Πριν από 200 περίπου χρόνια, o Ναπολέοντας περίφημα προειδοποίησε... Είπε: «Αφήστε την Κίνα να κοιμάται, διότι αν ξυπνήσει, θα σειστεί ο κόσμος». Παρά την πρώιμη αυτή προειδοποίηση, η Δύση επέλεξε να κοιμηθεί την ίδια ακριβώς στιγμή που η Κίνα κι η Ινδία, και η υπόλοιπη Ασία, ξύπνησαν. Γιατί συνέβη αυτό; Βρίσκομαι εδώ για να προσεγγίσω αυτό το μεγάλο μυστήριο. Τι εννοώ τώρα όταν λέω ότι η Δύση επέλεξε να κοιμηθεί; Αναφέρομαι εδώ στην αποτυχία της Δύσης να αντιδράσει έξυπνα και συνετά σε ένα νέο παγκόσμιο περιβάλλον που δημιουργήθηκε προφανώς από την επάνοδο της Ασίας. Ως φίλος της Δύσης αυτό με ανησυχεί. Έτσι, ο στόχος μου σήμερα είναι να βοηθήσω τη Δύση. Όμως πρέπει να ξεκινήσω πρώτα την ιστορία μιλώντας για τον τρόπο που η Δύση αφύπνισε βασικά τον υπόλοιπο κόσμο. Κοιτάξτε το γράφημα ένα. Από το έτος 1 έως το έτος 1820, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου ήταν πάντοτε η Κίνα και η Ινδία. Μόνο τα τελευταία 200 χρόνια απογειώθηκε η Ευρώπη, ακολουθούμενη από τη Βόρεια Αμερική. Τα τελευταία 200 χρόνια της παγκόσμιας ιστορίας ήταν συνεπώς μια μεγάλη ιστορική απόκλιση. Όλες οι αποκλίσεις φτάνουν σε ένα φυσικό τέλος κι αυτό είναι που βλέπουμε. Κι αν κοιτάξετε το γράφημα δύο, θα δείτε πόσο γρήγορα και πόσο δυναμικά επανέρχονται η Κίνα κι η Ινδία. Το μέγα ερώτημα είναι ποιος αφύπνισε την Κίνα και την Ινδία; Η μόνη ειλικρινής απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πως ήταν ο δυτικός πολιτισμός αυτός που το έκανε. Όλοι μας ξέρουμε ότι η Δύση ήταν η πρώτη που εκσυγχρονίστηκε επιτυχώς, που μεταμορφώθηκε. Αρχικά χρησιμοποίησε τη δύναμή της για να αποικήσει και να κυριαρχήσει στον κόσμο. Αλλά με την πάροδο του χρόνου μοιράστηκε τα δώρα της δυτικής σοφίας με τον υπόλοιπο κόσμο. Επιτρέψτε μου να προσθέσω εδώ ότι εγώ έχω προσωπικά επωφεληθεί από τη συνεισφορά της δυτικής σοφίας. Όταν γεννήθηκα στη Σιγκαπούρη, η οποία το 1948 ήταν μια φτωχή βρετανική αποικία, βίωσα, όπως τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας τότε, την ακραία φτώχεια. Πράγματι, την πρώτη μέρα που πήγα στο σχολείο στην ηλικία των έξι, τέθηκα σε ένα ειδικό πρόγραμμα διατροφής γιατί ήμουν κυριολεκτικά υποσιτισμένος. Τώρα όπως βλέπετε είμαι υπερτροφικός.
