Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω για τη βλέννα της πέτρας. Από το 1992 ο Δρ. Μαξ Μπόθγουελ, επιστήμονας της Καναδικής κυβέρνησης, ερευνά έναν τύπο φυκιών που μεγαλώνει στις πέτρες. Τώρα, ο μη επιστημονικός τίτλος για αυτά είναι «βλέννα της πέτρας», επειδή όπως μπορείτε να φανταστείτε, μοιάζει με βλέννα. Αλλά οι επιστήμονες το αποκαλούν επίσης Didymosphenia geminata και για δεκαετίες, τα φύκια αυτά γεμίζουν γλίτσα τις κοίτες των ποταμών ανά τον κόσμο. Το πρόβλημα με αυτά τα φύκια, είναι ότι αποτελούν απειλή για τους σολομούς, τις πέστροφες, και τα οικοσυστήματα των ποταμών στους οποίους εισβάλουν.
Let me tell you about rock snot. Since 1992, Dr. Max Bothwell, a Government of Canada scientist, has been studying a type of algae that grows on rocks. Now, the very unscientific term for that algae is rock snot, because as you can imagine, it looks a lot like snot. But scientists also call it Didymosphenia geminata and for decades, this algae has been sliming up riverbeds around the world. The problem with this algae is that it is a threat to salmon, to trout and the river ecosystems it invades.
Τώρα, όπως φαίνεται, ο Καναδός Δρ. Μπόθγουελ είναι παγκοσμίως ειδήμων σε αυτό το πεδίο, οπότε δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι το 2014 ένας δημοσιογράφος επικοινώνησε με τον Δρ. Μπόθγουελ για ένα άρθρο σχετικά με τα φύκια. Το πρόβλημα ήταν, ότι ο Δρ. Μπόθγουελ δεν επιτρεπόταν να του μιλήσει, καθώς η τότε κυβέρνηση δεν του το επέτρεπε. 110 σελίδες ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και 16 ειδικοί επικοινωνίας της κυβέρνησης εμπόδιζαν τον Δρ. Μπόθγουελ. Γιατί δεν μπορούσε να μιλήσει ο Δρ. Μπόθγουελ; Λοιπόν, ποτέ δεν θα μάθουμε, αλλά η έρευνα του Δρ. Μπόθγουελ πράγματι υποδεικνύει ότι η κλιματική αλλαγή ήταν πιθανότατα υπεύθυνη για την επιθετική αύξηση των φυκιών.
Now, it turns out Canada's Dr. Bothwell is actually a world expert in the field, so it was no surprise in 2014 when a reporter contacted Dr. Bothwell for a story on the algae. The problem was, Dr. Bothwell wasn't allowed to speak to the reporter, because the government of the day wouldn't let him. 110 pages of emails and 16 government communication experts stood in Dr. Bothwell's way. Why couldn't Dr. Bothwell speak? Well, we'll never know for sure, but Dr. Bothwell's research did suggest that climate change may have been responsible for the aggressive algae blooms.
Ποιος όμως θα ήθελε να αποσιωπήσει πληροφορίες για την κλιματική αλλαγή; Ναι, μπορείτε να γελάσετε. Είναι αστείο, επειδή είναι γελοίο.
But who the heck would want to stifle climate change information, right? Yes, you can laugh. It's a joke, because it is laughable.
Γνωρίζουμε ότι η κλιματική αλλαγή αποκρύπτεται για πολλούς λόγους. Το κατάλαβα από πρώτο χέρι όσο ήμουν καθηγήτρια πανεπιστημίου. Το βλέπουμε όταν χώρες αποχωρούν από διεθνείς συμφωνίες για το περιβάλλον όπως το Πρωτόκολλο του Κιότο και η Συμφωνία του Παρισιού, και όταν βιομηχανίες δεν πληρούν τους στόχους μείωσης των εκπομπών ρύπων.
We know that climate change is suppressed for all sorts of reasons. I saw it firsthand when I was a university professor. We see it when countries pull out of international climate agreements like the Kyoto Protocol and the Paris Accord, and we see it when industry fails to meet its emissions reduction targets.
