Ще започнем от 1964 г. Боб Дилън е на 23 г. и кариерата му е на върха. Наречен е гласа на поколението и пее класически песни с невероятна скорост, но малка група недоволни твърдят, че Боб Дилън краде песни.
We're going to begin in 1964. Bob Dylan is 23 years old, and his career is just reaching its pinnacle. He's been christened the voice of a generation, and he's churning out classic songs at a seemingly impossible rate, but there's a small minority of dissenters, and they claim that Bob Dylan is stealing other people's songs.
2004 г. Браян Бъртън, също известен като Денджър маус, взима "Белия албум" на Битълс, съчетава го с "Черният албум" на Джей - Зи, за да създаде "Сивият албум". "Сивият албум" веднага става сензация онлайн и записващата компания на Битълс изпраща много писма за спирането му, поради "нечестна конкуренция и унищожаване на ценна собственост".
2004. Brian Burton, aka Danger Mouse, takes the Beatles' "White Album," combines it with Jay-Z's "The Black Album" to create "The Grey Album." "The Grey Album" becomes an immediate sensation online, and the Beatles' record company sends out countless cease-and-desist letters for "unfair competition and dilution of our valuable property."
Сега "Сивият албум" е ремикс. Той е нова медия, създадена от стара медия. Създаден е, като са използвани три техники: копиране, трансформиране и съчетаване. Ето как се прави ремикс. Взимате съществуващи песни, разделяте ги, трансформирате парчетата, съчетавате ги отново и получавате нова песен, но тази нова песен се състои от стари песни.
Now, "The Grey Album" is a remix. It is new media created from old media. It was made using these three techniques: copy, transform and combine. It's how you remix. You take existing songs, you chop them up, you transform the pieces, you combine them back together again, and you've got a new song, but that new song is clearly comprised of old songs.
Но мисля, че това не са само компонентите на ремиксирането. Мисля, че това са основните елементи на всяко творчество. Мисля, че всичко е ремикс и мисля, че това е по-добър начин да се създава творчество.
But I think these aren't just the components of remixing. I think these are the basic elements of all creativity. I think everything is a remix, and I think this is a better way to conceive of creativity.
Добре, нека се върнем в 1964 г. и нека да чуем откъде дойдоха някои от ранните песни на Дилън. Тук ще направим някои сравнения.
All right, let's head back to 1964, and let's hear where some of Dylan's early songs came from. We'll do some side-by-side comparisons here.
Добре, тази първа песен, която ще чуете, е "Нотамун таун". Тя е традиционна фолклорна песен. След това ще чуете "Мастърс ъф уор" на Дилън.
All right, this first song you're going to hear is "Nottamun Town." It's a traditional folk tune. After that, you'll hear Dylan's "Masters of War."
Джийн Ричи: ♫ В Нотамун таун, нито един човек не поглежда навън,♫
Jean Ritchie: ♫ In Nottamun Town, not a soul would look out, ♫
♫ нито един човек не поглежда навън, нито един човек не поглежда надолу.♫
♫ not a soul would look up, not a soul would look down. ♫
Боб Дилън: ♫ Елате, господари на войната,♫
Bob Dylan: ♫ Come you masters of war, ♫
♫ вие, които създавате големи оръжия, вие, които създавате смъртоносни самолети, ♫
♫ you that build the big guns, you that build the death planes, ♫
♫ вие, които създавате всички бомби.♫
♫ You that build all the bombs. ♫
Кърби Фергюсън: Добре, това е същата основна мелодия и обща структура. Следващата песен е "Патриот гейм" на Доминик Бехан. Освен това, ще чуете "С бог на наша страна" на Дилън.
Kirby Ferguson: Okay, so that's the same basic melody and overall structure. This next one is "The Patriot Game," by Dominic Behan. Alongside that, you're going to hear "With God on Our Side," by Dylan.