About 200 years ago, Napoleon famously warned ... He said, "Let China sleep, for when she wakes, she will shake the world." Despite this early warning, the West chose to go to sleep at precisely the moment when China and India and the rest of Asia woke up. Why did this happen? I'm here to address this great mystery. Now what do I mean when I say the West chose to go to sleep? Here I'm referring to the failure of the West to react intelligently and thoughtfully to a new world environment that's obviously been created by the return of Asia. As a friend of the West I feel anguished by this, so my goal to today is to try to help the West. But I have to begin the story first by talking about how the West actually woke up the rest of the world. Look at chart one. From the year one through the year 1820, the two largest economies of the world were always those of China and India. So it's only in the last 200 years that Europe took off, followed by North America. So the past 200 years of world history have therefore been a major historical aberration. All aberrations come to a natural end and this is what we are seeing. And if you look at chart two, you'll see how quickly and how forcefully China and India are coming back. The big question is: Who woke up China and India? The only honest answer to this question is that it was Western civilization that did so. We all know that the West was the first to successfully modernize, transform itself; initially it used its power to colonize and dominate the world. But over time, it shared the gifts of Western wisdom with the rest of the world. Let me add here that I have personally benefited from the sharing of Western wisdom. When I was born in Singapore, which was then a poor British colony, in 1948, I experienced, like three-quarters of humanity then, extreme poverty. Indeed, on the first day when I went to school at the age of six, I was put in a special feeding program because I was technically undernourished. Now as you can see I'm overnourished.
(Γέλια) Αλλά το μεγαλύτερο δώρο που έλαβα ήταν αυτό της δυτικής εκπαίδευσης. Από τη στιγμή που έκανα προσωπικά αυτό το ταξίδι από τη φτώχεια του τρίτου κόσμου στην άνετη διαβίωση της μεσαίας τάξης, μπορώ να μιλήσω με μεγάλη βεβαιότητα για την επίδραση της δυτικής σοφίας και τη συνεισφορά της στον κόσμο. Κι ένα συγκεκριμένο δώρο που μοιράστηκε η Δύση ήταν η τέχνη της λογικής. Βεβαίως, η λογική δεν εφευρέθηκε στη Δύση. Είναι έμφυτη σε όλες τις κουλτούρες και τους πολιτισμούς. Ο Αμάρτια Σεν περιέγραψε πόσο βαθιά ριζωμένη είναι στον ινδικό πολιτισμό. Ωστόσο δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία πως ήταν η Δύση αυτή που προώθησε την τέχνη της λογικής σε πολύ υψηλότερο επίπεδο. Και μέσω της Επιστημονικής Επανάστασης, στον Διαφωτισμό, στη Βιομηχανική Επανάσταση, η Δύση την ανέδειξε πιο δυναμικά, και τη χρησιμοποίησε εξίσου σημαντικά, εφαρμόζοντάς την στην επίλυση πολλών σοβαρών προβλημάτων. Και η Δύση τότε μοιράστηκε αυτή την τέχνη της εφαρμοσμένης λογικής με τον υπόλοιπο κόσμο, και μπορώ να σας πω ότι οδήγησε σε αυτό που αποκαλώ τις τρεις σιωπηλές επαναστάσεις. Και ως Ασιάτης μπορώ να περιγράψω πώς μεταμόρφωσαν την Ασία αυτές οι σιωπηλές επαναστάσεις.
(Laughter) But the greatest gift I got was that of Western education. Now since I've personally traveled this journey from third world poverty to a comfortable middle-class existence, I can speak with great conviction about the impact of Western wisdom and the sharing of Western wisdom with the world. And one particular gift that the West shared was the art of reasoning. Now reasoning was not invented by the West. It's inherent in all cultures and civilizations. Amartya Sen has described how deeply embedded it is in Indian civilization. Yet there's also no doubt that it was the West that carried the art of reasoning to a much higher level. And through the Scientific Revolution, the Enlightenment, the Industrial Revolution, the West really raised it forcefully, and equally importantly used this, applied it to solve many major practical problems. And the West then shared this art of applied reasoning with the rest of the world, and I can tell you that it led to what I call three silent revolutions. And as an Asian, I can describe how these silent revolutions transformed Asia.
Η πρώτη επανάσταση ήταν στην οικονομία. Ο κύριος λόγος που τόσες πολλές ασιατικές οικονομίες, όπως οι κομμουνιστικές κοινωνίες της Κίνας και του Βιετνάμ, έχουν εκπληκτικά καλές επιδόσεις στην οικονομική ανάπτυξη, είναι επειδή κατάλαβαν τελικά, απορρόφησαν και εφαρμόζουν την οικονομία της ελεύθερης αγοράς - ένα δώρο από τη Δύση. Ο Άνταμ Σμιθ είχε δίκιο. Αν επιτρέψεις στις αγορές να αποφασίζουν, η παραγωγικότητα αυξάνεται.