Αλλά δεν αποσιωπώνται μόνο πληροφορίες περί κλιματικής αλλαγής. Τόσα άλλα επιστημονικά θέματα επισκιάζονται από εναλλακτικά δεδομένα, ψεύτικες ειδήσεις και άλλες μορφές καταπίεσης. Το έχουμε δει στο Ηνωμένο Βασίλειο, το έχουμε δει στη Ρωσία, το έχουμε δει στις Ηνωμένες Πολιτείες, και, μέχρι το 2015, εδώ στον Καναδά. Στη μοντέρνα, τεχνολογική εποχή, όπου η ίδια η επιβίωσή μας εξαρτάται από την ανακάλυψη, την καινοτομία και την επιστήμη, είναι κρίσιμο, απόλυτα κρίσιμο, οι επιστήμονες μας να είναι ελεύθεροι να κάνουν τη δουλειά τους, να είναι ελεύθεροι να συνεργάζονται με άλλους επιστήμονες, να μιλούν ελεύθερα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και να είναι ελεύθεροι να μιλούν στο κοινό. Επειδή τελικά, η επιστήμη είναι η καλύτερη προσπάθεια της ανθρωπότητας να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με τον κόσμο, σχετικά με την ίδια την ύπαρξή μας. Κάθε νέο γεγονός που ανακαλύπτεται προστίθεται στο συνεχώς αυξανόμενο σώμα της συλλογικής μας γνώσης. Οι επιστήμονες θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να εξερευνούν ασυνήθιστα ή αμφιλεγόμενα θέματα. Πρέπει να είναι ελεύθεροι να αμφισβητούν τον τρόπο σκέψης του σήμερα και πρέπει να μπορούν να παρουσιάζουν άβολες ή ενοχλητικές αλήθειες, επειδή έτσι οι επιστήμονες ωθούν τα όρια και η ώθηση των ορίων είναι, εν τέλει, το νόημα της επιστήμης.
But it's not just climate change information that's being stifled. So many other scientific issues are obscured by alternate facts, fake news and other forms of suppression. We've seen it in the United Kingdom, we've seen it in Russia, we've seen it in the United States and, until 2015, right here in Canada. In our modern technological age, when our very survival depends on discovery, innovation and science, it is critical, absolutely critical, that our scientists are free to undertake their work, free to collaborate with other scientists, free to speak to the media and free to speak to the public. Because after all, science is humanity's best effort at uncovering the truth about our world, about our very existence. Every new fact that is uncovered adds to the growing body of our collective knowledge. Scientists must be free to explore unconventional or controversial topics. They must be free to challenge the thinking of the day and they must be free to present uncomfortable or inconvenient truths, because that's how scientists push boundaries and pushing boundaries is, after all, what science is all about.
Εδώ υπάρχει άλλο ένα σημείο ενδιαφέροντος: οι επιστήμονες πρέπει να είναι ελεύθεροι να αποτυγχάνουν, επειδή ακόμα και μια εσφαλμένη υπόθεση μας διδάσκει κάτι. Ο καλύτερος τρόπος για να το εξηγήσω, είναι μέσα από μια δική μου περιπέτεια. Άλλα πρώτα, θα πρέπει να σας πάω πίσω στον χρόνο.
And here's another point: scientists must be free to fail, because even a failed hypothesis teaches us something. And the best way I can explain that is through one of my own adventures. But first I've got to take you back in time.
Είναι αρχές της δεκαετίας του 1900 και η Κλαιρ και η Βέρα είναι συγκάτοικοι στο νότιο Οντάριο. Ένα απόγευμα στην κορύφωση της πανδημίας της ισπανικής γρίπης, οι δύο τους παρακολουθούν μια ομιλία μαζί. Στο τέλος του απογεύματος κατευθύνονται στο σπίτι για ύπνο. Το πρωί, η Κλερ φωνάζει τη Βέρα και της λέει ότι θα βγει για πρωινό. Όταν επιστρέφει λίγο αργότερα, η Βέρα δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Σηκώνει τα σκεπάσματα και ανακαλύπτει κάτι φρικτό. Η Βέρα ήταν νεκρή. Όσον αφορά την ισπανική γρίπη, αυτές οι ιστορίες είναι συνήθεις, με ταχύτατους θανάτους.
