At this very moment, with every breath we take, major delta cities across the globe are sinking, including New York, London, Tokyo, Shanghai, New Orleans, and as well as my city, Bangkok. Here is the usual version of climate change. This is mine. Nothing much, just a crocodile on the street.
Яг энэ цаг үед бидний амьсгалах хором бүрт эрэг дагуух томоохон хотууд живж байна. Нью-Йорк, Лондон, Токио, Шанхай, Нью-Орлеанс миний төрөлх Бангкок ч мөн адил. Энэ бол цаг уурын өөрчлөлтийн тогтсон дүр зураг. Харин энэ бол манай орны жишээ. Тийм ч сүртэй зүйл биш. Зүгээр л зам дээр байгаа матар.
(Laughter)
(инээв)
This is an urgent impact of climate change: over sinking cities. Here, you can see the urbanization of Bangkok, growing in every direction, shifting from porous, agricultural land -- the land that can breathe and absorb water -- to a concrete jungle. This is what parts of it look like after 30 minutes of rainfall. And every time it rains, I wish my car could turn into a boat. This land has no room for water. It has lost its absorbent capacity.
Энэ живж байгаа хотуудад тулгарч буй тулгамдсан асуудал юм. Эндээс та бүхэн Бангкок хотын хотжилтын явцыг харж болно. Тал бүр тийш тархаж, жижиг цэгээс эхлэн томорч улмаар газар тариалангийн талбай -- усыг шингээж, амьсгалдаг хөрсөн гадаргуу бетонон ширэнгэ болон хувирч байна. 30 минутын борооны дараа ийм дүр зургийг та харж болно. Бороо орох бүрт, машин минь завь болж хувирдаг ч болоосой гэж би боддог. Энэ газарт усанд зориулсан ямар ч орон зай байхгүй. Аль хэдийн ус шингээх чадвараа алдчихсан.
The reality of Bangkok's metropolitan region is a city of 15 million people living, working and commuting on top of a shifting, muddy river delta. Bangkok is sinking more than one centimeter per year, which is four times faster than the rate of predicted sea level rise. And we could be below sea level by 2030, which will be here too soon.
Яг үнэндээ Бангкокын метрополитан бүс нь 15 сая хүн амьдарч, ажиллаж хоорондоо харилцаж буй голын шаварлаг эрэг л гэсэн үг. Бангкок жилд 1 сентиметрээс илүү живж байгаа бөгөөд энэ нь далайн түвшний өсөлтөөс 4 дахин их үзүүлэлт юм. Улмаар 2030 он гэхэд далайн түвшнээс нам дор болно. Тун удахгүй гэсэн үг шүү дээ.
There is no coincidence that I am here as a landscape architect. As a child, I grew up in a row house next to the busy road always filled with traffic. In front of my house, there was a concrete parking lot, and that was my playground. The only living creature I would find, and had fun with, were these sneaky little plants trying to grow through the crack of the concrete pavement. My favorite game with friends was to dig a bigger and bigger hole through this crack to let this little plant creep out -- sneak out more and more. And yes, landscape architecture gives me the opportunity to continue my cracking ambition --
Би энд ландшафт архитекторын хувиар ирсэн нь тохиолдлын зүйл биш. Миний хүүхэд нас байнга л хөл хөдөлгөөн ихтэй байдаг замын дагуух эгнээ байшингуудад өнгөрсөн. Манай байшингийн урд бетонон машины зогсоол байдаг байлаа. Миний хувьд тоглоомын талбай байсан юм. Тэндээс олж болох цорын ганц амьд, намайг хөгжөөдөг зүйл нь бетонон талбайн хагархайн завсраас ургах гэж тэмүүлж буй бяцхан ургамлууд байлаа. Найзуудтайгаа тоглох дуртай тоглоом маань бетонон талбайн хагархайг том, бүр илүү том болгож тэдгээр бяцхан ургамлуудыг улам их ургуулах байсан. Тийм ээ ландшафт архитектор болсноор бетонон талбайг хагалж, бутлах амбицаа үргэлжлүүлэх боломжийг надад өгсөн.