Доминик Бехан: ♫ Елате, млади възстанници ♫
Dominic Behan: ♫ Come all ye young rebels, ♫
♫ и се запишете, докато пея, ♫
♫ and list while I sing, ♫
♫ защото любовта към нечия земя е ужасно нещо.♫
♫ for the love of one's land is a terrible thing. ♫
БД: ♫ О, името ми е нищо, ♫
BD: ♫ Oh my name it is nothin', ♫
♫ възрастта ми не значи нищо,♫
♫ my age it means less, ♫
♫ областта, от която идвам, се нарича Мидуест. ♫
♫ the country I come from is called the Midwest. ♫
КФ: Добре, в този случай, Дилън признава, че трябва да е чул "Дъ патриот гейм", забравил е за нея, после, когато песента изкочила в съзнанието му, той си помислил, че това е негова песен.
KF: Okay, so in this case, Dylan admits he must have heard "The Patriot Game," he forgot about it, then when the song kind of bubbled back up in his brain, he just thought it was his song.
Последната песен е "Кой ще ти купи панделки", друга традиционна фолклорна песен. Освен това, ще чуете "Не мисли два пъти, добре е". Тази е повече относно текста.
Last one, this is "Who's Going To Buy You Ribbons," another traditional folk tune. Alongside that is "Don't Think Twice, It's All Right." This one's more about the lyric.
Пол Клейтън: ♫Няма полза да седиш и въздишаш сега,♫
Paul Clayton: ♫ It ain't no use to sit and sigh now, ♫
♫скъпа и няма полза да плачеш сега.♫
♫ darlin', and it ain't no use to sit and cry now. ♫
БД: ♫Няма полза да седиш и да се чудиш защо, бейби,♫
BD: ♫ It ain’t no use to sit and wonder why, babe, ♫
♫ако до сега не знаеш♫
♫ if you don't know by now, ♫
♫ и няма полза да седиш и да се чудиш защо, бейб,♫
♫ and it ain't no use to sit and wonder why, babe, ♫
♫ това никога не става.♫
♫ it'll never do somehow. ♫
КФ: Добре, има много такива песни. Установено е, че две трети от мелодиите, които Дилън е използвал в ранните си песни, са заемки. Това е типично за фолк певците. Ето съвета на идола на Дилън, Уди Гътри.
KF: Okay, now, there's a lot of these. It's been estimated that two thirds of the melodies Dylan used in his early songs were borrowed. This is pretty typical among folk singers. Here's the advice of Dylan's idol, Woody Guthrie.
"Световете са нещо важно. Не се безспокойте за песните. Вземете песен, пейте високо, когато те пеят тихо, пейте бързо, когато те пеят бавно и имате нова песен". (Смях) (Аплодисменти) Ето какво Гутри направи тук и съм сигурен, че ще познаете резултатите. (Музика) Знаем тази песен, нали? Знаем ли я? Всъщност не я знаете. Това е "Когато света е подпален", много стара мелодия, в този случай се изпълнява от Картър Фамили. Гутри я адаптира в "Тази земя е ваша земя". Боб Дилън, като всички фолклорни певци, копираше мелодии, трансформираше ги, съчетаваше ги с нов текст, който често пъти беше комбинация от предишния състав.
"The worlds are the important thing. Don't worry about tunes. Take a tune, sing high when they sing low, sing fast when they sing slow, and you've got a new tune." (Laughter) (Applause) And that's, that's what Guthrie did right here, and I'm sure you all recognize the results. (Music) We know this tune, right? We know it? Actually you don't. That is "When the World's on Fire," a very old melody, in this case performed by the Carter Family. Guthrie adapted it into "This Land Is Your Land." So, Bob Dylan, like all folk singers, he copied melodies, he transformed them, he combined them with new lyrics which were frequently their own concoction of previous stuff.
Американските търговски права и закони за патенти са против идеята, да създаваме песни от творбите на други хора. Вместо това, тези закони и законите по света използват странна аналогия за собственост. Творческите работи са вид собственост, но това е собственост, която всички продължаваме да създаваме и творбите могат да се разпространят само след като почвата е създадена.
