When I first arrived in beautiful Zimbabwe, it was difficult to understand that 35 percent of the population is HIV positive. It really wasn't until I was invited to the homes of people that I started to understand the human toll of the epidemic. For instance, this is Herbert with his grandmother. When I first met him, he was sitting on his grandmother's lap. He has been orphaned, as both of his parents died of AIDS, and his grandmother took care of him until he too died of AIDS. He liked to sit on her lap because he said that it was painful for him to lie in his own bed. When she got up to make tea, she placed him in my own lap and I had never felt a child that was that emaciated. Before I left, I actually asked him if I could get him something. I thought he would ask for a toy, or candy, and he asked me for slippers, because he said that his feet were cold.
Kur arrita për her të parë në Zimbabwe-n e bukur, ishte shumë vështirë për ta kuptuar se 35 përqind e popullatës është HIV pozitiv. Nuk ishte në të vërtetë përderisa une isha e ftuar në shtëpitë e njerëzve dhe fillove të kuptoj numrin e njerëzve me epidemi. Për shembull, ky është Herbert me gjyshen e tij. Kur e takova atë për herë të parë, ai ishte i ulur në prehërin e gjyshes së tij. Ai kishte qenë jetim, pasi që të dy prindërit e tij vdiqën prej AIDS, dhe gjyshja e tij u kujdes për të derisa vdiq edhe ai gjithashtu prej AIDS. Ai pëlqente të ulej në prehërin e saj sepse ai tha kishte dhimbje të shtrihej në shtratin e tij. Kur ajo u qua që të bënte qaj, ajo e vendosi atë në prehërin tim dhe unë kurrë nuk kisha ndjerë një fëmijë që ishte kaq i dobësuar. Para se të dilja, unë faktikisht e pyeta atë nëse mund t'i merrja diçka. Mendova se ai do të kërkonte ndonjë lodër, ose sheqerkë, dhe ai më kërkoi mua pantofla, sepse tha se këmbët e tij ishin të ftohta.
This is Joyce who's -- in this picture -- 21. Single mother, HIV positive. I photographed her before and after the birth of her beautiful baby girl, Issa. And I was last week walking on Lafayette Street in Manhattan and got a call from a woman who I didn't know, but she called to tell me that Joyce had passed away at the age of 23. Joyce's mother is now taking care of her daughter, like so many other Zimbabwean children who've been orphaned by the epidemic. So a few of the stories. With every picture, there are individuals who have full lives and stories that deserve to be told. All these pictures are from Zimbabwe.
Kjo është Joyce e cila është - në këtë fotografi -- 21. Nënë e vetme, HIV pozitiv. E fotografova atë para dhe pas lindjes së vajzës së saj të bukur, Issa. Isha javën e kaluar në Rrugën Lafayette në Manhattan dhe mora një thirrje nga një grua që nuk e njihja, por më thirri që të më tregonte se Joyce kishte vdekur në moshën 23 vjeçare. Nëna e Joyce-it tani po kujdeset për vajzën e saj, sikur shumë fëmijë tjerë Zimbabwean të cilët kanë mbetur jetim nga epidemia. Kështu edhe ngjarje të tjera. Në çdo fotografi, janë individë që kanë jetë të plota dhe ngjarje që meritojnë të tregohen. Të gjitha këto fotografi janë nga Zimbabwe.
Chris Anderson: Kirsten, will you just take one minute, just to tell your own story of how you got to Africa?
Chris Anderson: Kirsten, a mund të kalosh një minutë, vetëm të na tregosh tregimin tënd se si shkove në Afrikë?
Kirsten Ashburn: Mmm, gosh.
Kirsten Ashburn: Mmm, zot.
CA: Just --
CA: Vetëm --
KA: Actually, I was working at the time, doing production for a fashion photographer. And I was constantly reading the New York Times, and stunned by the statistics, the numbers. It was just frightening. So I quit my job and decided that that's the subject that I wanted to tackle. And I first actually went to Botswana, where I spent a month -- this is in December 2000 -- then went to Zimbabwe for a month and a half, and then went back again this March 2002 for another month and a half in Zimbabwe.
KA: Në të vërtetë, unë isha duke punuar në atë kohë, duke bërë një produksion për një fotograf të modës. Vazhdimisht lexoja New York Times, dhe habitur nga statistikat, numrat. Ishte e frikshme. Kështu ndërpreva punën dhe vendosa që ajo ishte tema që unë duhej trajtuar. Dhe për fillim faktikisht shkova në Botswana, ku kalova një muaj -- kjo është në Dhjetor 2000 -- dhe pastaj shkova në Zimbabwe për një muaj e gjysmë, dhe pastaj erdha përsëri në Mars 2002 për një muaj e gjysmë tjetër në Zimbabwe.
CA: That's an amazing story, thank you.
CA: Është një tregim i mahnitshëm, faleminderit.
KB: Thanks for letting me show these.
KB: Faleminderit që më lejuat t'i paraqes këto.