(Laughter)
(инээв)
to connect this concrete land back to nature.
Эдгээр бетонон талбайг буцааж байгальтай холбох боломжийг ч бас.
Before, Thais -- my people -- we were adapted to the cycle of the wet and dry season, and you could call us amphibious.
Өмнө нь Тайландчууд бид борооны болон хуурай улиралд дасан зохицож амьдардаг байсан. Биднийг хоёр нутагтан гэж хэлсэн ч болно.
(Laughter)
(инээв)
We lived both on land and on water. We were adapted to both. And flooding was a happy event, when the water fertilized our land. But now, flooding means ... disaster.
Бид хуурай газар, ус хоёрын аль, алин дээр нь амьдарч, бас ус үерлэж, газар услах нь бидний хувьд баяртай үйл явдал байв. Харин одоо үер бол ... гамшиг.
In 2011, Thailand was hit by the most damaging and the most expensive flood disaster in our history. Flooding has turned central Thailand into an enormous lake. Here, you can see the scale of the flood in the center of the image, to the scale of Bangkok, outlined in yellow. The water was overflowing from the north, making its way across several provinces. Millions of my people, including me and my family, were displaced and homeless. Some had to escape the city. Many were terrified of losing their home and their belongings, so they stayed back in the flood with no electricity and clean water.
2011 онд, Тайланд түүхэндээ хамгийн их хохиролтой үерийн гамшигтай нүүр тулсан. Тус үер нь Тайландын төвийг том нуур болгож хувиргасан. Энэ зурагнаас та бүхэн үерийн хэмжээг харж байна. Шараар Бангкок хотыг тэмдэглэсэн байгаа. Уг үер нь хойд зүгээс эхлэн замдаа хэд, хэдэн тосгоныг дайрсан. Хэдэн сая хүмүүс, би болон миний гэр бүл ч бас орон гэргүй болсон. Зарим нь хотыг орхисон. Маш олон хүмүүс орон гэр, эд хөрөнгөө алдахаас айсандаа ямар ч цахилгаан, цэвэр усгүйгээр үерт үлдсэн.
For me, this flood reflects clearly that our modern infrastructure, and especially our notion of fighting flood with concrete, had made us so extremely vulnerable to the climate uncertainty. But in the heart of this disaster, I found my calling. I cannot just sit and wait as my city continues to sink. The city needed me, and I had the ability to fix this problem.
Миний хувьд уг үер нь орчин үеийн дэд бүтэц, ялангуяа бетонон талбайн хэмжээ хэт ихсэж байгаа нь биднийг цаг уурын өөрчлөлтөнд маш эмзэг болгож байгааг харуулсан юм. Уг гамшигийн ачаар би сэтгэлийнхээ дуудлагыг олсон. Би зүгээр л хойшоо суугаад, хотоо живэхийг хараад байж чадахгүй. Хотод би хэрэгтэй, бас надад энэ асуудлыг шийдэх чадвар бий.
Six years ago, I started my project. My teams and I won the design competition for Chulalongkorn Centenary Park. This was the big, bold mission of the first university in Thailand for celebrating its hundredth anniversary by giving this piece of land as a public park to our city. Having a park sounds very normal to many other cities, but not in Bangkok, which has one of the lowest public green space per capita among megacities in Asia. Our project's become the first new public park in almost 30 years. The 11-acre park -- a big green crack at the heart of Bangkok -- opened just last year.
Зургаан жилийн өмнө би өөрийн төслөө эхлүүлсэн. Манай багийнхан Чулалонгкорн паркын төлөвлөлтийн тэмцээнд түрүүлсэн. Тайландын хамгийн анхны их сургууль 100 жилийн ойгоо тохиолдуулан хэсэг газрыг ард иргэдэд нийтийн парк болгон бэлэглэж буй маш том төсөл юм. Парктай байна гэдэг ихэнх хотод энгийн л зүйл. Харин Бангкокын хуьд тийм биш. Нэг хүнд ноогдох нийтийн ногоон байгууламжийн хэмжээгээр Азийн мега хотуудаас хамгийн бага хотын нэг. Манай төсөл нь сүүлийн гучин жилд анх удаа бий болж буй парк юм. 4.5 га парк Бангкокын зүрхэн хэсэг дэх том ногоон хагархай ... өнгөрсөн жил нээгдсэн.