Now, American copyright and patent laws run counter to this notion that we build on the work of others. Instead, these laws and laws around the world use the rather awkward analogy of property. Now, creative works may indeed be kind of like property, but it's property that we're all building on, and creations can only take root and grow once that ground has been prepared.
Веднъж Хенри Форд каза: "Не съм измислил нищо ново. Просто сглобих откритията на други хора, които бяха създадени през вековете. Прогресът се случва, когато всички фактори, които го съставят, са готови и той е необратим".
Henry Ford once said, "I invented nothing new. I simply assembled the discoveries of other men behind whom were centuries of work. Progress happens when all the factors that make for it are ready and then it is inevitable."
2007 г. iPhone прави дебют. Епъл несъмнено ни донесе тази иновация рано, но неговото време наближаваше, защото технологията му се развиваше от десетилетия. Това е мулти - тъч, което управлява устройство чрез докосване на дисплея му. Това е Стив Джобс, който ни запознава с мулти - тъч и казва предсказателен виц.
2007. The iPhone makes it debut. Apple undoubtedly brings this innovation to us early, but its time was approaching because its core technology had been evolving for decades. That's multi-touch, controlling a device by touching its display. Here is Steve Jobs introducing multi-touch and making a rather foreboding joke.
Стив Джобс: Изобретили сме нова технология, наречена мулти - тъч. Можете да движите пръстите си върху него и сме го патентовали. (Смях) КФ: Да. Ето мулти - тъч в действие. Това е в TED, преди около една година. Това е Джеф Хан и искам да кажа, че това е мулти - тъч. То е същото. Нека да чуем, какво ще ни каже Джеф Хан за тази нова технология. Джеф Хан: Мулти - тъч сенсинг не е нещо изцяло ново. Искам да кажа, че хора като Бил Бъкстън са играли с него през 1980-те години. Технологията не е най-вълнуващото нещо тук, освен, може би, новото сглобяване. КФ: Той е честен, че това не е ново. Не самия мулти - тъч е патентован. Патентовани са малките му части и в тези малки детайли можем да видим, че законът за патентите противоречи на намерението си: да улеснява напредъка на полезните изкуства.
Steve Jobs: And we have invented a new technology called multi-touch. You can do multi-fingered gestures on it, and boy have we patented it. (Laughter) KF: Yes. And yet, here is multi-touch in action. This is at TED, actually, about a year earlier. This is Jeff Han, and, I mean, that's multi-touch. It's the same animal, at least. Let's hear what Jeff Han has to say about this newfangled technology. Jeff Han: Multi-touch sensing isn't anything -- isn't completely new. I mean, people like Bill Buxton have been playing around with it in the '80s. The technology, you know, isn't the most exciting thing here right now other than probably its newfound accessibility. KF: So he's pretty frank about it not being new. So it's not multi-touch as a whole that's patented. It's the small parts of it that are, and it's in these small details where we can clearly see patent law contradicting its intent: to promote the progress of useful arts.
Ето първия слайд - ту - ънлок. Това е всичко. Епъл патентова това. Това е патент на софтуеър от 28 страници, но ще кажа накратко, какво обхваща той. Предупреждение: Отключване на телефона ви, като плъзгате икона с пръст. (Смях) Преувеличавам малко. Това е голям патент.
Here is the first ever slide-to-unlock. That is all there is to it. Apple has patented this. It's a 28-page software patent, but I will summarize what it covers. Spoiler alert: Unlocking your phone by sliding an icon with your finger. (Laughter) I'm only exaggerating a little bit. It's a broad patent.
Някой може ли да каже, за какво е? Да се върнем към 1980-те години, тогава нямаше патенти на софтуеър и Ксерокс изобрети графичния потребителски интерфейс. Какво щеше да стане, ако те бяха патентовали изкачащи менюта, скролбари, екрана с икони, които изглеждат като папки и листа хартия? Щеше ли младата и неопитна Епъл да преживее законовото нарушение от много по-голямата и зряла компания Ксерокс?
