Začneme v roce 1964. Bobu Dylanovi je 23 let, a je na vrcholu svojí kariéry. Je označován za hlas generace, a chrlí klasické písně zdánlivě neskutečnou rychlostí, ale je tu malá menšina odpůrců a ti prohlašují, že Bob Dylan krade písně ostatním.
We're going to begin in 1964. Bob Dylan is 23 years old, and his career is just reaching its pinnacle. He's been christened the voice of a generation, and he's churning out classic songs at a seemingly impossible rate, but there's a small minority of dissenters, and they claim that Bob Dylan is stealing other people's songs.
Rok 2004. Brian Burton, známý jako Danger Mouse, vzal "Bílé album" Beatles, zkombinoval ho s "Černým albem" od Jay-Z a vytvořil "Šedé album". "Šedé album" se okamžitě stalo internetovou senzací a společnost vydávající Beatles poslala nespočet výzev o stažení z oběhu pro "nekalou soutěž a poškozování jejího cenného vlastnictví".
2004. Brian Burton, aka Danger Mouse, takes the Beatles' "White Album," combines it with Jay-Z's "The Black Album" to create "The Grey Album." "The Grey Album" becomes an immediate sensation online, and the Beatles' record company sends out countless cease-and-desist letters for "unfair competition and dilution of our valuable property."
"Šedé album" je remix. Je to nové médium vytvořené ze starého média. K jeho výrobě se používají tři techniky: kopírování, transformování a kombinování. A tak se remixuje. Vezmete existující písně, rozsekáte je, části přetransformujete, zkombinujete je zpět dohromady a máte novou píseň, ale tato nová píseň je zřetelně složena ze starých písní.
Now, "The Grey Album" is a remix. It is new media created from old media. It was made using these three techniques: copy, transform and combine. It's how you remix. You take existing songs, you chop them up, you transform the pieces, you combine them back together again, and you've got a new song, but that new song is clearly comprised of old songs.
Ale myslím si, že toto nejsou jediné komponenty remixů. Myslím si, že to jsou základní prvky kreativity obecně. Myslím si, že všechno je remix a myslím si, že je lepší takhle vnímat kreativitu.
But I think these aren't just the components of remixing. I think these are the basic elements of all creativity. I think everything is a remix, and I think this is a better way to conceive of creativity.
Dobrá, vraťme se zpět do roku 1964 a poslechněme si odkud některé rané Dylanovy písně pocházejí. Porovnáme je zde jednu vedle druhé.
All right, let's head back to 1964, and let's hear where some of Dylan's early songs came from. We'll do some side-by-side comparisons here.
Dobrá, první píseň kterou uslyšíte, se jmenuje "Nottamun Town". Je to folkový tradicionál. A hned po ní uslyšíme Dylanovu "Masters of War".
All right, this first song you're going to hear is "Nottamun Town." It's a traditional folk tune. After that, you'll hear Dylan's "Masters of War."
Jean Ritchie: V městě Nottamun nikdo nehlídá,
Jean Ritchie: ♫ In Nottamun Town, not a soul would look out, ♫
nikdo nehledá, nikdo se na nikoho nedívá spatra.
♫ not a soul would look up, not a soul would look down. ♫
Bob Dylan: Pojďte vy přeborníci ve válčení,
Bob Dylan: ♫ Come you masters of war, ♫
vy co stavíte velké zbraně, vy co stavíte létající smrt,
♫ you that build the big guns, you that build the death planes, ♫
Vy co stavíte všechny ty bomby.
♫ You that build all the bombs. ♫
Kirby Ferguson: Dobře, je to tatáž základní melodie a celková struktura. Další je "The Patriot Game" od Dominica Behana. A společně s ní uslyšíte Dylanovu "With God on Our Side".
Kirby Ferguson: Okay, so that's the same basic melody and overall structure. This next one is "The Patriot Game," by Dominic Behan. Alongside that, you're going to hear "With God on Our Side," by Dylan.
Dominic Behan: Za mnou všichni mladí rebelové
Dominic Behan: ♫ Come all ye young rebels, ♫
a poslouchejte moji píseň,
♫ and list while I sing, ♫
o lásce k zemi, což je strašlivá věc.