It's the early 1900s and Claire and Vera are roommates in southern Ontario. One evening during the height of the Spanish flu pandemic, the two attend a lecture together. The end of the evening, they head for home and for bed. In the morning, Claire calls up to Vera and says she's going out to breakfast. When she returns a short while later, Vera wasn't up. She pulls back the covers and makes the gruesome discovery. Vera was dead. When it comes to Spanish flu, those stories are common, of lightning speed deaths.
Όταν ήμουν καθηγήτρια, περίπου στην ηλικία των 25, ήταν η πρώτη φορά που άκουσα αυτά τα σοκαριστικά γεγονότα και ο επιστήμων μέσα μου ήθελε να ξέρει γιατί και πώς. Η περιέργεια μου θα με οδηγούσε σε έναν παγωμένο τόπο και σε μια αποστολή με σκοπό την ανακάλυψη της αιτίας της ισπανικής γρίπης του 1918. Ήθελα να δοκιμάσω σύγχρονα φάρμακα ενάντια σε μία από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες. Ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα εμβόλιο που θα ήταν αποτελεσματικό κατά του ιού και τη μετάλλαξή του, σε περίπτωση που επιστρέψει. Έτσι κατεύθυνα μια ομάδα, μια ερευνητική ομάδα, από 17 άνδρες από τον Καναδά, τη Νορβηγία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό Ωκεανό. Αυτά τα νησιά βρίσκονται ανάμεσα στη Νορβηγία και τον Βόρειο Πόλο. Ξεθάψαμε έξι πτώματα, που είχαν πεθάνει από την ισπανική γρίπη και είχαν ταφεί στο μόνιμα παγωμένο έδαφος και ελπίζαμε ότι το παγωμένο έδαφος θα είχε διατηρήσει το σώμα και τον ιό.
Well, I was a professor in my mid-20s when I first heard those shocking facts and the scientist in me wanted to know why and how. My curiosity would lead me to a frozen land and to lead an expedition to uncover the cause of the 1918 Spanish flu. I wanted to test our current drugs against one of history's deadliest diseases. I hoped we could make a flu vaccine that would be effective against the virus and mutation of it, should it ever return. And so I led a team, a research team, of 17 men from Canada, Norway, the United Kingdom and the United States to the Svalbard Islands in the Arctic Ocean. These islands are between Norway and the North Pole. We exhumed six bodies who had died of Spanish flu and were buried in the permafrost and we hoped the frozen ground would preserve the body and the virus.
Τώρα ξέρω τι περιμένετε όλοι, αυτή τη μεγάλη επιστημονική αποπληρωμή. Αλλά η επιστημονική μου ιστορία δεν έχει τέτοιο φαντασμαγορικό τέλος του Χόλιγουντ. Οι περισσότερες δεν έχουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκαμε τον ιό, αλλά αναπτύξαμε νέες τεχνικές για να ξεθάβουμε ασφαλώς πτώματα που μπορεί να περιέχουν ιούς. Αναπτύξαμε νέες τεχνικές για την ασφαλή αφαίρεση ιστού που μπορεί να περιέχει ιό. Και αναπτύξαμε νέα πρωτόκολλα ασφαλείας για να προστατέψουμε την επιστημονική μας ομάδα και την κοινότητα. Κάναμε σημαντικές συνεισφορές στην επιστήμη παρόλο που αυτά που συνεισφέραμε, δεν ήταν αυτά που αρχικά σκοπεύαμε. Συχνά στην επιστήμη οι προσπάθειες αποτυγχάνουν, τα αποτελέσματα αποδεικνύονται ελλιπή και οι θεωρίες δεν επαληθεύονται. Στην επιστήμη, η έρευνα χτίζει πάνω στη δουλειά και τη γνώση άλλων, ή με το να βλέπεις πιο μακριά, «με το να στέκεσαι στις πλάτες των γιγάντων», όπως είπε και ο Νεύτωνας. Το σημαντικό είναι οι επιστήμονες να είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τι θέλουν να εξερευνήσουν, με τι είναι παθιασμένοι, και πρέπει να είναι ελεύθεροι να δημοσιεύουν όσα βρίσκουν.