Now, can someone own this idea? Now, back in the '80s, there were no software patents, and it was Xerox that pioneered the graphical user interface. What if they had patented pop-up menus, scrollbars, the desktop with icons that look like folders and sheets of paper? Would a young and inexperienced Apple have survived the legal assault from a much larger and more mature company like Xerox?
Идеята, че всичко е ремикс може да звучи правдиво, докато вие не станете този, който е ремикснат. Например ... СДж: Искам да кажа, че Пикасо имаше поговорка. Той каза: "Добрите художници копират. Великите художници крадат". Както знаете, винаги е било безсрамно да се крадат големи идеи. КФ: Добре, това е през 1996 г. Ето ни в 2010 г. "Ще разруша Андроид, защото е откраднат продукт". (Смях) "Ще започна термоядрена война за това". (Смях) Добре, с други думи, големите художници крадат, но не от мен. (Смях)
Now, this idea that everything is a remix might sound like common sense until you're the one getting remixed. For example ... SJ: I mean, Picasso had a saying. He said, "Good artists copy. Great artists steal." And we have, you know, always been shameless about stealing great ideas. KF: Okay, so that's in '96. Here's in 2010. "I'm going to destroy Android because it's a stolen product." (Laughter) "I'm willing to go thermonuclear war on this." (Laughter) Okay, so in other words, great artists steal, but not from me. (Laughter)
Поведенческите икономисти наричат това "изгубено нежелание". Имаме силно чувство за защита на това, което е наше. Имаме желание да копираме това, което имат другите хора, защото непрекъснато го правим.
Now, behavioral economists might refer to this sort of thing as loss aversion We have a strong predisposition towards protecting what we feel is ours. We have no such aversion towards copying what other people have, because we do that nonstop.
Ето равенството, което разглеждаме. Имаме закони, които фундаментално третират творческите работи като собственост, плюс огромни награди или уреждания в случаите на нарушение, плюс големите законови такси, за да се защитавате в съда, плюс когнитивни отклонения срещу възприети загуби. Сумата изглежда така. Това са последните четири години от съдебни дела в областта на смартфоните. Това увеличава ли напредъка на полезните изкуства?
So here's the sort of equation we're looking at. We've got laws that fundamentally treat creative works as property, plus massive rewards or settlements in infringement cases, plus huge legal fees to protect yourself in court, plus cognitive biases against perceived loss. And the sum looks like this. That is the last four years of lawsuits in the realm of smartphones. Is this promoting the progress of useful arts?
1983 г. Боб Дилън е на 42 години и времето му в тази културна област отдавна изтече. Той записа песен, наречена "Блайнд Уили Мак Тел", която носи името на блус певец и песента е пътешествие в миналото, през много по-тъмно време, което беше по-просто, време, когато музиканти като Уили Мак Тел нямаха илюзии за това, което правеха. "Копирам ги от други писатели, но аз ги аранжирам".
1983. Bob Dylan is 42 years old, and his time in the cultural spotlight is long since past. He records a song called "Blind Willie McTell," named after the blues singer, and the song is a voyage through the past, through a much darker time, but a simpler one, a time when musicians like Willie McTell had few illusions about what they did. "I jump 'em from other writers but I arrange 'em my own way."
Мисля, че това е, което правим. Творчеството ни идва от вън, не отвътре. Не сме се обучили сами. Зависим един от друг и признаването на това пред себе си не е приемане на посредственост и деривативност. Това е освобождение от погрешните ни концепции и е инициатива, да не очакваме толкова много от себе си, а просто да започнем.
I think this is mostly what we do. Our creativity comes from without, not from within. We are not self-made. We are dependent on one another, and admitting this to ourselves isn't an embrace of mediocrity and derivativeness. It's a liberation from our misconceptions, and it's an incentive to not expect so much from ourselves and to simply begin.
Много благодаря. За мен беше чест, че съм тук. Благодаря ви. (Аплодисменти) Благодаря. Благодаря. (Аплодисменти) Благодаря ви. (Аплодисменти)
Thank you so much. It was an honor to be here. Thank you. (Applause) Thank you. Thank you. (Applause) Thank you. (Applause)