The first revolution was in economics. The main reason why so many Asian economies, including the communist societies of China and Vietnam, have performed so spectacularly well in economic development, is because they finally understood, absorbed and are implementing free market economics -- a gift from the West. Adam Smith was right. If you let markets decide, productivity goes up.
Το δεύτερο δώρο ήταν ψυχολογικό. Κι εδώ μπορώ να μιλήσω από προσωπική πείρα. Όταν ήμουν νέος, η μητέρα μου κι η γενιά της πίστευαν ότι η ζωή ήταν καθορισμένη από τη μοίρα. Δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα για αυτό. Η δική μου γενιά —και η γενιά των Ασιατών μετά από μένα— πιστεύει ότι μπορούμε να αναλάβουμε τον έλεγχο και να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Κι αυτό μπορεί να εξηγεί, για παράδειγμα, την αύξηση της επιχειρηματικότητας που βλέπετε σήμερα σε ολόκληρη την Ασία. Κι αν ταξιδέψετε σήμερα μέσα στην Ασία, θα δείτε επίσης τα αποτελέσματα της τρίτης επανάστασης: την επανάσταση της καλής διακυβέρνησης. Ως αποτέλεσμα της καλής διακυβέρνησης, αν ταξιδέψετε στην Ασία, θα δείτε καλύτερη υγειονομική μέριμνα, καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερες υποδομές, καλύτερες δημόσιες πολιτικές. Είναι ένας άλλος κόσμος. Έχοντας μεταμορφώσει τον κόσμο με το διαμοιρασμό της δυτικής σοφίας με τον υπόλοιπο κόσμο, η λογική και εύλογη απάντηση της Δύσης θα έπρεπε να ήταν, «Ει, πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτόν τον νέο κόσμο». Αντιθέτως, η Δύση επέλεξε να κοιμηθεί. Γιατί συνέβη αυτό; Πιστεύω ότι αυτό συνέβη επειδή η Δύση αποπροσανατολίστηκε με δύο μεγάλα γεγονότα. Το πρώτο γεγονός ήταν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ναι, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια μεγάλη νίκη. Η Δύση νίκησε την παντοδύναμη Σοβιετική Ένωση χωρίς να ρίξει πιστολιά. Απίστευτο. Αλλά όταν έχεις μια μεγάλη νίκη σαν αυτή, οδηγεί επίσης στην υπεροψία και την ύβρι. Κι αυτή η ύβρις αποτυπώθηκε καλύτερα σε ένα πολύ γνωστό δοκίμιο του Φράνσις Φουκουγιάμα με τίτλο «Το Τέλος της Ιστορίας». Ο Φουκουγιάμα περνούσε ένα πολύ εξεζητημένο μήνυμα, αλλά το μόνο που άκουσε η Δύση από αυτό το δοκίμιο ήταν ότι εμείς, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες, τα έχουμε καταφέρει, δεν χρειάζεται να αλλάξουμε, δεν χρειάζεται να προσαρμοστούμε. Μόνο ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να αλλάξει και να προσαρμοστεί. Δυστυχώς, όπως ένα επικίνδυνο οπιοειδές, αυτό το δοκίμιο έκανε μπόλικη ζημιά στον εγκέφαλο της Δύσης επειδή την αποκοίμισε ακριβώς την ίδια στιγμή όταν η Κίνα κι η Ινδία ξυπνούσαν και η Δύση δεν προσαρμόστηκε.