(Applause and cheers)
(алга ташилт)
Thank you.
Баярлалаа.
(Applause)
(алга ташилт)
For four years, we have pushed through countless meetings to convince and never give up to convincing that this park isn't just for beautification or recreation: it must help the city deal with water, it must help the city confront climate change.
Дөрвөн жилийн турш тоолж баршгүй олон уулзалт хийж, ятгасаар, бууж өгөхгүй ятгасаар л байсан. Парк гэдэг бол зөвхөн сайхан харагдах амралтын орчин биш, парк нь хотын үерийн асуудлыг шийдэж, цаг уурын өөрчлөлттэй нүүр тулахад тусалж чадахыг ойлгуулах гэж.
And here is how it works. Bangkok is a flat city, so we harnessed the power of gravity by inclining the whole park to collect every drop of rain. The gravity force pulls down the runoff from the highest point to the lowest point. This park has three main elements that work as one system. The first -- the green roof. This is the biggest green roof in Thailand, with the rainwater tanks and museum underneath. In the dry season, the collected rain can be used to water the park for up to a month. The runoff on the green roof then falls through wetlands with the native water plants that can help filter and help clean water. And at the lower end, the retention pond collects all of the water.
Яаж гэдгийг та бүхэнд тайлбарлая. Бангкок бол хавтгай гадаргуутай хот. Тиймээс бид таталцлын хүчийг ашиглан борооны ус цуглуулах зорилгоор паркыг тэр чигт нь налуу төлөвлөсөн. Таталцлын хүч нь хамгийн өндөр цэгээс хамгийн нам цэг хүртэл усны урсгалыг татна. Парк маань нэг бүхэл систем болж ажилладаг гурван элементээс тогтсон. Эхнийх нь ашиглалттай ногоон дээвэр. Тайландын хамгийн том ашиглалттай ногоон дээвэр бөгөөд, борооны ус цуглуулах танк, түүний доор нь музей бий. Хуурай улиралд цугларсан борооны усаар паркыг нэг сар хүртэлх хугацаанд услах боломжтой. Дээврийн ус нь намгархаг хэсгээр дамжиж өнгөрөх бөгөөд энэ хэсэгт усны ургамлууд усыг шүүж цэвэршүүлэх юм. Ингээд хамгийн нам хэсэгт бүх ус цугларан цөөрөм бий болно.
At this pond, there are water bikes. People can pedal and help clean water. Their exercise becomes an active part of the park water system. When life gives you a flood, you have fun with the water.
Цөөрөмд усны дугуйнууд байгаа бөгөөд хүмүүс уг дугуйг унаснаар усыг цэвэршүүлэхэд туслах юм. Тэдний дасгал хөдөлгөөн нь паркын усны системийн идэвхтэй хэсэг. Амьдрал чамд үер бэлэглэхэд чи усаар зугаацаж болно.
(Laughter)
(инээв)
Centenary Park gives room for people and room for water, which is exactly what we and our cities need. This is an amphibious design. This park is not about getting rid of flood. It's about creating a way to live with it. And not a single drop of rain is wasted in this park. This park can hold and collect a million gallons of water.
Уг парк нь хүмүүст ч, усанд ч зориулсан орон зайг бий болгосон. Энэ яг хотод хэрэгтэй байгаа зүйл мөн. Энэ бол хоёр нутагтан төлөвлөлт. Энэ парк бол уснаас салах тухай биш, харин устай хамт амьдрах арга замыг бий болгох тухай юм. Нэг ч дусал ус энэ паркд хий хоосон хаягдахгүй. Уг парк нь нэг сая галлон ус цуглуулж, нөөцөлж чадна.
(Applause)
(алга ташилт)
Thank you.
Баярлалаа.