♫ for the love of one's land is a terrible thing. ♫
BD: Ó, mé jméno je nic,
BD: ♫ Oh my name it is nothin', ♫
čím jsem starší, tím je míň,
♫ my age it means less, ♫
pocházím ze země jménem Středozápad.
♫ the country I come from is called the Midwest. ♫
KF: Tedy v tomto případě Dylan přiznává, že musel slyšet "The Patriot Game", potom na ni zapoměl a když ta píseň jaksi vybublala na povrch, do jeho hlavy, rozhodl se, že to bude jeho píseň.
KF: Okay, so in this case, Dylan admits he must have heard "The Patriot Game," he forgot about it, then when the song kind of bubbled back up in his brain, he just thought it was his song.
Poslední je "Who's Going To Buy You Ribbons", další folkový tradicionál. A spolu s ní "Don't Think Twice, It's All Right". Tato je víc o textu.
Last one, this is "Who's Going To Buy You Ribbons," another traditional folk tune. Alongside that is "Don't Think Twice, It's All Right." This one's more about the lyric.
Paul Clayton: Nač teď sedět a vzdychat,
Paul Clayton: ♫ It ain't no use to sit and sigh now, ♫
drahá, nač teď sedět a plakat.
♫ darlin', and it ain't no use to sit and cry now. ♫
BD: Nač tu sedět a lámat si hlavu, holka,
BD: ♫ It ain’t no use to sit and wonder why, babe, ♫
stejně na tom houby sejde,
♫ if you don't know by now, ♫
nač tu sedět a ptát se proč, holka,
♫ and it ain't no use to sit and wonder why, babe, ♫
přece vůbec o nic nejde.
♫ it'll never do somehow. ♫
KF: Takových je spousty. Odhaduje se, že dvě třetiny melodií, které Dylan kdy použil, jsou vypůjčené. U folkových zpěváků je to celkem běžné. Zde je rada od Dylanova idola, Woody Guthrieho:
KF: Okay, now, there's a lot of these. It's been estimated that two thirds of the melodies Dylan used in his early songs were borrowed. This is pretty typical among folk singers. Here's the advice of Dylan's idol, Woody Guthrie.
"Svět je důležitý. Netrap se s nápěvem. Vezmi melodii, tam kde zpívaj nízko, zpívej vysoko, zpívej rychle, kde zpívaj pomalu a máš novou písničku." (Smích) (Potlesk) A to je přesně to, co Woody Guthrie dělal a jsem si jistý, že výsledky poznáte. (Hudba) Tuhle píseň známe, že? Známe ji? Vlastně ne. Jmenuje se "When the World's on Fire", velmi stará melodie, v tomto případě v provedení Carter Family. Guthri ji adaptoval na "This Land Is Your Land". Bob Dylan, jako všichni folkaři, kopíroval melodie, transformoval je a kombinoval je s novými texty, které byly také často porůznu smíchané z jiných věcí.
"The worlds are the important thing. Don't worry about tunes. Take a tune, sing high when they sing low, sing fast when they sing slow, and you've got a new tune." (Laughter) (Applause) And that's, that's what Guthrie did right here, and I'm sure you all recognize the results. (Music) We know this tune, right? We know it? Actually you don't. That is "When the World's on Fire," a very old melody, in this case performed by the Carter Family. Guthrie adapted it into "This Land Is Your Land." So, Bob Dylan, like all folk singers, he copied melodies, he transformed them, he combined them with new lyrics which were frequently their own concoction of previous stuff.
Americké autorské a patentní právo se staví proti této představě stavění na práci ostatních. Místo toho tyto zákony používají po celém světě celkem směšnou analogii s majetkem. Kreativní práce může být vskutku tak trochu jako majetek, ale je to majetek, na kterém stavíme všichni a díla mohou zakořenit a růst pouze pokud pro ně byla připravena půda.
Now, American copyright and patent laws run counter to this notion that we build on the work of others. Instead, these laws and laws around the world use the rather awkward analogy of property. Now, creative works may indeed be kind of like property, but it's property that we're all building on, and creations can only take root and grow once that ground has been prepared.
Henry Ford jednou řekl: "Nevynalezl jsem nic nového. Prostě jsem dal dohromady poznatky ostatních, za kterými stojí století práce. Pokrok nastává tehdy, když všechny okolnosti jsou připravené a je to nevyhnutelné."