The second gift was psychological. Here too I can speak from personal experience. When I was young, my mother and her generation believed that life was determined by fate. You couldn't do anything about it. My generation and the generation of Asians after me, believe that we can take charge and we can improve our lives. And this may explain, for example, the spike of entrepreneurship you see all throughout Asia today. And if you travel through Asia today, you will also see the results of the third revolution: the revolution of good governance. Now as a result of good governance -- travel in Asia, you see better health care, better education, better infrastructure, better public policies. It's a different world. Now having transformed the world through the sharing of Western wisdom with the rest of the world, the logical and rational response of the West should have been to say, "Hey, we have to adjust and adapt to this new world." Instead, the West chose to go to sleep. Why did it happen? I believe it happened because the West became distracted with two major events. The first event was the end of the Cold War. Yes, the end of the Cold War was a great victory. The West defeated the mighty Soviet Union without firing a shot. Amazing. But you know, when you have a great victory like this, it also leads to arrogance and hubris. And this hubris was best captured in a very famous essay by Francis Fukuyama called "The End of History?" Now, Fukuyama was putting across a very sophisticated message, but all that the West heard from this essay was that we, the liberal democracies, we have succeeded, we don't have to change, we don't have to adapt, it's only the rest of the world that has to change and adapt. Unfortunately, like a dangerous opiate, this essay did a lot of brain damage to the West because it put them to sleep just at precisely the moment when China and India were waking up and the West didn't adjust and adapt.
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός ήταν η 11η Σεπτεμβρίου που συνέβη το 2001. Και όπως ξέρουμε, η 11η Σεπτεμβρίου προκάλεσε τεράστιο σοκ και οδύνη. Εγώ προσωπικά βίωσα το σοκ και την οδύνη επειδή βρισκόμουν στο Μανχάταν στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Η 11η Σεπτεμβρίου προκάλεσε επίσης μεγάλη οργή, η οποία προκάλεσε την απόφαση των ΗΠΑ να εισβάλλουν στο Αφγανιστάν και αργότερα στο Ιράκ. Και δυστυχώς, εν μέρει λόγω αυτής της οργής, η Δύση δεν παρατήρησε τη σημασία ενός άλλου γεγονότος που συνέβη επίσης το 2001. Η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
The second major event was 9/11, which happened in 2001. And as we know, 9/11 caused a lot of shock and grief. I personally experienced the shock and grief because I was in Manhattan when 9/11 happened. 9/11 also generated a lot of anger, and in this anger, the United States decided to invade Afghanistan and later, Iraq. And unfortunately, partly as a result of this anger, the West didn't notice the significance of another event that happened also in 2001. China joined the World Trade Organization.
Τώρα, όταν εισάγεις ξαφνικά 900 εκατομμύρια νέους εργαζόμενους μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, αυτό θα οδηγούσε φυσικά σε ό,τι ο οικονομολόγος Γιόζεφ Σουμπέτερ αποκαλούσε «δημιουργική καταστροφή». Οι εργαζόμενοι στη Δύση έχασαν τις δουλειές τους, είδαν το εισόδημά τους να πέφτει σε τέλμα, προφανώς οι άνθρωποι έπρεπε να βρουν νέες ανταγωνιστικές πολιτικές, οι εργαζόμενοι χρειάζονταν επανεκπαίδευση, χρειάζονταν νέες ικανότητες. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Έτσι, εν μέρει λόγω αυτού, οι ΗΠΑ έγιναν η μόνη κύρια ανεπτυγμένη κοινωνία όπου το μέσο εισόδημα του χαμηλότερου 50% —ναι, το 50%— το μέσο εισόδημα μειώθηκε για μια περίοδο 30 ετών, από το 1980 έως το 2010. Έτσι, εν μέρει ως αποτέλεσμα αυτού, οδήγησε τελικά στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2016, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την οργή της εργατικής τάξης, η οποία είναι κυρίως λευκή. Συνέβαλε επίσης στην άνοδο του λαϊκισμού στην Ευρώπη. Και αναρωτιέται κανείς, θα μπορούσε ο λαϊκισμός να είχε αποφευχθεί αν η Δύση δεν είχε αποπροσανατολιστεί από το τέλος του Ψυχρού πολέμου και την 11η Σεπτεμβρίου;
Now, when you suddenly inject 900 million new workers into the global capitalist system, it would naturally lead to what the economist Joseph Schumpeter called creative destruction. Western workers lost their jobs, they saw their incomes stagnate, clearly people had to think about new competitive policies, workers needed retraining, workers needed new skills. None of this was done. So partly as a result of this, the United States of America became the only major developed society where the average income of the bottom 50 percent -- yes, 50 percent -- average income went down over a 30-year period, from 1980 to 2010. So partly, as a result of this, it led eventually to the election of Donald Trump in 2016, who exploited the anger of the working classes, who are predominantly white. It also contributed to the rise of populism in Europe. And one wonders, could this populism have been avoided if the West had not been distracted by the end of the Cold War and by 9/11?