Now, I know what you are all waiting for, that big scientific payoff. But my science story doesn't have that spectacular Hollywood ending. Most don't. Truth is, we didn't find the virus, but we did develop new techniques to safely exhume bodies that might contain virus. We did develop new techniques to safely remove tissue that might contain virus. And we developed new safety protocols to protect our research team and the nearby community. We made important contributions to science even though the contributions we made were not the ones originally intended. In science, attempts fail, results prove inconclusive and theories don't pan out. In science, research builds upon the work and knowledge of others, or by seeing further, by standing on the shoulders of giants, to paraphrase Newton. The point is, scientists must be free to choose what they want to explore, what they are passionate about and they must be free to report their findings.
Με ακούσατε να λέω ότι ο σεβασμός για την επιστήμη άρχισε να βελτιώνεται στον Καναδά το 2015. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι μαθήματα μπορεί να έχουμε να μοιραστούμε; Λοιπόν, θα πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή που ήμουν καθηγήτρια. Παρακολουθούσα καθώς υπηρεσίες, κυβερνήσεις και εταιρίες ανά τον κόσμο απέκρυπταν πληροφορίες για την κλιματική αλλαγή. Με εξόργιζε. Δε με άφηνε να κοιμηθώ τις νύχτες. Πώς μπορούσαν οι πολιτικοί να διαστρεβλώνουν επιστημονικά δεδομένα για κομματικό όφελος; Έτσι έκανα ό,τι θα έκανε όποιος νιώθει απέχθεια για το τρέχον πολιτικό καθεστώς: Έβαλα υποψηφιότητα για αξίωμα, και κέρδισα.
You heard me say that respect for science started to improve in Canada in 2015. How did we get here? What lessons might we have to share? Well, it actually goes back to my time as a professor. I watched while agencies, governments and industries around the world suppressed information on climate change. It infuriated me. It kept me up at night. How could politicians twist scientific fact for partisan gain? So I did what anyone appalled by politics would do: I ran for office, and I won.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Νόμιζα ότι θα χρησιμοποιούσα το νέο μου πολιτικό πρόγραμμα για να μιλήσω για τη σημασία της επιστήμης. Σύντομα μετατράπηκε σε μάχη για την ελευθερία της επιστήμης. Εξάλλου, ήμουν επιστήμονας, προερχόμουν από έναν κόσμο υπό επίθεση, και είχα νιώσει προσωπικά το αίσχος. Θα μπορούσα να είμαι φωνή για όσους έχουν καταπνίγει. Άλλα έμαθα γρήγορα ότι οι επιστήμονες ήταν αγχωμένοι, ή ακόμα και φοβούνταν να μου μιλήσουν.
I thought I would use my new platform to talk about the importance of science. It quickly became a fight for the freedom of science. After all, I was a scientist, I came from the world under attack, and I had personally felt the outrage. I could be a voice for those who were being silenced. But I quickly learned that scientists were nervous, even afraid to talk to me.
Ένας κυβερνητικός επιστήμονας και φίλος μου, θα τον λέμε Μάκφερσον, ανησυχούσε για το αντίκτυπο που είχαν οι κυβερνητικές πολιτικές στην έρευνά του και την κατάσταση της επιστήμης που όλο και χειροτέρευε στον Καναδά. Ανησυχούσε τόσο πολύ που μου έγραφε από τον λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της γυναίκας του επειδή φοβόταν ότι η τηλεφωνική κλήση μπορούσε να εντοπιστεί. Ήθελε να τον καλώ στο κινητό της γυναίκας του ώστε η κλήση να μην μπορεί να εντοπιστεί. Εύχομαι να έκανα πλάκα. Γρήγορα άρχισα να βλέπω ξεκάθαρα τι συνέβαινε στον Καναδά. Πώς μπορούσε ο επί 20 χρόνια φίλος μου να φοβάται τόσο να μου μιλήσει; Οπότε έκανα αυτό που μπορούσα εκείνο τον καιρό. Άκουγα και μοιραζόμουν αυτά που μάθαινα με τον φίλο μου στο Κοινοβούλιο, έναν άνθρωπο που ενδιαφερόταν για ό,τι αφορούσε το περιβάλλον, την επιστήμη, την τεχνολογία, την καινοτομία. Και μετά, το 2015 έγιναν εκλογές και το κόμμα μας νίκησε. Και σχηματίσαμε κυβέρνηση. Και αυτός ο φίλος μου είναι τώρα ο Πρωθυπουργός του Καναδά, ο Τζάστιν Τρυντώ.