Henry Ford once said, "I invented nothing new. I simply assembled the discoveries of other men behind whom were centuries of work. Progress happens when all the factors that make for it are ready and then it is inevitable."
Rok 2007. Debut iPhonu. Apple bezpochyby přináší inovaci dřív, ale jeho čas se blížil, protože klíčová technologie se vyvíjela desítky let. Vícedotykové ovládání zařízení pomocí dotykového displeje. Steve Jobs při uvedení multidotykového ovládání udělal vtip, který spíš nevěstil nic dobrého.
2007. The iPhone makes it debut. Apple undoubtedly brings this innovation to us early, but its time was approaching because its core technology had been evolving for decades. That's multi-touch, controlling a device by touching its display. Here is Steve Jobs introducing multi-touch and making a rather foreboding joke.
Steve Jobs: A vynalezli jsme novou technologii a nazvali ji multidotykové ovládání. Můžete pomocí ní dělat gesta několika prsty zaráz a samozřejmě jsme ji patentovali. (Smích) KF: Ano. A přesto, tady je multidotykové ovládání v akci. Je to na TEDu, ve skutečnosti o rok dříve. Toto je Jeff Han a tohle je podle mě multidotykové ovládání. Je to přinejmenším ze stejného soudku. Poslechněme si, co Jeff Han řekl o této "hypermoderní" technologii. Jeff Han: Multidotykové ovládání není nic - není nic úplně nového. Lidé jako Bill Buxton si s touto myšlenkou pohrávali v 80-tých letech. Tato technologie, víte, není zde to nejúžasnější, snad jen její nově objevená použitelnost. KF: Je si celkem jistý, že to není novinka. To, co je patentované, není multidotyk jako celek. Patentované jsou malé části a právě v těchto malých detailech můžeme zřetelně vidět patentové právo v rozporu se záměrem: podporovat vývoj užitečného umění.
Steve Jobs: And we have invented a new technology called multi-touch. You can do multi-fingered gestures on it, and boy have we patented it. (Laughter) KF: Yes. And yet, here is multi-touch in action. This is at TED, actually, about a year earlier. This is Jeff Han, and, I mean, that's multi-touch. It's the same animal, at least. Let's hear what Jeff Han has to say about this newfangled technology. Jeff Han: Multi-touch sensing isn't anything -- isn't completely new. I mean, people like Bill Buxton have been playing around with it in the '80s. The technology, you know, isn't the most exciting thing here right now other than probably its newfound accessibility. KF: So he's pretty frank about it not being new. So it's not multi-touch as a whole that's patented. It's the small parts of it that are, and it's in these small details where we can clearly see patent law contradicting its intent: to promote the progress of useful arts.
Zde je první odemykání přejetím prstu. A to je k tomu vše. Apple si to nechal patentovat. Je to 28 stránkový softwarový patent, ale shrnu, co zahrnuje. Varuji před vyzrazením zápletky: Odemčení telefonu posunutím ikony prstem. (Smích) Přeháním jen trochu. Je to rozsáhlý patent.
Here is the first ever slide-to-unlock. That is all there is to it. Apple has patented this. It's a 28-page software patent, but I will summarize what it covers. Spoiler alert: Unlocking your phone by sliding an icon with your finger. (Laughter) I'm only exaggerating a little bit. It's a broad patent.
Může tento nápad někdo vlastnit? Tehdy v osmdesátých letech nebyly žádné softwarové patenty a Xerox byl průkopníkem grafického uživatelského rozhraní. Co kdyby si nechali patentovat kontextové menu, posuvníky, plochu s ikonami, které vypadají jako složky a listy papíru? Dokázala by mladá a nezkušená firma Apple ustát právní útok ze strany daleko větší a vyspělejší společnosti jako Xerox?
Now, can someone own this idea? Now, back in the '80s, there were no software patents, and it was Xerox that pioneered the graphical user interface. What if they had patented pop-up menus, scrollbars, the desktop with icons that look like folders and sheets of paper? Would a young and inexperienced Apple have survived the legal assault from a much larger and more mature company like Xerox?