Το μέγα όμως ερώτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι αυτό. Μήπως είναι πολύ αργά; Έχει χάσει τα πάντα η Δύση; Και η απάντησή μου είναι ότι δεν είναι πολύ αργά. Γίνεται η Δύση να αναρρώσει και να επανέρθει δριμύτερη. Και με τη χρήση της δυτικής τέχνης της λογικής, θα συνιστούσα στη Δύση να υιοθετήσει μια νέα στρατηγική «τριών σημείων»: μινιμαλιστική, πολυμερής και μακιαβελική.
But the big question we face today is this: Is it too late? Has the West lost everything? And my answer is that it's not too late. It is possible for the West to recover and come back in strength. And using the Western art of reasoning, I would recommend that the West adopt a new "three-m" strategy: minimalist, multilateral and Machiavellian.
(Γέλια) Γιατί μινιμαλιστική; Παρόλο που η δυτική κυριαρχία έχει τελειώσει, η Δύση συνεχίζει να παρεμβαίνει και να ανακατεύεται στις υποθέσεις πολλών άλλων κοινωνιών. Αυτό είναι ανόητο. Γεννάει οργή και απέχθεια, ειδικά στις ισλαμικές κοινωνίες. Εξαντλεί επίσης τους πόρους και το πνεύμα των δυτικών κοινωνιών. Τώρα ξέρω ότι ο ισλαμικός κόσμος δυσκολεύεται να εκσυγχρονιστεί. Θα πρέπει να βρει τον δρόμο του, αλλά αυτό είναι πιο πιθανό να γίνει αν αφεθεί να το κάνει μόνος του. Αυτό μπορώ να το πω με κάποια βεβαιότητα γιατί κατάγομαι από μια περιοχή, τη Νοτιοανατολική Ασία, η οποία έχει σχεδόν τόσους πολλούς μουσουλμάνους όσο ο αραβικός κόσμος. 266 εκατομμύρια μουσουλμάνους. Η Νοτιοανατολική Ασία είναι επίσης μία από τις πιο ετερογενείς ηπείρους στη Γη, γιατί έχεις επίσης 146 εκατομμύρια χριστιανούς, 149 εκατομμύρια βουδιστές —βουδιστές και χιναγιανιστές βουδιστές— κι επίσης εκατομμύρια ταοϊστές, κονφουκιανιστές, ινδουιστές, και ακόμα κομμουνιστές. Κάποτε γνωστή ως «τα Βαλκάνια της Ασίας», η σημερινή νοτιοανατολική Ασία θα έπρεπε να βιώνει μια σύγκρουση πολιτισμών. Αντιθέτως, αυτό που βλέπετε στη νοτιοανατολική Ασία είναι μία από τις πιο ειρηνικές και ευημερείς γωνίες στον πλανήτη Γη με τον δεύτερο πιο επιτυχημένο περιφερειακό πολυμερή οργανισμό, τον ΕΧΝΑ. Άρα, προφανώς, ο μινιμαλισμός μπορεί να δουλέψει. Η Δύση θα πρέπει να τον δοκιμάσει.