(Applause)
(алга ташилт)
Every given project, for me, is an opportunity to create more green cracks through this concrete jungle by using landscape architecture as a solution, like turning this concrete roof into an urban farm, which can help absorb rain; reduce urban heat island and grow food in the middle of the city; reuse the abandoned concrete structure to become a green pedestrian bridge; and another flood-proof park at Thammasat University, which nearly completes the biggest green roof on an academic campus yet in Southeast Asia.
Надад ирсэн төсөл бүр миний хувьд бетонон ширэнгэд илүү их ногоон хагархайг ландшафт архитектурын шийдлээр бий болгох боломж юм. Яг л энэ бетонон дээврийг хотын ферм болгож, борооны усыг шингээж, хотын халалтыг багасгаж, хотын төвд хүнс тариалдаг болсон шиг. Мөн хаягдсан бетонон байгууламжуудыг ногоон, явган хүний гүүр болгосон. Удахгүй баригдах Таммасат их сургуулийн үерийн хамгаалалттай парк нь зүүн өмнөд Азид сургуулийн кампус дахь хамгийн том ногоон дээвэрт тооцогдох хэмжээтэй юм.
Severe flooding is our new normal, putting the southeast Asian region -- the region with the most coastline -- at extreme risk. Creating a park is just one solution. The awareness of climate change means we, in every profession we are involved, are increasingly obligated to understand the climate risk and put whatever we are working on as part of the solution. Because if our cities continue the way they are now, a similar catastrophe will happen again ... and again.
Үерийн гамшиг нь бидний хувьд, зүүн өмнөд Азийн бүс нутгийг, ялангуяа эрэг дагуух бүс нутгийн хувьд маш том аюул юм. Парк байгуулах нь ердөө л нэг арга зам. Цаг уурын өөрчлөлтийг ухамсарлах нь бид ямар ч мэргэжил, ямар ч салбарынх бай цаг уурын өөрчлөлтөөс бий болох аюулыг ойлгож, өөрийн чадах зүйлээрээ үүнд хувь нэмэр оруулах тухай юм. Хэрвээ хотууд маань энэ хэвээр үргэлжлэх юм бол яг ийм дүр зураг давтагдсаар, давтагдсаар л байх болно.
Creating a solution in these sinking cities is like making the impossible possible. And for that, I would like to share one word that I always keep in mind, that is, "tangjai." The literal translation for "tang" is "to firmly stand," and "jai" means "heart." Firmly stand your heart at your goal. In Thai language, when you commit to do something, you put tangjai in front of your word, so your heart will be in your action. No matter how rough the path, how big the crack, you push through to your goal, because that's where your heart is.
Живж буй хотод шийдэл бий болгоно гэдэг яг л боломжгүй зүйлийг боломжтой болгож байгаатай адил. Үүний төлөө би та бүхэнтэй өөрийн бодож явдаг нэг үгээ хуваалцмаар байна. Энэ бол "тангжай" Шууд орчуулвал "танг" нь "бат зогсох" , "жай" нь "зүрх сэтгэл" гэсэн үг. Өөрийн зорилгын төлөө зүрх сэтгэлдээ бат зогсох. Тайланд хэлэнд чи ямар нэгэн зүйлийг хийхээр шийдсэн бол "тангжай"-г үгнийхээ урд хэлдэг. Тэгэж байж зүрх сэтгэл чинь чиний үйлдэл болох юм. Туулах зам чинь хэчнээн их бартаатай, хэчнээн том хагархайтай байх нь хамаагүй. Зорилгынхоо төлөө өөрийгөө хүчлээрэй, учир нь тэнд л чиний зүрх сэтгэл байгаа.
And yes, Thailand is home. This land is my only home, and that's where I firmly stand my heart. Where do you stand yours?
Тийм ээ, Тайланд бол миний гэр. Энэ газар бол миний цорын ганц гэр, энэ бол миний зүрх сэтгэлдээ бат зогсох газар. Таных хаана вэ?
Thank you.
Баярлалаа.
(Applause)
(алга ташилт)
Thank you.
Баярлалаа.
Kòp kun ka.
Коп кун ка.
(Applause and cheers)
(алга ташилт)