κάτοικοι στην Ναμίμπια, μια από τις πιο άνυδρες χώρες στη νότια Αφρική πίνουν ανακυκλωμένο νερό από το 1968. Τώρα θα μου πείτε, πολλές χώρες ανακυκλώνουν νερό.
They really wanted to encourage farmers to focus on growing low water-intensive crops. To achieve that, the local agriculture is increasing its focus on date palms and grapevines. Those two are much more tolerant to drought conditions than many other fruits and vegetables, and at the same time, they are considered high-value crops, both locally and internationally. Locals in Namibia, one of the most arid countries in Southern Africa, have been drinking recycled water since 1968. Now, you may tell me many countries recycle water.
Ναι, σύμφωνοι, όμως πολύ λίγες το χρησιμοποιούν ως πόσιμο κυρίως γιατί οι άνθρωποι δεν αντέχουν στη σκέψη ότι το νερό από τις τουαλέτες τους θα καταλήξει στις βρύσες τους. Όμως η Ναμίμπια δεν είχε την πολυτέλεια να σκέφτεται έτσι. Κοίταξαν κάτω από την επιφάνεια για να εξοικονομήσουν νερό. Αποτελούν πλέον ένα σπουδαίο παράδειγμα του πώς, όταν χώρες καθαρίζουν τα λύματα σε επίπεδα πόσιμου νερού, μπορούν να μετριάσουν τις ελλείψεις τους σε νερό. Και η Ναμίμπια παρέχει πόσιμο νερό σε περισσότερους από 300.000 πολίτες στην πρωτεύουσά της. Καθώς όλο και περισσότερες χώρες που ήταν κάποτε πλούσιες σε νερό γίνονται άνυδρες, λέω πως δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό. Αν απλά κοιτάξουμε τι έχουν κάνει οι άνυδρες χώρες,
I would say yes. But very few use it for drinking purposes, mostly because people don't like the thought of water that was in their toilets going to their taps. But Namibia could not afford to think that way. They looked below the surface to save water. They are now a great example of how, when countries purify waste water to drinking standards, they can ease their water shortages, and in Namibia's case, provide drinking water for more than 300,000 citizens in its capital city. As more countries which used to be more water rich are becoming water scarce, I say we don't need to reinvent the wheel. If we just look at what water-poor countries have done,
οι λύσεις υπάρχουν. Τώρα εναπόκειται πραγματικά σε όλους εμάς να αναλάβουμε δράση. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
the solutions are out there. Now it's really just up to all of us to take action. Thank you. (Applause)