(Laughter) Why minimalist? Now even though Western domination has ended, the West continues to intervene and interfere in the affairs of many other societies. This is unwise. This is generating anger and resentment, especially in Islamic societies. It's also draining the resources and spirits of Western societies. Now I know that the Islamic world is having difficulties modernizing. It will have to find its way, but it's more likely to do so if it is left alone to do so. Now I can say this with some conviction because I come from a region, Southeast Asia, which has almost as many Muslims as the Arab world. 266 million Muslims. Southeast Asia is also one of the most diverse continents on planet earth, because you also have 146 million Christians, 149 million Buddhists -- Mahayana Buddhists and Hinayana Buddhists -- and you also have millions of Taoists and Confucianists and Hindus and even communists. And once known as "the Balkans of Asia," southeast Asia today should be experiencing a clash of civilizations. Instead, what you see in southeast Asia is one of the most peaceful and prosperous corners of planet earth with the second-most successful regional multilateral organization, ASEAN. So clearly, minimalism can work. The West should try it out.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Γνωρίζω επίσης όμως ότι ο μινιμαλισμός δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα. Πρέπει να αντιμετωπιστούν ορισμένα δύσκολα προβλήματα: η Αλ-Κάϊντα, ο ISIS, παραμένουν επικίνδυνες απειλές. Πρέπει να εντοπιστούν, να καταστραφούν. Το ερώτημα είναι εάν είναι σοφό η Δύση, η οποία εκπροσωπεί το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού —ναι, το 12%— να καταπολεμήσει από μόνη της αυτές τις απειλές ή μαζί με το υπόλοιπο 88% του παγκόσμιου πληθυσμού; Και η λογική απάντηση είναι ότι θα πρέπει να συνεργαστείτε με το υπόλοιπο 88%.
But I'm also aware that minimalism cannot solve all the problems. There are some hard problems that have to be dealt with: Al-Qaeda, ISIS -- they remain dangerous threats. They must be found, they must be destroyed. The question is, is it wise for the West, which represents 12 percent of the world's population -- yes, 12 percent -- to fight these threats on its own or to fight with the remaining 88 percent of the world's population? And the logical and rational answer is that you should work with the remaining 88 percent.
Πού πρέπει λοιπόν να απευθυνθεί κάποιος για την υποστήριξη της ανθρωπότητας; Μόνο ένα μέρος υπάρχει: τα Ηνωμένα Έθνη. Υπήρξα δύο φορές πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό ίσως να με κάνει λίγο μεροληπτικό, μα σας διαβεβαιώ ότι η συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη οδηγεί στην επιτυχία. Γιατί ο πρώτος πόλεμος του Ιράκ, ο οποίος δόθηκε από τον πρόεδρο Τζορτζ Χ. Γ. Μπους, σημείωσε επιτυχία; Ενώ ο δεύτερος πόλεμος του Ιράκ, που δόθηκε από τον γιο του, τον πρόεδρο Τζορτζ Γ. Μπους, απέτυχε; Mία σημαντική αιτία είναι ότι ο Μπους ο πρεσβύτερος πήγε στα Ηνωμένα Έθνη για να λάβει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας πριν διεξάγει τον πόλεμο στο Ιράκ. Άρα η πολυμέρεια δουλεύει. Υπάρχει κι άλλος λόγος για να συνεργαζόμαστε με τον ΟΗΕ. Ο κόσμος συρρικνώνεται. Γινόμαστε ένα μικρό, αλληλοεξαρτώμενο, παγκόσμιο χωριό. Όλα τα χωριά χρειάζονται κοινοτικά συμβούλια. Και το μόνο παγκόσμιο κοινοτικό συμβούλιο που έχουμε —όπως είπε ο Κόφι Ανάν, ο πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ— είναι τα Ηνωμένα Έθνη. Τώρα ως γεωπολιτικός αναλυτής, γνωρίζω ότι πράγματι συχνά θεωρείται αφέλεια να συνεργάζεσαι με τα Ηνωμένα Έθνη. Γι' αυτό επιτρέψτε μου να εισάγω το μακιαβελικό μου νόημα. O Μακιαβέλι είναι μια προσωπικότητα που χλευαζόταν συνεχώς στη Δύση, αλλά ο φιλελεύθερος φιλόσοφος Αϊζάια Μπερλίν μας υπενθύμιζε ότι ο στόχος του Μακιαβέλι ήταν η προώθηση της αρετής, όχι του κακού. Ποιο είναι λοιπόν το μακιαβελικό νόημα; Είναι το εξής: ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για τη Δύση να περιορίσει τις νεοανερχόμενες δυνάμεις; Κι η απάντηση είναι ότι ο καλύτερος τρόπος για να τις περιορίσει είναι μέσα από πολυμερείς κανόνες, από πολυμερείς νόρμες, από πολυμερείς θεσμούς και από πολυμερείς διαδικασίες.