One government scientist, a friend of mine, we'll call him McPherson, was concerned about the impact government policies were having on his research and the state of science deteriorating in Canada. He was so concerned, he wrote to me from his wife's email account because he was afraid a phone call could be traced. He wanted me to phone his wife's cell phone so that call couldn't be traced. I only wish I were kidding. It quickly brought what was happening in Canada into sharp focus for me. How could my friend of 20 years be that afraid to talk to me? So I did what I could at the time. I listened and I shared what I learned with my friend in Parliament, a man who was interested in all things environment, science, technology, innovation. And then the 2015 election rolled around and our party won. And we formed government. And that friend of mine is now the Prime Minister of Canada, Justin Trudeau.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Και με ρώτησε αν θα υπηρετούσα ως Υπουργός Επιστήμης στην κυβέρνησή του. Μαζί, και με την υπόλοιπη κυβέρνηση, εργαζόμαστε σκληρά για να αποκαταστήσουμε τη θέση της επιστήμης. Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη τη μέρα τον Δεκέμβριο του 2015 όταν στάθηκα περήφανα στο Κοινοβούλιο και είπα, «Ο πόλεμος ενάντια στην επιστήμη έχει πλέον τελειώσει».
And he asked if I would serve as his Minister of Science. Together, with the rest of the government, we are working hard to restore science to its rightful place. I will never forget that day in December 2015 when I proudly stood in Parliament and proclaimed, "The war on science is now over."
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Και έχουμε δουλέψει σκληρά για να στηρίξουμε τα λόγια με πράξεις. Είχαμε πολλές επιτυχίες. Υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε, επειδή δημιουργούμε αυτή την πολιτισμική αλλαγή. Αλλά θέλουμε οι κυβερνητικοί επιστήμονες να μιλούν στα ΜΜΕ και στο κοινό. Θα πάρει χρόνο, αλλά έχουμε δεσμευτεί. Γιατί ο Καναδάς θεωρείται φάρος για την επιστήμη παγκοσμίως. Και θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα, ότι δεν παίζεις με κάτι τόσο θεμελιώδες, τόσο πολύτιμο, όσο η επιστήμη.
And I have worked hard to back up those words with actions. We've had many successes. There's still more work to do, because we're building this culture shift. But we want our government scientists to talk to the media, talk to the public. It'll take time, but we are committed. After all, Canada is seen as a beacon for science internationally. And we want to send a message that you do not mess with something so fundamental, so precious, as science.
Έτσι, για τον Δρ. Μπόθγουελ, την Κλαίρ και τη Βέρα, τον Μάκφερσον και όλες τις άλλες φωνές: αν δείτε ότι η επιστήμη καταπνίγεται, καταπιέζεται, ή γίνεται θύμα επίθεσης, μιλήστε. Αν δείτε ότι οι επιστήμονες αποσιωπούνται, μιλήστε. Πρέπει οι ηγέτες μας να μας δίνουν λογαριασμό. Είτε αυτό γίνεται με την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου, είτε με το να γράφουμε μία άποψη σε εφημερίδα, είτε ξεκινώντας μια συζήτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι η συλλογική μας φωνή που θα διασφαλίσει ελευθερία της επιστήμης. Εξάλλου, η επιστήμη είναι για όλους, και θα οδηγήσει σε ένα καλύτερο, λαμπρότερο, τολμηρότερο μέλλον για όλους.
So, for Dr. Bothwell, for Claire and Vera, for McPherson and all those other voices, if you see that science is being stifled, suppressed or attacked, speak up. If you see that scientists are being silenced, speak up. We must hold our leaders to account. Whether that is by exercising our right to vote, whether it is by penning an op-ed in a newspaper or by starting a conversation on social media, it is our collective voice that will ensure the freedom of science. And after all, science is for everyone, and it will lead to a better, brighter, bolder future for us all.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)