Tato myšlenka, že všechno je remix, by mohla znít přijatelně selskému rozumu, dokud nejste ten, koho remixují. Například ... SJ: Myslím, že Picasso měl rčení. Říkával: "Dobří umělci kopírují. Velcí umělci kradou." Víte, nikdy jsme neměli v sobě kousek studu, když jsme ostatním kradli skvělé nápady. KF: Dobrá, to bylo v roce '96. Teď máme rok 2010. "Zničím Android, protože je to kradený produkt." (Smích) "Jsem ochoten kvůli tomu rozpoutat termonukleární válku." (Smích) Dobrá, takže jinými slovy, velcí umělci kradou, ale ode mě nesmějí. (Smích)
Now, this idea that everything is a remix might sound like common sense until you're the one getting remixed. For example ... SJ: I mean, Picasso had a saying. He said, "Good artists copy. Great artists steal." And we have, you know, always been shameless about stealing great ideas. KF: Okay, so that's in '96. Here's in 2010. "I'm going to destroy Android because it's a stolen product." (Laughter) "I'm willing to go thermonuclear war on this." (Laughter) Okay, so in other words, great artists steal, but not from me. (Laughter)
Behaviorální ekonomové by mohli odkazovat na tento druh věci jako na ztrátu averze. Máme silné předpoklady chránit to, co cítíme, že je naše. Nemáme takovou averzi vůči kopírování toho, co mají ostatní, protože to děláme neustále.
Now, behavioral economists might refer to this sort of thing as loss aversion We have a strong predisposition towards protecting what we feel is ours. We have no such aversion towards copying what other people have, because we do that nonstop.
To je ta rovnice, kterou bereme v úvahu. Máme zákony, které vpodstatě nakládají s myšlenkovým dílem jako s majetkem, plus impozantní náhrady nebo odškodnění ve sporech o autorství, plus obrovské právní výdaje, abyste se ochránili u soudu, plus nepřesný úsudek při vnímání ztráty. A výsledek vypadá takto. To jsou poslední čtyři roky žalob kvůli smartphonům. Dělá to reklamu pokroku v užitkovém umění?
So here's the sort of equation we're looking at. We've got laws that fundamentally treat creative works as property, plus massive rewards or settlements in infringement cases, plus huge legal fees to protect yourself in court, plus cognitive biases against perceived loss. And the sum looks like this. That is the last four years of lawsuits in the realm of smartphones. Is this promoting the progress of useful arts?
Rok 1983. Bobu Dylanovi je 42 a jeho čas ve středu pozornosti kultury je dávno ten tam. Nahrává píseň s názvem "Blind Willie McTell" podle slavného bluesového zpěváka a ta píseň je cesta minulostí, cesta daleko temnější dobou, která však byla jednodušší, kdy muzikanti jako Willie McTell neměli moc iluzí o tom, co udělali. "Kradu je ostatním spisovatelům ale uspořádám si je podle sebe."
1983. Bob Dylan is 42 years old, and his time in the cultural spotlight is long since past. He records a song called "Blind Willie McTell," named after the blues singer, and the song is a voyage through the past, through a much darker time, but a simpler one, a time when musicians like Willie McTell had few illusions about what they did. "I jump 'em from other writers but I arrange 'em my own way."
Myslím, že to je to, co většina z nás dělá. Naše kreativita pochází z nedostatku, ne zevnitř. Nespadli jsme z nebe. Jsme závislí jeden na druhém a když si to přiznáme, není to známka průměrnosti nebo nepůvodnosti. Je to odpoutání se od falešných dojmů a je to podnět k tomu, abychom od sebe mnoho neočekávali, ale prostě začali něco dělat.
I think this is mostly what we do. Our creativity comes from without, not from within. We are not self-made. We are dependent on one another, and admitting this to ourselves isn't an embrace of mediocrity and derivativeness. It's a liberation from our misconceptions, and it's an incentive to not expect so much from ourselves and to simply begin.
Děkuji vám mnohokrát. Byla to tu pro mě čest. Děkuji. (Potlesk) Děkuji. Děkuji. (Potlesk) Děkuji. (Potlesk)
Thank you so much. It was an honor to be here. Thank you. (Applause) Thank you. Thank you. (Applause) Thank you. (Applause)