Now where does one go if you want to get the support of humanity? There's only one place: the United Nations. Now I've been ambassador to the UN twice. Maybe that makes me a bit biased, but I can tell you that working with the UN can lead to success. Why is it that the first Iraq war, fought by President George H. W. Bush, succeeded? While the second Iraq war, fought by his son, President George W. Bush, failed? One key reason is that the senior Bush went to the UN to get the support of the global community before fighting the war in Iraq. So multilateralism works. There's another reason why we have to work with the UN. The world is shrinking. We are becoming a small, interdependent, global village. All villages need village councils. And the only global village counsel we have, as the late UN Secretary-General Kofi Annan said, is the UN. Now as a geopolitical analyst, I do know that it's often considered naive to work with the UN. So now let me inject my Machiavellian point. Now Machiavelli is a figure who's often derided in the West, but the liberal philosopher Isaiah Berlin reminded us that the goal of Machiavelli was to promote virtue, not evil. So what is the Machiavellian point? It's this: what is the best way for the West to constrain the new rising powers that are emerging? And the answer is that the best way to constrain them is through multilateral rules and multilateral norms, multilateral institutions and multilateral processes.
Επιτρέψτε μου τώρα να ολοκληρώσω με ένα τελευταίο, μεγάλο μήνυμα. Ως μακροχρόνιος φίλος της Δύσης, γνωρίζω πάρα πολύ καλά πόσο απαισιόδοξες έχουν γίνει οι δυτικές κοινωνίες. Πολλοί στη Δύση δεν πιστεύουν ότι βρίσκεται εμπρός τους ένα σπουδαίο μέλλον, ότι τα παιδιά τους δεν θα ζήσουν καλύτερα. Γι' αυτό σας παρακαλώ να μην φοβάστε το μέλλον του υπόλοιπου κόσμου. Αυτό μπορώ να το πω με κάποια βεβαιότητα, γιατί ως ινδουϊστής Σίντι, αισθάνομαι πραγματικά μια άμεση πολιτισμική σχέση με διαφορετικές κουλτούρες της κοινωνίας και κοινωνίες από την Τεχεράνη μέχρι το Τόκιο. Και περισσότερη από τη μισή ανθρωπότητα ζει σε αυτόν τον χώρο. Άρα με αυτή την άμεση πολιτισμική σχέση, μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα ότι αν η Δύση επιλέξει να υιοθετήσει μια πιο σοφή στρατηγική με το να γίνει μινιμαλιστική, πολυμερής και μακιαβελική, ο υπόλοιπος κόσμος θα χαρεί ιδιαίτερα να συνεργαστεί με τη Δύση. Ένα θαυμαστό μέλλον λοιπόν βρίσκεται μπροστά για την ανθρωπότητα. Ας το αγκαλιάσουμε μαζί.
Now let me conclude with one final, big message. As a longtime friend of the West, I'm acutely aware of how pessimistic Western societies have become. Many in the West don't believe that a great future lies ahead for them, that their children will not have better lives. So please do not fear the future or the rest of the world. Now I can say this with some conviction, because as a Hindu Sindhi, I actually feel a direct cultural connection with society's diverse cultures and societies all the way from Tehran to Tokyo. And more than half of humanity lives in this space, so with this direct cultural connection, I can say with great conviction that if the West chooses to adopt a wiser strategy of being minimalist, multilateral and Machiavellian, the rest of the world will be happy to work with the West. So a great future lies ahead for humanity. Let's embrace it together.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)